Het Chinese automerk Nio biedt een unieke service voor zijn elektrische modellen: de ‘Battery Swap’. Is de accu van de auto leeg, dan kun je binnen 10 minuten met een volle accu je weg vervolgen. Althans, dat is de theorie. In deze review van de Nio ET7 ondervinden we of de praktijk van het accu wisselen net zo soepel verloopt als Nio belooft.

Eerst even een rondje om de Nio ET7

©Igor Stuifzand (ID.nl)

Eind 2022 werden de eerste Nio’s ET7 op de Nederlandse weg gespot. Het is een grote vierdeurs sedan met een lengte van 5,10 meter. Hij is langer dan de Mercedes-Benz EQE en Tesla Model S. Nio zet dus meteen hoog in – het Chinese merk kan onmogelijk worden beticht van gebrek aan ambitie. Overigens beschouwt Nio zichzelf niet als automerk: de auto’s maken slechts onderdeel uit van de Nio-levensstijl. Een beetje à la Tesla, de iPhone onder de auto’s: anders dan anders. Onlangs werd in Rotterdam het Nio House geopend, een ontmoetingsplek waar evenementen worden georganiseerd, maar waar je ook terechtkunt voor een vergadering, ontspanning, een kop koffie – kortom: alles wat je in het dagelijks leven bezighoudt. Maar natuurlijk ook om de auto’s in ‘levenden lijve’ te bekijken, zodat je die vervolgens via de Nio-website kunt samenstellen en reserveren. Een traditionele dealerorganisatie kent Nio niet, voor onderhoud ben je welkom bij KwikFit.

Ook achter de Nio ET7 schuilt een verhaal. De langgerekte vormgeving kwam grotendeels tot stand in de windtunnel. Voor een zo laag mogelijk energieverbruik moest de ET7 zo gestroomlijnd mogelijk worden. Dat maakt van de 2.354 kilo zware Nio ET7 een van de gladste auto’s van dit moment. Alleen de Mercedes-Benz EQS snijdt nóg iets scherper door de wind. Als je goed kijkt, zie je in het silhouet van de Nio ET7 beslist gelijkenissen met deze grootste elektrische sedan van Mercedes-Benz, maar ook met de Tesla Model S en Toyota’s waterstofauto, de Mirai.

Het interieur van de Nio ET7 is zeer luxe en riant. Dat mag je ook wel verwachten van zo’n grote auto. Er zijn maar heel weinig optionele extra’s te bestellen, want alles zit er standaard al op. Je kunt kiezen uit drie verschillende interieurkleuren: stemmig donkergrijs, warm lichtbruin en ‘cool’ wit. Wanneer je instapt, word je een warm welkom geheten door NOMI, een virtueel figuurtje dat op de ‘wekker’ boven op het dashboard verschijnt. Door ‘Hi NOMI’ te zeggen, spitst ze haar oren en zet ze naar wens de kachel een graadje hoger of activeert ze de stoelmassage; your wish is her command. Ze verstaat geen woord Nederlands, maar ze leert – naar eigen zeggen – elke dag weer wat nieuws bij. Daardoor verloopt de communicatie soms wat stroef. Instructies voor de navigatie kun je maar beter handmatig invoeren.

©Igor Stuifzand (ID.nl)

Wat kost de ET7 en wat heeft de auto voor die prijs allemaal te bieden?

In feite is de Nio ET7 er maar in één uitvoering. Overzichtelijker worden de keuzemogelijkheden niet. De auto is beschikbaar met een accu van 75 kWh of van 100 kWh, in beide gevallen voor 72.900 euro. Een vlijmscherpe prijs, als je ziet wat er allemaal standaard aan boord is. Nio biedt een groot aantal betalingsmogelijkheden. Zo kun je bijvoorbeeld ook kiezen voor een particulier of zakelijk abonnement, desnoods voor maar één maand. Naast dit flexibele abonnement is het ook mogelijk om de auto voor een langere, vaste termijn te leasen. Het maandtarief begint bij 1.295 euro.

