De Galaxy A-serie van Samsung is niet voor niks populair: de smartphones bieden altijd veel waar voor een bescheiden prijs. Of dat ook het geval is bij de nieuwste Samsung Galaxy A-smartphones lees je in deze Samsung Galaxy A53 review.

Als je op zoek gaat naar een betaalbare smartphone kun je er zeker van zijn dat er een smartphone in de zoekresultaten opduikt in de Samsung Galaxy A-serie. Dat komt niet alleen omdat Samsung een populair en vertrouwd merk is, maar ook omdat het een andere belangrijke troefkaart heeft ten opzichte van Chinese smartphonemerken in dezelfde prijsklasse: update-ondersteuning. 

Een nieuw model van de Samsung Galaxy A53 gaat daarmee minimaal vijf jaar mee dankzij veiligheidsupdates en kan minstens vier Androidversie-updates verwachten. Dat durven merken als OnePlus, Motorola, Xiaomi (inclusief submerken Redmi en Poco), TCL en Oppo niet te bieden. Deze fabrikanten proberen de gebruiker te paaien met een veelvoud aan smartphones met indrukwekkende specificaties voor een scherpe prijs, zoals snelle chipsets en een achterzijde die vol zit met zoveel mogelijk cameralenzen… 

Alleen softwarematig is het vaak huilen met de pet op: geen versie-updates, een paar (traag uitgerolde) veiligheidsupdates en een Androidskin bomvol dubieuze apps en diensten.

Samsungs tactiek is meer op de software gericht, niet op de specslijsten. Een tactiek die werkt, aanzien het merk nog steeds erg populair is als het aankomt op smartphones. Zowel budgettoestellen als de high-end smartphones. Want goede software maakt het verschil: op cameragebied en levensduur (dankzij de updates).

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©Joris Peterse

Galaxy A52 of Galaxy A53?

Met een (advies)prijskaartje van 359 euro is de Samsung Galaxy A53 een toegankelijk geprijsde smartphone, net als zijn voorgangers. De Samsung Galaxy A52 en Galaxy A52s. Er zijn wel wat eigenaardige verschillen te merken ten opzichte van de voorganger.

Allereerst is de vermelde minimale updatesupport iets verlengd: vier Android-updates en vijf jaar veiligheidsupdates. Het schermpaneel is er ook wat op vooruitgegaan, net als de camera. Ook heeft de accu een flinke, fijne upgrade gekregen.

Toch lijkt het toestel er niet op alle manieren op vooruitgegaan. De audiopoort moet het veld ruimen, er is geen adapter in de doos aanwezig. Ook is de vlotte Snapdragon-chipset vervangen door een wat minder presterende Exynos-chipset van eigen makelij. Een eigenaardige keuze en bij het instellen merk je al dat het toestel hier en daar een stottering laat merken. De chipset ondersteunt overigens wel gewoon 5G, geen wifi 6.

Een paar eigenaardige keuzes maken de Samsung Galaxy A53 geen afrader en een slimmere keuze dan de Galaxy A52 of A52s.

Hardware

De Galaxy A53 heeft een prettig formaat, dankzij een scherm met een doorsnee van 6,5 inch. Hoewel de achterzijde en randen zijn van plastic gemaakt zijn voelt het toestel niet goedkoop aan. Het scherm heeft een degelijke beeldkwaliteit als het aankomt op kleurweergave, helderheid en verversingssnelheid. De verversingssnelheid is maximaal 120 hertz, maar niet dynamisch. Om de accuduur te verlengen kun je eventueel kiezen voor 60 hertz. Zoals je van Samsung-smartphones intussen gewend mag zijn is er een cameragat in het scherm aan de bovenzijde van het toestel en een vingerafdrukscanner onder het scherm.

De Exynos-chipset is niet de snelste en 6GB aan werkgeheugen houdt niet over, maar het is voldoende voor alle nodige apps en games. De accuduur is prima, in praktijk kwamen we zo’n anderhalve dag door met een volle accu. Qua oplaadmogelijkheden valt het wel wat tegen: geen snelladen, geen draadloos laden en geen adapter.

©PXimport

Camera’s

Waarschijnlijk heeft Samsung zich qua camera’s toch laten afleiden door de concurrentie, die vaak kiezen voor kwantiteit aan lenzen dan kwaliteit van de foto’s en video’s. De Galaxy A53 heeft namelijk vier lenzen aan de achterzijde. Naast de reguliere lens is er ook nog een groothoeklens, zoomlens en macrolens. 

