Renault gaat lekker met een half miljoen verkochte auto's in Europa het afgelopen halfjaar, waaronder 60.000 volledig elektrische modellen. Een indrukwekkend resultaat gezien het beperkte elektrische aanbod. De recent geïntroduceerde Renault Scenic E-Tech, uitgeroepen tot Auto van het Jaar 2024, zou de elektrische verkopen flink kunnen stimuleren. Maar is deze onderscheiding terecht? Irwin van InstaAutoVlog testte de auto uitgebreid en deelt zijn ervaringen.

Met de Scenic E-Tech electric heeft het merk een directe concurrent voor de Tesla Model Y, de Volkswagen iD.4 en de Peugeot E-3008 én E-5008 in huis. Renaults troef? De range van maximaal 625 km en de scherpe instapprijs van net geen 45.000 euro. Ook het design van de nieuwe Scenic E-Tech electric is sterk. Hij oogt strak, eigentijds en dankzij details als minimaal 19-inch grote lichtmetalen wielen ook behoorlijk zelfverzekerd. Renault heeft er bovendien voor gekozen om het fraaie Rouge Flamme van de testauto standaard en dus als 'gratis' kleur aan te bieden. 

Over die testauto gesproken: dit is een Iconic-uitvoering, en dat betekent dus ook automatisch de Long Range-batterij. De Iconic herken je aan de 20-inch lichtmetalen wielen (type Oracle) en Hyper Satin-details in de voor- en achterbumper, de dakrails en boven de zijramen. Fraai aan de Scenic blijft de ledverlichting rondom die vanaf de Techno-uitvoering adaptief te werk gaat. Zo beschikken ze over een geïntegreerde slechtweermodus en wordt de lichtbundel afhankelijk van de snelheid en het beschikbare omgevingslicht continu aangepast. 

©Irwin Versteegh

Ruim en praktisch interieur

De Scenic E-Tech Electric is een auto met een fijne en comfortabele instap, goed gevormde stoelen en veel ruimte. Met name dat laatste blijkt ook gedurende onze 1500 km lange testperiode een sterke eigenschap. De portiervakken zijn fors, de ruimte onder de middenarmsteun is riant en een fijn detail is het grote opbergvak in de middentunnel (met verstelbare bekerhouders) en een apart vak voor je smartphone, waarin je vanaf de Techno-uitvoering bovendien een draadloze lader aantreft. Ook de vele usb-c-punten zijn prettig; er zitten er twee onder de middenarmsteun, maar ook in de Ingenius-armsteun achterin zit er een. Deze is standaard vanaf de Techno en biedt bovendien twee houders voor smartphones of tablets. 

De testperiode maakte echter wel duidelijk dat er nog puntjes van aandacht zijn. Zo is het niet mogelijk om het zitvlak van de bestuurdersstoel aan de voorkant te kantelen, waardoor de ondersteuning van de bovenbenen niet toereikend is. Ook zit de ondersteuning voor de linker elleboog in het deurpaneel net even te laag. Je zit daardoor wat krampachtig en je schouder hangt naar beneden om toch een ideale zithouding te vinden. Het L-vormige R-Link-infotainmentsysteem kan bovendien wel een cursus ontspiegelen gebruiken, want de vele reflecties in het hoogglansscherm en de dito afwerking eromheen kunnen soms flink hinderlijk zijn.

©Irwin Versteegh

EV-routeplanning niet vlekkeloos 

De software is daarentegen wel dik in orde, en zeker als je minimaal voor de Techno-uitvoering kiest (navigatie is alleen op de instapversie een optie à 800 euro) geniet je van het beste dat Google en Renault je kunnen bieden. Denk aan online EV-routeplanning, volledige integratie van apps als Spotify of het kunnen luisteren naar het laatste nieuws.

Fijn is bovendien de responsiviteit, al bleek de EV-routeplanning niet vlekkeloos. Gedurende een rit waarvoor een snellaadsessie onvermijdelijk was, plande de Scenic een stop bij Fastned. Hiervoor gebruikte het systeem echter het exacte adres in plaats van de coördinaten. Zo arriveerde ik dus op 4 kilometer rijden van het laadpunt dat zich volgens het navigatiesysteem midden op een industrieterrein bevond.

