Als je op zoek bent naar ultieme elektrische weelde zonder ook maar een millimeter in te leveren op rijgenot, dan is de kolossale BMW i7 een absolute must. Deze 2,7 ton zware, 659 pk sterke EV-limousine tart elke wet van de natuurkunde en eist het laatste stukje goede smaak op. Onze Irwin ging ermee op pad.

Menig automobilist smeekt erom: een écht betaalbare elektrische auto. Een middenklasser met een rijbereik van ten minste 400 km voor nog geen 30.000 euro. Sommige merken zijn daar al in geslaagd. Denk aan de BYD Dolphin, de op handen zijnde Renault 5 of wellicht de Dacia Spring. Betaalbaar is booming, al is er ook een compleet andere kant van het spectrum. Een klasse waar status, vermogen, maar ook zeker de prijs een zeer belangrijke rol spelen. En nee, die prijs houdt dan niet bepaald verband met betaalbaarheid. Integendeel zelfs. En in die klasse, daar vinden we auto's als de BMW i7. Een volledig elektrische toplimousine die Irwin Versteegh van InstaAutoVlog onlangs ervoer. Want deze auto rijd je niet, nee: die ervaar je. 

©Irwin Versteegh

Slank, atletisch, plomp

De BMW 7-serie staat sinds eind jaren zeventig bekend als het absolute topmodel uit de Beierse stal. Een vaandeldrager van techniek, dat ook, want net als bij dat andere Duitse automerk baanden nieuwe technieken als xenonverlichting en de standaard montage van ABS zich via de 7-serie naar de rest van de reeks.

Met name de E38 versie, die in 1994 op de markt verscheen, werd samen met zijn opvolger een legende. Zo schitterde de ranke nineties-Siebener als hevig gemodificeerde Bond-auto in Tomorrow Never Dies, terwijl de in 2001 gepresenteerde 7 als een van de meest spraakmakende auto’s de geschiedenis ooit in gaat. Waarom? Laten we het erop houden dat het slanke en atletische lijnenspel van zijn voorganger net na het millennium door het tegenovergestelde werd ingewisseld. 

©Irwin Versteegh

Standaard als Lang-variant

De huidige BMW 7-serie kent een heuse primeur, want voor het eerst is het model leverbaar als volledig elektrische i7. Deze auto meet 5,39 meter in de lengte, 1,95 meter in de breedte en met 1,54 meter is-ie ook opvallend hoog. Dat laatste merk je pas zodra je ernaast staat, want voor de rest blijft het een goed geproportioneerde sedan. Waar die lengte vandaan komt? Onder meer vanwege het feit dat BMW 'm standaard als Lang-variant levert. 

Als we naar de voorzijde lopen, zien we een behoorlijk direct front. De grille is niet te vermijden en is (optioneel) voorzien van de Iconic Glow-dagrijverlichting die de enorme BMW-nieren gedurende het duister omlijsten. Als ik een week later vanuit een andere testauto de statuur van deze 7 aanschouw, realiseer ik me pas hoe intens intimiderend het front is. Zodra je 'm in je binnenspiegel ziet opdoemen, maak je dat je wegkomt.  

Wat andere opvallende feitjes omtrent het design, en met name op de testauto aanwezige opties? De diepdonkerblauwe lakkleur Tansanit Metallic staat 'm fantastisch. Verder zien we het M-Performance Pack, M-hoogglans Shadowline voor wat betreft de raamomlijsting en als kers op de taart een paar stevige sloffen in de vorm van 21-inch Styling 908 - Bi-Tone lichtmetalen wielen. En o ja, zie je dat subtiele lipje op de kofferklep? Dat is de M-achterspoiler.

©Irwin Versteegh

Infraroodverwarming

Als je plaatsneemt in het interieur en je sluit met een druk op de knop de (optioneel) automatisch sluitende portieren, dan is het alsof de loodzware kluisdeur van Die Deutsche Bank wordt gesloten. Je bevindt je acuut in de ultieme comfortcocon. Ik zak weg op én in de grootste autofauteuils waarin ik ooit heb gezeten, en wordt naar wens zelfs grondig gemasseerd. Is het wat kil in de kluis, dan zorgt onder meer infraroodverwarming voor een razendsnelle opwarming.

