ID.nl logo
XPENG G9 - Chinese super-SUV combineert luxe en betaalbaarheid
Mobiliteit

XPENG G9 - Chinese super-SUV combineert luxe en betaalbaarheid

De Chinese autofabrikant XPENG gooit hoge ogen met zijn nieuwe elektrische SUV, de G9. Deze auto biedt een indrukwekkende hoeveelheid luxe en innovatieve tech, maar dan voor een fractie van de prijs van Europese concurrenten als Mercedes, BMW en Audi. Met zijn enorme actieradius, supersnelle laadsnelheid en uitgebreide connected features zet de G9 de gevestigde orde flink onder druk.

Watch on YouTube

Ontdek jouw ideale elektrische auto

Vergelijk en vind de beste deals op Kieskeurig.nl!

Je kunt er niet omheen: Chinese automerken maken een enorme opmars. Logisch ook, want de vraag naar EV’s was niet eerder zo hoog en de gevestigde orde heeft moeite om voldoende te innoveren tegen een ook nog eens schappelijke eindprijs. Toch hanteren ook de nieuwkomers allemaal een eigen strategie. Waar BYD kiest voor toegankelijke luxe, mikt NIO duidelijk op de premiumklasse. Het hier nog redelijk onbekende merk XPENG probeert van beide markten een graantje mee te pikken. Onze partner Irwin Versteegh van InstaAutoVlog reed onlangs met één van de voorlopig twee modellen: de G9.

Vleugeldeuren? Ja echt!

XPENG heeft vier vestigingen in Nederland: een Flagship Store in The Westfield Mall of the Netherlands in Leidschendam en drie zogenoemde 'Centers' in Amsterdam, Rotterdam en Utrecht. Vanuit die laatste worden voorlopig twee modellen geleverd: de P7 en G9.

De P7 is een chique sedan die concurreert met de Tesla Model 3 en de Polestar 2. Het onderscheidende vermogen? Snufjes als een XPENG-assistent in de auto, hoogwaardige technologie die onder meer wordt ingekocht bij merken als Brembo en de mogelijkheid om voor een 'Wing edition' te kiezen. In dat geval rust het merk jouw P7 uit met vleugeldeuren.

Het andere model, de G9, is een behoorlijk forse SUV in de klasse van de Mercedes EQE en de NIO EL7. Wapenfeiten? Heel veel voor relatief weinig. Zo bedraagt de instapprijs net geen 58.000 euro. En dan krijg je niet alleen een forse accu, maar vooral een auto van net geen 4,90 meter lang, 1,94 meter breed en 1,68 meter hoog. Daarmee is-ie op de lengte na net iets forser dan een EQE, maar ook compacter dan de EL7 van NIO.

Wat je nog meer krijgt, standaard? Ledkoplampen en dito dagrijverlichting met een kenmerkende signatuur aan de voor- en achterkant, privacy glass vanaf de B-stijl, 19-inch lichtmetalen wielen en zogenaamde frameloze portieren met een automatische soft close-functie.

Twee 15-inch displays

Er is nergens op bespaard, en dat geldt ook voor het interieur. In de G9 stijg je aan boord van een echte SUV. Je zit op chique fauteuils en kijkt uit over een fraai gestileerd binnenste. Wat direct opvalt? De brede middentunnel, maar voornamelijk een gigantische aflegruimte met twee draadloze telefoonladers. En o ja, de twee aan elkaar geplakte 15-inch lcd-schermen natuurlijk: een voor de bestuurder en de andere voor de passagier. Dankzij een speciale coating kun je als bestuurder niet op het rechter display kijken, en dat is niet zonder reden. Apps als YouTube, TikTok en een browser zorgen namelijk voor het nodige vertier voor de bijrijder.

Sterker nog: dankzij een speciale make-upfunctie kun je via het scherm zelfs de kleurtemperatuur van de extra grote make-upspiegel instellen. Eén druk op de knop en de stoel gaat zelfs naar een speciale make-upstand. Om de neus op deze manier te poederen dien je overigens wel een kleine 4000 euro af te tikken voor het Premium Seat&Audio Pack.

