Wanneer je vanuit Windows 10 een upgrade uitvoert naar Windows 11, worden al je bestanden en instellingen netjes overgezet naar de nieuwe Windows-versie. Dat is anders wanneer je Windows 11 schoon installeert vanaf een opstartbare schijf. In dit artikel lees je hoe je een schone installatie van Windows 11 uitvoert.

Bij een schone installatie van Windows 11 worden alle gegevens op de computer in principe helemaal verwijderd, zeker als je ervoor kiest om de gehele harde schijf voor Windows 11 te gebruiken. Het is natuurlijk ook mogelijk om Windows 11 naast een ander (Windows-)besturingssysteem te installeren of om de upgrade vanuit Windows 10 uit te voeren.

©PXimport

Windows 11 installeren

We gaan in dit artikel Windows 11 installeren als schone installatie. Dat betekent dat alle bestaande partities op de harde schijf worden verwijderd, en daarbij dus ook de oude Windows 10-installatie en de bijbehorende gebruikersaccounts en persoonlijke documenten. Om Windows 11 schoon te installeren heb je een opstartmedium nodig. Dat kan een dvd-schijfje zijn, of een usb-stick. Die laatste heeft de voorkeur, omdat een usb-stick nu eenmaal sneller werkt dan een dvd. De stick moet een opslagcapaciteit hebben van minstens 8 GB. We leggen je uit hoe je een opstartbare usb-stick maakt. We beginnen eerst met de huidige beschikbare previewversie (testversie) van Windows 11. Microsoft heeft voor de previewversies ISO-bestanden beschikbaar gesteld die je kunt downloaden als je je aanmeldt als Windows Insider; de testomgeving van Microsoft waar je de nieuwste versies van hun besturingssystemen kunt uitproberen. Als je nog niet bent aangemeld als Windows Insider, dan moet je dat eerst doen voordat je toegang hebt tot de Windows 11 ISO-bestanden. Jezelf aanmelden als tester bij Windows Insider doe je via https://insider.windows.com/ Ga op die pagina naar het onderdeel Meet the Windows Insider Program en klik op de blauwe knop Register.

©PXimport

Let wel: je moet al wel over een Microsoft-account beschikken om deel te kunnen nemen. Aanmelden kan bijvoorbeeld als je een Hotmail-, Outlook- of Live-e-mailadres hebt. Ben je aangemeld bij het Insider-programma? Dan heb je nu toegang tot de ISO’s. Die kun je daarna downloaden vanaf https://www.microsoft.com/en-us/software-download/windowsinsiderpreviewiso. Lees eventueel de informatie op deze pagina omtrent het testen van Windows 11. Om een ISO te downloaden, ga je helemaal naar beneden naar het onderdeel Select edition.

©PXimport

Kies uit de lijst voor de meest recente build van Windows 11, ten tijde van schrijven is dat versie 22000.132. Voor de meest stabiele versie kies je voor de ISO met de aanduiding Beta channel. De Dev Channel-versie is een wat onstabielere versie van Windows 11 met wat meer bugs en onvolkomenheden. Kies allen voor die versie als je puur de nieuwste functies wilt testen, maar een grotere kans op vastlopers of andere problemen voor lief neemt. Na het kiezen van de gewenste build klik je op de blauwe knop Confirm. Vervolgens moet je daaronder een taal kiezen bij Select the product language. Hier maakt het in principe niet uit welke taal je kiest, maar wij gaan in ons voorbeeld natuurlijk voor Nederlands (Dutch). Klik na je selectie wederom op Confirm. Je krijgt nu te zien welke versie en taal je hebt gekozen. Klik nu op de knop 64-bit download om de ISO te downloaden. In tegenstelling tot Windows 10 wordt een 32-bit-versie niet meer aangeboden voor Windows 11.

©PXimport

Zo check je of je pc een TPM-chip heeft

ISO-image te groot voor standaard dvd

Microsoft biedt weliswaar ISO-bestanden aan die je normaliter direct op een dvd kunt branden vanuit Windows zelf, door er met rechts op te klikken en te kiezen voor Schijfkopiebestand maken. Het dvd-brandprogramma wordt dan geopend en je kunt de image wegschrijven. Echter: dat geldt niet voor de ISO’s van de previewversies van Windows 11: deze zijn namelijk 5.2 GB groot, terwijl er op een standaard-dvd maar 4.7 GB aan data past. Je hebt in dat geval dan een dual-layer-dvd (8.5 GB) nodig en een brander/lezer die hiermee overweg kan. Om die reden kiezen wij voor de optie om een usb-bootmedium van de ISO te maken. 

