Er kunnen natuurlijk verschillende oorzaken zijn waarom je niet meer bij je data kunt en aangezien niet elke oorzaak dezelfde remedie heeft, doe je er goed eerst na te gaan wat er precies fout is gegaan. Dan pas mag je het proberen op te lossen, voorzien van optimale tool(s). Dit zijn je opties om verwijderde bestanden terug te halen.

Veel paniekerige gebruikers laten zich er al snel toe verleiden enkele datahersteltools te installeren op dezelfde partitie waarop ze hun gegevens zijn kwijtgeraakt. Dat is een slecht idee, omdat ze hierdoor juist verloren data zouden kunnen overschrijven. Het is zelfs af te raden zulke tools op een andere partitie van dezelfde schijf te installeren, aangezien je niet kunt uitsluiten dat Windows niet ook op andere partities gegevens schrijft, zoals naar je profielmap of het register.

Live herstel

Om ongewenste overschrijvingen te vermijden, kun je eventueel je systeem met een live bootmedium opstarten. Best geschikt zijn oplossingen die zelf al datahersteltools bevatten, zoals SystemRescue en Hiren’s BootCD PE. Geef je de voorkeur aan een Windows-omgeving. dan is deze laatste het ideale hulpmiddel omdat deze volledig rond Windows 10 PE is gebouwd. Bovendien komt deze bootschijf met wel zeventig systeemtools, inclusief datahersteltools als Puran Data Recovery, Recuva, ReclaiMe Recovery en Lazesoft Windows Recovery.

In een notendop maak je hiervoor als volgt een live usb-stick. Download ISO2USB, klik met rechts op het exe-bestand en kies Als administrator uitvoeren. Selecteer een (lege) usb-stick van minimaal 8 GB en verwijs naar het iso-bestand. Laat beide vinkjes staan en klik op Process en Ja. Wanneer je je systeem van deze stick opstart, verschijnt het vertrouwde Windows-bureaublad. Je vindt de belangrijkste datahersteltools bij All Programs / Hard Disk Tools / Data Recovery.

Zo’n live medium is ook handig wanneer je de data op je schijf niet meer kunt benaderen, bijvoorbeeld doordat de bootsector beschadigd is.

©PXimport

Vergeten back-ups

Je zou de eerste gebruiker niet zijn die allerlei datahersteltools gebruikt om dan pas te beseffen dat de data niet eens echt verdwenen waren. Zo voorzien de meeste besturingssystemen standaard in een vangnet in de vorm van een prullenbak.

Of wellicht heeft Windows voor automatische back-ups van je bestanden gezorgd via de module Bestandsgeschiedenis, in te stellen via Configuratiescherm / Systeem en beveiliging / Bestandsgeschiedenis / Inschakelen. Een voorwaarde hiervoor is wel dat ook het systeemherstel is ingeschakeld. Druk hiervoor op Windows-toets+R, voer sysdm.cpl uit en open het tabblad Systeembeveiliging. Daar selecteer je het station en via Configureren kies je de optie Systeembeveiliging inschakelen.

Was deze functie al ingeschakeld, dan zoek je via Configuratiescherm / Systeem en beveiliging / Bestanden vanuit een back-up terugzetten met Bestandsgeschiedenis in je bestandsgeschiedenis naar eerder bewaarde bestandsversies. Of je klikt in Verkenner met rechts op een abusievelijk overschreven bestand, je kiest Eigenschappen en opent het tabblad Vorige versies.

Een laatste oplossing is om de portable tool PreviousFileRecovery te gebruiken om snel naar vorige bestandsversies te zoeken.

En wat gebruikers ook weleens uit het oog verliezen: de meeste cloudopslagproviders voorzien eveneens in een versiegeschiedenis. Doorgaans klik je met rechts op een overschreven bestand en selecteer je opties als Versie beheren of Versiegeschiedenis.

©PXimport

Gewiste bestanden

We gaan er even van uit dat je inderdaad enkele bestanden hebt gewist en dat die zich niet meer in de prullenbak of in een back-up bevinden. We beginnen met de datahersteltools: er zijn diverse gratis applicaties beschikbaar (zie bijvoorbeeld https://kwikr.nl/retools), maar de gouwe ouwe Recuva blijkt nog altijd een van de betere. In het kort ga je er als volgt mee aan de slag.

Standaard start de tool op in wizardmodus, waar je aangeeft naar welke bestandstypen je zoekt (zoals Afbeeldingen, E-mails of Gecomprimeerd) en op welk medium die zich bevinden. Gedeelde netwerkmappen kun je hier helaas niet selecteren. In het volgende venster kun je een vinkje plaatsen bij Uitvoerig Scannen inschakelen, maar dat doe je alleen als de minder grondige methode onvoldoende succes oplevert. Immers, uitvoerig scannen is veel tijdrovender aangezien niet alleen de Master File Table, maar ook de dataclusters zelf worden ingelezen om aan de hand van headers bestandstypen te herkennen.

Bij elke scanronde geeft Recuva de kans op herstel van de bestanden aan, van Uitstekend tot Onherstelbaar. Vanuit het contextmenu kun je vervolgens bestanden herstellen naar een geschikte locatie, bij voorkeur op een andere schijf.

©PXimport

Partitieproblemen

Dat je bepaalde bestanden plotseling niet meer kunt bereiken, kan natuurlijk ook liggen aan partitieproblemen. Heb je een partitie abusievelijk geformatteerd, dan kan wellicht Recuva misschien ook helpen. Start de app en klik op Annuleren in het startvenster van de wizard. In het uitklapmenu linksboven selecteer je de geformatteerde partitie. Lukt het zo niet, klik dan op Opties, open het tabblad Acties en plaats een vinkje bij Uitvoerige scan (Langere scantijd), waarna je het nogmaals probeert.

Een degelijk alternatief is Lazesoft Recovery Suite Home (ook te vinden in Hiren’s BootCD PE). Zodra je op Data Recovery klikt, verschijnt een wizard met vier opties. Kies hier Unformat en duid het station met de geformatteerde partitie aan. Bevestig met Next / Automatic drive recovery / Start search. Open Lost File Results en duid de extensies aan van de gezochte bestanden. Hopelijk duiken die vervolgens op in het rechterdeelvenster.

Gaat het om een onbereikbare (want beschadigde) partitie, dan kies je Deep Scan in de Lazesoft-wizard en duid je de fysieke schijf met de verdwenen partitie aan. Via Options / Partition Recovery kun je de zoektocht beperken tot specifieke partitietypen, zoals FAT32 en NTFS. Eventueel plaats je een vinkje bij Specify the sector range for the search en geef je de vermoedelijke startsector en hoeveelheid sectoren aan, zoals je die bijvoorbeeld met een fysieke schijfeditor hebt uitgevist. De app toont nu een lijst van alle mogelijke partities op. Selecteer deze in het linkerdeelvenster. Als het goed is, verschijnen de bijbehorende bestanden aan de rechterkant en laten die zich van hieruit herstellen.

©PXimport

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.