Wanneer je de Nio koopt, zit het accupakket er niet standaard bij. De kosten hiervoor komen dus nog boven op de vanafprijs. Je hebt de mogelijkheid om het batterijpakket van Nio te huren, afhankelijk van de capaciteit voor 169 of 289 euro maand. Via accuhuur kun je ook terechtbij de Nio Power Swap-accuwisselservice, maar daarover hieronder meer. Koop je de batterijen liever, dan komt er een meerprijs van 12.000 euro (75 kWh) tot 21.000 euro (100 kWh) boven op de instapprijs. Vanwege juridische regelgeving is het dan echter niet mogelijk om het accupakket te ‘swappen’.

Batterij ‘swappen’: wat is dat?

Het accuwisselprincipe van het Nio Power Swap Station is niet nieuw: toen Renault in 2011 de elektrisch aangedreven Fluence Z.E. presenteerde, bestond eveneens de mogelijkheid om de lege accu te wisselen voor een volle. Deze service kwam destijds echter totaal niet van de grond; de elektrische auto was nog een nieuw en onbekend verschijnsel, en de Fluence Z.E. had een beperkte range van 185 kilometer. Niemand wilde de auto hebben. Samen met het Israëlische bedrijf Better Place vestigde Renault een wisselstation bij Schiphol, met het idee om de Fluence Z.E. extra aantrekkelijk te maken voor bijvoorbeeld taxibedrijven. Na iets meer dan twee jaar verdween de auto fluisterstil van de markt, en werd het wisselstation bij Schiphol afgebroken.

Nio heeft het accuwisselprincipe nu nieuw leven ingeblazen. Eind 2023 moeten in Europa 120 wisselstations operationeel zijn. Op dit moment zijn er alleen Nio Power Swap Stations in Tilburg, Apeldoorn, Utrecht en Den Hoorn (ZH) te vinden, maar er wordt in Nederland een dekkend netwerk uitgerold. Naast de mogelijkheid om de Nio-modellen via de reguliere (snel)laadpaal op te laden, kunnen abonnementshouders hun lege accupakket dus ook onderweg wisselen voor een volle. Een volledig geautomatiseerde handeling die nog geen 10 minuten in beslag neemt. Een unieke eigenschap van de Nio-modellen. Bij EV’s van andere merken is de accu niet te verwisselen.

Accu wisselen in de praktijk: verbetering is welkom!

We hadden een weekje de beschikking over de Nio ET7 met 100 kWh-accu en hebben de auto uitgebreid aan de tand gevoeld. Een bezoek aan een Nio Power Swap Station hoorde daar uiteraard ook bij. Je kunt in het navigatiesysteem aangeven dat je op je route een bezoek aan zo’n wisselstation wilt brengen. Ze zijn gevestigd bij hotels en restaurants aan de snelweg, en zo zonder al te veel oponthoud bereikbaar. Goed om te weten: de accuwisselservice is in 2023 het hele jaar gratis – inclusief stroom. Dat maakt een kleine omweg via een Nio Power Swap Station des te interessanter!

Maar dan moet Nio het accuwisselsysteem nog wel verfijnen. Gedurende de testweek hebben we het Nio Power Swap Station bij zowel Apeldoorn als Utrecht bezocht, en in beide gevallen verliep de ‘swap’ niet vlekkeloos. In Apeldoorn schoof de slede met de volle accu niet helemaal recht onder de auto, en diende een hulpvaardige Nio-medewerker de montage via een telefonische hulplijn handmatig te corrigeren. Na een halfuurtje geduld konden we weer op weg – mét een volle accu.

In de herkansing bij Utrecht legde de testauto in eerste instantie geen verbinding met het wisselstation. Nadat we 10 minuten naar een draaiend wieltje op het display in de auto te hadden gekeken, werd de poging gestaakt. We startten vervolgens een nieuw connectieverzoek, en dat lukte wel. De accuwissel zelf verliep naar behoren en niet veel later vervolgden we onze weg met een volle accu. Tussen het in- en uitrijden van het Swap Station zat echter zo’n 20 minuten. Nio geeft aan dat verfijning van de techniek bovenaan de agenda staat en de laatste kinderziekten op korte termijn verholpen zijn.