Dan krijg je extra comfortabele stoelen met een verlengbaar zitvlak, een serieus goede massagefunctie, maar ook zaken als nappaleren bekleding. Niet alleen op de stoelen, maar ook op het dashboard. Muziekliefhebber? XPENG monteert in dat geval ook een 2000 watt audiosysteem van Dynaudio, en dat klinkt absoluut fenomenaal. Zuiver, vol, maar vooral in balans.

Ruime caravantrekker

Het Premium Seat&Audio Pack zorgt er ook voor dat de zeer riante tweede zitrij niet wordt overgeslagen. Je krijgt dan twee individueel verstelbare buitenste zitplaatsen met een verlengbaar zitvlak en een massagefunctie.

De bagageruimte meet een inhoud van 660 liter en is eenvoudig te vergroten naar een maximum van net geen 1,6 kuub. Een kofferruimte onder de motorkap heeft-ie ook, en daar kan ook nog eens 71 liter worden opgeborgen. Iets te trekken? Elke G9 mag maximaal 1500 kg trekken en er kan zelfs af-fabriek worden geopteerd voor een keurig elektrisch wegklapbare trekhaak. Kies je voor de Performance-versie, dan kent de luchtvering zelfs een speciale ‘trekmodus’.

Huzarenstukje

Qua afwerking? Geweldig, zij het niet zo verfijnd als de NIO EL7 of de Duitse concurrentie. De XPENG presteert op dat vlak net even iets minder, maar nog steeds bovengemiddeld. De werking van de twee touchscreens? Beter dan al zijn concurrenten! Dankzij de krachtige processor vlieg je in een razend tempo door alle instellingen en mogelijkheden. De navigatie werkt duidelijk en snel, en is zelfs in staat tot het uitstippelen van een route via snelladers. Oké, eerlijk is eerlijk: in de praktijk liet-ie op dat vlak wel wat steken vallen, maar continue updates middels een internetverbinding moeten hier soelaas bieden.

De twee lcd-displays mogen dan deels het onderscheid maken, het werkelijke huzarenstukje van de G9 is de aandrijftechniek. De instapper, de Standard Range, beschikt over een net geen 80kWh-accu waarmee je maximaal 460 km kunt rijden, terwijl de Long Range-variant met zijn 100kWh-batterij er zelfs 570 km uit kan persen.

Beide auto’s hebben dan een 313 pk en 430 Nm sterke elektromotor op de achteras. Er is ook een Performance-versie met een extra elektromotor op de vooras en een totaal vermogen van 550 pk en 717 Nm. De Standard en Long Range doen 6,4 seconden over het sprintje naar de 100 km/u, terwijl de Performance daar slechts 3,9 seconden voor nodig heeft. Voor deze test reden we met de middelste uitvoering, de Long Range voorzien van het Premium Seat&Audio Pack, een auto die onderaan de streep net geen 66.000 euro kost.

Oplaadkanon: 318 kW!

Net als de Porsche Taycan en diverse Kia's en Hyundais, beschikt de G9 standaard over 800volt-technologie. Dat zorgt ervoor dat de auto's in een razendsnel tempo zijn bij te laden met minimaal 260 kW vermogen voor de instap-accu en maar liefst 300 kW voor de grote accupakketten. In de praktijk? 318 kW! De G9 bleek gedurende de test – die gedurende de winterkou plaatsvond – een absolute recordhouder.

Niet eerder zagen we dergelijke snelheden passeren. Het zorgt dan ook voor een 10-80%-lading in slechts 20 minuten. Dat is razendsnel voor een auto met een 100kWh-accu. Ter vergelijking: de BMW iX heeft het dubbele nodig, en ook de Mercedes EQE heeft bijna een kwartier langer nodig. Premium hoogwaardige technologie die XPENG je dus geeft, en dat voor letterlijk een fractie van de prijs. Het opladen gaat daarnaast stabiel dankzij de actieve batterijverwarming én -koeling, zodat je ook in de winterkou niet voor verrassingen komt te staan.