©PXimport

USB-bootmedia maken

Bij het maken van een opstartbare usb-stick komt wat meer kijken. Voor Windows 11 is er namelijk nog geen Media Creation Tool waarmee je eenvoudig een bootable stick van Windows kunt maken. En met de versie die wel voor Windows 10 beschikbaar is, kun je geen Windows 11-opstartstick maken. 

We moeten dus gebruik maken van een andere tool. Het ISO- bestand dat we hebben gedownload, moeten we op een usb-stick zien te krijgen. Dat kan met het programma Rufus. Deze tool pakt als het ware de ISO uit en maakt er een opstartbare usb-stick van. Download Rufus vanaf https://rufus.ie/nl/, de recente versie tijdens schrijven is 3.15.18.12. Start het programma na het downloaden op, en bevestig de vraag of er naar updates gezocht mag worden met ‘Ja’. Nadat het programma in beeld komt, selecteer je in het bovenste veld bij Apparaat het usb-station met daarin een 8 GB usb-stick. Vervolgens klik je bij Opstartselectie op de knop Selecteren en blader je naar het eerder gedownloade Windows 11 ISO-bestand. Klik op OK om de gegevens van de ISO te laden in Rufus. 

©PXimport

Controleer of de gegevens in Rufus overeenkomen met de volgende opties:

- Image-optie: Standaard Windows-installatie

- Partitie-indeling: GPT

- Doelsysteem: UEFI (geen CSM)

- Bestandssysteem: NTFS

- Clustergrootte: 4096 Bytes (Standaard)

De overige velden kun je laten zoals ze zijn. Klik nu op de knop Starten om de usb-stick aan te maken. Dit kan even duren. Na afloop van het creatieproces zie je een melding verschijnen van Rufus dat het beter is om de secure boot-optie uit te schakelen op de computer waarop je de usb-stick wilt gebruiken. Deze optie moet je dus in het BIOS uitschakelen om de stick te kunnen gebruiken als opstartmedium. Later, als Windows 11 is geïnstalleerd, kun je secure boot weer inschakelen. Je vindt de optie secure boot doorgaans onder de optie ‘Boot options’ of ‘Security’, maar dat is afhankelijk van het merk en type BIOS. Controleer eventueel de informatie op de website van de computer- of moederbordfabrikant voor verdere instructies.

Computer starten vanaf bootmedium

Nu je een opstart-dvd of -usb-stick hebt gemaakt, kun je beginnen met de installatie van Windows 11. Allereerst plaats je de stick of de schijf in de computer waarop je Windows 11 gaat installeren en schakel je de computer in. Druk eventueel op een van de F-toetsen om de opstartschijf te selecteren als dat niet automatisch gebeurt. Meestal roep je het bootmenu op met de F10- of F12-toets, maar ook dit is afhankelijk van het merk en type computer. Erg handig is de site www.disk-image.com/faq-bootmenu.htm, waar je instructies vindt voor verschillende merken en type computers.

Windows-installatie

Start de computer op vanaf het opstartmedium, dan worden de eerste stappen van de Windows 11-installatie voorbereid. Het eerste scherm waarin je de taal, tijd, valuta en toetsenbord instelt, verschilt niet met de installatie van Windows 10. Bevestig je keuze met de knop Volgende om door te gaan. Op het volgende scherm klik je op Nu installeren, daarna kom je in het scherm waarin je wordt gevraagd om een productcode. 

©PXimport

Installeer je een previewversie van Windows 11, dan hoef je hier niets in te vullen. Installeer je de uiteindelijke versie van Windows 11, weet dan dat je hier ook een productcode van Windows 10 en zelfs Windows 7 kunt invullen: Microsoft ziet de Windows 11-installatie dan als upgrade van een oudere Windows-versie, ook al installeer je hem helemaal schoon. Normaliter krijg je ook de vraag welke versie van Windows 11 je wil installeren: Home of Pro, maar als de opgegeven productcode is geaccepteerd, wordt aan de hand van die code direct de daaraan gekoppelde versie geïnstalleerd.

Schone installatie

In het volgende scherm wordt nu gevraagd of je een upgrade wilt uitvoeren, of een aangepaste installatie wilt doen. Wij willen helemaal met een schone lei beginnen en kiezen voor de tweede optie: Aangepast: alleen Windows installeren (geavanceerd). 

