De Synology NAS beschikt over een bijzonder handige en veilige feature in de vorm van snapshots. Daarmee kun je altijd een eerdere versie van een bestand terughalen. Perfect als je per ongeluk eens een bestand of map wist. Hoef je je voortaan niet meer de haren uit het hoofd te trekken!

Iedereen maakt wel eens een fout. Zeker als het wat hectisch is in deze thuiswerkperiode. Denk aan het per ongeluk wissen van een bestand in een van de mappen op je NAS. Of zelfs een complete map met inhoud. Ook kun je bijvoorbeeld een foto bewerken en het origineel overschrijven in plaat van het bestand onder een nieuwe naam te bewaren. Of een soortgelijke actie uitvoeren met een Word-document, terwijl het origineel óók bewaard had moeten worden. 

Kortom: een bestand dat bewaard had moeten worden verdwijnt. Normaal gesproken is het dan over en uit. Een heel enkele keer kun je met heel veel kunst- en vliegwerk en een gespecialiseerde tool misschien een origineel bestand nog terughalen. Maar dat wordt erg tricky op een NAS waarop die tool vaak niet beschikbaar is. Om al die ellende te voorkomen kun je op de NAS'en van Synology snapshots activeren.

Snapshots, de ‘oneindige prullenbak’

Snapshots zijn zeg maar een soort ‘foto’s’ die op gezette tijden gemaakt worden van een geselecteerde map (of mappen). Het is geen back-up in de de ware zin van dit begrip. Er wordt namelijk niet steeds opnieuw een volledige kopie van de map(pen) gemaakt. Maar goed ook, want anders zou je NAS wel heel rap vollopen met data en blijf je grotere harde schijven kopen.

 Snapshots werken een stuk praktischer en opslagvriendelijker. Alleen de wijzigingen worden bewaard, waarbij onder de motorkap een slim systeem gebruikt wordt. Het geheel levert een efficiënt en razendsnel geheel op. Een snapshot van een map met een paar honderd Gigabyte aan inhoud is in een paar seconden gemaakt. 

Omdat op een NAS meestal vooral bestanden bewaard worden die nauwelijks gewijzigd worden – behoudens de bestanden waar je op een bepaald moment mee werkt, de rest is archief – nemen de snapshots ook nog eens weinig schijfruimte in. Schakel bijvoorbeeld snapshots in voor een foto-archiefmap en je hoeft nooit meer bang te zijn om een originele foto door een moment van onachtzaamheid voorgoed kwijt te raken.

BTRFS

Om snapshots te kunnen gebruiken op je Synology moet je over een exemplaar beschikken dat het bestandssysteem BTRFS ondersteunt. Dat zijn veel exemplaren van de afgelopen jaren (zelfs een ‘antieke’ DS412+ uit 2012 kan er – mits netjes bij de tijd gehouden qua besturingssysteem mee overweg), en we gaan er in dit artikel vanuit dat jouw NAS gebruik maakt van BTRFS (anders werkt het echt niet!). Zie voor een lijst met compatibele NAS'en deze pagina (even helemaal naar beneden scrollen). Vervolgens is het zaak om via Package Center (te vinden via een klik op de startknop rechtsboven, in de webinterface van je NAS na inloggen) de app Snapshot Replication te installeren. Daarvoor klik je – hoe kan het ook anders – op de knop Installeren bij de genoemde app. 

Vervolgens verschijnt een melding waarin staat dat daarvoor ook het onderdeel Replication Service geïnstalleerd dient te worden; klik op Ja ter bevestiging en wacht tot het geheel gedownload en geïnstalleerd is. Package Center kan nu gesloten worden. Klik in het onderliggende venster – een melding van de firewall op de Synology – op OK om een specifieke poort te openen (als daar om gevraagd wordt).

Activeren

Om snapshots te configureren klik je in het startmenu op de net toegevoegde app Snapshot Replication. In het hoofdvenster van de app verschijnt mogelijk een melding onder de kop Replicatieprestaties optimaliseren. Volg eventueel de gesuggereerde stappen. Weet je niet zeker of dat gevolgen heeft voor andere apps, klik dan simpelweg op OK. De ervaring leert dat het met die impact op de snelheid meestal wel heel erg mee valt. En anders kun je je daar altijd in de toekomst het hoofd nog eens over breken. In het hoofdvenster van de app klik je in de kolom links op Snapshots, en vervolgens rechts op een map waar je de feature wilt activeren. In ons voorbeeld klikken we op de map photo. Klik met de map geselecteerd op de knop Instellingen. In het geopende venster schakel je onder Planning het selectievakje voor Snapshotplanning inschakelen in. Achter Dagen selecteer je de dagen waarop een snapshot gemaakt moet worden, gevolgd door het tijdstip en de frequentie.

