De Volkswagen iD.7 is een volledig elektrische sedan die het in de praktijk uitstekend doet. Het elektrische vlaggenschip van Volkswagen biedt een zeer comfortabel interieur, een betrouwbaar navigatiesysteem en een indrukwekkend bereik dankzij het lage energieverbruik. Ook het snelladen verloopt stabiel. De iD.7 is daarmee een fijne en betrouwbare reisgenoot voor de lange afstanden.

Volkswagen heeft een nieuw vlaggenschip. En nee, het is deze keer eens geen enorme SUV, maar een sedan in de vorm van de iD.7. Een volledig elektrische auto in de klasse van de Tesla Model 3 en de BMW i4. Onlangs reed Irwin Versteegh van InstaAutoVlog 1000 km met deze auto, en in dit artikel vertelt hij je alles over de plus- en minpunten van Volkswagens grootste, maar vooral over het energieverbruik en de oplaadcapaciteiten in de praktijk.

Volkswagen Nederland verschafte ons een fraai testexempaar: een Grenadill Black iD.7 voorzien van 20-inch ‘Montreall’ lichtmetalen wielen. In het interieur zien we een chique zwart-witte kleurstelling met contrasterende blauwe stiksels en de letters ‘iD’ in het bovenste gedeelte van de rugleuning gestanst. Waar je verder niet omheen kunt in het riante interieur? Het immense (38 centimeter diagonaal!) infotainmentsysteem. Daarnaast zien we extra comfort in de vorm van geventileerde en verwarmde ErgoActive-stoelen met en zeer puike massagefunctie.

Ruimteschip

Het mag dan ook geen verrassing zijn dat het goed toeven is in de iD.7. Zeker in combinatie met de minstens zo riante tweede zitrij en de enorme kofferruimte met 525 liter inhoud, die toegankelijk is via een grote vijfde deur. En die liters, die komen niet zomaar uit de lucht vallen, want de iD.7 is groot. Zo is-ie op een paar centimeter na 5 meter lang, 1,86 meter breed, maar vooral behoorlijk hoog. Sterker nog, de iD.7 is met een totale hoogte van 1,54 meter maar liefst 11 centimeter hoger dan een directe concurrent als de Tesla Model 3.

Maar goed, terug naar het infotainmentsysteem. Dat beschikt namelijk niet alleen over een enorm touchscreen, maar is standaard zeer ingenieus. Zo kan het navigatiesysteem ‘Discover Pro’ overweg met een draadloze verbinding voor Apple Carplay en Android Auto, maar toont het ook live-verkeersinformatie. Ook kun je dankzij de IDA-spraakassistent bepaalde zaken aan de auto vragen. Jammer genoeg bleek dat laatste in de praktijk niet bijster betrouwbaar en belde de iD.7 zelfs de hulpdiensten nadat een navigatiecommando niet helemaal lekker werd opgevolgd.

Slimme routeplanning

Maar het belangrijkst is toch wel het feit dat Volkswagen een kundige EV-routeplanning heeft geïmplementeerd. Eentje die je niet alleen aan de hand van de resterende accucapaciteit via een snellader naar jouw bestemming leidt, maar ook adviseert hoelang je moet laden. Zo kan een kwartiertje genoeg zijn om je eindbestemming te bereiken. Mooi is ook dat je kunt selecteren bij welke laadpaalaanbieder je wilt laden. Dat kan te maken hebben met het soort abonnement dat je hebt (Ionity Passport of juist van Fastned), of juist vanwege de goede ervaringen met een bepaalde exploitant. Denk aan de betrouw- en beschikbaarheid van de laadinstallaties.

De iD.7 doet dat dan ook keurig, en uiteindelijk werkt het geheel bovendien erg overzichtelijk. Bijzonder is dat het navigatiesysteem dermate kundig en nauwkeurig is dat-ie zelfs visualiseert op welke rijstrook van de rijbaan je je bevindt. Op deze manier kan het systeem je bijtijds adviseren om bijvoorbeeld de snelweg te verlaten. Fijn is bovendien het head-up-display. Daar projecteert de iD.7 niet alleen de snelheid en bijvoorbeeld de status van de accu, maar visualiseert hij met augmented reality welke straat jij in moet of welke afslag op een rotonde je moet hebben.

