Wat waren de afgelopen dagen een helse achtbaanrit. id Software heeft met Doom een shooter afgeleverd die ook na het einde nog nagalmt in je gamerzintuigen. Niet omdat het verhaal nou zo indrukwekkend is, of de multiplayer uitblinkt, maar omdat de game zo ontzettend lekker wegschiet.

Natuurlijk horen wij ook de kritieken van verstokte fans dat dit niet de oude Doom is. Maar tegen die mensen kunnen we alleen maar zeggen: laat het los en geniet. De jaren negentig zijn voorbij. Geen platte pixels meer, maar Cacodemons die er daadwerkelijk uitzien als weerzinwekkende, zwevende monsters met gloeiend blauw plasma in hun keelgat. Want als er iets is dat Doom perfect doet, dan is het wel de illusie van Mars vol met demonen op een overtuigende en meeslepende manier vertalen naar je systeem. Total War: Warhammer - Totale overwinning

©PXimport

Zelden was demonen knallen op Mars zo overtuigend.

De game biedt ook meer dan alleen maar de donkere, duistere Doom-sfeer. Wie verder kijkt dan de het grafische spektakel en de legendarische naam, moet ook zien dat Doom vooral een vermakelijke shooter is geworden. Eentje die zijn status eer aan doet, zeker als je kijkt naar het singleplayergedeelte. De game is in zijn basis een vrij recht-toe-recht-aan-shooter, maar weet door de juiste toevoegingen een hele eigen sfeer neer te zetten, die bovendien heel erg doet denken aan het origineel. Daar hoort dus ook een flinterdun verhaallijntje bij die ook in deze Doom nauwelijks boven de gemiddelde B-film uitkomt. Is dat erg? Niet echt, want in Doom speelt de actie de hoofdrol. Samen met blood & gore.

Overigens waarderen we de moeite die id heeft gestoken in de manier waarop ze het matige verhaal alsnog proberen te vertellen tijdens de campagne. Dankzij niet al te lange tussenscènes, audio-opnames en wat kleine datalogs krijg je een aardig idee van wat er allemaal gebeurd is op Mars en waarom iedereen toch zo boos is, zonder dat je al teveel uit de actie wordt gehaald. Daarnaast zorgt de manier waarop je personage zich gedraagt er ook voor dat je dit keer wat meer gevoel hebt bij de onbekende Doom Marine.

Vol gas

Maar, zoals gezegd, speelt de actie de hoofdrol in Doom en blijft het die ook spelen tot het einde. De game plaatst je iedere keer weer in de perfecte omgeving om ongegeneerd demonen af te knallen op de manier die het beste bij jou past. De game past de bekende formule van de bekende kill-chambers toe waarbij je iedere keer vast komt te zitten in een afgebakend gedeelte waar je pas uit mag als je alle aanwezige vijanden hebt vernietigd. Het is een formule die zwaar leunt op herhaling en ook in Doom valt niet te ontkennen dat deze aanpak na een paar uur niet echt meer verrast. Vooral in het eerste gedeelte van de game, wanneer je nog niet al je wapens hebt, voel het allemaal generiek en herhalend aan.

Ben je wat verder in de game en zit je rugzak vol met wapens, dan compenseert Doom dat gevoel van herhaling echter ruimschoots en op geheel eigen wijze. Normaal gesproken zou je in een willekeurige andere shooter een goede plek uitzoeken om zo alle vijanden van een afstandje om te leggen, maar in Doom word je bijna gedwongen om frontaal de aanval te zoeken. Uiteraard liggen er, net zoals in de oude games, overal pick-ups, waardoor je jezelf al straffend en achteruitlopend een weg door de levels schiet. Deze pick-ups zijn echter niet genoeg om je van voldoende munitie en bescherming te voorzien.

©PXimport

De formule leunt op herhaling maar wordt gecompenseerd door variatie en intensiviteit.

