Het is de combinatie waarvan je niet wist dat je hem wilde: Total War en Warhammer. De table-top strategiegame leent zich wonderwel voor de unieke mix van tactische veldslagen en Grand Strategy.

Als je kijkt naar de gevechten zelf, hoef je bij wijze van spreken alleen maar de schakelaar 'turn-based/real-time' om te zetten. Dat wil niet zeggen dat Total War: Warhammer een simpele 'reskin' is van de vorige Total War-games. Tenzij de schoolboeken ons voorliegen kent de geschiedenis teleurstellend weinig Arachnaroks die door de linies van gillende soldaten beuken, terwijl Goblins bovenop het spinachtige gevaarte met giftige pijlen om zich heen schieten. Lees ook: Uncharted 4: A Thief's End - Een passend einde.

De gebruikelijke Total War-logica van het plaatsen van rijen speerinfanterie voor je lijn van kanonnen gaat niet op als een paar dozijn lansdragers te vliegend paard op je artillerie induikt. De wereld van Warhammer zit vol met bizarre en reusachtige wezens die in hun eentje zonder pardon een heel regiment verorberen. Het levert fantastische scènes op, zelfs al sta je aan de ontvangende kant.

©PXimport

Aan wiens kant je ook staat, het ziet er altijd geweldig uit.

De formule op z'n kop

Minstens zo invloedrijk op het slagveld zijn de aanvoerders zelf. Als je Total War met schaken vergelijkt, is je generaal net als de koning. Zet hem alleen in als het echt moet, want je wilt hem niet kwijtraken. In Total War: Warhammer heeft de aanvoerder meer weg van de koningin, want de Lords aan het hoofd van je leger zijn geen gewone stervelingen. Honderd keer zo sterk dan de gemiddelde voetsoldaat, houden ze zich staande tegen een schijnbare overmacht. Na elke overwinning maak je kans om een magisch zwaard of schild om je Lords mee uit te rusten. De Legendary Lords, zoals je factieleiders in de game heten, krijgen de toegang tot meerdere ketens van missies om een speciaal voorwerp te vinden.

De ontwikkeling van je Lords is uitgebreider dan ooit. Met maximaal dertig Skill Points om te verdienen kun je Lords - net als de Heroes waarmee je op de strategische kaart allerlei taken uitvoert - verbeteren in drie verschillende aspecten: het aanvoeren van je leger, de rol die ze spelen in de overkoepelende strategische modus en hun kwaliteiten in het directe gevecht. Ook kun je ze vaker wel dan niet voorzien van een strijdros (of een griffioen, als de Lord in kwestie keizer Karl Franz heet).

Alsof de prachtig geanimeerde monsters en de oersterke Lords de vertrouwde Total War-formule nog niet genoeg opschudden, kan vernuftig gebruik van magie de grootste aanval tot stand brengen. Soms ook letterlijk, als een Light Wizard een Net of Amyntok tevoorschijn tovert en meerdere regimenten aan de grond vastnagelt, zodat je artillerie en schutters alle gelegenheid krijgen om de vijand te beschieten.

©PXimport

De aanvoerders spelen een belangrijke rol.

Ook al kan magie een doorslaggevende rol spelen tijdens het gevecht, het voelt nooit oneerlijk. Een belangrijke reden hiervoor is dat je reserves altijd beperkt zijn. Zelfs al waaien de Winds of Magic als een orkaan door de Old World, met elke spreuk die je sjamanen of dodenbezweerders uitspreken duurt het langer voor je de volgende mag prevelen. Voor een extra sterk effect kun je magie 'overcasten', maar dan loop je het risico dat de spreuk mislukt, je gebruikte mana verloren gaat en je eigen magiër als klap op de verdwaalde vuurpijl schade oploopt. Ook de Lords zijn, ondanks hun macht, altijd te verslaan met een gelijkwaardig leger. Een tip: gooi alles met de 'Armour Piercing'-eigenschap op de aanvoerder of laat z'n pantser wegroesten met magie.

©PXimport

Magie kan een doorslaggevende rol spelen.

