ID.nl logo
Android op je computer? Geen probleem!
Huis

Android op je computer? Geen probleem!

Heb je een Android-telefoon, maar vind je het scherm wat aan de kleine kant voor games en apps? Geen zorgen, gebruik gewoon je Windows-pc! Met een Android-emulator is dit goed mogelijk. We gaan eerst in op de oplossing van Microsoft zelf en bespreken vervolgens enkele andere emulators.

Aan de hand van dit artikel kun je Android op je Windows-computer gebruiken. Dat doe je door een emulator te gebruiken. We bespreken er drie:

  • WSA
  • LDPlayer
  • BlueStacks

Lees meer over BlueStacks: Laat Android-apps moeiteloos op je computer draaien

Een Android-emulator is een softwaretoepassing die het Android-besturingssysteem nabootst op een ander platform, zoals een Windows-pc. Hiermee kun je Android-apps en -games draaien op je computer, alsof je ze op een Android-telefoon of -tablet gebruikt. Dit kan handig zijn voor app-ontwikkelaars die hun apps willen testen op verschillende apparaten en schermformaten, of voor gebruikers die de Android-ervaring op hun pc willen beleven. Omdat een doorsnee computer krachtiger is dan een mobiel apparaat kun je zelfs vaak van betere prestaties genieten.

Toe aan een nieuwe smartphone?

Kies er een uit het ruime aanbod

WSA

Laten we beginnen met de Microsoft-emulator voor Windows 11, het Windows Subsysteem voor Android (WSA). Je bent mogelijk al bekend met dit concept, aangezien er al geruime tijd een vergelijkbaar systeem voor Linux bestaat, genaamd WSL.

Hoewel WSA nog niet officieel beschikbaar is in ons land, kun je het via een omweg verkrijgen. We hebben dit succesvol getest op twee apparaten, maar je voert het wel uit op eigen risico. Om WSA te gebruiken, moet je Windows 11-systeem een redelijk moderne processor hebben, zoals een Core i3 van de achtste generatie of een Ryzen 3000 of hoger, minimaal 8 GB RAM en ingeschakelde hardwarevirtualisatie.

Er zijn enkele voorbereidende stappen nodig. Open in het Windows-startmenu Windows-onderdelen in- of uitschakelen, zet een vinkje bij Platform voor virtuele machine in het venster en bevestig met OK.

Helaas zul je WSA niet vinden in de (Nederlandse) Microsoft Store, maar de populaire site store.rg-adguard.net biedt een oplossing. Selecteer Productid in het eerste uitklapmenu, voer 9P3395VX91NR in het tweede in, en kies Slow in het derde menu. Klik op het vinkje en scrol naar beneden om een bestand met de extensie .msixbundle (ongeveer 1,3 GB) te vinden. Klik er met de rechtermuisknop op, kies Link opslaan als en hernoem de download in (bijvoorbeeld) ms-wsa.msixbundle. Bevestig met Opslaan en indien nodig met Behouden. Installeer dit als beheerder met een dubbelklik of, als het zo niet lukt, start PowerShell als administrator op, tik Add-AppxPackage -Path in, gevolgd door het volledige pad naar je msixbundle-bestand, tussen aanhalingstekens.

Via een omweg kom je alsnog bij de WSA-applicatie terecht.

Hardware-virtualisatie Moderne processors bieden ondersteuning voor hardwarevirtualisatie, maar het kan zijn dat deze functie nog niet is ingeschakeld in je UEFI/BIOS. Om dit te controleren, open je Taakbeheer met de sneltoets Ctrl+Shift+Esc en ga je naar het tabblad Prestaties. Klik op Processor en kijk of de optie Virtualisatie ingeschakeld staat. Zo niet, dan moet je naar het UEFI/BIOS gaan. Om dit te bereiken vanuit Windows, houd je de Shift-toets ingedrukt terwijl je Afsluiten selecteert via de Aan/Uit-knop. Kies daarna voor Problemen oplossen / Geavanceerde opties / Instellingen voor UEFI-firmware. Bevestig met Opnieuw opstarten om zo in het UEFI/BIOS setupvenster te komen.

