iPhones krijgen 'ergens in 2024’ via een software-update een nieuwe manier om berichten te versturen via de Berichten-app. Naast iMessage en sms komt er nu ook RCS-ondersteuning beschikbaar. Dit berichtenprotocol wordt gezien als de opvolger van sms en kan vooral handig zijn voor Apple-gebruikers die willen communiceren met vrienden of familie met Android-smartphones.

Ook interessant voor jou: RCS is de opvolger van sms: wat moet je weten

Wat is RCS?

RCS staat voor Rich Communication Services en is te beschrijven als sms, maar dan met veel van de toeters en bellen van modernere communicatieplatformen zoals WhatsApp, Telegram en Signal. Denk bij die toeters en bellen aan leesvinkjes en typindicatoren (de drie bewegende bolletjes), maar ook de mogelijkheid om groeps-chats te starten en te (video)bellen. RCS is daarnaast technisch geavanceerder, waardoor het in staat is om foto’s, video’s en audiobestanden in hoge kwaliteit te verzenden.

In vrijwel alle opzichten lijkt RCS beter, vandaar dat het vaak de opvolger van sms wordt genoemd. Al is de kans dat sms daadwerkelijk vervangen gaat worden door RCS klein. Dat komt vooral omdat RCS (net als de vermeldde communicatieplatformen) enkel werkt via wifi of mobiele data. Op plekken zonder actieve dataverbinding (maar met een netwerkverbinding) blijft sms dus de enige optie, en dat zorgt ervoor dat dit protocol nooit helemáál zal verdwijnen.

Waarom voegt Apple RCS-ondersteuning toe?

Hoewel RCS steeds populairder wordt en ook Google het sinds enkele jaren ondersteunt, wilde Apple er lange tijd niet aan beginnen. Dat iMessage alleen werkt tussen Apple-apparaten is een grote troef: het zorgt ervoor dat in landen waarin apps als WhatsApp niet gemeengoed zijn, veel gebruikers haast verplicht in het Apple-ecosysteem moeten blijven om makkelijk met anderen te kunnen communiceren. Toen een journalist eind 2022 vroeg of Apple van plan was om RCS te ondersteunen omdat hij "als iPhone-eigenaar geen video’s kan sturen naar de Android van mijn moeder", reageerde Apple-ceo Tim Cook met een kortaf: "Koop een iPhone voor je moeder".

Waarom Apple nu ineens wel overstag gaat? Dat is niet helemaal duidelijk, maar waarschijnlijk heeft het te maken met een nieuwe Europese wetgeving. Onder de Digital Markets Act, die vanaf maart 2024 ingaat, moeten 22 platforms van Alphabet, Amazon, Apple, ByteDance, Meta en Microsoft aan allerlei regels voldoen. Zo moeten chatplatforms die hieronder vallen, ‘interoperabel’ zijn. Oftewel, zonder beperkingen kunnen samenwerken met andere chatplatformen. Als besloten wordt dat iMessage hieronder valt, moet het bedrijf het dus toestaan dat Apple-gebruikers iMessages sturen naar Android-eigenaren. Iets wat Google overigens graag ziet gebeuren; recentelijk heeft het bedrijf nog in een brief bepleit waarom iMessage onder de Digital Markets Act moet vallen.

Apple lijkt deze handreiking nu te doen in de hoop dat de EU het bedrijf vrijuit laat en iMessage niet aan opgedrongen regels hoeft te voldoen. Immers, Apple kan zo beargumenteren dat het een interoperabele berichtendienst heeft. Daarbij kan wel meteen een kanttekening geplaatst worden: zoals we verderop zullen uitleggen, wil Apple RCS echter als aparte optie aan de Berichten-app toevoegen, en dus niet in iMessage integreren. Apples 'eigen' dienst behoudt daarmee wat (kleine) voordelen ten opzichte van RCS en zodoende wordt de communicatie met Android-gebruikers niet helemaal gelijkgetrokken met de onderlinge communicatie tussen twee Apple-eigenaren. Of de EU hierin meegaat, is echter nog maar de vraag.

©Denys Prykhodov

In hoeverre verschilt RCS van diensten als iMessage en WhatsApp?

Waar Google automatisch alle berichten die via de Berichten-app op Android-apparaten worden verstuurd voorziet van RCS, heeft Apple laten weten het anders aan te pakken. Net zoals sms en iMessage van elkaar losstaan in de Berichten-app op iOS-toestellen, moet ook RCS een losstaande optie worden. RCS heeft overigens wel meer overeenkomsten met iMessage dan met sms, aangezien iMessage de eerdergenoemde toeters en bellen van modernere applicaties ook al heeft.

Het grote verschil is dat RCS een extern, standaardprotocol is. Iedere fabrikant kan dit protocol in zijn smartphone integreren, ongeacht het besturingssysteem. Dit is een belangrijk onderscheid ten opzichte van iMessage, aangezien Apple die dienst exclusief voor iOS-gebruikers houdt; Apple-gebruikers kunnen via de Berichten-app enkel sms'jes sturen naar Android-gebruikers, en dus geen iMessages. Dat brengt beperkingen met zich mee. Sms is bijvoorbeeld standaard niet in staat om foto’s en video’s mee te sturen. Door middel van een aanvullend protocol (mms genaamd) is dat weliswaar wel al enige tijd mogelijk, maar door technische beperkingen wordt de kwaliteit van die bestanden flink verlaagd. Met RCS moet het echter net zo makkelijk worden om foto’s en (korte) video’s in hoge kwaliteit naar Android-gebruikers te sturen als dat je dat nu al met je iPhone naar Apple-gebruikers kunt doen.

Het wordt voor Apple-eigenaren dan ook onder meer mogelijk om via de Berichten-app te (video)bellen, een spraakbericht achter te laten, hun locatie te delen en groeps-chats te starten met Android-gebruikers. Al deze dingen kunnen natuurlijk ook allang via externe berichtendiensten als WhatsApp. Die app is in Nederland en veel andere Europese landen helemaal ingeburgerd, maar voornamelijk in de VS wordt er nog veelal gebruikgemaakt van de standaardberichtendiensten (oftewel sms/iMessage) en is het niet zo vanzelfsprekend om iedereen te kunnen ‘appen’. Dat is dan ook de groep voor wie RCS-ondersteuning vooral een groot verschil gaat maken.

Wat tot slot voor een belangrijk verschil is ten opzichte van apps als WhatsApp is dat RCS standaard geen end-to-endversleuteling bevat. Dat houdt in dat RCS-berichten door de provider in te zien zijn. Googles versie van RCS bevat wél e2e-encryptie, maar dat komt omdat het bedrijf zelf een extensie aan het protocol heeft toegevoegd. Apple heeft al laten weten dat het zoiets niet van plan is. De techreus wil naar eigen zeggen dat de maker van RCS e2e-versleuteling standaard toevoegt aan het protocol. iMessage bevat overigens wél end-to-endencryptie; alweer een kleine troef waarmee Apple hoopt dat zijn eigen gesloten berichtendienst alsnog populair blijft.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.