We overdrijven niet als we zeggen dat SSD-schrijven geweldig zijn. Als je op je computer nog steeds een mechanische schijf gebruikt, zal je een grote snelheidsboost krijgen door te upgraden naar een solid-state drive (SSD). Een solid-state drive versnelt alles waar schijftoegang voor nodig is.

Maar SSD's zijn nog geen perfecte vervanger voor een mechanische harde schijf, vanwege de veel hogere prijs per gigabyte in vergelijking met traditionele schijven en een aantal unieke eigenaardigheden. Lees verder voor tips en trucs om het meeste uit je supersnelle SSD te halen.

Plan wat waar komt

Kort gezegd, een SSD is (doorgaans) een snellere maar kleinere schijf, terwijl een mechanische harde schijf groter maar trager is. Je SSD zou je Windows systeembestanden, geïnstalleerde programma's, en games die je momenteel speelt bevatten.

Als je daarnaast een mechanische harde schijf in je PC hebt zitten, moet je daarop je grote mediabestanden, productiviteitsbestanden, en andere bestanden die je niet vaak gebruikt opslaan. Harde schijven zijn een ideale plek voor je MP3 verzameling, Documents map, en al die videobestanden die je geript hebt door de jaren heen, omdat ze niet echt voordeel halen uit de snelheid van een SSD.

Verplaats programma's en games

Je wilt waarschijnlijk de meeste programma's op je SSD hebben zodat ze supersnel zullen laden, hoewel grote programma's die je nauwelijks gebruikt beter geschikt zijn voor een tragere mechanische harde schijf.

©PXimport

Wanneer je een programma installeert kun je eenvoudig kiezen op welke schijf het moet komen te staan: Selecteer gewoon een installatielocatie op een andere schijf.

Het is vaak lastiger om programma's achteraf te verplaatsen. Sommige programma's kunnen eenvoudig verplaatst worden - zo kun je de volledige Steam map naar een nieuwe schijf verplaatsen en het Steam.exe bestand laten om het te openen. De meeste programma's geven echter foutmeldingen als je hun map naar een andere locatie probeert te verplaatsen. Je moet het programma verwijderen en opnieuw op installeren op de nieuwe locatie, of symbolische links gebruiken.

Symbolische links (of "symlinks") stellen je in staat om een directory te verplaatsen terwijl je Windows doet geloven dat hij zich op de originele locatie bevindt. Met deze truc kun je je geïnstalleerde programma's en games zonder veel gedoe verplaatsen. Stel, je hebt een game geïnstalleerd in C:\Game. Je zou dan de map naar D:\Game kunnen verplaatsen en een symlink creëren die van C:\Game naar D:\Game verwijst. Telkens wanneer een snelkoppeling, registeritem, of wat dan ook naar C:\Game op zoek gaat, zal het systeem het transparant naar D:\Game doorsturen. De symlink is gewoonweg een pointer die zegt "hee, kijk hier eens", zodat het programma geen ruimte op je SSD in beslag neemt.

©PXimport

Gebruik het mklink commando in een Command Prompt venster om een symbolische link aan te maken. (Zoek naar cmd.exe in de Run tool van Windows om het Command Prompt te starten.) Als je een link buiten je gebruikersmap wilt aanmaken, zul je een Command Prompt venster moeten openen als Administrator. Om C:\Voorbeeld naar D:\Voorbeeld te verplaatsen zou je de map C:\Voorbeeld naar D:\Voorbeeld verplaatsen met Windows Explorer. Vervolgens geef je het volgende commando: mklink /d C:\Example D:\Example

Organiseer Windows systeemmappen

Je belangrijkste mappen met gebruikersgegevens kunnen eenvoudig verplaatst worden. Om je Videos map van je systeemschijf, een SSD, naar een mechanische harde schijf te verplaatsen, ga naar de Videos map - deze staat in je gebruikersmap in C:\Users\NAAM. Klik er met de rechtermuisknop op en selecteer Properties, open het tabblad Location en selecteer een nieuwe locatie voor de map. De Videos map zal nog steeds als C:\Users\NAAM\Videos verschijnen en onderdeel uitmaken van je Videos library, maar de inhoud is op de andere schijf opgeslagen. Dit werkt ook voor je Music, Pictures, Documents, en Downloads mappen.

