Alhoewel vlaggenschepen de grote blikvangers zijn, loont het altijd om een kijkje te nemen bij de subtoppers zoals deze TCL 65C835. Die modellen leveren vaak uitmuntende prestaties voor een heel scherpe prijs. Tijd dus voor een uitgebreide review.

Baanbrekende ontwerpen moet je niet zoeken in deze categorie, maar mooi afgewerkt zijn ze vaak wel. De C835 is geen hyperslanke tv, al had je dat misschien gehoopt gezien de naam “miniled”, maar de donker titaniumkleurige afwerking, het subtiele kader en de stevige voet zorgen voor een knap uiterlijk. We merken vooraan ook het Onkyo logo, en achteraan een flinke woofermodule dus we kijken nu al uit naar de audioprestaties.

TCL is zeker niet zuiniger op de aansluitingen dan concurrenten. Van de vier HDMI-aansluitingen zijn er twee die de volledige HDMI 2.1-bandbreedte van 48Gbps leveren. Ze ondersteunen ALLM, VRR (HDMI VRR en AMD Freesync Premium) en 4K120, en hebben een lage input-lag van 17,2 ms (in 4K60) en 7,6 ms (in 2K120). TCL heeft de ARC/eARC functie op een van de HDMI 2.0-aansluitingen geplaatst. Dat is een slimme aanpak, want zo verlies je geen HDMI 2.1-aansluiting als je soundbar aansluit. Het verbaast ons dat concurrenten dat niet doen. 

De lijst bevat verder één USB-aansluiting, een composiet video en stereo cinch audio ingang, optische digitale uitgang en een hoofdtelefoonuitgang. Ethernet, wifi en bluetooth zijn uiteraard ook van de partij. De C835 heeft een enkelvoudige tv-tuner, en hou er rekening mee dat je niet kan opnemen naar USB harde schijf of live tv pauzeren. 

Een kleine opmerking: de stroomkabel is vrij dicht bij de rand geplaatst. We zien die liever wat dieper achter het toestel zodat hij niet per ongeluk voorbij de rand van het scherm zichtbaar is.

Indrukwekkende contrastprestatie

Nu OLED-modellen steeds goedkoper worden is het meer dan ooit de belangrijkste opdracht voor een LCD-tv om een goed contrast voor te leggen. Daarvoor vertrouwt TCL op een VA-paneel en miniLED-achtergrondverlichting met local dimming. De achtergrondverlichting is onderverdeeld in 24x12 (288) zones die door de tv afzonderlijk aangestuurd worden. 

Dat lijken er relatief weinig vergeleken bij andere modellen die richting 1.000 zones gebruiken, maar toch legt de C835 verrassend goede resultaten voor. TCL toont zo dat niet alleen het aantal zones is dat belangrijk is. Op de eerste plaats heeft het VA-paneel zelf al een uitstekend contrast, het beste zelfs dat we ooit al zagen. Daarnaast stuurt de TCL de achtergrondverlichting aan in 12 bit, waardoor het zeer fijne controle heeft over hoeveel licht het uitstuurt in elke zone. 

Die twee factoren samen, gecombineerd met een slim algoritme leveren echt indrukwekkende resultaten. Niet alleen slaagt de tv er in om zonegrenzen bijna volledig te verbergen, hij toont ook erg veel schaduwnuances in donkere beelden. En lichtaccenten in donkere beelden worden niet overduidelijk gedimd. Enkel in HDR, wanneer je echt het uiterste vraagt van het scherm, zoals bijvoorbeeld vuurwerk tegen een nachtelijke hemel, kan je vaag de zonegrenzen zien. 

Houd ook rekening met de kijkhoek. Wie niet centraal voor het scherm zit, kan contrast en helderheid wat zien dalen maar kleur blijft goed bewaard.

Helder en kleurrijk

Maar contrast is zeker niet het enige sterke punt van deze tv. Die miniLEDs kunnen ook flink wat helderheid genereren. De TCL tikt gemakkelijk de 1.500 nits aan, en dat in een goed gekalibreerde beeldmode. Dat is een prestatie waar we twee jaar geleden nog voor naar een topmodel moesten kijken. Zelfs op een volledig wit beeld haalt hij nog ongeveer 640 nits. Voor een breed kleurbereik vertrouwt TCL op quantum dot-technologie, het resultaat van 93% P3 is ruim voldoende voor indrukwekkende HDR-beelden.

Veel licht, veel kleur, en prima contrast, de basis is er. Maar een tv moet dat ook in goede banen leiden om er de beste HDR-beelden uit te halen. Met ondersteuning voor Dolby Vision en HDR10+ zit je alvast gebeiteld voor de beste HDR-formaten. Maar ook voor HDR10 zet de TCL knappe prestaties neer. 

