ID.nl logo
Bescherm je pc tegen malware en hackers
© Reshift Digital
Huis

Bescherm je pc tegen malware en hackers

Zijn het geen hackers of criminele organisaties die je systeem trachten binnen te dringen om privacygevoelige informatie te ontfutselen, dan is het misschien wel de overheid. Vind je dat niemand het recht heeft om je te bespioneren, dan is het meer dan ooit zaak je systeem goed te beveiligen. Hoe bescherm je je pc tegen malware en hackers? Wij leggen het uit.

Tip 01: Misvattingen

Veel gebruikers voelen zich helemaal niet bedreigd door hackers en andere, al dan niet criminele organisaties. Jammer genoeg berust deze overtuiging vaak op enkele diepgewortelde misvattingen. Zo achten gebruikers de kans uiterst klein dat hun eigen systeem het doelwit van hackers wordt. Immers, het internet bestaat uit vele miljoenen computers en bovendien bevat hun computer nauwelijks of geen informatie die voor hackers de moeite kan lonen. Toch?

Wie zo denkt verliest daarbij uit het oog dat hackers geautomatiseerde tools inzetten waarmee ze snel veel systemen tegelijk op mogelijke zwakke plekken – zogenoemde aanvalsvectoren – kunnen scannen. En elke pc (ook de jouwe) bevat gegevens die voor hackers interessant kunnen zijn, zoals opgeslagen wachtwoorden, privacygevoelige informatie die ze handig kunnen gebruiken bij identiteitsdiefstal, creditcardnummers etc.

Het zegt misschien genoeg dat het gemiddeld zo’n zeven minuten duurt voor een nieuw geïnstalleerd en onbeveiligd systeem in het vizier komt van hackers. En wellicht nog erger: doorgaans duurt het circa 200 dagen voor een gebruiker beseft dat zijn systeem werd aangetast.

©PXimport

Tip 02: Aanvalsvectoren

Het kan al een heel verschil uitmaken als je goed op de hoogte bent van de manieren waarop hackers zoal een computer trachten binnen te dringen. Hoe beter je je bewust bent van deze aanvalsvectoren, hoe efficiënter je je kunt beveiligen. Wat zijn de meest gebruikte toegangswegen?

E-mails: wellicht de makkelijkste manier is het versturen van e-mails met een malafide bijlage, vaak gemaskeerd als een interessant programma of document. Het openen van zo’n bijlage is genoeg om de hacker op afstand toegang tot je systeem te geven. Erg ‘populair’ zijn ook phishing-mails (zie ook pagina ##): berichten met links naar malafide websites of sites die als twee druppels water lijken op die van je bank of een andere vertrouwde instantie, zodat je daar nietsvermoedend op probeert in te loggen.

Websites: al surfend kun je natuurlijk ook ongewild terechtkomen op sites die bijvoorbeeld Trojaanse paarden bevatten: programma’s die wellicht nuttig zijn, maar die tegelijk ook duistere bijbedoelingen hebben. Het komt zelfs voor dat compleet legitieme sites heimelijk worden gehackt en met kwaadaardige code zijn geïnjecteerd. Verder zijn er ook nog talrijke valse profielen op sociale netwerksites die doorlinken naar malafide webpagina’s.

Poortscans: minder bekend bij het grote publiek zijn allerlei scantools, waaronder het populaire en gratis Nmap. Hiermee kunnen hackers in korte tijd bij een heleboel computers op afstand controleren welke poorten eventueel open staan en welke services daarop actief zijn (zie tip 5). Je hebt natuurlijk pech als blijkt dat zo’n service een veiligheidslek bevat dat de hacker handig kan misbruiken.

