Renault gaat lekker met een half miljoen verkochte auto's in Europa het afgelopen halfjaar, waaronder 60.000 volledig elektrische modellen. Een indrukwekkend resultaat gezien het beperkte elektrische aanbod. De recent geïntroduceerde Renault Scenic E-Tech, uitgeroepen tot Auto van het Jaar 2024, zou de elektrische verkopen flink kunnen stimuleren. Maar is deze onderscheiding terecht? Irwin van InstaAutoVlog testte de auto uitgebreid en deelt zijn ervaringen.

Met de Scenic E-Tech electric heeft het merk een directe concurrent voor de Tesla Model Y, de Volkswagen iD.4 en de Peugeot E-3008 én E-5008 in huis. Renaults troef? De range van maximaal 625 km en de scherpe instapprijs van net geen 45.000 euro. Ook het design van de nieuwe Scenic E-Tech electric is sterk. Hij oogt strak, eigentijds en dankzij details als minimaal 19-inch grote lichtmetalen wielen ook behoorlijk zelfverzekerd. Renault heeft er bovendien voor gekozen om het fraaie Rouge Flamme van de testauto standaard en dus als 'gratis' kleur aan te bieden. 

Over die testauto gesproken: dit is een Iconic-uitvoering, en dat betekent dus ook automatisch de Long Range-batterij. De Iconic herken je aan de 20-inch lichtmetalen wielen (type Oracle) en Hyper Satin-details in de voor- en achterbumper, de dakrails en boven de zijramen. Fraai aan de Scenic blijft de ledverlichting rondom die vanaf de Techno-uitvoering adaptief te werk gaat. Zo beschikken ze over een geïntegreerde slechtweermodus en wordt de lichtbundel afhankelijk van de snelheid en het beschikbare omgevingslicht continu aangepast. 

©Irwin Versteegh

Ruim en praktisch interieur

De Scenic E-Tech Electric is een auto met een fijne en comfortabele instap, goed gevormde stoelen en veel ruimte. Met name dat laatste blijkt ook gedurende onze 1500 km lange testperiode een sterke eigenschap. De portiervakken zijn fors, de ruimte onder de middenarmsteun is riant en een fijn detail is het grote opbergvak in de middentunnel (met verstelbare bekerhouders) en een apart vak voor je smartphone, waarin je vanaf de Techno-uitvoering bovendien een draadloze lader aantreft. Ook de vele usb-c-punten zijn prettig; er zitten er twee onder de middenarmsteun, maar ook in de Ingenius-armsteun achterin zit er een. Deze is standaard vanaf de Techno en biedt bovendien twee houders voor smartphones of tablets. 

De testperiode maakte echter wel duidelijk dat er nog puntjes van aandacht zijn. Zo is het niet mogelijk om het zitvlak van de bestuurdersstoel aan de voorkant te kantelen, waardoor de ondersteuning van de bovenbenen niet toereikend is. Ook zit de ondersteuning voor de linker elleboog in het deurpaneel net even te laag. Je zit daardoor wat krampachtig en je schouder hangt naar beneden om toch een ideale zithouding te vinden. Het L-vormige R-Link-infotainmentsysteem kan bovendien wel een cursus ontspiegelen gebruiken, want de vele reflecties in het hoogglansscherm en de dito afwerking eromheen kunnen soms flink hinderlijk zijn.

©Irwin Versteegh

EV-routeplanning niet vlekkeloos 

De software is daarentegen wel dik in orde, en zeker als je minimaal voor de Techno-uitvoering kiest (navigatie is alleen op de instapversie een optie à 800 euro) geniet je van het beste dat Google en Renault je kunnen bieden. Denk aan online EV-routeplanning, volledige integratie van apps als Spotify of het kunnen luisteren naar het laatste nieuws.