©PXimport

In het daarop volgende scherm kun je kiezen op welke partitie je Windows 11 wil gaan installeren. Hierin heb je geheel de vrije hand. Je kunt Windows 11 bijvoorbeeld op de eerste partitie installeren, en je (oude) data op de tweede partitie laten staan. Ga je echt helemaal voor een schone lei, dan verwijder je alle partities totdat er één enkele overblijft, en kies je die partitie om Windows 11 op te installeren. Later kun je binnen Windows 11 altijd nog extra partities aanmaken.

©PXimport

Na de selectie van de partitie klik je op Volgende. De bestanden worden nu gekopieerd, Tot zo ver lijkt de installatie erg op die van Windows 7 en Windows 10, maar na enkele minuten na de herstart kom je in het nieuwe configuratiedeel van Windows 11.

OOBE-setup

In dit deel van de installatie van Windows 11, ook wel bekend als OOBE of Out of the Box Experience, komt het onderdeel aan bod waarin je een eerste gebruikersaccount aanmaakt en wat andere zaken instelt, zoals het toetsenbord, land en – sinds Windows 11 – ook een computernaam. Dit deel van de installatie krijg je ook te zien wanneer je voor het eerst een nieuw-gekochte Windows 11-computer opstart. Opvallend zijn de grote lettertypen en knoppen die nu worden gebruikt. Dat heeft te maken met het feit dat Microsoft de setup van Windows 11 zo gebruikersvriendelijk mogelijk wilde maken voor gebruikers die beschikken over een computer met een aanraakscherm. De eerste vraag is in welk land je je bevindt, selecteer het land en bevestig met de knop Ja. Vervolgens wordt gevraagd welke toetsenbordindeling je wilt gebruiken. Ook hier geldt dat voor de meeste Nederlandse Windows-gebruikers de indeling Verenigde Staten (Internationaal) de meestgebruikte is. 

©PXimport

Na het instellen van het toetsenbord checkt Windows 11 nog of er nieuwe updates zijn verschenen, en als dat het geval is, worden deze later tijdens de installatie toegepast. Daarna volgt een nieuw scherm: er wordt gevraagd om de computer alvast te voorzien van een naam. Je bent niet verplicht om dit te doen, want via de knop Overslaan kun je door naar het volgende scherm.

©PXimport

Geef je wel een naam op, dan wordt de computer meteen opnieuw opgestart om die wijziging door te voeren. Dat is dan wel weer vervelend als je wat sneller door de installatie wil lopen. 

Account aanmaken

Nadat je je naam hebt opgegeven, word je gevraagd een account aan te maken. Nu is hier veel over te doen geweest: Microsoft verplicht je namelijk om een Microsoft-account te gebruiken. Het is niet meer mogelijk om een standaard (offline)-account tijdens de installatie in te stellen. Dat kan wel achteraf als je eenmaal met een Microsoft-account bent aangemeld; in Windows 11 voeg je dan een lokaal administrator-account toe, log je ermee in en verwijder je weer het Microsoft-account. Kortom, een hoop gedoe. Maar er is een snellere omweg: als er namelijk geen internetverbinding gevonden wordt, dan kun je je wel aanmelden met een lokaal account. Tijdens de installatie moet je er dus voor zorgen dat je geen verbinding maakt met bijvoorbeeld je wifi-netwerk (waar om gevraagd wordt), en als je een netwerkstekker hebt aangesloten, je deze eruit haalt.

©PXimport

Let wel dat je later – na het inloggen – nog wel een paar keer gevraagd kan worden of je toch niet een online-account wil aanmaken of je bestanden online wil synchroniseren, maar nadat je dat een paar keer hebt weggeklikt, word je er niet meer naar gevraagd.

De verdere stappen van de setup zijn ook hier weer gelijk aan Windows 10: je geeft onder meer op of je je locatie wilt delen, of je diagnostische gegevens wilt laten doorsturen (ook in Windows 11 kun je dit niet helemaal uitschakelen) en of je reclame-id’s wilt toestaan. Na het beantwoorden van de vragen wordt het eerste account – dat tevens een administrator-account is – aangemaakt. 