©PXimport

Maak je geen illusies: hackers zijn ook in jouw systeem geïnteresseerd

-

Tip 03: Gezond verstand

Zodra je de belangrijkste aanvalsvectoren kent, kun je je beveiliging erop aanpassen. En dat hoeft trouwens niet altijd high-tech te zijn. De belangrijkste beveiliging is je gezond verstand. Dat houdt onder meer in dat je (onverwachte) bijlagen niet zomaar opent, dat je niet zonder meer klikt op links in e-mails en social-mediaberichten en dat je niet zomaar ingaat op aanbiedingen in advertenties. Verder moet je op je hoede zijn voor zogenoemde social-engineeringtechnieken, waarbij de aanvaller je vertrouwen tracht te winnen. Een bekend fenomeen zijn de telefoontjes van een helpdesk als die van Microsoft, waarbij men je probeert te overtuigen allerlei handelingen op je pc uit te voeren (zodat men malware op je pc kan installeren).

Minstens even vanzelfsprekend is dat je een up-to-date antivirus- en antimalwarescanner draait, die continu op de achtergrond naar potentiële bedreigingen speurt. Wil je testen of je scanner wel alert is, dan kun je hier een volkomen onschuldig nepvirus proberen te downloaden: elk antivirusprogramma hoort hierop te reageren!

Maar zelfs met een degelijk antivirusprogramma in de aanslag raden we je sterk aan elk programma dat je via het internet downloadt eerst te uploaden naar een gratis controledienst zoals www.virustotal.com. Die test je upload meteen met ruim 60 antivirusengines.

©PXimport

Tip 04: Updates

Om het risico op veiligheidslekken en exploits zo klein mogelijk te houden, is het cruciaal dat je je systeem zelf zo goed mogelijk up-to-date houdt. Het is weliswaar zo dat het sinds Windows 10 erg lastig is je besturingssysteem niét up-to-date te houden, maar wil je dat toch snel controleren en eventuele updates forceren, kies dan Instellingen / Bijwerken en beveiliging / Windows Update / Naar updates zoeken.

Maar alleen je Windows te updaten is niet genoeg: ook al je software zoals browsers, extensies, pdf-lezers, Java etc moet je continu bijwerken. Tegenwoordig is het wel zo dat heel wat programma’s zichzelf regelmatig updaten, waaronder zowat alle browsers, maar het is geen slecht idee dat geregeld te controleren. Dat kan bijvoorbeeld met een gratis tool als Secunia Personal Software Inspector. Deze toepassing gaat voor allerlei bekende applicaties na of ze nog wel up-to-date zijn en zal eventuele updates voor jou downloaden en installeren. Je beslist zelf in hoeverre je dat proces wilt automatiseren.

©PXimport

Administrator

Veel gebruikers beseffen niet dat áls malware en hackers eenmaal binnen zijn op je systeem zij in principe dezelfde machtigingen en mogelijkheden hebben als het account waarmee de gebruiker op dat moment bij zijn systeem is aangemeld. Wil je de mogelijkheden van deze ongenode gasten beperken, meld je je dan voor dagelijks gebruik zoveel mogelijk aan met een standaardaccount en dus niet met een administrator-account. Je maakt zo’n (standaard)account als volgt aan. Ga naar Instellingen en kies achtereenvolgens Accounts / Gezin en andere personen / Iemand anders aan deze pc toevoegen. Ervan uitgaande dat je met een lokaal account wilt aanmelden, klik je hier op Ik beschik niet over de aanmeldgegevens van deze persoon en op Gebruiker zonder Microsoft-account toevoegen. Vul een naam en wachtwoord (2x) in en bevestig met Volgende. Wil je alsnog het accounttype aanpassen, klik dan dit account aan en kies Accounttype wijzigen.

©PXimport

Tip 05: Poortscan

Zoals gezegd maken hackers gretig gebruik van geautomatiseerde hacktools, waaronder programma’s die systemen op mogelijke open poorten scannen. Een ‘poort’ is weinig meer dan een connectie tussen een apparaat en het internet waarover data kan worden getransporteerd. Elke computer heeft er maar liefst 65.536. Blijkt op een van deze poorten bijvoorbeeld een service te draaien met een bekend beveiligingslek, dan is het voor een hacker eenvoudig om via die weg je systeem binnen te dringen. Zowel het scanproces als het eigenlijke exploitatieproces kunnen verregaand geautomatiseerd worden. Zorg dus dat er geen services – en dus open poorten – actief zijn, tenzij je die absoluut nodig hebt. En ga in dat geval na of de service wel helemaal up-to-date is en vrij van bekende exploits.