©PXimport

Frequentie

Klik op Bewaren bovenaan. Om te voorkomen dat er teveel opslagruimte op de NAS gebruikt wordt voor snapshots, is het verstandig om de optie Specificeer het aantal dagelijkse snapshots dat je wilt behouden op bijvoorbeeld 100 of desnoods 365 te zetten. In het laatste geval heb je voor elke dag van het jaar een revisie achter de hand, lijkt ons meer dan genoeg. Is het maximum bereikt, dan worden de oudste snapshots simpelweg overschreven en begint het hele spel opnieuw.

Nog mooier (en regelmatiger)

Als je de optie Geavanceerd bewaarbeleid activeert en vervolgens op de knop Regels instellen klikt kun je het geheel nog mooier instellen. Standaard worden er dan namelijk snapshots per uur gemaakt. Aan het eind van de dag wordt dan één dagelijkse snapshot bewaard. Die dagelijkse snapshot wordt aan het eind van de week tot één wekelijks exemplaar geconsolideerd. Kortom: extra veiligheid tijdens het werken, zonder dat er een extreme hoeveelheid aan snapshots ontstaat! Welke methode je kiest, is afhankelijk van je behoeften.

©PXimport

Eerste snapshot handmatig

Op het tabblad Geavanceerd zou je eventueel nog de optie Momentopname zichtbaar kunnen inschakelen. Dan kunnen gebruikers hun snapshots zelf doorbladeren. Klik op OK en nogmaals OK ter bevestiging om de instellingen door te voeren. Je kunt nu alvast een eerste snapshot handmatig maken. Klik daarvoor – met de gewenste gedeelde map nog altijd geselecteerd – op de knop Snapshots en dan op Snapshot maken. Geef de snapshot een naam en laat de optie Vergrendelen aan staan. Zo blijft deze versie áltijd bewaard. Klik op OK en het proces start, herkenbaar aan de blauwe tekst Verwerken bij de map. Zoals je ziet gaat dit snel!

Bekijken

Om de snapshots te zien, klik je weer op de knop Snapshots en dan Snapshot-lijst. Je ziet de eerste snapshot (na verloop van tijd verschijnen er meer in de lijst, natuurlijk); om een per ongeluk gewist bestand terug te halen selecteer je een snapshot en klik je op Bladeren. Mogelijk wordt nu alsnog gevraagd om snapshots zichtbaar te maken, geef dan uiteraard toestemming. Je ziet vervolgens alle bestanden in de snapshot.

Voorbeeld

Ter illustratie van de werking sluit je de app File Station (de bestandsbeheerder van Synology). Start deze app opnieuw en blader naar de map photo. Selecteer een foto en verwijder deze (om op safe te spelen maak je er eventueel eerst een kopietje naar een andere map van…). In ons voorbeeld verwijderen Voorbeeld01.tif. Ga weer naar de app Snapshot Replication, selecteer de snapshot van de map photos en klik wederom op de knop Snapshots en dan Snapshot-lijst. Selecteer de eerder gemaakte snapshot en klik op de knop Bladeren. En daar zien we ons zojuist ‘per ongeluk’ verwijderde bestand weer! 

Om het terug te zetten klik je er met de rechter muisknop op – in dit geval dus Voorbeeld01.tif –, kies voor kopiëren en blader vervolgens naar de hoofdmap photos om het aldaar te plakken. Probleem opgelost! Om een eventueel per ongeluk onder dezelfde naam opgeslagen bewerkte foto niet te overschrijven, kun je ofwel eerst deze bewerkte foto hernoemen (de meest voor de hand liggende weg), ofwel de snapshot-kopie in een andere map plakken.

©PXimport

Het aardige is, dat als je eerder zoals uitgelegd de optie om snapshots ook aan gebruikers te tonen hebt geactiveerd, de map met snapshots ook zichtbaar is in bijvoorbeeld de Windows Verkenner. Keurig geordend op chronologische volgorde. Dubbelklik op een snapshot om ‘m te openen. Vervolgens kun je de per ongeluk gewiste bestanden simpelweg via de Verkenner terugzetten. Vrees niet: je kunt bestanden in Snapshots niet per ongeluk ook verwijderen, deze mappen zijn read-only.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.