Heb je een Android-telefoon, maar vind je het scherm wat aan de kleine kant voor games en apps? Geen zorgen, gebruik gewoon je Windows-pc! Met een Android-emulator is dit goed mogelijk. We gaan eerst in op de oplossing van Microsoft zelf en bespreken vervolgens enkele andere emulators.

Een Android-emulator is een softwaretoepassing die het Android-besturingssysteem nabootst op een ander platform, zoals een Windows-pc. Hiermee kun je Android-apps en -games draaien op je computer, alsof je ze op een Android-telefoon of -tablet gebruikt. Dit kan handig zijn voor app-ontwikkelaars die hun apps willen testen op verschillende apparaten en schermformaten, of voor gebruikers die de Android-ervaring op hun pc willen beleven. Omdat een doorsnee computer krachtiger is dan een mobiel apparaat kun je zelfs vaak van betere prestaties genieten.

WSA

Laten we beginnen met de Microsoft-emulator voor Windows 11, het Windows Subsysteem voor Android (WSA). Je bent mogelijk al bekend met dit concept, aangezien er al geruime tijd een vergelijkbaar systeem voor Linux bestaat, genaamd WSL.

Hoewel WSA nog niet officieel beschikbaar is in ons land, kun je het via een omweg verkrijgen. We hebben dit succesvol getest op twee apparaten, maar je voert het wel uit op eigen risico. Om WSA te gebruiken, moet je Windows 11-systeem een redelijk moderne processor hebben, zoals een Core i3 van de achtste generatie of een Ryzen 3000 of hoger, minimaal 8 GB RAM en ingeschakelde hardwarevirtualisatie.

Er zijn enkele voorbereidende stappen nodig. Open in het Windows-startmenu Windows-onderdelen in- of uitschakelen, zet een vinkje bij Platform voor virtuele machine in het venster en bevestig met OK.

Helaas zul je WSA niet vinden in de (Nederlandse) Microsoft Store, maar de populaire site store.rg-adguard.net biedt een oplossing. Selecteer Productid in het eerste uitklapmenu, voer 9P3395VX91NR in het tweede in, en kies Slow in het derde menu. Klik op het vinkje en scrol naar beneden om een bestand met de extensie .msixbundle (ongeveer 1,3 GB) te vinden. Klik er met de rechtermuisknop op, kies Link opslaan als en hernoem de download in (bijvoorbeeld) ms-wsa.msixbundle. Bevestig met Opslaan en indien nodig met Behouden. Installeer dit als beheerder met een dubbelklik of, als het zo niet lukt, start PowerShell als administrator op, tik Add-AppxPackage -Path in, gevolgd door het volledige pad naar je msixbundle-bestand, tussen aanhalingstekens.

Configuratie

Zodra je android invoert in het startmenu, verschijnt Instellingen voor Windows-subsysteem voor Android. Open de app en stel bij Systeem de optie Subsysteembronnen bij voorkeur in op Doorlopend en Grafische voorkeuren op Hoge prestaties. In de rubriek Ontwikkelaar activeer je de optie Modus voor ontwikkelaars. Je kunt de emulator-configuratie nu afsluiten.

De emulator is nu helemaal klaar om apps te installeren en te draaien, maar waar haal je deze vandaan? Hiervoor schakel je de hulp in van onder meer WSATools.

WSATools

Je kunt WSATools vinden in de Nederlandse Microsoft Store. Zoek naar wsatools en download en installeer de app. Start de app, klik op Install an APK en vervolgens op Install om de ADB-tool (Android Debug Bridge) te installeren, indien nodig. In dit geval moet je ook een geschikte (bij voorkeur lege) installatiemap voor ADB selecteren en bevestigen met Install ADB here.

Met WSATools hoef je nu alleen nog maar naar een gedownload APK-bestand (Android Package Kit) op je pc te verwijzen, het op te halen met de knop Load APK en te installeren met Install. Indien gevraagd, klik je op Always allow from this computer. Als alles goed gaat, vind je de Android-app even later in je Windows-startmenu, gewoon tussen je andere applicaties.

