Apples HomeKit bundelt op handige wijze de smarthome-gadgets bij jou in huis, maar lang niet ieder apparaat wordt ondersteund. Gelukkig is er hobbyproject Homebridge, om ook die niet-werkende wifi-lampen en andere accessoires aan het Apple-platform toe te voegen. We leggen uit hoe je homebridge installeren kunt op een Raspberry Pi.

De markt voor smarthome-producten lijkt op dit moment op het Wilde Westen. Iedere fabrikant brengt eigen apparaten met bijbehorende apps uit, ieder met eigen protocollen om met het internet te verbinden. Meterkasten hangen vol met verbindingshubs die allemaal andersoortige gadgets koppelen aan het internet en je telefoon.

Techbedrijven proberen dit gelukkig te standaardiseren door hun eigen alomvattende platformen te bouwen, waar fabrikanten vervolgens hun eigen gadgets aan kunnen koppelen. Zo heeft Apple bijvoorbeeld HomeKit, waar ondersteunde lampen, camera’s, thermostaten en andere domotica mee verbonden kan worden. Ieder apparaat met HomeKit-ondersteuning heeft een duidelijke vermelding op de doos, zodat je weet dat het goed samenwerkt.

Maar wat als die melding niet op de verpakking staat? Dan is er een aanzienlijke kans dat HomeKit niet werkt. Hoewel het aantal producten met HomeKit met de dag groeit, kiest niet iedere fabrikant ervoor om het protocol te gebruiken. Soms heeft dat te maken met de strenge privacy-eisen van Apple, want kan een bedrijf niet garanderen dat er privacyvriendelijk met de gegevens wordt omgegaan, dan mag het niet samenwerken met HomeKit. 

En soms heeft het te maken met de fabrikant zelf. Dat is bijvoorbeeld het geval bij de producten van Nest, waarvan geen enkel product werkt in combinatie met HomeKit. Nest is namelijk eigendom van Google, dat met de Google Home-app een concurrent voor HomeKit in handen heeft. Slimme stofzuigers van iRobot werken op hun beurt ook niet, omdat HomeKit officieel nog geen ondersteuning biedt voor dit soort apparaten.

Waarom Homebridge

Maar niet getreurd: bij veel van deze producten is het alsnog mogelijk om de koppeling met HomeKit te maken. Door een Raspberry Pi aan je netwerk te hangen en daar Homebridge op te installeren, heb je een apparaatje dat de officieuze brug vormt tussen allerlei gadgets en je HomeKit-verzameling. En die Raspberry Pi is klein genoeg om naast al die andere domoticahubs in dezelfde meterkast te hangen. Dat brengt twee hele grote voordelen met zich mee.

Ten eerste staan al je eerder niet-ondersteunde apparaten voortaan in de officiële Woning-app op je Apple-apparaat, waardoor je niet langer tussen meerdere apps hoeft te schakelen om je huis te bedienen. Ook vind je ze in het Bedieningspaneel terug waarmee je ze snel kunt besturen en ze zijn toegankelijk met stemassistent Siri. Bovendien staan ineens al je accessoires gesorteerd op kamer in plaats van op losse apps per productsoort.

©PXimport

Voordeel twee: alles dat in HomeKit staat, kan vanuit de Woning-app worden geautomatiseerd. Zo kun je bijvoorbeeld instellen om de Hue-lampen aan te zetten zodra de Nest-camera beweging detecteert, ondanks het feit dat die Nest-camera nooit op die manier met je lampen hoort samen te werken. Het stelt je huis open voor een reeks nieuwe automatiseringen die je leven nog iets makkelijker maken. Een gekoppelde lichtschakelaar kan meteen ook de gekoppelde thermostaatknoppen omhoog draaien en muziek op de Sonos starten, zodat bij binnenkomst in de woonkamer je hele ochtendroutine is opgestart.

In dit artikel leggen we uit hoe je Homebridge installeert en koppelt aan je netwerk. Daarbij leggen we vervolgens ook uit hoe dat kastje met de Woning-app op je iPhone praat, hoe je een plug-in installeert om apparaten te koppelen en waar je precies rekening mee moet houden.

Wat heb je nodig?

De betreffende software is beschikbaar voor Linux, macOS, Windows en Docker, waardoor je het zelfs op een al draaiende netwerkschijf in je trapkast kunt draaien. Wij richten ons in dit artikel op de installatie op een Raspberry Pi. Deze minicomputer is energiezuinig, wat belangrijk is bij een apparaat dat altijd aan moet blijven staan. Bovendien kun je een Pi voor een paar tientjes kopen, waardoor het project financieel niet uit de klauwen zal lopen.

Homebridge werkt op alle modellen van de Raspberry Pi, hoewel je bij de Pi 1 en 2 genoodzaakt bent om dan de ethernetpoort te gebruiken. Pas vanaf de Pi 3 is wifi ingebouwd. Voor 1 en 2 kun je wel een losse wifi-dongle kopen, maar voor dat extra geld heb je even goed een Pi 3 of Zero in huis gehaald.

