Zelfs beroepssporters houden trainingschema’s bij op de computer en ontvangen wedstrijdlocaties via de e-mail. Er zijn echter ook hobby’s waaraan de computer een substantiële bijdrage levert. Tot en met favoriete bezigheden die helemaal nooit hadden bestaan als er geen computer was geweest.

Er zijn nogal wat hobby’s (vissen, knutselen aan auto’s of vogels spotten bijvoorbeeld) die amper een pc behoeven, wat naslagwerken op internet misschien daargelaten. Maar wie aan het verzamelen slaat – filatelie, genealogie – heeft al snel behoefte aan een database om zijn postzegels of voorouders en familieleden in op te slaan. Daarnaast zijn er hobby’s waarbij software in de ontwerpfase een toegevoegde waarde biedt – handwerken, tuinieren, binnenhuisarchitectuur, schrijven – en hobby’s waarbij software en zelfs hardware onontbeerlijk zijn – zoals muziek- en video-bewerking, meteorologie, gaming. Voor de ene hobby kun je op duizenden verschillende adressen terecht, bij de andere ben je veroordeeld tot één specifiek pakket, dat meteen de hele hobby omvat. Enkele voorbeelden…

Alleen software

Scrapbooken   

Een scrapbook betekent zo veel als een (foto)plakboek. Maar het ene scrapbook is het andere niet, zo blijkt maar weer eens als we op zoek gaan naar digitale scrapbooks. Die zijn zo’n beetje hetzelfde als normale plakboeken, met dit verschil dat u een normaal plakboek nooit dicht kunt krijgen van al het moois dat er in zit geplakt, waar u bij de pagina’s van een digitaal plakboek als het ware een foto hebt gemaakt van uw volgeplakte pagina. Al hebt u die niet fysiek volgeplakt, maar in een fotobewerkingsprogramma. Of toch wel, met allerlei met de inkjetprinter bedrukte materialen die u normaal gesproken nooit in een printer zou stoppen.

Digital scrapbooking biedt de mogelijkheid tot het zelf publiceren van e-books en duikt de laatste tijd veel op in combinatie met eigen teken- of schilderkunst en – voor de familie – in combinatie met genealogie. Zie bijvoorbeeld www.designerdigitals.com en freedigitalscrapbooking.com.

Genealogie   

©CIDimport

Wie zijn stamboom gaat uitspitten, ontkomt eigenlijk niet aan Aldfaer (www.aldfaer.net). Dit is ‘hét gratis stamboomprogramma’ voor Nederlandse gebruikers dat in de eigen taal allerlei tips en handleidingen biedt. Maar er zijn meer bronnen – wat heet – waar u terecht kunt. Op genlias.nl vindt u informatie uit officiële akten, Family Tree Builder (www.myheritage.nl) beweert de beste software ter wereld te maken, en alleen al stamboomgids.nl biedt naslagwerken te kust en te keur. Niet iedere genealogie-site doet echter wat hij belooft. Zo blijkt bij bijvoorbeeld stamboomzoeker.nl en digitalestamboom.nl, die schrijver dezes niet kan vinden, al voert hij zijn volledige naam inclusief geboorteplaats en -jaar in.

Genealogen delen hun werk graag. Informeer dan ook altijd eerst binnen uw eigen kring of er misschien al iemand bezig is met een stamboom. Een uitgebreide stamboom is altijd leuk in een scrapbook (hierboven), al dan niet opgeleukt met zelfgemaakte historische portretten (hieronder).

