De Wii U is een console voor fijnproevers. Nee, je vindt er niet de nieuwste third party-toppers. Maar tegelijkertijd is dat de stille kracht van Nintendo's console: de Wii U zet je aan om een stel unieke games te spelen die nergens anders op verkrijgbaar zijn.

En wat dat betreft heeft Nintendo samen met enkele andere studio's de afgelopen paar jaar indrukwekkend werk afgeleverd. Niet alleen huisvest de Wii U enkele games die zonder twijfel de beste in de serie genoemd mogen worden, ook zijn er enkele nieuwe en unieke games voor gecreëerd die in niemands verzameling zouden misstaan. Hier volgen, in willekeurige volgorde, tien Wii U-games die je een torenhoge berg aan speelplezier opleveren.

Mario Kart 8

Sinds Mario Kart 64 zijn de meningen eigenlijk altijd wel verdeeld over de kwaliteit van de nieuwe delen in de populaire kartreeks. Mario Kart 64 zou te langdradige tracks hebben, Mario Kart Wii een onprecieze besturing en Double Dash is de vreemde eend in de bijt. Maar over Mario Kart 8 is eigenlijk iedereen het wel eens: het spel loopt over van de kwaliteit. 32 goed gebalanceerde tracks (en zestien extra parkoersen voor degenen die geld uit willen geven voor de dlc), een lawine aan personages en karts, een goed werkende online modus en als kers op de taart is de game grafisch ook nog eens een hoogvlieger. Het enige dat mist is een goede, klassieke battle-modus.

©PXimport

Draag je Mario Kart ook maar enigszins een warm hart toe en heb je nog geen Wii U, dan is dit het moment om Nintendo's nieuwste spelcomputer in huis te halen.

Pikmin 3

De eerste Pikmin op de GameCube was kort, maar door de tijdslimiet superspannend en één van de weinige games die het rts-genre wist te laten werken op consoles. Pikmin 2 was veel groter, maar door het verwijderen van de tijdslimiet verdween ook de spanningsboog. Pikmin 3 combineert het beste van beide werelden en gooit daar nog een hoop extra features tegenaan. Nieuwe Pikmin-soorten en drie leiders om tussen te kiezen zorgen ervoor dat elke leunstoelgeneraal kan smullen van misschien wel de meest uitdagende game die Nintendo zelf in jaren heeft gemaakt. De graphics maken misschien nog wel de meeste indruk: nog nooit heeft digitaal fruit ervoor gezorgd dat het water ons zo in de mond liep.

©PXimport

Pikmin 3 voelt als de volgende stap in de franchise: een perfect uitgebalanceerd spel dat je zo'n vijftien uur zoethoudt en een uitermate bevredigende learning curve kent.

Bayonetta 2

Het was één van de grootste rellen op internetfora de afgelopen maanden: het vervolg op Bayonetta, een lieveling van vele hardcore gamers, kwam exclusief naar de Wii U. Wat mensen niet leken te beseffen is dat dit vervolg nooit was uitgebracht als Nintendo de mannen van PlatinumGames niet financieel te hulp waren geschoten. Dit vervolg pakt wat het origineel zo goed maakt en borduurt daar op verder: nog meer moves, nog snellere en preciezere besturing (met de Wii U Pro Controller als het even kan) en ook de tussenfilmpjes zijn weer zo belachelijk dat ze goed worden. In één klap is de Wii U de console met de beste actie-hack 'n slash-game.

©PXimport

Zo revolutionair als zijn voorganger is Bayonetta 2 niet. Wel net zo bevredigend, wild en uitdagend.

Super Mario Maker

Wat is er nog leuker dan een Super Mario-platformer spelen? Zelf je eigen Super Mario-platformer maken natuurlijk! Met Super Mario Maker liet Nintendo de droom van miljoenen spelers in vervulling gaan. Dankzij een groot scala aan items, platforms en mogelijkheden kunnen spelers hun eigen 2D-levels gebaseerd op Super Mario Bros., Super Mario Bros. 3, Super Mario World en New Super Mario Bros. maken. Minstens zo leuk is het spelen van de vele beschikbare levels van andere spelers, waar genoeg origineel materiaal tussenzit. Dat is wel even zoeken, maar gelukkig heeft Nintendo inmiddels een website gelanceerd wat het zoeken makkelijker maakt. Sowieso is de post-release support van Nintendo uitstekend, en zijn na release veelgevraagde extra opties (waaronder een checkpoint) gratis toegevoegd.

