De Commodore 64, Super Nintendo, PlayStation of N64: grote kans dat een of meer van deze spelcomputers je doen terugdenken aan lang vervlogen tijden. Je zult ze waarschijnlijk niet meer zo snel aansluiten en opstarten, maar tegenwoordig speel je je favoriete klassiekers gewoon op je telefoon met een smartphone-emulator.

Dankzij emulators kun je je oude tijden herbeleven. En dat kan zelfs onderweg op je smartphone, zodat je geen rugzak met games en randapparatuur hoeft mee te slepen. Liever een emulator op je pc? Zie dan dit artikel.

Emulators op iOS

©PXimport

Het startpunt voor nostalgie: C64.emu

Gamers geboren vóór of in de jaren 80 zullen met weemoed terugdenken aan de Commodore 64. Het eerste model van deze legendarische 8bit-homecomputer werd in 1982 geïntroduceerd. Pas in 1994 werd de productie officieel gestaakt na het faillissement van Commodore. De populariteit van de computer is vooral te danken aan het grote spelaanbod. Alle pixelige klassiekers van toen kun je nu op je smartphone spelen met C64.emu, een erg stabiele emulator voor Android die regelmatig van updates wordt voorzien. De app werd ontwikkeld door Robert Broglia, ook verantwoordelijk voor emulators voor onder meer de Atari 2600, MSX, Neogeo en (S)NES.

C64.emu draait op praktisch elke Android-smartphone en -tablet jonger dan vier jaar. Na het installeren van de app uit de Play Store (3,49 euro) moet je nog even de juiste firmwarebestanden downloaden. Die vind je inclusief instructies op de site van de ontwikkelaar. Ook de games, zogenoemde roms, moet je handmatig downloaden en in de juiste map op je Android-toestel plaatsen. Het gemakkelijkst is om je smartphone of tablet met een computer te verbinden, zodat je snel de benodigde bestanden kunt downloaden en overzetten. Een extern geheugenkaartje is handig, maar niet noodzakelijk.

©PXimport

Commodore 64-roms

Een goed adres om vervolgens Commodore 64-roms te vinden is Emuparadise, waar je ook terecht kunt voor andere spelcomputers als de Atari 2600, Sega Mega Drive en PlayStation 2. Een zoekactie op Google leert dat er ook andere sites roms aanbieden, maar Emuparadise is in onze ervaring betrouwbaar en het aanbod is groot. Sommige spellen zijn zelfs speelbaar in de browser, waardoor je geen aparte emulator nodig hebt. Ook zijn er compleet ingescande gametijdschriften te vinden als Commodore Power Play, Nintendo Power en RetroGamer. Kortom, dit is hét startpunt voor je nostalgische reis.

©PXimport

Zijn emulators en roms legaal?

Game Boy-spellen

De oorspronkelijke Game Boy uit 1989 heeft talloze klassiekers voortgebracht, waaronder Tetris, Super Mario World en Pokémon. Op Marktplaats en eBay kun je de antieke handheld voor een paar tientjes op de kop tikken, maar het vinden van specifieke games kan een uitdaging zijn. Een emulator biedt in dat geval uitkomst, en voor de Game Boy zijn er genoeg. De beste optie uit de Play Store is John GBC (1,99 euro), die ook overweg kan met Game Boy Color-spellen. Er is een gratis versie met advertenties, ideaal om de emulator eerst even uit te proberen. Het besturen van games met de virtuele knoppen is namelijk even wennen, zeker als je een smartphone met een kleiner scherm gebruikt. De app vereist Android 2.3 of hoger en werkt ook op tablets. Even de juiste roms op je toestel zetten en je kunt aan de slag. Spellen worden waarheidsgetrouw weergegeven en korte speelsessies zijn geen probleem dankzij de optie om tussentijds je progressie op te slaan.

Game Boy Advance

Wil je met wat recenter materiaal aan de slag, dan kun je gaan voor de Gameboy Advance-emulator van dezelfde ontwikkelaar, John GBA (1,99 euro) of het uitstekende GBA.emu van Robert Broglia (3,99 euro). Deze emulators zijn qua mogelijkheden vergelijkbaar en ondersteunen allebei externe controllers. Heb je nog een Wii- of bluetooth-controller liggen, dan kun je die koppelen om je games te besturen. Dat kan ook met een usb-gamepad of -keyboard, al kost het wat meer moeite om ze te verbinden als je geen volwaardige usb-poort tot je beschikking hebt. Een analoge controller is niettemin een goede optie voor spellen die je reflexen op de proef stellen. Onder meer Razer en Mad Catz maken controllers voor Android, vaak met een handige houder om je telefoon in te klikken.

