Duik je regelmatig het zwembad in, dan wil je tijdens het zwemmen misschien wel naar je favoriete muziek luisteren. Met veel koptelefoons of oortjes kan dat niet, omdat ze vaak alleen maar spatwaterdicht zijn en dus niet geschikt zijn om baantjes mee te trekken. Gelukkig zijn er voldoende koptelefoons waarmee dat wél kan. Maar waar moet je op letten wanneer je een waterdichte koptelefoon kopen wilt? Dat leggen we uit in dit artikel, waarin we je ook meteen drie kooptips geven.

In het kort: 🎧 Wat je moet weten als je een waterdichte koptelefoon wilt kopen 🎧 Waarom je een (ingebouwde) MP3-speler nodig hebt 🎧 Kooptip: 3 goede waterdichte koptelefoons

Ook interessant voor jou: Beginnen met zwemmen, zo doe je dat

Eerst checken: de IPX-classificatie

Wil je zeker kunnen weten dat je kunt zwemmen met de koptelefoon of oortjes die je op het oog hebt? Kijk dan naar de IPX-waarde. Om aan te geven hoe waterdicht een elektrisch apparaat is, wordt er gewerkt met IPX-codes. Achter de X komt een cijfer; hoe hoger dat is, hoe meer het apparaat beschermd is tegen vocht. De classificering loopt van IPX0 (helemaal geen bescherming) tot en met IPX9 (vochtdicht). Het apparaat is dan vochtdicht en je kunt het gebruiken bij een vochtigheidsgraad van meer dan 90%.

Kom je onder de IPX7, dan wordt (naarmate het cijfer lager wordt) de bescherming tegen water steeds slechter. Heb je IPX6-oortjes, dan zijn ze nog waterbestendig en zou je ze kunnen gebruiken om te hardlopen terwijl het regent. Maar bij IPxX zijn ze hooguit nog spatdicht, en kom je bij IPX2, dan zijn ze alleen nog maar drupdicht.

Vaak wordt een koptelefoon met IPX7 waterdicht genoemd, maar eigenlijk is dat meer 'dompeldicht'. Zou je hem dan een half uur lang onderdompelen op maximaal 1 meter diepte, dan zou hij die periode blijven werken. Voor een echte watersport als zwemmen of surfen is IPX8 eigenlijk een vereiste: dan weet je zeker dat je de koptelefoon of oortjes tijdens het zwemmen kunt gebruiken!

Wat er naast IPX nog meer belangrijk als je wilt zwemmen met oortjes?

Ga je zwemmen of surfen, dan is er wat meer onderzoek nodig dan alleen de IP-classificatie. Zo hebben veel waterdichte koptelefoons een bluetooth-verbinding met je telefoon nodig om muziek af te spelen, maar de radiofrequenties die hiervoor worden gebruikt (2.40GHz tot 2.48GHz) werken niet goed onder water. Zelfs al ligt je telefoon direct naast het zwembad: een koptelefoon met bluetooth is niet aan te raden als je gaat zwemmen.

Ga voor een koptelefoon met ingebouwde MP3-speler

Kies in plaats daarvan voor een koptelefoon met ingebouwde MP3-speler. De oortjes dienen dan als opslagmedium voor al je muziek en je hoeft je geen zorgen te maken over de verbinding met je telefoon. Let er bij de aanschaf van de oortjes wel op dat je voldoende opsl ag hebt. Meestal bieden koptelefoons met een ingebouwde MP3-speler tussen de 2 GB en 8GB aan opslag. Om een idee te geven: met 4 GB kun je ongeveer 1.000 nummers opslaan. Dat is muzikale begeleiding voor heel wat baantjes ...

Een koptelefoon met ingebouwde MP3-speler heeft soms geen optie om ook nog via bluetooth te luisteren naar muziek. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de populaire zwemoordopjes Aftershokz Xtrainerz. Dit betekent dus dat je altijd eerst je muziek moet downloaden op de oortjes. Er is dan geen mogelijkheid om via Spotify naar muziek te luisteren als je een keer niet in het water ligt.

Zoet of zout water

Veel oortjes zijn niet geschikt zijn voor gebruik in zout water. Ga dus niet de zee in met je koptelefoon. Sony beveelt bijvoorbeeld voor de WS610 Walkman WS-serie aan alleen te zwemmen in zoet water. Zwemmen in meren, rivieren en plassen zou dus in theorie kunnen. Als je gaat zwemmen in chloorwater, bijvoorbeeld in het zwembad, zorg dan dat je je koptelefoon na afloop goed afspoelt met kraanwater.

