Volvo voegde onlangs de EC40 en EX40 toe aan zijn modellijn. In feite gaat het om de welbekende elektrische versies van de C40 en de XC40, maar dan met een nieuw naamplaatje. In de tijd dat deze compacte SUV's op de markt zijn, heeft Volvo echter meer geschroefd en gesleuteld dan alleen aan de naam. We maken in dit EV-profiel nader kennis met de C40 ... nee, de Volvo EC40 Single Motor Extended Range.

©Igor Stuifzand

Met zijn aflopende coupé-daklijn is de Volvo EC30 een concurrent van de Audi Q4 e-tron Sportback en BMW iX2.

Eerst even een rondje om de Volvo EC40

De Volvo C40 verscheen in de zomer van 2021 op de Nederlandse weg, als tweede carrosserievariant van de populaire, elektrisch aangedreven XC40 Recharge Electric. Met zijn vloeiend aflopende daklijn bracht de uitsluitend als EV leverbare C40 wat meer sportiviteit, elegantie en een betere stroomlijn in het ontwerp van Volvo’s populaire compacte SUV.

Maar voor zo veel toegevoegde schoonheid betaalde je wel de rekening. Niet eens zozeer een meerprijs in muntvorm, maar wel in de vorm van ruimte. Met de achterbank platgelegd kan er onder de vlak liggende achterruit immers minder vracht worden opgestapeld. Met de bank in stelling verschilt het laadvolume van de C40 nauwelijks met dat van de XC40, maar zitten de passagiers wel eerder met hun hoofd tegen het dak.

In eerste instantie werd de C40 uitsluitend geleverd met de krachtigste aandrijflijn van de XC40, voorzien van twee elektromotoren en met een vermogen van 408 pk. Later voegde Volvo daar nog een tweede vermogensvariant aan toe met een enkele 231 pk sterke elektromotor op de vooras. Eind 2022 stak Volvo daar echter alweer een stokje voor. Het Zweedse merk had een nieuwe, efficiëntere elektromotor ontwikkeld. Die werd in de eenmotorige XC40 en C40 niet meer tussen de voorwielen gelegd, maar kreeg een plekje op de achteras.

Deze switch van voor- naar achterwielaandrijving (zoals ook bij de Polestar 2) moest zorgen voor een betere tractie en minder aandrijfreacties in de besturing. Optisch zag je er helemaal niets van, maar in technische zin waren de volledig elektrische Volvo XC40 en C40 na deze grondige update in feite compleet andere auto's.

©Igor Stuifzand

Net als bij de EX40 is de grille van de EC40 afgedicht met een in carrosseriekleur gelakte plaat.

Voor modeljaar 2024 heeft Volvo opnieuw een belangrijke wijziging doorgevoerd. Uiterlijk veranderde er wederom niets, de technische componenten bleven deze keer eveneens op hun plek. Het verschil zit 'm nu alléén in de naam: de XC40 en C40 Recharge Electric gaan voortaan namelijk door het leven als EX40 en EC40.

Op die manier zitten beide EV's meer op een lijn met de geheel elektrische Volvo EX30 en EX90, zo is de achterliggende gedachte van de Zweden. Eerlijk is eerlijk: wij reden voor dit EV-profiel nog met een C40 Recharge Electric van vóór de naamsverandering. We kunnen de testauto echter zonder bezwaren bij z'n nieuwe naam noemen: EC40.

©Igor Stuifzand

In de Volvo EX40 en EC40 oogt het dashboard erg conventioneel. Hier geen enorme touchscreens.

Wat valt er op aan boord van de Volvo EC40?

Tegenwoordig heeft zo'n beetje elke EV een futuristisch dashboard met grote beeldschermen, maar de Volvo EX40 en EC40 maken op die regel graag een uitzondering. Het dashboard oogt traditioneel, met achter het stuur een digitaal instrumentarium in een ovale behuizing en in de middenconsole een staand aanraakscherm met een (bescheiden) diameter van 9 inch.

Volvo heeft getracht de bediening eenvoudig te houden. Dankzij toepassing van Google Assistant en navigatie op basis van Google Maps is het Zweedse merk daar zeker in geslaagd. De informatie op het touchscreen is echter nogal pietepeuterig. Door de kleine belettering word je er toch weer aan herinnerd dat je gauw eens die afspraak met de opticien moet gaan maken...

