Veel apparaten zijn tegenwoordig DLNA-gecertificeerd, maar wat houdt dat nou precies in? Dankzij deze standaard laat u televisies, mediaspelers, gameconsoles en computers van verschillende merken vlekkeloos met elkaar communiceren. Het voordeel hiervan is dat u muziek en films op allerlei apparaten afspeelt, terwijl het niet uitmaakt waar deze mediabestanden binnen uw thuisnetwerk staan opgeslagen.

Anno 2012 telt een gemiddeld huishouden vele apparaten die muziek en films kunnen afspelen. Omdat we media tegenwoordig voornamelijk digitaal opslaan, is onderlinge communicatie wel zo handig. Om die reden besloot een aantal elektronicabedrijven in 2003 een algemene standaard te ontwikkelen. DLNA (Digital Living Network Alliance) werd geboren.

Kortgezegd maakt deze standaard het mogelijk om muziek en films tussen diverse apparaten te streamen. Hierbij is het niet nodig om ingewikkelde instellingen te wijzigen, want de apparaten zien elkaar vanzelf. Een voorwaarde is wel dat alles op hetzelfde (draadloze) thuisnetwerk is aangesloten.

DLNA maakt gebruik van zogeheten clients en servers. Op de server staat bijvoorbeeld uw volledige muziekcollectie opgeslagen. Meestal is dat een computer, NAS of mediaspeler. Een client maakt via het thuisnetwerk contact met de server en speelt de gewenste audiobestanden vervolgens af. Voorbeelden van clients zijn een televisie, spelcomputer, blu-ray-speler, smartphone, mediastreamer, tablet en receiver.

De mogelijkheden van DLNA zijn enorm. Stel dat u muziek op uw computer hebt staan, dan benadert u met bijvoorbeeld een PlayStation 3 deze bestanden. Op die manier streamt u mp3'tjes naar een aangesloten installatie, zonder dat u de bestanden hoeft te verplaatsen of te branden.

DLNA-apparatuur

Steeds meer fabrikanten begrijpen het nut van een algemene standaard voor de uitwisseling van mediabestanden. De meeste grote merken hebben zich dan ook aangesloten bij de DLNA-organisatie. Momenteel zijn dat er meer dan 230, waaronder Sony, Dell, LG, HTC, Philips, Samsung, Synology en Nokia.

Toch zijn lang niet alle apparaten momenteel voorzien van een DLNA-certificaat. Als u met deze standaard aan de slag wilt, is het natuurlijk handig om te weten welke apparaten u hiervoor kunt gebruiken. Controleer daarom op de originele productdoos of daar het logo 'dlna CERTIFIED' op staat vermeld. Als u de doos niet meer hebt, kunt u ook even op de website van de fabrikant kijken. Verder vindt u op www.dlna.org een compleet overzicht van producten die de standaard ondersteunen.

Zeker bij mediaspelers dient u goed op te letten, want vaak zijn ze niet gecertificeerd. Het gevolg is dat u de afspeelkastjes niet kunt inzetten als DLNA-server. Gelukkig werken ze dankzij UPnP-ondersteuning meestal wel als client. UPnP- en DLNA-apparaten kunnen met elkaar communiceren. De reden hiervoor is dat deze standaarden technisch gezien erg op elkaar lijken.

©PXimport

De WD TV Live Hub is één van de weinige mediaspelers die u kunt gebruiken als DLNA-server.

Server instellen

Als u muziek door uw volledige woning wil streamen, hebt u om te beginnen een DLNA-server nodig. U kunt uw computer of notebook hiervoor gebruiken. Daarnaast hebt u ook een geschikt programma nodig die muziek (en films) aan clients kan aanbieden. Hiervoor doet u een beroep op Windows Media Player.

In versie 12 van dit programma zet u de serverfunctie aan door achtereenvolgens te klikken op Streamen / Mediastreaming inschakelen. Vervolgens bevestigt u met Mediastreaming inschakelen en geeft u de server een toepasselijke naam. Klik daarna op Alles toestaan / Alle computers en media-apparaten toestaan. Mappen met audio en video die u aan Windows Media Player hebt toegevoegd, zijn nu ook beschikbaar op andere apparaten.

