Heb je een Android-telefoon, maar vind je het scherm wat aan de kleine kant voor games en apps? Geen zorgen, gebruik gewoon je Windows-pc! Met een Android-emulator is dit goed mogelijk. We gaan eerst in op de oplossing van Microsoft zelf en bespreken vervolgens enkele andere emulators.

Een Android-emulator is een softwaretoepassing die het Android-besturingssysteem nabootst op een ander platform, zoals een Windows-pc. Hiermee kun je Android-apps en -games draaien op je computer, alsof je ze op een Android-telefoon of -tablet gebruikt. Dit kan handig zijn voor app-ontwikkelaars die hun apps willen testen op verschillende apparaten en schermformaten, of voor gebruikers die de Android-ervaring op hun pc willen beleven. Omdat een doorsnee computer krachtiger is dan een mobiel apparaat kun je zelfs vaak van betere prestaties genieten.

WSA

Laten we beginnen met de Microsoft-emulator voor Windows 11, het Windows Subsysteem voor Android (WSA). Je bent mogelijk al bekend met dit concept, aangezien er al geruime tijd een vergelijkbaar systeem voor Linux bestaat, genaamd WSL.

Hoewel WSA nog niet officieel beschikbaar is in ons land, kun je het via een omweg verkrijgen. We hebben dit succesvol getest op twee apparaten, maar je voert het wel uit op eigen risico. Om WSA te gebruiken, moet je Windows 11-systeem een redelijk moderne processor hebben, zoals een Core i3 van de achtste generatie of een Ryzen 3000 of hoger, minimaal 8 GB RAM en ingeschakelde hardwarevirtualisatie.

Er zijn enkele voorbereidende stappen nodig. Open in het Windows-startmenu Windows-onderdelen in- of uitschakelen, zet een vinkje bij Platform voor virtuele machine in het venster en bevestig met OK.

Helaas zul je WSA niet vinden in de (Nederlandse) Microsoft Store, maar de populaire site store.rg-adguard.net biedt een oplossing. Selecteer Productid in het eerste uitklapmenu, voer 9P3395VX91NR in het tweede in, en kies Slow in het derde menu. Klik op het vinkje en scrol naar beneden om een bestand met de extensie .msixbundle (ongeveer 1,3 GB) te vinden. Klik er met de rechtermuisknop op, kies Link opslaan als en hernoem de download in (bijvoorbeeld) ms-wsa.msixbundle. Bevestig met Opslaan en indien nodig met Behouden. Installeer dit als beheerder met een dubbelklik of, als het zo niet lukt, start PowerShell als administrator op, tik Add-AppxPackage -Path in, gevolgd door het volledige pad naar je msixbundle-bestand, tussen aanhalingstekens.

Via een omweg kom je alsnog bij de WSA-applicatie terecht.

Controleer eerst even of de hardware-virtualisatie is ingeschakeld.

Configuratie

Zodra je android invoert in het startmenu, verschijnt Instellingen voor Windows-subsysteem voor Android. Open de app en stel bij Systeem de optie Subsysteembronnen bij voorkeur in op Doorlopend en Grafische voorkeuren op Hoge prestaties. In de rubriek Ontwikkelaar activeer je de optie Modus voor ontwikkelaars. Je kunt de emulator-configuratie nu afsluiten.

De emulator is nu helemaal klaar om apps te installeren en te draaien, maar waar haal je deze vandaan? Hiervoor schakel je de hulp in van onder meer WSATools.

Check ook de instellingen van WSA.

WSATools

Je kunt WSATools vinden in de Nederlandse Microsoft Store. Zoek naar wsatools en download en installeer de app. Start de app, klik op Install an APK en vervolgens op Install om de ADB-tool (Android Debug Bridge) te installeren, indien nodig. In dit geval moet je ook een geschikte (bij voorkeur lege) installatiemap voor ADB selecteren en bevestigen met Install ADB here.