©PXimport

Super Mario Maker is een waanzinnig leuke en toegankelijke manier om zelf aan de slag te gaan met dertig jaar Mario.

Super Mario 3D World

Waar de Wii U excelleert in 2D-platformers, daar is het 3D-platformgenre (net als op alle andere consoles) gruwelijk ondervertegenwoordigd. Super Mario 3D World lijkt in eerste instantie niet meteen de oplossing, omdat de levels in deze game minder open zijn dan die van Super Mario 64 of zelfs van Super Mario Galaxy. Speel de game wat langer en het besef groeit dat dít precies is hoe Mario in 3D moet functioneren: strak ontworpen levels die je naar het einddoel loodsen en onderweg constant vliegensvlugge platformuitdagingen bieden. Vooral verderop in de game wordt de moeilijkheidsgraad in een bizar tempo opgevoerd. Voor iedereen die schreeuwt dat er geen uitdaging meer zit in Mario-games: handjes omhoog wie het allerlaatste level in 3D World heeft uitgespeeld. Een multiplayerstand voor vier spelers maakt het geheel af.

©PXimport

Super Mario 3D World is een ijzersterk en prachtig ogend vervolg op 3D Land, maar na de duizelingwekkende hoogtes van de Galaxy-games voelt deze consoleplatformer toch als een stapje terug.

The Wonderful 101

Bayonetta 2 is niet de enige Platinum-game op de Wii U. Daarvoor verscheen al The Wonderful 101, dat zich nog het beste laat omschrijven als een kruising tussen Pikmin en Viewtiful Joe. Vanuit een isometrisch perspectief besturen spelers maximaal honderd helden, die samen functioneren als gigantisch wapen tegen de vele buitenaardse slechteriken die de spelwereld huisvest. The Wonderful 101 is typisch zo'n game die makkelijk te spelen is, maar verschrikkelijk moeilijk om écht onder de knie te krijgen. Talloze moves waarvoor gekke tekeningen op de GamePad gemaakt moet worden, knotsgekke tussenfilmpjes die alleen uit het brein van Japanse ontwikkelaars kunnen komen en kleurrijke graphics die de miniatuurstad in de game laat ogen als verrukkelijk snoepgoed of de coolste Lego die je ooit hebt gezien: The Wonderful 101 mag geen zelfrespecterende gamer missen. Daarom vinden we het ook zo zonde dat het spel nauwelijks heeft verkocht.

©PXimport

Laat je niet misleiden door het kinderlijke uiterlijk van The Wonderful 101, deze game past namelijk perfect in het (volwassen) straatje van ontwikkelaar Platinum Games.

Donkey Kong Country: Tropical Freeze

Met Donkey Kong Country Returns op de Wii wist Metroid Prime-ontwikkelaar Retro Studios de platformreeks die synoniem staat met Rare al zijn eigen te maken, maar met Tropical Freeze verfijnt de studio de gameplay tot in de kleinste details. De platformlevels in Tropical Freeze zijn lang en uitdagend, grafisch is dit één van de mooiste 2D-plarformers ooit en voormalige Rare-componist David Wise verzorgt de prachtige digitale deuntjes. Retro lijkt vooral goed door te hebben dat Donkey Kong een grote, krachtige aap is en zo laat hij zich ook besturen. Levels zijn daarnaast nog eens met time trials in het achterhoofd opgebouwd, wat de gameplay een ritmisch gevoel meegeeft. De toevoeging van Cranky Kong als speelbaar personage zorgt tenslotte voor de nodige afwisseling.

©PXimport

Met Donkey Kong Country: Tropical Freeze toont Nintendo dat het nog steeds het beste weet hoe een uitstekende platformer gemaakt wordt.