Niet alleen voorin, maar ook achterin zien we – weliswaar optioneel – zowel zetelverwarming als -koeling. Voor de rest? Absolute weelde. Het interieur van de i7 straalt een en al fortuin uit. BMW past de mooiste materialen toe, de afwerking is van het allerhoogste niveau en elke laatste cent die je in deze prestigieuze machine stopt, zie en voel je terug. Een tikkeltje smaakgevoelig, dat wel, maar indrukwekkend is het zeker. 

©Irwin Versteegh

31-inch 8K-touchscreen

Aan het infotainment is uiteraard ook gedacht. Zo zien we bijvoorbeeld de laatste generatie iDrive, maar ook een hoogstaand stukje audiogenot van Bowers & Wilkins met 36(!) luidsprekers en 1965 watt(!!) aan vermogen. Niet genoeg? Kies dan het Exclusive Lounge-pakket van bijna 7000 euro extra. Dan krijg je onder meer een 31-inch(!!!) 8K-touchscreen dat na het activeren vanuit de hemel naar beneden klapt. Deze kun je vervolgens via touchscreens in de deuren bedienen, evenals diverse functies met betrekking tot massage of klimaatregeling.

Als passagier rechts- of links achterin word je op dat moment ultiem verwend, al was het maar vanwege de overvloedige beenruimte en de mogelijkheid om de zetel rechts achterin in een ligmodus te positioneren – inclusief voetensteun die vanuit de voorste bijrijdersstoel uitklapt. 

©Irwin Versteegh

659 paarden versus 2700 kilo

Ja, over het interieur en alle gadgets van de BMW i7 zouden we een complete trilogie kunnen schrijven, maar laten we verdergaan met de techniek. BMW pakt op het vlak van EV’s lekker door en geeft je met de i7 de keuze uit drie verschillende aandrijflijnen: de eDrive50, de xDrive60 en de heftigste van het stel: de M70 xDrive. Alle drie de uitvoeringen zijn voorzien van hetzelfde 102kWh-accupakket. De 50 is achterwielaangedreven en levert 455 pk. De xDrive60 heeft een extra elektromotor op de vooras en levert een totaalvermogen van 544 pk. De M70 heeft wat extra pit en beschikt over een zeer adequate 659 pk, genoeg om de 2,7 ton(!) zware i7 in slechts 3,7 seconden naar de 100 km/u te katapulteren. 

Hoe dat aanvoelt? Voor de test heb ik met zowel de xDrive60 als de M70 gereden, en geloof het of niet, maar beide auto’s rijden als een droom. Of je het ruim 100 pk sterke verschil voelt? Mwah, niet echt. Alleen als je geregeld vanuit stilstand het volledige potentieel benut, zul je het opmerken, maar over het algemeen biedt de 544 pk sterke 60 al genoeg 'oomf'.

Dat is mede te danken aan het feit dat deze ogenschijnlijk mildere variant is voorzien van hetzelfde pakket aan rijtechnische snufjes. Denk bijvoorbeeld aan de adaptieve luchtvering met actieve dempers en Active Steering-vierwielsturing. De i7 voelt wendbaar aan, maar met name als een echte 7: altijd comfortabel, zij het met een continu aanwezige scherpte en dynamiek. De besturing is accuraat, lichtvoetig, maar communicatief en met name het kwispelige karakter door de vierwielsturing is ronduit verslavend. 

©Irwin Versteegh

Tart elke wet van Newton

Sterker nog, het allerlaatste dat je verwacht van een auto van 2700 kg, is een optimale balans tussen comfort en dynamiek. Niettemin zijn de engineers daar wonderwel in geslaagd. Ex- en interieur zijn vooral overdadig, qua rijden is-ie gewoon ronduit magnifiek. Of je er nu rustig mee cruiset of na het inschakelen van de sportmodus mee scheurt als een echte M. Eigenlijk kan het niet, en BMW tart als je het mij vraagt elke wet van de natuurkunde. Meter bij meter. 

©Irwin Versteegh - Duijnstee

Met recht een vlaggenschip

Uiteraard heeft dit alles een prijs. Sterker nog, de geteste M70 xDrive is met een totaal van 220.691 euro verreweg de duurste testauto die ik ooit heb gereden. In menig provinciaal dorp heb je voor dat geld al een leuk huisje. En of je er dan een beetje ver mee komt? Ja, redelijk, want als je de sportmodus een beetje tactisch gebruikt, kom je op één acculading gemakkelijk 450 km ver. Opladen? Dat gaat met minimaal 11, 22 of maximaal 200 kW. Niet grensverleggend, wel goed.