Met WSATools hoef je nu alleen nog maar naar een gedownload APK-bestand (Android Package Kit) op je pc te verwijzen, het op te halen met de knop Load APK en te installeren met Install. Indien gevraagd, klik je op Always allow from this computer. Als alles goed gaat, vind je de Android-app even later in je Windows-startmenu, gewoon tussen je andere applicaties.

Je vraagt je nu misschien af waar je APK-bestanden met Android-apps en -games kunt vinden. Google kan je hierbij helpen, maar het is eenvoudiger om APK’s van alternatieve app-stores zoals F-Droid of Aurora Store te installeren. Bij de laatste kun je zelfs met een Google-account inloggen, maar gebruik hiervoor bij voorkeur een extra (nep)account. Je kunt ook terecht op collecties zoals die van APKMirror.

Aangezien je apps installeert via ‘sideloading’ en dus niet rechtstreeks uit de officiële Google Play Store, moet je extra voorzichtig zijn met potentiële malware. Je installeert APK-apps dus op eigen risico.

Ook in de Aurora Store vind je talrijke leuke en handige Android-apps.

Andere emulators

Als je geen fan bent van WSA als emulator of als deze niet werkt op je systeem, zijn er tal van andere Android-emulators beschikbaar. Bij het kiezen van een emulator zijn er naast de prijs nog een aantal andere criteria om rekening mee te houden. Het is verstandig om vooraf wat onderzoek te doen, aangezien emulators kunnen variëren in prestaties, geheugengebruik en gebruiksvriendelijkheid.

Sommige emulators bieden handige functies zoals key mapping (het koppelen van aangepaste toetscombinaties aan bepaalde acties), multi-instance (het tegelijkertijd draaien van verschillende app- of game-instanties met bijvoorbeeld verschillende accounts of instellingen) en ondersteuning voor gamepads en de Google Play Store.

Controleer verder welke Android-versies, en dus vaak ook welke apps en games, worden ondersteund, of er advertenties worden weergegeven (in de gratis versies) en welke schermresoluties worden ondersteund. Het is raadzaam om te kijken naar eventuele kwetsbaarheden waaraan een emulator kan worden blootgesteld.

In het vervolg van dit artikel stellen we kort twee populaire, goed presterende en ook gratis alternatieven voor: LDPlayer en BlueStacks. 

LDPlayer: start

Ga naar https://en.ldplayer.net en download de nieuwste, stabiele versie van LDPlayer 9, een 64bit-emulator die zowel 64- als 32bit-APK’s ondersteunt. Zorg er, net als bij andere emulators, voor dat hardware-virtualisatie (Intel VT-x of AMD-V) is ingeschakeld. Schakel de optie Platform voor virtuele machine eventueel uit (voor het gebruik van WSA moet deze juist ingeschakeld zijn). De emulator werkt op Windows XP SP3 of hoger. Idealiter beschik je over 16 GB RAM of meer en een krachtige grafische adapter, maar het kan ook met minder.

Start de installatie door te dubbelklikken op het gedownloade exe-bestand en klik vervolgens op Install. Na de installatie open je LDPlayer. Je kunt direct een sideload uitvoeren door een gedownload APK-bestand vanuit Verkenner naar het startvenster van LDPlayer te slepen. Of klik in de balk aan de rechterkant op Install APK en verwijs naar het gewenste bestand. Hier vind je ook een knop om de app op volledig scherm te bekijken (Full Screen) of gebruik de sneltoets F11.

Er zijn tevens knoppen om een schermafbeelding en zelfs een schermvideo van je Android-app te maken. Opgestarte Android-apps komen terecht in een eigen tabblad en de pictogrammen van de reeds geïnstalleerde apps verschijnen in het startvenster. Je kunt ook gewoon naar de Google Play Store gaan en van hieruit apps ophalen.

De interface van LDPlayer 9, met uitgebreide instellingen en knoppenbalk.