Waar je precies moet zijn, hangt af van je systeem. Op ons HP-systeem vonden we de optie bijvoorbeeld onder Vergevorderd / Systeemopties bij Virtualisatietechnologie (VTx). Voor instructies voor diverse systemen kun je onder meer terecht op de site van LDPlayer. Raadpleeg indien nodig je systeemhandleiding.

Controleer eerst even of de hardware-virtualisatie is ingeschakeld.

Configuratie

Zodra je android invoert in het startmenu, verschijnt Instellingen voor Windows-subsysteem voor Android. Open de app en stel bij Systeem de optie Subsysteembronnen bij voorkeur in op Doorlopend en Grafische voorkeuren op Hoge prestaties. In de rubriek Ontwikkelaar activeer je de optie Modus voor ontwikkelaars. Je kunt de emulator-configuratie nu afsluiten.

De emulator is nu helemaal klaar om apps te installeren en te draaien, maar waar haal je deze vandaan? Hiervoor schakel je de hulp in van onder meer WSATools.

Check ook de instellingen van WSA.

WSATools

Je kunt WSATools vinden in de Nederlandse Microsoft Store. Zoek naar wsatools en download en installeer de app. Start de app, klik op Install an APK en vervolgens op Install om de ADB-tool (Android Debug Bridge) te installeren, indien nodig. In dit geval moet je ook een geschikte (bij voorkeur lege) installatiemap voor ADB selecteren en bevestigen met Install ADB here.

Met WSATools hoef je nu alleen nog maar naar een gedownload APK-bestand (Android Package Kit) op je pc te verwijzen, het op te halen met de knop Load APK en te installeren met Install. Indien gevraagd, klik je op Always allow from this computer. Als alles goed gaat, vind je de Android-app even later in je Windows-startmenu, gewoon tussen je andere applicaties.

Je vraagt je nu misschien af waar je APK-bestanden met Android-apps en -games kunt vinden. Google kan je hierbij helpen, maar het is eenvoudiger om APK’s van alternatieve app-stores zoals F-Droid of Aurora Store te installeren. Bij de laatste kun je zelfs met een Google-account inloggen, maar gebruik hiervoor bij voorkeur een extra (nep)account. Je kunt ook terecht op collecties zoals die van APKMirror.

Aangezien je apps installeert via ‘sideloading’ en dus niet rechtstreeks uit de officiële Google Play Store, moet je extra voorzichtig zijn met potentiële malware. Je installeert APK-apps dus op eigen risico.

Ook in de Aurora Store vind je talrijke leuke en handige Android-apps.

Andere emulators

Als je geen fan bent van WSA als emulator of als deze niet werkt op je systeem, zijn er tal van andere Android-emulators beschikbaar. Bij het kiezen van een emulator zijn er naast de prijs nog een aantal andere criteria om rekening mee te houden. Het is verstandig om vooraf wat onderzoek te doen, aangezien emulators kunnen variëren in prestaties, geheugengebruik en gebruiksvriendelijkheid.

Sommige emulators bieden handige functies zoals key mapping (het koppelen van aangepaste toetscombinaties aan bepaalde acties), multi-instance (het tegelijkertijd draaien van verschillende app- of game-instanties met bijvoorbeeld verschillende accounts of instellingen) en ondersteuning voor gamepads en de Google Play Store.

Controleer verder welke Android-versies, en dus vaak ook welke apps en games, worden ondersteund, of er advertenties worden weergegeven (in de gratis versies) en welke schermresoluties worden ondersteund. Het is raadzaam om te kijken naar eventuele kwetsbaarheden waaraan een emulator kan worden blootgesteld.

In het vervolg van dit artikel stellen we kort twee populaire, goed presterende en ook gratis alternatieven voor: LDPlayer en BlueStacks. 

