Het Android-besturingssysteem vind je op veel verschillende apparaten, van smartphones tot tablets, fototoestellen en slimme horloges. Gek genoeg heeft Google het besturingssysteem nog niet beschikbaar gemaakt voor computers. Gelukkig kun je met een omweg alsnog Android-apps draaien op je pc.

Waarschijnlijk gebruik je op een dag meer apps op je smartphone dan dat je programma's onder Windows gebruikt. Veel van die apps hebben een vaste plaats in je leven ingenomen. Zou het dan niet handig zijn als je ze ook op je pc zou kunnen draaien en niet enkel op je smartphone of tablet? Met Android is dat mogelijk. In deze expertcursus tonen we je hoe je Android-apps op twee manieren op je pc kunt draaien: gevirtualiseerd in Windows of zelfs als los besturingssysteem.

Waarom

Maar waarom zou je Android-apps op je pc willen draaien? Enerzijds ben je die apps misschien al gewend en wil je ze gemakshalve op al je apparaten draaien. Anderzijds heeft een pc ook één groot voordeel: je hebt een groter scherm. Je favoriete Android-games zien er daardoor op je pc heel wat indrukwekkender uit. En je pc is misschien op je stereo-installatie aangesloten, waardoor ook het geluid indrukwekkender is dan wat er uit je smartphone komt.

Iets wat zowel een voordeel als een nadeel kan zijn, is trouwens het verschil in invoerapparaten. Heb je geen computer met aanraakscherm, dan moet je je Android-apps met de muis besturen, wat niet altijd logisch is. Aan de andere kant heb je op je pc de beschikking over een toetsenbord, waardoor apps die wat meer tekstinvoer vereisen heel wat sneller te hanteren zijn.

©PXimport

Deel 1: Virtualiseren

In dit eerste deel laten we zien hoe je Android-apps in een virtuele machine op Windows kunt draaien. Dit doen we met virtualisatiesoftware van BlueStacks. Zo kun je ook Android-apps tegelijk met je Windows-apps blijven gebruiken.

01 BlueStacks App Player

De BlueStacks App Player is op de website van BlueStacks gratis te downloaden en ondersteunt Windows XP, Vista, 7 en 8. Klik op de homepage op het groene downloadknopje. Voer het installatieprogramma uit en klik op Continue. Klik op Next. Zorg dat in het volgende venster App store access en App Notifications aangevinkt zijn. Indien je interesse hebt, laat je ook Subscribe to Spotlight aangevinkt staan: dan krijg je dagelijks gratis apps voorgesteld. Spotlight is echter nogal opdringerig.

©PXimport

Na installatie wordt de BlueStacks Player automatisch opgestart. Je krijgt een soort homescreen te zien. Hiermee is al duidelijk dat het niet om de gewone Android gaat. De App Player heeft een eigen interface, louter om je toegang te geven tot je apps. Zo zie je bovenaan de recent uitgevoerde apps, daaronder populaire apps, daaronder de apps die Spotlight vandaag aanbiedt en daaronder nog vele categorieën. Linksonder heb je de drie knopjes die je van Android gewend bent: om terug te gaan, om naar het startscherm te gaan en om de recent uitgevoerde apps te bekijken. Rechts zie je de klok, die je ook toegang geeft tot de meldingen en de instellingen. Daarna heb je een knopje voor sociale media (waarmee je een screenshot maakt en deelt) en ernaast komen de knopjes om naar de fullscreenmodus over te schakelen en om BlueStacks af te sluiten.

©PXimport

Ook aan de instellingen zie je dat het niet om een standaard Android-installatie gaat. De mogelijkheden zijn duidelijk minder uitgebreid. Op een bepaald moment zal de App Player overigens een venster tonen met de boodschap dat je de App Store en App Sync het best inschakelt. Klik op Continue. Voeg dan je Google-account toe. Nadat dat gebeurd is, log je in je account in om App Sync in te schakelen. Vanaf nu kun je apps in BlueStacks App Player installeren uit de Play Store. Dat kan eenvoudig door in het homescreen op Search te klikken en een zoekterm in te typen.

