Op je computer, tablet en mobiel staat genoeg informatie die je waarschijnlijk liever voor jezelf houdt. Denk aan persoonlijke gegevens, zoals je identiteitsbewijs, financiële gegevens, foto’s, video’s en correspondentie. De oplossing? Een omgeving creëren waarin je je bestanden optimaal beveiligt, vergrendelt en afschermt.

Uiteraard beveilig je je apparaten met een pincode of wachtwoord. Er zijn echter ook slimme manieren om je kostbare bestanden nog beter te beschermen. In dit artikel bekijken we de handige mogelijkheden voor de computer, tablet en telefoon. Houd er rekening mee dat je eventuele wachtwoorden goed bewaart. Als je je wachtwoord onverhoopt kwijtraakt, is de kans namelijk klein dat je nog toegang krijgt tot je data.

Persoonlijke kluis

Als je Microsoft OneDrive voor je online opslag gebruikt, dan kun je de Persoonlijke kluis activeren. Hierin plaats je je documenten, foto’s en video’s. De app van OneDrive werkt op onder meer Windows, iPhone en Android. De Persoonlijke kluis is standaard uitgeschakeld; je moet deze dus wel nog even aanzetten.

Uiteraard is OneDrive zelf ook beveiligd, maar met de Persoonlijke kluis voeg je nog een extra beveiligingslaag toe. De kluis is beveiligd met een tweestapsverificatie, ongeacht of je al bent aangemeld op je computer of telefoon. Ook wordt de map na drie minuten automatisch op je mobiel vergrendeld. Bij de computer is dit na twintig minuten. Verlies je je laptop of telefoon, dan is de kans dus kleiner dat kwaadwillenden de geopende map kunnen bekijken. Gebruik je de Persoonlijke kluis op je mobiel, dan kun je deze ontgrendelen via biometrie, zoals je vingerafdruk.

Prettig aan OneDrive is de mogelijkheid om de dienst op zowel je computer als telefoon te gebruiken. In het systeemvak van de Windows-taakbalk open je de OneDrive-app. Als je de Persoonlijke kluis nog niet hebt gebruikt, verschijnt er nu een uitnodiging voor de kluis en klik je op Aan de slag. Zie je de melding niet of heb je deze in het verleden weggeklikt? Open dan Verkenner (gebruik hiervoor de toetscombinatie Windows-toets+E) en zoek aan de linkerkant naar OneDrive. Klik op Persoonlijke kluis. Doorloop vervolgens de stappen van de wizard.

OneDrive controleert je identiteit en stelt de tweefactorauthenticatie in, als dit nog niet is gebeurd. Die tweefactorauthenticatie wordt telkens gebruikt bij het openen van de kluis. Hierna wordt de Persoonlijke kluis geopend en kun je je bestanden erin onderbrengen. Je kunt de Persoonlijke kluis ook activeren via je telefoon. De stappen zijn vergelijkbaar, maar in dit geval vraagt OneDrive je om ook een pincode aan te maken.

Sesam open u

Het openen van de kluis is vanaf nu eenvoudig. Klik met de rechtermuisknop op het pictogram van OneDrive in het systeemvak en kies Persoonlijke kluis ontgrendelen. Nadat je je hebt geverifieerd, opent het venster met bestanden. Zoals je hebt gelezen, werkt de Persoonlijke kluis ook op je mobiele apparaten, zoals Android-telefoon en iPhone. In de app van OneDrive kies je voor de tab Bestanden. Tik hierna op Persoonlijke kluis.

Via je telefoon kun je snel belangrijke persoonlijke documenten – zoals paspoort en rijbewijs – scannen en opslaan in de kluis. In het hoofdscherm van Persoonlijke kluis vind je een overzicht van aanbevolen bestanden. Tik op Scannen bij een document om het vast te leggen. De lijst met suggesties is groter dan standaard wordt getoond. Tik op Alle suggesties weergeven om de volledige lijst te zien. Maak je gebruik van de gratis versie van OneDrive, dan kun je maximaal drie bestanden in de vergrendelde map plaatsen. Bij de betaalde versie van de opslagdienst is er geen limiet.

Extra instellingen

De mobiele versie van de Persoonlijke kluis kent iets meer instelmogelijkheden om de beveiliging nóg strenger te maken. Open de instellingen van OneDrive en blader naar de sectie Beveiliging. Tik op Persoonlijke kluis. Activeer de optie Vergrendelen bij afsluiten, zodat de map altijd wordt vergrendeld als je de app niet meer gebruikt. Tik hierna op Kluis automatisch vergrendelen. Nu kun je de standaardperiode van drie minuten aanpassen in een kortere en daarmee strengere tijdsduur, bijvoorbeeld 1 minuut of 2 minuten. De andere kant op kan ook: maximaal 10 minuten is mogelijk.

Je kunt overigens de kluis op elk moment eerder afsluiten. Tik hiervoor in het scherm van de Persoonlijke kluis op de titel bovenin en kies Vergrendelen. Wil je de Persoonlijke kluis beveiligen met een pincode en niet meer met je vingerafdruk? Zet dan in het instellingenscherm de schuif op Uit bij Biometrie gebruiken. In hetzelfde scherm vind je ook de mogelijkheid om de Persoonlijke kluis uit te schakelen, als je deze niet meer wilt gebruiken. Tik op Persoonlijke kluis uitschakelen.

Foto’s beveiligen

Google Foto’s biedt je de mogelijkheid om persoonlijke foto’s in een afgeschermde map te plaatsen. Deze functie kun je activeren als je de app gebruikt op je iPhone vanaf versie 15, of op je Android-toestel vanaf versie 6. Eenmaal geactiveerd, worden de vergrendelde foto’s niet meer getoond in het overzichtsvenster en niet meer opgenomen in andere functies, zoals herinneringen. Google Foto’s schermt het materiaal ook af voor de zoekfunctie van je telefoon en voor de andere apps die toegang tot je foto’s vragen.

