ID.nl logo
Laat Android-apps moeiteloos op je computer draaien
© Reshift Digital
Huis

Laat Android-apps moeiteloos op je computer draaien

Het Android-besturingssysteem vind je op veel verschillende apparaten, van smartphones tot tablets, fototoestellen en slimme horloges. Gek genoeg heeft Google het besturingssysteem nog niet beschikbaar gemaakt voor computers. Gelukkig kun je met een omweg alsnog Android-apps draaien op je pc.

Waarschijnlijk gebruik je op een dag meer apps op je smartphone dan dat je programma's onder Windows gebruikt. Veel van die apps hebben een vaste plaats in je leven ingenomen. Zou het dan niet handig zijn als je ze ook op je pc zou kunnen draaien en niet enkel op je smartphoneof tablet? Met Android is dat mogelijk. In deze expertcursus tonen we je hoe je Android-apps op twee manieren op je pc kunt draaien: gevirtualiseerd in Windows of zelfs als los besturingssysteem.

Waarom

Maar waarom zou je Android-apps op je pc willen draaien? Enerzijds ben je die appsmisschien al gewend en wil je ze gemakshalve op al je apparaten draaien. Anderzijds heeft een pc ook één groot voordeel: je hebt een groter scherm. Je favoriete Android-games zien er daardoor op je pc heel wat indrukwekkender uit. En je pc is misschien op je stereo-installatie aangesloten, waardoor ook het geluid indrukwekkender is dan wat er uit je smartphone komt.

Iets wat zowel een voordeel als een nadeel kan zijn, is trouwens het verschil in invoerapparaten. Heb je geen computer met aanraakscherm, dan moet je je Android-apps met de muis besturen, wat niet altijd logisch is. Aan de andere kant heb je op je pc de beschikking over een toetsenbord, waardoor apps die wat meer tekstinvoer vereisen heel wat sneller te hanteren zijn.

©PXimport

Deel 1: Virtualiseren

In dit eerste deel laten we zien hoe je Android-apps in een virtuele machine op Windows kunt draaien. Dit doen we met virtualisatiesoftware van BlueStacks. Zo kun je ook Android-apps tegelijk met je Windows-apps blijven gebruiken.

01 BlueStacks App Player

De BlueStacks App Player is op de website van BlueStacks gratis te downloaden en ondersteunt Windows XP, Vista, 7 en 8. Klik op de homepage op het groene downloadknopje. Voer het installatieprogramma uit en klik op Continue. Klik op Next. Zorg dat in het volgende venster App store access en App Notifications aangevinkt zijn. Indien je interesse hebt, laat je ook Subscribe to Spotlight aangevinkt staan: dan krijg je dagelijks gratis apps voorgesteld. Spotlight is echter nogal opdringerig.

©PXimport

Na installatie wordt de BlueStacks Player automatisch opgestart. Je krijgt een soort homescreen te zien. Hiermee is al duidelijk dat het niet om de gewone Android gaat. De App Player heeft een eigen interface, louter om je toegang te geven tot je apps. Zo zie je bovenaan de recent uitgevoerde apps, daaronder populaire apps, daaronder de apps die Spotlight vandaag aanbiedt en daaronder nog vele categorieën. Linksonder heb je de drie knopjes die je van Android gewend bent: om terug te gaan, om naar het startscherm te gaan en om de recent uitgevoerde apps te bekijken. Rechts zie je de klok, die je ook toegang geeft tot de meldingen en de instellingen. Daarna heb je een knopje voor sociale media (waarmee je een screenshot maakt en deelt) en ernaast komen de knopjes om naar de fullscreenmodus over te schakelen en om BlueStacks af te sluiten.

©PXimport

Ook aan de instellingen zie je dat het niet om een standaard Android-installatie gaat. De mogelijkheden zijn duidelijk minder uitgebreid. Op een bepaald moment zal de App Player overigens een venster tonen met de boodschap dat je de App Store en App Sync het best inschakelt. Klik op Continue. Voeg dan je Google-account toe. Nadat dat gebeurd is, log je in je account in om App Sync in te schakelen. Vanaf nu kun je apps in BlueStacks App Player installeren uit de Play Store. Dat kan eenvoudig door in het homescreen op Search te klikken en een zoekterm in te typen.