©Igor Stuifzand

Heel veel informatie op een touchscreen met een formaat van 9 inch. De bediening is logisch, maar vergt wel wat van je ogen.

De stoelen van de EC40 zitten heerlijk – zoals het een Volvo betaamt. Ze bieden een comfortabele combinatie van relatief zachte kussens en een goede ondersteuning van je rug en zitvlak. Na een urenlange rit stap je wakker uit. In onze testauto zijn de stoelen bekleed met zwarte microtech-bekleding, die is afgebiesd met banen van textiel. Maar je kunt ook kiezen voor zwart suède in combinatie met blauw tapijt of voor lichtgrijze wol.

De sierlijsten in camouflagereliëf op het dashboard en de deurpanelen worden van achteren verlicht. Dat zie je pas wanneer het donker wordt, maar het effect is geslaagd. De afwerking van het interieur is erg mooi; zelfs de binnenkant van de deurbakken is met textiel bekleed.

©Igor Stuifzand

Voor aangenaam zitcomfort ben je bij Volvo altijd aan het juiste adres. De microtech-bekleding van de testauto is een optie.

Is de Volvo EC40 een praktische auto?

De Volvo EC40 is 7 centimeter lager dan de EX40. Je weet dus van tevoren dat je inlevert op hoofd- en bagageruimte. Het glazen panoramadak, dat standaard op de EC40 wordt geleverd, snoept nog meer ruimte op. Maar: zolang er achterin niemand plaatsneemt die langer is dan 1,85 meter, hoor je geen klachten over gebrek aan hoofdruimte.

Over de beenruimte klinkt evenmin gemopper vanaf de achterbank. Wat wel opvalt, is dat er een hoge tunnel in het midden van de vloer zit. Een erfenis van de Volvo XC40 met verbrandingsmotor. In deze tunnel is bij de elektrische EX40 en EC40 nu een deel van het batterijpakket ondergebracht.

©Igor Stuifzand

Handig: de vloerplaat van de kofferbak kan deels rechtop worden gezet om schuiven van de lading te voorkomen.

Met een inhoud van 404 liter is de kofferbak van de EC40 praktisch net zo groot als die van de EX40 (410 liter). Dat wil zeggen: met de achterbank in stelling. Wanneer je de twee delen van de rugleuning neerklapt, merk je dat grote objecten minder gemakkelijk onder de achterklep passen. Doordat de achterruit van de EC40 veel platter ligt, lever je 110 liter op het maximum laadvolume in. In totaal kan er 1196 liter bagage worden vervoerd. De 'frunk' voorin heeft een inhoud van 31 liter. Daar past de laadkabel dus gemakkelijk in.

De EC40 heeft hetzelfde trekvermogen als de EX40: 1500 kilo voor de versies met enkele elektromotor en 1800 kilo voor de Twin Motor Performance. Voor wie zoekt naar een EV die een (niet al te grote) caravan kan trekken, is de Volvo EC40 (of EX40) een uitstekend alternatief.

©Igor Stuifzand

Standaard staat de Volvo EC40 op 19-inch wielen, de testauto op de foto's is voorzien van 20-inch lichtmetaal.

Welke batterij- en vermogensvarianten zijn er leverbaar?

De Volvo EC40 wordt – net als de EX40 – aangeboden met drie verschillende combinaties van batterijen en motor(en). Basisversie is de EC40 Single Motor, die zijn energie put uit een lithium-ionbatterij met een capaciteit van (bruikbaar) 67 kWh. Deze batterij is volgens de WLTP-rekenmethode goed voor een maximaal rijbereik van 487 kilometer.

Het boordnet werkt met een spanning van 400 volt, waarmee snelladen tot 180 kW tot de mogelijkheden behoort. Volvo geeft een tijd van 26 minuten op om de batterij van 10 naar 80 procent ‘state of charge’ bij te laden. Standaard beschikt de EC40 over een 11kW-boordlader (3 fase). In de EC40 Single Motor met ‘kleine’ batterij brengt de elektromotor een vermogen van 238 pk over op de achterwielen.

Afhankelijk van de gekozen batterij bereikt de Volvo EC40 een hoogste laadsnelheid van 180 tot 205 kW. Dat is bovengemiddeld snel.

