ID.nl logo
EV-profiel Volvo EC40 - Steeds een beetje beter
Mobiliteit

EV-profiel Volvo EC40 - Steeds een beetje beter

Volvo voegde onlangs de EC40 en EX40 toe aan zijn modellijn. In feite gaat het om de welbekende elektrische versies van de C40 en de XC40, maar dan met een nieuw naamplaatje. In de tijd dat deze compacte SUV's op de markt zijn, heeft Volvo echter meer geschroefd en gesleuteld dan alleen aan de naam. We maken in dit EV-profiel nader kennis met de C40 ... nee, de Volvo EC40 Single Motor Extended Range.

Download nu GRATIS het EV Duurtest-rapport 2024!

In het EV Duurtest-rapport zijn nieuwe elektrische auto's door verschillende consumenten getest. Alle resultaten vind je terug in dit digitale rapport. Door het invullen van je naam en e-mailadres meld je je aan voor ontvangst van het Kieskeurig EV Duurtest-rapport. Tevens ben je ingeschreven voor de Kieskeurig.nl EV-nieuwsbrief.

©Igor Stuifzand

Eerst even een rondje om de Volvo EC40

De Volvo C40 verscheen in de zomer van 2021 op de Nederlandse weg, als tweede carrosserievariant van de populaire, elektrisch aangedreven XC40 Recharge Electric. Met zijn vloeiend aflopende daklijn bracht de uitsluitend als EV leverbare C40 wat meer sportiviteit, elegantie en een betere stroomlijn in het ontwerp van Volvo’s populaire compacte SUV.

Maar voor zo veel toegevoegde schoonheid betaalde je wel de rekening. Niet eens zozeer een meerprijs in muntvorm, maar wel in de vorm van ruimte. Met de achterbank platgelegd kan er onder de vlak liggende achterruit immers minder vracht worden opgestapeld. Met de bank in stelling verschilt het laadvolume van de C40 nauwelijks met dat van de XC40, maar zitten de passagiers wel eerder met hun hoofd tegen het dak.

In eerste instantie werd de C40 uitsluitend geleverd met de krachtigste aandrijflijn van de XC40, voorzien van twee elektromotoren en met een vermogen van 408 pk. Later voegde Volvo daar nog een tweede vermogensvariant aan toe met een enkele 231 pk sterke elektromotor op de vooras. Eind 2022 stak Volvo daar echter alweer een stokje voor. Het Zweedse merk had een nieuwe, efficiëntere elektromotor ontwikkeld. Die werd in de eenmotorige XC40 en C40 niet meer tussen de voorwielen gelegd, maar kreeg een plekje op de achteras.

Deze switch van voor- naar achterwielaandrijving (zoals ook bij de Polestar 2) moest zorgen voor een betere tractie en minder aandrijfreacties in de besturing. Optisch zag je er helemaal niets van, maar in technische zin waren de volledig elektrische Volvo XC40 en C40 na deze grondige update in feite compleet andere auto's.

©Igor Stuifzand

Voor modeljaar 2024 heeft Volvo opnieuw een belangrijke wijziging doorgevoerd. Uiterlijk veranderde er wederom niets, de technische componenten bleven deze keer eveneens op hun plek. Het verschil zit 'm nu alléén in de naam: de XC40 en C40 Recharge Electric gaan voortaan namelijk door het leven als EX40 en EC40.

Op die manier zitten beide EV's meer op een lijn met de geheel elektrische Volvo EX30 en EX90, zo is de achterliggende gedachte van de Zweden. Eerlijk is eerlijk: wij reden voor dit EV-profiel nog met een C40 Recharge Electric van vóór de naamsverandering. We kunnen de testauto echter zonder bezwaren bij z'n nieuwe naam noemen: EC40.

©Igor Stuifzand

Wat valt er op aan boord van de Volvo EC40?

Tegenwoordig heeft zo'n beetje elke EV een futuristisch dashboard met grote beeldschermen, maar de Volvo EX40 en EC40 maken op die regel graag een uitzondering. Het dashboard oogt traditioneel, met achter het stuur een digitaal instrumentarium in een ovale behuizing en in de middenconsole een staand aanraakscherm met een (bescheiden) diameter van 9 inch.

Volvo heeft getracht de bediening eenvoudig te houden. Dankzij toepassing van Google Assistant en navigatie op basis van Google Maps is het Zweedse merk daar zeker in geslaagd. De informatie op het touchscreen is echter nogal pietepeuterig. Door de kleine belettering word je er toch weer aan herinnerd dat je gauw eens die afspraak met de opticien moet gaan maken...

©Igor Stuifzand

De stoelen van de EC40 zitten heerlijk – zoals het een Volvo betaamt. Ze bieden een comfortabele combinatie van relatief zachte kussens en een goede ondersteuning van je rug en zitvlak. Na een urenlange rit stap je wakker uit. In onze testauto zijn de stoelen bekleed met zwarte microtech-bekleding, die is afgebiesd met banen van textiel. Maar je kunt ook kiezen voor zwart suède in combinatie met blauw tapijt of voor lichtgrijze wol.

De sierlijsten in camouflagereliëf op het dashboard en de deurpanelen worden van achteren verlicht. Dat zie je pas wanneer het donker wordt, maar het effect is geslaagd. De afwerking van het interieur is erg mooi; zelfs de binnenkant van de deurbakken is met textiel bekleed.

©Igor Stuifzand

Is de Volvo EC40 een praktische auto?

De Volvo EC40 is 7 centimeter lager dan de EX40. Je weet dus van tevoren dat je inlevert op hoofd- en bagageruimte. Het glazen panoramadak, dat standaard op de EC40 wordt geleverd, snoept nog meer ruimte op. Maar: zolang er achterin niemand plaatsneemt die langer is dan 1,85 meter, hoor je geen klachten over gebrek aan hoofdruimte.