©PXimport

Je kunt ook de schijf kiezen waarop Windows zelf geïnstalleerd wordt - je wilt het op je SSD hebben staan voor supersnelle systeemprestaties. Als je de PC helemaal met een schone lei instelt en Windows zelf installeert, klik dan tijdens de installatie op de optie Custom en kies je SSD als de bestemming. Als je pas later een SSD koopt, kun je je Windows installatie naar een nieuwe schijf verplaatsen met een programma om je schijf mee te klonen, of installeer Windows opnieuw (nadat je alles geback-upt hebt, natuurlijk).

Houd wat ruimte vrij

SSD's worden trager naarmate je ze vol zet, omdat de schijf een heleboel deels gevulde blokken zal hebben. Het schrijven naar zulke blokken verloopt trager dan naar lege blokken. Het is verleidelijk om een SSD helemaal vol te zetten, maar je moet wat ruimte vrij laten op je SSD - je moet voor de beste prestaties beter niet meer dan 75 procent van de capaciteit van de schijf gebruiken.

Omdat ruimte prijzig is, zul je regelmatig ruimte vrij willen maken om te voorkomen dat je deze dure flashgeheugencellen aan rommel verspilt. Zo laten NVIDIA's video driver updates een onnodige map achter in C:\NVIDIA nadat je de drivers geïnstalleerd hebt. Deze map bevat de installatiebestanden die je alleen nodig hebt om de driver opnieuw te installeren of te herstellen. Ze nemen ongeveer 500MB aan ruimte in beslag die je veel beter kunt gebruiken.

©PXimport

Een tool zoals Ccleaner (gratis) kan enorm helpen door op je harde schijf te zoeken naar onnodige tijdelijke bestanden en ze voor je te verwijderen. Ondertussen is WinDirStat een ideale tool om erachter te komen waar je opslagruimte aan opgaat.

Verminder schrijfacties naar je SSD?

Het is waar: SSD's hebben een beperkt aantal schrijfacties voordat ze beginnen te falen. Ja, het klinkt eng, maar in de praktijk hoef je je geen zorgen te maken.

©PXimport

Je kunt enorm veel jaren aan normaal gebruik uit een SSD halen zonder dat je ooit in de buurt komt van de schrijfcyclus beperking - vooral als je algemene media en productiviteitsbestanden op een mechanische harde schijf opslaat. En zelfs als je dat niet doet, zul je waarschijnlijk al nieuwe hardware aanschaffen voordat je SSD het begeeft.

Je zou minder schrijfacties kunnen krijgen door geen tijdelijke bestanden op je SSD op te slaan - zo kun je je browser cache en Photoshop scratch disk naar een mechanische harde schijf verwijzen - maar dit leidt tot tragere prestaties wanneer je systeem deze bestanden moet benaderen. Het is waarschijnlijk beter om het gewoon te laten voor wat het is, vanwege de betere prestaties.

Defragmenteer je SSD NIET!

Een SSD moet je niet defragmenteren. Punt. Het verschuiven van al die stukjes data op een SSD zorgt niet voor betere prestaties zoals op een mechanische harde schijf, maar het zorgt wel voor extra schrijfacties waardoor de schijf minder lang mee zal gaan.

Moderne defragmentatietools en besturingssystemen zouden moeten weigeren om een solid-state drive te defragmenteren. Maar oudere defragmentatieprogramma's kennen misschien het verschil niet en defragmenteren een SSD zonder problemen. Laat dat niet toe!

Gebruik TRIM

TRIM, is echter essentieel om je SSD is goede conditie te houden. Bij het schrijven van data kan de SSD alleen naar lege sectoren schrijven. Dit betekent dat als een SSD een gevulde sector moet aanpassen, hij deze moet lezen, de inhoud moet onthouden, deze aanpassen, de sector wissen, en de aangepaste inhoud moet schrijven. Als we een sector zouden willen overschrijven, zouden we de sector moeten wissen en de nieuwe inhoud naar de nu lege sector schrijven. De extra stappen kosten tijd.