De EC40 Single Motor Extended Range heeft een grotere batterij met een bruikbare capaciteit van 79 kW. De 38 kilo aan extra gewicht wordt gecompenseerd met vermogen. De elektromotor brengt nu 252 pk over op de achterwielen. Overigens leveren beide Single Motor-modellen identieke prestaties: je accelereert in 7,3 seconden vanuit stilstand naar 100 km/u, de topsnelheid is (zoals in elke Volvo) begrensd op 180 km/u. De EC40 Single Motor Extended Range kan snelladen met maximaal 205 kW, en Volvo geeft een actieradius op van een meer dan bruikbare 584 kilometer.

De EC40 Twin Motor Performance is het topmodel uit de reeks. Hij heeft dezelfde grote 79kWh-batterij als de Single Motor Extended Range, maar nu wordt energie aan twee motoren geleverd. Die brengen een gecombineerd vermogen van 442 pk over op de wielen, waarbij 184 pk naar voren gaat en 258 pk naar de achterwielen. Met de EC40 Twin Motor Performance accelereer je in slechts 4,6 tellen naar de 100, maar ook hier wordt de voorwaartse drang bij 180 km/u afgekapt. Het is begrijpelijk dat twee motoren méér energie verbruiken dat één motor. Volgens de WLTP-opgave komt de EC40 Twin Motor Performance echter nog steeds 551 kilometer ver op een volle batterij.

De Volvo EC40 weegt bijna 2.000 kilo, maar kenmerkt zich met zeer uitgewogen rijeigenschappen.

Het verbruik en de actieradius in de praktijk

Voor de EC40 Single Motor Extended Range geeft Volvo zelf een gemiddeld energieverbruik op van 16,2 kWh/100 km. Opvallend: de EX40 ‘doet’ 16,6 kWh/100 km. Het verbruiksverschil tussen beide modellen is geheel toe te schrijven aan de betere stroomlijn van de EC40, gerealiseerd door het lagere en vloeiender aflopende dak. Volvo levert de uitvoeringen Plus en Ultra standaard met een warmtepomp, voor de Core en Business Edition geldt voor dit energiebesparende onderdeel een meerprijs van 1195 euro (inclusief stoel- en stuurverwarming).

Tijdens onze verbruiksronde heeft de Volvo EC40 Single Motor Extended Range alle omstandigheden mee. Er staat weinig wind, de zon schijnt en de temperatuurmeter reikt iets boven de 20 graden Celsius. Wanneer we na 170 kilometer terugkeren op het startpunt van de verbruiksronde, geeft de boordcomputer een score aan die ons verbaast – in positieve zin, welteverstaan. We hebben het door de fabriek opgegeven WLTP-verbruik namelijk gemakkelijk verbeterd. Met een gemiddelde van 15,8 kWh/100 km nestelt de Volvo EC40 Single Motor Extended Range zich zelfs tussen de zuinigste EV’s die we tot dusverre hebben getest. Hulde!

©Igor Stuifzand

De gestroomlijnde daklijn van de Volvo EC40 heeft merkbaar een gunstig effect op het energieverbruik.

Hoe rijdt de Volvo EC40?

De Volvo EC40 Single Motor Extended Range met grote 79kWh-batterij weegt bijna 2000 kilo. Het onderstel van de auto heeft dus een behoorlijk zware taak om al die kilo’s in het gareel te houden. Maar Volvo heeft een afstemming van de vering en schokdemping weten te vinden die de massa uitstekend in balans houdt. Ongeacht de kwaliteit van de ondergrond blijft de EC40 heel comfortabel. De vering is soepel, de schokdemping laat zich zelfs op venijnige oneffenheden niet uit het lood slaan. Het veercomfort is uitstekend.

Toch is de afstemming van het onderstel niet dusdanig zacht dat je bij hogere (bocht)snelheden het gevoel krijgt de controle te verliezen. Integendeel: ook wanneer het tempo er lekker in zit, helt de carrosserie van de EC40 in de bocht nauwelijks over. Bewegingen die het comfort of het controlegevoel ondermijnen, zijn de Volvo EC40 vreemd. De besturing van de auto is niet overmatig licht en geeft een goed gevoel over de richtingveranderingen. Ook dankzij de fijne stoelen is de Volvo EC40 een auto waarin je met veel plezier lange, relaxte afstanden aflegt.

