ID.nl logo
Zo maak je van je pc een retrogame-emulator
© Reshift Digital
Huis

Zo maak je van je pc een retrogame-emulator

Games zijn in de afgelopen 25 jaar fenomenaal veranderd. De huidige games mogen dan veel mooier, beter en sneller zijn dan die van vroeger, wij mensen zijn nostalgische wezens. Oftewel: die spellen van vroeger zijn hartstikke leuk om nog een keertje te spelen. Maar hoe doe je dat? Installeer je voor elke gameconsole uit de geschiedenis een emulator? Nee, je verandert je pc in één grote retrogame-emulator.

Wil je mee discussiëren over de nieuwste games, hardware of gewoon iets totaal anders? Op onze nieuwe zustersite Inside.Gamer.nl praat je overal over mee!

In dit artikel laten we je zien hoe je de software installeert en configureert om retrogames op je pc te spelen. De configuratie is best een gedoe, maar absoluut de moeite waard, omdat het ervoor zorgt dat je zo meteen één emulator hebt die voldoet aan al je nostalgische gamebehoeften. Lees ook: Super Mario Run - Verrassend lange adem.

01 RetroArch en EmulationStation

Om games van bijvoorbeeld de Super Nintendo, Nintendo 64, PlayStation enzovoort binnen één omgeving te kunnen spelen, zijn twee programma’s nodig op je pc: RetroArch en EmulationStation. Voor we je uitleggen hoe je aan de slag gaat, is het belangrijk om te weten waar deze programma’s precies voor staan. RetroArch is de software die zorgt voor de daadwerkelijke emulatie van de verschillende consoles. Het is puur de kracht onder de motorkap, maar heeft geen interface waarmee je de emulators en spellen op grafische wijze kunt starten. Dat zou betekenen dat je voor elke emulator en elk spel een aparte opdrachtregel zou moeten invoeren en dat is natuurlijk niet handig. Om die reden installeren we ook EmulationStation. Als RetroArch de motor is, is EmulationStation de rest van de auto waarmee je de motor aanstuurt. Het zorgt voor de grafische interface waarmee je alle emulators en games kunt starten, zonder dat je daar je toetsenbord voor nodig hebt.

02 Software installeren en configureren

De installatie van de programma’s is niet zo ingewikkeld, de configuratie kost wat meer werk, daarover in stap 3 meer. Je downloadt RetroArch hier. Download het bestand RetroArch.7z en pak dit bestand uit in een map (onthoud waar), bijvoorbeeld met WinZip op 7-Zip. EmulationStation download je hier door te klikken op Installer en vervolgens de stappen in de installatie te volgen. Wanneer je vervolgens zonder uitleg probeert om RetroArch te configureren, dan kan dat heel frustrerend zijn. Wanneer je namelijk met de muis in de interface klikt, dan gebeurt er wel iets maar niet wat je verwacht. De reden hiervoor is dat RetroArch geen muis ondersteunt, navigeren doe je met behulp van het toetsenbord (de pijltjes en Enter). Als je je games wilt gaan spelen met een controller (bijvoorbeeld een oude compatible SNES-controller of een XBOX One-controller, dan zou dat vrijwel probleemloos moeten werken zonder dat je daarvoor iets hoeft te doen (je kunt dus ook het menu ermee besturen). Is dat niet het geval, dan kun je dit heel eenvoudig zelf configureren door (met het toetsenbord) te navigeren naar Settings / Input / Input User 1 Binds / Bind All. Je kunt dan zelf bepalen aan welke functie je welke knop wilt verbinden.

©PXimport

03 RetroArch – Video-instellingen

Wanneer je de controller hebt geconfigureerd (wat overigens optioneel is, je kunt ook games besturen met je toetsenbord), is het tijd om de video-instellingen aan te passen. Dit zijn instellingen die je vrijwel onmogelijk zelf kunt uitdokteren, gelukkig hebben anderen dat al voor je gedaan. Het heeft dan ook niet zoveel zin om je af te vragen waarom bepaalde instellingen moeten zijn zoals ze zijn, je mag simpelweg van ons aannemen dat dit de ideale instellingen zijn. Navigeer in RetroArch naar Settings / Driver en zorg dat bij Video Driver de optie GL geselecteerd is. Navigeer vervolgens naar Settings / Video en schakel de optie VSync in. Zorg er daarnaast voor dat de optie Hard GPU Sync is ingeschakeld.