Matige rechtuit-stabiliteit

Eenmaal op pad met de G9 valt al snel op dat de vrij lage zitpositie in de auto in combinatie met de hogere carrosserie een erg prettige is. Je hebt aan de ene kant een fijn overzicht over het verkeer en zelfs de carrosserie dankzij de grote spiegels, maar je zit ook uitgerust en naar wens zelfs enigszins sportief achter het stuur.

Het sturen gaat vrij licht, maar precies en met voldoende feedback. De hele set-up doet op dat vlak denken aan die van Mercedes. En daar blijft het niet bij, want ook de rijeigenschappen sluiten hierbij aan. Er is sprake van een prettig en uitgebalanceerd geheel waar genoeg ruimte voor rij- en veercomfort wordt gecombineerd met voldoende wendbaarheid en dynamiek.

Het enige waar XPENG echt even aan moet werken, is de matige – en soms zelfs dramatische – rechtuit-stabiliteit. Er lijkt gewicht in de neus te ontbreken en vooral met een stevig windje wil de hoge koets al snel een loopje nemen met de toch dik 2 ton zware G9. 

Zuinig of liever beestachtig?

De 313 pk sterke elektromotor op de achteras is meer dan adequaat en past prima bij het karakter van de auto. Zeker in combinatie met de verrassend lage energieconsumptie van gemakkelijk 21 à 22 kWh/100 km in de praktijk. Dat betekent een reële range van 450 km op een volle acculading voor de Long Range RWD.

De Performance-versie rijdt nagenoeg hetzelfde, zij het op de limieten iets harder gedempt. De intelligente twee-kamer luchtvering is echter kundig genoeg om comfort en dynamiek te combineren, en dat is zeker met de grotere 21-inch wielen een welkome feature. Met 550 pk is de Performance daarnaast een absoluut beest, en zeker in de sportmodus is de G9 in staat tot het verzetten van bergen.

De stuurinstallatie geeft net even iets meer feedback, en ook de rechtuit-stabiliteit van de Performance is beter. Uiteraard lust de Performance wel wat meer stroom, maar met een gemiddeld testverbruik van 24 kWh/100 km haal je nog steeds een kleine 400 km met een volle accu.

Goed, maar niet perfect

De XPENG G9 mag dan een zeer interessante auto zijn, zeker als je kijkt naar formaat, uitrusting, techniek én de prijs, maar perfect is-ie zeker niet. Met name de autonome technologie, zoals de overgevoelige adaptieve cruisecontrol bijvoorbeeld, of de hyperactieve bestuurdersmonitor die bij een klein gaapje al begint te miepen, is ronduit ondermaats. Tel daar de matige rechtuitstabiliteit bij op en we hebben een aantal verbeterpunten te pakken. Niettemin is de G9 een ronduit concurrerende auto die op het vlak van efficiency en oplaadtechniek de concurrentie in het stof laat bijten. En dat is een verdraaid knappe prestatie.

Download nu GRATIS het EV Duurtest-rapport 2024!

In het EV Duurtest-rapport zijn nieuwe elektrische auto's door verschillende consumenten getest. Alle resultaten vind je terug in dit digitale rapport. Door het invullen van je naam en e-mailadres meld je je aan voor ontvangst van het Kieskeurig EV Duurtest-rapport. Tevens ben je ingeschreven voor de Kieskeurig.nl EV-nieuwsbrief.

Vraag een offerte aan voor laadpalen:

▼ Volgende artikel
Privacygevoelige gegevens verwijderen uit foto's en bestanden
© ID.nl
Huis

Privacygevoelige gegevens verwijderen uit foto's en bestanden

Mediabestanden, zoals foto’s, audio en diverse documenten, bevatten vaak extra informatie over het bestand zelf, de zogeheten metadata. Niet al die gegevens hoeven natuurlijk voor iedereen leesbaar te zijn. Hoe pas je die gegevens aan, en kun je ze ook helemaal verwijderen?

Wat gaan we doen?

We laten je zien hoeveel informatie er in je foto’s, muziek en documenten verstopt zit. Je ontdekt hoe je die metadata zelf kunt bekijken, wissen of juist aanvullen – met slimme tools en praktische ingrepen.