Besturingssystemen verwijderen doorgaans een bestand door simpelweg de data op de schijf te markeren als verwijderd en de pointer ernaartoe te wissen. De data van het bestand staat nog steeds op de schijf, maar zal alleen overschreven worden wanneer het besturingssysteem die "lege" ruimte nodig heeft om nieuwe bestanden naar de schijf te schrijven.

Het TRIM commando vertelt de SSD om cellen die niet langer in gebruik zijn te wissen en te consolideren, zodat het schrijven naar die sectoren voortaan even snel gaat als wanneer de schrijf nieuw is. Zonder TRIM zou het schrijven langer duren, en de prestaties van een SSD zouden achteruitgaan als je je hem steeds vol zet en bestanden verwijdert.

©PXimport

Windows 7 en nieuwer heeft TRIM standaard ingeschakeld, dus je hoeft niks speciaals te doen als je PC één van deze nieuwere besturingssystemen gebruikt. TRIM werkt niet op Windows Vista of Windows XP (je hebt geüpgraded van XP, toch?). Je zult SSD-managementsoftware van derden nodig hebben (zoals Samsung's SSD Magician of Intel's SSD Optimizer tools) om TRIM te forceren op die besturingssystemen, of de truc die wordt uitgelegd in PCWorld's handleiding voor het herstellen van een SSD voor extra hoge prestaties.

Tenzij je TRIM moet forceren op een ouder besturingssysteem, sla de "SSD optimalisatie" software die er verkrijgbaar is over. Deze programma's beloven je SSD te optimaliseren door bestanden te verschuiven en TRIM te gebruiken, maar je besturingssysteem gebruikt standaard al TRIM, en de firmware van je SSD bevat "vuilnisophaal" tools die huishoudelijke taken uitvoeren om de prestaties te optimaliseren. Er is geen bewijs voor dat software van derden dit beter doet.

Het goede nieuws is dat SSD's groter en goedkoper worden en langer meegaan. Hopelijk zullen we ooit SSD's hebben die groot genoeg zijn om ons geen zorgen meer te hoeven maken over het verplaatsen van bestanden tussen schijven. Als je slechts weinig lokale opslagruimte nodig hebt en het niet erg vindt om extra geld uit te geven aan supersnelle solid-state opslag, dan kan die dag al zijn aangebroken.

Dit is een vrij vertaald artikel van onze Amerikaanse zustersite PCWorld.com. Beschreven termen, handelingen en instellingen kunnen regiogebonden zijn.

Bluetooth-speakers zijn er in overvloed, waardoor fabrikanten zich maar moeilijk kunnen onderscheiden. Met zijn kersverse Grip doet JBL een dappere poging. Volgens het Amerikaanse merk is deze draadloze luidspreker met ingebouwde verlichting erg krachtig. Bijzonder, want de behuizing is niet veel groter dan een colablikje. Maakt JBL zijn belofte waar?

De Grip is een begrijpelijke toevoeging binnen het uitgebreide gamma van de bekende audiofabrikant. Ten opzichte van de goedkopere GO 4 en Clip 5 is dit nieuwe model weliswaar iets groter, maar je krijgt daar een voller geluid voor terug. Vergelijken we de Grip met de iets duurdere Flip 7, dan is de cilindervormige behuizing van 6,4 × 15,3 × 6,5 centimeter juist weer iets compacter. Logischerwijs zag JBL dus een kans om dit gat in zijn assortiment te vullen. De speaker heeft een adviesprijs van 99,99 euro.

©Maikel Dijkhuizen

Luistertijd en bouwkwaliteit

Wie de JBL Grip koopt, moet zelf voor een usb-c-kabel zorgen, want deze kabel zit niet in het productdoosje. Eenmaal opgeladen gaat de accu van 2600 mAh op een gemiddeld volumeniveau ongeveer veertien uur mee. Normaal gesproken hebben JBL-speakers een stevige constructie. Dat is bij de Grip ook het geval, al kunnen we de behuizing op bepaalde plekken diep indrukken. Gelukkig veren het textiel en kunststof soepel terug. Wellicht verklaart het flexibele materiaal het lichte gewicht van 385 gram. Toch gaat deze luidspreker naar verwachting niet zo gauw stuk. JBL claimt dat de Grip een val van één meter hoogte op beton moeiteloos overleeft. Bovendien voldoet dit product aan de eisen van de IP68-norm. Het speakerkastje is dus volledig dompel- en stofdicht. Zeker voor luistersessies in de buitenlucht is dat natuurlijk een pluspunt. Dankzij de geïntegreerde lus hang je de Grip makkelijk ergens aan op.