Eén kritiekpuntje: het zicht naar achteren is door de brede dakstijlen en vlak liggende achterruit niet geweldig. Gelukkig kun je vertrouwen op een heel arsenaal aan veiligheidsopties, die Volvo standaard op de EC40 levert.

©Igor Stuifzand

Met een gewicht van 1995 kilo is de Volvo EC40 beslist geen lichtgewicht. Dat doet echter geen enkele afbreuk aan zijn rijeigenschappen.

Hoe ziet het kostenplaatje eruit?

Voor de EX40 Single Motor met kleine batterij heeft Volvo het uitrustingsniveau Essential in het leven geroepen. Op deze manier heeft het Zweedse merk de basisprijs van de EX40 nét onder de SEPP-grens weten te krijgen, zodat je als koper aanspraak maakt op 2.950 euro aanschafsubsidie. Geef je echter de voorkeur aan de Volvo EC40, dan kun je de SEPP-subsidie op je buik schrijven. Doordat de EC40 standaard 1500 euro duurder is dan de EX40, zou de auto nog steeds boven de subsidiegrens van 45.000 euro vallen. Toevoeging van een Essential-uitrusting op de EC40-reeks was daarom niet noodzakelijk.

©Igor Stuifzand

Het 20-inch Black/Diamond Cut-lichtmetaal van de testauto heeft een meerprijs van 660 euro. De banden achter zijn twee maatjes breder dan voor.

Goedkoopste EC40-variant is de Single Motor in Core-uitvoering. Deze auto staat voor 50.495 euro in de prijslijst. Private-leasetarieven beginnen bij 719 euro per maand. Concurrent BMW iX2 zit op hetzelfde prijsniveau, de Audi Q4 e-tron Sportback heeft met zijn grotere batterij en hogere motorvermogen een hogere basisprijs. Als Business Edition kost de EC40 Single Motor 51.495 euro, de Plus-variant staat voor 53.995 euro in de prijslijst.

Voor de EC40 Single Motor Extended Range met grotere batterij beginnen de prijzen bij 53.495 euro voor de Core-uitvoering. De Plus-versie is 3000 euro duurder, de meest compleet uitgevoerde Ultra wordt aangeboden voor 59.495 euro. De EC40 Twin Motor Performance is er als Plus (60.995 euro) en als Ultra (63.495 euro). Deze twee uitrustingsniveaus kunnen op alle batterij-/vermogensvarianten worden geleverd als speciale Black Edition, met Onyx-zwarte lak, zwarte 20-inch wielen en zwarte bekleding.  

©Igor Stuifzand

Recht van voren moet je wel heel goed kijken om het onderscheid tussen de EX40 en EC40 te ontdekken. De Volvo EC40 is 7 centimeter lager.

Een televisie trekt stof aan als een magneet. Vlekken, vingerafdrukken of een doffe waas kunnen het kijkplezier flink verstoren. Toch is het schoonmaken van je tv iets wat je voorzichtig moet aanpakken. Eén verkeerde beweging en je hebt een kras of een streperig scherm. In dit artikel lees je hoe je je televisie veilig schoonmaakt, wat je vooral níét moet doen en waar je op moet letten bij verschillende soorten schermen, zoals lcd, oled en qled.

Lees ook: Zo kies je de beste televisie voor in de slaapkamer

Het lijkt zo makkelijk: even een vochtige doek over het scherm halen. Maar juist dat is iets wat je moet vermijden. Schermen zijn namelijk gevoelig voor vocht, druk en agressieve schoonmaakmiddelen. Een papieren doekje of keukenrol kan al fijne krasjes veroorzaken. Gebruik daarom alleen een zachte microvezeldoek, droog of licht vochtig gemaakt met gedestilleerd water. Gewoon kraanwater bevat kalk en mineralen die bij opdrogen vlekken kunnen achterlaten.