Open Google Foto’s en tik op Bieb. Tik op Vergrendeld en daarna op Vergrendelde map instellen. De app vraagt of je een back-up wilt maken van de inhoud. Ook de back-up wordt vergrendeld. Je kunt hiermee je foto’s meenemen naar een nieuw apparaat. Je behoudt met deze optie ook de foto’s als je de app verwijdert: het is dus verstandig om te kiezen voor Back-up aanzetten.

Zodra de vergrendelde map is geactiveerd, plaats je hierin de foto’s die je wilt afschermen. Tik op Items verplaatsen. Je map met huidige foto’s verschijnt. Selecteer de foto’s en kies voor Verplaatsen. Je kunt de foto’s ook later verplaatsen vanuit de overzichtsweergave. Tik dan lang op een foto en kies in de menubalk voor Verplaatsen naar vergrendelde map.

Direct vergrendelen

Afhankelijk van je telefoon, kun je de foto’s tijdens het maken direct in de vergrendelde map laten zetten. Onder meer de eigen Pixel-telefoons van Google bieden deze functionaliteit. Open de app Camera en houd je vinger ingedrukt als je links in het venster tikt op de laatst gemaakte foto. De optie Opslaan in verschijnt. Kies voor Vergrendelde map. Je ziet aan het slotje dat de foto in de vergrendelde map is gezet.

Uiteraard heb je in Google Foto’s toegang tot de map met gearchiveerde items. Deze verschilt van de vergrendelde map. Items in de archiefmap kunnen in theorie nog wel worden geopend door andere apps en andere gebruikers. Ook kunnen deze nog worden getoond bij een zoekactie.

Apples vergrendelde map

Maak je gebruik van een iPhone, iPad of macOS? Apple biedt je een aantal opties om je foto’s af te schermen. Bij de recentste versies van deze besturingssystemen (vanaf versie 16) is er de standaard vergrendelde map Verborgen aanwezig. Je hoeft deze map dus niet apart te activeren. De werking is relatief eenvoudig.

Open de app Foto’s en selecteer het materiaal dat je wilt afschermen. Tik vervolgens op de knop Meer (herkenbaar aan de drie puntjes) en kies Verberg. Bevestig met een tik op Verberg foto’s. Je kunt de map nu openen via de app Foto’s. Zorg ervoor dat de mapweergave links in het scherm wordt getoond (via de deelvensterknop linksboven). In de sectie Andere tik je op Verborgen. Geef de vereiste pincode op of gebruik Face ID om je identiteit te verifiëren.

Mogelijk vind je het niet prettig dat de map Verborgen continu zichtbaar is in de gebruikersomgeving. Gelukkig kun je de vergrendelde map verbergen. Open de instellingen van iOS en kies Foto’s. Zet de schuif op Uit bij Toon verborgen album. Op een Mac is dit andersom: hierbij wordt de map standaard niet getoond, tenzij je deze via het instellingenvenster voor Foto’s weer zichtbaar maakt.

Iobit Protected Folder

Om een afgeschermde map te maken met bestanden, kun je ook gebruikmaken van Iobit Protected Folder. De software werkt op zowel Windows 10 als Windows 11 en stelt je in staat om belangrijke bestanden af te schermen met een wachtwoord. Op de website van de makers vind je een proefversie. Ben je tevreden met de werking, dan kun je het programma voor ongeveer 20 euro aanschaffen.

Eenmaal geïnstalleerd, geef je een sterk wachtwoord op. Hierna opent het hoofdvenster. Klik op Add om je bestanden toe te voegen. Je kunt de bestanden ook zelf naar het venster slepen. Zoals voor alle programma’s geldt: controleer de werking eerst met testbestanden en nog niet met je waardevolle documenten. Pas wanneer je tevreden bent over de werking, ga je aan de slag met de daadwerkelijke bestanden.

Onder in het venster lees je op welke wijze de bestanden zijn beveiligd. Zo zie je bij Status de termen Hide, Deny Read en Deny Write staan. De map wordt verborgen en zonder toegang kunnen er geen bestanden worden toegevoegd of aangepast.

Heb je de map gevuld met de bestanden die je wilt beschermen? Kies dan voor Lock & Exit. Via Options (rechtsboven in het venster) zet je de beveiliging nog meer naar je hand. Standaard wordt de vergrendelde map verborgen in Verkenner. Wil je de map wel zien, zet dan de schuif op Off bij Hide for Explorer or other programs.

VeraCrypt

VeraCrypt mag niet ontbreken in onze tocht langs de beste manieren om je persoonlijke gegevens extra af te schermen. Met het programma maak je versleutelde volumes op je harde schijf. Vergelijk het met een partitie die extra is afgeschermd. Eerlijk is eerlijk: VeraCrypt is in de praktijk hoofdzakelijk gericht op de wat meer gevorderde gebruiker, want het aantal mogelijkheden is heel uitgebreid.

VeraCrypt maakt gebruik van containers: dit zijn de afgeschermde gedeelten waarin je de bestanden plaatst. Na installatie kies je voor Volume maken: je geeft in de wizard aan welke onderdelen moeten worden beschermd. Kies daarna voor Een versleutelde bestandscontainer aanmaken.

Overigens kun je ook een volledige partitie afschermen, dan kies je voor Een niet-systeempartitie/schijf versleutelen. Volg de stappen van de wizard om de container te maken en je bestanden te versleutelen. Ook hier geldt: probeer het eerst altijd met testbestanden en pas met de persoonlijke bestanden als je zeker bent van je zaak.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.