Energiebesparing is het modewoord van 2008. Asus doet vrolijk mee met de P5Q-PRO, "mét geavanceerde energiebesparende functies." Maar werkt het nu ook echt?

We zijn nogal sceptisch op producten die als 'groen' worden aangeprezen en zo bekijken we ook de P5Q PRO van Asus. Asus claimt dat de nieuwe EPU-6 Engine voor een flinke energiebesparing kan zorgen door zes onderdelen van de computer te monitoren en aan te passen. Daar zijn we dus wel benieuwd naar.

De P5Q PRO is gebaseerd op Intel's P45-chipset, die zeker geen onverdienstelijke scores neerzet. De benchmarkresultaten van ons testsysteem liggen marginaal lager dan bij de P5E3 Premium met X48-chipset en dat is niet verkeerd. Het is wel belangrijk in het achterhoofd te houden dat de P45 voornamelijk gekoppeld zal worden aan ddr2-geheugen, waar de X48 exclusief voor ddr3 bedoeld is. Dit verklaart ook het grooste deel van de prestatieverschillen. Wel is dit moederbord voorzien van de gloednieuwe ICH10-southbridge, die betere doorvoerwaarden neerzet dan de ICH9. Het is jammer dat Asus voor de P5Q PRO gekozen heeft voor een netwerkchip van Athenos; deze netwerkcontroller is duidelijk langzamer dan de veelgebruikte Realtek- en Marvell-concurrenten.

Is de P5E3 Premium nog het toonbeeld van een voorbeeldige layout, bij de P5Q PRO lijken de ontwerpers van Asus een dagje vrijaf genomen te hebben. Dat de sata-poorten niet aan de rand geplaatst zijn, zullen we Asus vergeven -- vooral omdat de poorten een lange grafische kaart niet in de weg zitten én omdat Asus zo vriendelijk geweest is acht(!) sata-poorten te plaatsen. Maar dat de ide-poort zich aan de linkerzijde van het bord bevindt vinden we onhandig en de plaatsing van de floppypoort achter de aansluiting voor de voeding is gewoon dom. Vooral bij een wat kleinere kast komt er flink wat kabelorigami aan te pas om alles netjes aan te sluiten en dat komt de airflow zeker niet ten goede. De P5Q PRO is verderr voorzien van twee pci-express*16-sloten om twee ATI-kaarten in Crossfire aan te sturen. De i/o-plate is rijkelijk voorzien van usb-poorten (we tellen er zes) en kent daarnaast ook nog een firewire- en coaxiale spdif-aansluiting. Eigenlijk missen we alleen esata-aansluitingen.

Het belangrijkste onderdeel van de P5Q PRO is de EPU Six Engine. Dit is een speciale Asus-techniek om zes verschillende componenten in het systeem aan te kunnen passen aan de prestatiebehoefte. Het gaat om de cpu, de grafische kaart, de chipset, het geheugen, de harde schijf en de ventilatoren. In een speciale tool zijn verschillende scenario's in te stellen. Zo kunnen alle onderdelen van het systeem uiterst conservatief geklokt worden bij normaal gebruik, om pas weer voluit te gaan bij het spelen van een zwaardere game. Handig. Maar er zijn een paar voetnoten bij het gebruik van EPU. Zo werkt het alleen met grafische kaarten van Asus, niet die van concurrerende merken. En ook niet alle harde schijven zijn compatibel met EPU. Toch: alle kleine beetjes helpen en wanneer we ons testsysteem (met een niet-Asus-kaart) op de één-na-laagste stand inschakelen zien we het energieverbruik dalen van 109 naar 86 watt. Dat is toch een besparing van 25 procent zonder dat het systeem trager aandoet.

PluspuntenMinpuntenConclusie

De Asus P5Q PRO is een bord dat nette prestaties neerzet, maar hier en daar wat vreemde kenmerken bezit zoals de afwijkende netwerkcontroller en de op punten vreemde layout. De energiebesparende functie van Asus werkt behoorlijk goed, maar u moet wel bereid zijn wat aan prestaties in te leveren. Wie een prettig geprijsd bordje zoekt doet met de P5Q PRO een goede aanschaf.FormfactorATXSocketSocket 775NorthbridgeIntel P45SouthbridgeIntel ICH10RFront Side Bus (MHz)1600 MHzGeheugentypeDDR2-1066
DDR2-800
DDR2-667
Maximaal geheugen (GB)16Grafische chipset-GeluidschipRealtek ALC1200Geluidskanalen7.1Netwerkaansluitingen1x Gigabit Ethernet
PCI-Express*16-sloten2PCI-Express*4-sloten0PCI-Express*1-sloten3PCI-sloten2AGP-sloten0Serial ATA-aansluitingen8IDE-aansluitingen1RAID-levelsRAID 0
RAID 1
RAID 0+1
RAID 5
USB (backpanel)6USB (onboard)6Overig back panelFirewire-400
Audio-in
Audio-uit
PS/2
SPDIF-out (coaxiaal)
Overig onboardFloppy
Firewire-400
SLI / CrossFireCrossFire
Coolingpassief

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.