Duizend bommen en granaten

Als je één keer Total War: Warhammer speelt, doe je het fout. De vier facties van de game verschillen zo sterk van elkaar, dat de game meer variatie biedt dan de vorige drie Total War-games bij elkaar. De Empire, onder leiding van de net verkozen keizer Karl Franz, speelt nog het meest vertrouwd voor oudgediende Total War-spelers. Geïnspireerd door het laatmiddeleeuwse Heilige Roomse Rijk maken de legers van de Empire dankbaar gebruik van hellebaarden, kruisbogen en een brede selectie aan cavalerie. Dankzij de hulp van elfen en dwergen, hebben de mensen zich echter ook meester gemaakt van respectievelijk magie en buskruit.

De Dwarfs zijn de technologisch meest ontwikkelde factie. Ze ontberen elke vorm van cavalerie, maar naar wie ze niet willen lopen om met een bijl het hoofd te splijten, vuren ze wel een kanonskogel of twintig. Vliegmachines die dienst doen als bommenwerpers en een onbreekbare muur van schilden maken het dwergenarsenaal af. Dwergen en mensen zijn een voor de hand liggende alliantie, maar ook de mensen moeten op hun tellen letten. Elke belediging, elke actie die als kwaadwillend uitgelegd kan worden, gaat in de Book of Grudges. En elke wrok die High King Thorgrim Grudgebearer koestert, moet in bloed worden voldaan, alvorens je een campagne met de dwergen kunt winnen.

©PXimport

Dankzij de verschillende facties moet je de game minimaal vier keer spelen.

Scheldnamen leren

Waar de Dwarf niks moeten hebben van magie, kunnen de Vampire Counts niet zonder. In de eindeloze rijen van zombies, skeletten en ander ondood gespuis vind je geen enkele boogschutter of kanonnier, maar dat gemis maken de Vampire Counts goed met een sterke beheersing van magie en een menagerie van bloeddorstige en veelal vliegende monsters. De zombies vormen het kanonnenvoer om de vijand mee op hun plaats te houden, zodat een uit de kluiten gewassen vleermuismonster de flanken kan verpletteren. De magie die hun legers bij elkaar houdt, werkt het beste in de gecorrumpeerde omgevingen van Sylvania, maar met behulp van je Heroes kan de Midnight Aristocracy deze Vampiric Corruption langzaam maar zeker verspreiden door de aangrenzende provincies.

De Greenskins zijn niet zo van het geduldig wachten en plunderen de hele Old World liever gisteren dan vandaag. Waar de overige facties een aardig aantal technologieën hebben om te ontdekken, vindt het verbond van Orcs en Goblins al dat denkwerk niet zo interessant. Bij hoge uitzondering zoeken ze naar nieuwe scheldnamen om de bang aangelegde Goblins - of 'dem nasty Gobbos', zoals de Orcs hen noemen - in het gareel te houden of proberen ze steeds grotere spinnen te temmen. Maar het liefst zou elke Greenskin de hele dag moorden en plunderen. Dat is ook gelijk waar de Greenskins het grootste deel van hun inkomen vandaan halen.

De beste Warboss is de Greenskin die elke beurt een gevecht wint en in dat geval laat een Waaagh! niet lang op zich wachten. Dan voegt zich een tweede, autonoom leger zich bij dat van de bloeddorstige aanvoerder, klaar om de wereld onder de voet te lopen. Op het veld wisselen de lompe, maar prijzige Orcs de laffe, maar goedkope Goblins af. Hun gebrek aan intellectuele finesse compenseren ze met een gezonde dosis creativiteit, zoals een catapult waarmee Goblins zich enthousiast op de vijand laten afvuren. Dolkomisch om te zien en nog effectief ook.

©PXimport

Iedere factie heeft z'n eigen eigenschappen.

Gork, Mork en de goden van Chaos

Niet alleen spelen de vier rassen significant anders, ze roepen elk een heel eigen sfeer op. Alle eenheden zijn gerepresenteerd met de zorg en toewijding die Warhammer-fans mogen verwachten. Elke factie staat bol van op maat gemaakte geluidseffecten, zoals het ijzingwekkende gegil bij het aanklikken van een Vampire Count-stad of de enthousiaste 'Khazukan kazakit-ha!' die klinkt na een overwinning met de Dwergen. De Greenskins zijn wat dat betreft de vrolijke noot in de verder uiterst serieuze wereld van Warhammer. Met een moddervet Cockney-accent en een stevige hooliganmentaliteit maken ze brullend (in geval van een Orc) en krijsend (in geval van een Gobbo, pardon, Goblin) de Badlands in het zuiden onveilig.