De lenzen waarmee je inzoomt zijn echter van zulke bedenkelijke kwaliteit, dat je ze in praktijk beter niet gebruikt. De twee vijf megapixellenzen kunnen totaal niet overweg met weinig licht of tegenlicht, waardoor foto’s gruizig en ongedetailleerd zijn. Kortom, waardeloos. Het verklaart wellicht waarom de macro-functionaliteit diep verscholen zit in de camera-instellingen.

Het zijn de groothoeklens en reguliere lens waar je beter op terugvalt. Eerstgenoemde heeft ook wat moeite met tegenlicht en weinig licht, maar weet meer detail vast te leggen. Handig bijvoorbeeld voor landschapsfotografie. Gebruik je de groothoeklens voor een object dat dichtbij staat, dat treedt er wat kromming op.

De reguliere lens staat zijn mannetje voor de prijsklasse waarin de smartphone zich bevindt en maakt vooral bij de eerder genoemde moeilijke lichtomstandigheden het verschil ten opzichte van camera’s van concurrenten en de Galaxy A52.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Cameralenzen van links naar rechts: groothoek, regulier, zoom, macro.

Software: Android 12 met OneUI

Als het aankomt op de ondersteuning zit je met de Galaxy A52 goed. De softwareskin biedt veel functionaliteit en oogt herkenbaar. Toch valt er wel wat aan te merken op de voorgeïnstalleerde apps. Bloatware van Microsoft, Facebook en Booking.com, naast tal van Samsung-diensten en Bixby. Zelfs in het instellingenvenster is de overbodige McAfee-virusscanner verscholen.

Erger wordt dat bij het instellen legio aan ‘aanbevolen’ apps worden aangeboden, zoals nutteloze games en tweede (!) net zo overbodige virusscanner. Dit soort praktijken horen niet thuis op een apparaat dat van jou is.

Lees ook: Zo verwijder je ongewenste apps van je Samsung Galaxy-telefoon

©PXimport

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Alternatieven voor de Samsung Galaxy A53

Vanwege de ondersteuning en betere camera kan ik de Galaxy A53 aanbevelen ten opzichte van concurrenten zoals OnePlus’ Nord-serie en andere Chinese merken als Motorola, Oppo en Xiaomi (inclusief submerken Poco en Redmi). Ook ten opzichte van de Galaxy A52 is een stapje vooruit gedaan, hoewel de chipset en wat stabieler lijkt te presteren.

Ook de iPhone SE weet niet te tippen aan de Galaxy A53, hoewel de iPhone nog wat langere update-ondersteuning krijgt en de chipset een stuk vlotter draait, is het qua camera, scherm en vooral accuduur wel een forse stap achteruit bij Apple.

Conclusie: Samsung Galaxy A53 kopen?

De Samsung Galaxy A53 is een veilige keuze als je een nieuwe smartphone zoekt. De update-ondersteuning en camera vallen positief op. De overige cameralenzen zijn wat overbodig en de prestaties niet om over naar huis te schrijven. Verder beschikt de smartphone over een prettig formaat, scherm en accuduur.

Je hebt besloten om je huis duurzamer te verwarmen met een hybride warmtepomp. Een uitstekende keuze die je energierekening flink kan verlagen. Nu sta je voor een volgende beslissing: wordt het een monoblock- of een split-warmtepomp? In dit artikel leggen we de verschillen uit.

Partnerbijdrage: in samenwerking met Intergas

Voordat we de verschillen bespreken, is het goed om te begrijpen hoe een warmtepomp werkt. In essentie haalt een warmtepomp energie uit de buitenlucht en zet deze om in bruikbare warmte voor je huis. Dit proces is enorm efficiënt en kan daarom een forse besparing op je verwarmingskosten opleveren. De twee hoofdtypes die we hier bespreken zijn de monoblock- en de split-warmtepomp.

Wat is een monoblock-warmtepomp?