Altijd eerst de stekker eruit

Voordat je begint met schoonmaken, haal je de televisie van de stroom. Niet alleen om veilig te werken, maar ook omdat je op een zwart scherm veel beter ziet waar het vuil zit. Bovendien voorkom je zo dat er vocht in warme elektronica trekt. Laat het scherm na gebruik goed afkoelen. Een warm scherm is kwetsbaarder voor druk; en te veel druk kan tot zichtbare sporen of blijvende vervorming leiden

Zachtjes poetsen, nooit drukken

Maak de doek licht vochtig en wrijf in een rustige, horizontale of verticale beweging over het scherm. Gebruik geen draaiende bewegingen en zet vooral geen kracht. Het paneel van een moderne tv is kwetsbaar. Oefen je te veel druk uit, dan kun je permanente verkleuringen of pixelschade veroorzaken. Houd er rekening mee dat het vuil meestal aan de oppervlakte zit, dus je hoeft niet te schrobben om resultaat te zien.

Regelmaat en antistatische bescherming helpen

Je hoeft je tv niet dagelijks schoon te maken, maar een snelle veegbeurt met een droge doek eens per week voorkomt dat stof zich ophoopt. In huizen met huisdieren of veel luchtcirculatie – bijvoorbeeld door open ventilatieroosters of mechanische ventilatie – raakt een scherm sneller stoffig. Regelmaat voorkomt dan dat het vuil zich vastzet.

Microvezeldoeken met antistatische eigenschappen helpen om stof minder snel te laten terugkeren. Er bestaan ook speciale sprays die het scherm tijdelijk antistatisch maken. Gebruik die alleen als ze expliciet geschikt zijn voor beeldschermen, en breng ze nooit direct op het scherm aan.

©Kamil Macniak

Oled is gevoeliger dan lcd of qled

Niet alle schermtypes reageren hetzelfde op vocht of schoonmaakmiddelen. Oled-schermen zijn het meest kwetsbaar, omdat ze anders zijn opgebouwd dan lcd- en qled-schermen. In plaats van een achtergrondverlichting gebruiken ze miljoenen pixels die ieder hun eigen licht produceren. Die pixels zijn opgebouwd uit organisch materiaal – vergelijkbaar met een ultradunne, gevoelige laag – die makkelijk kan worden aangetast door druk of chemicaliën. Omdat de organische materialen in oled-schermen chemisch gevoeliger zijn dan de kristalstructuren in lcd/qled, is de kans op blijvende schade groter. Zelfs een lichte beschadiging kan al zorgen voor donkere plekken of verkleuringen die niet meer verdwijnen.

Lcd- en qled-schermen hebben een stevigere gelaagde structuur, met beschermende lagen tussen het schermoppervlak en de lichtgevoelige delen. Daardoor zijn ze wat minder gevoelig voor schoonmaakfouten. Toch blijft ook hier voorzichtigheid geboden. Middelen met alcohol, ammoniak of azijn kunnen de antireflectielaag aantasten, met een dof of vlekkerig scherm als gevolg. En dat is niet meer te herstellen.

Gebruik nooit glasreiniger of allesreiniger

Het klinkt logisch om een glanzend oppervlak schoon te maken met glasreiniger, maar dat is bij een tv echt uit den boze. Veel van deze middelen bevatten oplosmiddelen of zuren die het scherm permanent kunnen beschadigen. Ook sprays zijn af te raden, omdat je dan kans hebt dat er vloeistof langs de randen naar binnen loopt. Als je per se een reinigingsmiddel wilt gebruiken, kies dan een speciale schermreiniger zonder alcohol, en breng die altijd aan op de doek – nooit direct op het scherm.

Vergeet de randen en de afstandsbediening niet

Naast het scherm zelf verdienen ook de behuizing en afstandsbediening een schoonmaakbeurt. Deze onderdelen zijn minder gevoelig en kun je gerust schoonmaken met een iets vochtigere doek. Let wel op dat er geen vocht tussen de knoppen komt. Rondom ventilatieopeningen of aansluitingen gebruik je het best een droge doek of een kleine borstel. Zo voorkom je dat stof zich ophoopt en de koeling of signaaloverdracht beïnvloedt.

©Katerina Bond

Groot scherm? Werk met twee handen

Bij televisies vanaf ongeveer 65 inch of bij gebogen schermen is het belangrijk om stabiel en met beleid te werken. Druk uitoefenen in het midden van een groot scherm zonder tegendruk aan de zijkant kan spanning veroorzaken in het paneel. Werk daarom met twee handen: één hand ondersteunt het scherm, terwijl de ander met de doek over het oppervlak veegt. Zorg ook dat de televisie stevig staat of hangt voordat je begint.