Wil je meer, dan moet je gebruik maken van de nieuwe Glory Kills die je iedere keer wanneer je er een uitvoert, van nieuwe munitie en gezondheid voorzien. Glory Kills zijn eigenlijk een soort van fatalities die je op iedere demoon kunt uitvoeren zodra je deze voldoende verzwakt hebt. Gaan ze blauw knipperen, dan zijn ze klaar voor zo'n glorieuze eind-move. Sta je dichtbij genoeg, dan verandert het blauw in oranje en kun je met slechts een druk op de knop zijn kop inslaan met zijn eigen arm of een buik openritsen met een hoorn. Er zijn belachelijk veel variaties en het maakt de game behoorlijk intens.

Behalve het feit dat een Glory Kill zelfs na de honderdste keer nog leuk is om naar te kijken, zorgen ze er bovendien voor dat je constant de aanval zoekt. Combineer dit met, in vergelijking met hedendaagse shooters, een hoog speltempo en je hebt een game waar je het grootste gedeelte van de tijd met het gas vol open speelt. Dit alles wordt begeleid door een dijk van een soundtrack, bestaande uit dikke gitaarriffs en opzwepende bas, waardoor het allemaal nog harder en sneller aanvoelt en je eigenlijk alleen nog maar de drang hebt om te blijven schieten op alles wat beweegt terwijl je als een dolle zo'n kill chamber doorkruist. Hebben we trouwens ook al gezegd dat wanneer je de kettingzaag gebruikt, je nog veel meer munitie en gezondheid krijgt? Zoals gezegd: vol gas dus!

Dancing with the stars

Vooral indrukwekkend is de manier waarop id Software je door de game heen sleurt op een bijna hypnotische wijze. Doom is niet bang om zoveel en zo vaak mogelijk alles uit de kast te trekken. Dat betekent enerzijds dat je al vrij vroeg in de game bijna je hele arsenaal en zowat alle monsters voorbij hebt zien komen. Anderzijds betekent het ook dat in sommige kill chambers daardoor alle registers worden opengetrokken en je niet raar moet opkijken wanneer er twee Pinky's, zes Cacodemons, vier Revenants, twee Barons of Hell en als toetje nog een duo Mancubi voor je neus staan.

Omdat dit vaker gebeurt, voelt zelfs deze chaos na een tijdje voorspelbaar aan. Het zorgt er echter ook voor dat je iedere keer als het gebeurt, je in een soort van trance en op pure adrenaline alles en iedereen aan gort begint te knallen. In een bijna harmonieuze dans van double jumps, Glory Kills, een strafe hier, een strafe daar en een laatste sprong naar die broodnodige Quad damage. Op deze momenten is het intens genieten van Doom.

Overigens compenseert id die soms wat voorspelbare kill chambers met een fraai stukje open leveldesign. De game begint op dit vlak wat minimaal, maar al na een paar uur spelen krijg je levels voorgeschoteld waar je in de eerste instantie niet weet waar je het zoeken moet. Buiten dat ze er gelikt en angstaanjagend uitzien, zijn ze ook mooi ontworpen en zitten ze technisch uitstekend in elkaar. Vooral de spelers die alles willen ontdekken (en geloof ons, er zitten heel wat Easter Eggs en verborgen kamers in) kunnen makkelijk een dik uur doorbrengen in sommige levels. De verborgen kamers worden vaak op sublieme, doch subtiele wijze verstopt waardoor het zoeken naar deze plekjes al een feestje op zich wordt.

©PXimport

De levels kennen meer dan genoeg geheimen.

Doom ontspringt de dans van de moderne shooter overigens niet. Integendeel, buiten de intense vuurgevechten en het rondrennen door eindeloze gangen vol bloed hebben de makers nieuwe elementen toegevoegd in de vorm van upgrades en Rune power-ups. Vooral je wapens tellen een flink aantal upgrades die zorgen voor een veelzijdig wapenarsenaal. Dat de balans van de wapens niet altijd even goed is (zo zijn de miniraketten op je machinegeweer een goede vervanger voor je rakettenwerper en is de BFG9000 behoorlijk overpowered), was voor ons slechts een klein smetje. In Doom kun je gewoon zelf kiezen welke wapens je gebruikt en uitbouwt, want uiteindelijk krijg je met ieder wapen de demonen onder de duim. Als je maar lang genoeg schiet. Verder kent de game zogenaamde Rune-challenges. Een dozijn uitdagingen die naast handige upgrades (zoals meer bonussen bij een Glory Kill) voor fikse uitdagingen kunnen zorgen en een fijn tussendoortje voor al het fijne, en minder fijne, schietwerk zijn.