Super Smash Bros. Wii U

Eigenlijk behoeft deze reeks geen introductie meer, maar voor de zekerheid: diverse Nintendo-personages slaan elkaar tot moes. De Wii U-versie lijkt de juiste balans te vinden tussen het tactische vechten uit de eerste games en de overdaad aan opties uit de Wii-versie. Met third party-personages als Pac-Man en Mega Man is het plaatje compleet. Ook uniek: met deze game introduceerde Nintendo de amiibo, kleine beeldjes van Nintendo-personages die niet alleen leuk zijn om in deze (en andere) games(s) in te scannen, maar die ook nog eens prachtig op een plank boven je televisie staan.

©PXimport

De Wii U-versie van Super Smash Bros. is zonder twijfel de meest gevulde van allemaal.

Xenoblade Chronicles X

Xenoblade Chronicles X is als een onstuimige kinderdroom waarin grote robots, dinosaurussen en aliens allemaal samenkomen op een planeet vol wilde en adembenemende locaties. Het klinkt idioot, maar het werkt uitstekend. Nou ja, op wat kleine misstappen na dan (slecht leesbare tekst tot aan repetitieve missiedoelen). Tocht blijft het een monumentale game waar je eenvoudig meer dan honderd uur gameplay uit kunt halen. De planeet is zo groot en goed gevuld, dat zelfs de meest doorgewinterde scifi-padvinder potentiële ontdekkingen over het hoofd kan zien. En mocht je na een godsgruwelijk aantal uren het meeste echt gezien hebben, dan kun je altijd nog de speciale multiplayermissies vrijspelen en voltooien.

©PXimport

Xenoblade Chronicles X staat garant voor uren en uren speelplezier.

Splatoon

Laat het maar aan Nintendo over om een geheel eigen draai aan een genre te geven. Deze team-based shooter heeft geen kogels. In plaats daarvan schiet je met verf en moet je het level zoveel mogelijk van de verfkleur van je eigen team voorzien. Maar er is een twist: je bent een Inktlink, wat zoveel inhoudt als dat je in een inktvis kunt veranderen die vervolgens door de verf heen kan zwemmen. Zo bereik je voorheen onbereikbare plekken. Vooral de support van Nintendo laat deze titel in het oog springen. Waar de inhoud bij lancering nog een beetje tegenviel, daar brengt Nintendo sindsdien constant nieuwe modi, maps en wapens uit. Geheel gratis. Dat vinden wij Nederlanders fijn.

©PXimport

Met Splatoon geeft Nintendo een eigenzinnige draai aan het shootergenre.

Eervolle vermeldingen

Op de redactie hebben we ellenlange gesprekken gevoerd over welke games in deze lijst moesten komen te staan. Hoewel de Wii U niet uitpuilt van releases, waren er toch genoeg games die het helaas net niet hebben gehaald. De games die we wel graag terug hadden gezien in deze lijst, maar net zijn afgevallen, zijn: Rayman: Legends, The Legend of Zelda: The Wind Waker HD, Shovel Knight, Affordable Space Adventures, Yoshi's Woolly World, Captain Toad: Treasure Tracker, ZombiU en Monster Hunter 3: Ultimate.

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Gamer.nl

Nu de ondersteuning voor Windows 10 echt gestopt is, zul je binnenkort toch echt moeten overstappen. Maar wat nu als je hardware ontoereikend is voor Windows 11 of als je helemaal geen zin hebt in dat systeem? Met Linux kun je alle kanten uit, dus bespreken we de interessantste varianten.

Een groot voordeel van Linux zijn de acceptabele systeemeisen, waardoor je in de praktijk ook nog volop plezier kunt halen uit oudere computers. Met het recente afscheid van Windows 10 bedenk je nu mogelijk wat je met de computer of laptop kunt doen en hoe je niet afhankelijk bent van een eventuele overstap naar Windows 11.

MX Linux

We beginnen met MX Linux. Dit is een goed voorbeeld van een Linux-distributie die niet al te hoge eisen aan de hardware stelt: minimaal een dualcore-processor van minstens 2 GHz en zo'n 15 GB vrije schijfruimte. Een intern geheugen van 1 GB is al voldoende om MX Linux te draaien. Behalve een 64bit-versie is er ook een 32bit-uitvoering beschikbaar, prettig voor oudere computers. Dat wordt gewaardeerd: MX Linux is een van de populairste Linux-distributies op dit moment.