©PXimport

Andere virtualisatiesoftware

Er bestaan nog heel wat gelijkaardige oplossingen als BlueStacks App Player, maar die zijn niet zo bekend omdat ze vaak nog niet zo volledig zijn of niet zo stabiel zijn. Toch kan het nuttig zijn om ze te bekijken, want ook de oplossing van BlueStacks werkt niet op alle computers even stabiel. Genymotion is een populair alternatief. Het biedt een recentere Android-versie en is vooral bedoeld voor ontwikkelaars van Android-apps die verschillende apparaten willen simuleren, maar het is perfect bruikbaar om gewoon Android-apps op Windows te draaien. Je draait Genymotion als een virtuele machine in VirtualBox. Vroeger waren ook YouWave en Windroy populair, maar die bieden inmiddels te oude Android-versies aan. Wat je ook altijd kunt doen is de officiële Android SDK van Google downloaden. In de SDK Manager maak je dan een virtueel Android-apparaat aan, dat je kunt starten en waarin je apps kunt installeren.

02 Synchroniseren

Klik je in de instellingen binnen BlueStacks op Verbinden met cloud, dan kun je je Android-telefoon met BlueStacks App Player synchroniseren. Je moet je daarvoor wel (gratis) bij BlueStacks registreren. Vul je e-mailadres in en het telefoonnummer van je Android-telefoon. Klik op Register, waarna je een pincode via e-mail toegestuurd krijgt. Installeer nu op je Android-telefoon de BlueStacks Cloud Connect app. In de BlueStacks Cloud Connect app vul je de pincode in die je via e-mail ontvangen hebt.

©PXimport

Vink Sync SMS to BlueStacks aan als je ook op je computer meldingen wilt krijgen als je op je Android-telefoon een sms ontvangen hebt. Druk tot slot op Login. Je krijgt nu alle apps te zien die je op je telefoon geïnstalleerd hebt. Je kunt ze een voor een aanvinken en daarna op het knopje Sync drukken om die apps in BlueStacks App Player op je pc te installeren. Of je kunt in de instellingen van de app Sync all apps to cloud aanvinken, waarna je op je pc altijd dezelfde apps beschikbaar hebt als op je Android-telefoon.

©PXimport

03 Beperkingen

In de praktijk blijken apps in BlueStacks App Player toch te vaak traag te reageren, wat jammer is omdat het gebruiksgemak daaronder lijdt. Bovendien gaan niet alle apps even goed om met de schermgrootte. Je kunt in de instellingen onder App-groottewijzigen wel per app kiezen of die in het standaardformaat (voor een smartphone) getoond moet worden of in een tabletformaat, maar heel wat apps blijken met die laatste niet overweg te kunnen. Als je in het systeemvak rechtsklikt op het pictogram van BlueStacks en bij Rotate Portrait Apps de optie Enabled aanvinkt, dan werken apps die standaard in portretmodus zijn, de volgende keer op je pc ook in portretmodus. Maar dat werkt helaas niet goed voor alle apps.

Een ander nadeel is dat je maar één Android-app tegelijk in BlueStacks App Player kunt draaien. Eigenlijk is dat normaal, want in Android kun je ook maar één app tegelijk zien, maar op een pc zou het toch handig zijn dat je meerdere Android-apps tegelijk op je scherm kunt tonen naast je Windows-toepassingen. Omdat dit niet mogelijk is, blijft het programma enkel handig als je bijvoorbeeld één Android-app echt niet kunt missen op je pc of als je regelmatig graag een Android-game speelt.

Deel 2: Besturingssysteem

In dit tweede deel installeren we een volledig Android-besturingssysteem op de computer, eventueel in een dualboot-configuratie naast Windows. We illustreren dat met Android-x86.

04 Android-x86

Wil je op je pc toch meer een volledig Android-systeem zoals je dat gewend bent van op je smartphone of tablet, dan moet je een andere route bewandelen. Google ontwikkelt Android enkel voor de ARM-processors die je in mobiele apparaten vindt, maar het project Android-x86 maakt Android ook beschikbaar voor de x86-processorarchitectuur van pc's. Met Android-x86 installeer je een volledig besturingssysteem op je pc, ter vervanging van (of naast) Windows. Eigenlijk maak je zo van je pc een Android-tablet, maar dan met een groter scherm, een toetsenbord en een muis.