Matige online multiplayer

We zijn dus enthousiast over het singleplayergedeelte van Doom. Maar dat betekent niet dat we dat automatisch zijn over de multiplayer. De bèta was aardig, maar nu we eenmaal de singleplayermodus hebben gespeeld, komen we daar toch een beetje op terug. Online doet Doom weinig om boven de middelmaat uit te komen, met standaard gamemodi en de bekende opties om het uiterlijk van je speler aan te passen. Op het geinige Freeze Tag na is er weinig vernieuwends te vinden.

Het grootste euvel vinden is echter niet het gebrek aan vernieuwing in de multiplayer, daar onttrekt bijna geen enkele shooter zich aan in deze tijden. Het grootste gebrek is het gemis van de chaos, snelheid en actie uit de singleplayer. De keuze voor een vaste weapon loadout breekt de game uiteindelijk toch op, omdat hierdoor nooit het gevoel ontstaat dat je ergens je best voor moet doen. Wat is er nou leuk aan een online potje Doom als iedereen al een shotgun en een raketwerper heeft?

Daarnaast zijn de Demon Runes die her en der verspreidt liggen, gewoonweg te sterk. Wanneer één team de Demon Rune te vaak in zijn bezit heeft, dan weet je eigenlijk al dat zij de wedstrijd gaan winnen. Daarnaast is ook hier de balans in de wapens zoek en komen er vooral veel Vortex Rifles en Shotguns voorbij. Het laatste euvel, en misschien wel de ergste van allemaal, wordt gevormd door de belachelijk lange laadtijden. Soms zit je minutenlang te wachten tot het volgende potje, waardoor die geweldige flow en snelheid van de singleplayer in de multiplayer nauwelijks een voet aan de grond krijgt.

©PXimport

Helaas ontbreekt het bij de multiplayer aan chaos, snelheid en actie.

Maak je eigen Doom-level

Tot slot verdient de SnapMap-modus wat speciale aandacht. Hoewel ook hier de laadtijden niet mals zijn, is dat het wachten wel waard. De hoeveelheid content en de bijzonder intuïtieve mapmaker zelf zijn twee vermakelijke toevoegingen op de intenste singleplayermodus. De mapmaker is zo handig dat je binnen no-time al een behoorlijk pittig leveltje Doom in elkaar sleutelt. Stop je er nog meer tijd en training in, dan is alleen je eigen fantasie een belemmering in wat je wel of niet kan bouwen. De bouwblokken, functies en een hele sloot aan manieren om zaken zoals demonen, deuren, objecten en zelfs geluid te activeren zijn legio en bovendien eenvoudig te plaatsen.

Een klein rondje langs de al gebouwde levels toont al direct de ware potentie van SnapMap. Zo kwamen we al diverse remakes van de originele Doom-levels tegen, evenals een Music Maker en een level met alleen maar Barons of Hell en de BFG9000. De meest opvallende was echter Harvest Doom, waarin je 'gewassen' moet verbouwen om zo twee Mancubi te kweken, die vervolgens moeten zorgen dat je genoeg kracht hebt om het einde van een mijn te bereiken. Dat we het level niet konden uitspelen, omdat we ergens vast bleven zitten, deed niets af aan het feit dat de gedachte achter dit level bijzonder origineel en grappig is. Harvest Doom is bovendien een perfect schoolvoorbeeld van wat we de komende tijd kunnen verwachten in de krochten van SnapMap.