Omgevingen

Verwacht niet te veel toeters en bellen op het gebied van gebruikersinterface. Dat heb je ook niet nodig voor alledaagse taken. Voor MX Linux zijn verschillende omgevingen beschikbaar. Ga je voor ultieme prestaties en functioneel gebruik, dan is Xfce een goede kandidaat. De omgeving heeft een eenvoudige opzet, maar stelt ook geen hoge eisen aan het systeem.

In de sectie MX Tools vind je een verzameling van handige programma's om de computer te onderhouden. Je kunt hier nieuwe gebruikers aanmaken en de opstartvolgorde van het systeem aanpassen, als je gebruikmaakt van meerdere besturingssystemen. Ook zijn er programma's waarmee je de computer kunt herstellen in geval van problemen. Via de sectie Setup installeer je aanvullende drivers en bijvoorbeeld codecs voor audio en video. 

Rijkere omgeving

Geef je de voorkeur aan een rijkere omgeving, dan kun je de KDE-omgeving gebruiken. Deze vertoont grote gelijkenis met een gemiddeld Windows-bureaubladomgeving en is relatief gebruiksvriendelijk. Ook is er veel ruimte voor het aanpassen van de omgeving aan je eigen smaak, bijvoorbeeld met aangepaste achtergronden en een pictogramset. Je kunt die zelf samenstellen of gebruikmaken van kant-en-klare thema's, wederom vergelijkbaar met Windows.

De derde omgeving – Fluxbox – combineert het beste van beide werelden: de snelheid van het eerder genoemde Xfce en de gebruiksvriendelijkheid van de KDE-omgeving. Dit maakt de omgeving geschikt voor iets oudere hardware, maar ook prima bruikbaar voor meer moderne hardware.

Standaardapps

MX Linux is standaard voorzien van een aantal apps waarmee je direct aan de slag kunt. Zo vinden we Firefox als browser en heeft MX Linux de Thunderbird-client voor e-mail. Ook is er een recente editie van het kantoorpakket LibreOffice vooraf geïnstalleerd. Voor het afspelen van audio en video hebben de makers het bekende VLC meegeleverd. Ook vind je Strawberry, een relatief uitgebreide muziekspeler, terug in de omgeving. Je kunt zelf aanvullende apps installeren via de MX Package Installer. De apps zijn onderverdeeld in verschillende categorieën, zoals Email, Games en Browser. Via het zoekvak bovenin kun je specifieke apps vinden.

Elementary OS

Visueel aantrekkelijk

Waar sommige Linux-distributies niet uitblinken in gebruiksvriendelijkheid of uiterlijk, onderscheidt Elementary OS zich van de rest. In onze ogen is dit een van de meest visueel aantrekkelijke Linux-versies op dit moment. Een deel van de omgeving doet sterk denken aan het uiterlijk van Apple-omgevingen. Zelf noemen de makers het de Pantheon-omgeving. Voor Elementary OS heb je een Intel Core i3 of vergelijkbare processor nodig, 4 GB intern geheugen en 32 GB vrije schijfruimte. Je kunt Elementary OS ook proberen zonder het eerst te installeren (zie ook het kader 'Probleemloos proberen' verderop in dit artikel).

Extra veilige óf klassieke modus

Veel aandacht is besteed aan veiligheid en privacy. Dat merk je bijvoorbeeld met de Secure Session. Deze modus kun je activeren tijdens het aanmelden. Bij de Secure Session heeft elke app expliciet toestemming nodig om een taak uit te voeren, bijvoorbeeld toegang krijgen tot de fotomap of de camera. Dit is vergelijkbaar met de machtigingen die je op een mobiele telefoon per app kunt toekennen. Heb je hieraan geen behoefte en wil je de apps direct toegang geven tot 'alle' acties, dan kun je in Elementary OS ook nog kiezen voor de klassieke modus.