LDPlayer: multi

In deze balk kom je nog meer handige functies tegen, zoals de mogelijkheid om je scherm te draaien of een virtuele gps, waarmee je kunt aangeven op welke fysieke locatie je je (zogenaamd) bevindt.

De optie LDMultiPlayer is behoorlijk indrukwekkend. Hiermee kun je eenvoudig meerdere instanties van LDPlayer tegelijkertijd uitvoeren, zelfs met verschillende Android-versies, zoals Android 9.0 (64-bit) tot Android 5.1 (32-bit). Mogelijk is hiervoor wel een extra download en installatie vereist, maar dit verloopt vrijwel automatisch. Je beheert deze instanties vanuit een apart venster.

Elke instantie heeft bovendien een eigen Instellingen-knop. Hier kun je in diverse categorieën uiteenlopende opties aanpassen, zoals de gewenste schermresolutie, het aantal cpu-kernen, de hoeveelheid RAM (4 GB aanbevolen), het model van de smartphone, de framerate, de sneltoetsen en meer.

LDPlayer ondersteunt tevens ‘keyboard mapping’: je vindt hiervoor een knop, boven in de balk. Via de helppagina van LDPlayer krijg je hiervoor de nodige instructies.

Je kunt ook meerdere LDPlayer-instanties tegelijk starten. 

BlueStacks

Een van de oudste en bekendste Android-emulators is BlueStacks. De mogelijkheden, prestaties en systeemvereisten zijn goed vergelijkbaar met die van LDPlayer, inclusief de geavanceerde functies.

Ga naar de website van BlueStacks, waar je onder aan de pagina zowel BlueStacks 5 als 10 aantreft. We raden je aan BlueStacks 5 te downloaden, die prima verschillende Android-versies kan emuleren, van Android Nougat (32 bit) tot Android 11 (Bèta) (Android Pie 64 bit is standaard). BlueStacks 10 is daarentegen meer bedoeld voor wie over een minder krachtige machine beschikt en via gamestreaming toch optimaal van Android-games wil genieten.

Dubbelklik op het gedownloade exe-bestand en klik op Install now. Er worden nu extra onderdelen gedownload. Na een automatische systeemcontrole wordt alles geïnstalleerd en kun je even later BlueStacks opstarten.

De overeenkomsten met de interface van LDPlayer zijn opmerkelijk, en dat geldt ook voor de knoppen en functies die vanuit de balk aan de rechterkant toegankelijk zijn. De instellingen zijn hier minstens even uitgebreid. Je kunt onder meer de grafische renderer selecteren (OpenGL, DirectX of Vulkan), de gewenste luidsprekers, microfoon en webcam kiezen, verbinding maken met je (eventuele) gamepad en meer.

Het valt op dat het pictogram van de officiële Play Store in het startscherm staat. Na het aanmelden met je (nep?) Google-account kun je hier vervolgens moeiteloos apps ophalen.

Net als bij LDPlayer vind je ook bij BlueStacks een multi-instance manager, die je afzonderlijk vanuit het Windows-startmenu kunt opstarten. Klik op de blauwe Instance-knop en kies Fresh instance om een nieuwe emulator-instantie te creëren en die eventueel gelijktijdig te gebruiken.

BlueStacks 5: de gelijkenissen met LDPlayer zijn opvallend.

De laatste paar maanden verschijnen er steeds potentere midrange smartphones. Nu zit je met de Motorola Edge 60 Pro wel aan de bovenste kant van die markt, maar dat neemt niet weg dat je nog steeds veel waar voor je geld kunt krijgen.

De Motorola Edge 60 Pro ligt in de winkels voor een adviesprijs van 599,99 euro. Voor dat geld krijg je een royale 12 GB werkgeheugen en 512 GB opslagruimte – een uitstekende deal dus. De prijs is gelijk gebleven aan die van zijn voorganger, maar onder de motorkap is er wel het nodige veranderd. De nieuwe Edge heeft een snellere processor, een krachtiger accu, een volledig vernieuwd camerasysteem en – opvallend – een flinke upgrade van het oplaadvermogen.

