Als je op zoek bent naar ultieme elektrische weelde zonder ook maar een millimeter in te leveren op rijgenot, dan is de kolossale BMW i7 een absolute must. Deze 2,7 ton zware, 659 pk sterke EV-limousine tart elke wet van de natuurkunde en eist het laatste stukje goede smaak op. Onze Irwin ging ermee op pad.

Menig automobilist smeekt erom: een écht betaalbare elektrische auto. Een middenklasser met een rijbereik van ten minste 400 km voor nog geen 30.000 euro. Sommige merken zijn daar al in geslaagd. Denk aan de BYD Dolphin, de op handen zijnde Renault 5 of wellicht de Dacia Spring. Betaalbaar is booming, al is er ook een compleet andere kant van het spectrum. Een klasse waar status, vermogen, maar ook zeker de prijs een zeer belangrijke rol spelen. En nee, die prijs houdt dan niet bepaald verband met betaalbaarheid. Integendeel zelfs. En in die klasse, daar vinden we auto's als de BMW i7. Een volledig elektrische toplimousine die Irwin Versteegh van InstaAutoVlog onlangs ervoer. Want deze auto rijd je niet, nee: die ervaar je. 

©Irwin Versteegh

Slank, atletisch, plomp

De BMW 7-serie staat sinds eind jaren zeventig bekend als het absolute topmodel uit de Beierse stal. Een vaandeldrager van techniek, dat ook, want net als bij dat andere Duitse automerk baanden nieuwe technieken als xenonverlichting en de standaard montage van ABS zich via de 7-serie naar de rest van de reeks.

Met name de E38 versie, die in 1994 op de markt verscheen, werd samen met zijn opvolger een legende. Zo schitterde de ranke nineties-Siebener als hevig gemodificeerde Bond-auto in Tomorrow Never Dies, terwijl de in 2001 gepresenteerde 7 als een van de meest spraakmakende auto’s de geschiedenis ooit in gaat. Waarom? Laten we het erop houden dat het slanke en atletische lijnenspel van zijn voorganger net na het millennium door het tegenovergestelde werd ingewisseld. 

©Irwin Versteegh

Standaard als Lang-variant

De huidige BMW 7-serie kent een heuse primeur, want voor het eerst is het model leverbaar als volledig elektrische i7. Deze auto meet 5,39 meter in de lengte, 1,95 meter in de breedte en met 1,54 meter is-ie ook opvallend hoog. Dat laatste merk je pas zodra je ernaast staat, want voor de rest blijft het een goed geproportioneerde sedan. Waar die lengte vandaan komt? Onder meer vanwege het feit dat BMW 'm standaard als Lang-variant levert. 

Als we naar de voorzijde lopen, zien we een behoorlijk direct front. De grille is niet te vermijden en is (optioneel) voorzien van de Iconic Glow-dagrijverlichting die de enorme BMW-nieren gedurende het duister omlijsten. Als ik een week later vanuit een andere testauto de statuur van deze 7 aanschouw, realiseer ik me pas hoe intens intimiderend het front is. Zodra je 'm in je binnenspiegel ziet opdoemen, maak je dat je wegkomt.  

Wat andere opvallende feitjes omtrent het design, en met name op de testauto aanwezige opties? De diepdonkerblauwe lakkleur Tansanit Metallic staat 'm fantastisch. Verder zien we het M-Performance Pack, M-hoogglans Shadowline voor wat betreft de raamomlijsting en als kers op de taart een paar stevige sloffen in de vorm van 21-inch Styling 908 - Bi-Tone lichtmetalen wielen. En o ja, zie je dat subtiele lipje op de kofferklep? Dat is de M-achterspoiler.

©Irwin Versteegh

Infraroodverwarming

Als je plaatsneemt in het interieur en je sluit met een druk op de knop de (optioneel) automatisch sluitende portieren, dan is het alsof de loodzware kluisdeur van Die Deutsche Bank wordt gesloten. Je bevindt je acuut in de ultieme comfortcocon. Ik zak weg op én in de grootste autofauteuils waarin ik ooit heb gezeten, en wordt naar wens zelfs grondig gemasseerd. Is het wat kil in de kluis, dan zorgt onder meer infraroodverwarming voor een razendsnelle opwarming.

Niet alleen voorin, maar ook achterin zien we – weliswaar optioneel – zowel zetelverwarming als -koeling. Voor de rest? Absolute weelde. Het interieur van de i7 straalt een en al fortuin uit. BMW past de mooiste materialen toe, de afwerking is van het allerhoogste niveau en elke laatste cent die je in deze prestigieuze machine stopt, zie en voel je terug. Een tikkeltje smaakgevoelig, dat wel, maar indrukwekkend is het zeker. 