Een alternatief programma dat u als DLNA-server kunt inzetten, is TVersity (www.tversity.com). In tegenstelling tot Windows Media Player is deze applicatie in staat om mediabestanden zo nodig naar een ander formaat om te zetten (transcoderen). Mocht een client geen ondersteuning bieden aan een bepaalde codec, dan is het bestand dankzij deze technologie alsnog afspeelbaar op het apparaat. Een slimme oplossing, want niet iedere DLNA-client heeft namelijk een brede bestandscompatibiliteit aan boord.

©PXimport

Windows Media Player zet u simpel in als DLNA-server.

NAS als DLNA-server

Een DLNA-server zal in de praktijk vaak aanstaan. Vanwege het lage energieverbruik is een NAS met veel opslagruimte daarom beter geschikt als DLNA-server, vergeleken met een pc. Afhankelijk van de fabrikant is er binnen het besturingssysteem van het opslagapparaat speciale software beschikbaar. De bekende NAS-fabrikant Synology heeft bijvoorbeeld een eigen mediaserver ontwikkeld.

Nadat u die hebt ingeschakeld, verschijnen er gedeelde mappen op de NAS. U kunt hierin muziek en video's bewaren, zodat de bestanden ook op pakweg uw blu-ray-speler, receiver en tablet beschikbaar zijn. Kijk vooral ook naar de transcoder-instellingen. Hiermee breidt u de bestandscompatibiliteit eventueel uit. Op deze wijze speelt u bijvoorbeeld alsnog flac-bestanden af op een PlayStation 3, terwijl de spelcomputer dit audioformaat van zichzelf niet ondersteunt.

©PXimport

Op de meeste NAS-apparaten activeert u een mediaserver die overweg kan met DLNA. Let ook op de transcoder-instellingen!

PS3 Media Server

Een voorbeeld van een populaire DLNA-server is het programma PS3 Media Server (www.ps3mediaserver.org). Zoals de naam al doet vermoeden, streamt u hiermee mediabestanden vanaf een pc naar de PlayStation 3. Een voordeel is dat het programma muziek en video's kan transcoderen naar een ander formaat, zodat u alsnog mkv- en flac-bestanden afspeelt op de console. Een brede bestandscompatibiliteit is dus gegarandeerd! Het werkt simpel. U installeert de freeware, waarna het automatisch uw PlayStation 3 detecteert. Vervolgens geeft u aan welke mediamappen u wilt delen. Overigens gebruikt u PS3 Media Server ook voor andere clients, zoals een televisie of mediaspeler.

Client

Veel consumentenelektronica functioneert tegenwoordig probleemloos als DLNA-client. Een mooi voorbeeld hiervan is een blu-ray-speler met netwerkaansluiting. Als u dit apparaat op een receiver hebt aangesloten, luistert u naar muziek vanaf een pc of NAS op uw stereo-speakers in de woonkamer. Hiervoor is het niet nodig dat de receiver een DLNA-certificaat bevat, want de blu-ray-speler zorgt voor contact met de server.

Ook veel televisies hebben tegenwoordig een netwerkaansluiting. In de bronlijst kiest u de juiste mediaserver. Daarna bladert u op uw televisietoestel door de bestanden van een NAS of pc. Iedere beeldbuis gebruikt hiervoor een eigen menu. Handig is dat u op deze manier afspeellijsten met mp3'tjes weergeeft. Meestal zijn de bestanden onderverdeeld in de categorieën video's, foto's en muziek. Met de afstandsbediening bladert u door de liedjes en pauzeert u de weergave.

Ook een PlayStation 3 vervult prima de rol van DLNA-client. Bij deze spelcomputer vindt u in het hoofdmenu een overzicht van de bestanden. Kies uit Foto, Muziek of Video en selecteer de servernaam van bijvoorbeeld een pc of NAS. Zorg er wel voor dat bij het onderdeel Netwerkinstellingen de optie Mediaserver verbinding is ingeschakeld. Via een mediaspeler benadert u de bestanden van een DLNA-server in de meeste gevallen door UPnP als netwerkbron te selecteren.

Hoewel in de praktijk een pc of notebook meestal als DLNA-server wordt gebruikt, kunt u de rollen ook omdraaien. Door een pc als client in te zetten, streamt u muziek vanaf een NAS, notebook of geschikte mediaspeler naar uw desktop. In Windows Media Player zijn gedeelde mediabestanden van een DLNA-server in het linkerdeelvenster zichtbaar. De freeware XBMC (www.xbmc.org) functioneert eveneens uitstekend als client.

©PXimport

Het programma XBMC herkent gedeelde mappen op een DLNA-server.