Over de beenruimte klinkt evenmin gemopper vanaf de achterbank. Wat wel opvalt, is dat er een hoge tunnel in het midden van de vloer zit. Een erfenis van de Volvo XC40 met verbrandingsmotor. In deze tunnel is bij de elektrische EX40 en EC40 nu een deel van het batterijpakket ondergebracht.

©Igor Stuifzand

Met een inhoud van 404 liter is de kofferbak van de EC40 praktisch net zo groot als die van de EX40 (410 liter). Dat wil zeggen: met de achterbank in stelling. Wanneer je de twee delen van de rugleuning neerklapt, merk je dat grote objecten minder gemakkelijk onder de achterklep passen. Doordat de achterruit van de EC40 veel platter ligt, lever je 110 liter op het maximum laadvolume in. In totaal kan er 1196 liter bagage worden vervoerd. De 'frunk' voorin heeft een inhoud van 31 liter. Daar past de laadkabel dus gemakkelijk in.

De EC40 heeft hetzelfde trekvermogen als de EX40: 1500 kilo voor de versies met enkele elektromotor en 1800 kilo voor de Twin Motor Performance. Voor wie zoekt naar een EV die een (niet al te grote) caravan kan trekken, is de Volvo EC40 (of EX40) een uitstekend alternatief.

©Igor Stuifzand

Welke batterij- en vermogensvarianten zijn er leverbaar?

De Volvo EC40 wordt – net als de EX40 – aangeboden met drie verschillende combinaties van batterijen en motor(en). Basisversie is de EC40 Single Motor, die zijn energie put uit een lithium-ionbatterij met een capaciteit van (bruikbaar) 67 kWh. Deze batterij is volgens de WLTP-rekenmethode goed voor een maximaal rijbereik van 487 kilometer.

Het boordnet werkt met een spanning van 400 volt, waarmee snelladen tot 180 kW tot de mogelijkheden behoort. Volvo geeft een tijd van 26 minuten op om de batterij van 10 naar 80 procent ‘state of charge’ bij te laden. Standaard beschikt de EC40 over een 11kW-boordlader (3 fase). In de EC40 Single Motor met ‘kleine’ batterij brengt de elektromotor een vermogen van 238 pk over op de achterwielen.

De EC40 Single Motor Extended Range heeft een grotere batterij met een bruikbare capaciteit van 79 kW. De 38 kilo aan extra gewicht wordt gecompenseerd met vermogen. De elektromotor brengt nu 252 pk over op de achterwielen. Overigens leveren beide Single Motor-modellen identieke prestaties: je accelereert in 7,3 seconden vanuit stilstand naar 100 km/u, de topsnelheid is (zoals in elke Volvo) begrensd op 180 km/u. De EC40 Single Motor Extended Range kan snelladen met maximaal 205 kW, en Volvo geeft een actieradius op van een meer dan bruikbare 584 kilometer.

De EC40 Twin Motor Performance is het topmodel uit de reeks. Hij heeft dezelfde grote 79kWh-batterij als de Single Motor Extended Range, maar nu wordt energie aan twee motoren geleverd. Die brengen een gecombineerd vermogen van 442 pk over op de wielen, waarbij 184 pk naar voren gaat en 258 pk naar de achterwielen. Met de EC40 Twin Motor Performance accelereer je in slechts 4,6 tellen naar de 100, maar ook hier wordt de voorwaartse drang bij 180 km/u afgekapt. Het is begrijpelijk dat twee motoren méér energie verbruiken dat één motor. Volgens de WLTP-opgave komt de EC40 Twin Motor Performance echter nog steeds 551 kilometer ver op een volle batterij.

Het verbruik en de actieradius in de praktijk

Voor een goede verbruiksindicatie rijden we met elke elektrische testauto dezelfde route van 170 kilometer. Deze route leidt door de stad met veel verkeer en verkeerslichten, via provinciale en secundaire wegen en over enkele snelwegtrajecten, waar we de cruisecontrol op 100 km/u en 130 km/u vastzetten. We leggen onze verbruiksronde af na de avondspits, om bij 130 km/u geen snelheidsovertredingen te riskeren en druk (vracht)verkeer zo veel mogelijk te ontlopen. De verbruikstest is geen race of recordpoging ‘zuinig rijden’, we proberen met elke testauto zoveel mogelijk dezelfde rijstijl aan te houden. We zetten de airco op 21 graden en schakelen (indien aanwezig) het regeneratief remmen of ‘one-pedal driving’ altijd in.

Voor de EC40 Single Motor Extended Range geeft Volvo zelf een gemiddeld energieverbruik op van 16,2 kWh/100 km. Opvallend: de EX40 ‘doet’ 16,6 kWh/100 km. Het verbruiksverschil tussen beide modellen is geheel toe te schrijven aan de betere stroomlijn van de EC40, gerealiseerd door het lagere en vloeiender aflopende dak. Volvo levert de uitvoeringen Plus en Ultra standaard met een warmtepomp, voor de Core en Business Edition geldt voor dit energiebesparende onderdeel een meerprijs van 1195 euro (inclusief stoel- en stuurverwarming).

Tijdens onze verbruiksronde heeft de Volvo EC40 Single Motor Extended Range alle omstandigheden mee. Er staat weinig wind, de zon schijnt en de temperatuurmeter reikt iets boven de 20 graden Celsius. Wanneer we na 170 kilometer terugkeren op het startpunt van de verbruiksronde, geeft de boordcomputer een score aan die ons verbaast – in positieve zin, welteverstaan. We hebben het door de fabriek opgegeven WLTP-verbruik namelijk gemakkelijk verbeterd. Met een gemiddelde van 15,8 kWh/100 km nestelt de Volvo EC40 Single Motor Extended Range zich zelfs tussen de zuinigste EV’s die we tot dusverre hebben getest. Hulde!