De aandrijflijn en accutechniek onder de loep

De Nio ET7 heeft twee elektromotoren: eentje tussen de voorwielen en eentje tussen de achterwielen. Op die manier wordt automatisch vierwielaandrijving gecreëerd. Onder normale omstandigheden of bij een lage vermogensbehoefte (bijvoorbeeld bij constant 100 km/u op de snelweg) worden alleen de voorwielen aangedreven. Trap je het acceleratiepedaal dieper in, dan gaat de elektromotor achterin ook meedoen. Beide elektromotoren produceren een gecombineerd vermogen van 480 kW (653 pk) en een maximumkoppel van 850 Nm. Dat is ruimschoots voldoende voor ontzagwekkende prestaties én voor het trekken van een zware trailer. Je kunt een aanhangwagen met een maximum (geremd) gewicht van 2.000 kilo aan de standaard trekhaak van de ET7 koppelen.

Meest opzienbarende aan de accutechniek hebben we hierboven al behandeld: de mogelijkheid tot ‘swappen’. Nio vertrouwt op beproefde lithium-ionaccutechniek, naar keuze met een capaciteit van 75 kWh of 100 kWh. In de toekomst wordt de ET7 ook leverbaar met een accu van 150 kWh, waarmee meer dan 1.000 kilometer op een enkele acculading kan worden afgelegd. Dat is met de huidige accu’s niet mogelijk: met de 75 kWh-batterij haal je een range (WLTP) van 445 kilometer, met 100 kWh-batterij komt de Nio ET7 in theorie 580 kilometer ver. Daar blijft in realiteit 450 tot 500 kilometer van over.

Vergeleken met de concurrentie zijn de prestaties van de Nio ET7 aan de snellader ondermaats. De accu wordt met een piekvermogen van 140 kW opgeladen. EV’s als de Mercedes-Benz EQE en Tesla Model S zetten er veel meer vaart achter. De Tesla bereikt bijvoorbeeld een laadkracht van 250 kW.

©Igor Stuifzand (ID.nl)

Hoe bevalt de Nio ET7 in de praktijk?

Het zal geen verrassing zijn dat de Nio ET7 met zijn hoge vermogen en koppel een razendsnelle auto is. Wanneer je op het centrale touchscreen het Sport Plus-rijprogramma selecteert, accelereert de ET7 in slechts 3,9 seconden naar de 100 km/u. Sensationeel! Maar om heel eerlijk te zijn: de auto rijdt veel lekkerder en rustiger wanneer je het Comfort- of Eco-programma inschakelt. Dan reageert de auto veel minder nerveus en kun je optimaal genieten van de souplesse die de (standaard) luchtvering te bieden heeft. Als je NOMI vraagt de stoelverwarming aan te zetten en je rug een verkwikkende massage te geven, doet de Nio ET7 niet onder voor de fijnste reislimousine die je jezelf toewenst.

©Igor Stuifzand (ID.nl)

Kritiek is er ook. Je kunt bijvoorbeeld maar 367 liter bagage in de kofferbak kwijt. De bediening van veruit de meeste functies verloopt via het centrale touchscreen, zelfs de verstelling van de buitenspiegels en het stuur. Het multimediasysteem heeft weliswaar een overzichtelijke lay-out, maar door de gigantische hoeveelheid keuzemogelijkheden leer je jezelf niet in een week de weg kennen. De Nio ET7 is volgeladen met elektronische snufjes die het rijden moeten vergemakkelijken.

Achter de bulten boven de voorruit zitten allerlei sensoren, camera’s en radars om de omgeving rond de auto te detecteren en af te speuren op naderend onheil. Met een eenvoudige druk op de knop kun je de auto zelf zijn positie tussen de wegbelijning laten zoeken. Dat gaat goed zolang de weg recht is. Het systeem mist de verfijning die een Tesla of Hyundai Ioniq 6 bijvoorbeeld wél hebben. Zo begint de ET7 in een lange bocht te pingpongen tussen de witte lijnen, en ook wanneer je bij het inhalen van een ander voertuig van rijstrook wisselt, reageert de Nio nogal ‘hoekig’. Bij Nio is men bekend met dit verschijnsel, en met ‘over the air’ software-updates worden deze systemen in afzienbare tijd manieren bijgeleerd.