Hij houdt niet alleen rekening met de HDR10-metadata, maar kan dankzij “Dynamic Tonemapping” ook goed inschatten hoe hij het beeld toch nog kan verbeteren. Zo krijg je zeer levendige HDR-beelden met veel schaduwnuance, witdetail en intense kleuren. Tijdens de test verloor de tv nog wat contrast door dynamic tonemapping, maar een software update heeft dat probleem verholpen.

In de Movie-beeldmodus is de kalibratie overigens zowel in SDR als HDR erg goed. De kleine afwijkingen vallen allemaal binnen de aanvaardbare grenzen. In HDR is het beeld een tikje te helder en neigt de kleurtemperatuur naar een wat koel resultaat. Mocht je de TCL willen laten kalibreren, dan kan dat via Portrait Displays Calman zelfs automatisch.

Beeldverwerking met een snufje AI

Elke fabrikant maakt ondertussen gebruik van AI-gebaseerde algoritmes. Ook TCL doet dat, en met goed resultaat. De upscaling haalt erg veel detail uit het beeld, maar zolang je de scherpte op nul laat staan leek het beeld ons iets te zacht. Geef de scherpte daarom een zetje tot aan vijf.

Ruisonderdrukking werkt prima, behalve dan voor MPEG-ruis. Dat is de blokvorming die je ziet in zwaar gecomprimeerde video. Daar weet de processor weinig aan te doen. Een opvallend goed punt is dat de TCL ook kleurbanden in zachte kleurovergangen vrij goed weg werkt. Het 120 Hz-paneel zorgt voor hele mooie bewegingsscherpte die enkel het fijnste detail verbergt omdat bewegende voorwerpen een lichtjes vage rand hebben. 

Er is een Black Frame Insertion techniek beschikbaar om dat laatste detail toch te tonen, maar het beeld heeft dan een irritante flikkering. Wie de panbeelden graag zo vloeiend mogelijk maakt kan motion interpolation activeren, maar de processor kan niet altijd het gestotter weg werken.

Onkyo staat in voor de audio

Onkyo koos voor deze TCL een 2.1 opstelling met twee maal tien Watt downfiring luidsprekers en een 20 W subwoofer achteraan. Jammer, het model vorig jaar had een meer prominente voorwaarts gerichte soundbar onder de tv. Toch blijven de prestaties puik. Uit die configuratie haalt de tv heel wat volume, ruim voldoende om je filmsoundtracks de kamer te laten vullen. 

Hij ondersteunt Dolby Atmos, maar beschikt niet over upfiring speakers. Je hoort dus wel een mooi ruimtelijk effect, maar je zit er niet echt midden in. Er is voldoende bas om klank wat pit te geven. Voor meer gewoon muziekplezier schakel je Dolby Atmos beter uit. 

Met Google TV

Tijdens de installatie van Google TV vraagt TCL je niet alleen om een Google-account (uiteraard nodig voor de Google Play-store) maar ook om een TCL-account. Alhoewel die laatste weinig of geen meerwaarde biedt (je kan de TCL Home app gebruiken) is hij wel verplicht. Dat hadden we, in het kader van privacy en keuzevrijheid, toch liever optioneel gezien. 

De interface navigeert erg vlot en apps starten snel. Google TV levert een heel uitgebreid content-aanbod waardoor je bovendien ook kunt navigeren op basis van genre. De TCL is ook uitgerust met Airplay 2, en is Google Stadia Certified. Gamers krijgen een handige Game Bar om snel instellingen na te kijken en aan te passen. Voor pc-gamers ondersteunt het paneel zelfs 144 Hz refreshrate. Een multiview-functie is ook een leuk extraatje als je beeld van de tv wil combineren met beeld van je smartphone. Maar dat werkt helaas enkel met TCL-telefoons.

De nieuwe TCL remote werkt via bluetooth. Hij is een pak eenvoudiger dan de oude remote (die je overigens ook in de doos vindt) en heel wat handiger voor een moderne tv-kijker die regelmatig streamingdiensten gebruikt.

Conclusie

We vinden deze TCL een opmerkelijk goede all-rounder die ook nog eens prima geprijsd is. Hij levert uitstekend contrast, een belangrijk punt nu OLED-tv’s steeds goedkoper worden. Maar hij combineert dat ook nog eens met zeer helder beeld en rijke kleuren. Daarmee presteert hij in bijna alle kijkomstandigheden uitstekend voor films en tv-reeksen. 

Ook sport- en gamingfans zullen in hun nopjes zijn met die prestaties. Zij krijgen bovendien een 120 Hz-paneel met goed bewegingsscherpte, en voor de gamers zijn de HDMI-aansluitingen van alle nodige features voorzien, pc-gamers genieten zelfs van een 144 Hz refreshrate. Onkyo voorzag de tv van een krachtige audio-oplossing en Google TV geeft je toegang tot een nagenoeg alle streaming-apps en features die je maar wenst. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.