Fijn is bovendien de responsiviteit, al bleek de EV-routeplanning niet vlekkeloos. Gedurende een rit waarvoor een snellaadsessie onvermijdelijk was, plande de Scenic een stop bij Fastned. Hiervoor gebruikte het systeem echter het exacte adres in plaats van de coördinaten. Zo arriveerde ik dus op 4 kilometer rijden van het laadpunt dat zich volgens het navigatiesysteem midden op een industrieterrein bevond.

22kW-boordlader is een troef 

In plaats van de standaard 60kWh-batterij met 430 km rijbereik krijg je met de Long Range een behoorlijke 87kWh-accu die de Scenic maximaal 625 km ver kan brengen. Standaard is de Scenic uitgerust met een 22 kW driefaseboordlader, en dat vond ik toch echt een uitkomst. Sterker nog, ik vond het zo'n 100 meter extra lopen meer dan waard!

In plaats van een snellaadsessie langs de snelweg is een parkeermoment aan de laadpaal meer dan genoeg om weer even vooruit te kunnen. Zeker in combinatie met het enorme accupakket, want let wel: twee uur aan een 22kW-laadinstallatie en de Scenic voegt zo'n 225 effectieve kilometers toe. 

Gedurende de 1500 testkilometers, inclusief de nodige snelle kilometers na het passeren van de 19.00 uur-regel, noteerde ik een gemiddelde van 19,3 kWh/100 km, goed voor circa 450 km op een volledig opgeladen accupakket. Een niet verrassend cijfer, aangezien zijn technische broertje, de Nissan Ariya, eenzelfde score laat zien. Ben je een zuinige rijder, rijd je ook ná 19.00 niet harder dan bijvoorbeeld 110 km/u, dan zou je het verbruik aanzienlijk kunnen reduceren en kom je misschien zelf uit onder de 18 kWh/100 km. 

©Irwin Versteegh

Stabiele snellader 

Bij het naderen van 10 procent accucapaciteit toont de Scenic zich aan de snellader een betrouwbare metgezel. Een slimme functie is de actieve voorverwarming van de batterij, die start zodra je een snellaadpunt in het navigatiesysteem selecteert. Hierdoor profiteer je ook bij lagere temperaturen optimaal van de maximale DC-laadsnelheid: 130 kW voor de 60kWh-batterij en 150 kW voor de 87 kWh sterke Long Range-variant.

Tijdens de test had de 60kWh-versie ongeveer 30 minuten nodig om op te laden, terwijl de grotere batterij zo'n 38 minuten vereiste. De hoogst gemeten laadsnelheid bedroeg 143 kW. Reken je met de 70 procent capaciteit die je bij een 10-80%-snellaadsessie toevoegt en deel je dat door het gemiddelde testverbruik, dan kun je op dat moment rekenen op zo'n 300 kilometer rijbereik. Dat bleek nauwkeurig: de boordcomputer voorspelde een afstand van 370 kilometer tot volledige ontlading van de accu.

©Irwin Versteegh

Té directe besturing, maar wel licht!

Op het gebied van rijgedrag zou Renault nog wat kunnen verbeteren, met name wat betreft de besturing en het raffinement van het onderstel. Vooral binnen de bebouwde kom kan de Scenic soms wat onrustig aanvoelen. De besturing is iets te direct, een effect dat niet afneemt bij hogere snelheden. Dat kan bij snelheden boven de 100 km/u resulteren in een wat rusteloos rijgedrag en een verminderde rechtuitstabiliteit.

Desondanks is het indrukwekkend dat Renault erin is geslaagd de Scenic relatief licht te houden. De versie met de grote 87kWh-batterij weegt 'slechts' 1917 kg. Dat is een knappe prestatie, zeker in vergelijking met zijn technisch vergelijkbare concurrent, de Nissan Ariya, die met hetzelfde accupakket bijna 150 kg zwaarder is. Ook andere rivalen, zoals de Volvo EX40 en de Volkswagen ID.4, zijn aanzienlijk zwaarder.