LDPlayer: start

Ga naar https://en.ldplayer.net en download de nieuwste, stabiele versie van LDPlayer 9, een 64bit-emulator die zowel 64- als 32bit-APK’s ondersteunt. Zorg er, net als bij andere emulators, voor dat hardware-virtualisatie (Intel VT-x of AMD-V) is ingeschakeld. Schakel de optie Platform voor virtuele machine eventueel uit (voor het gebruik van WSA moet deze juist ingeschakeld zijn). De emulator werkt op Windows XP SP3 of hoger. Idealiter beschik je over 16 GB RAM of meer en een krachtige grafische adapter, maar het kan ook met minder.

Start de installatie door te dubbelklikken op het gedownloade exe-bestand en klik vervolgens op Install. Na de installatie open je LDPlayer. Je kunt direct een sideload uitvoeren door een gedownload APK-bestand vanuit Verkenner naar het startvenster van LDPlayer te slepen. Of klik in de balk aan de rechterkant op Install APK en verwijs naar het gewenste bestand. Hier vind je ook een knop om de app op volledig scherm te bekijken (Full Screen) of gebruik de sneltoets F11.

Er zijn tevens knoppen om een schermafbeelding en zelfs een schermvideo van je Android-app te maken. Opgestarte Android-apps komen terecht in een eigen tabblad en de pictogrammen van de reeds geïnstalleerde apps verschijnen in het startvenster. Je kunt ook gewoon naar de Google Play Store gaan en van hieruit apps ophalen.

De interface van LDPlayer 9, met uitgebreide instellingen en knoppenbalk.

LDPlayer: multi

In deze balk kom je nog meer handige functies tegen, zoals de mogelijkheid om je scherm te draaien of een virtuele gps, waarmee je kunt aangeven op welke fysieke locatie je je (zogenaamd) bevindt.

De optie LDMultiPlayer is behoorlijk indrukwekkend. Hiermee kun je eenvoudig meerdere instanties van LDPlayer tegelijkertijd uitvoeren, zelfs met verschillende Android-versies, zoals Android 9.0 (64-bit) tot Android 5.1 (32-bit). Mogelijk is hiervoor wel een extra download en installatie vereist, maar dit verloopt vrijwel automatisch. Je beheert deze instanties vanuit een apart venster.

Elke instantie heeft bovendien een eigen Instellingen-knop. Hier kun je in diverse categorieën uiteenlopende opties aanpassen, zoals de gewenste schermresolutie, het aantal cpu-kernen, de hoeveelheid RAM (4 GB aanbevolen), het model van de smartphone, de framerate, de sneltoetsen en meer.

LDPlayer ondersteunt tevens ‘keyboard mapping’: je vindt hiervoor een knop, boven in de balk. Via de helppagina van LDPlayer krijg je hiervoor de nodige instructies.

Je kunt ook meerdere LDPlayer-instanties tegelijk starten. 

BlueStacks

Een van de oudste en bekendste Android-emulators is BlueStacks. De mogelijkheden, prestaties en systeemvereisten zijn goed vergelijkbaar met die van LDPlayer, inclusief de geavanceerde functies.

Ga naar de website van BlueStacks, waar je onder aan de pagina zowel BlueStacks 5 als 10 aantreft. We raden je aan BlueStacks 5 te downloaden, die prima verschillende Android-versies kan emuleren, van Android Nougat (32 bit) tot Android 11 (Bèta) (Android Pie 64 bit is standaard). BlueStacks 10 is daarentegen meer bedoeld voor wie over een minder krachtige machine beschikt en via gamestreaming toch optimaal van Android-games wil genieten.

Dubbelklik op het gedownloade exe-bestand en klik op Install now. Er worden nu extra onderdelen gedownload. Na een automatische systeemcontrole wordt alles geïnstalleerd en kun je even later BlueStacks opstarten.

De overeenkomsten met de interface van LDPlayer zijn opmerkelijk, en dat geldt ook voor de knoppen en functies die vanuit de balk aan de rechterkant toegankelijk zijn. De instellingen zijn hier minstens even uitgebreid. Je kunt onder meer de grafische renderer selecteren (OpenGL, DirectX of Vulkan), de gewenste luidsprekers, microfoon en webcam kiezen, verbinding maken met je (eventuele) gamepad en meer.