Ons advies is daarom een Pi 3 te gebruiken voor dit project. Die is ook krachtig genoeg om met gemak video’s van gekoppelde camera’s te verwerken en wordt in veel winkels voor een zacht prijsje van de hand gedaan – winkeliers willen van de Pi 3 af om plaats te maken voor de nieuwere, krachtigere Raspberry Pi 4.

©PXimport

De Pi Zero is een alternatief voor wie zo min mogelijk wil besteden, al moet je dan wel het wifi-exemplaar kopen. Dit apparaat heeft immers geen ethernetpoort. Een standaard usb-lader is vaak voldoende om iedere Pi met Homebridge van voldoende stroom te voorzien. Daarnaast heb je een micro-sd-kaart met minstens 4 GB opslag nodig, plus een kaartlezer om de Pi op een computer aan te kunnen sluiten. 

Meer opslag kan altijd, maar is niet vereist: de plug-ins nemen buitengewoon weinig ruimte in beslag. En bij het gebruik van videocamera’s worden de opnames gemaakt met iCloud, waardoor ze niet op het apparaat zelf worden opgeslagen. Uiteraard heb je ook een computer nodig om de kaart voor te bereiden en later de Homebridge mee in te stellen, het gebruikte besturingssysteem maakt niet uit.

Lees ook: Welke Raspberry Pi kun je het beste kopen?

Homebridge op micro-sd-kaartje zetten

Voordat we beginnen, moeten we Homebridge op de micro-sd-kaart installeren. Dat is gelukkig vrij simpel. Op de website van de makers kun je een vooraf gemaakt ‘image’ downloaden, dat je met het programma Etcher heel gemakkelijk op de kaart installeert. Het image is in feite een kaart met het besturingssysteem Linux, waarop alle benodigde bestanden al zijn geïnstalleerd en ingesteld om automatisch op te starten.

Download hier Etcher

Download hier Homebrige

Steek de micro-sd-kaart in de kaartlezer van je computer, start Etcher op en druk op Select image. Vervolgens ga je naar de map waar je zojuist je download hebt uitgepakt en selecteer je het reeds uitgepakte image-bestand. 

Klik hierna op Select target en kies de micro-sd-kaart die je hebt ingevoerd. Pas op: alles dat hierop staat wordt verwijderd, dus maak een back-up van de kaart als er nog iets belangrijks op staat.

©PXimport

Start vervolgens het proces, waarna je een paar seconden of minuten moet wachten. De tijdsduur hangt af van hoe snel je kaartlezer en micro-sd-kaart zijn. Werp de micro-sd-kaart uit zodra Etcher zegt dat alle stappen goed zijn verlopen en stop hem in de (nog uitgeschakelde) Raspberry Pi.

Wil je Homebridge via ethernet met je netwerk verbinden, dan hoef je nu alleen nog maar de kabel in het apparaat te pluggen en hem in te schakelen. Ga hieronder dan verder naar het kopje ‘Openen vanuit de browser’ om te lezen wat je nu moet doen. Zit je liever op het wifi, lees dan eerst het kopje ‘Verbinden met wifi’ door om op de juiste wijze verbinding te leggen met de Pi.

Verbinden met wifi

Sluit de Raspberry Pi aan op de stroom en wacht ongeveer twee minuten. Pak vervolgens een smartphone of computer en zoek vanaf dit apparaat naar nieuwe wifi-netwerken. Als het goed is staat het wifi-punt Homebridge WiFi Setup hier nu tussen. Deze wordt uitgezonden vanaf de Pi om je te helpen het wifi-wachtwoord in te stellen. Klik erop en wacht even totdat er een webpagina in beeld springt. Vanaf deze pagina kun je de naam en het wachtwoord van je netwerk invullen.

Selecteer de router waar de Pi mee moet verbinden en vul vervolgens de door jou ingestelde router-informatie in. De pagina zal hierna verdwijnen en je raakt de wifi-verbinding kwijt: de wifi-antenne wordt nu namelijk gebruikt om met je netwerk te praten. Na een minuut of twee is het apparaatje opnieuw opgestart en is er een wifi-verbinding gelegd.

Openen vanuit de browser

De Homebridge is nu ingesteld en met het netwerk verbonden. Je kunt vanaf een smartphone of computer met de webinterface van het apparaat verbinden, zodat je daar plug-ins kunt configureren om apparaten te koppelen. Dit is de voornaamste manier waarop je met de Homebridge zult communiceren. Voor technische zaken is het ook mogelijk vanuit een terminal in te loggen, maar dat is gelukkig zelden nodig.

Verbind je vanaf een smartphone of Mac, dan is het vrij gemakkelijk om het adres van de Homebridge te vinden: open je browser en tik de domeinnaam homebridge.local in. Deze is standaard toegewezen en wordt door browsers op deze apparaten correct geïdentificeerd.