Je doet er goed aan af en toe te controleren of en zo ja welke poorten er van buitenaf bereikbaar zijn. Dat kan door zelf een poortscan op je thuisnetwerk los te laten. Een prima hulpmiddel hiervoor is ShieldsUP. Klik hier op Proceed en vervolgens op All Service Ports. In het kader ‘Poortstatus’ lees je meer over de interpretatie van de resultaten. Check niet alleen je eigen computer, maar ook je router en andere netwerkapparaten!

©PXimport

Open poorten? Check niet alleen je eigen systeem, maar ook je router en andere netwerkapparaten!

-

Poortstatus

Een poortscan van ShieldsUP resulteert in een raster met 1056 blokjes, waarbij elk blokje voor een poort staat, genummerd van 0 tot 1055. Je hoeft de muis maar boven zo’n blokje te houden om het nummer af te lezen. Klik op zo’n blokje voor meer feedback. Idealiter zijn alle poorten groen gekleurd, dat zijn stealth-poorten die helemaal geen teken van leven geven wanneer een poortscanner aanklopt. Bij een blauw vakje is de poort weliswaar ook gesloten, maar de hacker weet dan dát er een poort – en dus een systeem – achter zit. Bij een rood vakje is het even opletten geblazen: die poort staat blijkbaar open en er is een service actief. Wil je weten welke applicaties verantwoordelijk zijn voor de geopende poorten, start dan Windows Broncontrole via Windows-toets+R en het commando perfmon /res. Op het tabblad Netwerk, in de rubriek Listener-poorten vind je de processen terug die op de betreffende poorten aan het ‘luisteren’ zijn. Het kan gebeuren dat op uw eigen pc geen enkele poort geopend is, maar dat ShieldsUP toch een paar rode vakjes toont. In dat geval dien je de configuratie van je router na te kijken: ook daar kunnen namelijk poorten open staan, vaak in de vorm van poortdoorverwijzingen of een zogenoemde DMZ-functie. Raadpleeg zo nodig de handleiding bij je router.

©PXimport

Tip 06: Firewall

De eenvoudigste en tegelijk meest trefzekere manier om te voorkomen dat er ongewild poorten open staan in je Windows-systeem is het activeren van een firewall (plus het uitschakelen van overtollige services en internetapplicaties). Bovendien voldoet de ingebouwde Windows-firewall prima. Tenzij je een externe firewall hebt geïnstalleerd (zoals de gratis Comodo Firewall) of de firewall die is meegekomen met je beveiligingssuite), moet je er natuurlijk wel zeker van zijn dat de Windows-firewall daadwerkelijk is ingeschakeld. Druk op Windows-toets+S, tik firewall in en klik op Status van firewall controleren. Ga na of de firewall daadwerkelijk actief is voor je netwerkprofielen. Zowel Particuliere netwerken als Gast of openbare netwerken zijn in dat geval van een groen schildje voorzien. Klik op Windows Defender Firewall in- of uitschakelen als je de firewall-status alsnog wilt wijzigen. Controleer daarna of ShieldsUP een andere resultaat laat zien na het activeren van de firewall.

©PXimport

Tip 07: Firewall-schil

Ben je er nog niet helemaal gerust op, dan kun je een stapje verdergaan. Een nuttige toevoeging voor wat gevorderde gebruikers is TinyWall. Die biedt een grafische schil rond de Windows-firewall, vooral dan voor de meer geavanceerde mogelijkheden (die je vanuit Windows bereikt via Status van firewall controleren / Geavanceerde instellingen).

Houd er wel rekening mee dat TinyWall standaard de beveiliging van het (uitgaande) verkeer aanscherpt: programma’s die data naar buiten sturen (zoals browsers), krijgen lik op stuk. Gelukkig biedt TinyWall diverse opties om een en ander bij te sturen. Vanuit het contextmenu kun je bijvoorbeeld Whitelist volgens venster selecteren, waarna je met de muis in het venster van het geopende programma klikt: TinyWall voegt onmiddellijk een uitzonderingsregel aan de firewall toe. Een handig alternatief – met name voor apps die geen eigen programmavenster hebben – is Whitelist volgens proces of Whitelist volgens uitvoerbaar bestand: het volstaat dan het bijbehorende proces of exe-bestand te selecteren.