Maar bij de i7 draait het om meer dan alleen die specs. Dit is niet zomaar een EV, de i7 is een vlaggenschip. Een auto waarbij het om meer dan alleen de droge specificaties draait. Hier gaat het om statuur, emotie, weelde en genot, en al deze aspecten vinkt-ie met twee vingers in zijn veel te grote BMW-grille af.

Europese consumenten geven duidelijk de voorkeur aan routers die binnen Europa worden ontwikkeld. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van marktonderzoeksbureau YouGov. De resultaten sluiten aan bij de vandaag gehouden European Summit on Digital Sovereignty 2025, waar de controle over digitale infrastructuur centraal staat.

Het onderzoek, uitgevoerd in augustus onder ruim 5.000 consumenten in vijf Europese landen, laat zien dat routers van Europese merken als het meest betrouwbaar worden gezien. In Nederland zegt bijna de helft van de respondenten weinig vertrouwen te hebben in apparaten uit China of Rusland, terwijl Europese merken juist als veilig worden ingeschat. Betrouwbaarheid, snelheid en beveiliging zijn voor vrijwel alle deelnemers de belangrijkste aankoopcriteria. De Nederlandse steekproef, goed voor 1.030 respondenten, sluit aan bij de trend in andere landen.

©YouGov

Fritz!Box populair

In alle onderzochte landen komt FRITZ!Box naar voren als het merk met de hoogste aanbevelingsscore. In Nederland is de Net Promoter Score +18, terwijl veel andere merken negatief scoren. Een derde van de FRITZ!Box-gebruikers noemt zichzelf zeer tevreden over de router.

Als woorden niet meer op een regel passen, dan plaatst Word deze op de volgende regel. Gaat het om lange woorden, dan wordt het woord vaak gesplitst door een afbreekstreepje. In Word Je kunt dit zelf bepalen: handmatig afbreken, dit aan Word overlaten of kiezen voor een semi-automatische manier. Hoe dat werkt, leggen we je hier uit.

Veel mensen gebruiken Word als een veredelde typmachine. Wanneer er een woord moet worden afgebroken, typen mensen zelf een afbreekstreepje. Dat kan, maar het gevaar van deze manier is dat wanneer je achteraf een woord aan de zin toevoegt of verwijdert, dit afbreekstreepje ergens halverwege in de regel komt te staan. Hierdoor moet je handmatig alle afbreekstreepjes corrigeren.

Als je in het tabblad Indeling in de groep Pagina-instelling naar Woordafbreking gaat, zie je drie mogelijkheden: Geen, Automatisch en Handmatig. Kies je de eerste optie, dan zal Word nooit zelf een afbreekteken plaatsen. Dit is ook de standaardinstelling van de tekstverwerker. Als hierbij in het laatste woord van een regel toch zelf een afbreekteken typt, zal Word daar wel rekening mee houden en de rest van het woord op een nieuwe regel plaatsen.

Automatisch

Kies je de optie Automatisch, dan zal Word zelf bepalen waar de afbrekingen komen. Dit heeft het voordeel dat als je de lettergrootte wijzigt of iets in de tekst verandert, Word de afbrekingen zelf zal aanpassen. Wijzig je iets in de tekst, dan zal Word eventueel nieuwe afbrekingen toevoegen en overtollige afbrekingen opheffen.

Semi-automatisch

De laatste optie heet Handmatig, maar Semi-automatisch zou een betere naam zijn voor deze instelling. Word bekijkt welke woorden ervoor in aanmerking komen om afgebroken te worden. Je krijgt dan elke keer de vraag of je wilt afbreken of niet? Bovendien kun je kiezen op welke plek in het woord het afbreekstreepje moet komen. Ook in deze instelling zal Word de afbreking ongedaan maken wanneer je de tekst wijzigt en het woord hierdoor toch op dezelfde regel past.

Soms wil je absoluut niet dat een woord ongelukkig gesplitst wordt. Je wilt bijvoorbeeld niet dat bij ‘e-mail’, de ‘e’ op de ene regel komt en ‘mail’ op een andere. In dat geval druk je de sneltoets Ctrl+Shift in en dan typ je het koppelteken.