Metadata betekent letterlijk gegevens over gegevens. Het gaat namelijk om informatie die iets over het bestand zelf zegt, maar geen deel uitmaakt van de hoofdinhoud. Bij foto’s kan dit bijvoorbeeld de opnamedatum zijn, maar ook de locatie, cameramodel en instellingen. Muziekbestanden bevatten dan weer gegevens zoals titel, artiest, album, jaartal, albumhoes en songteksten. In video’s vind je informatie terug zoals gebruikte software, resolutie en lengte. Ook in pdf’s en Office-documenten als pdf zitten vaak extra data, zoals auteursnaam, aanmaakdatum en revisies.

Metadata zijn vaak erg handig. Je kunt je vakantiefoto’s bijvoorbeeld automatisch sorteren op locatie of datum, en als fotoliefhebber kun je instellingen zoals iso of sluitertijd analyseren. In muziekbestanden toont je mediaspeler alle informatie in de afspeellijst (inclusief gesynchroniseerde lyrics) en kun je snel tracks per genre of jaar terugvinden. Bij documenten zie je naast de auteur onder meer ook wanneer het bestand is aangemaakt en welke revisies zijn doorgevoerd.

Metadata bevatten vaak interessante informatie over een bestand.

Waarom bewerken?

Metadata zijn dus zeker handig, maar soms bevatten ze informatie die je liever niet deelt of die simpelweg niet klopt. Denk aan foto’s die je online plaatst: je wilt dan meestal geen locatiegegevens meegeven zoals je thuisadres. En misschien ook liever niet welk toestel je gebruikt of dat je bewerkingen hebt uitgevoerd. Anderzijds wil je voor archiveringsdoelen misschien nog trefwoorden toevoegen of locatiegegevens invoeren bij foto’s die je binnenshuis nam.

In veel muziekbestanden zitten onjuiste tags, zoals verkeerd gespelde album- of artiestnamen. Of je wilt ontbrekende albumhoezen of lyrics aanvullen, of extra tags toevoegen om je collectie beter te structureren per jaar, genre of tracknummer.Bij documenten kan het juist gaan om het verbergen van de auteur of doorgevoerde aanpassingen, of om het wissen van revisies met gevoelige inhoud. Soms wil je ook bepaalde metadata eenduidiger gebruiken in meerdere bestanden, bijvoorbeeld voor professionele doeleinden.

De meeste smartphones en camera’s leggen standaard ook de gps-coördinaten van je foto’s vast.

Locatiegegevens in foto's

Laten we starten met foto’s en in het bijzonder met locatiegegevens, want deze kunnen voor veel gebruikers belangrijk zijn. De kans is groot dat je smartphone deze informatie standaard bewaart bij elke foto. Je kunt dit controleren en aanpassen. Op Android open je de camera-app, tik je op het tandwielpictogram voor Instellingen, zoek je naar Locatie opslaan, GPS-tags of Geotagging en schakel je de functie uit. Op sommige toestellen kun je ook instellen dat telkens eerst om je toestemming wordt gevraagd.

Op een iPhone open je Instellingen en ga je naar Privacy en beveiliging. Tik op Locatievoorzieningen, scrol naar Camera en kies Nooit of Vraag volgende keer of wanneer ik deel, om telkens zelf te beslissen.

Bij de meeste digitale fotocamera’s werkt het net zo. Ze gebruiken een gps-module of bluetooth met je smartphone om locatiegegevens toe te voegen. Via het menu kun je deze functie ook hier uitschakelen.

Je kunt in Android via de camera-app aangeven dat je de locatie (niet) wilt opslaan.

Metadata foto’s

Om de vaak talrijke metadata van foto’s gestructureerd te bewaren en weer te geven, zijn er in de loop der jaren verschillende metadata-frameworks ontstaan. Het eerste dat echt als standaard doorbrak, was EXIF (EXchangeable Image File format). Vrijwel alle digitale camera’s en smartphones voegen dit automatisch toe, met informatie zoals datum, tijd, gps-coördinaten, cameramerk en diafragma. Om gebruikers ook zelf metadata te laten toevoegen, werd eind vorige eeuw het IPTC-IIM-formaat ontwikkeld (International Press Telecommunications Council - Information Interchange Model), voor gegevens zoals copyright en beschrijvende tags. Hierop volgden nog diverse uitbreidingen.