De nieuwste stabiele versie van Android-x86 is gebaseerd op Android Oreo, wat al vrij oud is. Download het iso-bestand, dat een image is van een opstartbare cd-rom. Brand het iso-bestand nu op een cd-rom. Je kunt het ook op een usb-stick plaatsen. De makers van Android-x86 raden daarvoor LinuxLive USB Creator aan, maar ook UNetbootin werkt. Beide programma's werken hetzelfde: je kiest het iso-bestand en je kiest de schijfletter van de usb-stick. Let op dat je niet per ongeluk de schijfletter van je harde schijf kiest, want anders word alles daarop overschreven! Na het maken van de cd-rom of usb-stick, start je de pc vanaf dit medium op.

©PXimport

Dualboot

Je kunt Android-x86 ook naast Windows installeren in een dualboot-configuratie. Open eerst in Windows in de instellingen Partities op harde schijf maken en formatteren, waardoor het programma Schijfbeheer geopend wordt. Selecteer je Windows-partitie, rechtsklik erop en kies Volume verkleinen. Geef dan op met hoeveel megabytes je de partitie wilt verkleinen, en dus hoeveel megabytes je aan Android-x86 wilt geven. Klik op Verkleinen en sluit het programma daarna af. Sluit daarna Windows af en herstart je computer met de Android-x86-installer die je op cd-rom of een usb-stick hebt geplaatst (zie stap 4, Android-x86). Je Windows-partities worden getoond als HPFS/NTFS. Kies Create/Modify partitions, selecteer de vrije ruimte (kijk naar het aantal megabytes dat je in Windows vrijgegeven hebt) en ga met de pijltjestoets naar rechts voor New. Kies Primary, bevestig de grootte en kies dan Write en dan Quit. Selecteer daarna de nieuw aangemaakte partitie en ga verder met de installatie. Op het einde vraagt de installer of je de Windows-partitie in het bootmenu wilt opnemen. Bevestig met een druk op Enter.

©PXimport

05 Installatie

Wanneer je je computer van het Android-x86-installatiemedium opstart, krijg je een bootmenu te zien. Ga met de pijltjestoetsen naar Installation en druk op Enter. Als je pc al Windows bevat en je Android-x86 daarnaast wilt installeren, lees dan eerst het kader Dualboot. Anders maak je hier een partitie aan met Create/Modify partitions. Je krijgt de vrije ruimte op de harde schijf en eventueel de huidige partities te zien. Controleer door naar de grootte te kijken of je op de juiste schijf bezig bent, want alle gegevens erop worden gewist. Als je de huidige partities niet meer nodig hebt, selecteer ze dan met de pijltjestoetsen en kies Delete.

Ga met de pijltjestoetsen naar New, kies Primary, bevestig de grootte en kies daarna achtereenvolgens Bootable / Write (bevestig met Yes) / Quit. Selecteer nu de zojuist aangemaakte partitie, kies ext3 als bestandssysteem en bevestig met Yes dat je de partitie wilt formatteren. Bij de vraag of je de bootloader GRUB wilt installeren, antwoord je bevestigend. Ook op de vraag of je naar de systeemdirectory wilt kunnen schrijven zouden wij positief antwoorden, omdat je dan net wat meer rechten hebt. Daarna wordt Android-x86 in enkele seconden geïnstalleerd en kun je je pc herstarten zonder de cd-rom of usb-stick en krijg je het vertrouwde Android-logo te zien.

06 Configuratie

Nu moet je je Android-installatie nog configureren in enkele stappen. Achtereenvolgens kies je je taal, selecteer je een wifi-netwerk, koppel je je Google-account aan Android, configureer je de Google-services en configureer je de datum en tijd. Daarna krijg je het Android-startscherm te zien en kun je aan de slag.

Standaard staan de bekendste apps van Google al geïnstalleerd. De meeste apps beschouwen een Android-x86-systeem als een tablet, waardoor je bijvoorbeeld de handige tabletinterface van Gmail te zien krijgt en ook de app Computer!Totaal Magazine werkt. Apps zoals de camera en de telefoon werken uiteraard niet. De telefoon-app verandert het scherm bovendien plots naar de portretstand, waardoor de besturing onbruikbaar wordt, want de muis blijft in landschapsmodus werken.