Je vraagt je nu misschien af waar je APK-bestanden met Android-apps en -games kunt vinden. Google kan je hierbij helpen, maar het is eenvoudiger om APK’s van alternatieve app-stores zoals F-Droid of Aurora Store te installeren. Bij de laatste kun je zelfs met een Google-account inloggen, maar gebruik hiervoor bij voorkeur een extra (nep)account. Je kunt ook terecht op collecties zoals die van APKMirror.

Aangezien je apps installeert via ‘sideloading’ en dus niet rechtstreeks uit de officiële Google Play Store, moet je extra voorzichtig zijn met potentiële malware. Je installeert APK-apps dus op eigen risico.

Andere emulators

Als je geen fan bent van WSA als emulator of als deze niet werkt op je systeem, zijn er tal van andere Android-emulators beschikbaar. Bij het kiezen van een emulator zijn er naast de prijs nog een aantal andere criteria om rekening mee te houden. Het is verstandig om vooraf wat onderzoek te doen, aangezien emulators kunnen variëren in prestaties, geheugengebruik en gebruiksvriendelijkheid.

Sommige emulators bieden handige functies zoals key mapping (het koppelen van aangepaste toetscombinaties aan bepaalde acties), multi-instance (het tegelijkertijd draaien van verschillende app- of game-instanties met bijvoorbeeld verschillende accounts of instellingen) en ondersteuning voor gamepads en de Google Play Store.

Controleer verder welke Android-versies, en dus vaak ook welke apps en games, worden ondersteund, of er advertenties worden weergegeven (in de gratis versies) en welke schermresoluties worden ondersteund. Het is raadzaam om te kijken naar eventuele kwetsbaarheden waaraan een emulator kan worden blootgesteld.

In het vervolg van dit artikel stellen we kort twee populaire, goed presterende en ook gratis alternatieven voor: LDPlayer en BlueStacks. 

LDPlayer: start

Ga naar https://en.ldplayer.net en download de nieuwste, stabiele versie van LDPlayer 9, een 64bit-emulator die zowel 64- als 32bit-APK’s ondersteunt. Zorg er, net als bij andere emulators, voor dat hardware-virtualisatie (Intel VT-x of AMD-V) is ingeschakeld. Schakel de optie Platform voor virtuele machine eventueel uit (voor het gebruik van WSA moet deze juist ingeschakeld zijn). De emulator werkt op Windows XP SP3 of hoger. Idealiter beschik je over 16 GB RAM of meer en een krachtige grafische adapter, maar het kan ook met minder.

Start de installatie door te dubbelklikken op het gedownloade exe-bestand en klik vervolgens op Install. Na de installatie open je LDPlayer. Je kunt direct een sideload uitvoeren door een gedownload APK-bestand vanuit Verkenner naar het startvenster van LDPlayer te slepen. Of klik in de balk aan de rechterkant op Install APK en verwijs naar het gewenste bestand. Hier vind je ook een knop om de app op volledig scherm te bekijken (Full Screen) of gebruik de sneltoets F11.

Er zijn tevens knoppen om een schermafbeelding en zelfs een schermvideo van je Android-app te maken. Opgestarte Android-apps komen terecht in een eigen tabblad en de pictogrammen van de reeds geïnstalleerde apps verschijnen in het startvenster. Je kunt ook gewoon naar de Google Play Store gaan en van hieruit apps ophalen.

LDPlayer: multi

In deze balk kom je nog meer handige functies tegen, zoals de mogelijkheid om je scherm te draaien of een virtuele gps, waarmee je kunt aangeven op welke fysieke locatie je je (zogenaamd) bevindt.

De optie LDMultiPlayer is behoorlijk indrukwekkend. Hiermee kun je eenvoudig meerdere instanties van LDPlayer tegelijkertijd uitvoeren, zelfs met verschillende Android-versies, zoals Android 9.0 (64-bit) tot Android 5.1 (32-bit). Mogelijk is hiervoor wel een extra download en installatie vereist, maar dit verloopt vrijwel automatisch. Je beheert deze instanties vanuit een apart venster.

Elke instantie heeft bovendien een eigen Instellingen-knop. Hier kun je in diverse categorieën uiteenlopende opties aanpassen, zoals de gewenste schermresolutie, het aantal cpu-kernen, de hoeveelheid RAM (4 GB aanbevolen), het model van de smartphone, de framerate, de sneltoetsen en meer.