Het schrijfwerk draagt minstens net zoveel bij aan de presentatie van Total Warhammer als beeld en geluid. De game is doorspekt met Events die je eens in de zoveel beurten voor een keuze stellen en elk daarvan geven je een glimp van de verhalenrijke en soms hilarische Warhammer-wereld. De ene keer moet je voor de Greenskins de keuze maken tussen de 'brutally kunning' god Mork of de 'kunningly brutal' god Gork de andere keer stuur je een keizerlijke Witch Hunter een verdacht bleke vrouw achterna, die wegvluchtte op een paard dat, zo zweert de getuige, louter bestond uit botten.

De vertelling van Total War: Warhammer komt tot een climax met de invasie van Chaos. Of je huid nu groen of lijkwit is, iedereen moet branden in de ogen van Archaon the Everchosen en met de zegen van alle vier Chaos-goden trekt hij vanuit het hoge noorden naar de bewoonde wereld. In zijn kielzog volgt een weerzinwekkende horde van met schedels behangen krijgers, demonen en gemuteerde gedrochten. Je moet van goeden huize komen om Archaon te verslaan en zijn Warriors of Chaos terug naar de steppen te jagen.

©PXimport

Uiteindelijk moeten alle facties het samen opnemen tegen Archaon.

Maak die 21 GB maar alvast vrij op je ssd

Sinds Empire: Total War raden we je stellig aan om Total War-games pas een half jaar na uitgave te halen. Zo lang moest je minstens wachten voordat de bugs, crashes, tergend lange laadtijden en eindeloos durende beurten eindelijk zijn verholpen. Total War: Atilla deed het al beter, maar met Total War: Warhammer mag de regel de prullenbak in. De game draait volledig soepel, zonder onverklaarbare dips in de framerate en in vijftig uur spelen hebben we welgeteld één crash meegemaakt. De laadtijden beperken zich tot tien, misschien vijftien seconden, al hebben we dit alleen op een ssd getest. Ook de beurttijden zijn verademing voor wie zich de wachttijden van Rome 2 nog kan herinneren.

Als we streng zijn, vallen er nog wel foutjes te ontwaren tussen alles wat Total War: Warhammer goed doet. De traditionele eigenaardigheid dat veel animaties tussen de honderden vechtersbazen op het veld opvallend vaak langs elkaar heen gaan, maakt zijn terugkeer. Als je de camera inzoomt om de strijd van dichtbij te bewonderen, kan dat afleiden. Aan de andere kant hebben we dit liever dan hoe voorgangers dit oplosten, waar regelmatig vijf soldaten staan te wachten op Claudius Maximus Fatuus die zonodig een gelikte finishing move wilde uitvoeren.

©PXimport

De game draait volledig soepel, al zijn er wat eigenaardigheden.

We hebben de computertegenstander af en toe kunnen betrappen op rare manoeuvres tijdens het gevecht, zoals rustig alle troepen hergroeperen, terwijl ons leger hen bestookt met pijlen. Ook buiten het slagveld keken we gek op bij de voorkeur voor (boog)schutters te paard die de computer soms heeft. Zo zagen we een Empire-leger met een Lord, een speerregiment, zes keer de ruiters met pistolen en drie mortieren. Misschien is de AI de meta ver vooruit met deze onorthodoxe samenstelling, maar wij klikten hoofdschuddend op 'Autoresolve'. Deze voorbeelden zijn echter uitzonderingen die de regel bevestigt van een scherpe computertegenstander die genadeloos elk gat in de verdediging benut.

De torenhoge ambitie van The Creative Assembly had heel anders uit kunnen pakken. De balans had hopeloos scheef kunnen zijn, of de game een technisch wrak. Gelukkig zijn geen van deze nachtmerriescenario's uitgekomen en houden we de gedroomde strategietitel over. Veldslagen die van je scherm afknallen en een campagne die je vier keer een nieuwe ervaring biedt maken van Total War: Warhammer een triomf. Total War: Warhammer kan die 'beste strategiegame van het jaar' alvast in de zak steken.

©PXimport

Al met al is Total War: Warhammer een geweldige strategietitel.