©Maikel Dijkhuizen

Muziek luisteren

Zodra de Grip met een bluetooth-bron is verbonden, bedien je de muziekweergave eenvoudig vanaf de speaker. Boven het JBL-logo vind je twee volumeknoppen en een play/pauze-toets. Door tweemaal op laatstgenoemde knop te drukken, kun je nummers skippen. Bovenop is er nog een optie om een andere geschikte JBL-speaker draadloos te koppelen. Je profiteert dan van een grootser geluid. Hoewel veel cilindervormige luidsprekers een zogeheten 360 graden-geluid ondersteunen, is dat bij dit exemplaar helaas niet het geval. De achterkant klinkt beduidend minder dan de voorkant.

Bij eenvoudige muziekcomposities, podcasts en luisterboeken is de geluidskwaliteit goed. Het is nogal verrassend hoeveel volume dit kleine apparaatje kan produceren. Met name bij opzwepende genres als dance en hiphop komt dat goed van pas. Verder zijn mensen duidelijk te verstaan, zodat je bijvoorbeeld een radioshow of audioboek makkelijk kunt volgen. Bij bombastische muziekstukken met veel instrumenten schiet de Grip iets tekort. Denk bijvoorbeeld aan genres als rock, metal en klassiek. Logisch, want het is ondoenlijk om de benodigde audiofrequenties uit een enkele fullrange-audiodriver te persen. Zeker op een wat hoger volumeniveau klinken dergelijke nummers ietwat chaotisch. Geen schande, want dat is vrijwel bij alle bluetooth-speakers met slechts één actieve audiodriver het geval.

©Maikel Dijkhuizen

Sfeerverlichting en app

Op de achterkant zit een ledstrip van zo'n 6,5 centimeter. Dat geeft met name in het donker een leuk effect. Druk meermaals op de bijbehorende lichtknop voor verschillende thema's. Via de JBL Portable-app pas je optioneel de lichtintensiteit en kleur aan. Ook om andere redenen loont het de moeite om deze app op je smartphone te installeren. Je zet hiermee onder andere diverse equalizerinstellingen naar je hand. Kies bijvoorbeeld voor Chill, Vocal of Energetic. Tot slot stelt JBL vanuit de app regelmatig software-updates beschikbaar.

©Maikel Dijkhuizen

JBL Grip kopen?

Als je een compacte luidspreker met IP68-certificering wilt kopen, is de JBL Grip het overwegen waard. Je haalt voor amper honderd euro een degelijke speaker in huis die in alle weersomstandigheden blijft doorspelen. Overige pluspunten zijn de respectabele accuduur en geïntegreerde verlichting. Voor audiopuristen is de aanwezigheid van één actieve driver een nadeel. Dat geeft op audiovlak namelijk beperkingen. Zoek je een bluetooth-speaker die alle muziekstijlen op een hoog volumeniveau zonder vervorming laat horen, dan is de Grip niet de beste keuze.

Hoeveel smartphone krijg je voor een scherpe prijs? In deze uitgebreide test vergelijken we negen populaire smartphones die tussen de 200 en 300 euro kosten. Uit die ervaringen blijkt dat een budgetsmartphone in heel wat gevallen voldoende kan zijn, maar er ook duidelijk argumenten zijn om door te sparen voor een duurder model.

We testen voortdurend smartphones in allerlei prijsklassen, waaronder het goedkope segment tot 300 euro. Heb je interesse in een budgetsmartphone, dan kun je bij veel merken terecht. Uiteraard van bekende namen als Samsung en Motorola en de Chinese grootmachten als Xiaomi en Oppo. Nieuwere merken zoals HMD en Nothing willen ook een puntje van de taart claimen. In deze test bespreken we – in willekeurige volgorde – smartphones van Samsung, Motorola, Xiaomi, Poco, Nothing, Oppo en HMD.