Apps

Ook tablets en smartphones gebruikt u als DLNA-server of -client. Hebt u een Android-apparaat, dan kiest u uit verschillende apps. Probeer bijvoorbeeld MediaHouse eens uit (http://ct.link.ctw.nl/mh). Deze app pikt DLNA-servers in uw thuisnetwerk op en speelt de bestanden af. Wanneer u het Android-toestel liever als server inzet om media te delen, installeert u de app Media Server (http://ct.link.ctw.nl/ms).

Verder zijn er ook toepassingen die als tussenstation fungeren. Met BubbleUPnP (http://ct.link.ctw.nl/bb) selecteert u bijvoorbeeld muziek op een DLNA-server, waarna u de gewenste client selecteert om de nummers op af te spelen. Uw smartphone vervult dan de rol van 'controller'. U gebruikt de smartphone in dat geval min of meer als afstandsbediening om bestanden op uw televisie of mediaspeler af te spelen. Ook voor iOS-apparaten bestaan er handige apps. Probeer vooral media:connect eens uit (http://ct.link.ctw.nl/mn). Deze app werkt zonder problemen als server, client en controller.

Spotify en DLNA

Spotify heeft geen geïntegreerde DLNA-server. Jammer, want anders luistert u naar online muziek op allerlei apparaten binnen uw huis. Gelukkig streamt u via een omweg alsnog uw Spotify-bibliotheek naar DLNA-clients. U hebt hiervoor de software Jamcast nodig. U mag de testversie gratis veertien dagen gebruiken. Daarna betaalt u voor dit programma eenmalig 29,99 dollar (zo'n 24 euro). U moet een account aanmaken, voordat u de software kunt downloaden. Vervolgens start u Jamcast op en typt u de juiste inloggegevens. Schakel uw blu-ray-speler, PlayStation 3, receiver of mediaspeler in. Controleer onder tabblad Devices met Find of de software het apparaat herkent. Open Spotify en speel een willekeurige afspeellijst af. Zoek in het menu van uw DLNA-client de mediaserver van Jamcast op. Kies ten slotte voor Virtual Soundcard en wacht enkele seconden. Jamcast stuurt het audiosignaal naar de gewenste DLNA-client. Overigens past u dit trucje ook probleemloos toe bij andere streamingsdiensten, zoals Grooveshark, Deezer en Sony Music Unlimited.

Lange documenten in Word voorzie je natuurlijk van paginanummers. Maar wat als je project begint met een voorblad en een inhoudsopgave? Dan wil je de paginanummering misschien pas later laten starten, bijvoorbeeld bij het eerste hoofdstuk. Gelukkig kun je zelf bepalen vanaf welke pagina de nummering begint en hoe die wordt weergegeven.

Stap 1: Sectie-einde

Stel dat je de paginanummering pas op pagina vier wilt laten beginnen. Plaats dan de cursor aan het einde van de tekst op de derde pagina. Ga naar het tabblad Indeling, klik op Eindemarkeringen en kies onder Sectie-einden de optie Volgende pagina. Zo voeg je een sectie-einde toe tussen pagina drie en vier.

Stap 2: Ontkoppel de sectie

Klik in de kop- of voettekst van pagina vier. Je ziet nu het label Koptekst (Sectie 2) of Voettekst (Sectie 2) verschijnen. Zodra je dit doet, opent automatisch het tabblad Koptekst en voettekst. Klik op Aan vorige koppelen in de groep Navigatie om de kop- en voettekst van deze sectie los te koppelen van de vorige. Zo voorkom je dat de paginanummers ook op de eerste drie pagina’s verschijnen.

Stap 3: Nummering plaatsen

Plaats de cursor opnieuw in de kop- of voettekst van pagina vier waar je de nummering wilt starten. Ga naar Paginanummer, kies waar je het nummer wilt tonen (bovenaan of onderaan) en kies een stijl. Je ziet nu waarschijnlijk dat pagina vier het cijfer 4 krijgt. Dat wil je aanpassen. Klik opnieuw op Paginanummer en kies Opmaak paginanummers. Selecteer hier Beginnen bij en vul het gewenste startnummer in – in dit voorbeeld: 1. Klik op OK. Nu begint de nummering pas op pagina vier, met het cijfer 1.