LDPlayer ondersteunt tevens ‘keyboard mapping’: je vindt hiervoor een knop, boven in de balk. Via de helppagina van LDPlayer krijg je hiervoor de nodige instructies.

BlueStacks

Een van de oudste en bekendste Android-emulators is BlueStacks. De mogelijkheden, prestaties en systeemvereisten zijn goed vergelijkbaar met die van LDPlayer, inclusief de geavanceerde functies.

Ga naar de website van BlueStacks, waar je onder aan de pagina zowel BlueStacks 5 als 10 aantreft. We raden je aan BlueStacks 5 te downloaden, die prima verschillende Android-versies kan emuleren, van Android Nougat (32 bit) tot Android 11 (Bèta) (Android Pie 64 bit is standaard). BlueStacks 10 is daarentegen meer bedoeld voor wie over een minder krachtige machine beschikt en via gamestreaming toch optimaal van Android-games wil genieten.

Dubbelklik op het gedownloade exe-bestand en klik op Install now. Er worden nu extra onderdelen gedownload. Na een automatische systeemcontrole wordt alles geïnstalleerd en kun je even later BlueStacks opstarten.

De overeenkomsten met de interface van LDPlayer zijn opmerkelijk, en dat geldt ook voor de knoppen en functies die vanuit de balk aan de rechterkant toegankelijk zijn. De instellingen zijn hier minstens even uitgebreid. Je kunt onder meer de grafische renderer selecteren (OpenGL, DirectX of Vulkan), de gewenste luidsprekers, microfoon en webcam kiezen, verbinding maken met je (eventuele) gamepad en meer.

Het valt op dat het pictogram van de officiële Play Store in het startscherm staat. Na het aanmelden met je (nep?) Google-account kun je hier vervolgens moeiteloos apps ophalen.

Net als bij LDPlayer vind je ook bij BlueStacks een multi-instance manager, die je afzonderlijk vanuit het Windows-startmenu kunt opstarten. Klik op de blauwe Instance-knop en kies Fresh instance om een nieuwe emulator-instantie te creëren en die eventueel gelijktijdig te gebruiken.

Een inbouw-magnetron is ideaal als je op zoek bent naar een vaste plek voor je magnetron in een strakke, opgeruimde keuken. Maar hoe weet je welke je moet kiezen? De opties zijn uitgebreid: van compacte solo-magnetrons tot volwaardige combi-magnetrons met stoomfunctie. In dit artikel lees je waar je op moet letten zodat je een model vindt dat past bij jouw keuken én bij de manier waarop je kookt!

Meten = weten

Een inbouw-magnetron moet precies passen in de nis van je keukenmeubel. Daarom is het belangrijk om goed naar de afmetingen te kijken. Fabrikanten vermelden altijd de benodigde nishoogte, nisbreedte en nisdiepte in de specificaties. De standaard nishoogtes zijn meestal 38 cm of 45 cm. Sommige modellen zijn hoger, maar dan gaat het vaak om combi-ovens of apparaten met extra functies.

De nisbreedte is vrijwel altijd 56 cm. 60 cm komt ook voor, maar dat is eigenlijk meer geschikt voor een volledige oven dan voor een inbouw-magnetron. De nisdiepte varieert tussen de 55 en 58 cm. Meet de beschikbare ruimte goed op, inclusief de diepte van de achterwand en eventuele obstakels zoals elektriciteitsleidingen. Zit er een plint of deur onder? Controleer dan ook of de klep van de magnetron volledig open kan. Hieronder lees je nog wat meer over de afmetingen.

©RossandHelen

Solo of combi: welk type magnetron heb je nodig?

Een solo-magnetron gebruik je voor het opwarmen van voedsel, het ontdooien van diepvriesproducten of het bereiden van eenvoudige gerechten. Dit type magnetrons is eenvoudig in gebruik, vaak goedkoper en verbruikt minder stroom. Gebruik je de ovenfunctie nauwelijks, dan is dit een logische keuze.