AppCenter

Standaard is in Elementary OS een volwassen set apps ingebouwd. Zo vind je onder meer apps voor het afspelen van audio en video, maar ook voor het werken met Office-documenten. Aanvullende apps installeer je via het onderdeel AppCenter. Handig is dat dit onderdeel ook toegang biedt tot de apps die je via Flathub kunt krijgen (over Flathub lees je elders in dit artikel).

Je kunt kiezen welke repository (bron) je wilt gebruiken: die van Elementary OS of Flathub. Ook in het AppCenter is de focus op veiligheid goed merkbaar: je leest welke rechten de app wil gebruiken (bijvoorbeeld het aanpassen van systeeminstellingen). Ook lees je op voorhand over eventuele compatibiliteitsproblemen of onderdelen die niet werken. Verder valt Elementary OS in positieve zin op qua toegankelijkheidsfuncties. Zo hebben de makers veel aandacht besteed aan navigatie met het toetsenbord (in plaats van afhankelijkheid van de muis) en screenreader-functionaliteit, waarbij de elementen op het scherm worden voorgelezen door een stem en je niet afhankelijk bent van het beeldscherm.

Meerdere omgevingen

Mogelijk gebruikte je in Windows verschillende bureaubladen, bijvoorbeeld om privé en werk gescheiden te houden. Die functionaliteit vinden we ook terug in de standaardomgeving van Elementary OS: voor elk type taak kun je een afgescheiden werkruimte met eigen bureaublad en pictogrammen maken. Ook biedt het een Niet storen-modus, die ervoor zorgt dat afleidende berichten tijdelijk worden gedempt. De omgeving beschikt ook over een beeld-in-beeldmodus, waarbij je bijvoorbeeld een video kunt afspelen terwijl je in Office een document aanpast.

Voor het gebruik van Elementary OS betaal je volgens de makers 'wat je ervoor kunt missen'. Op de website kun je een standaardbedrag (zoals 20 of 30 euro) of een aangepast bedrag opgeven.

Linux Mint

Interessante keuze

In de lijst met aantrekkelijke Linux-kandidaten mag Linux Mint niet ontbreken. Niet voor niets kun je bij ons regelmatig lezen over deze Linux-distributie. Zoek je bijvoorbeeld een opvolger voor Windows 10 en kun je door hardwarebeperkingen niet overstappen naar Windows 11, dan is Linux Mint een interessante keuze.

Het besturingssysteem stelt geen onredelijke eisen aan de computer: je hebt minimaal 2 GB werkgeheugen nodig (al is 4 GB aanbevolen) en kunt al aan de slag met 20 GB vrije schijfruimte (100 GB is aanbevolen). Prettig van Linux Mint is de lange ondersteuningsperiode. De meest recente versie van Linux Mint ('Xia') wordt tot 2029 ondersteund.

Net als bij het elders besproken MX Linux, kun je bij Linux Mint kiezen tussen verschillende omgevingen. Voor de beste ervaring kies je voor Cinnamon. Deze omgeving is het meest modern en kent een grote gelijkenis met Windows 10: handig voor de Windows-overstappers. Daarnaast kun je kiezen voor de Mate- en Xfce-omgeving. De omgeving Mate is beperkter en kent minder functies dan Cinnamon, vergt minder van de computer en is hierdoor geschikt voor oudere computers. Tot slot legt Xfce verreweg het minst beslag op de computer, maar biedt minder functies dan Mate en Cinnamon.

Naast Windows

Tijdens de installatie kun je ervoor kiezen om Linux Mint naast Windows te installeren (via de optie Installeer Linux Mint naast Windows Boot Manager) of juist een volledige overstap te maken (Wis schijf en installeer Linux Mint). Eenmaal geïnstalleerd, valt de gebruikersomgeving direct op: overzichtelijk en in veel opzichten vergelijkbaar met Windows. Ook valt het relatief grote aantal standaardapps op. Deze zijn toegankelijk via het Menu en ondergebracht in verschillende categorieën, bijvoorbeeld Kantoor voor Office-programma's en Geluid & Video voor audio- en videospelers.