Conclusie

Total War: Warhammer doet bijna alles perfect. Een uitzonderlijk hoge productiewaarde laat de Warhammer-wereld er prachtig uitzien en evenzogoed klinken. De balans is ondanks de introductie van magie en de grote rol van Lords piekfijn in orde en de game loopt als een zonnetje. Total War: Warhammer is een totale overwinning van vier facties die stuk voor stuk anders spelen en je urenlang vermaken.

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is geen simpele 'frietpan zonder olie'. Met twee manden én een stoomfunctie richt dit apparaat zich op de thuiskok die net iets meer wil. Denk aan een hele kip bereiden met stoom en hete lucht, of tegelijkertijd een hoofd- en bijgerecht klaarmaken. In deze review lees je wat er goed gaat, wat beter kan en voor wie deze airfryer echt een aanwinst is.

Eerste indruk

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is een airfryer met wat extra's: een stoomfunctie. Dit apparaat heeft twee manden met een totale capaciteit van 9 liter: een grotere lade van 6 liter voor hoofdgerechten en een kleinere van 3 liter voor bijgerechten of snacks. Volgens Philips kun je hiermee verschillende ingrediënten tegelijkertijd bereiden, met een keuze uit frituren, stomen of een combinatie van beide.

De machine in het kort: de airfryer is uitgerust met zogeheten RapidAir Plus-technologie, alleen beschikbaar bij Philips, waarbij hete lucht snel en gelijkmatig rondom de ingrediënten circuleert. Op papier betekent dat tot 90 procent minder vet dan bij friet en snacks uit de friteuse, al is uit onderzoek al gebleken dat dat een wel heel positieve vergelijking is.

De maximale baktemperatuur bedraagt 200 graden Celsius en er zijn 12 voorgeprogrammeerde programma's beschikbaar. De bediening verloopt via een digitaal aanraakscherm, waarbij temperatuur en tijd handmatig kunnen worden aangepast.

De bouwkwaliteit van het (erg grote) apparaat is degelijk, met een zilverkleurige roestvrijstalen afwerking. De airfryer weegt ruim 8,7 kilo. Met afmetingen van 35,1 x 38,2 x 44,3 cm neemt hij bovendien behoorlijk wat ruimte in op het aanrecht. Philips stelt dat het ontwerp compacter is dan andere modellen met twee manden naast elkaar. Dat is niet helemaal zo; de eerder geteste Ninja was duidelijk een slag kleiner.

©Saskia van Weert

Uitpakken en installatie

De airfryer zit in een grote doos en is goed beschermd tegen beschadiging tijdens het transport. Na het uitpakken van de airfryer kwamen er drie zaken in me op:

Punt 2 komen we verderop op terug. Maar eerst naar de handleiding: die zit er niet bij. Best een teleurstelling, want het is geen apparaat dat je zonder instructies uit de losse pols meteen intuïtief bedient. Wel staan er QR-codes op de doos, die na het scannen een online pdf openen van… meer dan 1800 pagina's! Alle verschillende talen zijn gebundeld in één bestand, waarbij Nederlands op pagina 704 begint. Dat is totaal onwerkbaar. Op de eigen pc heb ik er een kleiner bestand van gemaakt met alleen de eigen taal, en dat is meteen ook een advies aan Philips: niet doen, zo. Het hoeft ook weer geen full colour-boek te zijn, maar iets van een handzaam bestand zou prettig zijn.

Wat er wél bij zit, is een zwart-witte quickstartgids waarvan me niet duidelijk is wat de bedoeling van de handelingen is. Aangeraden wordt, zo maak ik eruit op, om het stoomgedeelte van de airfryer een reinigingsprogramma te laten doorlopen. De auteur van deze review is nog geen 50 en heeft goede ogen, maar deze folder was zo onduidelijk dat ik hem maar even heb laten zitten.

Handleiding: een gemiste kans

De pdf-handleiding die er wél is, is niet foutloos. Op zich wordt de werking van de airfryer goed uitgelegd. Er is een algemeen gedeelte, een deel over eten maken met de airfryerfunctie, vervolgens een deel over de combinatie van stomen en airfryen én er is een deel over de stoomfunctie, met telkens een tabelletje erbij van welk eten er hoelang in moet.

Echter, meerdere malen wordt aangehaald dat wortelgroenten zoals bloemkool en broccoli in de airfryer kunnen worden bereid. Dat zijn echter geen wortelgroenten. Slordig. Ook staat het gedeelte over friet maken vlak onder de stoominstructies. En zonder te testen kunnen we dit zeggen: friet maak je niet met stoom – zelfs niet in deze airfryer.