©Irwin Versteegh

Goed aanbod, nog steeds een aanrader

Al met al zijn we nog steeds van mening dat de Auto van het Jaar 2024 met recht een aanrader is. Ten opzichte van de Megane is de Scenic een veel praktischere auto die ruim plaats biedt aan vijf personen, evenals 545 of maximaal 1670 liter aan bagage. Met minimaal 430 kilometer rijbereik en een prijsrange tussen de 42.000 en 52.000 euro is hij ook op dat vlak een sterke speler.

Bovendien beknibbelt Renault niet op de uitrusting. De 22kW-boordlader en een warmtepomp behoren bijvoorbeeld tot de standaarduitrusting, evenals een prima snellaadfunctie en een brede reeks aan veiligheids- en comfortverhogende systemen zoals adaptieve cruisecontrol. De paar kritiekpunten die we hebben wat betreft het zitcomfort en de rijgeigenschappen vallen in het licht van deze voordelen al snel in het niet.

De jaarwisseling 2025/2026 is het laatste keer dat we zelf vuurwerk mogen afsteken. Reken maar dat er dus heel wat siervuurwerk de lucht in gaat op oudejaarsavond! Natuurlijk wil je daar foto's van maken, maar het blijft lastig om dit spektakel goed vast te leggen met een telefoon. Vaak eindig je met bewogen strepen of een overbelichte waas op je scherm. Met de juiste voorbereiding en instellingen maak je dit jaar foto's die wél de moeite waard zijn om te bewaren.

Begin met een schone lens door er even een microvezeldoekje overheen te halen. Vette vingers veroorzaken namelijk vlekken waardoor het felle licht van het vuurwerk minder goed wordt vastgelegd. Controleer daarnaast of je nog voldoende opslagruimte vrij hebt op je toestel. Omdat je waarschijnlijk veel beelden achter elkaar schiet, loopt je geheugen sneller vol dan je denkt. Vergeet ook niet om je batterij volledig op te laden, want als het koud is, gaat de accu van je smartphone sneller leeg.  

Stabiliteit voor scherpe beelden

Lichtflitsen in het donker fotograferen vraagt om een langere sluitertijd. Hierdoor is elke kleine beweging van je handen direct zichtbaar als een onscherpe vlek. Gebruik bij voorkeur een klein statief of een smartphonehouder om je toestel stil te houden. Heb je die niet bij de hand? Leun dan tegen een muur of lantaarnpaal en houd je smartphone met beide handen stevig vast. Gebruik in geen geval de digitale zoom. Dit verlaagt de kwaliteit van je foto aanzienlijk en maakt de korreligheid alleen maar erger.

©ID.nl

Lichtsporen vastleggen met iPhone

Heb je een iPhone, dan is de functie Live Photos je beste vriend tijdens de jaarwisseling. Zorg dat het ronde icoontje voor Live Photos bovenin je camera-app geel gekleurd is. Nadat je de foto hebt gemaakt, open je deze in de Foto's-app. Tik linksboven op het woordje 'Live' en kies uit het menu voor 'Lange belichting'. Je telefoon voegt dan alle beelden uit de opname samen tot één foto. Hierdoor veranderen de losse lichtpuntjes in vloeiende, lichtgevende banen tegen een donkere lucht. Gebruik hierbij bij voorkeur een statief of zet je iPhone ergens stabiel neer. Wanneer je namelijk los uit de hand fotografeert, worden de bewegingen die je zelf maakt ook meegenomen, en dat kan zorgen voor een wazig eindresultaat.

De Pro-modus op Android gebruiken

Veel Android-telefoons hebben een Pro-modus waarmee je handmatig de sluitertijd aanpast. Open deze stand in je camera-app en zoek naar de letter 'S' (Sluitertijd). Voor vuurwerk werkt een sluitertijd tussen de twee en vier seconden vaak het best. Houd de ISO-waarde laag, bijvoorbeeld op 100, om ruis in de donkere delen te voorkomen. Omdat de sluiter nu langer openstaat, is een statief echt een vereiste. Je krijgt dan de bekende foto's waarbij je de hele weg van de vuurpijl als een lichtspoor ziet.