©PXimport

©PXimport

Android-IA

Android-x86 is de bekendste Android-versie voor pc's, maar Intel heeft ook zijn eigen versie ontwikkeld, speciaal voor nieuwe Intel-gebaseerde pc's met UEFI-firmware. Het project heet Android on Intel Architecture of kortweg Android-IA. Intel biedt een installer aan waarmee je Android op een Windows 8-compatibel apparaat installeert. Die vraagt je zelfs of je de bestaande Windows-installatie wilt behouden of niet. Een dualboot-configuratie is daarmee eenvoudig aangemaakt. Houd wel in het achterhoofd dat dit nog een experimenteel project is. Voorlopig zijn er nog maar vier apparaten ondersteund, allemaal hybride tablets met een Intel-processor. Het gaat om de Acer Iconia W700, de Lenovo X220T en X230 T en de Samsung XE700T. Heb je toevallig een van die apparaten, dan kan het interessant zijn om Android-IA uit te proberen.

07 Wat behelpen

Afhankelijk van je hardware zul je ook merken dat er een aantal zaken niet of niet optimaal werkt. Android-x86 is door de ontwikkelaars vooral getest op een aantal wat oudere netbooks en Intel-tablets. Ontbrekende drivers kunnen op andere toestellen dus weleens roet in het eten gooien. Als je geluid niet werkt, je draadloze netwerkkaart niet herkend wordt of je beeldresolutie te klein is, zul je dus op het forum van het project om hulp moeten vragen.

©PXimport

Voor de rest moet je je wat behelpen. Naar printerdrivers voor Android is het bijvoorbeeld vruchteloos zoeken. Maar met Google Cloud Print, dat standaard in Android-x86 ingeschakeld is, kun je op elke printer afdrukken die via een andere computer aan je Google-account gekoppeld is. Een ander probleem is dat het scherm standaard na twee minuten zwart wordt en je het blijkbaar onmogelijk terug kunt inschakelen. De beste oplossing is in de instellingen bij Display onder Sleep de optie Never time out te kiezen.

Android-x86 heeft alle instellingen die je van Android gewend bent, dus het systeem is veel meer naar je wensen aan te passen dan de BlueStacks App Player. Extra apps installeer je eenvoudig met Google Play. Al met al is Android-x86 in de praktijk veel bruikbaarder dan BlueStacks App Player. De apps reageren sneller en het geheel lijkt stabieler, al blijft het wel de vraag of Android-apps volstaan om alles op je pc te doen wat je normaal in Windows doet. Een dualboot-configuratie geeft je altijd de keuze, maar dan moet je wel tussendoor herstarten.

©PXimport

08 Apps

Als je zowel Windows- als Android-apps tegelijk wilt draaien, kun je ook Android-x86 in VirtualBox draaien. Dat werkt zelfs vlotter dan BlueStacks App Player. Alleen werkt een aantal apps in een virtuele omgeving niet meer, omdat ze bijvoorbeeld geen wifi detecteren. De Computer!Totaal Magazine app wil bijvoorbeeld enkel magazines downloaden over een wifi-verbinding, terwijl de netwerkverbinding van Android-x86 in VirtualBox een virtuele ethernetverbinding is.

VirtualBox? 

Met VirtualBox kun je werken in een virtuele omgeving. Het belangrijkste voordeel daarvan is dat je probleemloos programma’s kunt proberen, zonder gevolgen voor je eigen, primaire werkomgeving. Heb je bijvoorbeeld een specifiek programma op het oog, maar vertrouw je het niet volledig of ben je nog niet overtuigd van de kwaliteit van het programma, dan kun je het in een sandbox-omgeving installeren. Bij eventuele problemen gebeurt er niets met je 'eigen' omgeving.

Puur voor games

Ben je vooral van plan om Android-games te gaan spelen op je pc, dan is het wellicht gemakkelijker om een emulator te proberen. Je hoeft dan niet te virtualiseren, want je kunt direct uit de voeten met software die hierop is gericht. Het Chinese KoPlayer is een goede emulator, die we in dit artikel bespreken.