In de omschrijving van een koptelefoon staat vaak hoe lang je ermee aan één stuk door kunt zwemmen. Houd je daaraan om te voorkomen dat je je oortjes beschadigt. Ook zie je tot hoe diep je onder water kunt zwemmen. Vaak ligt dit tussen de één en twee meter. In sommige gevallen kun je tot drie meter diepte zwemmen en kun je echt een lange periode in het water blijven. Bekijk dus eerst goed de specificaties voordat je je keus maakt.

Design

Tijdens het zwemmen moeten de oortjes natuurlijk goed zitten. Je wilt niet dat ze uitvallen tijdens het surfen: de kans is dan groot dat je ze voor altijd kwijt bent. Vaak kiezen zwemmers voor bone conduction oordopjes. De oortjes gaan niet direct je gehoorgang in, maar rusten op je jukbeenderen. Dit heeft als voordeel dat de koptelefoon goed op je hoofd blijft zitten en bovendien ook nog goed zit als je bijvoorbeeld een zwembril op hebt of een badmuts draagt. Het nadeel is dat de geluidskwaliteit vaak minder goed is dan bij oortjes die je direct je gehoorgang ingaan.

Goed zoeken

Het aanbod van waterbestendige oordopjes is enorm groot, maar wil je écht een volledig waterdichte koptelefoon die bovendien geschikt is om mee te zwemmen, dan zul je goed moeten zoeken. Dit hoeft niet te betekenen dat je altijd de hoofdprijs betaalt voor een waterdichte koptelefoon. Zo betaal je voor de H2O Audio IE2-BK Surge 2G, die wordt aanbevolen door de bekende zwemmer Michael Phelps, verkocht voor circa 80 euro. Een ander bekend model is de Shokz OpenSwim, dat een prijskaartje van rond de 160 euro heeft. Beide modellen zijn uitermate geschikt voor watersporten.

Kooptips: 3x waterdichte koptelefoon

Welke waterdichte koptelefoon-slash-oortjes moet je hebben? Laten we eens naar drie opties kijken.

Shokz OpenSwim

De koptelefoon van Shokz is uitermate geschikt voor je zwemsessies. Met de oortjes in kun je tot twee meter diep zwemmen, terwijl je met een batterijduur van 8 uur heel wat baantjes kunt trekken. De OpenSwim heeft een opslagcapaciteit van 4 GB, waardoor je makkelijk meer dan duizend nummers op de koptelefoon met MP3-speler kunt zetten. De oortjes rusten op je jukbeenderen en dat heeft wel wat invloed op de geluidskwaliteit. Shokz zegt evenwel dat het design zorgt voor 50 procent minder geluidslekkage.

H2O Audio Surge S+

De oortjes van H2O gaan wel direct in je oor, waardoor je in principe helemaal geen geluidslekkage hebt. De Surge S+ is bovendien bekabeld, dus je hoeft niet bang te zijn dat de verbinding tussen je oortjes en de MP3-speler wegvalt. De kabel is met 30 centimeter lekker kort en dat heeft als voordeel dat deze niet in de weg zit tijdens het zwemmen. Het nadeel daarvan is dat je je MP3-speler aan je hoofd moet vastzetten, bijvoorbeeld via een clipje aan je badmuts of via een speciale hoofdband. Dat is dan weer wat onhandig. Hoewel de aanschafprijs van de Surge S+ niet enorm hoog is, moet je wel zelf nog een losse MP3-speler kopen. Die wordt namelijk niet meegeleverd met de koptelefoon van H2O.

Sony NW-WS623

Deze koptelefoon van Sony is een goede allrounder, die je naast het zwemmen ook voor andere sporten goed kunt gebruiken. Je hebt de keuze uit 4 GB of 16 GB aan opslag en je kunt met de oortjes tot twee meter diep zwemmen in zout water. Houd er wel rekening mee dat langer zwemmen dan dertig minuten met de koptelefoon wordt afgeraden en vergeet ook niet de waterbestendige oordopjes erop te zetten. Elk oordopje is bedekt met een dunne folie om waterschade te voorkomen. Ook voor extreme sporten is de NW-WS623 een ideale partner. Als je gaat wandelen of klimmen weerstaat de koptelefoon temperatuur van -5 tot +45 graden. Fijn is ook de mogelijkheid om via je telefoon naar muziek te luisteren dankzij NFC en bluetooth. Hierdoor hoef je dus niet altijd eerst de nummers op je koptelefoon te zetten voordat je gaat sporten.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.