Een monoblock-warmtepomp is een alles-in-één oplossing. Zoals de naam al suggereert, bestaat deze uit een grote unit die buiten wordt geplaatst. Deze robuuste unit bevat alle technologie die nodig is om warmte uit de buitenlucht te halen en door te geven aan je verwarmingssysteem. De behuizing is stevig gebouwd om weersinvloeden te weerstaan, wat resulteert in een relatief zwaar apparaat – vaak meer dan 80 kilo. Ondanks zijn omvang wordt een monoblock-warmtepomp direct aangesloten op je bestaande verwarmingssysteem, wat de installatie in zekere zin vereenvoudigt.

©Intergas

Wat is een split-warmtepomp?

In tegenstelling tot de monoblock bestaat een split-warmtepomp uit twee afzonderlijke delen: een buiten- en een binnenunit. Deze twee units werken samen om je huis te verwarmen. De buitenunit haalt warmte uit de lucht, waarna deze via speciale leidingen naar de binnenunit wordt getransporteerd. Vervolgens geeft de binnenunit de warmte af aan je verwarmingssysteem.

De buitenunit van een split-systeem is kleiner dan een monoblock, maar even robuust gebouwd. De binnenunit is compact en stil, en wordt meestal op zolder of in een bijkeuken geplaatst. Een belangrijk detail is dat de installatie vanwege het speciale koudemiddel in de leidingen tussen de twee units door een erkende vakman moet gebeuren.

Voor- en nadelen van een monoblock-warmtepomp

Een monoblock-warmtepomp, zoals de Intergas Xtend Monoblock, blinkt uit in efficiëntie. Hij kan meer warmte uit de lucht halen en hogere temperaturen bereiken, waardoor je cv-ketel minder vaak hoeft bij te springen. De grote ventilator van een monoblock produceert doorgaans minder geluid dan de kleinere ventilator van een split-systeem. Ook is de installatie vaak eenvoudiger, omdat er alleen waterleidingen op je cv-systeem aangesloten hoeven worden.

Er zijn echter ook uitdagingen. Een monoblock neemt meer ruimte in beslag en is zwaarder, wat een stevige ondergrond vereist. De waterleidingen naar je huis moeten goed worden beschermd tegen vorst. Tot slot is een monoblock meestal duurder in aanschaf dan een split-systeem.

©Intergas

Voor- en nadelen van een split-warmtepomp

Split-warmtepompen hebben als groot voordeel dat ze goedkoper zijn in aanschaf. Ze zijn ook compacter, wat handig is als je weinig buitenruimte hebt. Je kunt de buitenunit bijvoorbeeld aan de gevel van een appartement hangen. Een ander pluspunt is dat je de buiten- en binnenunit verder uit elkaar kunt plaatsen dan bij een monoblock mogelijk is.

Daar staat tegenover dat de kleinere ventilator van de buitenunit sneller moet draaien en daardoor meer geluid maakt. Een split-systeem haalt doorgaans ook iets minder warmte uit de lucht, waardoor je cv-ketel vaker moet bijspringen. De installatie is ingewikkelder vanwege de speciale leidingen die tussen de binnen- en buitenunit moeten komen.

Zowel monoblocks als split-systemen hebben dus hun voor- en nadelen. Wil je een keuze maken die bij jou past? Neem dan contact op met Intergas. De experts helpen je graag verder.

QNED, het antwoord van LG op quantum dots, wordt toegepast in deze miniled lcd-tv. Dit type televisie is inmiddels erg populair geworden, ook in het subtop- en middensegment van het tv-aanbod. Heeft deze LG 65QNED91T6A genoeg in huis om de concurrentie de baas te blijven?

Deze LG-televisie past perfect in het rijtje van moderne, prima afgewerkte televisies die we dit jaar al vaker voorbij zagen komen. Het toestel is vrij slank dankzij het profiel van slechts 45mm, heeft een mooie metaalkleurige rand rondom en een vlakke rug. Aan de zijdes is de rug zoals bij de meeste toestellen wat afgeschuind. De centrale voet biedt geen verschillende draaiposities, maar het scherm staat desondanks toch 7cm hoog boven het tv-meubel, zodat een soundbar goed onder het scherm past. Het enige echt opvallende kenmerk? Het toestel is relatief zwaar, namelijk 35kg inclusief voet.