Houd je van knutselen én automatiseer je alles in en om je huis met Home Assistant? Kijk dan zeker eens naar ESPHome. Je kunt eindeloos variëren met componenten. Dankzij de koppeling met Home Assistant bouw je gemakkelijk en voor weinig geld een lichtschakelaar of sensor, om maar wat te noemen. De LVGL-bibliotheek zorgt ervoor dat je nu ook eenvoudig met een touchscreen en zelfbedachte gebruikersinterface kunt werken. We laten zien hoe dat werkt met tips voor passende projecten.

ESPHome maakt het heel makkelijk om apparaten te maken voor een slim huis, zoals je eigen sensors. Zo bouwden we eerder al eens een luchtkwaliteitsmonitor, een infraroodzender/ontvanger en een controller met drukknoppen en leds, waarmee je apparaten kunt bedienen en de status aflezen. Hoe je dat doet, lees je in dit artikel: Zo maak je met ESPHome apparaten geschikt voor je smarthome.

De basis voor ESPHome is een kleine, voordelige en zuinige microcontroller, meestal de ESP32. ESPHome ondersteunt enorm veel componenten en biedt daardoor haast onbegrensde mogelijkheden. We helpen je kort op weg met ESPHome, maar gaan ook meteen een stapje verder met de toevoeging van een touchscreen en de LVGL-bibliotheek. Daar kun je sinds augustus 2024 officieel gebruik van maken binnen ESPHome.

Met LVGL kun je aan de hand van widgets een grafische gebruikersinterface opbouwen en weergeven (zie kader ‘Grafische interfaces met widgets’). Soms kom je de term HMI (Human Machine Interface) tegen, waarmee een grafische gebruikersinterface voor het bedienen van apparatuur wordt bedoeld.

De kracht van ESPHome is dat je niet alleen lokaal aangesloten apparaten bedienbaar kunt maken, bijvoorbeeld via een relais, maar ook alle apparaten die je binnen Home Assistant gebruikt.

1 Wat gaan we doen?

Met ESPHome kun je relatief eenvoudig apparaatjes voor je slimme huis maken. Een voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld Arduino en MicroPython is dat je niet hoeft te programmeren. Je hoeft alleen een configuratiebestand te maken waarin je de gebruikte microcontroller, verbindingsgegevens voor je wifi-netwerk en alle aangesloten componenten aanduidt. Hierna wordt firmware gemaakt en weggeschreven op je microcontroller. Alleen die eerste keer is dit soms wat lastig. Heb je het eenmaal werkend? Alle keren erna kun je heel eenvoudig de configuratie aanpassen en over-the-air (OTA) naar de microcontroller sturen.

In dit artikel gaan we met LVGL werken. Hiermee kun je binnen ESPHome grafische interfaces maken via widgets. Voor veel projecten zul je daarom niet eens componenten hoeven aan te sluiten, maar heb je genoeg aan een touchscreen. Denk bijvoorbeeld aan een lichtknop en helderheidsregeling voor een slimme lamp in Home Assistant, zoals we in dit artikel demonstreren. Je kunt natuurlijk ook geavanceerdere gebruikersinterfaces maken voor vrijwel elk apparaat in Home Assistant.

©pozitivo - stock.adobe.com

Je kunt bijvoorbeeld zelf een gebruikersinterface voor je slimme lampen bouwen, zodat je ze eenvoudig kunt bedienen.

2 Wat heb je nodig?

Wat hardware betreft, is het vrij eenvoudig. De ESP32-chip heeft snel de voorkeur boven de verouderde ESP8266-versie, zeker als je met een touchscreen gaat werken. De Raspberry Pi Pico W (zie gelijknamig kader) is ook een optie, maar die wordt nog niet volledig ondersteund binnen ESPHome.

Makkelijk om mee te starten is een eenvoudig ontwikkelbordje rondom de ESP32 dat je voor ongeveer 5 euro kunt aanschaffen. Het is wel fijn als je hier goede documentatie bij hebt, zodat je op zijn minst weet waar alle aansluitingen zitten.

Er zijn diverse varianten van de ESP32-module. Bekende opties zijn de ESP-WROOM-32E, ESP32-C3 en ESP32-S3. De ESP32-C3 wordt vaak in extra compacte bordjes gebruikt, die je onder de naam ‘super mini’ tegenkomt – handig als je niet veel aansluitingen nodig hebt of niet veel ruimte hebt.

De ESP32-S3 is een fijne optie vanwege de beschikbaarheid van PSRAM (Pseudo Static RAM), een voordelig type werkgeheugen dat onder meer nuttig is bij grafische toepassingen. Staat een touchscreen centraal in jouw project en wil je snel van start, overweeg dan een model met ingebouwde ESP32-chip (zie volgende paragraaf).