Testverantwoording

We hebben negen budgetsmartphones getest. In dit geval zijn dit toestellen die bij bekende (web)winkels tussen de 200 en 300 euro kosten. We hebben bij het selecteren van de geteste smartphones gekeken naar de straatprijzen van bekende aanbieders in november 2025. We nemen dus niet de adviesprijzen van fabrikanten, want die zijn veelal hoger. De straatprijzen geven het meest realistische beeld van de smartphones die je voor een bepaald budget kunt kopen.

Bij het testen van een toestel letten we onder andere op de bouw- en schermkwaliteit, aanvullende technische functies als de mate van repareerbaarheid en in hoeverre het apparaat bestand is tegen stof en water. We noteren ook hoe een smartphone bevalt in het dagelijks gebruik, van de snelheid en de accuduur tot hoe snel het opladen verloopt en of het opladen ook draadloos kan. Natuurlijk maken we ook de nodige foto’s en video’s met een smartphone, zowel overdag als in het donker. We nemen verder de geïnstalleerde softwareschil en het beloofde updatebeleid onder de loep. Zo kun je ook vergelijken tot wanneer je een smartphone comfortabel en veilig kunt gebruiken. Tot slot besteden we aandacht aan eventuele onderscheidende functies van een smartphone. Die zijn er namelijk, ook in het budgetsegment.

©Livinsky Alex

CMF Phone 2 Pro

De CMF Phone 2 Pro is een toestel van techbedrijf Nothing, en de tweede smartphone in de CMF-lijn. De telefoon heeft een industrieel ontwerp dat duidelijk opvalt ten opzichte van de concurrentie en is geschikt voor los verkrijgbare accessoires van Nothing.

Nothing brengt een magnetische kaarthouder uit die je op de achterkant kunt plakken, een setje cameralenzen om meer functies aan de camera’s toe te voegen en een nekkoord. Enkel het nekkoord werkt ook met de vorige CMF-smartphone, waar overigens na de initiële drie accessoires geen nieuwe extra’s voor zijn uitgebracht. Nothings modulaire strategie weet ons daarom nog niet te overtuigen.

De CMF Phone 2 Pro doet dat als telefoon beter. Het 6,77inch-oledscherm (120 Hz) ziet er erg goed uit, onder de motorkap draait een prima MediaTek-processor met 8 GB werkgeheugen en de opslagcapaciteit bedraagt 128 GB. Blij zijn we met de hoofdcamera en de zoomcamera. De groothoekcamera is kwalitatief minder goed. De 5000mAh-batterij gaat zonder zorgen een lange dag mee. ‘s Nachts opladen is aan te bevelen. Dat kan met maximaal 33 watt via usb-c. De CMF Phone 2 Pro draait op Android 15, krijgt drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. De softwareschil voegt visueel toffe functies toe en is vrij van bloatware.

Samsung Galaxy A36

Als je een betaalbare, moderne Samsung-smartphone zoekt, kun je bijvoorbeeld de Galaxy A26 overwegen. In deze test bespreken we beide modellen, te beginnen met de A36. Die weet ons niet helemaal te overtuigen. Ja, het toestel is waterdicht, kan tegen stof en heeft een prachtig 6,7inch-oledscherm met 120Hz-verversingssnelheid. Ook de accuduur is ruimschoots voldoende, wat knap is omdat de 5000mAh-accu niet bijzonder groot is. Opladen kan de smartphone met maximaal 45 watt en dat is ook lekker rap.