©PXimport

Terug naar de 90’s

De jaren 90 waren een geweldige tijd voor handhelds én consoles, met een aantal fantastische systemen en tientallen, zo niet honderden, gedenkwaardige games. Aan het begin van het decennium maakten vooral SNES (met spellen als Star Fox, Super Mario (Kart) en Zelda) en Sega Mega Drive (met onder andere Sonic, Golden Axe en Battletoads) de dienst uit. Al die klassiekers zijn ook onderweg speelbaar met de gratis emulators Snes9x EX+ en gGens(MD). Ze zijn compatibel met de meeste Android-versies, al heb je wel een vrij krachtige smartphone nodig om games soepel te spelen. Mode 7-rendering, in sommige SNES-games gebruikt voor simpele 3D-effecten, wordt door de emulator niet altijd goed weergegeven. Ook gGens(MD) heeft soms moeite met geavanceerdere Mega Drive-spellen, maar over het algemeen kun je praktisch al je favoriete spellen van deze platforms emuleren.

Saga Saturn

Halverwege de jaren 90 was het de beurt aan de vijfde generatie spelcomputers met de Sega Saturn, Sony PlayStation en Nintendo 64. Waar op eerdere systemen al werd geëxperimenteerd met 3D, stapten deze consoles vrijwel volledig over op de derde dimensie. De Saturn was een uitzondering, met een groot aantal shooters en vechtspellen in 2D. De spelcomputer wist buiten Japan nooit potten te breken en de productie werd slechts drie jaar na de release stopgezet. Dat was vooral te wijten aan de concurrentie van Sony en het beperkte spelaanbod. De spelcomputer was berucht vanwege het feit dat het enorm lastig was om op te programmeren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat voor de Saturn nauwelijks emulators beschikbaar zijn, laat staan voor Android en iOS.

©PXimport

PlayStation en N64

Dat is een ander verhaal voor de PlayStation en N64. De beste opties zijn respectievelijk FPse for Android (2,79 euro) en MegaN64 (gratis en reclamevrij). Beide emulators ondersteunen vrijwel alle games, al draaien die niet altijd even soepel. Mario Kart 64 en GoldenEye zijn weliswaar speelbaar, maar hebben soms last van haperend geluid. Gebruik je een recente smartphone of tablet, dan werkt MegaN64 in de meeste gevallen prima. Hetzelfde geldt voor FPse for Android, die voor gebruik wel vereist dat je de BIOS van de PlayStation downloadt. Op de website Loveroms vind je het juiste bestand dat je in dezelfde map als je roms kunt plaatsen. Vervolgens hoef je alleen nog de app te starten en een game in te laden. Net als bij MegaN64 kun je kiezen voor virtuele knoppen of een analoge (bluetooth-)controller. In het eerste geval worden de twaalf toetsen en het pookje van de PlayStation-controller verspreid over het scherm, wat redelijk werkt als je een Android-toestel hebt met een scherm groter dan 5 inch.

©PXimport

Android-emulator voor je pc

©PXimport

Enorm aanbod

Het gaat te ver om in dit artikel alle beschikbare emulators afzonderlijk te bespreken. Het aanbod is gigantisch en praktisch elke spelcomputer en handheld is wel te emuleren. Zo zijn er voor Android een handjevol uitstekende PSP-emulators (tip: PPSSPP) en apps voor het spelen van Dreamcast (Reicast) en zelfs Nintendo DS-games (DraStic DS Emulator). De DS is vrij lastig te emuleren, vanwege de aanwezigheid van twee schermen op de handheld.

Ook modernere consoles als de PS2 en GameCube zijn te emuleren, maar daarvoor heb je krachtige hardware en flink wat schijfruimte nodig. De meeste van dit soort emulators voor smartphones blijken in de praktijk niet te werken, waardoor je aangewezen bent tot je pc. Is dat erg? Wat ons betreft niet, want er zijn ontelbaar veel andere retrosystemen en -games beschikbaar die zeer de moeite waard zijn om te (her)ontdekken met je smartphone.

Als er één plek in huis is waar stof zich graag verzamelt, dan is het wel op de luxaflex. En hangen ze in de keuken, dan worden ze niet alleen stoffig, maar ook nog eens vettig. Gelukkig hoef je niet uren te schrobben om ze weer schoon te krijgen: met de tips uit dit artikel zijn ze zo weer blinkend schoon.