Overigens is er ook de optie Verander staat, Auto leren. Het verkeer van alle programma’s die zijn opgestart of die je opstart zolang deze modus actief is, wordt dan automatisch doorgelaten en die applicaties komen vanzelf op de uitzonderingslijst terecht. Je moet er dan natuurlijk wel zeker van zijn dat er op dat moment geen kwaadwillende toepassingen actief zijn.

Mocht je TinyWall niet naar wens geconfigureerd krijgen en je ondervindt problemen na de verwijdering, dan kun je desnoods de Windows-firewall resetten via Status van firewall controleren / Standaardwaarden herstellen.

©PXimport

Tip 08: Anti-ransomware

Een van de meest verraderlijke vormen van malware is ransomware: software die erop gericht is je data door middel van versleuteling ontoegankelijk te maken, waarna de makers je geld trachten af te persen om je (heel misschien) de decryptiesleutel te bezorgen.

Gelukkig zit er sinds de Fall Creators Update van Windows 10 een beveiliging ingebouwd die specifiek is gericht tegen ransomware. Open het Windows Defender-beveiligingscentrum en kies Virus- en bedreigingsbeveiliging / Instellingen voor virus- en bedreigingsbeveiliging. Zet de schuifknop bij Beheerde maptoegang (of Controlled folder access) aan en bevestig je keuze. De bescherming is onmiddellijk actief. Wil je weten welke mappen standaard worden beschermd, klik dan op Beschermde mappen: via de plus-knop kun je ook eigen datamappen toevoegen. Je zult merken dat onbekende applicaties of processen niet langer naar deze mappen kunnen schrijven, tenzij je dat bewust toestaat. Je kunt betrouwbare software aan de lijst met vertrouwde toepassingen toevoegen: klik dan op Een app toestaan via Beschermde mappen, druk op de plus-knop en verwijs naar het gewenste programma.

Mocht je deze beveiliging te hinderlijk vinden, dan heb je aan Cybereason RansomwareFree een vriendelijker alternatief. Deze tool creëert een aantal dummy-databestanden en zodra een of ander proces (zoals dat van ransomware) die wijzigt, krijg je hiervan een melding en kun je dat proces meteen blokkeren.

©PXimport

Ransomware vereist specifieke maatregelen evenals een slimme back-upstrategie

-

Tip 09: Back-upstrategie

Blijven we nog even bij ransomware. Zelfs als je extra beveiligingsmaatregelen activeert zoals beschreven in tip 8, blijft de beste garantie tegen dataverlies nog altijd het maken van back-ups. Maar … let op: als ransomware eenmaal actief op je systeem is, kan die alle gegevens bereiken die je (met jouw account) vanaf dat systeem zonder extra inloggen ook kunt benaderen. Dat houdt dus in dat ransomware net zo goed je back-ups op je externe schijf (als die nog is aangesloten) en wellicht ook de back-ups op een gedeelde map (zoals op je nas) kan bereiken. En jawel, ook de data die je via een lokale synchronisatie in de cloud hebt staan!

Welk back-upprogramma je ook gebruikt, je zorgt er dus maar beter voor dat je na de back-up je externe schijf meteen loskoppelt of dat je de back-uplocatie met een afzonderlijke set inloggegevens afschermt. Op een nas kan dat door een extra account te maken dat exclusief toegang krijgt tot de back-uplocatie. Je dient dit account op te geven in je back-upprogramma.

Jammer genoeg is zelfs deze beveiliging niet waterdicht. Immers, is ransomware je systeem binnengedrongen, dan kan die alsnog toeslaan zodra je de externe schijf weer aankoppelt of zodra je bepaalde inloggegevens hebt ingevoerd. Idealiter beschik je daarom over meerdere back-ups, het liefst op diverse media die niet (zomaar) vanaf je systeem bereikbaar zijn. Houd het veilig!

