We verzamelen steeds meer apparaten in huis - en (bijna) altijd betekent dat: kabels. Veel kabels. Televisies, smartphones, computers, smarthome-apparaten – als ze geen stroomkabel hebben, dan hebben ze vaak wel HDMI-, usb- of ethernetkabels. Met deze tips beperk je de warboel aan kabels in huis.

Mogelijk zie je het al als je even onder je bureau kijkt. En anders is het waarschijnlijk een slachtpartij achter de tv-kast. Kabels. Overal kabels. Ze liggen naast elkaar, draaien lekker in elkaar of liggen in de weg (waardoor je er over kunt struikelen). Wat er ook precies aan de hand is: het kan handig zijn om die kabels eens netjes te organiseren. Dan hoeft er niemand over te struikelen en ziet alles er ook nog eens overzichtelijk uit. Deze tips kunnen je daarbij gaan helpen.

Kabels bij elkaar houden met kabelbinders

Een van de betere opties die je tot je beschikking hebt zijn de kabelbinders. Die zijn vaak gemaakt van nylon en beschikken over klittenband, waardoor ze de kabels goed vasthouden. Voor een echt goed resultaat gebruik je meerdere binders per kabelpartij, zodat alles netjes recht naast elkaar blijft liggen en er niet stiekem alsnog iets in vast kan komen te zitten. Een andere tip: pak alleen de snoeren bij elkaar die daadwerkelijk naast elkaar liggen, om onnodige spanning te voorkomen.

Fabrikanten gebruiken vaak tie wraps om allerlei kabels netjes te verpakken. Als je geen extra investering wilt doen voor het behoud van het kabelnetwerk in huis, dan kun je die kleine, stevige bandjes ook gewoon gebruiken. Ze zijn iets minder gebruiksvriendelijk vanwege de grootte en het is soms even priegelen met dat vastdraaien, maar ze kunnen voor jouw kabelverzameling voldoende zijn. Echte kabelbinders kunnen vaak meer kabels verzamelen en vasthouden.

©Andrey Popov

Klem die kabels vast

Heb je slechts een kleine hoeveelheid kabels die je graag netjes organiseert, dan kan een simpele klem voldoende houvast bieden. Deze accessoires worden ook wel foldback clips genoemd, en zijn eigen bedoeld om te voorkomen dat een stapel papieren uiteenvalt. Vooral eigenaars van een serie dunne kabels, zoals die van opladers of lampen, kunnen hiermee uit de voeten. Het grote voordeel van de klemmen is dat je de kabels bijvoorbeeld netjes langs een tafel kunt laten lopen. Niet alleen zijn ze dan (meer uit het zicht), ook kun je er zodoende altijd makkelijk bij.

©bxTT - stock.adobe.com

Begeleid ze via kabelgootjes

Een kabelgoot kan daar ook goed bij helpen. Gootjes heb je in allerlei soorten en maten. Je hebt bijvoorbeeld die plastic omhulsels die je aan het plafond of langs de plint kunt bevestigen, maar het kan ook wat simpeler. Bij bouwmarkten en meubelzaken kun je vaak ook plastic tubes kopen waarmee je kabels begeleid van het ene naar het andere punt. Zeker voor bij een tv-meubel kan dat helpen bij het aanzicht.

Daarnaast bestaan er handige kabelgootjes met plakranden, zodat je die bijvoorbeeld onder je bureau kunt bevestigen. Die beschikken dan over een opening bovenop, zodat de kabel er alsnog uit kan en aan een apparaat gekoppeld kan worden. Verder is nog een kleine goot, waarmee je alleen het uiteinde van een kabel vastmaakt. Dat kan dan weer handig zijn voor het bereikbaar houden van kabels die je niet zo vaak nodig hebt, zoals de usb-kabel van de harde schijf van je back-ups.

De kabelmanagementkit voor iedereen die serieus is

Tot slot kijken we nog even naar kabelmanagementkits, voor iedereen die hier serieus mee omgaat. Je vindt die bijvoorbeeld op Amazon. Ze kosten meestal een paar tientjes – maar dan ben je voorlopig wel klaar. In de kit uit dit voorbeeld zien we dat die beschikt overal de genoemde opties hierboven en nog veel, veel meer. Naast de nodige clips, gootjes en klemmen komen we ook verschillende plakranden, houders en binders tegen. Geen kabel die je dan nog in de weg zit.

Misschien dat zo’n kit, ondanks het feit dat er bijna 200 accessoires in zitten, niet helemaal toereikend is voor je situatie. Het kan altijd zijn dat je een specifiek onderdeel tekort komt, maar dan kun je die dus nog even los aanschaffen. Met deze kabelmanagementkit zal het voorlopig echter niet voorkomen dat je ergens om verlegen zit. Het kost wat, maar dan heb je ook wel wat.

©PXimport

Bonustip

Voor de mensen die van meer overzicht houden geven we nog een bonustip. Je kunt bijvoorbeeld een label maken en dat aan de kant van de stekker plakken, met daarop de naam van het apparaat waar die kabel bij hoort. Zo hoef je je niet af te vragen welke stekker je er moet uittrekken wanneer je dat apparaat wilt loskoppelen. En kun je ook niet per ongeluk de verkeerde kabel lostrekken. Kom je trouwens een kabel tegen die kapot is: het is wel zo veilig om die zo snel mogelijk te verwijderen en indien nodig te vervangen.

P.S. Nieuwe laptop nodig? Zo kies je de beste ⮯

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.