Begin deze eeuw lanceerde Adobe XMP (eXtensible Metadata Platform), vooral bedoeld voor metadata tijdens fotobewerking. Deze worden ook opgeslagen in het fotobestand zelf of in een apart xmp-bestand (een sidecar genoemd). Alles bij elkaar is dit dus behoorlijk complex, vooral omdat er in één foto metadata van deze drie frameworks tegelijk kunnen voorkomen.

Locatie aanpassen

Sommige apps en diensten verwijderen locatiegegevens automatisch uit foto’s. WhatsApp bijvoorbeeld stript standaard alle metadata. Toch is het veiliger om gevoelige informatie vooraf zelf te wissen. Op een iPhone doe je dat vanuit de Foto’s-app: selecteer de foto, tik op het info-icoon of veeg omhoog. Je ziet een kaart met locatie, en via Pas aan kun je de locatie wijzigen of instellen op Geen locatie. Met Voeg een locatie toe kun je ook zelf gegevens toevoegen. Op Android is dit wat lastiger. Google Foto’s biedt geen optie om locatiegegevens te verwijderen of aan te passen als die al in de EXIF-metadata zitten. Zelf locatiegegevens toevoegen kan wel, maar slechts beperkt. Externe apps bieden dan meer mogelijkheden.

Photo Metadata Remover geeft je de mogelijkheid om een of meerdere foto’s tegelijk te strippen van locatie en andere metadata. Je kiest de bronmap en de doellocatie voor de opgeschoonde bestanden. Wil je metadata wijzigen in plaats van verwijderen, dan gebruik je een gratis app als Photo EXIF Editor - Metadata. Open een fotomap, selecteer een foto en je ziet een reeks EXIF-tags, zoals Geolocation, Captured time, Aperture en Exposure time. Tik op een tag om deze aan te passen. Bij Geolocation krijg je een kaart te zien waarop je een nieuwe locatie aanduidt, die je bevestigt met het vinkje en het diskette-icoontje.

Losse bestanden in XnView

Het is prettiger om de metadata van je foto’s op je pc te bewerken. In beperkte mate kan dat via Verkenner: klik met rechts op een foto, kies Eigenschappen, open het tabblad Details en beweeg je muis over de kolom Waarde om te zien welke items je kunt aanpassen. Voor meer mogelijkheden zijn er gratis externe tools beschikbaar. We denken bijvoorbeeld aan de uitgebreide opdrachtregeltool ExifTool, de flexibele fotobeheerder XnView MP of het Adobe Lightroom-alternatief darktable.Hier focussen we op de handigste functies binnen XnView MP. Start de tool (ook als portable versie beschikbaar) en open een foto via het menu Bestand of de ingebouwde bestandsbrowser. Icoontjes op de miniatuur tonen welke metadata aanwezig zijn (xmp, ipct-iim en exif). Helemaal onderaan vind je het tabblad Info met de metadata op aparte tabbladen. Op het tabblad Kaart bekijk je de locatie. Controleer in het menu Beeld of alle gewenste opties bij Info panelen zijn aangevinkt.

In het menu Metagegevens kies je bij Opschonen welke soorten metadata je wilt verwijderen. Andere opties, die geen verdere toelichting behoeven, zijn GPS-gegevens bewerken en Tijdstempel wijzigen. Met IPTC bewerken en XMP bewerken pas je metadata aan via meerdere tabbladen. Klik hier op Schrijven om je wijzigingen toe te passen. In het Info-paneel zul je merken dat veel aanpassingen tegelijk op zowel ITPC-IIM- als XMP-niveau doorgevoerd worden.

Je kunt metadata verwijderen, maar ook zelf bewerken in XnView MP.

Batch-aanpassingen in XnView

Met XnView MP kun je metadata ook in meerdere foto’s tegelijk aanpassen of verwijderen. Open Hulpmiddelen / Reeks converteren (Ctrl+U) en voeg bestanden of een hele map toe met Bestanden toevoegen of Map toevoegen. Ga daarna naar het tabblad Acties, klik op Actie toevoegen, kies Metagegevens en selecteer een optie als IPTC-IMM/XMP, Metagegevens wissen of XMP. We gaan even uit van deze laatste. Vul de tagvelden die verschijnen naar wens in.