Ingebrande beelden poets je er niet af

Soms lijkt het alsof er een vlek in beeld blijft, maar dan gaat het om een ingebrande afbeelding of verkleurde pixels. Dit komt vooral voor bij oled-tv's en ontstaat door langdurige weergave van statische elementen, zoals logo's. Schoonmaken heeft daar geen effect op. Het is goed om dit onderscheid te kennen, zodat je niet blijft boenen op iets dat simpelweg in het scherm zelf zit.

Conclusie

Een televisie schoonmaken vraagt om een zachte hand en het juiste materiaal. Gebruik een droge of licht vochtige microvezeldoek, vermijd schoonmaakmiddelen en laat agressieve sprays links liggen. Houd rekening met het type scherm: vooral oled vraagt om extra zorg. Door regelmatig en zorgvuldig te werk te gaan, blijft het beeld niet alleen schoon, maar voorkom je ook schade op de lange termijn – zeker bij grotere of gebogen modellen.

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is geen simpele 'frietpan zonder olie'. Met twee manden én een stoomfunctie richt dit apparaat zich op de thuiskok die net iets meer wil. Denk aan een hele kip bereiden met stoom en hete lucht, of tegelijkertijd een hoofd- en bijgerecht klaarmaken. In deze review lees je wat er goed gaat, wat beter kan en voor wie deze airfryer echt een aanwinst is.

Eerste indruk

De Philips Airfryer 5000-serie NA555/00 is een airfryer met wat extra's: een stoomfunctie. Dit apparaat heeft twee manden met een totale capaciteit van 9 liter: een grotere lade van 6 liter voor hoofdgerechten en een kleinere van 3 liter voor bijgerechten of snacks. Volgens Philips kun je hiermee verschillende ingrediënten tegelijkertijd bereiden, met een keuze uit frituren, stomen of een combinatie van beide.

De machine in het kort: de airfryer is uitgerust met zogeheten RapidAir Plus-technologie, alleen beschikbaar bij Philips, waarbij hete lucht snel en gelijkmatig rondom de ingrediënten circuleert. Op papier betekent dat tot 90 procent minder vet dan bij friet en snacks uit de friteuse, al is uit onderzoek al gebleken dat dat een wel heel positieve vergelijking is.

De maximale baktemperatuur bedraagt 200 graden Celsius en er zijn 12 voorgeprogrammeerde programma's beschikbaar. De bediening verloopt via een digitaal aanraakscherm, waarbij temperatuur en tijd handmatig kunnen worden aangepast.

De bouwkwaliteit van het (erg grote) apparaat is degelijk, met een zilverkleurige roestvrijstalen afwerking. De airfryer weegt ruim 8,7 kilo. Met afmetingen van 35,1 x 38,2 x 44,3 cm neemt hij bovendien behoorlijk wat ruimte in op het aanrecht. Philips stelt dat het ontwerp compacter is dan andere modellen met twee manden naast elkaar. Dat is niet helemaal zo; de eerder geteste Ninja was duidelijk een slag kleiner.

©Saskia van Weert

Uitpakken en installatie

De airfryer zit in een grote doos en is goed beschermd tegen beschadiging tijdens het transport. Na het uitpakken van de airfryer kwamen er drie zaken in me op:

Punt 2 komen we verderop op terug. Maar eerst naar de handleiding: die zit er niet bij. Best een teleurstelling, want het is geen apparaat dat je zonder instructies uit de losse pols meteen intuïtief bedient. Wel staan er QR-codes op de doos, die na het scannen een online pdf openen van… meer dan 1800 pagina's! Alle verschillende talen zijn gebundeld in één bestand, waarbij Nederlands op pagina 704 begint. Dat is totaal onwerkbaar. Op de eigen pc heb ik er een kleiner bestand van gemaakt met alleen de eigen taal, en dat is meteen ook een advies aan Philips: niet doen, zo. Het hoeft ook weer geen full colour-boek te zijn, maar iets van een handzaam bestand zou prettig zijn.