De eerste drie pagina’s hebben nu geen nummering. Als je die drie pagina’s door middel van Romeinse cijfers wilt nummeren, dan ga je terug naar de allereerste pagina en weer klik je op Paginanummer. Je beslist of de nummering boven- of onderaan de pagina moet komen. In het pop-up venster Opmaakpaginanummers selecteer je bovenaan de Romeinse stijl en in het vak Beginnen bij selecteer je 1.

Vroeg of laat moet je bepaalde informatie digitaal delen. Denk aan contracten, medische gegevens of vertrouwelijke rapporten. Dat is vaak ook precies het moment waarop het mis kan gaan. Eén foutieve klik en je bestand belandt in verkeerde handen. Gelukkig zijn er slimme en relatief eenvoudige manieren om het risico te beperken, zonder paranoïde toestanden.

Lees ook: 20 tips om je online privacy te waarborgen

Om te voorkomen dat vertrouwelijke informatie terechtkomt bij onbevoegden, gebruik je bij voorkeur een combinatie van beveiligingsmaatregelen. Versleutel je bestanden vóór verzending, gebruik wachtwoorden of toegangsrechten en kies voor veilige overdrachtsdiensten in plaats van standaardmail. Beperk daarnaast de toegang tot enkel de juiste personen of groepen. Zo houd je je data echt privé, ook na verzending. 

Metadata verwijderen

Welke versie van Windows je ook gebruikt: als je gevoelige bestanden deelt, is het verstandig om eerst de metadata te wissen. Wanneer je een bestand aanmaakt, slaat het systeem automatisch extra gegevens op, zoals de naam van de auteur, de datum van de laatste wijziging, de computernaam en meer. Deze metadata kunnen onbedoeld gevoelige informatie prijsgeven.

Gelukkig kun je deze metadata in Windows Verkenner eenvoudig verwijderen. Navigeer naar het bestand dat je wilt delen. Klik er met de rechtermuisknop op en kies Eigenschappen. Of gebruik de toetscombinatie Alt+Enter. Ga naar het tabblad Details. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. Hier kun je ook de optie Maak een kopie waarbij alle mogelijke eigenschappen zijn verwijderd selecteren. Bevestig met OK. Hierdoor ontvang je een kopie van het bestand zonder de metadata.

➡️7-Zip

Installeren

Ben je van plan om een bestand via internet te versturen? Dan is versleuteling een slimme zet. Door een bestand te versleutelen, voorkom je dat onbevoegden toegang krijgen tot de inhoud, zelfs als ze dat per ongeluk in handen krijgen. Hoewel Windows 11 zelf versleutelingsopties biedt, zijn die alleen bedoeld voor lokale opslag en dus niet geschikt voor bestanden die je wilt delen. Gebruik daarom een externe tool zoals 7-Zip, een gratis, opensource-programma dat uitstekend werkt voor veilige compressie én encryptie.

7-Zip installeer je via de Opdrachtprompt: Open het Startmenu en zoek naar Opdrachtprompt. Klik met de rechtermuisknop op het resultaat en kies Als administrator uitvoeren. Typ de volgende opdracht en druk op Enter: winget install --id 7zip.7zip.

De tool wordt automatisch gedownload en geïnstalleerd. Zodra 7-Zip klaarstaat, kun je je bestand inpakken in een met een wachtwoord beveiligd archief (7z of zip) met sterke AES-256-encryptie. Op die manier kun je het bestand veilig versturen, bijvoorbeeld via e-mail of een cloudservice, mits je het wachtwoord apart en veilig deelt.

Versleutelen

Om 7-Zip te starten, zoek je via Startmenu naar 7-Zip File Manager. Open de app en navigeer naar het bestand dat je wilt beveiligen. Selecteer dat en klik op de groene knop Toevoegen. Onderaan, in het gedeelte Versleuteling, vul je een wachtwoord in om het bestand te beveiligen. Typ het wachtwoord twee keer ter bevestiging.

Je kunt ervoor kiezen om het wachtwoord zichtbaar te maken, zodat je zeker weet dat je geen typfouten maakt. Daarnaast kun je ook de bestandsnaam versleutelen. Dat zorgt ervoor dat zelfs de naam van het bestand niet meer herkenbaar is, wat de inhoud extra goed afschermt voor nieuwsgierige ogen. Het resultaat is een versleuteld archiefbestand - een soort digitale container - dat alleen geopend kan worden met het ingestelde wachtwoord.