©Igor Stuifzand (ID.nl)

Wat zijn de concurrenten van de Nio ET7?

We noemden ze al bij naam: als je kijkt naar de afmetingen, prestatiecijfers en accutechniek, dan zijn de Mercedes-Benz EQE en Tesla Model S de meest voor de hand liggende alternatieven voor de Nio ET7. Ga je af op de aanschafwaarde, in het geval van de ET7 met 100kWh-accu een bedrag van 93.700 euro, dan vist hij óók in de vijver waar bijvoorbeeld de Audi Q8 E-Tron, BMW iX, Jaguar I-Pace en Polestar 3 hun hengel hebben uitgelegd.

Conclusie

In de basis mankeert er maar heel weinig aan de Nio ET7. Door zijn grote formaat heeft de auto volop ruimte te bieden, de standaarduitrusting is zeer royaal en het comfort dat de auto te bieden heeft, doet niet onder voor de grote EV’s van gerenommeerde merken. Uniek is het accuwisselsysteem; geen ander merk heeft deze service te bieden. Toch is de Nio ET7 niet feilloos, want de boordelektronica maakt een weinig verfijnde indruk en verdient een spoedige software-update. Hetzelfde geldt voor het ‘swappen’ van de accu: tot twee keer toe stuitten wij op een hapering van het systeem. Nio belooft verbetering. Wordt beslist vervolgd!

©Igor Stuifzand (ID.nl)

Wil je een laadpaal thuis laten plaatsen? 
Check hier het aanbod bij Coolblue!

De Boox Go Color 7 Gen II moet de compacte kleur-e-reader naar een hoger niveau tillen. Met Android 13, stylus-ondersteuning en toegang tot talloze apps lijkt het een veelzijdige upgrade ten opzichte van de eerste generatie. Maar wie hoopt op een spectaculair verschil, ontdekt al snel dat de verbeteringen bescheiden zijn en dat oude minpunten nog steeds aanwezig zijn.

Qua uiterlijk heeft Onyx weinig aangepast. De Gen II is net zo licht en handzaam als zijn voorganger, weegt nog steeds rond de 190 gram en ligt dankzij de matte achterkant prettig in de hand. De brede rand rondom het scherm blijft een slimme keuze, zodat je het apparaat stevig kunt vasthouden zonder per ongeluk het scherm aan te raken. De bladerknoppen lijken iets beter geplaatst en klikken overtuigender dan bij de Gen I, maar het blijft een nuanceverschil. Het formaat is precies in balans: groot genoeg om comfortabel te lezen, maar compact genoeg om gemakkelijk mee te nemen. Dat maakt het een van de grootste troeven van deze serie.

Kleuren overtuigen nog steeds niet

Het 7-inch scherm gebruikt de Kaleido 3-technologie, met 4096 kleuren op 150 ppi en 300 ppi voor zwart-wit. In de praktijk oogt het kleurbeeld nog steeds erg zacht, flets en wollig, met een lichte gelige zweem die vooral opvalt bij bepaalde achtergrondkleuren. Voor strips en grafieken is het prima, maar het haalt het niet bij zelfs de goedkoopste tablets. Het contrast blijft lager dan bij een zwart-wit-e-reader en het lichte screendoor-effect (waarbij je het fijne raster van de pixels op een scherm kunt zien, alsof je door een hor of gaas kijkt) is goed zichtbaar. Ghosting, waarbij oude beeldresten kort blijven hangen, is iets minder storend dan bij zijn voorganger, maar nog altijd aanwezig.