Wat er wél bij zit, is een zwart-witte quickstartgids waarvan me niet duidelijk is wat de bedoeling van de handelingen is. Aangeraden wordt, zo maak ik eruit op, om het stoomgedeelte van de airfryer een reinigingsprogramma te laten doorlopen. De auteur van deze review is nog geen 50 en heeft goede ogen, maar deze folder was zo onduidelijk dat ik hem maar even heb laten zitten.

Handleiding: een gemiste kans

De pdf-handleiding die er wél is, is niet foutloos. Op zich wordt de werking van de airfryer goed uitgelegd. Er is een algemeen gedeelte, een deel over eten maken met de airfryerfunctie, vervolgens een deel over de combinatie van stomen en airfryen én er is een deel over de stoomfunctie, met telkens een tabelletje erbij van welk eten er hoelang in moet.

Echter, meerdere malen wordt aangehaald dat wortelgroenten zoals bloemkool en broccoli in de airfryer kunnen worden bereid. Dat zijn echter geen wortelgroenten. Slordig. Ook staat het gedeelte over friet maken vlak onder de stoominstructies. En zonder te testen kunnen we dit zeggen: friet maak je niet met stoom – zelfs niet in deze airfryer.

Er staan wel meer wat vreemde dingen in de handleiding, zoals dat je de mandjes met eten meermaals dient om te schudden boven de gootsteen. Daar zie ik echt het nut niet van in. Ik vermoed dat de handleiding is vertaald uit het Engels en dat men Amerikaans-achtige claims wil voorkomen door maar zo veel mogelijk aandacht aan veiligheid te besteden. De waarschuwing over de hete buitenkant is wel op zijn plaats: die klopt.

©Saskia van Weert

Het waterreservoir van de Philips-airfryer.

Uiterlijk en indeling

Het is een robuuste machine, rvs en matgrijs. Aan de achterzijde zitten twee afstandhouders die ervoor zorgen dat je hem niet te dicht tegen de muur zet. De warme lucht en stoom moeten tijdens het gebruik immers wel weg kunnen. Bovenop zit een bakje om water in te doen als je de stoomfunctie gebruikt. Links een kleine lade met airfryerfunctie voor kleine gerechten, rechts een grote lade die met alle functies overweg kan: airfryen, stomen, en stomen + airfryen.

De lades zijn verschillend ingedeeld. De kleine lade heeft een roostertje op de bodem dat je eruit kunt halen en dat ervoor zorgt dat de hete lucht ook onder het eten komt. In de grote lade zit een soort binnenpan, die er eveneens uit te halen is voor schoonmaakdoeleinden. De vierkante binnenpan past maar op één manier in de lade, dus je kunt hem er niet per ongeluk verkeerd in duwen.

©Saskia van Weert

Bediening en interface

De bediening lijkt heel ingewikkeld, en dat komt doordat er uit de doos een transparante sticker over het bedieningspaneel zit geplakt met werkelijk álle beschikbare knopjes erop. Na het verwijderen van de sticker blijkt het aantal keuzemogelijkheden behoorlijk mee te vallen.

Na het indrukken van de aan-uitknop kies je welke lade(s) je wilt gebruiken, en alleen de knoppen die van toepassing zijn op de gekozen lade en daarna de gekozen functie, lichten op. Als je lade 1 selecteert, zie je dus alléén de knoppen voor tijd en temperatuur en de voorkeuzemenu's. Kies je lade 2, dan heb je meer keuzes, namelijk voor airfryer, stomen en een combinatie ervan, maar ook de voorkeuzemenu's en reinigingsprogramma's.

Voorkeuzeprogramma's zijn overigens niet 'magisch'. Het zijn vastgestelde combinaties van een bepaalde tijd en een bepaalde temperatuur. Ze staan duidelijk in de handleiding beschreven. Tijdens de testperiode zijn ze niet gebruikt; ze zijn namelijk bedoeld voor een vaste hoeveelheid ingrediënten. Als je er meer of minder in doet, werkt het al meteen minder goed en moet je alsnog zelf de tijd aanpassen.

©Saskia van Weert

De sticker die over het bedieningspaneel zit geplakt toont alle beschikbare knoppen.