▼ Volgende artikel
Zo herken je verdachte QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen
© Gemeente Den Haag
Huis

Zo herken je verdachte QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen

Parkeerautomaten en laadpalen voor elektrische auto's zijn steeds vaker doelwit van fraudeurs. Ze plakken een sticker met een valse QR-code op het scherm of naast het betaalgedeelte. Wie de code scant, komt terecht op een nagemaakte website die vraagt om bankgegevens of een betaling. In werkelijkheid belandt het geld niet bij de gemeente of de exploitant, maar bij criminelen.

In het kort

In dit artikel lees je hoe je nep-QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen herkent. Je ontdekt wat quishing is, hoe je verdachte codes spot en hoe je veilig blijft voor deze vorm van oplichting. Lees ook: Goed alternatief voor EasyPark? Zo werkt de Q-Park-app

Van Amsterdam tot Maastricht, van Alphen aan den Rijn en Rotterdam tot Den Haag: valse QR-codes duiken steeds vaker op. Quishing, zoals deze relatief nieuwe vorm van oplichting wordt genoemd, kan je behoorlijk wat geld kosten. Met de tips in dit artikel voorkom je dat jij slachtoffer wordt.

Hoe fraudeurs te werk gaan

Een valse QR-code is vaak simpelweg een sticker die over de originele code of op een lege plek is geplakt. Op het eerste gezicht lijkt de code onderdeel van de automaat. Zodra je de code scant, opent er een website die qua logo en opmaak sterk lijkt op die van een parkeer- of laadpaalexploitant. Het verschil zit in de details: de url wijkt af, de site vraagt direct om bankinloggegevens of je wordt doorgestuurd naar een betaalpagina die niets met de gemeente of betreffende exploitant te maken heeft.

In het Verenigd Koninkrijk en Nederland zijn al meerdere meldingen gedaan. Sommige slachtoffers verloren tientallen euro's aan parkeergeld, anderen werden geconfronteerd met grotere bedragen die van hun rekening verdwenen.

Zo herken je een valse QR-code

Let altijd goed op de fysieke code. Ziet het eruit als een losse sticker, scheef geplakt of met een afwijkende kleur? Dan is de kans groot dat het om fraude gaat. Controleer daarnaast de link die verschijnt zodra je scant. Een betrouwbare url verwijst naar een bekende aanbieder, zoals de website van de gemeente of een erkende parkeerapp. Zie je rare domeinnamen of spelfouten, ga dan niet verder maar klik de pagina meteen weg. Belangrijk om te weten: dat een link met https:// begint is tegenwoordig geen garantie meer dat het om een veilige site gaat. Wij hebben als test de valse QR-code op de foto gescand (don't try this at home!) en de link begint met https://...

Nog beter is het om QR-codes helemaal te vermijden bij dit soort betalingen. Gemeenten en aanbieders van laadpalen en parkeerautomaten adviseren om te betalen via de automaat zelf of via een officiële app, zoals EasyPark of ParkMobile. Zo weet je zeker dat je geld op de juiste plek terechtkomt.

Wat kun je zelf doen?

Betaal je via een app of met pin, dan loop je geen risico op quishing. Zie je toch een verdachte QR-code, meld dit dan bij de gemeente of politie, zodat de sticker snel verwijderd kan worden. Twijfel je aan een website, gebruik dan een controletool zoals 'Check je linkje' waarmee je vooraf kunt zien waar een QR-code naartoe leidt.

Soms heb je genoeg

🅿️ Aan zo'n blauwe parkeerschijf
▼ Volgende artikel
Review TCL 55C6K - Goedkope miniled overtuigt in SDR, maar minder in HDR
Huis

Review TCL 55C6K - Goedkope miniled overtuigt in SDR, maar minder in HDR

Nog niet zo lang geleden was miniled-technologie voorbehouden aan de luxere midrange-modellen en hoger. Maar zoals dat nu eenmaal gaat is ook deze technologie na een aantal jaren beschikbaar op goedkopere modellen. Hoe zit het dan met de kwaliteit?