©Igor Stuifzand

Hoe rijdt de Volvo EC40?

De Volvo EC40 Single Motor Extended Range met grote 79kWh-batterij weegt bijna 2000 kilo. Het onderstel van de auto heeft dus een behoorlijk zware taak om al die kilo’s in het gareel te houden. Maar Volvo heeft een afstemming van de vering en schokdemping weten te vinden die de massa uitstekend in balans houdt. Ongeacht de kwaliteit van de ondergrond blijft de EC40 heel comfortabel. De vering is soepel, de schokdemping laat zich zelfs op venijnige oneffenheden niet uit het lood slaan. Het veercomfort is uitstekend.

Toch is de afstemming van het onderstel niet dusdanig zacht dat je bij hogere (bocht)snelheden het gevoel krijgt de controle te verliezen. Integendeel: ook wanneer het tempo er lekker in zit, helt de carrosserie van de EC40 in de bocht nauwelijks over. Bewegingen die het comfort of het controlegevoel ondermijnen, zijn de Volvo EC40 vreemd. De besturing van de auto is niet overmatig licht en geeft een goed gevoel over de richtingveranderingen. Ook dankzij de fijne stoelen is de Volvo EC40 een auto waarin je met veel plezier lange, relaxte afstanden aflegt.

Eén kritiekpuntje: het zicht naar achteren is door de brede dakstijlen en vlak liggende achterruit niet geweldig. Gelukkig kun je vertrouwen op een heel arsenaal aan veiligheidsopties, die Volvo standaard op de EC40 levert.

©Igor Stuifzand

Ontdek jouw ideale elektrische auto

Vergelijk en vind de beste deals op Kieskeurig.nl!

Hoe ziet het kostenplaatje eruit?

Voor de EX40 Single Motor met kleine batterij heeft Volvo het uitrustingsniveau Essential in het leven geroepen. Op deze manier heeft het Zweedse merk de basisprijs van de EX40 nét onder de SEPP-grens weten te krijgen, zodat je als koper aanspraak maakt op 2.950 euro aanschafsubsidie. Geef je echter de voorkeur aan de Volvo EC40, dan kun je de SEPP-subsidie op je buik schrijven. Doordat de EC40 standaard 1500 euro duurder is dan de EX40, zou de auto nog steeds boven de subsidiegrens van 45.000 euro vallen. Toevoeging van een Essential-uitrusting op de EC40-reeks was daarom niet noodzakelijk.

©Igor Stuifzand

Goedkoopste EC40-variant is de Single Motor in Core-uitvoering. Deze auto staat voor 50.495 euro in de prijslijst. Private-leasetarieven beginnen bij 719 euro per maand. Concurrent BMW iX2 zit op hetzelfde prijsniveau, de Audi Q4 e-tron Sportback heeft met zijn grotere batterij en hogere motorvermogen een hogere basisprijs. Als Business Edition kost de EC40 Single Motor 51.495 euro, de Plus-variant staat voor 53.995 euro in de prijslijst.

Voor de EC40 Single Motor Extended Range met grotere batterij beginnen de prijzen bij 53.495 euro voor de Core-uitvoering. De Plus-versie is 3000 euro duurder, de meest compleet uitgevoerde Ultra wordt aangeboden voor 59.495 euro. De EC40 Twin Motor Performance is er als Plus (60.995 euro) en als Ultra (63.495 euro). Deze twee uitrustingsniveaus kunnen op alle batterij-/vermogensvarianten worden geleverd als speciale Black Edition, met Onyx-zwarte lak, zwarte 20-inch wielen en zwarte bekleding.  

©Igor Stuifzand

▼ Volgende artikel
Vind de perfecte laptop: alles wat je moet weten voor de juiste keuze
Huis

Vind de perfecte laptop: alles wat je moet weten voor de juiste keuze

De laptop is voor veel mensen de standaard computer. Toch kan het best lastig zijn om een nieuwe te kiezen, want het aanbod is enorm. Voor het eerst in jaren zien we bovendien echte vernieuwing met de komst van 'AI-laptops'. Waar moet je op letten bij het kiezen van een nieuwe laptop?

In dit artikel praten we je uitgebreid bij over alle opties die een rol spelen bij het kiezen van een laptop. Je leest over:

  • Schermformaat
  • Resolutie
  • Kleurweergave
  • Aansluiting
  • RAM en opslag
  • Processor
  • Grafische kaart
  • AI/Copilot

Lees ook: Wat zijn Copilot+-computers en wat kun je ermee?

Het aanbod laptops is enorm en het vinden van de juiste begint vooral met het uitsluiten van wat níet bij je past. Maak daarom eerst een paar keuzes over bijvoorbeeld schermgrootte, resolutie en aansluitingen. Zo beperk je snel de mogelijkheden. Je houdt dan waarschijnlijk nog steeds een ruime selectie over, afhankelijk van hoeveel je wilt uitgeven.

Schermformaat

De eerste keuze draait om het schermformaat. Het scherm bepaalt immers grotendeels de afmetingen van je laptop en heeft veel invloed op het gebruiksgemak. Een 13- of 14inch-scherm biedt naar onze mening de beste balans tussen compactheid en draagbaarheid. Zo past een 14inch-laptop bijvoorbeeld gemakkelijk in bijna elke rugzak. Werk je echter vooral thuis en wil je geen vaste werkplek met een losse monitor, dan is een groter scherm praktischer. Laptops met een 15inch-scherm zijn misschien daarom nog altijd de populairste modellen. Groter kan natuurlijk ook, maar dan lever je echt in op draagbaarheid. Verder zijn sommige laptops uitgerust met een aanraakscherm; handig voor bepaalde toepassingen, maar deze schermen spiegelen vaak wel sterk.