©PXimport

Andere virtualisatiesoftware

02 Synchroniseren

Klik je in de instellingen binnen BlueStacks op Verbinden met cloud, dan kun je je Android-telefoon met BlueStacks App Player synchroniseren. Je moet je daarvoor wel (gratis) bij BlueStacks registreren. Vul je e-mailadres in en het telefoonnummer van je Android-telefoon. Klik op Register, waarna je een pincode via e-mail toegestuurd krijgt. Installeer nu op je Android-telefoon de BlueStacks Cloud Connect app. In de BlueStacks Cloud Connect app vul je de pincode in die je via e-mail ontvangen hebt.

©PXimport

Vink Sync SMS to BlueStacks aan als je ook op je computer meldingen wilt krijgen als je op je Android-telefoon een sms ontvangen hebt. Druk tot slot op Login. Je krijgt nu alle apps te zien die je op je telefoon geïnstalleerd hebt. Je kunt ze een voor een aanvinken en daarna op het knopje Sync drukken om die apps in BlueStacks App Player op je pc te installeren. Of je kunt in de instellingen van de app Sync all apps to cloud aanvinken, waarna je op je pc altijd dezelfde apps beschikbaar hebt als op je Android-telefoon.

©PXimport

03 Beperkingen

In de praktijk blijken apps in BlueStacks App Player toch te vaak traag te reageren, wat jammer is omdat het gebruiksgemak daaronder lijdt. Bovendien gaan niet alle apps even goed om met de schermgrootte. Je kunt in de instellingen onder App-grootte wijzigen wel per app kiezen of die in het standaardformaat (voor een smartphone) getoond moet worden of in een tabletformaat, maar heel wat apps blijken met die laatste niet overweg te kunnen. Als je in het systeemvak rechtsklikt op het pictogram van BlueStacks en bij Rotate Portrait Apps de optie Enabled aanvinkt, dan werken apps die standaard in portretmodus zijn, de volgende keer op je pc ook in portretmodus. Maar dat werkt helaas niet goed voor alle apps.

Een ander nadeel is dat je maar één Android-app tegelijk in BlueStacks App Player kunt draaien. Eigenlijk is dat normaal, want in Android kun je ook maar één app tegelijk zien, maar op een pc zou het toch handig zijn dat je meerdere Android-apps tegelijk op je scherm kunt tonen naast je Windows-toepassingen. Omdat dit niet mogelijk is, blijft het programma enkel handig als je bijvoorbeeld één Android-app echt niet kunt missen op je pc of als je regelmatig graag een Android-game speelt.

Deel 2: Besturingssysteem

In dit tweede deel installeren we een volledig Android-besturingssysteem op de computer, eventueel in een dualboot-configuratie naast Windows. We illustreren dat met Android-x86.

04 Android-x86

Wil je op je pc toch meer een volledig Android-systeem zoals je dat gewend bent van op je smartphone of tablet, dan moet je een andere route bewandelen. Google ontwikkelt Android enkel voor de ARM-processors die je in mobiele apparaten vindt, maar het project Android-x86 maakt Android ook beschikbaar voor de x86-processorarchitectuur van pc's. Met Android-x86 installeer je een volledig besturingssysteem op je pc, ter vervanging van (of naast) Windows. Eigenlijk maak je zo van je pc een Android-tablet, maar dan met een groter scherm, een toetsenbord en een muis.

De nieuwste stabiele versie van Android-x86 is gebaseerd op Android Oreo, wat al vrij oud is. Download het iso-bestand, dat een image is van een opstartbare cd-rom. Brand het iso-bestand nu op een cd-rom. Je kunt het ook op een usb-stick plaatsen. De makers van Android-x86 raden daarvoor LinuxLive USB Creator aan, maar ook UNetbootin werkt. Beide programma's werken hetzelfde: je kiest het iso-bestand en je kiest de schijfletter van de usb-stick. Let op dat je niet per ongeluk de schijfletter van je harde schijf kiest, want anders word alles daarop overschreven! Na het maken van de cd-rom of usb-stick, start je de pc vanaf dit medium op.

©PXimport

Dualboot

©PXimport

05 Installatie

Wanneer je je computer van het Android-x86-installatiemedium opstart, krijg je een bootmenu te zien. Ga met de pijltjestoetsen naar Installation en druk op Enter. Als je pc al Windows bevat en je Android-x86 daarnaast wilt installeren, lees dan eerst het kader Dualboot. Anders maak je hier een partitie aan met Create/Modify partitions. Je krijgt de vrije ruimte op de harde schijf en eventueel de huidige partities te zien. Controleer door naar de grootte te kijken of je op de juiste schijf bezig bent, want alle gegevens erop worden gewist. Als je de huidige partities niet meer nodig hebt, selecteer ze dan met de pijltjestoetsen en kies Delete.