©PXimport

RetroPie

In deze basiscursus leren we je hoe je je pc kunt omtoveren in een ware emulatiemachine. Dat is natuurlijk heel mooi, maar je bent er wel je volledige pc aan ‘kwijt’. Dus als iemand op de pc moet werken, kun jij niet gamen. Wil je dat voorkomen, dan is RetroPie een interessant alternatief. Het principe is vrijwel hetzelfde als wat we in dit artikel doen, met als verschil dat je het niet op je pc installeert, maar op de Raspberry Pi, een supercompacte setup dus. Als je een beetje handig bent, kun je zelfs het binnenwerk uit je oude SNES of Sega Master System slopen om er vervolgens een Raspberry Pi in te bouwen en het geheel aan te sluiten op je televisie. Op die manier bouw je natuurlijk de coolste retro-console ooit.

©PXimport

04 Games downloaden

Voor we verdergaan met configureren, zorgen we eerst dat er een of meer games op ons systeem staan. Emulators maken gebruik van zogenaamde roms. Het internet staat bomvol met sites die je (gratis of betaald) de mogelijkheid bieden om roms te downloaden. Daarbij is het belangrijk om voorzichtig te zijn en goede antivirussoftware te hebben. Wanneer je met Google zoekt op rom in combinatie met het platform van je keuze, is de bovenste zoekopdracht meestal al raak.

Sla de games die je wilt kunnen spelen op je computer op. Het maakt niet uit waar je de map maakt met daarin de roms, zolang je maar weet welke map het is. In dit voorbeeld hebben wij de map ROMs gemaakt op de C-schijf. Om het overzicht te bewaren is het ook handig om per emulatieplatform een map aan te maken. Dus wanneer je roms hebt voor een PlayStation, maak dan binnen ROMs een map PlayStation aan en plaats daar de bestanden voor de PlayStation in. Zo voorkom je dat het na verloop van tijd een enorme puinbak wordt.

©PXimport

Zijn roms legaal?

Tegenwoordig kun je eenvoudig aan roms komen, ook voor relatief nieuwe spelcomputers als de PlayStation 2 en Nintendo GameCube. Dat betekent echter niet dat het downloaden van roms legaal is, zelfs niet als je de originele games in bezit hebt. Bedrijven als Nintendo zien de opkomst van roms als een bedreiging voor de auteursrechten van game-ontwikkelaars en geven aan dat je met het downloaden, kopiëren en distribueren van games aan copyrightschending doet. Wanneer je voorzorgsmaatregelen neemt en op kleine schaal oudere roms downloadt, achten we de kans dat je hiervoor beboet wordt niet groot. Garanties dat je veilig bent zijn er echter niet. Het veiligst ben je als je zelf roms maakt van je games, daarvoor zijn veel handige manieren te vinden op internet. Of je maakt gebruik van homebrew-games. Dit zijn niet-commerciële spellen gemaakt door thuisontwikkelaars, die je legaal en gratis kunt spelen.

©PXimport

05 Roms en emulators instellen

De volgende stap is RetroArch laten weten waar het programma de spellen kan vinden die je wilt spelen. Navigeer daarvoor naar Settings / Directory / File Browser Dir en selecteer de hoofdmap waarin je de rom-bestanden hebt geplaatst. De installatie van RetroArch bevat nog niet direct de emulators, deze dien je zelf te installeren (dat kan gelukkig via de interface zelf). De reden daarvoor is dat er zo ongelooflijk veel emulators zijn en het programma onnodig zwaar zou worden met alle emulators. Meer dan de helft ervan zul je toch niet gebruiken.

Om te bepalen welke emulators je wilt installeren, navigeer je in het hoofdmenu van RetroArch naar Load Core en vervolgens naar Download Core. Kies hier de emulator die je wilt installeren en druk op Enter. Vervolgens wordt de betreffende emulator gedownload. Doe dit voor alle emulators die je wilt downloaden.

©PXimport

06 Games starten met RetroArch

Om nu een rom te kunnen starten, moet RetroArch ten eerste weten welke emulator er moet worden gestart en vervolgens welk spel daarmee geopend moet worden. Je doet dit door in het hoofdmenu van RetroArch te navigeren naar Load Core en één van de emulators te selecteren die je hebt gedownload. De emulator wordt nu in het geheugen geladen. Vervolgens navigeer je naar Load Content en selecteer je de rom van het spel dat je wilt spelen. Druk op Enter en voilà, het spel zal worden gestart.