©ER | ID.nl

©ER | ID.nl

Leuk voor stripverhalen, maar met beperkingen

Het kleurenscherm van de Boox Go Color 7 Gen II komt het best tot zijn recht bij het lezen van stripverhalen, manga of comics. Illustraties krijgen immers een subtiele kleurdiepte die prettiger is voor de ogen dan de felle gloed van een tablet, en het compacte 7-inch formaat voelt in de hand bijna als een klein stripboekje. Vooral bij traditionele manga werkt dat prima, zeker als je leest via een sideload-app als Tachiyomi of Perfect Viewer, die je zelf als .apk-bestand kunt installeren.

Bij webtoons of andere digitale strips met lange verticale pagina’s merk je echter dat het e-ink-scherm wat moeite heeft: het scrollen is niet altijd vloeiend en het beeld ververst uiteraard niet zo snel als op een lcd- of oled-scherm. Ook blijft de kleurweergave wat gedempt en mist het geheel de levendigheid van een tablet. Ghosting kan bij intensieve beeldwisselingen eveneens zichtbaar blijven, waardoor het apparaat beter presteert bij rustiger, pagina-gebaseerde content dan bij dynamische visuele media.

©ER | ID.nl

Flexibiliteit met een leercurve

De overstap naar Android 13 zorgt voor een stabielere en iets snellere ervaring dan bij de vorige generatie. Het grote voordeel is de vrijheid om via Google Play vrijwel elke lees-app te installeren, van Kindle tot Kobo en Storytel. Zo kun je vanuit één apparaat bij meerdere aanbieders terecht. Daarnaast kun je per app talloze leesinstellingen aanpassen, tot en met het installeren van specifieke lettertypes zoals een dyslexie­vriendelijk font.

Toch zit daar ook een keerzijde aan. Zowel de knoppen als het touchscreen reageren merkbaar trager dan bij conventionele e-readers, en bij complexe apps merk je dat de hardware het eigenlijk maar moeilijk kan bijbenen. Het apparaat voelt daardoor minder direct en soepel aan, zelfs bij simpele handelingen zoals het invoeren van een pincode.

©ER | ID.nl

Android is een kracht én een valkuil

Doordat het apparaat draait op Android 13 kun je zoals hierboven al genoemd via de Play Store vrijwel elke app installeren. Dat opent een deur naar een breed scala aan toepassingen: naast lees-apps zoals Kindle, Kobo en Storytel kun je er ook allerhande educatieve apps, productiviteitstools en zelfs games op zetten.

In theorie maakt dat van de Go Color 7 Gen II een soort mini-tablet met e-ink-scherm. In de praktijk loop je echter al snel tegen de grenzen van de technologie aan. Bewegende beelden, zoals video's, ogen traag en onscherp, en animaties in apps komen schokkerig over. Games werken technisch gezien, maar de reactiesnelheid van het scherm maakt ze eigenlijk onspeelbaar. Ook voelt de interface minder vloeiend aan dan op een echte tablet, waardoor het apparaat het meest tot zijn recht komt als veelzijdige e-reader, en niet als volwaardige vervanger van je iPad of Android-tablet. Houd dat dus in gedachten.

Kijk nou, een stylus!

De grootste vernieuwing is de ondersteuning voor een stylus. Met de Boox InkSense-pen kun je notities maken, documenten annoteren en zelfs illustraties maken (als je daar de juiste app voor installeert). Dat werkt, maar het schrijf-/tekengevoel is wisselend. Palm rejection is niet altijd betrouwbaar, waardoor er soms ongewenste strepen op het scherm verschijnen als je hand erop rust. Daarnaast verliest de pen soms kortstondig contact, waardoor lijnen of delen van letters ontbreken. Voor snelle krabbels of het markeren van tekst voldoet het, maar voor langdurig schrijf- of tekenwerk of precisie-aantekeningen is de Gen II minder geschikt.

Accessoires niet inbegrepen

Wie de Boox Go Color 7 Gen II optimaal wil gebruiken, moet rekening houden met extra kosten. De InkSense-stylus, die nodig is om notities te maken of te tekenen, wordt niet standaard meegeleverd en kost 54,95 euro. Ook de magnetische beschermhoes, geprijsd op 29,95 euro, moet je apart aanschaffen. Die hoes is handig voor bescherming en om de e-reader rechtop te zetten, maar de magneten zijn niet bijzonder krachtig, waardoor het apparaat er vrij gemakkelijk uit kan glijden. Voor wie het complete pakket wil, tikt de totaalprijs dus merkbaar hoger uit dan alleen de aanschaf van het apparaat zelf.