Ruim 600 km WLTP-range

De iD.7 is er voorlopig met één accupakket en één elektromotor: een 77kWh-accu die zijn energie afgeeft aan een 286 pk sterke motor op de achteras. Deze combinatie is volgens de WLTP-testmethode goed voor een range van 617 km (met de standaard 19-inch wielen). Een behoorlijk bereik dat gelijkstaat aan een gemiddeld energieverbruik van 12,4 kWh/100 km. Of we dat in de praktijk hebben weten te realiseren? Nee, maar het gemiddelde testverbruik van 17,9 kWh/100 km was niettemin netjes. Zo hebben we relatief vaak gedurende de avonduren en dus met een hogere snelheid gereden, had het weer een mild winters karakter en stond er een behoorlijk stevige wind.

Met die condities in het achterhoofd laat de iD.7 een keurig gemiddeld verbruik zien, dat resulteert in een maximaal te behalen range van zo'n 440 km bij een volgeladen accu. Oké, een stuk minder dan de beloofde 617 km, maar je hoeft uiteindelijk geen enkele moeite te doen om alsnog een behoorlijke afstand af te leggen.

Rijd je in Nederland gedurende een milde winterperiode met temperaturen van om en nabij de 6 graden overdag en niet harder dan 100 km/u, dan kun je rekenen op een gemiddeld energieverbruik van ca. 15 kWh/100 km. 's Avonds laat naar huis en met 130 km/u op de teller? Dan schiet het verbruik al snel boven de 23 kWh/100 km.

Verdubbeling verbruik, halvering range

Een situatieschets. Na een persreis van twee dagen wilde ik met de iD.7 zo snel mogelijk ‘s avonds laat vanuit Schiphol naar huis. Een rit van – met een korte tussenstop om de cameraman thuis af te zetten – 150 kilometer. Deze afstand heb ik in goed anderhalf uur afgelegd, en dat betekende dus een vrij hoge gemiddelde snelheid. Het resultaat: de iD.7 nam tijdens die rit, bij een buitentemperatuur van circa 4 graden, genoegen met 23,5 kWh. Een zeer nette score gezien de rijstijl, temperatuur en wind, al betekent het vrij gechargeerd gezegd uiteraard wel bijna een verdubbeling van het verbruik en dus een halvering van de range.

En wat als het accupakket van de iD.7 leeg is? Dan laad je deze standaard met een 11 kW 3-fase-boordlader bij in goed zeven uur tijd. Dit laadproces verliep dan ook zonder problemen, en fijn is dat je diverse zaken omtrent het laden makkelijk in de auto of via de Volkswagen-app kunt monitoren of instellen. Gebruikmaken van een lager energie-/daltarief bijvoorbeeld.

Rappe lader

Ook het snelladen verliep uiterst betrouwbaar, zij het met een kleine kanttekening. Zo koppelde ik de 7 aan met een resterend accupercentage van 11 procent. Net na het opstarten van een snellaadsessie zakte dat echter terug naar 9 procent. En daar bleef het niet bij, want ook na het snelladen vertoonde de iD.7 kuren. Bij het parkeren stond de accu op 81 procent, om een kwartier later bij vertrek opeens een percentage van 84 procent weer te geven. Maar goed, het snelladen zelf ging stabiel met een pieksnelheid van 183 kW. Dat is meer dan de door VW opgegeven 175 kW en dat resulteerde in een 10-80%-vulling in 28 minuten tijd.

De iD.7 is gedurende de 1000 testkilometers al met al erg goed bevallen. De riante koets, het comfortabele interieur en de kundigheid van het navigatiesysteem (met uitzondering van de spraakbesturing) omtrent EV-routeplanning zijn zaken die VW goed op orde heeft. Tel hier de uitstekende snellaadsnelheid en het zeer fijne en stabiele rijkarakter bij op en je hebt een verdraaid fijn totaalpakket. En o ja, dankzij de combinatie van een verrassend laag energievebruik bij snelwegtempo en de uitstekende rechtuitstabiliteit is het ook nog eens een zeer prettige autobahncruiser.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.