Elvira Schuitemaker

Schrijft met plot-software   

©CIDimport

Nederland telt ruim een miljoen amateurschrijvers. Elvira Schuitemaker is er daar een van. “Vooral whodunnits vind ik leuk om te schrijven, maar het uit elkaar houden van alle personages en het uitknobbelen van het plot was altijd een crime,” zegt ze. “Mijn hele bureau lag bezaaid met geeltjes en kladblaadjes. Een paar maanden geleden heb ik een heel handig, gratis programma ontdekt: Lomchari(www.lomchari.com). Het bestaat uit een aantal onderdelen waarmee je de plot overzichtelijk kunt plannen, de tijdlijn in de gaten kunt houden en uitgebreide achtergrondschetsen van bijvoorbeeld  personages en locaties kunt maken. Met één druk op de knop spring je tussen de verschillende onderdelen van Lomchari. Het programma helpt me vooral om alle informatie die ik verzamel te ordenen, er structuur in aan te brengen. En dat zorgt er weer voor dat ik meer ruimte in mijn hoofd krijg voor het daadwerkelijke verhaal.”

Tekenen/schilderen   

Tekenen en schilderen zijn razend populair, zo blijkt als men alleen al kijkt hoeveel websites ooit zijn ingehaakt op het Amerikaanse fenomeen Bob Ross, (u weet wel, die van de happy little trees). Iedereen kent zonder twijfel het met Windows meegeleverde tekenprogramma Paint, maar er zijn tientallen uitgebreidere versies met de gekste filters en plugins. Foto’s worden ermee omgetoverd tot

historisch ogende schilderijen, maar met allerlei penselen fungeren ze ook prima als teken- of schilderprogramma. De software is echter niets meer dan dat: een leeg vel papier en een paar penselen en een palet met kleuren. Wel aardig is dat sommige programma’s (www.artrage.com) ook op tabletcomputers als de iPad draaien. Het schilderen dient nog altijd zelf te gebeuren en wie geen talent heeft, zal het ook nooit leren.

Jos Dickmann

Maakt supplementen voor filatelisten   

©CIDimport

Waren er vroeger in vrijwel alle steden nog postzegelwinkels te vinden, dat is sinds de opkomst van het wereldwijde web wel veranderd. Zo constateerde Jos Dickmann toen hij na zijn toetreding tot de VUT voor de derde keer een postzegelverzameling begon, na eerder twee keer alles van de hand te hebben gedaan. “Internet maakt het verzamelen van zegels wel makkelijker, via eBay en Marktplaats, maar voor de supplementen – bladen voor het bijhouden van de collectie met daarop aanvullende info – was je aangewezen op de producten van één dure fabrikant.” Dus ging timmerman-later-programmeur Dickmann zelf maar aan de slag. Zijn zes filatelieprogramma’s (waarvan vier gratis) zijn te vinden op www.dickmann.org/filatelie.htm. “Betaling van de overige twee verlang ik in vijf euro aan postzegels, maakt niet uit waar vandaan.”

Met hardware

Muziek en video   

Toen de pc ‘multimedia’ werd, was het gedaan met het stille scherm. Het geluid deed zijn intrede in de hobbykamer en met de komst van de cd- en dvd-romspelers en later -branders was het hek helemaal van de dam. Een Google-opdracht “muziek maken op de computer” levert anno 2011 genoeg hits op om een leven lang mee zoet te zijn. Muziek rippen, branden, converteren naar mp3 of downloaden en laden naar de mp3-speler, eigen clips op YouTube… Amateurmusici hebben aan hun instrument alleen vaak niet meer genoeg. Muzieknotatiesoftware legt de eigen noten (per instrument apart) vast, opnemen gaat direct met Windows (wav) of sequencer-software (midi) en mixen gebeurt met softwarematige mengpanelen.

Geld verdienen blijft echter een probleem, want daarvoor moet je jong en knap zijn en een machtige producer hebben. Dat is anders voor filmers, voor wie het een aanbeveling blijft om lelijk te zijn. Filmers hebben tegenwoordig de beschikking over een al dan niet waterdichte hd-camcorder en monteren en publiceren met bijgeleverde software of commerciële programmatuur als Pinnacle Studio (www.pinnaclesys.com) of Adobe Premiere (www.adobe.com), waarbij er ook hier weer honderden verschillende kleine bewerkingsprogramma’s te vinden zijn. Het mooiste van alles: wat vroeger het ingewikkeldst was – het vinden van het publiek, distributie – is tegenwoordig het eenvoudigst. Dat doe je gewoon zelf met cd, dvd of bluray, of gratis op YouTube.

