De Wii U is een console voor fijnproevers. Nee, je vindt er niet de nieuwste third party-toppers. Maar tegelijkertijd is dat de stille kracht van Nintendo's console: de Wii U zet je aan om een stel unieke games te spelen die nergens anders op verkrijgbaar zijn.

En wat dat betreft heeft Nintendo samen met enkele andere studio's de afgelopen paar jaar indrukwekkend werk afgeleverd. Niet alleen huisvest de Wii U enkele games die zonder twijfel de beste in de serie genoemd mogen worden, ook zijn er enkele nieuwe en unieke games voor gecreëerd die in niemands verzameling zouden misstaan. Hier volgen, in willekeurige volgorde, tien Wii U-games die je een torenhoge berg aan speelplezier opleveren.

Mario Kart 8

Sinds Mario Kart 64 zijn de meningen eigenlijk altijd wel verdeeld over de kwaliteit van de nieuwe delen in de populaire kartreeks. Mario Kart 64 zou te langdradige tracks hebben, Mario Kart Wii een onprecieze besturing en Double Dash is de vreemde eend in de bijt. Maar over Mario Kart 8 is eigenlijk iedereen het wel eens: het spel loopt over van de kwaliteit. 32 goed gebalanceerde tracks (en zestien extra parkoersen voor degenen die geld uit willen geven voor de dlc), een lawine aan personages en karts, een goed werkende online modus en als kers op de taart is de game grafisch ook nog eens een hoogvlieger. Het enige dat mist is een goede, klassieke battle-modus.

©PXimport

Draag je Mario Kart ook maar enigszins een warm hart toe en heb je nog geen Wii U, dan is dit het moment om Nintendo's nieuwste spelcomputer in huis te halen.

Pikmin 3

De eerste Pikmin op de GameCube was kort, maar door de tijdslimiet superspannend en één van de weinige games die het rts-genre wist te laten werken op consoles. Pikmin 2 was veel groter, maar door het verwijderen van de tijdslimiet verdween ook de spanningsboog. Pikmin 3 combineert het beste van beide werelden en gooit daar nog een hoop extra features tegenaan. Nieuwe Pikmin-soorten en drie leiders om tussen te kiezen zorgen ervoor dat elke leunstoelgeneraal kan smullen van misschien wel de meest uitdagende game die Nintendo zelf in jaren heeft gemaakt. De graphics maken misschien nog wel de meeste indruk: nog nooit heeft digitaal fruit ervoor gezorgd dat het water ons zo in de mond liep.

©PXimport

Pikmin 3 voelt als de volgende stap in de franchise: een perfect uitgebalanceerd spel dat je zo'n vijftien uur zoethoudt en een uitermate bevredigende learning curve kent.

Bayonetta 2

Het was één van de grootste rellen op internetfora de afgelopen maanden: het vervolg op Bayonetta, een lieveling van vele hardcore gamers, kwam exclusief naar de Wii U. Wat mensen niet leken te beseffen is dat dit vervolg nooit was uitgebracht als Nintendo de mannen van PlatinumGames niet financieel te hulp waren geschoten. Dit vervolg pakt wat het origineel zo goed maakt en borduurt daar op verder: nog meer moves, nog snellere en preciezere besturing (met de Wii U Pro Controller als het even kan) en ook de tussenfilmpjes zijn weer zo belachelijk dat ze goed worden. In één klap is de Wii U de console met de beste actie-hack 'n slash-game.

©PXimport

Zo revolutionair als zijn voorganger is Bayonetta 2 niet. Wel net zo bevredigend, wild en uitdagend.

Super Mario Maker

Wat is er nog leuker dan een Super Mario-platformer spelen? Zelf je eigen Super Mario-platformer maken natuurlijk! Met Super Mario Maker liet Nintendo de droom van miljoenen spelers in vervulling gaan. Dankzij een groot scala aan items, platforms en mogelijkheden kunnen spelers hun eigen 2D-levels gebaseerd op Super Mario Bros., Super Mario Bros. 3, Super Mario World en New Super Mario Bros. maken. Minstens zo leuk is het spelen van de vele beschikbare levels van andere spelers, waar genoeg origineel materiaal tussenzit. Dat is wel even zoeken, maar gelukkig heeft Nintendo inmiddels een website gelanceerd wat het zoeken makkelijker maakt. Sowieso is de post-release support van Nintendo uitstekend, en zijn na release veelgevraagde extra opties (waaronder een checkpoint) gratis toegevoegd.

©PXimport

Super Mario Maker is een waanzinnig leuke en toegankelijke manier om zelf aan de slag te gaan met dertig jaar Mario.

Super Mario 3D World

Waar de Wii U excelleert in 2D-platformers, daar is het 3D-platformgenre (net als op alle andere consoles) gruwelijk ondervertegenwoordigd. Super Mario 3D World lijkt in eerste instantie niet meteen de oplossing, omdat de levels in deze game minder open zijn dan die van Super Mario 64 of zelfs van Super Mario Galaxy. Speel de game wat langer en het besef groeit dat dít precies is hoe Mario in 3D moet functioneren: strak ontworpen levels die je naar het einddoel loodsen en onderweg constant vliegensvlugge platformuitdagingen bieden. Vooral verderop in de game wordt de moeilijkheidsgraad in een bizar tempo opgevoerd. Voor iedereen die schreeuwt dat er geen uitdaging meer zit in Mario-games: handjes omhoog wie het allerlaatste level in 3D World heeft uitgespeeld. Een multiplayerstand voor vier spelers maakt het geheel af.

©PXimport

Super Mario 3D World is een ijzersterk en prachtig ogend vervolg op 3D Land, maar na de duizelingwekkende hoogtes van de Galaxy-games voelt deze consoleplatformer toch als een stapje terug.

