De aloude handheld gps is inmiddels uitgegroeid tot een geavanceerd en tegelijkertijd energiezuinig apparaat. Ideaal voor een dagje helemaal weg, de natuur in! Te voet, op de fiets of met de boot, net wat je wilt. En er zijn ideeën genoeg te verzinnen om als POI (Point of Interest) aan je gps toe te voegen.

Zelfs in de Nederlandse bossen en (grotere) parken kun je behoorlijk verdwalen, bijvoorbeeld bij mistig weer. Nu verblijf je in zo’n park meestal niet zo heel lang en red je jezelf wel via de smartphone. Een ander verhaal wordt het als je grotere bossen en natuurparken (en al helemaal in het buitenland) intrekt. Dan kan een navigatiehulpmiddel soms zelfs het verschil tussen leven en dood betekenen.

Maar in de meeste gevallen is het vooral een techniek die je op het juiste pad houdt en tegelijkertijd ook zorgt dat je daar spontaan van kunt afwijken als je iets moois ziet onderweg. De weg naar je begin- of beoogde eindpunt vind je dan altijd wel. Inderdaad: de gemiddelde smartphone heeft tegenwoordig een gps-ontvanger aan boord. Werkt prima, maar heeft als nadeel dat je telefoonaccu er door continu gebruik behoorlijk snel door wordt leeg getrokken. En dát is niet handig, want dan kun je in geval van nood ook niet meer bellen. Een handheld gps lost dat probleem op.

Geoptimaliseerd voor laag energieverbruik

 Handheld gps-ontvangers zijn ontworpen voor een zo laag mogelijk energieverbruik. Veelal wordt dan ook gebruikgemaakt van transreflectieve beeldschermen, wat betekent dat je die in gewoon daglicht ook zonder achtergrondverlichting kunt aflezen. Verder is de resolutie van de gebruikte schermen – ten opzichte van een smartphone – laag. 320 x 200 pixels is al heel wat. Dat is overigens geen enkel probleem omdat je bij gebruik eigenlijk altijd inzoomt op het gebied waar je bent, wat ruim voldoende detail oplevert.

Ook zul je zien dat de updatefrequentie beduidend lager ligt dan die van navigatie-apps voor een smartphone. Geen supervloeiende animaties en 3D-effecten dus. De handheld-gps is niet bedoeld als speelgoed, maar om je weg te vinden en je in geval van nood uit de ellende te helpen navigeren.

AA-batterijen volstaan

Voordeel van het lage energieverbruik is dat veel van de handhelds op een standaard setje AA-batterijen werken. Je kunt voor oplaadbare exemplaren kiezen, maar neem altijd wat extra pakjes reserve-batterijen mee. Alkaline of – nog beter – lithium-batterijen houden het ook heel lang vol. Let wel op dat je in het menu van de handheld of via een schakelaartje in het batterijvak instelt welk type batterij je plaatst (oplaadbaar of niet). Dit om te voorkomen dat niet-oplaadbare batterijen opgeladen worden als je de handheld aan een laadadapter koppelt.

Soorten

Gps-handhelds zijn er in verschillende soorten. De eenvoudigste exemplaren beschikken over een zwart-wit lcd-scherm en bieden alleen positiebepaling en het loggen van je gelopen route als mogelijkheid. Ook kun je waypoints (ook wel bekend als POI’s of Points of Interest) toevoegen. Een kaart ontbreekt. Maar een heel groot probleem is dat meestal niet, zeker niet in de vrije natuur. Het enige wat dan belang is, zijn begin- en eindpunt. En hoe weer terug te keren naar het beginpunt, in geval van nood. Dat laatste kan makkelijk door de opgeslagen route in omgekeerde volgorde te navigeren; je hoeft dan slechts een aanwijspijl te volgen.

Voordeel van deze eenvoudige gps-handhelds is dat ze extreem weinig energie verbruiken. Meer geavanceerde exemplaren beschikken meestal over een kleurendisplay en de mogelijkheid om kaarten te gebruiken. Daarbij hoef je lang niet altijd voor de (veelal relatief dure) kaarten te kiezen die speciaal door jouw handheld-merk zijn gemaakt. Voor bekende merken als Garmin zijn de Open Street Map-kaarten (OSM) wellicht nog veel beter. Die zijn vaak veel meer up-to-date en bevatten de meeste minuscule kriebelpaadjes, overal ter wereld. Bijgehouden door deels professionals en deels mensen die er hun hobby van maken. Ideaal!

Satellieten

De huidige generatie geavanceerdere gps-handhelds ondersteunt meerdere satellietsystemen. Zorg bij aanschaf dat in elk geval gps (het oorspronkelijke Amerikaanse navigatiesysteem) en Galileo worden ondersteund. Galileo is nog niet zo heel lang in gebruik, maar wordt geleverd door de EU, dus zonder vreemde afwijkingen die in het Amerikaanse systeem ten tijde van oorlogen en onlusten bewust geïntroduceerd kunnen worden. Het Russische GLONASS wordt ook veel ondersteund, maar is momenteel vanwege voor de hand liggende redenen niet de verstandigste keuze om met vertrouwen op te navigeren.

Een deel van de handhelds gebruikt automatisch een mix van alle beschikbare systemen, wat zeer nauwkeurige posities oplevert. Soms moet je handmatig een tweetal opties in een menu selecteren, voor nu is dan de genoemde combi GP-Galileo het meest praktisch. Verder geldt dat de meeste handhelds over systemen beschikken waarmee de positie nog nauwkeuriger kan worden bepaald; bekende namen zijn WAAS en EGNOS.

Open veld

Een gps-handheld werkt (net als elke andere gps-ontvanger of radio-communicatiemiddel) het best in het open veld. Moderne antennetechnologie gekoppeld aan ultragevoelige ontvangers maken navigeren in bossen tegenwoordig niettemin ook prima te doen. Toch zul je daar soms door reflecties of te veel bladerdak (denk aan een tropisch woud) toch op het verkeerde been worden gezet. Zoek in dat geval een meer open plek op om je positie extra nauwkeurig te kunnen bepalen.

Lopen of… fietsen en varen

Veel handheld gps-ontvangers zijn met een (veelal optionele) montagekit ook aan het stuur van een fiets te monteren. Daarbij moet wel gezegd dat er voor fietsen ook geoptimaliseerde handhelds bestaan, dus als je de gps hoofdzakelijk of alleen voor fietsen wilt inzetten, dan is het beter om daar naar uit te kijken.

Verder geldt dat de meeste handhelds die over kaartmateriaal beschikken ook route-gebaseerd kunnen navigeren. Oftewel: geef een eindbestemming op en gaan. Daarbij kies je dan welk vervoermiddel wordt gebruikt: auto, benenwagen of fiets (soms ook paard). Er worden meestal geen spraakinstructies gegeven, maar een bescheiden piepje en een pijl in beeld bij afslagen.

Door voor vertrek POI’s toe te voegen kun je je naar leuke bestemmingen (laten) navigeren, zie ook dit artikel. Tot slot geldt dat je een handheld gps (mits gewapend met het juiste kaartmateriaal) ook kunt gebruiken op het water of desnoods in de lucht. Maar ook dan geldt weer: hiervoor zijn gespecialiseerde navigatie-apparaten beschikbaar die beduidend beter zijn afgestemd op hun gebruiksdoel.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.