Net als eerdere modellen is de Edge 60 Pro slank, licht en compact, met een luxe uitstraling dankzij de aflopende schermranden. Met een gewicht van 186 gram ligt het toestel prettig in de hand. De achterkant is bekleed met veganistisch leer, wat niet alleen zorgt voor extra grip, maar ook voorkomt dat je last hebt van vingerafdrukken. En met zowel een IP68- als IP69-certificering is de smartphone uitstekend bestand tegen water en stof.

©Wesley Akkerman

Duurzaam en prachtig display

Terwijl veel andere fabrikanten de gebogen schermranden inmiddels links laten liggen, gaat Motorola er juist vol voor. Het geeft de Edge 60 Pro een premium uitstraling, maar brengt ook een klein nadeel met zich mee: in fel licht kunnen de randen reflecteren, iets waar je bij een plat scherm geen last van hebt. Storend is het niet direct, maar het valt wel op. Gelukkig maakt het p-oledscherm veel goed. Kleuren spatten van het display, het contrast is uitstekend en content kijken is dan ook een genot.

De vingerafdrukscanner zit netjes in het scherm verwerkt en reageert snel. Het display zelf biedt een scherpe resolutie van 2712 bij 1220 pixels en een verversingssnelheid tot 120 Hertz, wat zorgt voor soepele beelden. Ook de helderheid is dik in orde, zelfs op zonnige dagen. Mooi meegenomen is de keuze voor het stevige Gorilla Glass 7i aan de voorkant, een krasbestendige laag die tegen een stootje kan en het scherm goed beschermt bij dagelijks gebruik.

©Wesley Akkerman

Capabele processor voor gaming

De Motorola Edge 60 Pro draait op de Mediatek Dimensity 8350 Extreme, en dat is een flinke stap vooruit ten opzichte van de Edge 50 Pro. Vooral voor wie graag games op zijn smartphone speelt, is dit goed nieuws. Maar ook bij alledaags gebruik – van appen en mailen tot bellen, browsen en foto's maken – draait het toestel soepel. Tijdens het testen zijn we geen haperingen, vertragingen of andere storende zaken tegengekomen.

Ben je van plan om te gamen op de Edge 60 Pro, houd er dan wel rekening mee dat het toestel bij intensief gebruik warm kan worden. Dat gebeurt niet snel, maar bij grafisch zware 3D-games kan de temperatuur merkbaar oplopen, wat de prestaties wel iets kan beïnvloeden. De meeste casual games draaien probleemloos, maar bij zwaardere titels uit de Play Store speel je doorgaans op medium instellingen. Dat is niet ongebruikelijk in deze prijsklasse, en het toestel houdt zich daar prima staande.

©Wesley Akkerman

Meer energie, iets langere laadtijd

Een van de grootste veranderingen ten opzichte van het vorige model is de accu. Die heeft nu een indrukwekkende capaciteit van 6000 mAh, terwijl de voorganger met 4500 mAh al prima presteerde. Met de Edge 60 Pro haal je moeiteloos het einde van dag twee, zelfs als je af en toe een potje gamet. Die extra accuduur komt echter met een kleine keerzijde: de oplaadsnelheid is verlaagd van 125 naar 90 watt. Nog steeds snel, maar wel een stapje terug.

In de praktijk merk je daar weinig van. Tenzij je de Edge 60 Pro direct naast zijn voorganger legt, zul je het verschil nauwelijks opmerken. Opladen van 0 naar 100 procent duurt minder dan 50 minuten, en met een halfuurtje zit je vaak al rond de 75 procent. Draadloos laden is wél flink afgeremd: dat gaat nu met maximaal 15 watt, terwijl dat bij het vorige model nog 50 watt was. Een duidelijke concessie, al zal het voor veel gebruikers geen breekpunt zijn.