Een belangrijk pluspunt van Linux Mint is de mogelijkheid om de gebruikersomgeving tot in detail naar je hand te zetten. Dat doe je via Menu, Voorkeuren. Bepaal hier onder meer het bureaublad, de pictogrammen en kies een thema, waarmee je het uiterlijk van Linux Mint in één keer aanpast, vergelijkbaar met Windows.

Zorin OS

Gebruiksvriendelijke optie

Zorin OS is ook een interessant alternatief voor Windows. De Linux-distributie biedt je een gebruiksvriendelijke omgeving en heeft wat betreft opzet veel weg van Windows 11. Er bestaan meerdere uitvoeringen van Zorin OS. Zorin OS Core mag je gratis gebruiken. Dit is een prima startpunt om te controleren of deze Linux-distributie je bevalt. Ben je tevreden, dan kom je echter al gauw uit bij het betaalde Zorin Pro. Je betaalt hiervoor een kleine 50 euro, maar krijgt met Pro toegang tot de eerdergenoemde Windows 11-achtige omgeving.

Als je op de website even doorklikt, kom je uit bij Zorin OS Lite. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat het hier om een lichtgewicht uitvoering van het besturingssysteem, dat je kunt gebruiken op oudere hardware. Houd er wel rekening mee dat de Lite-versie verder niet meer wordt ontwikkeld. Voor de nieuwste versie van Zorin OS Core heb je een processor op 1 GHz, 1,5 GB intern geheugen en 15 GB schijfruimte nodig. Voldoet de computer aan deze minimale eisen, dan kies je voor het toekomstbestendige Core of de betaalde Pro-versie.

Android-integratie

In Zorin OS vind je Zorin Connect. Met deze optie kun je je Android-telefoon nauw integreren met de computer. Er wordt hierbij een beveiligde verbinding opgezet tussen de computer en de telefoon. Vervolgens kun je bestanden uitwisselen en worden meldingen van de telefoon ook in Zorin OS getoond. Bovendien kun je de computer deels bedienen met de telefoon. Bijvoorbeeld bij het afspelen van muziek en video's.

Appstore Flathub: meer software

Uiteraard wil je je computer voorzien van de nodige software. Een goed startpunt hiervoor is Flathub, een appstore voor Linux. Hoe je ermee aan de slag gaat, verschilt per distributie. In sommige distributies is de ondersteuning standaard ingebouwd, zoals in Linux Mint. In andere distributies moet je Flathub zelf instellen.

Ga naar https://flathub.org/setup en kies hier je Linux-versie. In het vak bovenin geef je de naam van de distributie op en klik je op het zoekresultaat voor verdere instructies. Ga hierna op zoek naar apps die je wilt installeren.

Prettig aan Flathub is dat je ziet wanneer een app door het platform is geverifieerd en je zeker weet uit welke bron de code afkomstig is. Elke pagina bevat aanvullende links zoals verwijzingen naar taalbestanden en veelgestelde vragen. Op de tab Statistics lees je hoe vaak de software is gedownload via Flathub.

P.S. Ook op een nieuwe laptop kun je natuurlijk Linux installeren. Op zoek naar een goedkope laptop? Op Kieskeurig.nl zie je de sterkste prijsdalers van het moment.

Veel beweegbare bewakingscamera's hebben een slimme volgfunctie. Handig, maar helaas verliezen ze hierbij wel het totaalbeeld uit het oog. TP-Link pakt dat anders aan met een dual-lensmodel: een pan- en tilt-camera met daarboven een vaste groothoeklens. Beide kijken tegelijk mee. De schappelijke adviesprijs van nog geen honderd euro maakt dit buitenmodel extra interessant.

Deze pan- en tilt-camera heeft een IP66-gecertificeerde behuizing van kunststof. Je kunt hem dus zowel binnen als buiten ophangen. Kies wel een veilige plek buiten het bereik van spelende kinderen: de Tapo C545D heeft namelijk een relatief kwetsbare behuizing met diverse roterende onderdelen.