Er staan wel meer wat vreemde dingen in de handleiding, zoals dat je de mandjes met eten meermaals dient om te schudden boven de gootsteen. Daar zie ik echt het nut niet van in. Ik vermoed dat de handleiding is vertaald uit het Engels en dat men Amerikaans-achtige claims wil voorkomen door maar zo veel mogelijk aandacht aan veiligheid te besteden. De waarschuwing over de hete buitenkant is wel op zijn plaats: die klopt.

©Saskia van Weert

Het waterreservoir van de Philips-airfryer.

Uiterlijk en indeling

Het is een robuuste machine, rvs en matgrijs. Aan de achterzijde zitten twee afstandhouders die ervoor zorgen dat je hem niet te dicht tegen de muur zet. De warme lucht en stoom moeten tijdens het gebruik immers wel weg kunnen. Bovenop zit een bakje om water in te doen als je de stoomfunctie gebruikt. Links een kleine lade met airfryerfunctie voor kleine gerechten, rechts een grote lade die met alle functies overweg kan: airfryen, stomen, en stomen + airfryen.

De lades zijn verschillend ingedeeld. De kleine lade heeft een roostertje op de bodem dat je eruit kunt halen en dat ervoor zorgt dat de hete lucht ook onder het eten komt. In de grote lade zit een soort binnenpan, die er eveneens uit te halen is voor schoonmaakdoeleinden. De vierkante binnenpan past maar op één manier in de lade, dus je kunt hem er niet per ongeluk verkeerd in duwen.

©Saskia van Weert

Bediening en interface

De bediening lijkt heel ingewikkeld, en dat komt doordat er uit de doos een transparante sticker over het bedieningspaneel zit geplakt met werkelijk álle beschikbare knopjes erop. Na het verwijderen van de sticker blijkt het aantal keuzemogelijkheden behoorlijk mee te vallen.

Na het indrukken van de aan-uitknop kies je welke lade(s) je wilt gebruiken, en alleen de knoppen die van toepassing zijn op de gekozen lade en daarna de gekozen functie, lichten op. Als je lade 1 selecteert, zie je dus alléén de knoppen voor tijd en temperatuur en de voorkeuzemenu's. Kies je lade 2, dan heb je meer keuzes, namelijk voor airfryer, stomen en een combinatie ervan, maar ook de voorkeuzemenu's en reinigingsprogramma's.

Voorkeuzeprogramma's zijn overigens niet 'magisch'. Het zijn vastgestelde combinaties van een bepaalde tijd en een bepaalde temperatuur. Ze staan duidelijk in de handleiding beschreven. Tijdens de testperiode zijn ze niet gebruikt; ze zijn namelijk bedoeld voor een vaste hoeveelheid ingrediënten. Als je er meer of minder in doet, werkt het al meteen minder goed en moet je alsnog zelf de tijd aanpassen.

©Saskia van Weert

De sticker die over het bedieningspaneel zit geplakt toont alle beschikbare knoppen.

Prestaties: airfryen

Voor 'klassiek' airfryen heb je de keuze uit de kleine en de grote lade. De kleine is vooral geschikt voor bijvoorbeeld één kroket of één afbakbroodje. Voor de meeste bereidingen zul je vooral de grote mand gebruiken. De prestaties zijn prima; zeker in de grote mand is eten sneller gaar en krokant dan in airfryers van andere merken. Philips was het eerste grote bedrijf dat airfryers op de markt bracht en die voorsprong uit zich nog steeds in de kwaliteit van de meeste modellen – zeker de wat duurdere, zoals deze met veel vermogen.

©Saskia van Weert

Prestaties: stomen

Wil je de airfryer gebruiken om te stomen, dan vul je eerst het reservoir bovenop met water. Stomen is zoals eerder gemeld alleen beschikbaar in de grote mand. Iets als aardappels of groente stomen gaat prima, al duurt het simpelweg lang. Reken op zeker een halfuur voor een portie aardappelpartjes. Dat is overigens vergelijkbaar met reguliere stoomapparaten.