Op het tabblad Uitvoer bepaal je waar de gewijzigde bestanden terechtkomen (dit hoeft zeker niet de bronmap te zijn). Bevestig met Converteren om de aangepaste metadata op te slaan in de geselecteerde foto’s. Je controleert dit via het Info-paneel op het tabblad XMP (onder meer bij het onderdeel dc). Op vergelijkbare manier kun je ook IPTC-IIM-metadata aan meerdere foto’s toevoegen of aanpassen.

Je kunt metadata in één keer ook in meerdere fotobestanden toevoegen.

Metadata in audio

Net als bij foto’s kunnen ook audiobestanden metadata opslaan, in verschillende headers en op uiteenlopende manieren. Het bekendste formaat is ID3 (voornamelijk bij mp3), met informatie als titel, artiest, album, genre en jaar. De latere versie, ID3v2, ondersteunt ook songteksten, albumhoezen en eigen velden. Andere populaire formaten zijn APE en Vorbis Comments, onder meer gebruikt bij FLAC- en OGG-bestanden.

Zoals eerder genoemd zijn er verschillende praktische redenen om metadata in audiobestanden aan te passen of toe te voegen. Twee uitstekende en gratis tools hiervoor zijn TagScanner en Mp3tag. We nemen deze laatste als voorbeeld. Laat je niet afschrikken door de naam: de tool ondersteunt verschillende audio- en metadataformaten, waaronder de drie hierboven genoemde.

De metadata van een mp3-bestand kan onder andere de albumhoes bevatten die getoond wordt als je het bestand afspeelt.

Losse bestanden in Mp3tag

Download en installeer Mp3tag onder Windows (eventueel als portable versie) en start de app. Sleep een audiobestand naar het hoofdvenster en selecteer het. In het linkerdeelvenster zie je de metadata zoals Titel, Artiest, Album en Jaar. In de kolom Tag verneem je het type metadata, bijvoorbeeld Vorbis Comment, ID3v2.4 of APE. Je past de metadata aan door in een tagveld te klikken en de inhoud te wijzigen of aan te vullen. Klik met rechts op het veld met het cd-icoon, kies Cover toevoegen en verwijs naar een geschikte afbeelding. Gebruik Bestand / Tag opslaan (Ctrl+S) om je wijzigingen te bewaren.

Je kunt ook metadata ophalen via online databases. Mp3tag ondersteunt standaard drie bronnen: freedb (of beter: opvolger gnudb, aangezien freedb niet langer operationeel is), Discogs en MusicBrainz. Deze opties vind je in het menu Tagbronnen. Bij het eerste gebruik van Discogs meld je je aan met een gratis account en autoriseer je Mp3tag met een code. Voor MusicBrainz en freedb is dat niet nodig, al vul je voor freedb wel bij voorkeur een (willekeurig) e-mailadres in via Bestand / Opties bij Tagbronnen / Freedb (de overige gegevens kun je ongewijzigd laten). Je kunt nu allerlei metadata, inclusief coverart, opvragen via deze bronnen.

Je kunt metadata handmatig aanpassen, maar ook online bronnen ter hulp roepen.

Batch-aanpassingen in Mp3tag

Soms wil je metadata van meerdere muziekbestanden tegelijk aanpassen of toevoegen, bijvoorbeeld nummers van dezelfde cd. Dat kan ook in Mp3tag: sleep een map met nummers naar het hoofdvenster of open die via Bestand / Map toevoegen. Selecteer de bestanden die je tegelijk wilt aanpassen; met Ctrl+A selecteer je alles. In het linkerdeelvenster verschijnt dan standaard <houden> bij tagvelden die al ingevuld zijn. Laat je <houden> staan, dan wijzigt Mp3tag dat veld niet. Klik je op het pijlknopje, dan kun je <wissen> kiezen om het veld te legen, een bestaande tag selecteren of zelf iets invoeren. Bevestig ook hier met Ctrl+S om je wijzigingen op te slaan.