©Wesley Akkerman

De software was altijd zo goed…

Op softwaregebied heeft Motorola een aantal veranderingen doorgevoerd die niet voor iedereen positief zullen uitpakken. Zo staan er nu meer vooraf geïnstalleerde apps op het toestel, en is er een nieuwe AI-omgeving toegevoegd, ontwikkeld in samenwerking met Perplexity AI. Net als bij de Nothing Phone 3a krijg je daar via een aparte knop snel toegang toe. Daarmee kun je bijvoorbeeld meldingen laten samenvatten of informatie opvragen.

Leuk in theorie, maar in de praktijk werkt dat nog niet met alle apps. Toch zitten er handige functies tussen: zo kun je de assistent vragen om iets voor je te onthouden, zoals een foto of screenshot, die je later eenvoudig kunt terugvinden. Een duidelijke beperking is echter dat deze AI-functies alleen in het Engels werken. En hoewel we in Nederland vaak prima overweg kunnen met die taal, gaat dat ongetwijfeld ten koste van de toegankelijkheid voor sommige gebruikers.

©Wesley Akkerman

50x

Veel AI-opties

Een andere nieuwe functie is Playlist Studio. Daarmee kun je een afspeellijst laten samenstellen op basis van je eigen prompt. Klinkt veelbelovend, maar er zit een flinke beperking aan: het werkt alleen met Amazon Music, en dan ook nog uitsluitend als je een actief abonnement hebt. Daardoor zal deze functie voor veel gebruikers nauwelijks bruikbaar zijn. Image Studio – eveneens in samenwerking met Perplexity – is wél geslaagd. Hiermee maak je eenvoudig achtergronden, stickers en andere visuals, precies zoals je zou verwachten.

Daarnaast kun je rekenen op de kracht van Google Gemini, die je activeert door de powerknop ingedrukt te houden. Daarmee stel je vragen of geef je opdrachten, net als bij Google Assistant. Ook Circle to Search is aanwezig, een handige manier om snel informatie op te vragen over elementen uit foto's of screenshots. De nieuwe Moto AI-knop aan de linkerkant van het toestel is speciaal bedoeld voor deze AI-functies, maar is helaas niet aanpasbaar. Zonde, vooral voor wie weinig gebruikmaakt van Motorola's eigen AI-platform.

3x

2x

Veel dataverzameling

Opvallend is dat Motorola twee verschillende nieuwsoverzichten in zijn software-omgeving aanbiedt. Veeg je op het thuisscherm naar rechts, dan verschijnt de vertrouwde Google-feed – al kun je die eventueel uitschakelen. Daarnaast is er binnen het app-overzicht nóg een nieuwsoverzicht, afkomstig van een andere aanbieder. Het maakt duidelijk dat er veel gebeurt op het gebied van dataverzameling en -verwerking. Dat is op zich niets nieuws, maar Motorola zet het nu opvallend zichtbaar neer.

De Edge 60 Pro draait op Android 15 en krijgt drie jaar lang software-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Daarmee loopt Motorola duidelijk achter op merken als Samsung en Google, die ruimere termijnen hanteren. Volgens Motorola sluit dit beleid echter aan op het werkelijke gebruik van hun toestellen. Intern onderzoek zou uitwijzen dat gebruikers hier tevreden mee zijn – reden genoeg voor het bedrijf om daar niets aan te veranderen. Toch voelt het als een gemiste kans: het drukt de langetermijnwaarde van een verder prima smartphone.