The Wonderful 101

Bayonetta 2 is niet de enige Platinum-game op de Wii U. Daarvoor verscheen al The Wonderful 101, dat zich nog het beste laat omschrijven als een kruising tussen Pikmin en Viewtiful Joe. Vanuit een isometrisch perspectief besturen spelers maximaal honderd helden, die samen functioneren als gigantisch wapen tegen de vele buitenaardse slechteriken die de spelwereld huisvest. The Wonderful 101 is typisch zo'n game die makkelijk te spelen is, maar verschrikkelijk moeilijk om écht onder de knie te krijgen. Talloze moves waarvoor gekke tekeningen op de GamePad gemaakt moet worden, knotsgekke tussenfilmpjes die alleen uit het brein van Japanse ontwikkelaars kunnen komen en kleurrijke graphics die de miniatuurstad in de game laat ogen als verrukkelijk snoepgoed of de coolste Lego die je ooit hebt gezien: The Wonderful 101 mag geen zelfrespecterende gamer missen. Daarom vinden we het ook zo zonde dat het spel nauwelijks heeft verkocht.

©PXimport

Laat je niet misleiden door het kinderlijke uiterlijk van The Wonderful 101, deze game past namelijk perfect in het (volwassen) straatje van ontwikkelaar Platinum Games.

Donkey Kong Country: Tropical Freeze

Met Donkey Kong Country Returns op de Wii wist Metroid Prime-ontwikkelaar Retro Studios de platformreeks die synoniem staat met Rare al zijn eigen te maken, maar met Tropical Freeze verfijnt de studio de gameplay tot in de kleinste details. De platformlevels in Tropical Freeze zijn lang en uitdagend, grafisch is dit één van de mooiste 2D-plarformers ooit en voormalige Rare-componist David Wise verzorgt de prachtige digitale deuntjes. Retro lijkt vooral goed door te hebben dat Donkey Kong een grote, krachtige aap is en zo laat hij zich ook besturen. Levels zijn daarnaast nog eens met time trials in het achterhoofd opgebouwd, wat de gameplay een ritmisch gevoel meegeeft. De toevoeging van Cranky Kong als speelbaar personage zorgt tenslotte voor de nodige afwisseling.

©PXimport

Met Donkey Kong Country: Tropical Freeze toont Nintendo dat het nog steeds het beste weet hoe een uitstekende platformer gemaakt wordt.

Super Smash Bros. Wii U

Eigenlijk behoeft deze reeks geen introductie meer, maar voor de zekerheid: diverse Nintendo-personages slaan elkaar tot moes. De Wii U-versie lijkt de juiste balans te vinden tussen het tactische vechten uit de eerste games en de overdaad aan opties uit de Wii-versie. Met third party-personages als Pac-Man en Mega Man is het plaatje compleet. Ook uniek: met deze game introduceerde Nintendo de amiibo, kleine beeldjes van Nintendo-personages die niet alleen leuk zijn om in deze (en andere) games(s) in te scannen, maar die ook nog eens prachtig op een plank boven je televisie staan.

©PXimport

De Wii U-versie van Super Smash Bros. is zonder twijfel de meest gevulde van allemaal.

Xenoblade Chronicles X

Xenoblade Chronicles X is als een onstuimige kinderdroom waarin grote robots, dinosaurussen en aliens allemaal samenkomen op een planeet vol wilde en adembenemende locaties. Het klinkt idioot, maar het werkt uitstekend. Nou ja, op wat kleine misstappen na dan (slecht leesbare tekst tot aan repetitieve missiedoelen). Tocht blijft het een monumentale game waar je eenvoudig meer dan honderd uur gameplay uit kunt halen. De planeet is zo groot en goed gevuld, dat zelfs de meest doorgewinterde scifi-padvinder potentiële ontdekkingen over het hoofd kan zien. En mocht je na een godsgruwelijk aantal uren het meeste echt gezien hebben, dan kun je altijd nog de speciale multiplayermissies vrijspelen en voltooien.

©PXimport

Xenoblade Chronicles X staat garant voor uren en uren speelplezier.

Splatoon

Laat het maar aan Nintendo over om een geheel eigen draai aan een genre te geven. Deze team-based shooter heeft geen kogels. In plaats daarvan schiet je met verf en moet je het level zoveel mogelijk van de verfkleur van je eigen team voorzien. Maar er is een twist: je bent een Inktlink, wat zoveel inhoudt als dat je in een inktvis kunt veranderen die vervolgens door de verf heen kan zwemmen. Zo bereik je voorheen onbereikbare plekken. Vooral de support van Nintendo laat deze titel in het oog springen. Waar de inhoud bij lancering nog een beetje tegenviel, daar brengt Nintendo sindsdien constant nieuwe modi, maps en wapens uit. Geheel gratis. Dat vinden wij Nederlanders fijn.

©PXimport

Met Splatoon geeft Nintendo een eigenzinnige draai aan het shootergenre.

Eervolle vermeldingen

Op de redactie hebben we ellenlange gesprekken gevoerd over welke games in deze lijst moesten komen te staan. Hoewel de Wii U niet uitpuilt van releases, waren er toch genoeg games die het helaas net niet hebben gehaald. De games die we wel graag terug hadden gezien in deze lijst, maar net zijn afgevallen, zijn: Rayman: Legends, The Legend of Zelda: The Wind Waker HD, Shovel Knight, Affordable Space Adventures, Yoshi's Woolly World, Captain Toad: Treasure Tracker, ZombiU en Monster Hunter 3: Ultimate.

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Gamer.nl

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!