Xander Berkhout

Laat modeltreinen ‘echt’ rijden   

©CIDimport

Wie zich met modelspoorbanen bezighoudt, vindt in de computer een bruikbaar werktuig. De hobby zit immers in het ontwerpen van de baan (pc), het bouwen ervan (handwerk) en het aansturen van de hardware (pc). Met AnyRail (www.anyrail.com, 39 euro) worden baanplannen ontworpen. Alle railstukken van verschillende fabrikanten zijn voorgedefinieerd, waarmee de materiaalkosten tot het hoognodige worden beperkt. Hoewel, materiaalkosten? Baanplannen van Anyrail kunnen worden geïmporteerd in TrainPlayer (www.trainplayer.com), waarmee je een modelbaan op de pc kunt simuleren, zonder dus daadwerkelijk een modelbaan of -trein te moeten aanschaffen.

Digitale aansturing van model-banen is tegenwoordig normaal. Op de rails staat een basisspanning voor de voortstuwing, met daar bovenop een signaal. Via deze signalen krijgen locomotieven, wissels, seinen en overwegen hun opdrachten van de ‘machinist’ achter de computer. Een relatief nieuw softwarepakket is iTrain (berros.eu/itrain/nl) van software-ontwikkelaar Xander Berkhout: “De lol van digitaal is dat je locomotieven individueel kunt aansturen, ook op sid. Vroeger zette je een baanvak onder stroom en dat was het. Met de voortschrijdende techniek wordt alles realistischer, net als op het echte spoor. Hobbyisten willen dat er veel rijdt. Echt interessant wordt het als je terugmelders – sensoren – in de baan bouwt. Daarmee kan de computer in de gaten houden waar de treinen zijn en ze zelf laten rijden. Het spel voor de hobbyist is dan bijvoorbeeld een goederentrein overal dwars doorheen laten rijden, zoals in het echt ook gebeurt.”

iTrain is er in de versies Lite (49 euro), Standard (79 euro) en Professional (129 euro).

Christina Veltkamp

 Breit machinaal   

©CIDimport

Bij breien hebben veel mensen nog het beeld op hun netvlies van oma of moeder die onder het kijken van de favoriete soap op televisie blind naalden tikkend de ene toptrui na de andere in elkaar zette. Die hobby bestaat nog steeds, aldus Christina Veltkamp: “Maar het werken met de breimachine is erbij gekomen. Op het scherm voer je een foto of afbeelding in, het soort breiwerk wat je wilt – lange mouwen, korte mouwen, boothals, V-hals – de gewenste kleuren, en de machine doet de rest, al dan niet gemotoriseerd. In je scherm kun je zien waar je bent in het patroon, of je van kleur moet wisselen, of je steken moet meerderen of minderen, moet afkanten… De machine rekent uit hoeveel steken je nodig hebt – een breisteek is twee bij drie – en maakt het. Of print een patroon, zodat je toch nog voor de televisie aan de gang kunt met naalden. Een borduurmachine werkt ongeveer hetzelfde.” Gratis is het allemaal niet. DesignaKnit (www.designaknit.nl) kost in de standaard versie 399 euro en in professionele versie (zelf ontwerpen) 499 euro. En dan moet er nog een breimachine bij, die gebruikt tussen de 100 en 1000 euro kosten en nieuw beginnen bij 1.349 euro voor de Silver Reed SK-840.   

Wetenschappelijk

©CIDimport

Weerstations. De tijden van de kwikthermometer om de hoek van de keukendeur zijn duidelijk voorbij en die van weervrouwtjes die hun voorspellingen doen aan de hand van jeukende likdoorns en zure geitenmelk al helemáál. De echte weerfreak baseert zijn eigen voorspelling op historische en actuele gegevens van de exacte locatie. Een korte zoekopdracht “weerstation op de computer” leert dat er in eerste instantie vooral hardware nodig is om de pc te voorzien van gegevens als baro-metrische druk, temperatuur, vochtigheid, regenhistorie, regenintensiteit, windsnelheid, windrichting, dauwpunt en ga zo maar door.