©Maikel Dijkhuizen

Beveiligingscamera ophangen

In de productdoos zit een Engelstalige handleiding met montage-instructies. Je kunt de bewakingscamera op drie manieren ophangen, namelijk aan de muur, dakrand (plafond) of paal. Gebruik het bijgesloten voorbeeldvel om geschikte gaten voor de montagebeugel te boren. Zodra dit onderdeel op de juiste plek hangt, klik je de camera hierop vast. Dat werkt via een soepel schuifmechanisme. Voor aansluiting van de netwerk- en voedingskabel levert TP-Link waterdichte afdichtingsringen mee. Op die manier komt er geen vocht bij de connectors. Zorg trouwens wel voor een nabijgelegen stopcontact, want de stroomkabel van drie meter is niet al te lang. Verder hoef je de ethernetaansluiting niet per se te gebruiken, want deze camera ondersteunt ook wifi.

©Maikel Dijkhuizen

Beelden opslaan

Uiteraard wil je bewakingsbeelden opslaan. De gemakkelijkste methode is om de video's lokaal te bewaren. Prik hiervoor een eigen microSD-kaart van maximaal 512 GB in de behuizing. Je kunt optioneel ook beeldmateriaal in de cloud opslaan, maar dat vereist een betaald Tapo Care-abonnement. In de toekomst voegt de fabrikant via een softwareupdate ook nog ondersteuning voor zijn Tapo H500 Smart HomeBase toe. Op dit los verkrijgbare basisstation kunnen gebruikers opnames van maximaal zestien beveiligingscamera's opslaan. Ten slotte bewaar je de video's net zo makkelijk op een geschikte NAS. Kortom, opslagmogelijkheden genoeg!

Lees hier onze Tapo Smart HomeBase H500 review

©Maikel Dijkhuizen

Dubbele opnames

De configuratie in de TP-Link Tapo-app verloopt vlot. Maak eerst een account aan en schakel hierbij vrijblijvend tweestapsverificatie in. Je koppelt de camera daarna zo nodig aan jouw wifi-netwerk en geeft het apparaat een naam. Vervolgens beland je al gauw in het hoofdvenster met alle beschikbare opties. Beide lenzen ondersteunen een respectabele resolutie van 2304 × 1296 pixels. Dat is voor bewakingsdoeleinden prima. De beelden hebben heldere realistische kleuren. Mooi meegenomen is dat deze bewakingscamera ook in het donker opnames in kleur maakt. Aan weerszijden van beide lenzen zitten namelijk twee felle ledlampen.

De dual lens-optie is een groot pluspunt. Het beweegbare hoofd met de pan- en tilt-camera volgt automatisch objecten totdat de bewuste persoon of het huisdier buiten zicht is. Dat werkt in de praktijk erg goed! Tegelijkertijd zorgt de vaste groothoekcamera met een ruim diagonaal gezichtsveld van 165 graden voor het complete plaatje. In feite maakt de Tapo C545D dus steeds dubbele opnames. Om die reden toont de TP-Link Tapo-app twee liveweergaven onder elkaar. Wil je op een ander object focussen? Tik dan enige tijd om dit doel te volgen. Bij detectie van personen, huisdieren en voertuigen ontvang je desgewenst een pushbericht.

©Maikel Dijkhuizen

Veel functies

De app bevat nog veel meer nuttige functies. Zo kun je met behulp van de pijltjestoetsen de pan- en tilt-camera handmatig draaien en kantelen. Daarnaast activeer je eventueel een alarm. Hierbij gaan de lampen na bewegingsdetectie snel knipperen. Bovendien speelt de Tapo C545D ook een sirene af, al is die niet zo luid. Tot slot communiceer je eenvoudig met iemand op afstand. Zodra je in de microfoon van de smartphone praat, laat de geïntegreerde speaker op de camera jouw stem horen.

TP-Link Tapo C545D kopen?

De TP-Link Tapo C545D is een betaalbare beveiligingscamera die op eigen houtje objecten volgt én tegelijkertijd een totaalbeeld van de omgeving vastlegt. Dankzij deze dual lens-techniek registreert dit apparaat dus alle gebeurtenissen in het beoogde gebied. Daarmee is dit product een betaalbare oplossing voor wie een tuin of kamer grondig wil bewaken.

Op zoek naar een goedkopere beveiligingscamera van TP-Link? Lees hier onze TP-Link Tapo C425 review