©Irwin Versteegh

31-inch 8K-touchscreen

Aan het infotainment is uiteraard ook gedacht. Zo zien we bijvoorbeeld de laatste generatie iDrive, maar ook een hoogstaand stukje audiogenot van Bowers & Wilkins met 36(!) luidsprekers en 1965 watt(!!) aan vermogen. Niet genoeg? Kies dan het Exclusive Lounge-pakket van bijna 7000 euro extra. Dan krijg je onder meer een 31-inch(!!!) 8K-touchscreen dat na het activeren vanuit de hemel naar beneden klapt. Deze kun je vervolgens via touchscreens in de deuren bedienen, evenals diverse functies met betrekking tot massage of klimaatregeling.

Als passagier rechts- of links achterin word je op dat moment ultiem verwend, al was het maar vanwege de overvloedige beenruimte en de mogelijkheid om de zetel rechts achterin in een ligmodus te positioneren – inclusief voetensteun die vanuit de voorste bijrijdersstoel uitklapt. 

©Irwin Versteegh

659 paarden versus 2700 kilo

Ja, over het interieur en alle gadgets van de BMW i7 zouden we een complete trilogie kunnen schrijven, maar laten we verdergaan met de techniek. BMW pakt op het vlak van EV’s lekker door en geeft je met de i7 de keuze uit drie verschillende aandrijflijnen: de eDrive50, de xDrive60 en de heftigste van het stel: de M70 xDrive. Alle drie de uitvoeringen zijn voorzien van hetzelfde 102kWh-accupakket. De 50 is achterwielaangedreven en levert 455 pk. De xDrive60 heeft een extra elektromotor op de vooras en levert een totaalvermogen van 544 pk. De M70 heeft wat extra pit en beschikt over een zeer adequate 659 pk, genoeg om de 2,7 ton(!) zware i7 in slechts 3,7 seconden naar de 100 km/u te katapulteren. 

Hoe dat aanvoelt? Voor de test heb ik met zowel de xDrive60 als de M70 gereden, en geloof het of niet, maar beide auto’s rijden als een droom. Of je het ruim 100 pk sterke verschil voelt? Mwah, niet echt. Alleen als je geregeld vanuit stilstand het volledige potentieel benut, zul je het opmerken, maar over het algemeen biedt de 544 pk sterke 60 al genoeg 'oomf'.

Dat is mede te danken aan het feit dat deze ogenschijnlijk mildere variant is voorzien van hetzelfde pakket aan rijtechnische snufjes. Denk bijvoorbeeld aan de adaptieve luchtvering met actieve dempers en Active Steering-vierwielsturing. De i7 voelt wendbaar aan, maar met name als een echte 7: altijd comfortabel, zij het met een continu aanwezige scherpte en dynamiek. De besturing is accuraat, lichtvoetig, maar communicatief en met name het kwispelige karakter door de vierwielsturing is ronduit verslavend. 

©Irwin Versteegh

Tart elke wet van Newton

Sterker nog, het allerlaatste dat je verwacht van een auto van 2700 kg, is een optimale balans tussen comfort en dynamiek. Niettemin zijn de engineers daar wonderwel in geslaagd. Ex- en interieur zijn vooral overdadig, qua rijden is-ie gewoon ronduit magnifiek. Of je er nu rustig mee cruiset of na het inschakelen van de sportmodus mee scheurt als een echte M. Eigenlijk kan het niet, en BMW tart als je het mij vraagt elke wet van de natuurkunde. Meter bij meter. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Met recht een vlaggenschip

Uiteraard heeft dit alles een prijs. Sterker nog, de geteste M70 xDrive is met een totaal van 220.691 euro verreweg de duurste testauto die ik ooit heb gereden. In menig provinciaal dorp heb je voor dat geld al een leuk huisje. En of je er dan een beetje ver mee komt? Ja, redelijk, want als je de sportmodus een beetje tactisch gebruikt, kom je op één acculading gemakkelijk 450 km ver. Opladen? Dat gaat met minimaal 11, 22 of maximaal 200 kW. Niet grensverleggend, wel goed.

Maar bij de i7 draait het om meer dan alleen die specs. Dit is niet zomaar een EV, de i7 is een vlaggenschip. Een auto waarbij het om meer dan alleen de droge specificaties draait. Hier gaat het om statuur, emotie, weelde en genot, en al deze aspecten vinkt-ie met twee vingers in zijn veel te grote BMW-grille af.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.