Daarbij geldt de Davis Vantage Pro2 Plus à 1.029 euro als het non plus ultra. Informatie wordt ge-absorbeerd door software als Heavy Weather (www.heavyweather.info) en vertaald naar waarschuwingen, grafieken of wat de gebruiker maar wil, geüpload naar internet. 

Bram Stikkel

Vliegt in zijn hobbykamer     

©CIDimport

Voor de hobbyisten van Dutchfs.com is niets minder dan het uiterst serieuze Microsoft Flight Simulator goed genoeg. Dit programma is goed uit te bouwen en uit te lezen, bootst zeer nauwkeurig de cockpit én het vlieggedrag van bestaande typen vliegtuigen na en kan worden bediend met een echt vliegtuigstuur en echte pedalen. Fotorealistische virtuele omgevingen van echte vliegvelden en landen maken het nog echter. Helemáál realistisch kan ook, zoals bijvoorbeeld bij Bram Stikkel van www.vliegenomtehelpen.nl. “Vijf schermen voor de panoramablik, daar-onder twee schermen voor de instrumenten en daaronder nog een scherm met Google Earth. Mijn opstelling is volledig afgesloten van ander licht; op zich al heel realistisch. Ik geef zo’n 1.500 euro per jaar uit, bijvoorbeeld aan motoren voor de bewegingssimulatie. Dat gaat maar 10 cm op en neer en heen en weer, maar samen met het visuele gedeelte voelt dat heel echt. Waarom? Zelf vliegen is leuk, hoewel ik nooit heb overwogen om een vliegbrevet te gaan halen. Het knutselen is toch leuker.”  

Meer hobbysoftware

-  Startpagina: hobby.startpagina.nl-  Startpagina: www.mediorweb.nl/hobby_overzicht-  Hobby zoeken: www.123test.nl/interessetest-  Blogs: hobby.blogo.nl- Tekenen: www.hobbytekenen.nl- Bier brouwen: www.hobbybrouwen.nl- Elektronica: www.hobby-electronics.info/nl- Computers: www.hcc.nl- Doe dagen: www.hobbydoe.nl  

Dit artikel komt uit Computer Idee nummer 18, jaargang 2011

Met de Omni E25 wil het Chinese merk Eufy een krachtige midrange robotstofzuiger op de markt brengen, die de concurrentie aangaat met de Roomba's en Dreames van deze wereld. De adviesprijs bedraag 899 euro. Hoe vergaat het de Eufy Omni E25 in de praktijk?

Naast de Eufy Omni E25 heeft de fabrikant ook een duurdere variant op de markt gebracht, namelijk de E28. Nog geen jaar eerder lanceerde het merk de S1 Pro, een model dat vooral inzet op dweilprestaties. De drie robotstofzuigers delen bepaalde eigenschappen, maar verschillen op andere punten juist flink. Het is dus de moeite waard om die verschillen en overeenkomsten naast elkaar te zetten. Zeker als je overweegt een van deze autonome, dweilende modellen in huis te halen. Een interessante concurrent is bovendien Dreame L50 Pro Ultra.

Eufy Omni E25 vs. Eufy Omni E28

De Eufy Omni E25 beschikt over een indrukwekkende zuigkracht van 20.000 Pa. Het HydroJet-dweilsysteem reinigt actief met neerwaartse druk en reinigt zichzelf tussendoor. De DuoSpiral-borstels voorkomen dat haren vastdraaien, terwijl de uitschuifbare CornerRover-arm randen en hoeken beter meepakt. Dankzij het AI See-systeem met RGB-camera herkent de robot honderden objecten en rijdt hij daar netjes omheen. Het Omni-basisstation neemt het meeste werk uit handen: het leegt, reinigt, vult en droogt de robot automatisch en voegt schoonmaakmiddel toe. Zo blijft de E25 wekenlang zonder omkijken schoonmaken.