Aandachtspunt is het geluid: als de machine gaat stomen, maakt hij een geluid als een beademingsapparaat – om de zoveel tijd klinkt er telkens een opvallende 'puf'. Na het stomen moet het water in het reservoir afkoelen en kun je dat bakje leegschenken, schoonmaken en afdrogen. Je kunt het water om hygiënische redenen niet zo op de machine laten staan. Dat leeggieten is iets wat je in het begin zeker zult vergeten.

Prestaties: airfryen en stomen gecombineerd

Wat deze airfryer uniek maakt, is de combinatie van stomen en airfryen. Hoewel de auteur een doorgewinterde airfryergebruiker is en er zelfs een kookboekje over heeft geschreven, was het echt even zoeken naar wat er dan precies in kan worden klaargemaakt. Philips zelf geeft als suggestie om een hele kip erin te bereiden. Dat ging prima. Een experiment met broccoli mislukte helaas; de roosjes waren verbrand.

Deze functie is vooral geschikt voor koks die een experiment niet schuwen. Heb je een stoomoven of zou je die graag willen, dan is deze combinatie van airfryen en stomen een alternatief dat, zeker in vergelijking met een stoomoven, een stuk voordeliger is.

©Philips

Extra functies

De airfryer is voorzien van allemaal snufjes. Bijvoorbeeld de functie om middels een piepgeluid te worden gewaarschuwd dat je eten in de mand moet worden omgeschud. Ben je een ervaren airfryergebruiker, dan is die functie niet nodig, want je bent er al aan gewend om regelmatig de boel te schudden. Voor beginners kan dat echter een nuttige wenk zijn om een optimaal resultaat te krijgen.

Ook handig is de stoomreiniging. Maak je vaak vlees, kip of vette snacks in de airfryer klaar, dan kan het mandje gaan aankoeken en na verloop van tijd is het amper nog goed schoon te krijgen. Met de stoomreiniging wordt het mandje goed doorgestoomd, waarna je de mand met vuil water leeggooit, omspoelt en in de airfryer 5 minuten laat opdrogen.

De moeite van het vermelden waard is het geluid, of het gebrek daaraan. Tijdens het stomen hoor je zoals gemeld een pufgeluid, maar voor het overige is de airfryer stil. Je hoort hem wel, maar duidelijk minder dan andere airfryers. Ook de piep die je hoort als het eten klaar is – die bij Ninja bijvoorbeeld keihard is – is bescheiden. Dat is zeker een pluspunt.

Conclusie: kopen of niet?

De airfryer is veelzijdig, voorzien van een hoop toeters en bellen, en door de stoomfunctie biedt hij meerwaarde vergeleken met airfryers die dat niet kunnen. Het apparaat is wel groot en zwaar, heeft een enorm lange handleiding en is daardoor niet intuïtief te gebruiken – je moet er echt tijd in investeren om hem goed te leren kennen. De mandjes en roosters kunnen in de vaatwasser, maar de buitenzijde en het waterreservoir zijn vlekgevoelig. De prestaties zijn goed.

Al met al is deze airfryer een aanrader voor de thuiskoks die hoge eisen stellen aan hun apparaat, bereid zijn om er veel mee te experimenteren en creatief zijn in het bedenken van gerechten die de stoomfunctie goed benutten. Ben je alleen op zoek naar een apparaat om friet en snacks mee te maken? Dan zijn simpelere modellen een betere keuze.

Een stofzuiger is zo vanzelfsprekend dat je bijna vergeet wat een handig en onmisbaar apparaat het eigenlijk is. Maar als je een nieuwe zoekt, zie je al snel: er is ontzettend veel keuze. Welke stofzuiger past nu echt bij jouw vloer, gezin en manier van wonen?

Verschillende soorten stofzuigers

Zoals gezegd: de keuze is enorm. Wanneer je een nieuwe stofzuiger zoekt, kun je kiezen tussen traditionele sledestofzuigers met of zonder zak, draadloze steelstofzuigers, robotstofzuigers, kruimeldieven en modellen die speciaal zijn ontworpen voor mensen met allergieën of huisdieren. Elk type heeft z'n eigen voordelen, zoals je in de tabel hieronder ziet. Wat bij jou past, hangt af van hoe en waar je het apparaat wilt gebruiken.

©Starcom

Je vloer is grotendeels bepalend

Stofzuigen doe je vooral om je vloer schoon te houden. Het soort vloer in huis bepaalt daarom voor een groot deel welke stofzuiger handig is. Bij harde vloeren let je op andere dingen dan bij tapijt. Handig om vooraf te bedenken waar de stofzuiger het meeste werk moet verrichten.