Ga met de pijltjestoetsen naar New, kies Primary, bevestig de grootte en kies daarna achtereenvolgens Bootable / Write (bevestig met Yes) / Quit. Selecteer nu de zojuist aangemaakte partitie, kies ext3 als bestandssysteem en bevestig met Yes dat je de partitie wilt formatteren. Bij de vraag of je de bootloader GRUB wilt installeren, antwoord je bevestigend. Ook op de vraag of je naar de systeemdirectory wilt kunnen schrijven zouden wij positief antwoorden, omdat je dan net wat meer rechten hebt. Daarna wordt Android-x86 in enkele seconden geïnstalleerd en kun je je pc herstarten zonder de cd-rom of usb-stick en krijg je het vertrouwde Android-logo te zien.

06 Configuratie

Nu moet je je Android-installatie nog configureren in enkele stappen. Achtereenvolgens kies je je taal, selecteer je een wifi-netwerk, koppel je je Google-account aan Android, configureer je de Google-services en configureer je de datum en tijd. Daarna krijg je het Android-startscherm te zien en kun je aan de slag.

Standaard staan de bekendste apps van Google al geïnstalleerd. De meeste apps beschouwen een Android-x86-systeem als een tablet, waardoor je bijvoorbeeld de handige tabletinterface van Gmail te zien krijgt en ook de app Computer!Totaal Magazine werkt. Apps zoals de camera en de telefoon werken uiteraard niet. De telefoon-app verandert het scherm bovendien plots naar de portretstand, waardoor de besturing onbruikbaar wordt, want de muis blijft in landschapsmodus werken.

©PXimport

©PXimport

Android-IA

07 Wat behelpen

Afhankelijk van je hardware zul je ook merken dat er een aantal zaken niet of niet optimaal werkt. Android-x86 is door de ontwikkelaars vooral getest op een aantal wat oudere netbooks en Intel-tablets. Ontbrekende drivers kunnen op andere toestellen dus weleens roet in het eten gooien. Als je geluid niet werkt, je draadloze netwerkkaart niet herkend wordt of je beeldresolutie te klein is, zul je dus op het forum van het project om hulp moeten vragen.

©PXimport

Voor de rest moet je je wat behelpen. Naar printerdrivers voor Android is het bijvoorbeeld vruchteloos zoeken. Maar met Google Cloud Print, dat standaard in Android-x86 ingeschakeld is, kun je op elke printer afdrukken die via een andere computer aan je Google-account gekoppeld is. Een ander probleem is dat het scherm standaard na twee minuten zwart wordt en je het blijkbaar onmogelijk terug kunt inschakelen. De beste oplossing is in de instellingen bij Display onder Sleep de optie Never time out te kiezen.

Android-x86 heeft alle instellingen die je van Android gewend bent, dus het systeem is veel meer naar je wensen aan te passen dan de BlueStacks App Player. Extra apps installeer je eenvoudig met Google Play. Al met al is Android-x86 in de praktijk veel bruikbaarder dan BlueStacks App Player. De apps reageren sneller en het geheel lijkt stabieler, al blijft het wel de vraag of Android-apps volstaan om alles op je pc te doen wat je normaal in Windows doet. Een dualboot-configuratie geeft je altijd de keuze, maar dan moet je wel tussendoor herstarten.

©PXimport

08 Apps

Als je zowel Windows- als Android-apps tegelijk wilt draaien, kun je ook Android-x86 in VirtualBox draaien. Dat werkt zelfs vlotter dan BlueStacks App Player. Alleen werkt een aantal apps in een virtuele omgeving niet meer, omdat ze bijvoorbeeld geen wifi detecteren. De Computer!Totaal Magazine app wil bijvoorbeeld enkel magazines downloaden over een wifi-verbinding, terwijl de netwerkverbinding van Android-x86 in VirtualBox een virtuele ethernetverbinding is.

VirtualBox? 

Puur voor games

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.