De Eufy Omni E28 is technisch vrijwel identiek aan de E25. Je krijgt dezelfde krachtige zuigfunctie, hetzelfde dweilsysteem, dezelfde slimme arm en obstakelherkenning. Het verschil zit in de toevoeging van een afneembare, draagbare dieptereiniger. Daarmee kun je ook handmatig moeilijk bereikbare plekken reinigen, zoals traptreden of bankkussens. Ook bij de E28 zorgt het uitgebreide Omni-basisstation voor een grotendeels onderhoudsvrij gebruik.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Eufy Omni E25 vs. Eufy Omni S1 Pro

Daartegenover staat de Eufy Omni S1 Pro, die zich juist richt op een geavanceerde dweilervaring. Het Always Clean Mop-systeem maakt gebruik van een continu roterende dweilrol die zichzelf schoonhoudt (net als bij de E25 en E28) en die met één kilo neerwaartse druk stevig over de vloer gaat. De zuigkracht ligt met 8.000 Pa wel een stuk lager dan bij die twee modellen. Door het slanke, lage ontwerp komt de S1 Pro makkelijker onder meubels. Dat is mede te danken aan de geïntegreerde 3D MatrixEye--obstakelvermijding, die binoculair infrarood en een camera combineert voor nauwkeurige navigatie zonder LiDAR-toren (zoals op een Dreame).

Alle drie modellen maken gebruik van het Omni-basisstation, dat automatisch leegt, reinigt, vult en droogt. Welke je kiest, hangt af van je prioriteiten: de E25 biedt maximale zuigkracht en pakt randen en hoeken goed mee, de E28 voegt daar een draagbare dieptereiniger aan toe, en de S1 Pro blinkt uit in dweilen en wendbaarheid. Extra hygiëne krijg je bij de S1 Pro bovendien via Eco-Clean: een ozonreinigingssysteem in het basisstation dat het water zuivert.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Praktisch ontwerp

Het ontwerp van de Eufy Omni E25 is niet alleen gestroomlijnd, maar ook. Bovenop zitten twee knoppen waarmee je de robotstofzuiger activeert of naar de basis stuurt. Haal je de glanzende plastic kap eraf, dan krijg je toegang tot de uitneembare stofbak en afneembare watercontainer. Aangezien het basisstation deze zelf respectievelijk leegt en vult, heb je er weinig omkijken naar. Maar mocht er iets misgaan, of wil je de bakken even schoonmaken omdat je dat prettig vindt, dan kun je er dus moeiteloos bij.

Voorop zitten de camera en een led-lamp, zodat de robot ook in donker ziet waar hij heen moet. Onderop zit de uitschuifbare robotarm, samen met een antihaarborstel en de dweilrol. Die draait 180 keer per minuut en is 29 centimeter lang. Ook is daar een schraper gepositioneerd die het vuil van de rol haalt. Na controle van de waterbak zien we inderdaad dat er wat vuil in zit, dat helaas niet helemaal door het basisstation opgezogen wordt. Daarom is het handig om die bak zo nu en dan zelf even grondig schoon te maken, om nare geurtjes te voorkomen.

Installeren en go

De installatie van de Eufy Omni E25 is zo gebeurd. Je bent even bezig met uitpakken en alles een plek geven, maar het koppelen aan de – hier en daar wat knullig vertaalde – app verloopt snel. Na de eerste schoonmaakronde verschijnt er een gedetailleerde kaart van je woning. Je kunt meerdere kaarten maken voor verschillende verdiepingen, en wisselen tussen een 2D- en 3D-weergave. Binnen de app stel je no-go-zones in, markeer je zones zoals een vloerkleed, en geef je per kamer of ruimte nauwkeurige instructies.

