Met een emulator op je smartphone is het mogelijk games van verschillende arcadekasten, consoles en handhelds te spelen. Maar alleen wanneer je daar de juiste bestanden voor hebt, zogenaamde roms. Hoe kom je daar precies aan en hoe zet je die op je smartphone?

Er is logischerwijs veel te doen omtrent het emuleren van games. Voor veel mensen is dit een grijs gebied, want mag er nu precies wel en niet volgens de wet? Veel hangt af van interpretatie. Zo is het gebruiken en het downloaden van een emulator wettelijk toegestaan. Met zo'n programma kun je immers spellen spelen die je zelf gemaakt hebt. Maar het downloaden van spelbestanden waar copyright op rust, dat mag natuurlijk niet. Máár... er bestaat momenteel geen precedent voor het aanleggen van back-ups van games die je zelf (fysiek) in bezit hebt.

Eigen games spelen

Dat is dus het punt van interpretatie; zoals het nu lijkt, mag je dat gewoon doen. Er is in elk geval geen wet die stelt dat dit illegaal is. Mits je de bestanden op je eigen computer houdt en niet (online) verspreidt. Want zelf spelbestanden met copyright distribueren mag niet. Dat zorgt er in elk geval voor dat er wat ruimte ontstaat als je met emulators aan de slag gaat. Dat kan al jaren op Windows en Android, waar handhelds hoogtij vieren, maar sinds kort ook op iOS. Apple moest de beperkingen op het systeem opheffen en sindsdien is er veel meer mogelijk.

©Wesley Akkerman

Voor sommige mensen is er daardoor een wereld van mogelijkheden geopend, waaronder dus het spelen van retrogames op hun smartphone. Met de juiste emulator aan boord kun je de beste games beleven vanaf de eerste lading arcadekasten tot en met de PlayStation 2 en Nintendo GameCube. Hoe moderner de hardware, hoe beter de prestaties. Maar de vraag is dan: hoe kom je aan die games? Downloaden van de slinkende groep romsites mag niet, dus ben je aangewezen op apparatuur waarmee je zelf reservekopieën kunt aanmaken.

Games met cartridges

Voor veel consoles en handhelds bestaan apparaten waarmee dat kan. Eigenaars van een Game Boy (of opvolgers Color of Advance) kunnen bijvoorbeeld hun games dumpen (zoals dat genoemd wordt) door gebruik te maken van de Epilogue GB Operator. Je sluit de accessoire aan op je computer, downloadt het bijbehorende programma en kunt vervolgens een legale back-up aanmaken van de games die je hebt. Zo heeft vrijwel elke spelcomputer een handige tool waarmee je back-ups aanmaakt. Toch blijft dat voor sommige consoles en handhelds een uitdaging.

Ten eerste is niet alles in Europese winkels verkrijgbaar. Je zult dus spullen moeten importeren, en daardoor kunnen de kosten best oplopen. Ook is het zo dat sommige populaire producten niet meer worden gemaakt of verkrijgbaar zijn, waardoor je bent aangewezen op de dure tweedehandsmarkt. Daarnaast bestaan er voor spelcomputers die met cartridges werken eenvoudiger oplossingen voor het rippen van games. Bovendien nemen die spelbestanden over het algemeen minder ruimte in beslag.

©PXimport

Hoe hoger de generatie, hoe lastiger

Als het aankomt op spelcomputers die beschikken over discs (cd's, dvd's of blu-rays), wordt het al een stuk lastiger. Niet alleen omdat die spellen meer ruimte in beslag nemen, maar ook omdat je nog meer kunst-en-vliegwerk moet uithalen. Voor het aanmaken van een GameCube-back-up heb je bijvoorbeeld een (omgebouwde) Wii nodig, of een pc die beschikt over een dvd-drive. Zodra je daar naar gaat googelen, kom je algauw uit in een konijnenhol van mogelijkheden – maar dat is deels ook wat deze hobby zo leuk maakt en houdt.

Je zult dus goed moeten zoeken naar de middelen waarmee het mogelijk is legale kopieën van je games te maken, maar ze bestáán wel. Soms moet je daarvoor een console modden, maar aangezien de garantie toch al verlopen is, zal dat ook weinig risico opleveren. Lees je desondanks goed in van tevoren. Als je eenmaal de spellen geript en opgeslagen hebt, is het zaak dat je ze in de correcte mappen plaatst, zodat de emulator in kwestie 'weet' waar die de spelbestanden vandaan moet halen. Gelukkig is dit het makkelijkste taakje voor retrogamers.

Waar je de spellen kunt opslaan, dat is per emulator anders, maar over het algemeen is het mogelijk om gewoon één map aan te houden die op een microSD-kaart staat of opgeslagen is op de interne schijf. In de instellingen ga je vervolgens op zoek naar het pad voor de roms (de benaming verschilt per app, maar dat wijst zichzelf) en zodra je daarop tikt, kun je op zoek naar de map met spelbestanden. Geef aan dat je die map wilt gebruiken en de emulator doet de rest. Veel plezier!

Een paar bestanden hernoemen is zo gebeurd. Maar zodra je tientallen of honderden namen moet aanpassen, schiet handmatig werk tekort. Dan komt externe software goed van pas. PowerRename, onderdeel van de PowerToys-collectie, biedt uitkomst. Met deze slimme tool kun je grote aantallen bestanden in één keer hernoemen. Dat gaat snel, efficiënt en precies zoals jij het wilt.

PowerRename activeren

PowerRename is een stuk krachtiger dan de standaard hernoemfunctie van Windows. De tool maakt deel uit van PowerToys, een opensource-project van Microsoft. Wil je de Microsoft Store-versie installeren? Open dan het Startmenu, zoek naar Microsoft Store en start de app. Typ PowerToys in het zoekveld bovenaan. Klik op Installeren zodra je het programma hebt gevonden. Na installatie verschijnt PowerToys in het systeemvak van Windows. Open het, kies in de linkerkolom PowerRename en je ziet meteen een korte animatie van hoe de tool werkt. Klik op Instellingenopenen en controleer of PowerRename is ingeschakeld. Let op: bij ons werkte PowerRename pas na een herstart van het systeem.

Contextueel menu in Verkenner

Open de map met de bestanden die je wilt hernoemen. Selecteer ze allemaal met Ctrl+A en klik met de rechtermuisknop op de selectie. In het contextmenu van Windows Verkenner kies je onderaan de opdracht Naam wijzigen met PowerRename.

Zoeken en vervangen

Daarna opent het venster van PowerRename. In het veld Zoeken geef je in welk deel van de bestandsnaam je wilt vervangen. In het veld eronder typ je de nieuwe tekst. In ons voorbeeld vervangen we het woord Image door Kreta2015. Nog vóór de wijziging wordt uitgevoerd, toont PowerRename een overzicht: links de oorspronkelijke bestandsnamen, rechts de nieuwe. Zo zie je meteen wat er verandert. Daaronder kies je of de aanpassing moet gelden voor de volledige naam inclusief extensie, alleen de bestandsnaam, of alleen de extensie.

Met de knoppen onder Tekstopmaak pas je eenvoudig het hoofdlettergebruik aan, van alles in kleine letters, naar alles in hoofdletters, alleen een hoofdletter aan het begin, of elke beginletter van een woord in hoofdletters. Het laatste pictogram schakelt de nummering in. Activeer je dat, dan voegt PowerRename automatisch nummers tussen haakjes toe aan de bestandsnamen.

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!