Uitstekend
Energy label
Conclusie

TCL’s 55C6K is een heel interessante instapper. De adviesprijs ligt te hoog, zeker naast de betere C7K, maar gelukkig is de tv her en der al voor veel minder te krijgen. Met 180 zones schieten de piekhelderheid en het contrast iets tekort, en HDR blijft ook een beetje achter. Toch levert de tv in SDR mooie kleuren en prima kalibratie in Filmmaker- en Movie-modus. Het toestel maakt daarnaast gebruik van Google TV en levert goede gaming-features.

Plus- en minpunten
  • Achtergrondverlichting met 180 zones en degelijk contrast
  • Voldoende piekhelderheid en degelijk kleurbereik
  • Ondersteuning voor Dolby Vision IQ en HDR10+
  • Twee HDMI 2.1-aansluitingen met gaming-features
  • Filmmaker Mode en Movie Mode met goede kalibratie
  • Google TV en AirPlay 2
  • HDR-dynamische tonemapping vermindert het contrast
  • eARC/ARC neemt een 48-Gbps HDMI-poort in
  • Beperkte kijkhoek
TCL 55C6K

Adviesprijs: 899 euro Wat: Ultra-HD 4K, 144Hz, Full Array miniled-tv met lokale dimming (18x10 segmenten) Schermformaat: 55 inch (139 cm) Aansluitingen: 4x HDMI (2x v2.1 (48 Gbps), 2x v2.0 (18 Gbps), ARC/eARC, ALLM, VRR, HFR), 1x usb, 1x optisch digitaal uit, 2x antenne, wifi 5 (802.11ac), ethernet, bluetooth 5.4 Extra’s: HDR10, HLG, Dolby Vision IQ, HDR10+, Dolby Atmos, DTS:X, Google TV, AirPlay 2, usb/DLNA-mediaspeler, DVB-T2/C/S2, CI+-slot Afmetingen: 1229 x 776 x 297 mm (incl. voet) Gewicht: 12,5 kg (incl. voet) Verbruik (per 1000 uur): SDR 70 kWh (F) / HDR 150 kWh (G)

Een eenvoudig ontwerp hoeft niet lelijk te zijn, iets wat de C6K goed laat zien. De vleugelvoeten links en rechts onder deze televisie zijn licht naar buiten gedraaid en dat zorgt ervoor dat hij erg stabiel staat. Aan de voorzijde heeft het scherm nauwelijks een kader; de focus ligt op het beeld. Van opzij gemeten is hij 56 mm diep. Door de licht afgeschuinde zijkanten en de smalle zilverkleurige rand oogt hij zelfs nog slanker. De rug is mooi vlak en afgewerkt met een vierkantpatroon.

Aansluitingen

TCL kiest voor een minimale set aan aansluitingen, een eigenschap die we bij al hun miniled-modellen zien. Er zijn vier HDMI-poorten, waarvan twee voorzien zijn van de maximale 48Gbit/s-bandbreedte die noodzakelijk is voor gamen in 4K120 op je favoriete high-end console. Voor pc-gamers is er nog wat extra mogelijk. Zij kunnen in 4K144Hz gamen, of als je framerate belangrijker vindt dan resolutie kunnen ze zelfs tot 2K288Hz gaan. Met een input-lag van 16,8 ms (bij 4K60) en 8,4 ms (bij 2K120), ondersteuning voor ALLM en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync Compatible) is een responsieve en uiterst vloeiende game-ervaring gegarandeerd.

Heb je thuis meerdere high-end gamebronnen én een soundbar, dan moet je er wel rekening mee houden dat ARC/eARC slechts op één van de 48Gbit/s-poorten is ingeschakeld, en je dus maar één dergelijke poort overhoudt voor je game-apparaten. Behalve de HDMI-poorten zijn er nog een usb-poort voor media, een digitaal optische audio-uitgang, twee antenne-aansluitingen, wifi 5, ethernet en bluetooth (voor de afstandsbediening en draadloze hoofdtelefoons). 

De aansluitingen op de TCL 55C6K.

Voorzien van Google TV

Zijn er bepaalde apps die je absoluut niet wilt missen op je smart-tv? Dan is Google TV een uitstekende keuze. Het systeem heeft het ruimste app-aanbod en je vindt er bijna alle internationale, maar ook lokale streamingdiensten terug. Google Cast en Apple AirPlay 2 maken het supermakkelijk om content van je smartphone naar de tv te sturen. Aanbevelingen krijg je eveneens in overvloed. Ze zijn geordend per genre, niet per streamingdienst. De genres die Google je toont, zijn gebaseerd op je kijkgedrag. Meer over Google TV lees je in dit artikel.