Conclusie: niche-ding voor specifieke gebruikers

De Boox Go Color 7 Gen II is een degelijk apparaat voor wie (een beetje) kleur nodig heeft in een compact formaat, meerdere leesplatforms wil combineren en bereid is tijd te investeren in het instellen van apps en instellingen. De stap vooruit ten opzichte van de Gen I is echter klein. De kleurweergave blijft erg zacht, ghosting is nog steeds aanwezig en de stylus-ervaring wordt beperkt door onnauwkeurigheid en vertraging. Als e-reader voor wie vooral in zwart-wit leest of lekker snel wil kunnen bladeren, zijn er gebruiksvriendelijker en goedkopere alternatieven. En wie denkt hiermee ook meteen een tabletvervanger in huis te halen, zal snel merken dat bewegend beeld en interactieve content (bijvoorbeeld bij het browsen) simpelweg niet prettig werken op e-ink.

Samsung heeft onlangs de Galaxy Buds3 FE uitgebracht, een set draadloze oordopjes met actieve ruisonderdrukking, AI-integratie en slimme bediening voor een scherpe prijs. Deze nieuwe Fan Edition biedt moderne eigenschappen en Galaxy-ecosysteemfunctionaliteit. Lees hieronder wat je zoal kunt verwachten van Samsungs nieuwste oordopjes.

De Buds3 FE onderscheiden zich met een zogenaamd 'blade design', een langgerekte vorm met een matte tweekleurige afwerking en semi-transparante accenten. De oordopjes wegen 5 gram per stuk en de case komt uit op 41,8 gram. Ze zijn verkrijgbaar in zwart en grijs, met IP54-classificatie voor stof- en spatwaterbestendigheid.

Slimme bediening en AI-integratie

Samsung zet met deze dopjes volop in op gebruiksgemak. De Buds3 FE zijn uitgerust met touch-, druk- en nabijheidssensoren, waarmee gebruikers onder meer het volume kunnen regelen, muziek pauzeren of gesprekken aannemen door te tikken of te knijpen. Dankzij Auto Switch kunnen de oordopjes automatisch overschakelen tussen verschillende Galaxy-apparaten. Voor Galaxy-gebruikers komt daar nog een extra laag aan functionaliteit bij in de vorm van Galaxy AI. Daarmee heb je onder meer spraakcommando's, realtime vertalingen en snelle toegang tot persoonlijke content zonder het scherm aan te raken tot je beschikking.

©Samsung

Geluidsfuncties, connectiviteit en accu

De Buds3 FE zijn voorzien van een dynamische 1-weg speaker en drie microfoons per oordopje. Ze ondersteunen actieve ruisonderdrukking (ANC), een ambient sound-modus en Crystal Clear Call-technologie. Die laatste maakt gebruik van een machine-learning-model om stemmen te isoleren tijdens gesprekken. De oordopjes zijn compatibel met bluetooth 5.4 en ondersteunen de codecs AAC, SBC en SSC (Samsung Seamless Codec).

©Samsung

Qua batterijduur belooft Samsung tot 6 uur luisterplezier met ANC ingeschakeld, oplopend tot 8,5 uur zonder. In combinatie met de oplaadcase loopt dat op tot respectievelijk 24 en 30 uur. Voor bellen geldt een maximale gesprekstijd van 4 uur, met een totaal van 18 uur inclusief case. De oplaadcase bevat een 515mAh-accu, de oordopjes zelf hebben elk 53 mAh aan capaciteit.

Beschikbaarheid

De Galaxy Buds3 FE zijn per direct verkrijgbaar in de Benelux voor een adviesprijs van 149 euro. Van 18 augustus tot en met 5 oktober 2025 geldt een lanceringsactie met 50 euro cashback, waarmee de prijs dus tijdelijk op 99 euro uitkomt.