Zodra de E25 aan het werk gaat, valt één ding op: hij lijkt soms wel dronken. Dit valt vooral op wanneer hij langs een muur rijdt. In plaats van een rechte lijn aan te houden maakt hij constant schijnbewegingen. De robot neemt een korte bocht richting de muur, wil niet botsen, rijdt terug en herhaalt dit gedrag totdat hij de hele muur heeft afgerond met datzelfde wiebelige patroon. Waarom hij dit doet, is onduidelijk. Opvallend is dat dit gedrag alleen optreedt bij muren en meubels. In open ruimtes rijdt de E25 namelijk wél strak in rechte lijnen.

Stofzuigprestaties en navigatie

Met een zuigkracht van 20.000 Pa – gelijk aan die van de veel duurdere Dreame X50 Pro – laat de Eufy Omni E25 nauwelijks iets liggen. Het maakt daarbij niet uit of het een tapijt of harde vloer betreft. Toch merkten we dat hij op een vloerkleed af en toe wat haren mist, maar daar hebben duurdere modellen ook last van. Qua geluidsniveau is de E25 niet storend aanwezig. Je hoort hem duidelijk werken, maar het is prima uit te houden als je thuis bent terwijl hij z'n ronde doet.

Omdat de Eufy Omni E25 geen LiDAR heeft, mist hij wat precisie in het inschatten van zijn omgeving. De camera geeft voldoende overzicht om botsingen grotendeels te voorkomen, maar het navigeren verloopt soms iets te voorzichtig. Daardoor stuurt hij nét te vroeg bij of laat hij een klein randje liggen. Het resultaat is dat je soms ziet waar hij wel geweest is en waar niet – bijvoorbeeld doordat er nog wat vuil ligt of de vloer op een plek droog is gebleven.

Dweilt goed, maar…

Vooral dat laatste is opvallend. Hoewel de Eufy Omni E25 de vloer netjes achterlaat, zie je altijd precies waar hij wel en niet geweest is. Dat komt door de dweilrol onderop. Die doet zijn werk goed, schraapt zichzelf schoon en drukt stevig op de vloer om ook hardnekkigere vlekken aan te pakken. Maar omdat hij niet naar buiten kan draaien – iets wat de Dreame L50 Pro wél kan – mis je altijd een deel van de vloer. We hebben dat met een foto vastgelegd ter illustratie. Het is iets om rekening mee te houden.

Tot slot het basisstation. Dat is compact en oogt modern, maar vraagt wel om een plek die een beetje centraal ligt in huis. De transparante waterbakken geven het station een eigen uitstraling, al zie je daardoor ook duidelijk het verdampte water op de bovenkant zitten. Dat maakt het geheel soms wat rommelig. Jammer is ook dat Eufy een eigen zeepsysteem gebruikt, waardoor je niet je eigen schoonmaakmiddel kunt toevoegen. Verder valt op dat het station zelf snel vies wordt op de plek waar het de stofopvangbak voor je leegt.

©Wesley Akkerman

©Wesley Akkerman

Eufy Omni E25 kopen?

De Eufy Omni E25 is een ambitieuze middenklasser met opvallende specificaties: een zuigkracht van 20.000 Pa en een basisstation dat het legen, bijvullen en schoonmaken grotendeels uit handen neemt. Functies als een CornerRover-arm en AI-objectherkenning zorgen voor een premium ervaring, op budget.

Helaas heeft het apparaat wel te kampen met wat navigatieproblemen. Vooral langs muren maakt de E25 rare schijnbewegingen, alsof hij constant kleine bochtjes maakt om niet te dicht bij de rand te komen. Dit 'dronken' patroon vertraagt niet alleen het schoonmaken, maar zorgt er ook voor dat smalle stroken langs de wanden soms worden overgeslagen. In open ruimtes rijdt hij wél strak in rechte banen, wat het verschil nog opvallender maakt.