Je kunt metadata ook automatisch laten invullen op basis van bestandsnamen. Die bevatten soms bruikbare informatie terwijl de metatags zelf leeg zijn. Selecteer de juiste bestanden en kies Converteren / Bestandsnaam - Tag. Pas het veld Formattering aan zodat het overeenkomt met de structuur van je bestandsnamen, bijvoorbeeld %track% - %artist% - %title%. Onderaan zie je de overeenkomende tags. Klik op Voorbeeld en bevestig met OK. Het omgekeerde kan trouwens ook, via Tag - Bestandsnaam.

Stel je metadata samen op basis van de bestandsnamen (of omgekeerd).

Metadata in documenten

Niet alleen mediabestanden bevatten metadata, dit geldt net zo goed voor ‘gewone’ documenten. Deze informatie kan bijvoorbeeld handig zijn bij het ordenen, zoals op auteur of trefwoorden, en bij het archiveren en zoeken. We beperken ons hier tot twee populaire formaten: pdf en docx. Om de metadata van een pdf te bekijken, open je die in een gratis applicatie als Adobe Acrobat Reader. Klik met rechts op het document en kies Document properties (Ctrl+D). Op het tabblad Description kun je tags invullen zoals Title, Author, Subject en Keywords.

Voor docx-bestanden kun je Verkenner gebruiken: klik met rechts op het bestand, kies Eigenschappen en blader op het tabblad Details door de metadata. Je kunt dit uiteraard ook rechtstreeks in Microsoft Word doen: open het document, ga naar Bestand, kies Info en klik op Alle eigenschappen weergeven.

Ook vanuit Verkenner kun je allerlei metadata van (bijvoorbeeld) docx-bestanden bekijken.

Documenten bewerken

Bij docx-bestanden kun je metadata niet alleen bekijken, maar vaak ook aanpassen, zowel via Verkenner als in Word. Beweeg je muiscursor over een veld en verschijnt er een kader, dan kun je de inhoud wijzigen of wissen. Wil je meerdere metadata tegelijk verwijderen, dan kies je beter een andere aanpak. Dit kan via het tabblad

Details in het eigenschappenvenster van het bestand. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. In het dialoogvenster staat standaard ingesteld dat er een kopie wordt gemaakt zonder eigenschappen, maar je kunt ook de optie De volgende eigenschappen uit dit bestand verwijderen kiezen. Vink dan de gewenste metadata aan of klik op Alles selecteren, en bevestig met OK.

Je kunt ook bewerken vanuit Word: ga naar Bestand, kies Info en klik op Controleren op problemen / Document controleren. Laat alle onderdelen aangevinkt en klik op Controleren. Vervolgens kies je Alles verwijderen bij de onderdelen die je uit het document wilt halen. Rond af met Sluiten.

Vanuit Word kun je aangeven welke extra elementen, waaronder metadata, je uit het document wilt verwijderen.

PDF-bestanden bewerken

Voor het gratis bewerken van metadata in een pdf-bestand gebruik je bijvoorbeeld PDF24 Creator. Start de tool na installatie. In de toolbox onderaan zie je onder meer de knoppen Remove PDFMetadata en Edit PDF metadata. Sleep een of meerdere pdf’s naar het venster. Met de eerste knop verwijder je alle metadata in één keer, met de tweede pas je velden aan zoals Title, Author, Subject en Keywords. Je kunt hiermee helaas geen eigen metadata toevoegen.

Dat kan wel met een zeldzame gratis (online-)tool zoals Sejda. Klik op Change metadata (ook Remove all metadata is hier beschikbaar), vul de gewenste velden in of klik op + Add new field, en geef een naam en waarde op. Bevestig met Add Field en Update PDF Metadata, en download de aangepaste pdf. Je kunt deze eigen velden bekijken met Acrobat Reader, via Document properties op het tabblad Custom.

PDF24 bevat een indrukwekkende toolbox voor pdf-bewerkingen, waaronder verwijderen en aanpassen van metadata.