07 Games starten met EmulationStation

Het is natuurlijk best een gedoe om voor elk platform en elk spel dit afzonderlijk te moeten doen. Dat is waar EmulationStation om de hoek komt kijken, want daarmee zorg je ervoor dat je al deze handelingen kunt automatiseren via een grafische interface. Wanneer je EmulationStation hebt gedownload en gestart, dan krijg je direct een foutmelding. De reden daarvoor is dat je eerst wat instellingen zult moeten aanpassen voor je aan de slag kunt. EmulationStation heeft in de gebruikersmap op je pc een map aangemaakt genaamd .emulationstation. Navigeer naar deze map en open het bestand es_systems.cfg in Kladblok. Je ziet nu een voorbeeld van de informatie die je moet verstrekken (in XML-formaat). Dit lijkt heel ingewikkeld, maar is in de basis heel eenvoudig. Voor elk platform dat je wilt toevoegen plaats je de volgende informatie tussen de <systemList> en </systemList> tags.

<system>
<name>snes</name>
<fullname>Super Nintendo</fullname>
<path>C:\ROMs\SNES</path>
<extension>.sfc .SFC</extension>
<command>C:\RetroArch\retroarch.exe -L C:\RetroArch\cores\bsnes_balanced_libretro.dll “%ROM_RAW%”</command>
<platform>snes</platform>
<theme>snes</theme>
</system>
















































































































Uiteraard dien je de informatie aan te passen voor het platform van je keuze. Belangrijk in deze informatie is het pad naar de locatie van de roms en het pad naar RetroArch. Zorg dat deze overeenkomen met de locaties waar je de roms hebt geplaatst en waar je RetroArch hebt geïnstalleerd. Bij <fullname> vul je de naam in die jij in het menu wilt zien. Wat je invult bij <name> <platform> en <theme> zijn simpelweg de namen van de platform zonder hoofdletters, zoals amiga, dreamcast, psp enzovoort. Bij <extension> vul je de extensies van je ROM-bestanden in, dit kan .sfc zijn maar ook .smc enzovoort, afhankelijk van waar je je roms downloadt.

©PXimport

08 Controller configureren

Wanneer je EmulationStation voor de eerste keer start, krijg je de melding dat er geen controller is geconfigureerd. Dit is misschien wat verwarrend omdat je dit bij het configureren van RetroArch al hebt gedaan, maar vergeet niet dat RetroArch en EmulationStation twee verschillende programma’s zijn. De configuratie die je nu doet, is bedoeld voor EmulationStation en staat los van wat je in RetroArch deed. Het configureren is overigens erg eenvoudig, bekijk de teksten op het scherm en druk de knop op de controller (of toets op het toetsenbord) in die je daaraan wilt verbinden. Heb je het fout gedaan? Geen probleem, wanneer je in de map .emulationstation het bestand es_input.cfg verwijdert, kun je de controller opnieuw configureren. Ook hier geldt dat het toetsenbord ook een controller kan zijn.

©PXimport

09 Informatie aanvullen

Wanneer je de controller hebt geconfigureerd, wordt EmulationStation gestart en zie je de platformen staan die je hebt geïnstalleerd. Voor we gaan spelen, passen we nog één klein dingetje aan, want het downloaden van roms is net als het downloaden van mp3’s: de bestandsinformatie is soms een zooitje. Gelukkig is er een functie ingebouwd in EmulationStation genaamd scraper, die aan de hand van de naam van de rom de juiste informatie kan downloaden. Dit maakt het navigeren door het systeem een stuk prettiger. Druk in het hoofdmenu van EmulationStation op de knop of toets die je hebt geconfigureerd als Start en kies vervolgens voor Scraper. Je kunt nu de bron kiezen waarvan je de informatie wilt downloaden (de standaardbron is prima) en vervolgens kiezen voor Scrapenow. Per spel wordt er nu gezocht naar de bijbehorende afbeelding en informatie en kun je aangeven of je het met die informatie eens bent. Dat is natuurlijk wel even wat werk, maar als je straks honderden games hebt om te spelen, ben je blij dat je een beetje overzicht hebt.