©PXimport

▼ Volgende artikel
Slimme tweestapsverificatie: zo werk je met fysieke beveiligingssleutels
Zekerheid & gemak

Slimme tweestapsverificatie: zo werk je met fysieke beveiligingssleutels

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

De meeste beveiligingssleutels wegen slechts een paar gram en kun je altijd meenemen.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Een beveiligingssleutel vormt (vaak samen met een wachtwoord) een solide log-in.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Yubico laat je kiezen tussen onder meer protocol, apptype en sleuteltype.
Meerdere protocollen

Er zijn verschillende producenten van beveiligingssleutels, zoals Feitian, Nitrokey, SoloKeys en Yubico, elk met een divers aanbod. In dit artikel focussen we op de populaire multi-protocol YubiKey 5-serie, die de protocollen FIDO U2F, FIDO2/WebAuthn, OTP, OpenPGP en PIV smartcard ondersteunt (zie ook www.kwikr.nl/yubi5). Zonder ons in technische details te verliezen, gaan we kort in op deze protocollen.

FIDO U2F (Fast IDentity Online Universal 2nd Factor) gebruikt de sleutel als tweede factor naast je wachtwoord. Bij het inloggen raak je de sleutel aan en die bewijst cryptografisch dat jij aanwezig bent. FIDO2/WebAuthn is de algemeen geaccepteerde opvolger van U2F, waarbij je niet alleen een tweede factor kunt gebruiken, maar ook volledig wachtwoordloos inlogt via een uniek sleutelpaar (passkeys). Met OTP (One-Time Password) kan de sleutel een eenmalige code genereren, zoals bij een authenticator-app. Je tikt de sleutel aan en er verschijnt een unieke code die je als extra log-infactor inzet. Met OpenPGP (Pretty Good Privacy) kan de sleutel je private PGP-sleutels opslaan, zodat je bijvoorbeeld e-mails kunt versleutelen en ondertekenen. Met PIV smartcard (Personal Identity Verification) functioneert de sleutel als slimme chipkaart, zoals een bedrijfsbadge. Je gebruikt dit bijvoorbeeld voor digitale handtekeningen, inloggen op Windows-domeinen of VPN-verbindingen. 

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

De beveiligingssleutel is zojuist als tweede factor bij Facebook (Meta) toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Bitwarden vraagt naast je wachtwoord ook om je beveiligingssleutel.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

De beveiligingssleutel is zojuist aan ons Google-account toegevoegd.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Het opzetten van een wachtwoordloze login via je beveiligingssleutel bij Microsoft is wat complexer.
Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Net als veel andere diensten ondersteunt ook Dropbox TOTP (op een beveiligingssleutel) als 2FA-methode.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Je (lokale) wachtwoordkluis is voortaan alleen toegankelijk met je beveiligingssleutel.
Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Heel wat diensten voorzien in (eenmalige) back-upcodes (hier: Google).
▼ Volgende artikel
Review Tefal Snack Collection - klein formaat, veel mogelijkheden
© Tefal
Huis

Review Tefal Snack Collection - klein formaat, veel mogelijkheden

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Uitstekend
Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil bereiden. In de test leverde het apparaat goede resultaten met tosti’s en panini’s; de platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en vaatwasserbestendig. Met zijn kleine formaat, snoeropbergsysteem, 700 watt vermogen, maximale temperatuur van 230 graden en voorverwarm-indicator is het toestel praktisch, al is het grillvlak aan de krappe kant en is de temperatuur niet instelbaar. Per saldo is dit een ruimtebesparende keuze voor tostiliefhebbers die graag variëren.

Plus- en minpunten
  • Compact formaat en makkelijk opbergen
  • Goede grill-prestaties
  • Veel uitbreidingsmogelijkheden
  • Opwarmen duurt zo'n 4 minuten
  • Temperatuur niet instelbaar

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Brand je handen niet!

Gebruik een tang om je tosti's te serveren

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.