De tv beschikt over vier HDMI-poorten die allemaal de maximale HDMI 2.1-bandbreedte van 48Gbps bieden. Dat is nog steeds vrij zeldzaam, maar is wel goed nieuws voor gamers met meerdere high-end gaming-bronnen. Er is ondersteuning voor ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync) en op één poort kun je ARC/eARC gebruiken. De input-lag is iets hoger dan bij de oled-modellen, maar blijft zeer goed, 17,0ms (4K60) en 7,6ms (2K120). Wie de tv wil uitbreiden met draadloze luidsprekers, kan gebruik maken van het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association). Je bent wel beperkt tot 2.1-configuraties, een WiSA surround-opstelling is dan helaas niet mogelijk.

Niet alle minileds zijn gelijk

Het gebruik van minileds voor de achtergrondverlichting is iets waar fabrikanten graag mee uitpakken, maar het resultaat per merk en model kan sterk uiteenlopen. Minileds verdelen de achtergrondverlichting in meer segmenten dan wanneer er gewone leds worden toegepast. Het aantal zones kan sterk verschillen, van 100 tot meer dan 1.000. Dat heeft uiteraard impact op de prestaties wat betreft contrast en helderheid.

Deze LG heeft een achtergrondverlichting met 16x10 (160) zones, en dat is vandaag de dag toch redelijk weinig. Concurrenten zitten in dit segment al op 1.500 zones. Het eigen contrast van het VA-paneel is goed, 4.800:1, maar met dat beperkt aantal zones stijgt dat nauwelijks naar 5.000:1, en dat is vooral ook omdat LG erg voorzichtig is met de dimming. Op eenvoudigere testen kan dit wel naar 35.000:1 stijgen. Naar een reden hoeven we niet ver te zoeken, agressief dimmen met zo weinig zones maakt de zonegrenzen zichtbaar, ook omdat ze soms wat traag reageren. Dat stoort erg en hierdoor is een vage halo rond heldere voorwerpen op een donkere achtergrond dan ook onvermijdelijk.

©LG Electronics

Ook op het vlak van helderheid doet de LG op veel vlakken onder voor de concurrentie. Op een 10% venster meten we in de goed gekalibreerde HDR Filmmaker mode 1.099 nits, en op het volledig wit beeld haalt hij nog 644 nits. Dat was twee jaar geleden weliswaar nog acceptabel, maar nu concurrenten vlot over de 2.000 nits gaan, is dat toch wat te beperkt. Het kleurbereik scoort wel uitstekend, daar meten we 95% P3.

Toch heeft LG nog een sterke troef in handen, namelijk de uitstekende kalibratie af fabriek. De Filmmaker mode is zowel in SDR als HDR bijzonder goed gekalibreerd. Dat betekent dat je kunt rekenen op veel schaduwnuances, een neutrale grijsschaal en mooie, natuurlijke kleurweergave. Met HDR10-beeld kan LG’s dynamische tone mapping prachtige resultaten opleveren en daarmee maakt de tv het beste van zijn kleurbereik en helderheid. Witnuances en intense kleuren worden uitstekend bewaard. Alleen heel donkere HDR10-scènes lijden wat onder het beperkte aantal zones, die beelden worden iets té donker. De QNED91 ondersteunt ook Dolby Vision, maar geen Dolby Vision IQ zoals bij de oled-modellen.

Uitstekende beeldverwerking

Naast een uitstekende kalibratie toont deze LG ook sterke prestaties voor beeldverwerking. Dat dankt de tv aan zijn Alpha 8-processor die verbeterd werd met eigenschappen en functies die vorig jaar nog exclusief voor de Alpha 9-processor waren. We kunnen zelfs zeggen dat de LG geen echte zwakke plekken meer heeft. Deinterlacen van 1080i-beelden zoals die van live tv, doet hij prima zodat je zelden nog een gekartelde rand ziet. Upscaling en ruisonderdrukking maken van oudere content mooie 4K-beelden, al kun je van oudere videocontent zoals dvd’s geen wonderen verwachten. Via een superresolutie-bewerking kan de tv wat fijn extra detail toevoegen, dat werkt goed voor HD-materiaal, maar kan bij dvd’s bijvoorbeeld wel voor een wat overbewerkt resultaat zorgen. De ruisonderdrukking kan ook kleurstroken in zachte gradiënten wegnemen.

©LG Electronics

Een lcd-paneel heeft minder bewegingsscherpte dan een oled-paneel, en dus maskeert het fijn detail in snelle actiescènes. Bewegende voorwerpen hebben soms een wazige rand of tonen een beperkt sleepspoor. LG biedt met Motion Pro verschillende opties om dat te elimineren, maar introduceren op hun beurt juist weer andere problemen, dus deze functie kun je beter uit laten staan. Heb je een hekel aan schokken in het beeld wanneer de camera snel beweegt, activeer dan de Trumotion-functie. Zeker voor sport is dat prettig, maar voor film blijft het vaak een kwestie van smaak.