©Dell

Schermresolutie

Waar het vroeger lastig was om een betaalbare laptop met Full HD-scherm te vinden, is dat tegenwoordig gelukkig de standaard. In het hogere segment vind je zelfs schermen met nog hogere resoluties, wat visueel indrukwekkend is. Windows kan deze hoge resoluties inmiddels prima verwerken, iets dat een paar jaar geleden nog weleens problemen gaf.

Een nadeel van 4K-schermen (3840 × 2160 pixels) en vergelijkbare resoluties zoals 3200 × 2000 pixels, is echter dat ze meer energie verbruiken, wat de accuduur verkort. Op kleinere schermen, tot zo'n 14 inch, is het effect van een hogere resolutie bovendien minder groot. Een tussenoplossing kan dan aantrekkelijk zijn: resoluties als 2880 × 1600 of 2560 × 1600 pixels bieden scherpere beelden zonder te veel in te leveren op de accuduur.

Kleurweergave

Hoewel de tijd van echt slechte schermen voorbij is, zijn er bij goedkopere laptops nog steeds schermen waar je liever niet op werkt. De eerste selectie maak je op basis van de gebruikte schermtechnologie. Het goedkoopste type is tn (twisted nematic), met als voordeel een snelle reactietijd. De nadelen zijn echter de beperkte inkijkhoeken en matige kleurweergave. Toch zijn niet alle tn-panelen slecht; voor gamelaptops kunnen de voordelen soms zelfs opwegen tegen de nadelen.

Voor algemeen gebruik hebben ips-panelen (in-plane switching) meestal de voorkeur. Ze bieden over het algemeen betere beeldkwaliteit, ruimere inkijkhoeken en levendigere kleuren. Let vooral op de kleurweergave, want slechte schermen vallen op door een beperkt kleurbereik. Fabrikanten geven dit kleurbereik soms aan in een percentage van het NTSC-spectrum. Vanaf 72 procent NTSC heb je een scherm dat het volledige sRGB-kleurbereik weergeeft, wat ideaal is voor computertoepassingen. Goedkopere laptops blijven vaak steken rond de 45 procent NTSC, waardoor kleuren soms flets of onnatuurlijk ogen. Bij een beperkt budget is een ips-scherm meestal een betere keuze.

Duurdere laptops bieden vaak niet alleen een breder kleurbereik, maar ook een hogere helderheid dan het minimale 250 nits (cd/m²). Een helderheid van 400 nits kan aangenaam zijn als je regelmatig in goed verlichte ruimtes werkt.

Oled in opkomst

Een andere schermtechnologie die steeds meer terrein wint, mede door de opkomst van smartphones, is oled. Het grote voordeel van oled ten opzichte van andere schermen is de uitstekende zwartweergave en het sterke contrast, dankzij de mogelijkheid om individuele pixels uit te schakelen. Je vindt oledschermen inmiddels in laptops vanaf zo'n 600 euro.

Toch heeft oled ook een nadeel. Bij een deel van de helderheid gebruikt het scherm namelijk pwm (pulse-width modulation) om de helderheid te regelen. Hierbij knipperen de pixels razendsnel aan en uit. Voor sommige mensen veroorzaakt dit hoofdpijn of vermoeide ogen – iets wat ook voorkomt bij smartphones met een oledscherm. Als je een oled-toestel hebt en geen klachten ervaart, is de kans groot dat dit ook bij een oled-laptop geen probleem zal vormen.

Bepaalde fabrikanten proberen dit effect te verminderen. ASUS biedt bijvoorbeeld een optie voor flikkervrij dimmen, waarbij het scherm constant op de laagste knippervrije helderheid blijft, en lagere helderheden softwarematig worden gesimuleerd. Dit heeft als nadeel een iets mindere kleurweergave en een hoger energieverbruik. pwm komt ook voor bij de achtergrondverlichting van sommige ips-schermen, maar met een veel hogere knipperfrequentie. Hierdoor ervaren nog minder mensen er hinder van.

©ASUS

Alles via usb-c

Een laptop kan niet zonder aansluitingen en vooral usb-c mag inmiddels niet meer ontbreken. De ene usb-c-poort is helaas de andere niet. Behalve dat usb-c-poorten er in verschillende snelheden zijn (5, 10, 20 of 40 Gbit/s), kunnen usb-c-poorten ook DisplayPort ondersteunen, voor het aansluiten en opladen van een beeldscherm. Die laatste twee eigenschappen zou een laptop vanaf 700 euro wel moeten bieden. Je kunt zo'n laptop dan met één kabel aansluiten op een dockingstation, zodat je in één keer je monitor, randapparatuur en lader kunt verbinden.

De nieuwste laptops bieden thunderbolt 4 of usb 4. Deze twee standaarden lijken veel op elkaar – usb 4 is dan ook gebaseerd op thunderbolt. Thunderbolt vind je echter alleen op laptops met een Intel-processor, terwijl usb 4 ook op laptops met een AMD-processor gebruikt wordt. Een thunderbolt4-aansluiting ondersteunt altijd laden en de doorgifte van een beeldsignaal, en in de praktijk geldt dat ook voor thunderbolt 3. Bij een usb4-aansluitingen hebben fabrikanten wat meer vrijheid, al zien we in de praktijk gelukkig dat laden en beelddoorgifte ook op usb 4 altijd aanwezig lijkt te zijn. Ook usb-c-poorten met usb 3.2 kunnen DisplayPort en laden ondersteunen. Wel is er iets waar je bij usb 3.2 extra op moet letten: als je een externe ssd wilt gebruiken, is het belangrijk dat de usb-poort een snelheid 10 Gbit/s ondersteunt.

Er zijn verschillen in het aantal schermen dat je via usb-c kunt aansluiten. Wil je meerdere schermen op je laptop kunnen aansluiten, dan moet je goed controleren of dat mogelijk is.