De TCL 55C6K is voorzien van Google TV.

TCL biedt verder een energiedashboard waarin je alle instellingen terugvindt die het energieverbruik van je tv kunnen beïnvloeden. Wil je de tv gebruiken als kunstkader, dan open je T-exhibition; daar vind je niet alleen een ruim aanbod kunst, je kunt er ook AI-kunst genereren. TCL Channels biedt gratis streaming-content, mét advertenties uiteraard. De Google TV-interface werkt vlot en de gebruikservaring is prima. Ook als je even in de instellingen wilt duiken of een andere input wilt selecteren heeft TCL voor een handige interface gezorgd.

De zwarte rechthoekige afstandsbediening wint geen prijs voor innovatie, maar werkt wel prima. De toetsen voelen zacht aan en hebben een zuivere aanslag. De lay-out is redelijk klassiek en er is nog een numeriek toetsenbord aanwezig. De ingebouwde microfoon is handig voor zoekopdrachten. Onderaan de afstandsbediening zijn zes sneltoetsen te vinden: voor Netflix, Prime Video, YouTube, de mediaspeler, TCL Channels en Disney+. 

De eenvoudige afstandsbediening.

Prima beeldverwerking

De AiPQ Pro-processor die je in de C6K vindt, gebruikt TCL ook in zijn hoger geplaatste modellen. Dat is goed nieuws, want je hoeft dus niets in te leveren op dit vlak en de resultaten zijn erg goed. Wat ons vooral opvalt, is dat HDR-content met zachte kleurgradiënten nu quasi-foutloos en zonder kleurstroken op het scherm verschijnt. Je hoeft daarvoor zelfs geen ruisonderdrukking te activeren. In SDR-content kan dat verschijnsel wel nog zichtbaar zijn, maar met wat lichte ruisonderdrukking worden de meeste hinderlijke kleurstroken weggewerkt. Alleen heel lastige gevallen blijven licht zichtbaar. De processor scoort ook erg goed op deinterlacing van live-tv (1080i) en heeft prima upscaling. Een klein beetje extra scherpte (tot maximaal 5) kan het beeld wel gebruiken.

Voor sport en games is bewegingsscherpte erg belangrijk, en die is prima. De randen van bewegende voorwerpen hebben een heel licht vage rand. Oledmodellen blijven wel uitgesproken beter op dit vlak. Wie dat wil verbeteren, kan overschakelen naar een 240Hz-verversingssnelheid. Bij 4K-beeldmateriaal gaat dat ten koste van wat verticale resolutie, maar het verlies is erg klein. Gamers kunnen in Full-HD zelfs tot 288 Hz gaan. Voor film zien we weinig meerwaarde. Wil je de judder van films wat intomen, dan activeer je de motion interpolation; stel de sterkte in naar eigen smaak. 

©TCL

Zijn 180 dimmingzones voldoende?

Het grote voordeel van miniled-achtergrondverlichtingen is dat ze een groot aantal dimmingzones kunnen bieden. Die zijn essentieel om het contrast van de televisie naar een hoger niveau te tillen. De 55C6K moet het echter stellen met 180 zones (18 x 10). Dat is een flinke downgrade ten opzichte van de 55C7K, die kan uitpakken met 720 zones (36 x 20). Het lcd-paneel zelf heeft een eigen contrast van ongeveer 4600:1, en dat is weliswaar iets lager dan wat we bij andere TCL-modellen zagen, maar zeker niet slecht. Met local dimming geactiveerd stijgt het contrast naar 8400:1, een bescheiden verbetering.

Op een eenvoudiger test scoort hij nog 27.800:1. Die cijfers laten zien dat dat 180 zones wel verbetering leveren, ook al is die aan de kleine kant. Maar het echte verschil zien we in allerlei testfragmenten. Is het beeld donker en zijn er veel kleinere lichtpunten, dan is er meer schaduwdetail zichtbaar dan wenselijk omdat de grote zones het contrast niet fijn genoeg kunnen controleren. Een snel bewegend voorwerp kan dan ook een kleine zone-overgang tonen.