1x

0,5x

Solide camera’s, maar…

Het camerasysteem van de Motorola Edge 60 Pro levert over het algemeen degelijke fotoprestaties. De hoofdcamera heeft een resolutie van 50 megapixel, net als de ultragroothoeklens die ook dienstdoet als macrocamera. Daarnaast is er een telelens van 10 megapixel, goed voor 3x optische zoom en tot 50 keer digitale zoom. Aan de voorkant vind je een selfiecamera van eveneens 50 megapixel, met een lichtsensor die zorgt voor betere belichting en witbalans.

De lenzen produceren heldere, scherpe foto's, en dankzij de samenwerking met Pantone ogen kleuren meestal natuurlijk en accuraat, ook bij beweging of in lastige lichtomstandigheden. De HDR-prestaties zijn sterk, met veel detail in zowel lichte als donkere delen. Een minpunt is de neiging tot overbewerking: sommige foto's worden te sterk verscherpt, waardoor ze kunstmatig aanvoelen. Dat doet wat denken aan de beeldverwerking van sommige Samsung-toestellen.

0,5x

1x

Problemen in het donker

De hoofdcamera doet het prima bij daglicht, maar zodra het donker wordt, levert hij zichtbaar in op scherpte en detail. De ultragroothoeklens schiet bij goed licht acceptabele foto's, al vertaalt de sensor-upgrade zich niet altijd in betere beeldkwaliteit. In situaties met weinig licht vallen de prestaties flink tegen. De grootste tegenvaller is de telelens. Door de kleine sensor heeft die moeite met helderheid en dynamisch bereik, en de digitale zoom kun je sowieso beter links laten liggen.

De selfiecamera scoort daarentegen wél punten, met realistische huidtinten en scherpe beelden. Het bokeh-effect – waarbij de achtergrond onscherp wordt – is wisselend, en ook kun je kleurverschillen opmerken tussen de verschillende lenzen. Het zwakste punt van de Edge 60 Pro is echter de videokwaliteit. De beeldstabilisatie schiet tekort, waardoor video's al snel schokkerig aanvoelen. Onbruikbaar is het niet, maar op dit prijsniveau had Motorola meer mogen bieden.

2x

3x

Motorola Edge 60 Pro kopen?

De Motorola Edge 60 Pro scoort op hardwarevlak overtuigend, met een krachtige processor, een indrukwekkende accuduur en een helder, prettig scherm. Toch wordt de gebruikerservaring flink geremd door de software. Waar Motorola vroeger bekendstond om zijn schone Android-ervaring, oogt de Edge 60 Pro rommeliger dan ooit. De hoeveelheid voorgeïnstalleerde apps is toegenomen, en de AI-integratie voelt onaf – zeker omdat ondersteuning voor de Nederlandse taal ontbreekt.

De niet-aanpasbare AI-knop, de dubbele nieuwsfeeds met bijbehorende dataverzameling en het magere updatebeleid van drie jaar werpen een flinke schaduw over de solide hardwarebasis. Deze softwarematige concessies zorgen ervoor dat het toestel niet de verfijnde, toegankelijke ervaring biedt die je van Motorola zou verwachten. Zonder alle onvolwassen AI-toeters en bellen – en ondanks de wisselende camerakwaliteit – hadden we de Edge 60 Pro met gemak kunnen aanraden. Maar nu blijft er vooral een gevoel van gemiste kansen hangen.

Een oven wordt flink heet tijdens het gebruik, en ook in een magnetron met grill- of ovenfunctie kan de temperatuur behoorlijk oplopen. Daardoor verdampt vet of spettert eten sneller tegen de binnenkant van de deur. Zelfs bij een gewone magnetron kunnen spetters en condens zich ophopen op het ruitje. Na een tijdje is het glas zo vettig of bruin dat je nauwelijks nog naar binnen kunt kijken. Niet gevaarlijk, wél vervelend. Gelukkig is het schoonmaken van die ruit minder lastig dan je denkt!

Lees ook: Magnetron kopen? Dit is waar je op moet letten

Hoe ontstaat die vettige aanslag eigenlijk?