©cronislaw

Overige aansluitingen

Hoewel beeldweergave via usb-c steeds vaker voorkomt, blijft een HDMI-aansluiting nuttig, zeker als je je laptop vaak op verschillende locaties gebruikt. Voor volledige ondersteuning van 4K bij 60 Hz heb je minimaal HDMI 2.0 nodig. Met HDMI 1.4 werkt 4K ook, maar dan met een lagere verversingssnelheid van 30 Hz.

Verder zijn aansluitingen zoals usb-a, een headsetpoort, netwerkaansluiting en kaartlezer niet altijd standaard aanwezig. Controleer daarom goed of een laptop beschikt over alles wat jij nodig hebt. Let bij usb-a-poorten ook op de snelheid: zorg dat ze usb 3.2 (of 3.0/3.1) ondersteunen voor een snelheid van 5 Gbit/s. usb 2.0 komt nog weleens voor, maar is een stuk trager.

©Dan74 - stock.adobe.com

RAM en opslag

Hoewel Windows voor simpel kantoorwerk genoeg heeft aan 8 GB RAM, adviseren we je toch minimaal 16 GB RAM. Software wordt immers steeds zwaarder en je hoeft niet gek veel programma's open te hebben staan om 8 GB geheugengebruik te halen. Wat betreft opslag is een ssd van zo'n 256 GB het minimale dat we aanraden. Dit advies geldt voor heel goedkope laptops, onder de 500 euro. Ben je van plan meer uit te geven, dan is een capaciteit van zo'n 512 GB het minimale dat we verwachten. Weet je nu al dat je veel programma's installeert of gebruik je een laptop om te gamen, kies dan voor een ssd van minimaal 1 TB.

De mogelijkheid om het werkgeheugen van een laptop te upgraden, wordt steeds zeldzamer. Dit komt vooral doordat laptops steeds dunner worden, waardoor er simpelweg geen ruimte meer is voor losse geheugensloten. Bovendien worden de signaaleisen strikter door de toegenomen geheugensnelheden, en door het geheugen direct op het moederbord te solderen, kan aan deze eisen makkelijker worden voldaan.

Sommige dikkere budgetlaptops, gaminglaptops en workstations hebben nog wel geheugensloten, maar ook dat wordt schaarser. Bij de aankomende Intel-processors, onder de codenaam Lunar Lake, wordt het geheugen net als bij Apple-processors een vast onderdeel van de processor.

Opslag kun je vrijwel altijd nog vervangen of uitbreiden. De meeste laptops maken gebruik van een M.2 NVMe-ssd. Er zijn wel uitzonderingen waarvan de opslag niet te vervangen is, Apples MacBooks zijn hiervan het bekendste voorbeeld.

©Intel Corporation

Overweldigend veel processors

Ieder jaar verschijnen er nieuwe processors. Hierdoor zijn er veel laptops met processors van verschillende generaties te koop. Aanvankelijk lijkt de keuze simpel, want zowel Intel als AMD verdelen hun processors in verschillende klassen, waarbij Intel Core i3, i5, i7 en i9 voert, terwijl AMD daar Ryzen 3, 5, 7 en 9 tegenover zet. Een processor wordt in een van de klassen ingedeeld op basis van het aantal cores en de kloksnelheid. Uiteraard worden processors steeds sneller, dus een nieuwere Core i5 kan sneller zijn dan een oudere Core i7. Overigens hebben zowel Intel als AMD voor een deel hun naamgeving veranderd, je leest hier verderop meer over.

Het is lastig om iets te zeggen over het minimaal aantal benodigde cores. Processors krijgen steeds meer cores, en afhankelijk van de processor kunnen dat ook verschillende soorten cores zijn, onderverdeeld in normale en energiezuinige varianten. We adviseren minimaal processors die in de Core 5- of Ryzen 5-klasse vallen, zodat je de uitgeklede varianten automatisch ontwijkt.

Het is lastig dat er chips van verschillende generaties te koop zijn, maar eigenlijk is dat niet eens heel erg. Chips vanaf Intels twaalfde generatie Core of AMD's Ryzen 5000-reeks zijn namelijk nog steeds prima processors. Afhankelijk van je prijspunt kun je echter wel grote verschillen tegenkomen. Een laptop met een nieuwere en doorgaans snellere processor kan dan interessanter zijn dan een vergelijkbaar geprijsde laptop met een oudere processor.

©Intel

Vernieuwde naamgeving

Intel deelde zijn processors op in duidelijke klassen en aan het typenummer kon je snel de generatie herkennen. Zo was een Core i7-13700H een processor uit de dertiende generatie Core-processors. Intel is in 2024 echter overgestapt naar een nieuwe naamgeving met de lancering van Core- en Core Ultra-processors. Die zijn onderverdeeld in Core 3, 5, 7 en 9, terwijl Core Ultra er is in Core Ultra 5, 7 en 9. De typenummers zijn opgebouwd uit drie cijfers, waarvan het eerste cijfer de generatie aangeeft. Dat is bij deze eerste modellen dus een 1, bijvoorbeeld Core Ultra 5 125 UL.

Ook AMD stapt met zijn nieuwste serie laptopprocessors, de Ryzen AI 300-processors, over naar getallen bestaande uit drie cijfers, zoals de Ryzen AI 9 365.

©Intel

AMD goochelt met cijfers

Intels typenummers zijn al verwarrend, maar AMD maakt het nóg ingewikkelder: ook oudere generaties chips hebben een nieuw typenummer gekregen. Aanvankelijk lijken AMD's typenummers eenzelfde logica als Intel te volgen. AMD's nieuwste chips vallen volgens de oude naamgeving in de Ryzen 8000-serie met daarin modellen die te koop zijn als Ryzen 3, 5, 7 en 9. Toch is het wat ingewikkelder dan het lijkt, want bij AMD bepaalt niet het eerste getal de architectuur van de chip, maar het derde en vierde getal. Zo is een Ryzen 5 8540U een chip die voorzien is van AMD's Zen 4-kernen, te herkennen doordat het typenummer eindigt op 40. De Ryzen 5 7540U van een jaar eerder is dus ook een chip met Zen 4-kernen en hiermee is dit vrijwel dezelfde processor. In de 7000-serie vind je echter ook processors als de Ryzen 5 7530U met 30 als laatste cijfers. Deze chips gebruiken de Zen 3-architectuur, en dat zijn vergelijkbare chips als AMD eerder verkocht in de Ryzen 5000-reeks. De chips die eindigend op 35 maken gebruik van de Zen 3+-architectuur en vergelijkbare processors waren eerder onder de 6000-reeks te koop.