©PXimport

10 Games spelen

Je hebt nu alles geconfigureerd en kunt eindelijk aan de slag met je games. Wanneer je met EmulationStation aan de slag gaat, zul je meteen merken waarom het zo de moeite waard was om dit allemaal te configureren. Je kunt moeiteloos schakelen tussen verschillende platformen en games, zonder dat je daar telkens iets voor hoeft in te laden. In werkelijkheid gebeurt dat inladen nog steeds, maar dat wordt op de achtergrond gedaan zodat jij er geen last meer van hebt. De meeste spellen die je downloadt werken als een trein, al kan het voorkomen dat een spel niet helemaal naar behoren functioneert. Dat ligt vaak eerder aan de rom dan aan de emulator, probeer in dat geval een andere rom te zoeken. Veel speelplezier!

©PXimport

▼ Volgende artikel
Zo herken je verdachte QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen
© Gemeente Den Haag
Huis

Zo herken je verdachte QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen

Parkeerautomaten en laadpalen voor elektrische auto's zijn steeds vaker doelwit van fraudeurs. Ze plakken een sticker met een valse QR-code op het scherm of naast het betaalgedeelte. Wie de code scant, komt terecht op een nagemaakte website die vraagt om bankgegevens of een betaling. In werkelijkheid belandt het geld niet bij de gemeente of de exploitant, maar bij criminelen.

In het kort

In dit artikel lees je hoe je nep-QR-codes op parkeerautomaten en laadpalen herkent. Je ontdekt wat quishing is, hoe je verdachte codes spot en hoe je veilig blijft voor deze vorm van oplichting. Lees ook: Goed alternatief voor EasyPark? Zo werkt de Q-Park-app

Van Amsterdam tot Maastricht, van Alphen aan den Rijn en Rotterdam tot Den Haag: valse QR-codes duiken steeds vaker op. Quishing, zoals deze relatief nieuwe vorm van oplichting wordt genoemd, kan je behoorlijk wat geld kosten. Met de tips in dit artikel voorkom je dat jij slachtoffer wordt.

Hoe fraudeurs te werk gaan

Een valse QR-code is vaak simpelweg een sticker die over de originele code of op een lege plek is geplakt. Op het eerste gezicht lijkt de code onderdeel van de automaat. Zodra je de code scant, opent er een website die qua logo en opmaak sterk lijkt op die van een parkeer- of laadpaalexploitant. Het verschil zit in de details: de url wijkt af, de site vraagt direct om bankinloggegevens of je wordt doorgestuurd naar een betaalpagina die niets met de gemeente of betreffende exploitant te maken heeft.

In het Verenigd Koninkrijk en Nederland zijn al meerdere meldingen gedaan. Sommige slachtoffers verloren tientallen euro's aan parkeergeld, anderen werden geconfronteerd met grotere bedragen die van hun rekening verdwenen.

Zo herken je een valse QR-code

Let altijd goed op de fysieke code. Ziet het eruit als een losse sticker, scheef geplakt of met een afwijkende kleur? Dan is de kans groot dat het om fraude gaat. Controleer daarnaast de link die verschijnt zodra je scant. Een betrouwbare url verwijst naar een bekende aanbieder, zoals de website van de gemeente of een erkende parkeerapp. Zie je rare domeinnamen of spelfouten, ga dan niet verder maar klik de pagina meteen weg. Belangrijk om te weten: dat een link met https:// begint is tegenwoordig geen garantie meer dat het om een veilige site gaat. Wij hebben als test de valse QR-code op de foto gescand (don't try this at home!) en de link begint met https://...

Nog beter is het om QR-codes helemaal te vermijden bij dit soort betalingen. Gemeenten en aanbieders van laadpalen en parkeerautomaten adviseren om te betalen via de automaat zelf of via een officiële app, zoals EasyPark of ParkMobile. Zo weet je zeker dat je geld op de juiste plek terechtkomt.

Wat kun je zelf doen?

Betaal je via een app of met pin, dan loop je geen risico op quishing. Zie je toch een verdachte QR-code, meld dit dan bij de gemeente of politie, zodat de sticker snel verwijderd kan worden. Twijfel je aan een website, gebruik dan een controletool zoals 'Check je linkje' waarmee je vooraf kunt zien waar een QR-code naartoe leidt.

Soms heb je genoeg

🅿️ Aan zo'n blauwe parkeerschijf
▼ Volgende artikel
Review TCL 55C6K - Goedkope miniled overtuigt in SDR, maar minder in HDR
Huis

Review TCL 55C6K - Goedkope miniled overtuigt in SDR, maar minder in HDR

Nog niet zo lang geleden was miniled-technologie voorbehouden aan de luxere midrange-modellen en hoger. Maar zoals dat nu eenmaal gaat is ook deze technologie na een aantal jaren beschikbaar op goedkopere modellen. Hoe zit het dan met de kwaliteit?

