Review Panasonic TX-55LZW984 - Wat mag kwaliteit kosten?
Deze Panasonic is het goedkoopste 55 inch-model in de OLED-line-up van de Japanse fabrikant. Het voornaamste verschil met de duurdere modellen is het type OLED-paneel, deze moet het zonder Master OLED stellen. Maar verder krijg je wel alle beeldkwaliteit die je ook bij de hogere modellen vindt. Maakt hem dat een goede keuze?
Deze OLED-tv van Panasonic erft flink wat kwaliteiten van het topmodel. De processor levert top beeldverwerking, en er is maar een misser die we echt jammer vinden, hij kan geen kleurstroken verwijderen uit zachte gradiënten. Het OLED-paneel is niet van hetzelfde niveau als in het topmodel, en dus geeft hij op vlak van helderheid wat terrein prijs. Hij ondersteunt wel alle HDR-formaten, en de kalibratie in Filmmaker Mode is uitmuntend, zelfs van referentieniveau. Zo kan je op uitstekende beeldkwaliteit rekenen. Enkel in zeer heldere HDR10-beelden merken we dat kleuren wat aan intensiteit verliezen. De audio komt niet boven het gemiddelde uit. De prijs lijkt ons ook iets te hoog om goed te kunnen concurreren.
- Uitmuntende kalibratie uit de doos
- Zeer goede beeldverwerking
- Uitgebreide werking van de lichtsensor
- Ondersteuning voor HDR10+ en Dolby Vision IQ
- Dubbele tv-tuner, twee CI Plus-slots
- Geen efficiënte oplossing voor kleurstroken
- Slechts twee HDMI 2.1-aansluitingen
- Iets beperkter app-aanbod, vooral voor lokale content
Panasonic-designs zijn van zichzelf al erg eenvoudig, dus op dat gebied doe je geen concessies wanneer je voor een goedkoper model kiest. De LZW984 is dan ook de eenvoud zelve, al krijg je wel dezelfde uitstekende bouwkwaliteit. Het opvallendste verschil is dat het slanke scherm niet op een draaivoet staat. De voetplaat is wat dikker, en daardoor wat minder elegant. Het scherm staat net hoog genoeg om nog een soundbar te kunnenplaatsen zonder dat ze het beeld hindert.
De selectie aansluitingen bevat twee HDMI 2.0-aansluitingen en twee HDMI 2.1-aansluitingen (40 Gbps bandbreedte). Die laatste zijn geschikt voor 4K120 en ondersteunen ALLM en VRR. Naast HDMI VRR kennen ze AMD Freesync, en al staat het niet in de specificaties, in de menu’s vinden we een NVIDIA Auto Game Mode instelling, dus is er vermoedelijk ook compatibiliteit met NVIDIA Gsync. Enkel de combinatie van 4K120 en Dolby Vision is uitgesloten, in 4K60 kan je wel in Dolby Vision gamen. Er is met andere woorden flink wat ondersteuning voor gamers. De input-lag is dan ook nog eens erg laag, 6,4 ms in 2K120 en 10,4 ms in 4K60 en via het Game Control Board kan je een aantal instellingen eenvoudig aanpassen.
De resterende aansluitingen zijn drie USB-slots, een composiet video met stereo cinch audio ingang (via verloopstekker) en een optische digitale audio-uitgang. De minijack hoofdtelefoonaansluiting dubbelt als subwoofer uitgang. Omschakelen tussen beide functies doe je via de menu’s. Voor de smart tv-functies is er ethernet en WiFi. En via Bluetooth sluit je een draadloze hoofdtelefoon aan of stuur je audio van je smartphone naar de tv.
My Home Screen 7.0
Het smart-gedeelte wordt ingevuld door My Home Screen 7, de Panasonic spin-off van het ter ziele gegane Firefox TV. Als dat een ding geërfd heeft van zijn illustere voorganger is het wel snelheid. De interface navigeert erg vlot, vermoedelijk ook omdat hij erg eenvoudig is. Maar dat is geen minpunt, alle andere smart tv-systemen overstelpen je met aanbevelingen, niet zo bij Panasonic. Een balk iconen onderaan het scherm bevat niet alleen apps, maar ook externe bronnen of zelfs tv-kanalen. Wat er verschijnt en in welke volgorde bepaal je volledig zelf. Je ziet alleen aanbevelingen als je een van de iconen selecteert, uiteraard alleen als die dienst dat ook ondersteunt. Het app-aanbod is goed, maar loopt toch wat achter op de concurrenten. HBO Max ontbreekt bijvoorbeeld, en ook wat lokale content betreft is de lijst niet volledig. Maar de meest populaire diensten zijn er. YouTube en Netflix kan je casten, en de tv ondersteunt het spiegelen van je smartphone scherm. De dubbele tv-tuner is een mooi extraatje, dat laten sommige andere merken achterwege, maar vooral de twee CI Plus-slots springen in het oog. Wie geen settopbox meer wilt voor live tv kan met externe USB-opslag live tv pauzeren, en kijken en tegelijk een ander kanaal opnemen.