Samsungs updatebeleid is met zes jaar Android- én beveiligingsupdates ook erg goed. Veel fabrikanten van budgetsmartphones kunnen hier nog een voorbeeld aan nemen. Maar die merken focussen zich weer op betere specificaties en op dat punt laat Samsung steken vallen met de A36. Het toestel is simpelweg traag in gebruik, zowel bij het navigeren door de softwareschil als bij het gebruiken van apps en games. De foto- en videokwaliteit valt ons ook tegen. Voor sociale media is de kwaliteit op zich prima, maar het moge duidelijk zijn dat je in dit prijssegment smartphones kunt kopen die realistischere plaatjes schieten. Door de zwakke prestaties vragen we ons ten zeerste af of de A36 na jarenlang gebruik én allemaal software-updates nog wel mee kan komen.

Motorola Edge 50 Neo

Motorola biedt heel wat betaalbare smartphones aan in zijn Moto G- en Edge-series. De nieuwe Edge 60-serie is nog aan de dure kant en verderop in deze test bespreken we een Moto G-model. We zijn ook in de Edge 50 Neo gedoken, die nu bijna een jaar op de markt is. Dit toestel is met name interessant voor wie veel functies in een compacter toestel zoekt. De Edge 50 Neo weegt namelijk slechts 171 gram en is met zijn 6,4inch-scherm ook wat handzamer dan veel concurrenten. Het 120Hz-oledscherm laat een goede indruk achter. De gebruikte MediaTek-processor is niet de snelste, maar dat wordt deels gecompenseerd door liefst 12 GB werkgeheugen. Helemaal royaal is de opslagcapaciteit van 512 GB. Ook aanwezig zijn functies als e-sim, wifi 6E en draadloos opladen (met maximaal 15 watt). Dat laatste is best zeldzaam in dit prijssegment. Via de usb-c-poort kan de smartphone laden met maximaal 65 watt, al dien je zelf de juiste adapter te regelen. Het toestel heeft drie prima camera’s achterop, waarvan de hoofdcamera en groothoeklens optische beeldstabilisatie (OIS) hebben. Motorola geeft de Edge 50 Neo vijf jaar Android-upgrades en beveiligingsupdates. Dat is netjes en – verwarrend – langer dan de meeste duurdere Motorola-smartphones.

Xiaomi Redmi Note 14 Pro 5G

Let goed op, want Xiaomi’s Redmi Note 14-serie bestaat uit een handvol toestellen. Die hebben onder andere Pro- en Pro Plus-aanduidingen en zijn er soms ook al 4G- en 5G-versies, met iets uiteenlopende specificaties. Wij hebben de Note 14 Pro 5G onder handen genomen, die net onder de prijsgrens van deze test valt. Het toestel komt luxe over met zijn stevige behuizing, die ook een IP68-certificering bevat tegen water en stof. De smartphone heeft een groot 6,67inch-oledscherm (120 Hz) met scherpe resolutie van 2712 × 1220 pixels, dat een genot is om naar te kijken.

De prestaties zijn dankzij de vlotte MediaTek-processor ook dik in orde, geholpen door 8 GB werkgeheugen. Met 256 GB is de opslagcapaciteit van gebruikelijke grootte. Dankzij de 5110mAh-accu kun je de smartphone meer dan een dag gebruiken. Opladen gaat snel via de usb-c-poort (maximaal 45 watt) en we worden blij van de goede hoofdcamera. De extra camera’s vallen ons kwalitatief helaas tegen. Xiaomi’s softwareschil MIUI bevalt ook minder goed dan de andere geteste softwareschillen. MIUI bevat heel veel extra apps en onnodige functies en toont bovendien reclames. Het updatebeleid is met drie Android-upgrades (waarvan Android 15 er al één was) en vier jaar beveiligingsupdates ook wat benedengemiddeld.

Samsung Galaxy A26 5G

Iets eerder in dit artikel hierboven bespraken we de Galaxy A36 van Samsung, die wat duurder is dan de A26 die we nu toelichten. Wat direct opvalt, is dat Samsung nog meer compromissen moest sluiten om tot de lagere prijs te komen. Zo heeft de Galaxy A26 een usb 2.0-poort en is het sterk verouderde wifi 5 de hoogste wifistandaard. In de praktijk vallen ook de macrocamera en groothoekcamera erg tegen en heeft de gebruikte processor ook moeite om ons bij te benen. Het snelheidsverschil met sommige andere geteste telefoons is duidelijk merkbaar.