De ESP32-module is in verschillende uitvoeringen verkrijgbaar.

3 Touchscreen

Als je een touchscreen gaat gebruiken in je ESPHome-project, dan kun je eventueel een los exemplaar op de microcontroller aansluiten en configureren. Maar je kunt ook een touchscreen met ingebouwde ESP32 kiezen. Dat is vaak veel handiger en goedkoper. Je hoeft niet te solderen en kunt direct een gebruikersinterface bouwen in YAML-code. Het scheelt ook wat tijd. Bovendien zijn er zelfs modellen compleet met behuizing.

Kies een scherm dat door ESPHome wordt ondersteund. De website van ESPHome geeft goede suggesties. Je kunt ook afgaan op ervaringen van anderen. Het kan dan een iets grotere uitdaging zijn om de juiste configuratie voor je display in ESPHome te vinden. Je zult daarbij waarschijnlijk wel even moeten experimenteren, niet alleen bij het instellen van je display, maar ook bijvoorbeeld voor het touchgedeelte. Zelfs bij het vrij gangbare touchscreen dat we in dit artikel gebruiken, was dat een beetje prutsen.

Kies een touchscreen dat door ESPHome wordt ondersteund.

4 Scherm met ESP32

Voor dit artikel hebben we een eenvoudige ESP32-2432S028 gebruikt, met een resistief touchscreen van 2,8 inch met 240 × 320 pixels. Dit model wordt ook wel de ‘Cheap Yellow Display’ genoemd, wat vooral met de gele printplaat te maken heeft.

Er zijn meerdere varianten. Zo wordt in de schermpjes vaak de ILI9341-chip als aansturing gebruikt, maar soms ook de ILI9342, zoals in ons exemplaar. Dat vergt dan een heel kleine, maar noodzakelijke aanpassing in je configuratie.

Je kunt het scherm flexibel inzetten voor je IoT-projecten. Zoek je een wat groter touchscreen, dan kun je bijvoorbeeld de CrowPanel van Elecrow overwegen. Die is er in een versie van 5 inch (ca. 32 euro) en 7 inch (ca. 42 euro), inclusief acrylbehuizing en verzending via de fabrikant. Beide versies hebben een touchscreen met hoge resolutie van 800 × 480 pixels en zijn voorzien van de modernere ESP32-S3-chip. Het touchscreen is capacitief, wat zeker voor kleinere bedieningselementen fijner werkt dan het resistieve touchscreen in ons goedkope alternatief.

Tegenwoordig bestaan er ook ronde touchscreens. Een leuke optie (zij het met beperkte schermruimte) is de ESP32-2424S012 met een ESP32-C3-microcontroller, een rond kleuren-touchscreen van 1,28 inch en in een witte of zwarte behuizing. Makerfabs heeft een vergelijk schermpje zonder behuizing. De LilyGo T-RGB heeft een wat groter 2,1inch-scherm (zonder behuizing), maar is ruim twee keer zo duur.

De ESP32-2432S028 is een voordelig scherm (onder), een wat duurder alternatief is het capacitieve 5inch-aanraakscherm met ESP32 van Elecrow (boven).

5 Add-ons voor ESPHome

Hoewel je bijvoorbeeld een pc met Python kunt gebruiken voor het bewerken van je configuratiebestanden en het flashen van de microcontroller met de software voor ESPHome, is het meestal veel makkelijker om de add-on voor ESPHome binnen Home Assistant te gebruiken. Dat geeft ook een ander groot voordeel: je kunt de configuratie voor alle apparaten met ESPHome binnen Home Assistant beheren. Je zult zeker in de testfase veel wijzigingen aan de configuratie moeten maken.

Via de add-on voor ESPHome voeg je eenvoudig microcontrollers toe.

6 Microcontroller toevoegen

We gaan nu een verse microcontroller toevoegen. Je kunt eventueel ESPHome Web gebruiken om de microcontroller voor te bereiden voor gebruik met ESPHome, maar wij geven zoals gezegd de voorkeur aan de ESPHome-add-on, die je binnen Home Assistant kunt openen.

Je kunt voor deze methode de microcontroller gewoon via usb aansluiten op je eigen pc, maar dit vereist wel dat je Home Assistant opent via een beveiligde https-verbinding. Lukt dat niet? Als alternatief kun je de microcontroller ook via usb aansluiten op het systeem met Home Assistant zelf, voordat je verder gaat in ESPHome.