Luxaflex schoon? Lees dan: De 5 beste tips om snel en simpel je ramen te lappen

Regelmatig doen: even afstoffen

Regelmatig afstoffen voorkomt dat vuil zich ophoopt. Een plumeau of microvezeldoek werkt prima. Draai de lamellen open zodat je overal bij kunt en werk van boven naar beneden. Een oude sok over je hand schuiven is een handige manier om elke lamel afzonderlijk schoon te vegen.

Wil je tijd besparen?* Gebruik dan een speciale lamellenborstel. Hiermee kun je in één beweging meerdere lamellen tegelijk afnemen. Druk niet te hard, om beschadigingen te voorkomen. Stofzuigen kan ook, maar gebruik dan een meubelmondstuk op de laagste stand en ondersteun de luxaflex met je andere hand.

* Wie niet eigenlijk...?

©africaimages.com (Olga Yastremsk

Als stoffen alleen niet meer genoeg is, moet je een stapje verder gaan. Hoe je dat doet, hangt af van het materiaal waarvan de luxaflex gemaakt zijn.

Grondig schoonmaken: aluminium en kunststof

Gebruik het bad…

Haal de luxaflex voorzichtig uit het kozijn en leg in een bad met lauwwarm water en een scheutje allesreiniger. Laat kort weken en veeg de lamellen schoon met een zachte spons. Spoel goed af en laat de luxaflex hangend drogen. Zorg ervoor dat metalen onderdelen niet te lang nat blijven om roestvorming te voorkomen en droog aluminium luxaflex direct af om oxidatie te vermijden.

…of de douche

Als de luxaflex te groot is voor een bad, kan afspoelen in de douche een alternatief zijn. Gebruik een plantenspuit met een sopje voor hardnekkige vlekken en spoel daarna grondig af. Let op dat kunststof koorden niet te nat worden (want dan kunnen ze hun stevigheid verliezen of verkleuren). Laat goed drogen en ventileer de ruimte goed om schimmelvorming te voorkomen.

Met stoom

Soms is weken in bad of afspoelen in de douche geen optie. Een stoomreiniger kan dan uitkomst bieden, vooral bij aluminium en kunststof luxaflex. Gebruik de stoom op lage stand en houd voldoende afstand om schade te voorkomen. Een andere methode is een sopje met een plantenspuit op de luxaflex vernevelen en daarna droogwrijven met een microvezeldoek.

Grondig schoonmaken: houten luxaflex

Hout is gevoelig voor vocht, dus in bad leggen of onder de douche afspoelen is geen goed idee. Gebruik een licht vochtige doek met een mild schoonmaakmiddel en test nieuwe middelen altijd eerst op een onopvallende plek. Je kunt ook speciale houtzeep gebruiken. Doe dat wel met mate en kies bij voorkeur een variant die geen vettig laagje achterlaat, omdat sommige houtzepen een dun laagje vormen dat stof kan aantrekken.

Je kunt ook een doek met een klein beetje afwasmiddel gebruiken, maar zorg dat deze nauwelijks vochtig is. Droog de lamellen direct na met een schone doek om watervlekken te voorkomen. Behandel ze eventueel met een verzorgende houtolie of was, maar alleen als het materiaal daar geschikt voor is. Laat ze na behandeling open drogen en voorkom direct zonlicht om kromtrekken en verkleuring te vermijden.

©Rafael Ben-Ari

Bedieningskoorden schoonmaken

De koorden van luxaflex worden vaak vergeten bij het schoonmaken, maar kunnen door stof en vet behoorlijk groezelig worden. Wikkel een vochtige doek met mild schoonmaakmiddel om het koord en trek het koord er voorzichtig doorheen. Herhaal indien nodig en laat goed drogen.

Luxaflex langer mooi houden

Regelmatig afstoffen voorkomt dat vuil zich ophoopt. Maak ze in keukens vaker schoon. Vermijd overmatig watergebruik, vooral bij houten luxaflex. Laat ze open drogen na een schoonmaakbeurt en houd ze, als je ze niet gebruikt, opgetrokken om stofophoping te verminderen. Zo blijven je luxaflex langer mooi en schoon.

Misschien heb je er wel een: een beveiligingscamera of videodeurbel waarmee je je woning via een online-verbinding in de gaten kunt houden. Dat kan handig zijn, maar er zijn ook privacyrisico's. Als je niet voorzichtig bent, kunnen onbevoegden namelijk toegang krijgen tot jouw camerabeelden. In dit artikel geven we wat tips om dat te voorkomen.