Het roept twijfels op over de prestaties van de A26 na een paar jaar gebruik. Op papier kan de smartphone lang mee. Samsung garandeert namelijk zes jaar updates, wat gelet op de scherpe prijs een erg sterk updatebeleid is. De A26 scoort ook pluspunten met zijn accuduur van ruim een dag, zijn goede hoofdcamera en zijn mooie oledscherm met 120Hz-verversingssnelheid. Dat scherm is 6,7 inch groot en heeft een wat ouderwetse waterdruppel-inkeping bovenin voor de selfiecamera. Moderner is de IP67-certificering, die aangeeft dat het toestel bestand is tegen stof en water. Ten opzichte van sommige andere geteste smartphones vinden we dat de Galaxy A26 meer duidelijke aandachtspunten heeft.

Poco X7 Pro

Op de valreep kan hij mee, deze 8/256GB-versie van de Poco X7 Pro. Het zustermerk van Xiaomi verkoopt ook een 12/512GB-variant, die duurder is. Wat opvalt aan deze Poco X7 Pro is allereerst zijn ontwerp. Dit toestel is duidelijk gemaakt voor wie aandacht wil trekken. Spreekt het hippe ontwerp je niet aan, dan biedt een hoesje uitkomst. De smartphone is waterdicht en stofbestendig en heeft een groot 6,67inch-oledscherm. Met een resolutie van 2712 × 1220 pixels oogt het beeld erg scherp. Een 120Hz-verversingssnelheid maakt het scherm soepel in gebruik.

Ook soepel zijn de prestaties: dankzij de MediaTek-processor en 8 GB werkgeheugen is de telefoon erg snel. Van de camera’s zijn we minder onder de indruk, al kun je er prima mee uit de voeten. Vrolijker worden we van de accuduur. De 6000mAh-accu is op papier bovengemiddeld groot en gaat in de praktijk ook uren langer mee dan veel andere smartphones. Opladen kan vlot via de usb-c-poort. Poco levert de X7 Pro met Android 15 en garandeert drie Android-upgrades en vier jaar beveiligingsupdates. Dat is aardig, maar korter dan heel wat concurrenten. Jammer is dat Poco zijn softwareschil volstopt met commerciële apps en games, al kun je een deel zelf verwijderen.

Oppo A5 Pro 5G

Heb je behoefte aan een erg stevige smartphone, dan lijkt de Oppo A5 Pro (5G) een boeiende kandidaat. Dit toestel is IP66-, IP68- en IP69-gecertificeerd. Wat wil zeggen dat het toestel bestand is tegen stof, een val in het water en een harde waterstraal. Oppo zegt ook dat de smartphone geen schade oploopt door extreme temperaturen en dat er extra stevig glas voor het beeldscherm geplaatst is. Prettig is dat het stevige karakter van het Oppo-toestel helemaal niet opvalt. Er zit geen klepje voor de usb-c-poort, het toestel is met 194 gram niet bovengemiddeld zwaar en voelt ook aan als een reguliere telefoon. De prijs vinden we erg vriendelijk, zeker als je weet dat Oppo drie Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates garandeert.

De fabrikant heeft een extra grote accu (5800mAh-capaciteit) in zijn budgetsmartphone gestopt. Wij kunnen dan ook twee dagen vooruit met de A5 Pro (5G), al komt dat ook deels omdat het HD-scherm minder stroom verbruikt dan de Full-HD-schermen in concurrerende telefoons. Het HD-scherm oogt duidelijk minder scherp en is een stevige compromis. Op alle andere vlakken presteert de Oppo A5 Pro prima, zonder onderscheidend te zijn. Van Oppo’s drukke softwareschil vol bloatware zijn we minder gecharmeerd.

Motorola Moto G75 (Redactietip)

De Motorola Moto G75 is één van de vele Moto G-smartphones. Een ietwat verwarrende strategie van het merk, maar goed om te weten is dat de G75 een van de betere keuzes is. Niet alleen ten opzichte van zijn broers, maar ook in vergelijking met de concurrerende smartphones in deze test. Dat begint bij de buitenkant. De Moto G75 draagt een MIL-STF-810H-certificering, wat inhoudt dat hij een val van 1,2 meter hoogte moet overleven en IP68-gecertificeerd is. De smartphone kan dus tegen stof en water. Ook ondersteund zijn e-sim en draadloos opladen (met maximaal 15 watt), twee functies die we op maar weinig andere budgettelefoons terugzien.