De dweilfunctie is degelijk, maar weet de randen vaak niet goed mee te nemen. Dat heeft alles te maken met de dweilrol onderop: die kan niet naar buiten draaien, waardoor hij standaard een smalle strook langs de rand mist. Ook rijdt het systeem op sommige plekken zó voorzichtig, dat delen van de vloer simpelweg worden overgeslagen. Een ander nadeel is dat je vastzit aan Eufy's eigen zeepsysteem.

Hoewel het basisstation veel onderhoud uit handen neemt, spelen dergelijke minpunten wel mee. Maar eerlijk is eerlijk: dit systeem kost minder dan veel concurrenten, terwijl het toch zeer scherpe specificaties biedt. De Dreame L50 Pro is iets duurder, maar zou zomaar de meerprijs waard kunnen zijn.

Op zoek naar slimme verlichting die méér doet dan alleen een kamer verlichten? De nieuwe Philips Hue Play wall washer projecteert kleurrijke lichteffecten op je muur en tilt sfeer naar een hoger niveau, ideaal voor films, muziek en ontspannen avondjes.

Een lege muur is vaak gewoon… nou ja, leeg. Praktisch misschien, maar niet echt spannend. Daar wil Philips Hue met de nieuwe Play wall washer iets aan veranderen. Deze compacte designlamp projecteert een kleurrijk lichtspel op je wand, waarmee je in één beweging sfeer aan je kamer toevoegt. Van subtiele achtergrondverlichting tot passende effecten tijdens een film of game, de wall washer is verrassend veelzijdig.

©Philips

Lavalamp 2.0: licht dat meer doet dan verlichten

De Philips Play wall washer is ontworpen om je muren tot leven te brengen. Dankzij een nieuwe techniek, ColorCast genaamd, ontstaan vloeiende kleurverlopen die echt iets doen met de ruimte. Het licht voelt rijk en dynamisch aan, alsof je muur zelf begint te ademen. Sluit je de lamp aan op je Hue-entertainmentsysteem, dan reageert het licht bovendien op wat je kijkt of luistert – of dat nu een film is, een game of je favoriete playlist.

Ook lezen: Review Philips Hue Play Gradient Lightstrip - duur, maar wel leuk

Je bepaalt zelf hoe groot het projectiegebied moet zijn: zet je de lamp dichter bij de muur, dan krijg je een strakke lichtbundel; plaats je hem verder weg, dan spreidt het effect zich breder uit. Via de Hue-app stel je alles eenvoudig in, inclusief richting, helderheid en de snelheid waarmee de kleuren worden afgewisseld.

©Philips

Designlamp met een slimme binnenkant

Wat meteen opvalt, is dat de lamp zelf geen aandacht opeist. De behuizing is strak, mat en gemaakt van aluminium – geen plastic spul dus. In zwart of wit past hij moeiteloos in een modern interieur. Het projectievenster is transparant en subtiel, zodat het vooral het licht is dat de show steelt. Daardoor ervaar je de wall washer meer als een designobject dan als tech-gadget.

De lamp werkt naadloos samen met het Hue-ecosysteem. Of je nu gebruikmaakt van een afstandsbediening, je smartphone of je stem via Siri, Alexa of Google Assistant, alles werkt zoals je mag verwachten van Hue. De wall washer is bovendien volledig compatibel met accessoires zoals de Hue HDMI Sync Box en de desktop-apps voor pc en tv.

Niet goedkoop, wel doordacht

Met een prijs van 199,99 euro (en 349 euro voor een 2-pack) voor een enkele lamp is de wall washer duidelijk bedoeld als luxe toevoeging, niet als basisverlichting. Maar als je van sfeer, detail en controle houdt én je hebt al wat spullen van Philips Hue hangen, dan is dit een opvallend compleet pakket. De combinatie van slim licht, subtiel design en – nou ja, laten we het creatieve vrijheid noemen, maakt deze lamp interessant voor iedereen die meer uit z'n lege muren wil halen.

Meer informatie is te vinden op de site van Philips Hue.