Een combi-magnetron combineert de magnetronfunctie met een heteluchtoven. Je kunt er dus ook pizza's, taarten of ovenschotels in maken. Sommige combi-magnetrons hebben zelfs een grillstand of een stoomfunctie , waardoor je meerdere keukenapparaten kunt vervangen door één toestel. Houd er wel rekening mee dat een combi-magnetron doorgaans iets duurder is en iets langer nodig heeft om voor te verwarmen dan een volwaardige oven.

Voorbeeld: kook je veel met verse groenten en vis, dan is een model met stoomfunctie interessant. Warm je vooral soep en kant-en-klaarmaaltijden op, dan is een solo-magnetron vaak meer dan voldoende.

Bediening: draaiknop of touch?

Het gebruiksgemak verschilt per model. Traditionele modellen hebben vaak draaiknoppen: één voor het vermogen, één voor de tijd. Simpel en overzichtelijk, vooral geschikt als je de magnetron hoofdzakelijk gebruikt voor opwarmen en ontdooien.

Moderne inbouw-magnetrons zijn vaak uitgerust met touchbediening of zelfs een touchscreen. Je selecteert dan via het display het programma, de temperatuur of het gewicht. Sommige modellen hebben automatische programma's die zelf de bereidingstijd en het vermogen aanpassen. Handig, maar soms ook wat omslachtiger bij simpele taken.

Tip: probeer in een winkel of showroom hoe intuïtief het menu aanvoelt. Kies een bediening die past bij hoe jij graag kookt.

©Tom Baker | tab62

Let op de aansluiting en ventilatie

Een inbouw-magnetron werkt op een standaard stopcontact (230 volt), maar let goed op het vermogen. Sommige combi-modellen hebben een hoger piekverbruik; zorg dat de groep waarop je het aansluit dit aankan. Kijk ook waar de stekker zit: die moet je kwijt kunnen achter het meubel of via een uitsparing in de achterwand.

Daarnaast is ventilatie belangrijk. Tijdens het gebruik komt warmte vrij. In de handleiding van het apparaat staan minimale ventilatieruimtes aangegeven, bijvoorbeeld 2 cm boven en 5 cm achter. Houd je je daar niet aan, dan kan de magnetron oververhit raken of minder lang meegaan. Zit er al een oven onder of boven de plek waar je de magnetron wilt inbouwen? Controleer dan of de gecombineerde warmteafvoer goed geregeld is.

Praktische keuzehulp

Stel jezelf de volgende vragen voor je een keuze maakt:

☐ Waar komt de magnetron precies? In een hoge kast, boven een oven of op ooghoogte?
☐ Gebruik je nu vooral de magnetronfunctie of bak je ook regelmatig in de oven?
☐ Heb je al een aparte oven? Dan heb je vaak voldoende aan een solo-magnetron
☐ Wil je kunnen grillen of stomen?
☐ Wil je eenvoudige bediening of juist veel automatische programma's?
☐ Komt de magnetron in een bestaande nis of kastenwand, of wordt de keuken nog gebouwd?

Een voorbeeld: stel, je woont alleen, kookt snel en gebruikt de oven amper. Dan is een solo-magnetron van 38 cm hoog met draaiknoppen prima. Heb je een gezin, kook je gevarieerd en wil je ruimte besparen? Dan is een combi van 45 cm met grill en stoomfunctie een betere match.

Conclusie

Een inbouw-magnetron kiezen begint bij de afmetingen, maar gaat vooral over hoe jij kookt. Warm je snel iets op, dan is een eenvoudige solo-magnetron vaak genoeg. Bak je graag of heb je weinig ruimte, dan loont het om te investeren in een goede combi-magnetron. Let altijd op de inbouwmaten, ventilatie en bediening. Zo voorkom je verrassingen en haal je het meeste uit je keuken.

Er komen steeds meer toepassingen voor het automatiseren van je huis. SwitchBot is al wat langer in Nederland actief en heeft naast robotstofzuigers, schakelaars voor lichtknoppen en elektronische sloten ook een automatisch open- en sluitsysteem voor gewone gordijnen in het assortiment. Daar is nu een systeem voor rolgordijnen bijgekomen: de Roller Shade.