Soms is er dus weinig verschil tussen laptops met een Ryzen 5000- of 7000-processor, terwijl sommige 7000-processors vrijwel identiek zijn aan nieuwere 8000-processors. De processors in de nieuwste Ryzen AI 300-reeks maken allemaal gebruik van de Zen 5-architectuur.

©AMD

Energiezuinig of krachtig

Een snelle manier om te zien wat voor soort processor je voor je hebt, is te letten op de letter achter of voor het typenummer. Deze letter geeft aan hoe krachtig de chip is en is gebaseerd op het maximale energieverbruik. Een U staat meestal voor een energiezuinige processor, terwijl een H, HS, HK of HX juist een krachtige chip aangeeft met een hoger energieverbruik. Bij Intel betekent ook de letter P een energiezuinige variant, maar dan met wat meer kracht dan de U-modellen. AMD hanteert een soortgelijke aanduiding, waarbij een U voor energiezuinige chips staat en een H voor krachtige chips met hoger verbruik. In standaardlaptops vind je vaak de energiezuinigere U-modellen, terwijl modellen met een H meestal voorkomen in werkstations of gaminglaptops. Deze aanduidingen geven een globaal beeld, maar houd er rekening mee dat verschillende generaties processors door elkaar te koop zijn, wat het vergelijken soms bemoeilijkt.

Grafische kaart

Iedere laptopprocessor is voorzien van een geïntegreerde grafische kaart en tegenwoordig zijn ze allemaal snel genoeg voor alledaags gebruik. Met nieuwere varianten kun je zelfs eenvoudige games spelen. Wil je echter serieus gamen of gebruik je een laptop voor grafische beeldbewerking, dan heb je al snel een losse grafische kaart nodig. In de praktijk is dat vooral een gpu van Nvidia, want de videokaarten van AMD zijn erg zeldzaam.

De GeForce RTX 4050 is het minimum voor gamen op Full HD. De oudere GeForce RTX 3060 is vergelijkbaar qua kracht. Wil je dat je games wat soepeler draaien, kijk dan naar een RTX 4060 of de oudere RTX 3070. De GeForce RTX 4070 en RTX 3080 maken gamen in hoge kwaliteitsinstellingen mogelijk, terwijl je voor 4K minimaal een RTX 4080 nodig hebt.

Heb je een gpu nodig voor lokale AI-toepassingen, dan is het videogeheugen belangrijk. De RTX 4080 met 12 GB videogeheugen is in dit geval het minimum, maar beter is de RTX 4090 met 16 GB videogeheugen. Ook de oudere RTX 3080 en RTX 3080 Ti zijn er in een variant met 16 GB videogeheugen.

©NVIDIA

Opkomst van de AI-laptop

We konden het afgelopen jaar niet om AI heen en ook de laptop moet eraan geloven. Maar wat is een AI-laptop? Microsoft heeft daar in de vorm van de Copilot+-pc zijn eigen definitie voor gemaakt en die zal vermoedelijk een steeds grotere rol gaan spelen in de marketing van laptopfabrikanten. Een Copilot+-pc moet minimaal 16 GB RAM hebben, 256 GB opslagruimte en een npu (neural processing unit) met minimaal 40 TOPS (trillions of operations per second). Qualcomm is het eerste bedrijf met processors die aan deze eisen voldoen. De npu is een chip die geoptimaliseerd is voor berekeningen die gebruikt worden tijdens typische AI-taken. Ook gpu's (met name die van Nvidia) zijn goed in dit soort berekeningen, maar een npu verbruikt minder energie en is hierdoor geschikter voor achtergrondtaken als het verwerken van beeld of geluid.

Een geïntegreerde npu is overigens niet nieuw: ook de huidige generatie Intel Core Ultra-processors, zoals de Intel Core Ultra 5 125H en sommige AMD Ryzen-processors uit de 7000- en 8000-serie zijn voorzien van een npu. Die npu's zijn met 10 (Intel) of 16 (AMD) TOPS niet krachtig genoeg voor de extra AI-mogelijkheden die Microsoft biedt in Windows 11 op een CoPilot+-pc. Intels nog te verschijnen Lunar Lake-processors krijgen een npu met 45 TOPS en worden eind dit jaar verwacht. AMD's Ryzen AI 300-processors hebben een npu van 50 TOPS. Het is de verwachting dat laptops die voorzien zijn van deze processors door Microsoft ook aangemerkt zullen worden als Copilot+-pc.

©Microsoft

Meerwaarde Copilot+ pc

We hebben tijdens het schrijven van dit artikel een Copilot+-pc in de vorm van de HP OmniBook X Laptop 14 kunnen uitproberen. Ten opzichte van een normale laptop heeft Windows 11 wat extra mogelijkheden. Handige functies zijn een live vertaler die video's uit iedere bron voorziet van een Engelse ondertiteling en digitale filters voor je webcam om bijvoorbeeld achtergronden te vervagen. Dat Paint op een Copilot+-pc je tekeningen kan omzetten in mooiere varianten is dan weer vooral grappig. De meest opzienbarende functie, Recall (Herinnering in het Nederlands), waarbij je systeem continu screenshots maakt en met AI omzet naar een doorzoekbaar archief, werkte tijdens onze test wegens privacyredenen niet.

