Na de vergelijkende test van de actioncams die door Computer!Totaal en door Zoom.nl gedaan is, waren er nog een paar modellen niet terug naar de fabrikanten. Dé kans om eens te kijken hoe zo'n cameraatje werkt, ik kreeg de GoPro Hero 3+ Silver Edition een weekje te leen.

Naast mijn werk als eindredacteur, geef ik ook een paar keer per week turnlessen. Het leek mij dan ook erg leuk om de camera eens in mijn les te testen en de kinderen (tussen de 9 en 16 jaar) waren het helemaal met me eens: hoe gaaf als je kunt filmen wat je voet eigenlijk 'ziet' als jij een radslag maakt! Ik zorgde dat het apparaatje was opgeladen, stopte een micro-SD-kaartje (64 GB) in het cameraatje, en las vluchtig de handleiding door. We konden beginnen! Lees ook: Professioneler filmen met je smartphone.

Accessoires

Het enthousiasme nam even af, want hoe maak je die camera nu vast aan je lijf? Bij dit pakketje waren een paar accessoires meegeleverd, maar de camera met een plakker op je enkel plakken, dát blijft niet zo goed zitten. We moesten een betere bevestigingsmethode hebben. Er zijn officiële accessoires verkrijgbaar, zoals een band voor om je hoofd, om je pols, of een harnas voor je lichaam. Maar het geduld om die accessoires te kopen en daarop te wachten, hadden wij niet. Uiteindelijk hebben we de camera dus op een minder officiële (en goedkopere) manier vastgemaakt.

We stopten de camera in zijn beschermcase, maar verwisselden wel eerst de gesloten (waterdichte) achterkant voor de achterkant met twee gaten. Deze achterkant is bedoeld voor een beter geluid. Ons gaf het echter de mogelijkheid om iets aan de case vast te maken. We haalden twee strap-bandjes door de openingen en konden zo de camera op verschillende plekken aan het lichaam vastmaken. We hebben geëxperimenteerd met de camera op de borst, om de arm en om de enkel. Vooral op de borst en om de enkel levert het leuke resultaten op.

©PXimport

Filmen met de GoPro

De camera is eenvoudig in gebruik. Door lang te drukken op de knop aan de voorzijde, zet je de camera aan. Vervolgens kies je door kort op dezelfde knop te drukken de gewenste modus (film, foto, foto-burst, timelapse en instellingen). Op het kleine zwart-wit-schermpje aan de voorzijde zie je welke modus je geselecteerd hebt. Met de knop op de bovenkant start en stop je het filmpje, net als bij een gewone camera dus. Een knipperend rood lichtje geeft aan dat er gefilmd wordt. Dit was ook voor de kinderen gemakkelijk te begrijpen, zodat ik al snel mijn aandacht kon besteden aan de les en niet met de camera bezig hoefde te zijn.

Aan de zijkant van de camera zit nog een knop. Hiermee zet je de wifi-verbinding van de camera aan of uit. Je kunt namelijk een app voor smartphone en tablet (iOS, Android, Windows Phone) downloaden, waarmee je met de actioncam kunt verbinden. Via deze app is het mogelijk om de camera te starten en de instellingen aan te passen. Vooral dit laatste is erg handig, omdat dit een stuk gemakkelijker werkt dan het aanpassen van de instellingen op het mini-schermpje van de camera zelf. Je ziet in de app ook het beeld dat de camera op dit moment geeft. Handig om even te testen hoe het beeld eruit ziet, maar zodra de camera snel beweegt, is het beeld erg schokkerig. In het uiteindelijke filmpje is dit gelukkig niet het geval!

Batterij

De batterij van de camera is prima. Onze turnles duurde twee uur, waarin in totaal ongeveer 9 minuten met de camera gefilmd is (turnoefeningen duren nu eenmaal niet zo lang). Wifi stond het grootste deel van de les uit omdat we dit niet nodig hadden. Tussendoor is de GoPro af en toe eventjes uit geweest om de batterij te sparen. Waarschijnlijk was dat niet eens nodig geweest, want aan het einde van de les was de batterij nog niet volledig leeg.

De filmpjes nemen in totaal 1,7 gigabyte op het kaartje in beslag, zorg dus wel voor een flinke opslagcapaciteit als je lang wilt kunnen filmen. Overigens merkte ik later dat lange filmpjes worden opgedeeld in meerdere delen, een bestand wordt maximaal 2,1 GB groot of 12 minuten lang (ik heb niet getest welke van de twee de beperking is).

Kwaliteit

Wat me achteraf opviel, was de goede beeldkwaliteit. Ik heb de GoPro Hero 3+ ingesteld om te filmen in HD-kwaliteit (1080p). Je kunt het aantal beelden per seconde instellen, via de app is dat wederom makkelijker. Met een lagere kwaliteit kun je meer beelden per seconde maken, en kun je dus ook slow-motion-beelden schieten.

Voor de kinderen was het erg leuk om de bewegingen die ze zo vaak maken eens uit een ander oogpunt terug te kunnen zien. Bij turnbewegingen ga je nogal eens over de kop, en daar word je bij het terugkijken bijna duizelig van! Bovendien vonden de kinderen het ook erg leuk dat je bij snelle bewegingen (bijvoorbeeld een reuzendraai om de rekstok) ook de lucht langs hoort razen.

Monteren

Bij het monteren van de beelden merkte ik dat het handig was geweest als we ook zo nu en dan de beweging vanaf een afstandje gefilmd hadden (al dan niet op hetzelfde moment als met de GoPro). Voor de montage had ik het geluk dat ik alle bewegingen in eerdere lessen weleens gefilmd had. Zo kun je in het eindresultaat toch beter zien welke beweging er nu eigenlijk zorgt voor bijvoorbeeld dat leuke over-de-kop-effect.

Nog meer actie: Zeilen

Mijn week was nog niet om en in het weekend was het lekker weer om te gaan zeilen. Nóg een kans om de camera z'n werk te laten doen. Snel weer de achterkant van de camera vervangen door de waterdichte variant, een andere manier van bevestigen gezocht en het water op gegaan. De camera zat nu met een voetje met twee strap-bandjes vast om mijn middel en aan mijn zwemvest.

Aangezien het vrij hard waaide en ik mijn concentratie vooral nodig had om de boot niet om te laten slaan (wat één keer mislukte, en ja, ook dat is vastgelegd!), heb ik weinig aandacht voor de camera gehad. Achteraf is dat terug te zien op de beelden. De volgende keer zou ik de camera toch ergens anders bevestigen. Nu stootte ik vaak tegen de camera aan, en zie je toch vooral veel handen en boot, en weinig van het zeilen. Bovendien zie je op de beelden ook ongeveer wat ik tijdens het zeilen zie. Had ik hem op de punt van de boot, om de mast of aan de achterzijde van de giek bevestigd, dan had ik beelden uit een heel ander oogpunt kunnen zien. Leuk voor een volgende keer!

Het kopen (of voor mij: mogen gebruiken) van zo'n apparaat is één ding, ermee om leren gaan is een tweede! En dan niet omdat het apparaatje zo moeilijk te begrijpen is, maar omdat je al doende pas leert ontdekken wat leuke filmpjes oplevert.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.