Prestaties: airfryen

Voor 'klassiek' airfryen heb je de keuze uit de kleine en de grote lade. De kleine is vooral geschikt voor bijvoorbeeld één kroket of één afbakbroodje. Voor de meeste bereidingen zul je vooral de grote mand gebruiken. De prestaties zijn prima; zeker in de grote mand is eten sneller gaar en krokant dan in airfryers van andere merken. Philips was het eerste grote bedrijf dat airfryers op de markt bracht en die voorsprong uit zich nog steeds in de kwaliteit van de meeste modellen – zeker de wat duurdere, zoals deze met veel vermogen.

©Saskia van Weert

Prestaties: stomen

Wil je de airfryer gebruiken om te stomen, dan vul je eerst het reservoir bovenop met water. Stomen is zoals eerder gemeld alleen beschikbaar in de grote mand. Iets als aardappels of groente stomen gaat prima, al duurt het simpelweg lang. Reken op zeker een halfuur voor een portie aardappelpartjes. Dat is overigens vergelijkbaar met reguliere stoomapparaten.

Aandachtspunt is het geluid: als de machine gaat stomen, maakt hij een geluid als een beademingsapparaat – om de zoveel tijd klinkt er telkens een opvallende 'puf'. Na het stomen moet het water in het reservoir afkoelen en kun je dat bakje leegschenken, schoonmaken en afdrogen. Je kunt het water om hygiënische redenen niet zo op de machine laten staan. Dat leeggieten is iets wat je in het begin zeker zult vergeten.

Prestaties: airfryen en stomen gecombineerd

Wat deze airfryer uniek maakt, is de combinatie van stomen en airfryen. Hoewel de auteur een doorgewinterde airfryergebruiker is en er zelfs een kookboekje over heeft geschreven, was het echt even zoeken naar wat er dan precies in kan worden klaargemaakt. Philips zelf geeft als suggestie om een hele kip erin te bereiden. Dat ging prima. Een experiment met broccoli mislukte helaas; de roosjes waren verbrand.

Deze functie is vooral geschikt voor koks die een experiment niet schuwen. Heb je een stoomoven of zou je die graag willen, dan is deze combinatie van airfryen en stomen een alternatief dat, zeker in vergelijking met een stoomoven, een stuk voordeliger is.

©Philips

Extra functies

De airfryer is voorzien van allemaal snufjes. Bijvoorbeeld de functie om middels een piepgeluid te worden gewaarschuwd dat je eten in de mand moet worden omgeschud. Ben je een ervaren airfryergebruiker, dan is die functie niet nodig, want je bent er al aan gewend om regelmatig de boel te schudden. Voor beginners kan dat echter een nuttige wenk zijn om een optimaal resultaat te krijgen.

Ook handig is de stoomreiniging. Maak je vaak vlees, kip of vette snacks in de airfryer klaar, dan kan het mandje gaan aankoeken en na verloop van tijd is het amper nog goed schoon te krijgen. Met de stoomreiniging wordt het mandje goed doorgestoomd, waarna je de mand met vuil water leeggooit, omspoelt en in de airfryer 5 minuten laat opdrogen.

De moeite van het vermelden waard is het geluid, of het gebrek daaraan. Tijdens het stomen hoor je zoals gemeld een pufgeluid, maar voor het overige is de airfryer stil. Je hoort hem wel, maar duidelijk minder dan andere airfryers. Ook de piep die je hoort als het eten klaar is – die bij Ninja bijvoorbeeld keihard is – is bescheiden. Dat is zeker een pluspunt.

Conclusie: kopen of niet?

De airfryer is veelzijdig, voorzien van een hoop toeters en bellen, en door de stoomfunctie biedt hij meerwaarde vergeleken met airfryers die dat niet kunnen. Het apparaat is wel groot en zwaar, heeft een enorm lange handleiding en is daardoor niet intuïtief te gebruiken – je moet er echt tijd in investeren om hem goed te leren kennen. De mandjes en roosters kunnen in de vaatwasser, maar de buitenzijde en het waterreservoir zijn vlekgevoelig. De prestaties zijn goed.

Al met al is deze airfryer een aanrader voor de thuiskoks die hoge eisen stellen aan hun apparaat, bereid zijn om er veel mee te experimenteren en creatief zijn in het bedenken van gerechten die de stoomfunctie goed benutten. Ben je alleen op zoek naar een apparaat om friet en snacks mee te maken? Dan zijn simpelere modellen een betere keuze.