Thuisautomatisering is een handige manier om apparaten in het huishouden te bedienen zonder dat je in de meeste gevallen ook zelf thuis hoeft te zijn. Denk bijvoorbeeld aan het aanpassen van de temperatuur in huis, het bedienen van de verlichting of deuren, maar ook het openen of sluiten van de gordijnen. Op warme dagen kan het bijvoorbeeld slim zijn om die gordijnen automatisch te sluiten als de temperatuur boven een bepaalde waarde uitkomt, of wanneer er een bepaalde intensiteit van lichtinval is.

Al deze zaken en meer kun je inregelen met de spullen van SwitchBot. Het ecosysteem van dit bedrijf omvat een scala aan apparaten, variërend van raam- en deursensors en lichtknoprobots die je lichtknoppen kunnen indrukken tot complete aircosystemen en zelfs robotstofzuigers. Maar ook slimme lampen en gordijnsystemen dus. We hebben van SwitchBot al eerder de SwitchBot Curtain en de SwitchBot Curtain 3 getest, systemen die bedoeld zijn voor gordijnen op rails.

Complete set

De SwitchBot Roller Shade is een rolgordijnsysteem waar het rolgordijn zelf al bij wordt geleverd, in tegenstelling tot de SwitchBot Curtain die bedoeld is om aan een bestaand gordijnsysteem te koppelen. Overigens kun je ook je eigen bestaande rolgordijn op het systeem van de Roller Shade monteren.

De Roller Shade is een compleet rolgordijnpakket, en in de doos vind je alles wat je nodig hebt om het systeem op te hangen. Alle beugels, het rolsysteem, schroeven en pluggen worden meegeleverd, en zelfs gereedschap voor het vastdraaien van schroeven en het op maat snijden van het rolgordijn zelf ontbreekt niet. Verder krijg je er een bedieningspaneeltje bij, bestaande uit een omhoog- en omlaagknopm, en een kabeltje van zo'n twee meter dat kan worden aangesloten op de daarvoor gemaakte aansluiting op het frame. De Roller Shade wordt aangedreven door een interne batterij die volgens SwitchBot acht maanden lang werkt zonder tussentijds opladen. Via de usb-c-poort kan het systeem indien nodig bijtanken.

Goed opmeten

Voordat je aan de slag gaat met de Roller Shade, of eigenlijk: voordat je er eentje gaat kopen, moet je eerst even goed controleren of je de juiste afmetingen in je winkelwagentje hebt. De SwitchBot Roller Shade is beschikbaar in vier breedteversies en in twee basiskleuren: gebroken wit en grijs. Voor de breedte kun je kiezen uit small, medium, large en extra large, waarbij je opeenvolgend kunt kiezen voor breedtes van 58 t/m 80 cm, 80 tot 110 cm, 110 tot 140 cm en 140 tot 185 cm.

Wij hebben voor de XL-versie gekozen, omdat het kozijn waarop de SwitchBot wordt getest een breedte van 171 cm heeft. Geen enkele SwitchBot Roller Shade zal direct passen op het raamkozijn waar je hem wilt gebruiken, waardoor je waarschijnlijk altijd een stuk gordijnstof zult moeten verwijderen. Verderop lees je hoe dat werkt.

Belangrijk is om vooraf goed te bedenken hoe je de SwitchBot Roller Shade(s) wilt inzetten. De gordijnen zijn van polyester en verduisteren volledig. Dat kan donkerder zijn dan je gewend bent, maar in een slaapkamer is het juist vaak ideaal. Houd er wel rekening mee dat de kosten snel oplopen als je meerdere kozijnen naast elkaar hebt, omdat je voor elk raam een afzonderlijke Roller Shade nodig hebt.

Daarnaast bedekken de gordijnen nooit de volledige breedte van het kozijn. Aan beide zijden van de rol blijft een paar centimeter open, omdat de roller niet strak tegen het ophangframe aansluit. Afhankelijk van de montage kunnen hierdoor kieren ontstaan, waardoor er toch licht binnenvalt, vooral aan de kant van de motor. Plaats je meerdere Roller Shades naast elkaar voor één breed raam, dan blijven er altijd kleine openingen zichtbaar tussen de afzonderlijke gordijnen.