Het valt op dat het pictogram van de officiële Play Store in het startscherm staat. Na het aanmelden met je (nep?) Google-account kun je hier vervolgens moeiteloos apps ophalen.

Net als bij LDPlayer vind je ook bij BlueStacks een multi-instance manager, die je afzonderlijk vanuit het Windows-startmenu kunt opstarten. Klik op de blauwe Instance-knop en kies Fresh instance om een nieuwe emulator-instantie te creëren en die eventueel gelijktijdig te gebruiken.

BlueStacks 5: de gelijkenissen met LDPlayer zijn opvallend.

▼ Volgende artikel
Motorola Edge 60 Neo combineert compact design met slimme camera's
© Motorola
Huis

Motorola Edge 60 Neo combineert compact design met slimme camera's

Motorola brengt in oktober de Edge 60 Neo naar Nederland. De smartphone valt op door zijn compacte ontwerp, stevige bescherming en een veelzijdig camerasysteem met telelens. Met een prijs van net geen 400 piek richt Motorola zich op het middensegment, waar AI en een lange accuduur belangrijke troeven zijn.

De Motorola Edge 60 Neo is op de IFA in Berlijn officieel onthuld en komt op de markt als een compacte en lichte smartphone met opvallend stevige specificaties. Het toestel combineert een helder scherm en een solide behuizing met een camerasysteem dat veel creatieve mogelijkheden biedt. Daarbovenop zet Motorola sterk in op - verrassing! - AI, dat zowel bij foto's als bij dagelijkse taken een rol speelt.

Compact maar robuust

De Edge 60 Neo is het lichtste toestel in zijn klasse, maar doet qua stevigheid opvallend weinig concessies. Het 6,36-inch scherm kan piekhelderheden tot 3000 nits halen, waardoor het zelfs in de volle zon goed leesbaar blijft. Het gebruik van Corning Gorilla Glass 7i en de MIL-STD-810H-certificering zorgen voor extra bescherming tegen vallen en krassen. Dankzij de IP68/69-norm is de smartphone bovendien bestand tegen water en stof, iets wat je meestal pas ziet bij meer robuuste of in elk geval duurdere modellen.

Qua uiterlijk kiest Motorola voor een samenwerking met Pantone, het bedrijf dat internationale standaarden ontwikkelt voor kleurnamen en -codes. De Edge 60 Neo verschijnt dan ook in drie verrassende tinten met minstens zulke exotische namen: Frostbite, Poinciana en Grisaille. Daarmee wil het merk inspelen op gebruikers die hun telefoon ook gebruiken als een verlengstuk van hun imago. Het idee is dat een smartphone niet alleen praktisch moet zijn, maar ook kan passen bij de kleding en accessoires van de gebruiker.

De beschikbare kleuren: Frostbite, Poinciana en Grisaille.

Camera met telelens

De camera is een belangrijk speerpunt van dit model. Motorola benadrukt dat dit de enige smartphone in deze prijsklasse is met een telelens. Daarmee kun je 3x optisch zoomen zonder kwaliteitsverlies en tot 30x digitaal inzoomen. Het camerasysteem bestaat verder uit een 50MP-hoofdcamera met Sony-sensor en optische beeldstabilisatie, een 13MP-ultragroothoek- en macrolens en een 32MP-selfiecamera. Voor video's ondersteunt het toestel 4K-opnames.

Fotografie wordt ondersteund door AI-functies die automatisch details verscherpen, kleuren verbeteren en de belichting optimaliseren. Met Dynamic Bokeh bepaal je zelf hoe sterk de achtergrond onscherp wordt gemaakt, terwijl Signature Style foto's een herkenbare uitstraling geeft. Bij video-opnames zorgt adaptieve stabilisatie voor soepeler beelden, zelfs tijdens beweging. Daarmee lijkt Motorola zich duidelijk te richten op zogenaamde content creators.

AI in het dagelijks gebruik

Maar AI speelt ook buiten de camera een rol. Met de functie Next Move kan de Edge 60 Neo suggesties geven afhankelijk van wat er op het scherm staat, bijvoorbeeld bij het bekijken van een recept of een reisschema. Daarbij werkt Motorola samen met onder meer Microsoft Copilot en Perplexity, maar biedt het ook eigen tools zoals Playlist Studio en Image Studio. Zo kunnen gebruikers playlists samenstellen, beelden genereren of visuele elementen aanpassen zonder het gebruik van externe apps.