Conclusie

Doom is niet de beste shooter ooit. Maar wat hebben we genoten van de game. Van de vele verwijzingen naar het origineel, maar evenzoveel van de belachelijk chaotische gevechten op locaties die het je dun door de broek laten lopen. Doom is gewoon weer Doom, in ietwat modern jasje, en daar zijn we id Software zeer dankbaar voor.

Op zoek naar een keuken die past bij jouw woonstijl én het leven dat je leidt? In 2025 draait het in de keuken om rust, warmte en persoonlijkheid. Bemmel & Kroon ziet drie keukenstijlen sterk opkomen: Japandi, natuurlijke houtkeukens en designkeukens met rustige luxe. Stijlen die niet schreeuwen, maar uitnodigen. Welke past bij jou?

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bemmel & Kroon

De keuken is voor veel mensen de plek waar het leven zich afspeelt: waar je de dag begint, waar familie samenkomt, waar wordt gekookt, gewerkt, gepraat en genoten. Daarom kiezen steeds meer mensen bewust voor een keukenstijl die niet alleen praktisch is, maar ook karakter en rust brengt in huis. Bemmel & Kroon ziet daarbij drie stijlrichtingen die in 2025 sterk naar voren komen: Japandi, houten keukens met natuurlijke warmte en designkeukens met stille luxe. Stijlen die elk op hun eigen manier sfeer en persoonlijkheid toevoegen en verrassend goed te combineren zijn.

Japandi: waar rust en eenvoud samenkomen

Japandi brengt twee ontwerptradities bij elkaar: de lichte functionaliteit van Scandinavisch design en de serene eenvoud van Japanse esthetiek. Het resultaat is een keuken die rust uitstraalt zonder steriel te worden. Matte fronten in zachte aardetinten vormen de basis, aangevuld met natuurlijke materialen zoals houtfineer, linnen, keramiek en steen. Waar Scandinavische keukens vaak licht en luchtig zijn, voegt Japandi diepte toe met donkere houtsoorten, subtiele contrasten en aandacht voor textuur.

©Bemmer & Kroon

Belangrijk in deze stijl is wat je níet ziet: rommel blijft uit het zicht dankzij slimme opbergruimte, waardoor het werkblad leeg en kalm kan blijven. Ook licht speelt een grote rol. Overdag staat natuurlijk licht centraal, ’s avonds neemt zacht indirect licht de sfeer over. Zo ontstaat een keuken die niet alleen mooi oogt, maar ook aanvoelt als een rustige, gebalanceerde ruimte waarin je vanzelf iets langzamer beweegt.

Houten keukens: warmte, karakter en een levende materiaalbeleving

Een houten keuken leeft. Hout heeft een natuurlijke diepte en een textuur die uitnodigt om het aan te raken. Elke nerf en kleurtekening is uniek, waardoor de keuken persoonlijk aanvoelt vanaf dag één. Houten keukens zijn bovendien verrassend veelzijdig. Ze kunnen strak en modern zijn, met greeploze fronten en rustige vlakken, maar ook juist uitnodigend en landelijk met paneeldeuren, open planken en warme tinten. In een industriële keuken zorgt hout dan weer voor tegenwicht bij ruwe materialen als staal, beton of baksteen.

©Bemmel & Kroon

Bij Bemmel & Kroon is er keuze uit massief hout, fineerhout of keukens met een houtlook. Massief hout veroudert prachtig en wordt met de jaren alleen maar mooier. Fineer biedt dezelfde uitstraling, maar is lichter en vriendelijker geprijsd. Houtlook combineert het warme karakter met praktisch onderhoud en hoge kras- en vochtbestendigheid. Welke uitvoering je ook kiest, hout brengt altijd zachtheid, huiselijkheid en een gevoel van authenticiteit in de ruimte.

Designkeukens: stille luxe en doordachte eenvoud

Waar luxe keukens ooit draaiden om uitgesproken marmer en glans, zie je nu een verschuiving naar rustiger, subtieler design. Designkeukens in 2025 zijn minimalistisch, strak vormgegeven en tegelijk warm door het gebruik van hoogwaardige materialen als keramiek, composiet, natuursteen en zachte matte fronten. De lijnen zijn helder, de details zorgvuldig en de functionaliteit is hoog, maar nooit nadrukkelijk aanwezig.