Al met al zijn de functies die Copilot+ biedt handig, maar vooralsnog niet onmisbaar. De npu zelf is wel in steeds meer software van derde partijen voor bijvoorbeeld beeld- en geluidsbewerking te gebruiken. Het hangt van jouw toepassingen af in hoeverre je hier profijt van hebt.

Opkomst van ARM

De Qualcomm Snapdragon X Plus en Elite vallen vooral op door de ARM-architectuur. Het zijn zeker niet de eerste ARM-chips ontworpen voor Windows: zo draaide de Surface RT in 2013 al op een ARM-chip en nog niet zo heel lang geleden verschenen er laptops met de Qualcomm Snapdragon 8cx Gen 3. Die eerdere op ARM gebaseerde laptops konden qua prestaties simpelweg niet meekomen met 'normale' laptops. Dat een ARM-processor wel degelijk uitstekend kan presteren, werd ondertussen bewezen door Apple. Apples chips bleken niet alleen veel krachtiger dan vergelijkbare Intel-processors, maar maken met de MacBook Air zelfs laptops mogelijk die goed presteren zonder actieve koeling.

Met de nieuwe Snapdragon X-processors willen Qualcomm en Microsoft dit evenaren. Microsoft gebruikt de chips zelf voor nieuwe Surface-apparaten en ook alle andere bekende laptopfabrikanten brengen ARM-laptops uit. Qualcomm brengt aanvankelijk vier varianten van de Snapdragon X Elite uit die voorzien zijn van 12 cores, maar verschillen op het gebied van maximale kloksnelheid. Ook is er een variant van de Snapdragon X Plus met 10 cores.

©Qualcomm

Wij gingen aan de slag met een laptop voorzien van een Snapdragon X Elite X1E-78-100, de langzaamste Elite-variant met 12 cores. De chip presteert uitstekend en is in benchmarks net zo snel als de nieuwste Intel- en AMD-processors. Van de afwijkende architectuur merk je weinig, het is gewoon Windows. Microsoft werkt hier tenslotte al jaren aan en biedt al zijn software aan in een ARM-variant. Voor programma's die er alleen in een x86-variant zijn, is er de emulatielaag PRISM. Al blijven er wel programma's die niet goed werken. Vooral hardware die afhankelijk is van speciale stuurprogramma's kan problemen geven. Voor de doorsnee gebruiker is er echter geen verschil merkbaar met een x86-laptop. En dan biedt een laptop met een ARM-processor niet alleen een prima snelheid, maar ook een uitstekende accuduur.

©HP

Einde van x86?

Een Windows-laptop met ARM-processor werkt dus eindelijk goed genoeg voor vrijwel alle gebruikers en dat is een knappe prestatie. Betekent dat dan ook het einde van x86? De wow-factor die vooral Apples passief gekoelde MacBook Air je geeft, is er nog niet. Dat komt doordat de nieuwe Windows-laptops nog voorzien zijn van een actieve koeling die nodig is als je een wat veeleisendere taak uitvoert. De accuduur is dan wel een flink stuk beter in vergelijking met laptops met een Intel-processor, maar nog lang niet zo indrukwekkend als wat Apple daartegenover zet. En, afhankelijk van de software die je gebruikt, kan een x86-processor nog handig zijn.

Er lijkt in ieder geval wel een derde serieuze processorfabrikant opgestaan te zijn, en zowel Intel als AMD moeten aan het werk om relevant te blijven. Wel vind je deze nieuwe chips vooralsnog in de duurdere laptops, vanaf zo'n 1199 euro. Goedkopere laptops blijven vooralsnog het domein van Intel en AMD.

Pas op voor te goedkoop

We willen je tot slot nog één advies meegeven: geef niet te weinig uit. Een laptop van minder dan 500 euro kun je zeker vinden, en omdat de processors steeds sneller worden, kun voor veel taken prima met zo'n laptop uit de voeten. Maar in de praktijk is er dan altijd minimaal één concessie gedaan die het werken op een laptop veel minder fijn maakt. Denk aan een slechter scherm, een minder stevige behuizing of een onprettig toetsenbord. Ook handige opties als toetsverlichting of biometrisch inloggen via vinger- of gezichtsherkenning vind je alleen op de duurdere modellen. Dat is misschien minder erg als je een laptop incidenteel gebruikt, maar we raden je aan om toch minimaal 700 euro uit te trekken voor een nieuwe laptop als je hem regelmatig gebruikt. In de prijsklasse tussen de 700 en 800 euro krijg je namelijk behoorlijk wat laptop voor je geld. Hieronder zie je zes laptops die in deze prijscategorie vallen, maar er zijn er nog veel meer.

🤩 P.S. Fan van een bepaald merk?

Het kan zijn dat je, door eerdere ervaringen met een laptop, helemaal verknocht bent aan een bepaald merk. Als je hieronder op het merk in kwestie klikt, kom je op een handige overzichtspagina waarop alle laptops van dat merk staan.

Apple
Acer
ASUS
HP
MSI
Lenovo
Samsung
MEDION
Microsoft
DELL
Razer

▼ Volgende artikel
Consumenten testen: de Philips 5000 Series HR3020/20 blender
Huis

Consumenten testen: de Philips 5000 Series HR3020/20 blender

Een gezonde, verse smoothie is een van de beste manieren om de dag mee te beginnen. Je kunt natuurlijk zelf gaan hakken en snijden, maar een goede blender scheelt je een hoop tijd. De Philips 5000 Series is zo'n blender. Het Review.nl Testpanel heeft de 5000 Series een tijdje uitgeprobeerd. Hun bevindingen lees je hier.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Philips

De Philips 5000 Series blender is een handige alles-in-één-machine. Met een capaciteit van 2 liter kun je er veel fruit, noten en zaden in kwijt, genoeg voor een heerlijke smoothie voor het hele gezin.