Op maat maken

Omdat de Roller Shade direct uit de doos waarschijnlijk niet meteen past, moet het systeem op maat worden gemaakt. Hoe dat werkt? Het ophangsysteem bestaat uit een verschuifbare aluminium balk waartussen het rolgordijn hangt. Aan een van de zijdes bevindt zich de motor, die via een stang in de aluminium rol van het gordijn is geschoven. De gordijnrol kan door de andere zijkant los te maken van de motorstang worden afgeschoven en eventueel worden vervangen door je eigen rolgordijn. In dit artikel houden we het bij de uitleg van het meegeleverde gordijn.

Om het meegeleverde SwitchBot-gordijn op maat te maken, is een vrij ingenieus systeem bedacht: aan de niet-gemotoriseerde kant kun je een apart blokje met een snijmes monteren, waar het rolgordijn met buis en al doorheen moet worden gehaald. Op die plek wordt het rolgordijn namelijk op maat gesneden.

In de SwitchBot-app geef je aan dat je een snij-sessie wilt starten. De motor van het rolgordijn begint nu langzaam te draaien. Tijdens het draaien moet je met de meegeleverde schroevendraaier het messysteem aandraaien, zodat het mes steeds dieper door de gordijnstof snijdt. Dat aandraaien doe je net zo lang tot het mes volledig door de stof heen is en bij de buis zelf is beland.

Het laatste deel van de buis waarop het gordijn is gerold, bestaat uit plastic. Als de snij-sessie correct is uitgevoerd en het mes met de schroevendraaier strak genoeg is aangedraaid, kan zelfs het plastic worden doorgesneden, of er in elk geval voor zorgen dat het makkelijker kan worden afgebroken.

Volledig uitrollen

Wanneer het overtollige stuk stof is losgesneden van de rest van het rolgordijn, blijft dat stuk aan het eind natuurlijk nog wel vastzitten aan de oprolbuis. Om dat stuk los te kunnen krijgen, moet de hele gordijnrol worden afgerold. Met een totale lengte van maar liefst 2,20 meter is dat nogal wat. Dat afrollen kan door middel van de app, maar kan ook handmatig door de oprolbuis eerst van de motorstang af te halen. Nadat het gordijn tot het eind is afgerold, kan het overtollige deel van de oprolbuis worden losgeknipt. Daarna breek je (zoals hierboven besproken) het overtollige plastic deel van de oprolbuis buis af, maar beter kun je proberen om dat stuk met een goed stanleymes af te snijden (het plastic is niet heel dik).

Het complete plastic deel van de oprolbuis moet er nu afgehaald worden, zodat de rest van het gordijn fatsoenlijk aan de buis kan worden bevestigd. De oprolbuis heeft nog een binnenste buis die je weer door het plastic deel moet schuiven. Vervolgens schuif je het dikke gedeelte van het gordijn door de sleuf van de plastic buis en schroef je alles vast.

Het opnieuw oprollen van het rolgordijn dient zorgvuldig te gebeuren, waarbij de linker- en de rechterkant gelijkmatig moeten worden opgerold. Gaat dat niet helemaal netjes, dan bestaat de kans dat het gordijn na het oprollen niet helemaal recht en strak om de oprolbuis zit. In ons geval moesten we het een paar keer opnieuw doen om alles strak te krijgen. Als het gordijn scheef op de rol zit, kan deze vast komen te zitten tijdens het automatisch omhoog rollen.

Ophangen

Het ophangsysteem van de Roller Shade is anders dan het gemiddelde rolgordijn. Die worden doorgaans links en rechts van de oprolbuis op het kozijn geschroefd. Bij de Roller Shade zit het bevestigingssysteem boven de aluminium balk en moet het systeem daar schuin in worden geklikt. Op zich is dat een prima manier, maar het vergt wel wat handigheid en je moet ietsje boven je macht werken omdat het hele systeem relatief zwaar is. De klus kun je dan ook beter met z'n tweeën doen.

Ook zijn de beugels waarin het aluminium frame wordt opgehangen niet heel stevig, waardoor alles een beetje naar beneden zakt op het moment dat het systeem wordt vastgeklikt. Ook belangrijk om te weten: past het frame precies in een raamnis, dan moet je het systeem compleet met het rolgordijn erin ophangen. Het rolgordijn er achteraf in plaatsen is dan niet mogelijk, omdat het systeem alleen vanaf één kant kan worden losgemaakt en het rolgordijn over de aandrijfstang van de motor geplaatst moet worden.