Uitstekend
Energy label
Conclusie

TCL’s 55C6K is een heel interessante instapper. De adviesprijs ligt te hoog, zeker naast de betere C7K, maar gelukkig is de tv her en der al voor veel minder te krijgen. Met 180 zones schieten de piekhelderheid en het contrast iets tekort, en HDR blijft ook een beetje achter. Toch levert de tv in SDR mooie kleuren en prima kalibratie in Filmmaker- en Movie-modus. Het toestel maakt daarnaast gebruik van Google TV en levert goede gaming-features.

Plus- en minpunten
  • Achtergrondverlichting met 180 zones en degelijk contrast
  • Voldoende piekhelderheid en degelijk kleurbereik
  • Ondersteuning voor Dolby Vision IQ en HDR10+
  • Twee HDMI 2.1-aansluitingen met gaming-features
  • Filmmaker Mode en Movie Mode met goede kalibratie
  • Google TV en AirPlay 2
  • HDR-dynamische tonemapping vermindert het contrast
  • eARC/ARC neemt een 48-Gbps HDMI-poort in
  • Beperkte kijkhoek
TCL 55C6K

Adviesprijs: 899 euro Wat: Ultra-HD 4K, 144Hz, Full Array miniled-tv met lokale dimming (18x10 segmenten) Schermformaat: 55 inch (139 cm) Aansluitingen: 4x HDMI (2x v2.1 (48 Gbps), 2x v2.0 (18 Gbps), ARC/eARC, ALLM, VRR, HFR), 1x usb, 1x optisch digitaal uit, 2x antenne, wifi 5 (802.11ac), ethernet, bluetooth 5.4 Extra’s: HDR10, HLG, Dolby Vision IQ, HDR10+, Dolby Atmos, DTS:X, Google TV, AirPlay 2, usb/DLNA-mediaspeler, DVB-T2/C/S2, CI+-slot Afmetingen: 1229 x 776 x 297 mm (incl. voet) Gewicht: 12,5 kg (incl. voet) Verbruik (per 1000 uur): SDR 70 kWh (F) / HDR 150 kWh (G)

Een eenvoudig ontwerp hoeft niet lelijk te zijn, iets wat de C6K goed laat zien. De vleugelvoeten links en rechts onder deze televisie zijn licht naar buiten gedraaid en dat zorgt ervoor dat hij erg stabiel staat. Aan de voorzijde heeft het scherm nauwelijks een kader; de focus ligt op het beeld. Van opzij gemeten is hij 56 mm diep. Door de licht afgeschuinde zijkanten en de smalle zilverkleurige rand oogt hij zelfs nog slanker. De rug is mooi vlak en afgewerkt met een vierkantpatroon.

Aansluitingen

TCL kiest voor een minimale set aan aansluitingen, een eigenschap die we bij al hun miniled-modellen zien. Er zijn vier HDMI-poorten, waarvan twee voorzien zijn van de maximale 48Gbit/s-bandbreedte die noodzakelijk is voor gamen in 4K120 op je favoriete high-end console. Voor pc-gamers is er nog wat extra mogelijk. Zij kunnen in 4K144Hz gamen, of als je framerate belangrijker vindt dan resolutie kunnen ze zelfs tot 2K288Hz gaan. Met een input-lag van 16,8 ms (bij 4K60) en 8,4 ms (bij 2K120), ondersteuning voor ALLM en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync Compatible) is een responsieve en uiterst vloeiende game-ervaring gegarandeerd.

Heb je thuis meerdere high-end gamebronnen én een soundbar, dan moet je er wel rekening mee houden dat ARC/eARC slechts op één van de 48Gbit/s-poorten is ingeschakeld, en je dus maar één dergelijke poort overhoudt voor je game-apparaten. Behalve de HDMI-poorten zijn er nog een usb-poort voor media, een digitaal optische audio-uitgang, twee antenne-aansluitingen, wifi 5, ethernet en bluetooth (voor de afstandsbediening en draadloze hoofdtelefoons). 

De aansluitingen op de TCL 55C6K.