Qua kracht zit het met de 5000 Series wel goed. De motor beschikt over 1000 W vermogen, zodat je zelfs de hardste ingrediënten moeiteloos fijnmaalt. Bovendien heb je de keuze tussen drie verschillende snelheden, plus een extra pulsstand voor dat extra beetje power.

De roestvrijstalen ProBlend Plus-messen zijn razendscherp en snijden zonder moeite door alle ingrediënten heen. De handige geribbelde kan zorgt er bovendien voor dat de ingrediënten vanzelf circuleren. Dat scheelt niet alleen tijd, het fruit wordt er ook beter door fijngemalen.

Het schoonmaken van de 5000 Series blender is een fluitje van een cent. Dat begint al bij de mesunit, die je gemakkelijk van het apparaat haalt om hem even snel te kunnen afspoelen. De blender beschikt over een automatische schoonmaakstand, zodat je helemaal niet meer zelf aan de slag hoeft. En alsof dat nog niet genoeg is, zijn alle afneembare onderdelen ook nog eens volledig vaatwasserbestendig.

Als klap op de vuurpijl heeft Philips ook de HomeID-app ingericht om je nog beter te kunnen helpen. In die app vind je niet alleen tips en gebruiksaanwijzingen voor de blender, hij staat bovendien vol met recepten voor heerlijke soepen, sauzen en smoothies. Laat je inspireren en zet in een handomdraai de lekkerste drankjes op tafel.

Hoog tijd om eens te kijken hoe de blender het er in de praktijk vanaf brengt. Wat vindt het Review.nl Testpanel van de Philips 5000 Series blender?

Eerste indruk

Meteen vanuit de doos gooit de 5000 Series al hoge ogen. "Het apparaat voelt degelijk aan en is eenvoudig in elkaar te zetten," schrijft een reviewer. "De eerste paar keer is het even zien hoe lang alles erin moet om een glad goedje te krijgen, maar dat is een kwestie van wennen."

Het in gebruik nemen van de blender is ook helemaal niet ingewikkeld, zo blijkt uit de reviews: "Ten eerste is de blender gemakkelijk in elkaar te zetten en wordt hij goed verpakt afgeleverd. De gebruiksaanwijzing is duidelijk en eenvoudig te volgen."

Een aantal testers had wellicht liever een glazen kan gehad in plaats van een van plastic, maar kunststof heeft ook zo zijn voordelen: "Aan de andere kant is plastic beter, want glas is een stuk zwaarder."

©Philips

Gebruik

Hoe makkelijk de 5000 Series in gebruik is, merkte het testpanel ook al snel. "De meeste blenders gaan kapot als ik bijvoorbeeld ijs wil blenden," vertelt een van de testers uit eigen ervaring. "Mijn verwachtingen waren daarom laag, maar dat veranderde volledig toen ik mijn eerste smoothie maakte. Binnen enkele seconden had ik een supergladde smoothie!"

De zuignappen aan de onderkant vielen ook in de smaak. "De blender staat stevig op je aanrecht door de zuignapjes onder de blender," zegt een van de reviewers.

Ook de grote kan kon op veel positieve feedback rekenen. "De machine is ietwat groot uitgevallen," legt een tester uit. "Het positieve daaraan is dat je met deze blender met gemak 1,5 liter in één keer kunt maken. Dat hebben we dus ook gedaan, en wat over was kon zo in de koelkast."

Een punt dat vaak wordt onderschat, is de sluiting van het deksel. Ook daar zit het bij de 5000 Series wel goed: "Het deksel is ook mooi vochtdicht, doordat er een dikke rubberen rand op zit."

"De motor heeft meerdere standen," legt een panellid nog uit. "Een voor het hakselen van ijs, een voor het mixen in lage snelheid, een voor het mixen in middelmatige snelheid en een voor hoge snelheid."

Resultaat

En dat levert mooie resultaten op. "De blender is heel krachtig en kan alles zonder problemen aan wat ik erin heb geprobeerd," zegt een van de testers. "IJsblokjes, bevroren fruit, soep, sausjes en drankjes zijn geen probleem voor deze blender."

Zelfs harde ingrediënten als ijsklontjes zijn geen enkel probleem. "Wat een geweldig apparaat," is een van de reviewers lyrisch. "Waar mijn vorige blender er haast stuk op ging, maalt deze ijsklontjes alsof het een banaan is."

"Groente en fruit vermaalt hij moeiteloos," vertelt een tester. "Stukken appel zijn geen probleem, en tussendoor wat extra toevoegen gaat heel eenvoudig."

Schoonmaken

Een blender schoonmaken kan een vervelend klusje zijn, maar dat is bij de 5000 Series absoluut niet het geval. "Het schoonmaken is geen probleem, alles kan zo de vaatwasser in," vertelt een tester.

Maar ook zonder vaatwasser is het schoonmaken geen probleem: "Wij hebben de maler met de hand afgewassen en dat ging moeiteloos."

Ontdek de Philips 3000 Series blender

op Kieskeurig.nl

Conclusie

De Philips 5000 Series blender is glansrijk geslaagd voor de testperiode. Het testpanel was erg te spreken over het uiterlijk en de handige features van het apparaat, waaronder de vaatwasbestendige onderdelen.

Ook qua gebruik viel er weinig op de blender aan te merken. Het resultaat mocht er dan ook zijn: zelfs ijs leverde geen problemen op, wat leidde tot heerlijk gladde smoothies, soepen en sauzen die zo op tafel konden worden gezet.

Het Review.nl Testpanel heeft de Philips 5000 Series blender dan ook een dik verdiende 8,1 als eindcijfer gegeven. Afsluitend de woorden van een reviewer: "Ik kan deze blender zeker aanbevelen. De machine doet wat hij moet doen en oogt ook nog eens goed. Ik ben er superblij mee en ik ga hier nog veel plezier aan beleven!"