Stofzuigers voor harde vloeren

Laminaat, parket, plavuizen of een gietvloer? Dan is een model dat goed scoort op 'stofopname harde vloer' belangrijk. Op het label zie je hoe goed een stofzuiger presteert, van D (minimaal 98 procent opname) tot A+++ (nog beter). Voor kwetsbare vloeren is een parketborstel aan te raden: die voorkomt krassen en glijdt soepel over het oppervlak. Soms wordt een parketzuigmond meteen meegeleverd, soms moet je hem los kopen. In het laatste geval is het wel belangrijk dat je goed controleert of 'ie op jouw stofzuiger past.

Stofzuigers voor tapijt

Tapijt vraagt om een krachtigere aanpak. Vooral bij hoogpolig tapijt is een turboborstel handig: een opzetstuk met een draaiende borstel die diep liggend vuil omhoog haalt. Bij laagpolig tapijt kun je uit de voeten met een combiborstel. Ook de stofopname voor tapijt wordt genoemd op het label: bij het laagste classificering (D) moet de stofopname minimaal 75 procent zijn. Dat is minder dan bij harde vloeren, dus een label A of hoger loont. Let ook op het vermogen van de stofzuiger: hoe krachtiger, hoe beter voor dik tapijt.

©gunnar3000

Stofzuigers voor huisdieren

Haren van hond of kat vind je overal terug. Een turboborstel is dan bijna onmisbaar, zeker als je huisdieren op de bank of in het kleed liggen. Ook voor steelstofzuigers zijn er turboborstels te koop. Let op het vermogen: 800 watt of meer is aan te raden. En hoewel een zak niet verplicht is, is het wel zo prettig met al die losse haren. Het legen van een zakloze stofzuiger kan in dit geval een stoffige klus zijn.

Houd ook rekening met het geluid. Sommige stofzuigers halen makkelijk 80 decibel, wat vervelend kan zijn voor gevoelige huisdieren. Op het label zie je het geluidsniveau. Minder dan 60 decibel is prettig stil: dan kun je zelfs stofzuigen terwijl de tv aanstaat.

©Надія Коваль - stock.adobe.com

Stofzuigers voor allergieën

Heb je een stofallergie, astma of hooikoorts? Let dan extra op de stofuitstoot van de stofzuiger. Die staat op het label, van A+++ (minimaal) tot D (maximaal 1 procent). Een model met HEPA-filter is extra handig: die filtert zelfs de kleinste stofdeeltjes uit de lucht. Zo voorkom je dat je tijdens het stofzuigen juist meer klachten krijgt.

Klein maar handig: de kruimeldief

Een kruimeldief is perfect voor kleine klusjes: even wat kruimels van tafel, haren van de bank of stof uit een lastig hoekje. Ze werken meestal op een accu, dus let op de accuduur. Ook het soort accu speelt mee in de prestaties. Sommige kruimeldieven maken behoorlijk wat herrie. En kijk of er accessoires bijzitten zoals een verlengstuk of borstel. Nat-droogmodellen kunnen ook vocht opzuigen, bijvoorbeeld gemorste koffie. Dat maakt ze net wat veelzijdiger.

©sebra

Let ook op oplaadtijd en gebruiksduur

Bij oplaadbare modellen – zoals steelstofzuigers en kruimeldieven – is het slim om te checken hoe lang ze meegaan op een volle accu. Je wilt niet halverwege moeten stoppen om op te laden. Minstens zo belangrijk is de oplaadtijd: hoe lang moet het apparaat aan de lader voordat je 'm weer kunt gebruiken? Bij sommige modellen is dat een paar uur, terwijl andere pas na een nacht opladen weer inzetbaar zijn.

Tot slot

Welke stofzuiger het beste bij je past, hangt af van jouw woning, vloer, gezinssamenstelling en wensen. Denk na over waar je hem het vaakst gebruikt, wat je belangrijk vindt – zoals zuigkracht, geluid, accuduur of een HEPA-filter – en waar je eventueel concessies kunt doen. Door goed te vergelijken voordat je een nieuwe stofzuiger kopen gaat, voorkom je frustratie achteraf. En heb je eenmaal de juiste stofzuiger gevonden, dan wordt schoonmaken net een stukje makkelijker.