Accu en oplaadmogelijkheden

De smartphone beschikt over een 5000mAh-accu, goed voor (zo claimt Motorola) tot 44 uur gebruik. Met de (zowaar meegeleverde) 68W TurboPower-oplader is in zeven minuten alweer genoeg lading beschikbaar voor een volle dag gebruik. Daarnaast is draadloos opladen mogelijk met maximaal 15 watt, al moet die lader daarvoor wel apart worden aangeschaft.

De Motorola Edge 60 Neo ligt vanaf half oktober in de Nederlandse winkels. De richtprijs bedraagt zoals gezegd 399,99 euro. Daarmee positioneert Motorola het toestel in het middensegment, waar het concurreert met modellen van onder meer Samsung, Xiaomi en OnePlus.

▼ Volgende artikel
Review Oppo Reno 14 – Duurder, maar ook beter
© Wesley Akkerman
Huis

Review Oppo Reno 14 – Duurder, maar ook beter

Met de Oppo Reno 14 zet het Chinese merk een traditie voort. De midrange smartphonelijn vindt vaak een mooie balans tussen stijl en functie. Met een adviesprijs van 649 euro vraagt de fabrikant echter wel 100 euro meer dan voor zijn voorganger. Is de 14 die prijsstijging waard?

Goed
Conclusie

De Oppo Reno 14 is duurder, maar biedt duidelijke upgrades. Het nieuwe camerasysteem met 50MP-telefotolens (3,5x zoom en stabilisatie) springt eruit en maakt de telefoon veelzijdig voor fotografie. Ook de 6000mAh-accu, waterbestendige body, 120Hz-scherm en soepele prestaties verhogen de waarde. Minpunten zijn de grote hoeveelheid bloatware en een wat verouderde processor, maar die presteert nog steeds goed.

Plus- en minpunten
  • Batterij met lange adem
  • Prima amoled-display
  • Fijn camerasysteem
  • Overzichtelijke software
  • Veel nadruk op AI
  • Processor is wel wat oud
  • Gigantische hoeveelheid bloatware

De Oppo Reno 14 beschikt over een indrukwekkend 6,59-inch amoledscherm met een adaptieve verversingssnelheid van 120 Hz, beschermd door Gorilla Glass 7i. Het display biedt een goede piekhelderheid tot 1200 nits in direct zonlicht en levert levendige kleuren, mede dankzij de HDR10-ondersteuning. Het ontwerp voelt premium aan dankzij de redelijk dunne schermranden en de punchhole voor de selfiecam. De versie die wij testen mist een beetje persoonlijkheid qua kleur, maar gelukkig bestaat er ook een Pearl White-variant.

De behuizing is gemaakt van aluminium. Het toestel ligt daardoor niet alleen comfortabel in de hand, maar voelt ook heel solide aan. Ondanks de forse 6000mAh-batterij is het toestel met 187 gram en een dikte van 7,42 mm opvallend slank en licht gebleven. Hij is bovendien heel duurzaam met IP66-, IP68- én IP69-certificeringen tegen stof en water. Extra functies als de in-display vingerafdrukscanner, een infraroodlaser aan de bovenkant en stereospeakers zorgen tot slot voor een behoorlijk compleet pakket.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Soepele prestaties

De Oppo Reno 14 wordt aangedreven door de MediaTek Dimensity 8350-processor. In het dagelijks gebruik levert de chipset meer dan prima prestaties. Taken als multitasken, browsen op social media en het openen van apps verlopen vloeiend en zonder haperingen. Ook voor gaming is de telefoon goed geschikt; zelfs grafisch intensieve games draaien soepel met stabiele framerates. Dankzij het koelsysteem blijft het toestel meestal comfortabel om vast te houden, al kan het bij lange en zware gamesessies na verloop van tijd wel warm aanvoelen.