Het dashboard van ESPHome toont alle toegevoegde apparaten.

Ook leuk: Werk met wat je hebt: creëer je eigen alarmsysteem met Home Assistant

7 Configuratie

Klik binnen ESPHome op New device om een nieuwe microcontroller te initialiseren. Vul bij Name een naam in voor het apparaat. Bij Network name vul je de naam (SSID) in van het wifi-netwerk waarmee de microcontroller moet verbinden en bij Password het bijbehorende wachtwoord. Klik dan op Next.

In de volgende stap zal ESPHome een configuratiebestand maken, firmware bouwen en de microcontroller flashen. Klik daarvoor dus eerst op Connect. Als het goed is, kun je nu de com-poort selecteren waarmee de microcontroller is verbonden. Zie je geen com-poort, dan zul je eerst drivers moeten installeren. De instructies krijg je als je het venster sluit zonder een com-poort te selecteren. Als de verbinding is gelukt, zal de installatie verdergaan. Lukt het niet? Dan kun je kiezen voor Skip this step gevolgd door een handmatige configuratie.

Vul een naam in en de details voor het wifi-netwerk.

8 Touchscreen met ESP32

We gebruiken in dit artikel zoals gezegd de ESP32-2432S028 als voorbeeld. Dit is een touchscreen met ingebouwde ESP32-chip. Dit apparaatje kun je direct toevoegen aan ESPHome: precies zoals in paragraaf 7 staat omschreven, al moesten we in dit geval na het aanwijzen van de com-poort wel de boot-knop even indrukken.

Overigens bevat het apparaat meestal een voorgeprogrammeerde demo met een gebruikersinterface op basis van LVGL. Die zie je als je hem zo uit de doos op een voeding aansluit. Je kunt daarmee meteen de werking controleren. Je zult bij een model met resistief aanraakscherm overigens iets harder moeten drukken dan je misschien gewend bent.

We gebruiken dit voordelige 2,8inch-aanraakscherm, dat ook wel ‘Cheap Yellow Display’ wordt genoemd.

9 Schermconfiguratie

Na het toevoegen van je touchscreen heb je direct een basisconfiguratie voor ESPHome. Via Edit kun je deze configuratie aanpassen. Zowel voor het aansturen van het display als de registratie van het aanraken wordt SPI (Serial Peripheral Interface) gebruikt. Voor onze ESP32-2432S028 is dit de configuratie, rekening houdend met de gebruikte interne GPIO-pinnen:

We voegen nu eerst de configuratie van het display toe en in paragraaf 11 het touchgedeelte. Voor het display is de configuratie als volgt:

Merk op dat er ook een (oudere) variant van dit touchscreen is met de ILI9341. In dat geval gebruik je model: ILI9341 en invert_colors: false. Na het maken van de aanpassingen kies je Install. Je kunt nu kiezen hoe je de firmware wilt overbrengen. Meestal kies je Wirelessly voor over-the-air-updates. Het apparaat hoeft daarbij niet meer met jouw pc te zijn verbonden.

Binnen ESPHome kun je eenvoudig de configuratie bewerken.

10 LVGL-bibliotheek

Binnen ESPHome kon je voorheen met displays werken door binnen de component display met lambda bijvoorbeeld teksten met een bepaald lettertype naar je scherm te sturen. Als je LVGL gaat gebruiken, gebruik je geen lambda meer, maar alleen LVGL en widgets. Als eerste voegen we de LVGL-bibliotheek toe aan de YAML-code:

De optie buffer_size is ons geval noodzakelijk, vanwege de afwezigheid van PSRAM. In paragraaf 13 voegen we ook nog widgets toe. Omdat we dat hier nog niet hebben gedaan, zie je na het flashen als het goed is een demo met een knop, checkbox, cirkel met tekst en schuifbalk.

11 Configuratie touchscreen

Bediening via het scherm is nog niet mogelijk. Daarvoor moeten we het touchscreen toevoegen aan de configuratie van ESPHome:

Bewaar de aanpassingen en installeer de nieuwe firmware. Controleer of je de demo goed kunt bedienen. De regels onder on_touch zorgen dat in de logs de geregistreerde coördinaten worden getoond. Er kunnen aanpassingen nodig zijn in de regels onder calibration en transform.