Daar staat tegenover dat die smartphones veelal een oledscherm hebben en de Moto G75 het moet doen met een iets minder mooi lcd-scherm. Dat scherm meet maar liefst 6,78 inch, toont een Full-HD-resolutie en heeft een 120Hz-verversingssnelheid. Onder de motorkap draait een aardige processor met 8 GB werkgeheugen, maar er zijn snellere geteste smartphones. De opslagcapaciteit is met 256 GB wel van gebruikelijke grootte.

Motorola maakt een goede sier met zijn goede hoofdcamera en groothoekcamera – die ook een nauwkeurige macromodus heeft. Ook het updatebeleid is positief verrassend. De Moto G75 krijgt vijf Android-upgrades en zes jaar beveiligingsupdates. Motorola’s softwareschil is lekker rustig.

HMD Fusion

De HMD Fusion is misschien wel de opvallendste smartphone in deze vergelijkende test. Dat komt door twee uiterlijke aspecten. Enerzijds is de Fusion zo ontwikkeld dat je hem met behulp van gereedschap en handleidingen van reparatiebedrijf iFixit zelf grotendeels uit elkaar kunt halen. Daarna kun je onderdelen vervangen. iFixit biedt onder meer een nieuw batterij, scherm en achterkant aan. De prijzen bedragen enkele tientjes per onderdeel. We waarderen deze duurzame aanpak van HMD.

Ook interessant zijn de pogo-pinnetjes op de achterkant van de smartphone, waar je speciale HMD-hoesjes aan kunt bevestigen. Zo’n hoesje biedt bijvoorbeeld een flitser aan de voorkant (voor betere selfies in het donker), de mogelijkheid om de smartphone draadloos op te laden of te veranderen in een handheld. De prijzen van de hoesjes vallen ons ook mee.

Toch kunnen we de HMD Fusion moeilijk aanraden. Als smartphone valt hij ons namelijk nogal tegen. Het HD-scherm ziet er niet zo fraai uit, door de eenvoudige Snapdragon-processor is de telefoon – nu al – vrij traag en HMD belooft slechts twee Android-upgrades en drie jaar beveiligingsupdates. Een telefoon uitbreiden met toffe hoesjes en onderdelen vervangen willen wij pas doen als de basis goed is. De HMD Fusion weet daar niet in te overtuigen.

Conclusie

Na het testen van negen budgetsmartphones, hebben we – niet voor het eerst – gemerkt dat er veel verschil zit in de totale gebruikservaring van goedkope toestellen. Natuurlijk, ten opzichte van bijvoorbeeld drie jaar geleden krijg je nu sowieso een betere telefoon voor hetzelfde geld. De geteste budgetsmartphones hebben allemaal een stevig ontwerp, voldoende werkgeheugen en opslagcapaciteit. Er is ook ruimte gekomen voor innovatie, zo laten Nothing en HMD zien met hun modulaire toestellen. Sommige merken geven hun budgetsmartphones ook een serieus updatebeleid. Met name Samsung en Motorola scoren goed op dit vlak. Deze test maakt ook duidelijk dat elk merk – nog steeds – compromissen moet sluiten om een prima budgettelefoon uit te brengen. Zo kiezen HMD en Oppo voor een HD-scherm, heeft een Samsung-model wifi5-ondersteuning en stopt Xiaomi zijn software vol reclames.

Onder de streep zijn we aangenaam verrast door veel smartphones, de Motorola Edge 50 Neo voorop. Die biedt een heel fijn totaalpakket voor een scherpe prijs. Dit toestel krijgt dan ook het predicaat Best getest. Onze Redactietip blijkt na grondig nadenken óók een Motorola-smartphone, namelijk de Moto G75. Die is nog goedkoper maar bevalt ook hartstikke goed, te danken aan prettige specificaties en rustige software die zes jaar updates krijgt.