We moeten daar wel bij vermelden dat de aansturing erg goed is; echte zonegrenzen zijn onzichtbaar, maar een incidentele halo is uiteraard niet te vermijden. Al die zaken zijn vooral van belang bij donkere beelden. Bij heldere beelden zien we dan weer een omgekeerd effect. Een donkere partij met scherp detail in een verder helder beeld is iets te helder en verliest zo wat detail. Dat effect is duidelijker in HDR. Al met al nog steeds een behoorlijk resultaat, maar van 180 zones mag je geen oledkwaliteit contrast verwachten. 

Bescheiden piekhelderheid

Ook op het gebied van piekhelderheid kan de C6K maar nauwelijks overtuigen. Op het 10%-venster in HDR Filmmaker Mode meten we 688 nits, op het volledig witte scherm 547 nits. TCL heeft de tv zo getuned dat hij op het 50%-venster nog naar 844 nits gaat. Dat zijn voor HDR eerder bescheiden resultaten, zeker aangezien de Filmmaker Mode de middentinten en helderste tinten te donker toont. Het kleurbereik haalt 88,5% P3. De C6K claimt een QLED-model te zijn, maar onze meting duidt eerder op een KSF-fosfor-achtergrondverlichting waarbij vermoedelijk erg weinig of geen quantum dots aanwezig zijn. Die QLED-vermelding zou TCL dan ook beter achterwege laten. Vergelijk die resultaten met de C7K (die wél echte quantum dots gebruikt) waar we 95% P3 halen en een piekhelderheid van 1850 nits op het 10%-venster, en je ziet dat het verschil groot is.

De C6K ondersteunt Dolby Vision IQ en HDR10+, naast HDR10 en HLG. In HDR Filmmaker Mode zijn niet alleen de helderste tinten te donker, de tv clipt ook wat witdetail weg, waardoor nuance in de helderste tinten kan verdwijnen. We activeerden dynamische tonemapping om dat tegen te gaan, maar dat maakt het beeld over het algemeen te helder, waardoor je minder contrastrijk beeld ziet. In SDR is het resultaat erg goed: de Filmmaker Mode levert een goede kalibratie, dus daar zie je de C6K op zijn best. Zowel in HDR als SDR was het schaduwdetail goed zichtbaar. 

Matige audio

De 40 watt sterke 2.1-audioconfiguratie met het label van Onkyo mag dan wel iets krachtiger zijn dan de gemiddelde lagere-middenklasser, toch laat het geen diepe indruk achter. Er is ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X, maar onze filmsoundtracks geven maar een matig tot erg beperkt surroundgevoel. Echte diepe bassen ontbreken, en zodra je het volume echt hoog zet, verdwijnt een deel van de bas en hoor je redelijk wat vervorming. De klank is goed genoeg voor doorsnee dagelijks gebruik, maar muziek- en filmliefhebbers kunnen beter een soundbar bij deze televisie gebruiken.

Conclusie

TCL pakt erg graag uit met zijn miniled-modellen, maar deze instapper maakt toch een aantal belangrijke compromissen. Dat leidt onmiddellijk tot zijn belangrijkste minpunt: de adviesprijs. Die is te hoog, zeker wanneer je die vergelijkt met de TCL C7K die nauwelijks duurder, maar wel aanmerkelijk beter is. De dynamische tonemapping van TCL kan beter, zeker gezien de basisprestaties. Met 180 zones kan hij immers geen hoge piekhelderheid leveren en ook geen indrukwekkend contrast. In HDR blijft hij daardoor wat achter, en de dynamische tonemapping maakt niet genoeg goed. Als we erg streng zijn, komt dat vooral omdat de andere miniled-modellen van TCL juist wél zo goed scoren. Maar eerlijk is eerlijk: deze TCL 55C6K levert nog prima prestaties, met mooie kleuren en voldoende piekhelderheid en contrast. De Filmmaker en Movie Mode zijn goed gekalibreerd en zeker in SDR is dat een mooie prestatie. Google TV zorgt voor een ruim entertainmentaanbod en er zijn aardig wat gaming-features. Kun je deze televisie met een mooie korting vinden, dan is hij zeker het overwegen waard!