12 Backlight

Het display is voorzien van een achtergrondverlichting (backlight) via pin 21. We definiëren deze output als volgt:

Daarna configureren we de achtergrondverlichting, waarbij we verwijzen naar de hierboven gedefinieerde output.

Na het flashen zal de backlight standaard aanstaan. Eventueel kun je deze vanuit Home Assistant aan- en uitzetten en de helderheid ervan regelen, bijvoorbeeld op basis van afwezigheid. Je kunt ook een script maken om de helderheid bij inactiviteit terug te brengen. Daarvoor verwijzen we je naar het uitgewerkte voorbeeld op GitHub (zie kader ‘Code downloaden’).

Binnen Home Assistant kun je eventueel ook de backlight aan- en uitzetten.

13 Widgets toevoegen

Onder de regel lvgl kun je nu de gewenste LVGL-componenten toevoegen aan je YAML-configuratie. Denk aan bijvoorbeeld knoppen, schuifregelaars, grafieken of labels. In dit voorbeeld voegen we aan de bovenkant alleen twee widgets toe voor een dimbare led, te weten een schakelaar (button) en schuifregelaar (slider).

De meeste opties dienen voor het positioneren van de widget. We geven bijvoorbeeld de breedte (width) en hoogte (height) aan, halen de widgets iets van de rand of met x en y, en regelen de uitlijning met align. Het gedeelte bij on_click zorgt dat de bewuste lamp in Home Assistant wordt omgeschakeld bij het klikken op de button. Voor de slider doen we hetzelfde onder on_release. Die acties zijn overigens om veiligheidsredenen niet direct mogelijk. In paragraaf 16 leggen we uit hoe je dit kunt toestaan.

We voegen in dit voorbeeld alleen twee eenvoudige widgets toe.

14 Interactie met Home Assistant

De entiteit voor de dimbare lamp heeft in Home Assistant de naam light.wledkantoor. De waardes zijn nodig om de widgets de juiste status te kunnen geven. Daarom voegen we hieronder een binary_sensor toe voor de status (aan of uit) en een sensor voor het helderheidsniveau. We werken vervolgens bij on_state en on_value de widgets bij als de status verandert in Home Assistant. Bij id vul je uiteraard de id van de betreffende widget in.

Gebruik de logfunctie om te zien of bijvoorbeeld een status verandert.

15 Toevoegen aan Home Assistant

De add-on voor ESPHome hebben we gebruikt om de microcontroller van firmware te voorzien. Maar je zult het apparaat hierna nog wel moeten toevoegen aan Home Assistant. Dat is heel eenvoudig: het wordt automatisch gevonden. In Home Assistant zie je via Instellingen / Apparaten en diensten het bewuste apparaat direct terug op het tabblad Integraties. Klik op de knop Toevoegen om het aan Home Assistant toe te voegen.

Het apparaat met ESPHome moet je nog toevoegen aan Home Assistant.

16 Acties toestaan

Als je het touchscreen bedient, zal Home Assistant een melding geven dat het ESPHome-apparaat heeft geprobeerd een actie in Home Assistant uit te voeren. Standaard is dit om veiligheidsredenen niet toegestaan, maar dit is eenvoudig op te lossen.

Ga naar Instellingen / Apparaten en klik dan onder het kopje Geconfigureerd op ESPhome. Achter het bewuste apparaat klik je vervolgens op Configureren. Zet een vinkje bij Toestaan dat het apparaat Home Assistant-acties uitvoert. Klik op Verzenden. Hierna zijn alle acties zoals het omschakelen van de lamp en regelen van de helderheid wel toegestaan.

Zorg dat het apparaat acties in Home Assistant mag uitvoeren.

Met slimme stekkers verander je je huis eenvoudig in een smart home: steek ze in een gewoon stopcontact, sluit er lampen of je televisietoestel op aan en regel via een app of met je stem bijvoorbeeld dat ze automatisch worden uitgeschakeld. Zo voorkom je onnodig stroomverbruik doordat apparaten niet meer op stand-by blijven staan. Maar slimme stekkers gebruiken zélf ook stroom. Welke zijn zuinig genoeg om écht geld te besparen?

Ook lezen: Stroomvreters: deze apparaten in huis verbruiken meer energie dan je denkt

Slimme stekker of slim stopcontact?

De termen slimme stekker en slim stopcontact worden door elkaar gebruikt. Dat is een beetje verwarrend, maar wel begrijpelijk: het is een apparaat met aan de ene kant een stekker (voor je 'domme' stopcontact) en aan de andere kant een slim stopcontact. In dit artikel hanteren we de benaming slimme stekker.