©MG | ID.nl

Kalibratie

Nadat de Roller Shade is opgehangen, is het tijd voor de kalibratie. Dat is nodig voor het systeem om te kunnen bepalen wanneer het rolgordijn volledig is opgerold en wanneer hij helemaal is uitgerold. Het rolgordijn is namelijk geschikt voor ramen tot zo'n 2 meter hoog, en dan moet op een bepaald moment worden ingesteld tot hoe ver het gordijn moet uitrollen totdat het venster compleet door het gordijn is bedekt. Het systeem kan niet uit zichzelf zien of het zich helemaal heeft opgerold; ook dat moet worden gekalibreerd.

Je start de kalibratie met behulp van de app, waarbij eerst moet worden bepaald wanneer het systeem volledig is opgerold. Aan de onderkant van het gordijn is een (eerder gemonteerde) aluminium stang geplaatst, die fungeert als tegengewicht om het gordijn op zijn plek te houden. Die stang dient tevens als buffer om te voorkomen dat het gordijn na het compleet oprollen blijft doordraaien. Tijdens het kalibratieproces kun je zelf niet aangeven wanneer tijdens het oprollen het einde is bereikt; dat stopt vanzelf zodra de aluminium stang het ophangframe bereikt. De app vraagt de gebruiker vervolgens of het systeem is vastgelopen of dat het einde is bereikt.

Het oprollen stopt hierdoor echter wel vrij abrupt en lijkt hiermee het ophangsysteem te beschadigen, omdat de aluminium balk relatief bruusk tegen het ophangframe wordt getrokken. Deze manier van kalibreren voelt al met al wat primitief aan, maar het werkt wel. De volgende stap is het bepalen van de afrollengte. Hierbij bepaalt de gebruiker wanneer het einde is bereikt en het raam naar wens is bedekt. Je drukt dan simpelweg op de stopknop en accepteert de stand van het gordijn. Na de kalibratie kun je de Roller Shade volledig gebruiken.

Schema's en timers

De SwitchBot-app voor de kalibratie en de bediening gebruik je ook als je andere apparaten van dit merk in huis hebt. De app is niet specifiek gericht op het rolgordijnsysteem, maar kan ook worden gebruikt voor het uitlezen van de verschillende temperatuur- en vochtmeters van SwitchBot, het bedienen van de andere gordijnsystemen zoals de SwitchBot Curtain 1 en Curtain 3 en andere slimme apparaten.

Handig is dat je verschillende apparaten en meters van SwitchBot aan elkaar kunt koppelen. Zo kun je er bijvoorbeeld bij het bereiken van een ingestelde temperatuur voor zorgen dat de Roller Shade automatisch wordt gesloten of geopend. Dat kan ook bij een bepaalde lichtintensiteit: als je een (apart te verkrijgen) zonnepaneel aan de usb-c-poort op de Roller Shade aansluit, kun je aangeven bij welke intensiteit het gordijn moet sluiten of openen. Met het aansluiten van zo'n zonnepaneel wordt de Roller Shade trouwens ook automatisch opgeladen.

Conclusie

De SwitchBot Roller Shade is een mooie manier om je huis te automatiseren en kan een prima toevoeging zijn als je al delen van je huis hebt geautomatiseerd. In combinatie met bijvoorbeeld een slimme thermostaat, verlichting en koel- of verwarmingsapparaten kun je bij warm weer je huis koel houden, of 's winters juist warmer krijgen. Dankzij het SwitchBot-ecosysteem is het handig dat je het rolgordijnsysteem kunt meenemen in alle routines voor huisautomatiseringen.

De Roller Shade is 100 procent verduisterend. Dat kan prettig zijn, maar dat werkt alleen goed als je het rolgordijnsysteem ook echt goed passend krijgt. Helaas lukt dat niet altijd, omdat het rolgordijn zelf niet de volledige breedte van het montagesysteem heeft. Daarnaast luistert de installatie vrij nauw, dus alles goed van tevoren opmeten is essentieel.