Wie Windows gebruikt, moet de instellingen van de router openen en de lijst met verbonden apparaten opzoeken. Daartussen vind je de Pi onder de naam Homebridge, met daarachter een ip-adres dat je in de browser kunt invoeren. Je kunt ook de smartphone-app Fing installeren op een iPhone of Android om hiermee het adres te achterhalen.

©PXimport

De webinterface van Homebridge bestaat uit een grote qr-code linksboven, met daarnaast de specificaties van je apparaat. Met de tabbladen bovenin kun je naar de algemene instellingen en de configuratie van specifieke plug-ins navigeren. Voordat we een plug-in configureren, gaan we eerst de Homebridge aan HomeKit verbinden.

Apparaten aan Homebridge toevoegen

Laat de webinterface van HomeKit op je computer openstaan en start vanaf een iPhone of iPad de app Woning. Tik rechtsboven op het plusicoon en kies voor Nieuw accessoire. Het camerabeeld verschijnt op het scherm, dat je vervolgens op de afgebeelde qr-code kunt richten. Eenmaal geïdentificeerd, wordt de juiste koppelingscode automatisch doorgegeven. Doorloop hierna de stappen op het scherm totdat de Homebridge verbonden is.

Ieder apparaat dat je hierna via een plug-in aan Homebridge koppelt, zal automatisch verschijnen in de Woning-app op je Apple-apparaten. Met als uitzondering televisies en camera’s. Daarvoor moet je dit proces telkens opnieuw doorlopen om ze goed te configureren. Zie je iets niet staan? Herstart de Homebridge dan vanuit het instellingenscherm in de webinterface.

©PXimport

©PXimport

Nu de Homebridge goed verbonden is, kun je jouw gewenste apparaten koppelen door een plug-in te installeren. Klik vanuit de webinterface op Plugins en zoek naar de door jou gewenste dienst om te verbinden. Wie een Nest wil verbinden, kan bijvoorbeeld de plug-in homebridge-nest aanklikken om te installeren.

Een speciaal configuratieveld helpt bij het koppelen van het door jou gewenste apparaat. Bij een Nest-apparaat moet je bijvoorbeeld inloggen op home.nest.com, vervolgens browsen naar home.nest.com/session en de code achter access_token kopiëren naar het hiervoor bedoelde veld in de Homebridge-interface. Wie een Google-account gebruikt om te verbinden, moet op een complexere wijze een token vinden. Dat proces wordt op de plug-inpagina beschreven.

Koppelingscodes vinden

Nagenoeg ieder apparaat dat je met de Homebridge wilt koppelen, vereist dat je via-via zo’n unieke koppelingscode vindt om in de software in te voeren. Vaak doe je dat door net zoals bij Nest op een site in te loggen, maar soms hoef je enkel het ip-adres van bijvoorbeeld je robotstofzuiger over te typen. In de meeste gevallen vind je op de configuratiepagina instructies hoe je dit instelt. 

Zie je geen instructies? Dan loont het om op npmjs.com de naam van de plug-in op te zoeken. Op die site zijn er veel verzameld, inclusief handleiding om ze goed werkend te krijgen.

Bij het instellen van een plug-in heb je soms de keuze om het type HomeKit-apparaat te kiezen. Dat kun je zelf bepalen, afhankelijk van hoe je de plug-in wilt gebruiken. Een camera kan als videobeeld in je Woning-app komen te staan of als bewegingssensor functioneren. Bij die eerste kun je zien wat er voor de deur gebeurt, terwijl die laatste aan de hand van een automatisering bijvoorbeeld de lichten activeert.

Sommige apparaattypen worden officieel niet door HomeKit ondersteund, maar zijn door de hobbyprogrammeurs van Homebridge voorzien van een handige, alternatieve vorm. Een robotstofzuiger is in de app bijvoorbeeld een lichtschakelaar. Dat ziet er gek uit, maar is hartstikke logisch: je hoeft hem alleen aan of uit te zetten. Het is in de Woning-app mogelijk het icoon te wijzigen, zodat je ze niet verwart met bestaande gadgets.

Alles geactiveerd houden

Met bovenstaande ben je er al: zolang de Homebridge geactiveerd is, zullen alle ingestelde apparaten verbonden blijven met je HomeKit-systeem. Het is daarbij van groot belang dat zowel de Raspberry Pi als de mogelijke verbindingshubs met je netwerk verbonden blijven. De Homebridge vervangt niet de verbindingskastjes die je hiervoor al gebruikte.

Na bijvoorbeeld een netwerkstoring heeft de Pi soms problemen, waarna het verstandig is hem even te herstarten. Doe dat echter niet door de usb-kabel uit de Pi te halen: dan riskeer je dat de micro-sd-kaart gecorrumpeerd raakt en onbruikbaar wordt. Open altijd de webinterface en start met de softwareknop vanuit hier het apparaat opnieuw op.

Verder kan er na het instellen gelukkig weinig misgaan. Zolang je niks vreemds doet, blijft de Homebridge gewoon werken én heb je een veel slimmere Apple Woning-app dan hiervoor het geval was.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.