Voorzien van Google TV

Zijn er bepaalde apps die je absoluut niet wilt missen op je smart-tv? Dan is Google TV een uitstekende keuze. Het systeem heeft het ruimste app-aanbod en je vindt er bijna alle internationale, maar ook lokale streamingdiensten terug. Google Cast en Apple AirPlay 2 maken het supermakkelijk om content van je smartphone naar de tv te sturen. Aanbevelingen krijg je eveneens in overvloed. Ze zijn geordend per genre, niet per streamingdienst. De genres die Google je toont, zijn gebaseerd op je kijkgedrag. Meer over Google TV lees je in dit artikel.

De TCL 55C6K is voorzien van Google TV.

TCL biedt verder een energiedashboard waarin je alle instellingen terugvindt die het energieverbruik van je tv kunnen beïnvloeden. Wil je de tv gebruiken als kunstkader, dan open je T-exhibition; daar vind je niet alleen een ruim aanbod kunst, je kunt er ook AI-kunst genereren. TCL Channels biedt gratis streaming-content, mét advertenties uiteraard. De Google TV-interface werkt vlot en de gebruikservaring is prima. Ook als je even in de instellingen wilt duiken of een andere input wilt selecteren heeft TCL voor een handige interface gezorgd.

De zwarte rechthoekige afstandsbediening wint geen prijs voor innovatie, maar werkt wel prima. De toetsen voelen zacht aan en hebben een zuivere aanslag. De lay-out is redelijk klassiek en er is nog een numeriek toetsenbord aanwezig. De ingebouwde microfoon is handig voor zoekopdrachten. Onderaan de afstandsbediening zijn zes sneltoetsen te vinden: voor Netflix, Prime Video, YouTube, de mediaspeler, TCL Channels en Disney+. 

De eenvoudige afstandsbediening.

Prima beeldverwerking

De AiPQ Pro-processor die je in de C6K vindt, gebruikt TCL ook in zijn hoger geplaatste modellen. Dat is goed nieuws, want je hoeft dus niets in te leveren op dit vlak en de resultaten zijn erg goed. Wat ons vooral opvalt, is dat HDR-content met zachte kleurgradiënten nu quasi-foutloos en zonder kleurstroken op het scherm verschijnt. Je hoeft daarvoor zelfs geen ruisonderdrukking te activeren. In SDR-content kan dat verschijnsel wel nog zichtbaar zijn, maar met wat lichte ruisonderdrukking worden de meeste hinderlijke kleurstroken weggewerkt. Alleen heel lastige gevallen blijven licht zichtbaar. De processor scoort ook erg goed op deinterlacing van live-tv (1080i) en heeft prima upscaling. Een klein beetje extra scherpte (tot maximaal 5) kan het beeld wel gebruiken.

Voor sport en games is bewegingsscherpte erg belangrijk, en die is prima. De randen van bewegende voorwerpen hebben een heel licht vage rand. Oledmodellen blijven wel uitgesproken beter op dit vlak. Wie dat wil verbeteren, kan overschakelen naar een 240Hz-verversingssnelheid. Bij 4K-beeldmateriaal gaat dat ten koste van wat verticale resolutie, maar het verlies is erg klein. Gamers kunnen in Full-HD zelfs tot 288 Hz gaan. Voor film zien we weinig meerwaarde. Wil je de judder van films wat intomen, dan activeer je de motion interpolation; stel de sterkte in naar eigen smaak. 

©TCL

Zijn 180 dimmingzones voldoende?

Het grote voordeel van miniled-achtergrondverlichtingen is dat ze een groot aantal dimmingzones kunnen bieden. Die zijn essentieel om het contrast van de televisie naar een hoger niveau te tillen. De 55C6K moet het echter stellen met 180 zones (18 x 10). Dat is een flinke downgrade ten opzichte van de 55C7K, die kan uitpakken met 720 zones (36 x 20). Het lcd-paneel zelf heeft een eigen contrast van ongeveer 4600:1, en dat is weliswaar iets lager dan wat we bij andere TCL-modellen zagen, maar zeker niet slecht. Met local dimming geactiveerd stijgt het contrast naar 8400:1, een bescheiden verbetering.

Op een eenvoudiger test scoort hij nog 27.800:1. Die cijfers laten zien dat dat 180 zones wel verbetering leveren, ook al is die aan de kleine kant. Maar het echte verschil zien we in allerlei testfragmenten. Is het beeld donker en zijn er veel kleinere lichtpunten, dan is er meer schaduwdetail zichtbaar dan wenselijk omdat de grote zones het contrast niet fijn genoeg kunnen controleren. Een snel bewegend voorwerp kan dan ook een kleine zone-overgang tonen.