22kW-boordlader is een troef 

In plaats van de standaard 60kWh-batterij met 430 km rijbereik krijg je met de Long Range een behoorlijke 87kWh-accu die de Scenic maximaal 625 km ver kan brengen. Standaard is de Scenic uitgerust met een 22 kW driefaseboordlader, en dat vond ik toch echt een uitkomst. Sterker nog, ik vond het zo'n 100 meter extra lopen meer dan waard!

In plaats van een snellaadsessie langs de snelweg is een parkeermoment aan de laadpaal meer dan genoeg om weer even vooruit te kunnen. Zeker in combinatie met het enorme accupakket, want let wel: twee uur aan een 22kW-laadinstallatie en de Scenic voegt zo'n 225 effectieve kilometers toe. 

Gedurende de 1500 testkilometers, inclusief de nodige snelle kilometers na het passeren van de 19.00 uur-regel, noteerde ik een gemiddelde van 19,3 kWh/100 km, goed voor circa 450 km op een volledig opgeladen accupakket. Een niet verrassend cijfer, aangezien zijn technische broertje, de Nissan Ariya, eenzelfde score laat zien. Ben je een zuinige rijder, rijd je ook ná 19.00 niet harder dan bijvoorbeeld 110 km/u, dan zou je het verbruik aanzienlijk kunnen reduceren en kom je misschien zelf uit onder de 18 kWh/100 km. 

©Irwin Versteegh

Stabiele snellader 

Bij het naderen van 10 procent accucapaciteit toont de Scenic zich aan de snellader een betrouwbare metgezel. Een slimme functie is de actieve voorverwarming van de batterij, die start zodra je een snellaadpunt in het navigatiesysteem selecteert. Hierdoor profiteer je ook bij lagere temperaturen optimaal van de maximale DC-laadsnelheid: 130 kW voor de 60kWh-batterij en 150 kW voor de 87 kWh sterke Long Range-variant.

Tijdens de test had de 60kWh-versie ongeveer 30 minuten nodig om op te laden, terwijl de grotere batterij zo'n 38 minuten vereiste. De hoogst gemeten laadsnelheid bedroeg 143 kW. Reken je met de 70 procent capaciteit die je bij een 10-80%-snellaadsessie toevoegt en deel je dat door het gemiddelde testverbruik, dan kun je op dat moment rekenen op zo'n 300 kilometer rijbereik. Dat bleek nauwkeurig: de boordcomputer voorspelde een afstand van 370 kilometer tot volledige ontlading van de accu.

©Irwin Versteegh

Té directe besturing, maar wel licht!

Op het gebied van rijgedrag zou Renault nog wat kunnen verbeteren, met name wat betreft de besturing en het raffinement van het onderstel. Vooral binnen de bebouwde kom kan de Scenic soms wat onrustig aanvoelen. De besturing is iets te direct, een effect dat niet afneemt bij hogere snelheden. Dat kan bij snelheden boven de 100 km/u resulteren in een wat rusteloos rijgedrag en een verminderde rechtuitstabiliteit.

Desondanks is het indrukwekkend dat Renault erin is geslaagd de Scenic relatief licht te houden. De versie met de grote 87kWh-batterij weegt 'slechts' 1917 kg. Dat is een knappe prestatie, zeker in vergelijking met zijn technisch vergelijkbare concurrent, de Nissan Ariya, die met hetzelfde accupakket bijna 150 kg zwaarder is. Ook andere rivalen, zoals de Volvo EX40 en de Volkswagen ID.4, zijn aanzienlijk zwaarder.

©Irwin Versteegh

Goed aanbod, nog steeds een aanrader

Al met al zijn we nog steeds van mening dat de Auto van het Jaar 2024 met recht een aanrader is. Ten opzichte van de Megane is de Scenic een veel praktischere auto die ruim plaats biedt aan vijf personen, evenals 545 of maximaal 1670 liter aan bagage. Met minimaal 430 kilometer rijbereik en een prijsrange tussen de 42.000 en 52.000 euro is hij ook op dat vlak een sterke speler.

Bovendien beknibbelt Renault niet op de uitrusting. De 22kW-boordlader en een warmtepomp behoren bijvoorbeeld tot de standaarduitrusting, evenals een prima snellaadfunctie en een brede reeks aan veiligheids- en comfortverhogende systemen zoals adaptieve cruisecontrol. De paar kritiekpunten die we hebben wat betreft het zitcomfort en de rijgeigenschappen vallen in het licht van deze voordelen al snel in het niet.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.