Zo bespaart een slimme stekker stroom

Een slimme stekker helpt je stroom besparen door apparaten automatisch uit te schakelen, bijvoorbeeld 's nachts. Zo verbruikt je televisie geen stroom meer in de stand-bymodus. Je kunt instellen dat alle apparatuur op vaste tijden uitschakelt, bijvoorbeeld zodra je gaat slapen. Je kunt ook met één druk op de knop alle lampen en andere apparaten uitschakelen, zodat je niets vergeet. Slimme stekkers uit een hogere prijsklasse bieden bovendien inzicht in je stroomverbruik. Daardoor kun je gerichter energie besparen.

©Proxima Studio - stock.adobe.com

Verbruik van een slimme stekker

Tegenover de besparing staat het eigen stroomverbruik van slimme stekkers. Dat begint bij zo'n 0,3 watt en loopt op tot 2 watt. Niet veel, maar ze staan wel 24 uur per dag en 365 dagen per jaar aan. De zuinigste modellen verbruiken daardoor op jaarbasis 2,6 kWh (0,3 watt × 24 uur × 365 dagen ÷ 1000). Bij een stroomprijs van 0,30 euro per kWh komt dat neer op 0,79 euro per jaar. Een slimme stekker die 2 watt verbruikt kost op jaarbasis 5,26 euro. In een slim huis gebruik je al snel 10 slimme stekkers, waardoor je op jaarbasis aardig wat geld kunt besparen door de zuinigste modellen uit te kiezen.

Denk aan de compatibiliteit

Alleen letten op het stroomverbruik van een slimme stekker is niet genoeg. Het is minstens zo belangrijk dat de stekker goed samenwerkt met jouw slimme netwerk. De meeste modellen werken met Google Home en Amazon Alexa, terwijl Apple HomeKit selectiever is. Check daarom altijd de productbeschrijving om zeker te weten dat de slimme stekker bij jou thuis werkt.

Stroomverbruik en verbindingstype

Waar komt het grote verschil in stroomverbruik tussen slimme stekkers vandaan? Dat heeft alles te maken met de verbinding met je thuisnetwerk. De meeste stekkers gebruiken wifi om bereikbaar te blijven, zodat jij ze op afstand kunt bedienen. Maar wifi verbruikt relatief veel energie – het signaal is eigenlijk krachtiger dan nodig is voor dit soort toepassingen.

Een zuiniger alternatief is een hub die het wifisignaal omzet naar een lichter protocol, zoals Zigbee of Z-Wave. Die vormen een soort schakel tussen je netwerk en de slimme stekkers. Het grote voordeel: dit soort verbindingen verbruiken vaak minder dan 0,5 watt.

©Proxima Studio - stock.adobe.com

Zigbee en Z-Wave

De zuinige protocollen die gebruikt worden zijn Zigbee en Z-Wave en die werken allebei prima. Maar ze zijn niet verenigbaar met elkaar. Je zult dus één systeem moeten kiezen. Daarnaast heb je een centrale hub nodig om alles aan elkaar te koppelen. Dat is een kleine investering die zich, door de lagere stroomkosten, snel terugverdient.

Verbruik van hubs voor Zigbee en Z-Wave

Voor een compleet beeld moeten we ook kijken naar het stroomverbruik van een Zigbee- of Z-Wave-hub. Zigbee-hubs verbruiken doorgaans tussen de 0,5 en 3 watt. Sluit je meerdere slimme stekkers of andere apparaten aan, dan verdien je dat al snel terug ten opzichte van wifi. Z-Wave-hubs verbruiken wat meer, meestal tussen de 2 en 10 watt.

Ook qua veelzijdigheid zijn er verschillen. De Philips Hue Bridge (Zigbee) is bijvoorbeeld erg zuinig, met een verbruik tussen de 0,5 en 1 watt. Maar deze werkt uitsluitend met Philips Hue-apparaten.

Een slimme start is het halve werk

Zoals je ziet, zijn er heel wat factoren om rekening mee te houden. Breng daarom vooraf in kaart wat je nu nodig hebt én wat je in de toekomst verwacht te gebruiken. Zo voorkom je onnodige kosten en bespaar je op de lange termijn, vooral als je ook let op het energieverbruik per apparaat.

Nog meer energie besparen? ⤵️