▼ Volgende artikel
Review Philips Hue Bridge Pro: dé bridge voor de toekomst
© Rens Blom
Zekerheid & gemak

Review Philips Hue Bridge Pro: dé bridge voor de toekomst

De Philips Hue Bridge Pro volgt de tien jaar oude Bridge op en doet dat met verve. Het apparaat biedt nieuwe functies en is toekomstbestendig, wat hem boeiend maakt voor bestaande én nieuwe Philips Hue-gebruikers. In deze review leggen we je uit waarom.

Fantastisch
Conclusie

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.

Plus- en minpunten
  • Werkt via wifi en ethernet
  • Veel krachtiger en dus toekomstbestendiger
  • Kan veel meer lampen, accessoires en lampen aansturen
  • Migreren vanaf reguliere Bridge is zo gepiept
  • Eenmalige meerprijs t.o.v. normale Bridge

Als je thuis slimme verlichting van Philips Hue hebt, is de kans groot dat je gebruikmaakt van de witte Hue Bridge. Dit kleine kastje verbindt met je lampen en bijbehorende accessoires en stelt je in staat om de verlichting ook te bedienen als het internet even is uitgevallen. Na een decennium is er nu een Bridge Pro, goed te herkennen aan zijn zwarte ontwerp. De Bridge Pro kost 90 euro, waar de reguliere Bridge (versie 2.1) circa 50 euro kost. Ja, dat is een relatief forse meerprijs, maar als je het systeem tien jaar wilt gebruiken juist weer een kleine extra investering.

©Rens Blom

De oude, witte bridge naast de nieuwe Bridge Pro.

Veel meer lampen

De Bridge Pro biedt belangrijke voordelen ten opzichte van de normale Bridge, zowel voor bestaande als nieuwe gebruikers. Zo kun je hem nog steeds via ethernet gebruiken, maar is dat niet verplicht. Er is namelijk ook - nieuw - wifi-ondersteuning. De voeding is bovendien geen specifieke stroomkabel meer, maar een usb-c-kabel. Die kun je eenvoudiger vervangen.

©Rens Blom

De belangrijkste vernieuwing? Een compleet nieuwe processor, meer werkgeheugen en meer opslagcapaciteit, waardoor de Hue Bridge Pro veel krachtiger is dan zijn voorganger. Dat is geen mooie marketingpraat, maar goed zichtbaar aan het totaal aantal gadgets dat de bridge kan aansturen. Bij de reguliere Bridge zijn dat 50 lampen en 12 accessoires (zoals draadloze afstandsbedieningen), waar de Bridge Pro 150 lampen en 50 accessoires ondersteunt. Heb je een huis (en misschien ook tuin) vol Hue-producten, dan loop je bij de normale Bridge waarschijnlijk (snel) tegen de limieten aan. Bij de Bridge Pro moet je daar echt je best voor doen.

Je kunt met de Bridge Pro ook veel meer scènes (500) opslaan in de Hue-app dan met de normale Bridge (200), wat voor sommigen handig zal zijn. De Bridge Pro biedt ook nieuwe optionele foefjes, zoals je lampen inzetten als bewegingssensoren om je te attenderen bij beweging in bepaalde kamers. Ook is de Bridge Pro standaard geschikt voor Matter, het nieuwe smarthomeprotocol waar veel merken ondersteuning voor bieden.

©Rens Blom

Overzetten is zo gebeurd

Van oude technologie naar nieuwe technologie overstappen kan soms frustrerend zijn, maar dat geldt zeker niet wanneer je de Bridge verruilt voor de Bridge Pro. De stappen in de Philips Hue-app zijn duidelijk en wij waren binnen tien minuten klaar, waarna de app op de achtergrond veertig minuten nodig had voor de echte migratie.

Al onze instellingen zijn behouden, de accessoires en lampen zijn overgezet en de reguliere Bridge mag na tien jaar met pensioen. Begin je pas met Philips Hue, dan stel je de Bridge Pro vanzelfsprekend in als je eerste bridge. Ook dat is een fluitje van een cent.

©Rens Blom

Conclusie: Philips Hue Bridge Pro kopen?

De Philips Hue Bridge Pro is naar onze mening dé bridge om te kopen als je start met Philips Hue. Heb je nu de normale Bridge, dan biedt de Pro-versie zo veel verbeteringen dat wij het (op termijn) upgraden de eenmalige investering waard vinden.