We moeten daar wel bij vermelden dat de aansturing erg goed is; echte zonegrenzen zijn onzichtbaar, maar een incidentele halo is uiteraard niet te vermijden. Al die zaken zijn vooral van belang bij donkere beelden. Bij heldere beelden zien we dan weer een omgekeerd effect. Een donkere partij met scherp detail in een verder helder beeld is iets te helder en verliest zo wat detail. Dat effect is duidelijker in HDR. Al met al nog steeds een behoorlijk resultaat, maar van 180 zones mag je geen oledkwaliteit contrast verwachten. 

Bescheiden piekhelderheid

Ook op het gebied van piekhelderheid kan de C6K maar nauwelijks overtuigen. Op het 10%-venster in HDR Filmmaker Mode meten we 688 nits, op het volledig witte scherm 547 nits. TCL heeft de tv zo getuned dat hij op het 50%-venster nog naar 844 nits gaat. Dat zijn voor HDR eerder bescheiden resultaten, zeker aangezien de Filmmaker Mode de middentinten en helderste tinten te donker toont. Het kleurbereik haalt 88,5% P3. De C6K claimt een QLED-model te zijn, maar onze meting duidt eerder op een KSF-fosfor-achtergrondverlichting waarbij vermoedelijk erg weinig of geen quantum dots aanwezig zijn. Die QLED-vermelding zou TCL dan ook beter achterwege laten. Vergelijk die resultaten met de C7K (die wél echte quantum dots gebruikt) waar we 95% P3 halen en een piekhelderheid van 1850 nits op het 10%-venster, en je ziet dat het verschil groot is.

De C6K ondersteunt Dolby Vision IQ en HDR10+, naast HDR10 en HLG. In HDR Filmmaker Mode zijn niet alleen de helderste tinten te donker, de tv clipt ook wat witdetail weg, waardoor nuance in de helderste tinten kan verdwijnen. We activeerden dynamische tonemapping om dat tegen te gaan, maar dat maakt het beeld over het algemeen te helder, waardoor je minder contrastrijk beeld ziet. In SDR is het resultaat erg goed: de Filmmaker Mode levert een goede kalibratie, dus daar zie je de C6K op zijn best. Zowel in HDR als SDR was het schaduwdetail goed zichtbaar. 

Matige audio

De 40 watt sterke 2.1-audioconfiguratie met het label van Onkyo mag dan wel iets krachtiger zijn dan de gemiddelde lagere-middenklasser, toch laat het geen diepe indruk achter. Er is ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X, maar onze filmsoundtracks geven maar een matig tot erg beperkt surroundgevoel. Echte diepe bassen ontbreken, en zodra je het volume echt hoog zet, verdwijnt een deel van de bas en hoor je redelijk wat vervorming. De klank is goed genoeg voor doorsnee dagelijks gebruik, maar muziek- en filmliefhebbers kunnen beter een soundbar bij deze televisie gebruiken.

Conclusie

TCL pakt erg graag uit met zijn miniled-modellen, maar deze instapper maakt toch een aantal belangrijke compromissen. Dat leidt onmiddellijk tot zijn belangrijkste minpunt: de adviesprijs. Die is te hoog, zeker wanneer je die vergelijkt met de TCL C7K die nauwelijks duurder, maar wel aanmerkelijk beter is. De dynamische tonemapping van TCL kan beter, zeker gezien de basisprestaties. Met 180 zones kan hij immers geen hoge piekhelderheid leveren en ook geen indrukwekkend contrast. In HDR blijft hij daardoor wat achter, en de dynamische tonemapping maakt niet genoeg goed. Als we erg streng zijn, komt dat vooral omdat de andere miniled-modellen van TCL juist wél zo goed scoren. Maar eerlijk is eerlijk: deze TCL 55C6K levert nog prima prestaties, met mooie kleuren en voldoende piekhelderheid en contrast. De Filmmaker en Movie Mode zijn goed gekalibreerd en zeker in SDR is dat een mooie prestatie. Google TV zorgt voor een ruim entertainmentaanbod en er zijn aardig wat gaming-features. Kun je deze televisie met een mooie korting vinden, dan is hij zeker het overwegen waard!