Kies een betrouwbaar merk

Er zijn natuurlijk heel veel soorten beveiligingscamera's voor consumenten, maar de privacyrisico's die wij bespreken spelen zich vooral af bij videodeurbellen en zogenoemde IP-camera's. Deze hebben als overeenkomst dat ze de opgenomen beelden online opslaan, zodat je via een website of app altijd toegang hebt tot de camerafeeds.

Mocht je op zoek zijn naar zo'n apparaat, zorg er dan voor dat het merk betrouwbaar en privacyvriendelijk is. Zo adviseren experts om op te passen met Chinese merken als Dahua en Hikvision, en Chinese smarthomeplatformen als Tuya (waar onder meer de camera's van Action, Woox en Marmitex gebruik van maken). Hoewel het niet is bewezen, is het goed mogelijk dat de software een achterdeurtje bevat waardoor de fabrikant met de beelden kan meekijken. De lokale wetgeving dwingt fabrikanten namelijk om data te verzamelen en af te staan aan de overheid.

Ook andere bekende merken hebben in het verleden te maken gehad met beveiligingsproblemen. Zo belandden in 2019 duizenden inloggegevens van Ring-klanten op het darkweb en hadden Amazon-medewerkers jarenlang toegang tot de camerafeeds. Verder kwam Wyze vorig jaar in opspraak doordat sommige klanten ineens de camerabeelden van anderen in hun app te zien kregen.

De LSC Smart Connect-beveiligingscamera van de Action maakt gebruik van Chinese software.

Stel een eigen wachtwoord in

Het klinkt misschien als een open deur, maar het niet instellen van een eigen wachtwoord is de meest voorkomende oorzaak waardoor onbevoegden kunnen meekijken met camerabeelden. Veel fabrikanten leveren hun camera’s met een standaardgebruikersnaam en -wachtwoord, zoals 'admin' of '1234'. Er bestaan zelfs complete websites waarop lijsten circuleren met de standaardinloggegevens van tientallen cameramerken.

Hoewel het niet legaal is, kunnen pottenkijkers zo met wat trial-and-error relatief makkelijk toegang krijgen tot camerabeelden. Er zijn zelfs websites die deze onbeveiligde feeds verzamelen en openbaar op hun website plaatsen. Een bekend voorbeeld hiervan is Insecam, die hier in 2014 wereldwijd het nieuws mee haalde.

Na alle ophef heeft die website alle privacy-schendende streams van bijvoorbeeld deurbelcamera's of webcams in woningen verwijderd, maar er zijn nog andere plekken online waarop zulke beelden wél te zien zijn. Toegegeven, deze websites zijn niet makkelijk te vinden (het delen van deze beelden is immers illegaal), maar als je een beetje weet waar je moet zoeken, kom je ze zeker tegen.

Er zijn gelukkig steeds meer camerafabrikanten die klanten verplichten een uniek wachtwoord te gebruiken, waaronder Panasonic, maar als dat niet het geval is, is het dus ten zeerste aan te raden om meteen een nieuw wachtwoord te verzinnen en (mits die mogelijkheid er is) tweestapsverificatie te activeren.

Insecam stond tien jaar geleden vol met links naar onbeveiligde webcams.

Voorkom hacks

Hoewel het veel minder vaak voorkomt, is het mogelijk om beveiligingscamera's te 'hacken' en op die manier bij de beelden te komen. Voor sommige IP-camera's moet je namelijk bepaalde TCP-poorten op je router/modem openzetten, zoals 80 of 443, om van buitenaf met deze camera's te kunnen verbinden.

Als je dat handmatig (en zorgvuldig) doet, hoeft dat geen probleem te zijn. Het wordt pas echt gevaarlijk als je de camera deze poorten zelfstandig laat openzetten via uPnP (Universal Plug and Play). Deze functie vereist geen enkele vorm van authenticatie. Onbevoegden kunnen met malware daardoor eenvoudig allerlei poorten openen. Je kunt dus beter ver uit de buurt van uPNP blijven.

Zorg er tot slot ook voor dat je de firmware van de camera regelmatig bijwerkt, voor het geval er een kritieke kwetsbaarheid is gedicht. Malware als Mirai heeft in het verleden veel schade aangericht door kwetsbaarheden van slecht beveiligde camera's te misbruiken. Het is daarom ook een risico om je camera's en deurbellen met het internet te (laten) verbinden als de fabrikant geen updates meer uitbrengt.