©Bemmer & Kroon

Apparatuur en techniek zijn geïntegreerd in het ontwerp: verzonken kookplaten, slimme verlichting, greeploze systemen en stille afzuiging. Het resultaat is een keuken die niet alleen prettig werkt, maar ook rust brengt in de ruimte. Een keuken die niet opdringt, maar ondersteunt. Een plek die zich moeiteloos aanpast aan het ritme van de dag: helder en functioneel als er wordt gekookt, zacht en sfeervol als er wordt geleefd.

Welke stijl past bij jou?

Het antwoord zit in hoe je wilt dat je keuken aanvoelt. Zoek je stilte en balans? Dan sluit Japandi daar mooi bij aan. Wil je warmte, huiselijkheid en karakter? Dan ligt een houten keuken voor de hand. Geef je de voorkeur aan rust, eenvoud en verfijning? Dan past een designkeuken waarschijnlijk beter. En misschien zit jouw ideale keuken juist in een combinatie: hout in een designkeuken brengt bijvoorbeeld direct zachtheid, terwijl Japandi prachtig kan worden versterkt met subtiele designaccenten.

Ontdek het in het echt

Sfeer en materiaal ervaar je pas écht wanneer je het ziet, voelt en in de ruimte staat. In de showrooms van Bemmel & Kroon kun je de verschillende stijlen naast elkaar beleven en ontdekken wat bij jouw huis en manier van leven past. De adviseurs helpen je graag bij het samenstellen van een keuken die klopt in stijl, in functie én in gevoel.

Wie de browser Microsoft Edge gebruikt, kan altijd de recent gesloten tabbladen herstellen. Vaak zal het gaan om een tabblad dat je per ongeluk hebt dichtgeklapt, maar het kan ook zijn dat de computer herstart of dat Edge is vastgelopen. Dit zijn verschillende manieren om gesloten tabbladen opnieuw te openen.

Het vorige tabblad herstellen

Door een tabblad te herstellen, kun je verdergaan waar je gebleven bent, want de gesloten website(s) worden opnieuw geopend. Gaat het om één tabblad dat je recent hebt gesloten, dan gebruik je Ctrl+Shift+T. Hierdoor wordt het laatst gesloten tabblad opnieuw geopend. Je kunt ook met de rechtermuisknop op de titelbalk van Microsoft Edge klikken. In het pop-up-menu vind je opdracht Gesloten tabblad opnieuw openen.

Tabbladen via de Geschiedenis herstellen

Is het al wat langer geleden dat je het tabblad hebt gesloten, dan kun je het terugvinden in de Geschiedenis. In dit overzicht zit een optie om recent gesloten tabbladen opnieuw te activeren. Klik bovenaan rechts op de drie puntjes. Klik op Geschiedenis. Je kunt ook de toetsencombinatie Ctrl+H gebruiken. De Geschiedenis is verdeeld in drie tabbladen. Standaard opent het met het tabblad Alle. Selecteer het tabblad Onlangs gesloten, dan krijg je de lijst van alle recente gesloten tabbladen te zien die je van hieruit alweer kunt openen.

Starten met vorige tabbladen

Het is ook mogelijk om Microsoft Edge zo in te stellen dat je bij de start van het programma de tabbladen van vorige sessie te zien krijgt. Weer gebruik je de drie puntjes in de rechterbovenhoek. Klik op Instellingen. Hier selecteer je links de optie Startpagina, startpagina en nieuwe tabbladpagina. Op de pagina die opent, geef je aan wat je wilt zien wanneer je Edge start. Veel gebruikers kiezen daar een zelfgekozen site om mee te beginnen. Het internetadres kun je op deze plaats ingeven. Maar je kunt hier ook de optie activeren: Tabbladen van de vorige sessie openen.