Standaard blijft het originele, niet-versleutelde bestand behouden. Wil je dat automatisch laten verwijderen? Vink dan in het venster Toevoegen aan archief de optie Bestanden na inpakken verwijderen aan. Zo blijft enkel de beveiligde versie over.

Versleutelen en splitsen

Wil je nog een extra beveiligingslaag toevoegen? Dan kun je het bestand niet alleen versleutelen met 7-Zip, maar ook opsplitsen in meerdere delen. Vervolgens kun je elk deel apart versturen, eventueel zelfs op verschillende momenten of via verschillende kanalen.

Open opnieuw 7-Zip en voeg het bestand toe dat je op deze manier wilt beveiligen. Stel een encryptiewachtwoord in en bevestig dat. In het veld Opsplitsen in volumes, bytes kies je de gewenste bestandsgrootte per deel. Dit is vooral handig voor grote bestanden. Stel dat het originele bestand 40 MB groot is. Als je 10 MB opgeeft, maakt 7-Zip er automatisch vier gelabelde delen van.

Voor maximale veiligheid kun je elk deel via een andere dienst of e-mailaccount verzenden. De ontvanger selecteert alle delen in 7-Zip (houd hiervoor de Ctrl-toets ingedrukt tijdens het aanklikken) en kiest daarna Uitpakken. Zodra het juiste wachtwoord wordt ingevoerd, worden de delen automatisch samengevoegd en ontsleuteld.

➡️OneDrive

Machtigingen

Met OneDrive stel je eenvoudig machtigingenin waarmee je bepaalt wie er toegang krijgt tot het bestand dat je eerder met 7-Zip hebt versleuteld. Het delen kun je op elk moment weer stopzetten. Open OneDrive via verkenner en navigeer naar de map waarin de versleutelde container staat. Klik met de rechtermuisknop op het bestand en kies voor Delen.

In het pop-upvenster voer je het e-mailadres in van de persoon met wie je het bestand wilt delen. Je kunt ook meerdere e-mailadressen of een mailgroep invoeren. Klik vervolgens op het potloodicoon om aan te geven of de ontvanger het bestand mag Bewerken of Alleen mag bekijken. Ben je klaar? Klik dan op Verzenden. De ontvanger krijgt een e-mail met een link om het bestand te downloaden.

➡️Outlook

E-mailversleuteling

Heb je een Microsoft 365-abonnement? Dan kun je gebruikmaken van de ingebouwde versleutelfunctie in Outlook om je e-mails en bijlagen extra te beveiligen.

Open de Outlook-app en klik op Nieuwe e-mail om een nieuw bericht op te stellen.Ga eventueel naar het tabblad Invoegen en kies Bestand bijvoegen.Selecteer via Op deze computer zoeken het gewenste bestand en klik op Openen.

Daarnaga je naar het tabblad Opties bovenaan het Lint.Klik op de knop Versleutelen. Je kunt hier ook kiezen uit verschillende beveiligingsniveaus.Maak je bericht af zoals gewoonlijk en klik op Verzenden.De e-mail wordt nu automatisch versleuteld verstuurd. De inhoud is onderweg beschermd en kan alleen worden geopend door de bedoelde ontvanger.

Beveiligingsopties

Onder de knop Versleuteling zie je drie opties als je een Microsoft 365 Family- of Personal-abonnement gebruikt. De eerste optie is Niet doorsturen. Hierdoor blijft je bericht versleuteld binnen Microsoft 365 en kan de ontvanger het niet kopiëren of naar anderen doorsturen. Kies je Versleutelen, dan kunnen ontvangers met een Outlook.com- of Microsoft 365-account de bijlagen downloaden vanuit Outlook.com of de mobiele Outlook-app.

Wie een andere e-mailclient gebruikt, zoals Gmail, Thunderbird of Apple Mail, ontvangt een bericht dat er een Microsoft Office 365-versleutelde e-mail op hem wacht. Als de ontvanger op de link Bericht lezen klikt, dan schakelt hij naar het Microsoft 365 Portal voor berichtversleuteling en daar moet hij zich aanmelden met een eenmalige wachtwoordcode. Die code ontvangt hij in zijn e-mailclient en daarmee kan hij dan het bericht op de portal openen.

De derde optie is Geen machtiging ingesteld en daarmee verwijder je eerdere machtigingen. De versleutelfunctie in Outlook is ideaal voor wie snel en zonder technische omwegen gevoelige informatie wil delen binnen een professionele context. Je hoeft geen extra tools te installeren.