Degelijke audio

De QNED91 is uitgerust met een 2.2-systeem van 40 watt, en ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X. Onze filmfragmenten klonken prima met een aangename warme klank en een vleugje ruimtelijkheid. Die echte surround sound-ervaring kan je uit dit soort systeem niet halen, zelfs niet met ondersteuning voor de modernste audioformaten. Dat AI niet altijd de juiste resultaten geeft, werd hier bevestigd. De tv heeft een AI-Pro mode voor geluid, maar die klonk erg slecht, zeker voor muziek. In de muziek audiomode konden we het resultaat wél waarderingen, als loop je daar wel tegen beperkingen aan wanneer je voor hardere muziekgenres zoals metal kiest. Met het volume op ongeveer driekwart hoor je de woofer trillen in het chassis en gaat de bas uit de bocht. Al bij al een degelijk resultaat, in lijn met deze categorie. 

WebOS 24, helaas met reclame

De smart tv-omgeving van LG, WebOS, heeft veel goede punten. Zo vind je nagenoeg alle streaming-apps op dit platform, zowel internationaal als lokaal. Daarnaast heeft LG op de 2024-versie van webOS naast Airplay 2 ook Google Cast geïmplementeerd zodat je vanaf je smartphone, Android of iOS, moeiteloos content naar de tv kunt streamen. Apps en andere functies zijn gegroepeerd in zogeheten Quick Cards, zodat je gemakkelijk bepaalde functies kunt terugvinden.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Er zijn Quick Cards voor Thuis-hub, Sport, Thuiskantoor, Games, Muziek, Toegankelijkheid en sinds kort ook voor Leren en Groeien. De lay-out van WebOS zelf is vrij eenvoudig en ook redelijk compact zodat je niet nodeloos hoeft te scrollen om iets te vinden. De Magic Remote van LG waarmee je een cursor bestuurt door naar het scherm te wijzen blijft ook een belangrijke factor in het gebruiksgemak. Aangezien smart tv-platformen nog steeds evolueren is het ook erg fijn om te weten dat LG nu vijf jaar lang de nieuwste versie van WebOS op je tv belooft te plaatsen. In dit overzichtsartikel vind je alle info over webOS.

Toch heeft LG wat ons betreft een foute beslissing genomen. De fabrikant toont namelijk nu reclame op het Home-scherm, en die reclame is in tegenstelling tot bij andere fabrikanten niet beperkt tot content, maar kan bijvoorbeeld ook een sportwinkel of automerk tonen. Dat is echt wel het laatste wat we willen. Zelfs de screensaver kan reclame tonen (al zagen daar gelukkig alleen LG’s eigen LG Channel-dienst). Je kunt de reclame uitschakelen via de instellingen, iets dat we dan ook van harte aanraden.

Conclusie

De 65QNED91T6A kan zijn miniled-beloftes niet echt waarmaken. Het aantal zones in de achtergrondverlichting is vrij laag, waardoor er maar een beperkte verbetering van het contrast is. Ook op het gebied van piekhelderheid scoort hij niet overdreven goed. Als we naar concurrenten in deze categorie kijken, zoals Hisense of TCL, dan bieden die meer zones, beter contrast en meer piekhelderheid. LG slaat de plank verder ook mis door reclame op het Home-scherm toe te laten, dat zetten we onverbiddelijk uit.

Ondanks die beperking levert de tv nog voldoende contrast en piekhelderheid, en gecombineerd met een ruim kleurbereik en zeer goede beeldverwerking levert dat alsnog erg mooie beelden. De tv is op zijn best in verlichtte woonkamer. Hij ondersteunt Dolby Vision, maar geen HDR10+. LG vangt dat uitstekend op door zijn eigen dynamische tone mapping. Dat illustreert dat goede beeldverwerking net zo belangrijk als puur contrast of piekhelderheid. WebOS is een prima smart tv-systeem met ruim aanbod apps en functies en nu ook met de garantie voor vijf jaar nieuwe versies voor het OS. De prijs is wat ons betreft echter nog iets te hoog.