Tijdens het verwarmen van eten verdampt vet. In een oven branden die vetdruppeltjes langzaam in op het glas, zeker bij temperaturen boven de 180 graden. Ook etensresten die over de rand borrelen of spetteren kunnen tegen het ruitje aankomen. In een magnetron gebeurt min of meer hetzelfde, al speelt condens daar ook een rol. Het resultaat is een doffe waas die met alleen een vaatdoekje niet meer weggaat.

Wat heb je nodig?

Met een paar alledaagse schoonmaakmiddelen kun je die bruine aanslag al te lijf gaan:

🞐 Warm water
🞐 Scheutje afwasmiddel
🞐 Zachte doek (liefst microvezel)
🞐 Oude tandenborstel
🞐 Klein beetje baking soda
🞐 Schoonmaakazijn of citroensap
🞐 Eventueel een plastic schrapertje (géén metaal)

Let op: laat de oven of magnetron altijd goed afkoelen voor je begint.

Stap voor stap schoonmaken

Begin met de buitenkant van de ruit. Maak een lauwwarm sopje met afwasmiddel en veeg het glas schoon met een microvezeldoek. Hardnekkige plekken? Maak een dik papje van baking soda en een beetje water. Smeer dit op de vlekken en laat het tien minuten zitten. Daarna veeg je het eenvoudig weg met een vochtige doek.

Voor de binnenkant helpt het om vet eerst los te weken. Maak een doek nat met heet water en een flinke scheut azijn of citroensap. Houd deze een paar minuten tegen de binnenkant van het ruitje aan – of leg de doek er voorzichtig op, als dat lukt. De warmte en het zuur helpen om het vet los te weken. Gebruik daarna een tandenborstel om voorzichtig langs de randjes te schrobben.

Sommige ovens hebben een dubbele glasplaat. In veel gevallen kun je die losmaken om ook daar tussen schoon te maken. Kijk hiervoor in de handleiding van je oven: vaak zitten er klemmetjes of schroeven aan de bovenrand van de ovendeur. Wees voorzichtig en zorg dat je alles stevig terugplaatst.

©Андрей Журавлев

Let op bij zelfreinigende ovens

Heb je een zelfreinigende oven? Dan werkt het schoonmaken net even anders. Sommige ovens hebben een pyrolysefunctie: hierbij wordt de oven verhit tot zo'n 500 graden, waardoor vet en vuil veranderen in as. Dat kun je daarna eenvoudig opvegen met een doek. Andere modellen gebruiken katalyse of stoomreiniging. In al deze gevallen geldt: gebruik géén agressieve middelen op de wanden of het glas, want daarmee kun je de speciale coating beschadigen.

Ook belangrijk: de ruit kan tijdens zo'n reinigingsprogramma flink heet worden. Wacht dus altijd tot de oven volledig is afgekoeld voor je eraan begint. En poets het glas alleen met zachte doeken en neutrale middelen, zoals lauw water met een druppeltje afwasmiddel. Baking soda of citroen kun je in dit geval beter vermijden, tenzij je zeker weet dat jouw oven geen speciale coating heeft.

Wat moet je níet doen?

Gebruik geen schuursponsjes of staalwol. Ook ovenreiniger en agressieve sprays zijn geen goed idee op glas: ze kunnen het ruitje beschadigen of dof maken. Gebruik bij voorkeur ook geen mesjes of metalen schrapers – hoe verleidelijk dat soms ook is. Krassen zijn snel gemaakt en vrijwel niet meer weg te werken.

En daarna? Zo houd je het ruitje schoon

Veeg de ruit na elk gebruik even kort na met een vochtige doek, vooral als je ziet dat er gespetterd is. Dat kost je amper tijd en voorkomt dat vuil zich opbouwt. Gebruik je ovenschalen die kunnen overkoken? Zet er een lekbak onder. En voor magnetrons werkt een eenvoudig spatdekseltje echt verrassend goed – die vangt het meeste op.