➡️Gmail

Vertrouwelijke modus

De extra beveiliging in Gmail heet Vertrouwelijke modus. Hiermee versleutel je je berichten, zodat alleen de bedoelde ontvanger ze kan lezen, zelfs als iemand anders toegang krijgt tot diens mailbox. Klik op Opstellen om een nieuw bericht te maken. Vul het e-mailadres van de ontvanger in, kies een onderwerp en typ je bericht. Voor je op Verzenden klikt, activeer je de extra beveiliging. Onderaan het berichtvenster zie je een aantal grijze knoppen. Helemaal rechts staat een pictogram van een slot met een wijzerplaat. Klik daarop om de Vertrouwelijke modus in te schakelen.

Gebruik je de mobiele app? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven en kies daar het slotje. Ontvangers kunnen deze mail vervolgens niet doorsturen, kopiëren, afdrukken of downloaden. Er verschijnt ook een pop-upvenster waarin je de vervaltijd van het bericht instelt. Je kunt kiezen uit: 1 dag, 1 week, 1 maand, 3 maanden of 5 jaar. Na afloop van de gekozen periode verdwijnt het bericht automatisch uit de postbus.

Sms-beveiliging

In hetzelfde pop-upvenster kun je een extra beveiligingslaag toevoegen via de optie Toegangscode vereisen. Vink hier de optie Sms-toegangscode aan. De ontvanger kan het bericht dan pas lezen nadat hij of zij een code invoert die via sms op de mobiele telefoon wordt bezorgd. Hiermee voeg je een tweede beveiligingsfactor toe, wat het voor een indringer vrijwel onmogelijk maakt om toegang te krijgen. Die moet immers niet alleen de mailbox, maar ook de sms-berichten van de ontvanger onderscheppen. Dat is een bijzonder lastige combinatie.

Klik op Opslaan en vervolgens op Verzenden. Op dit moment kun je eventueel nog de vervaltijd van het bericht aanpassen. Dan verschijnt er nu een tweede pop-upvenster waarin je het telefoonnummer van de ontvanger moet invoeren. Klik opnieuw op Verzenden. De ontvanger krijgt vervolgens een e-mail met daarin een knop om het vertrouwelijke bericht in de browser te openen. Is sms-verificatie ingeschakeld? Dan ziet de ontvanger ter bevestiging de laatste twee cijfers van zijn of haar gsm-nummer. Na een klik op Send passcode wordt de toegangscode per sms verstuurd.

Lees ook: 20 (écht) onmisbare tips voor Gmail

Documenten ondertekenen op je iPhone? Zo maak je een handtekening aan

➡️Proton Mail

Zwitserse veiligheid

De grote mailproviders maken er geen geheim van dat ze het e-mailverkeer scannen. Volgens eigen zeggen doen ze dat om hun dienstverlening te verbeteren. Daarbij richten ze zich vooral op de metadata van berichten: wie met wie communiceert, wanneer en hoe vaak. Ben je op je privacy gesteld, dan geeft dit idee een onbehaaglijk gevoel, zeker wanneer het om vertrouwelijke informatie gaat.

In dat geval kun je overstappen naar een ultraveilige aanbieder zoals Proton Mail (https://proton.me), een dienst die privacy centraal stelt. De servers staan in Zwitserland, waardoor de dienst onderworpen is aan een van de strengste privacywetgevingen ter wereld. Proton Mail werkt standaard met end-to-end-encryptie. Bij gewone e-mails is de verbinding tussen jou en de server meestal wel versleuteld met TLS (Transport Layer Security), maar de e-mail zelf wordt op de server in leesbare vorm opgeslagen.

End-to-end-encryptie (E2EE) bij e-mail betekent dat alleen de afzender en de beoogde ontvanger de inhoud van het bericht kunnen lezen. Zelfs de e-maildienst zelf kan niet zien wat er in de e-mail staat, omdat de versleuteling pas wordt verwijderd op het toestel van de ontvanger.

De gratis versie, Proton Free, biedt dezelfde sterke beveiliging als de betaalde formules, maar met enkele beperkingen. Je beschikt over één e-mailadres en 1 GB e-mailopslag. Daar staat tegenover dat je volledig reclamevrij werkt, niet gevolgd wordt en je berichten niet worden geanalyseerd of gelogd. Wie meer nodig heeft, kan upgraden naar een betaald abonnement, zoals Mail Plus (3,99 euro per maand bij jaarlijkse betaling).