Timing en compositie bepalen

Het moment waarop je afdrukt is bepalend voor het eindresultaat. Werk je met een normale sluitertijd, dan is de burst-modus handig: houd de ontspanknop ingedrukt wanneer een pijl de lucht in gaat. Zo leg je de hele explosie vast en kies je achteraf de mooiste foto uit de reeks. Denk ook na over de compositie van je beeld. Een foto van alleen de lucht is vaak wat kaal. Probeer elementen uit de omgeving mee te nemen, zoals silhouetten van gebouwen of bomen. Dit geeft context en maakt het plaatje een stuk interessanter.

🎆 Snelle checklist 🎆

De geur van versgebakken oliebollen hoort bij december. Toch ziet niet iedereen het zitten om met een pan heet vet aan de slag te gaan. Oliebakken in de airfryer lijkt dan een aantrekkelijk alternatief: minder luchtjes en ook nog eens minder vet. Maar levert bakken in een airfryer dezelfde oliebol op, of moet je toch de frituurpan uit het vet halen?

Oliebollen bakken in de airfryer, kan dat? Het korte antwoord is duidelijk: nee, een traditionele oliebol bak je niet in een airfryer. Klassiek oliebollenbeslag is vloeibaar en heeft direct contact met hete olie nodig om zijn vorm en structuur te krijgen. Een airfryer is in de basis een compacte heteluchtoven. Zonder een bad van hete olie kan het beslag niet snel genoeg stollen. Wie het toch probeert, ziet het deeg door het mandje zakken of uitlopen tot een platte, taaie schijf. Dat ligt niet aan het recept, maar aan de techniek.

Waarom hete olie onmisbaar is

Zodra je het beslag van de oliebol in de hete olie van de frituurpan schept, ontstaat er vrijwel direct een korstje om de buitenkant. Binnen in de bol ontstaat stoom, waardoor de bol uitzet en luchtig wordt. Die combinatie van afsluiten en opblazen zorgt voor de typische oliebolstructuur. In een airfryer ontbreekt die directe warmteoverdracht. Hete lucht is simpelweg minder krachtig dan hete olie. Zonder direct contact met heet vet kan het beslag niet snel genoeg stollen. Daardoor blijft een echte oliebol uit de airfryer onmogelijk.

©Gegenereerd door AI

Wat wel kan: kwarkbollen uit de airfryer

Wie toch iets zelf wil maken in de airfryer, moet het klassieke oliebollenbeslag loslaten. Met een steviger beslag, bijvoorbeeld op basis van kwark, kun je ballen vormen die hun vorm behouden. Deze bollen garen prima in de hete lucht en krijgen een mooie bruine buitenkant. De uitkomst lijkt qua vorm op een oliebol, maar de structuur is compacter en de smaak meer broodachtig. Denk aan iets tussen een zoet broodje en een scone. Lekker, lichter en prima als alternatief, maar: het is geen oliebol zoals je die van de kraam kent.

Wat ook goed kan: oliebollen opwarmen in de airfryer

Waar de airfryer wel echt tot zijn recht komt, is bij het opwarmen van gekochte oliebollen. In de magnetron worden ze snel slap en taai. In de airfryer gebeurt het tegenovergestelde. Door de bollen een paar minuten op ongeveer 180 graden te verwarmen, wordt de korst weer knapperig en warmt de binnenkant gelijkmatig op. Je oliebollen smaken weer alsof je ze net gebakken (of gehaald) hebt!

Samenvatting

Wil je de échte oliebol, dan heb je twee opties: zelf bakken in een frituurpan of halen bij de kraam. Bakken in de airfryer kan niet, omdat vloeibaar beslag niet geschikt is voor hete lucht. Je kunt bijvoorbeeld wel kwarkbollen maken, maar dat is toch anders. De grootste winst zit in het opwarmen van kant-en-klare oliebollen: in de airfryer gaat dat snel, ze worden heerlijk knapperig en je hebt geen last van frituurlucht in huis.

🎆 Vuurwerk op je Galaxy Smartphone? 👇