Panasonic My Home Screen (afgebeelde tv is een ander model)
De afstandsbediening heeft dezelfde vorm en layout als die van de topmodellen, alleen is ze uitgevoerd in zwart in plaats van zilver. Het is een erg grote afstandsbediening, met aangename toetsen, maar een moderner design zou toch op zijn plaats zijn. Goede punten zijn er voor de ‘My App’ toets, die je koppelt aan jouw favoriete app, en de ‘Picture’ toets waarmee je snel van beeldmode verandert.
Beeldkwaliteit met topambities
De LZW984 moet het stellen zonder het Master OLED-paneel dat we op hogere modellen vinden. Geen extra koelingslaag dus, en vrijwel zeker minder helder. Het paneel vertoonde een heel vage lichtroze rand onderaan het beeld, maar dat was zelden of nooit zichtbaar. De uniformiteit is verder uitstekend, zowel in donkere als heldere beelden. De piekhelderheid op een 10% venster is 724 nits, dat is prima, en op het volledig witte testscherm daalt dat naar 130 nits. Dat is niet slecht, maar met die prestaties zit hij op het niveau van de Hisense 55A85H, en toch duidelijk onder de LG C2 en Philips OLED807. Het kleurbereik, 98% P3, is wel uitstekend. Maar de Panasonic kan wel degelijk een verschil maken, en dat is te danken aan de bijna referentieniveau kalibratie. De Filmmaker Mode scoort in HDR én SDR topresultaten. De kleurweergave is zeer nauwkeurig, wat voor erg natuurlijke beelden zorgt. In HDR10 respecteert hij de metadata, waardoor er veel, maar weliswaar niet alle lichtnuances zichtbaar blijven. De tonemapping geeft een klein beetje kleurintensiteit prijs in zeer heldere beelden. En in sommige donkere HDR-content ontbreekt een minimum aan zwartdetail. Maar geen van die opmerkingen was van die aard dat ze het kijkplezier aantastten. De tv ondersteunt Dolby Vision en HDR10+, een garantie voor de best mogelijke HDR-beeldkwaliteit.
Beeldverwerking
Op dit vlak hoef je absoluut niets te vrezen. De HCX Pro AI processor is identiek aan die van het topmodel, dus je geniet van dezelfde uitstekende deinterlacing, ruisonderdrukking en upscaling. De lichtsensor is in staat om de helderheid en kleurtemperatuur aan te passen. Een van de zaken die we echt appreciëren is dat Panasonic subtiel te werk gaat met beeldverwerking. Dat maakt het interessant om eens naar andere beeldmodes te kijken dan de Filmmaker Mode. Wil je de processor gewoon zijn ding laten doen, kies dan de ‘Auto AI’ beeldmode, waarbij de processor volledig zelfstandig beslist wat te doen op basis van wat je aan het kijken bent. Je kan zelfs de sterkte van het effect nog bijstellen. Voor sport of games krijg je bovendien uitstekende bewegingsscherpte. De beeldverwerking is dus erg goed, maar er zijn wel nog twee minpunten die we willen aanstippen. Kleurstroken die zichtbaar zijn in zachte gradiënten, daar heeft de processor geen antwoord op. Dat kan in sommige gevallen erg zichtbaar zijn, bijvoorbeeld in erg donkere scènes. En wie voor motion interpolation opteert om panbeelden vloeiend te maken, zal zien dat in snelle pans de processor soms nog een steek laat vallen.
Middelmatige audio
De 2x 15 Watt configuratie laat al uitschijnen dat je de verwachtingen best niet te hoog legt. Na een uitgebreide luistersessie stellen we vast dat dat een goede inschatting was. De klank is degelijk, maar echt onder de indruk zijn we niet. Er is voldoende volume voor doorsnee gebruik, dan is de geluidskwaliteit ok met een relatief warme klank. Maar als we wat muziek opzetten en de volumeknop nog wat extra opendraaien, horen we de processor hard ingrijpen en zitten de luidsprekers echt aan de rand van vervorming. De Panasonic ondersteunt Dolby Atmos, maar de beperkte configuratie kan daar niet veel extra uit halen. Met de indrukwekkende prestaties van de TX-55LZW2004 in gedachte lijkt deze ons wat te zuinig uitgerust. Ook een concurrent zoals de Philips 55OLED807 doet het beduidend beter.
Conclusie
Deze OLED-tv van Panasonic erft flink wat kwaliteiten van het topmodel. De processor levert top beeldverwerking, en er is maar een misser die we echt jammer vinden, hij kan geen kleurstroken verwijderen uit zachte gradiënten. Het OLED-paneel is niet van hetzelfde niveau als in het topmodel, en dus geeft hij op vlak van helderheid wat terrein prijs. Hij ondersteunt wel alle HDR-formaten, en de kalibratie in Filmmaker Mode is uitmuntend, zelfs van referentieniveau. Zo kan je op uitstekende beeldkwaliteit rekenen. Enkel in zeer heldere HDR10-beelden merken we dat kleuren wat aan intensiteit verliezen. De audio komt niet boven het gemiddelde uit. De prijs lijkt ons ook iets te hoog om echt concurrentieel te zijn.
De ene smartwatch moet je elke dag opladen, de andere een keer per week.
