Vrij bewegen en daarbij genieten van muziek of een gesprek voeren zonder het contact met de omgeving te verliezen: bij de meeste hoofdtelefoons en ‘oortjes’ is dat niet of nauwelijks mogelijk. Met een bone-conduction headset kan het wel. Hier lees je hoe het werkt, wat de voor- en nadelen zijn en waar je op moet letten bij de aanschaf.

Binnen het grote aanbod van koptelefoons is er één opvallende subcategorie, en dat is die van de headsets die gebruikmaken van bone-conduction. of in het Nederlands 'bot- of beengeleiding'. Hierbij wordt het geluid van de muziek of het telefoongesprek niet als geluidsgolven het oor in geblazen, maar als mechanische trilling via het juk- of kaakbeen overgedragen. Het oor zelf blijft zelfs helemaal vrij en kan omgevingsgeluid onveranderd waarnemen. Het is alsof je er een extra geluidskanaal bij krijgt.

©Kumiko Hirama

De oren blijven vrij

Gebruik je een bone-conduction headset, dan blijf je dus gewoon horen wat rechtstreeks tegen je wordt gezegd zoals je ook het geluid van een naderende auto onveranderd waarneemt. Dat is behalve handig dus ook gewoon veiliger, en dat geldt zeker voor gebruik in de open lucht, zoals tijdens het sporten. Hardlopers en fietsers met een gewone hoofdtelefoon verliezen het contact met hun omgeving, maar met een bone-conduction hoofdtelefoon blijft dat onveranderd.

Om die reden vinden steeds meer sporters deze techniek interessant genoeg om het mee te nemen bij de aanschaf van een nieuwe hoofdtelefoon. Het gevoel dat een bone-conduction hoofdtelefoon een medisch apparaat is voor specifieke gevallen, is al lang achterhaald. Meekrijgen wat er rondom je gebeurt is echter ook buiten het sporten om interessant, bijvoorbeeld in een kantooromgeving, waar je ook direct contact met de aanwezige collega’s wilt hebben en op de fiets in een drukke stad. 

©Digital Mammoth - stock.adobe.com

Geen kans op gehoorschade

Een andere (heel) belangrijk voordeel is dat een bone-conduction hoofdtelefoon anders dan een reguliere headset of oortjes geen gehoorschade oplevert. Artsen en audiciëns zien vooral het aantal jongeren dat last heeft van lawaaidoofheid of een continu oorsuizen of pieptoon in de oren (tinnitus) de laatste jaren sterk toenemen, vermoedelijk door veelvuldig gebruik (op hoog volume) van hoofdtelefoons en oortjes. Doordat een bone-conduction headset de gewone werking van het oor niet belast, is er hierbij geen risico op gehoorschade.

Podcasts in plaats van muziek

Behalve voordelen zijn er ook nadelen. Doordat een bone-conduction hoofdtelefoon niet ín het oor zit, maar erover- en omheen en daarbij tegen het bot rondom het oor drukt, is het draagcomfort duidelijk anders dan bij een normale hoofdtelefoon of oortjes. Bij gebruik buitenshuis is bone-conduction bovendien gevoeliger voor het ruizen van de wind. Dat maakt bone-conduction dan ook beter geschikt voor films en podcasts dan muziek. Vooral voor (klassieke) muziek met veel wisselingen in volume en toonhoogte is een bone-conduction hoofdtelefoon minder geschikt. Bij zware bassen kan de weergave via de bot- of beengeleiding daarnaast tot een vervelend tintelend gevoel leiden.

Waar moet je op letten bij aanschaf?

Zaken om op te letten zijn draagcomfort, gewicht, batterijduur bij gebruik en in stand-by, opladen via eigen ontwerp stekker (Shokz) of usb, bluetoothversie, het aantal gelijktijdig verbonden apparaten en ook eventuele opslag voor muziek (nodig voor gebruik bij zwemmen). Wat betreft het gebruik zijn belangrijk de algehele kwaliteit van de geluidsweergave, gevoeligheid voor wind, wel of geen microfoon, de microfoonkwaliteit (zeker in drukke omgevingen en bij wind), of de microfoon is geïntegreerd of op een boom zit voor betere plaatsing nabij de mond, spatwater- of zelfs zwemwaterdicht, knoppen voor aannemen van een telefoongesprek, volumeregeling en eventuele andere muziekfuncties. Draag je een bril, een gehoorapparaat of een helm bij het fietsen, test dan zeker voor definitieve aankoop of beide gelijktijdig gedragen of gebruikt kunnen worden.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.