Een van de sterkste punten van de Reno 14 is de accuduur. De grote batterij, met een vermogen van maar liefst 6000 mAh, zorgt ervoor dat de telefoon bij gemiddeld gebruik moeiteloos anderhalve dag meegaat. Zelfs bij intensief gebruik kun je een volledige dag verwachten zonder tussentijds opladen. Wanneer de batterij toch leeg is, laadt een 80W SuperVOOC-snellader het apparaat in minder dan 45 minuten volledig op. Het is wel goed om te weten dat de telefoon geen ondersteuning biedt voor draadloos opladen en dat je de oplader zelf moet aankopen.

©Wesley Akkerman

7x zoom.

Behoorlijk wat bloatware

De Oppo Reno 14 draait op ColorOS 15, gebouwd op Android 15. Je mag daarna nog drie grote Android-upgrades en vijf jaar beveiligingspatches verwachten, wat netjes is in deze prijsklasse. De interface is strak en minimalistisch vormgegeven, met vernieuwde iconen en handige widgets. Alles reageert vlot en voelt verfijnd aan. Ook de slimme AI-functies springen eruit: ze kunnen foto's verbeteren door bijvoorbeeld onscherpte te verwijderen of hinderlijke reflecties weg te werken. Een nadeel is de forse hoeveelheid vooraf geïnstalleerde apps van derden, die de ervaring vertroebelen.

Het camerasysteem verdient een aparte vermelding. Aan de achterkant zit een 50MP-hoofdcamera met optische beeldstabilisatie (OIS), een 8MP-ultragroothoek en een 50MP-telefotolens met 3,5x optische zoom, eveneens voorzien van OIS; een zeldzaamheid in deze prijsklasse. Daarmee biedt de Reno 14 lekker veel flexibiliteit bij het fotograferen, van grootse landschappen tot ingezoomde details. Aan de voorkant vind je een 50MP-selfiecamera met autofocus, een toevoeging die niet vaak voorkomt en die ervoor zorgt dat ook zelfportretten haarscherp worden vastgelegd.

3,5x zoom.

2x zoom.

Overdag mooie prestaties

Overdag schiet de hoofdcamera scherpe, kleurrijke foto's met een prettig dynamisch bereik. De nieuwe telefotolens is een echte aanwinst en levert sterke resultaten bij portretten en zoomopnames. Tot 30x digitale zoom blijft de kwaliteit verrassend goed, al worden beelden bij de maximale 120x wazig. De selfiecamera legt huidtinten natuurgetrouw vast en maakt ook bij minder licht aantrekkelijke foto's voor bijvoorbeeld sociale media. De ultragroothoek is bruikbaar voor landschappen en groepsshots, maar springt verder niet echt in het oog.

Ook op videovlak stelt de Reno 14 niet teleur. Zowel de camera's op de voor- als op de achterzijde filmen in 4K met 60 fps, terwijl optische en elektronische stabilisatie zorgen voor vloeiende beelden, zelfs in beweging. De AI-functies bieden creatieve extra's, zoals het verwijderen van objecten of het aanpassen van composities. Wel kan er bij inzoomen soms een lichte gloed zichtbaar zijn.

1x zoom.

0,6x zoom.

Oppo Reno 14 kopen?

De Oppo Reno 14 is iets duurder geworden, maar daar staan duidelijke verbeteringen tegenover. Vooral het camerasysteem is een grote stap vooruit. De toevoeging van een 50MP-telefotolens met 3,5x optische zoom en beeldstabilisatie is bijzonder in dit segment en tilt samen met de hoofd- en selfiecamera's de fotografie-ervaring naar een hoger niveau. Ook de forse 6000mAh-accu en de waterbestendige, premium afwerking versterken de meerwaarde.

Het heldere 120Hz-scherm en de soepele prestaties maken het plaatje compleet. Er zijn wel wat kanttekeningen: de software staat vol met bloatware en de processor is niet meer helemaal bij de tijd, al doet hij zijn werk nog prima. Toch zorgen de flinke verbeteringen, vooral de camera, ervoor dat de hogere prijs voor veel gebruikers goed te verantwoorden is.