Niet alles uit China is goedkope namaak, bewijst de OnePlus One. De Chinese smartphonefabrikant heeft met een slimme verkoopstrategie en een toestel met veelbelovende specificaties alle ogen op zich gericht, want voor een habbekrats zou je één van de beste telefoons op de markt in bezit hebben. Dat klinkt als een uitdaging, en eentje die wij graag aannemen, dus gingen we aan de slag met de OnePlus One.

Ineens was OnePlus er. Het enigmatische bedrijf kwam van de ene op de andere dag op de markt met een telefoon die net zo goed beloofde te zijn als de iPhone 5S of de Samsung Galaxy S5. Maar waar die massageproduceerde smartphones makkelijk 700 of 800 euro kunnen kosten, betaal je voor de OnePlus One slechts een derde van die prijs. Voor slechts 269,- heb je de telefoon al, inclusief verzendkosten. Betaal je 30 euro meer, krijg je de variant met 64 gigabyte (in plaats van de normale 16).
 

©CIDimport

De OnePlus One heeft één groot nadeel: Hij is amper verkrijgbaar. Hij is niet te koop in de winkel, en ook niet via een provider of in combinatie met een abonnement. Je kunt de OnePlus One alleen direct via de fabrikant kopen, en daarvoor heb je een uitnodiging nodig. Die zijn zeldzaam, je kunt ze alleen krijgen van anderen die de telefoon hebben gekocht. Dat invite-systeem werkt verrassend goed voor OnePlus, want door de telefoon zo te hypen maar amper te verkopen, is er veel meer vraag naar het toestel dan er aanbod is. Dat is wel te zien aan websites als Ebay en Marktplaats, waar de invites voor veel geld worden verkocht.

Claimen dat je net zo goed bent als de 2 of 3 keer zo dure concurrentie is nogal ambitieus. De vraag is of de telefoon zijn verwachtingen waar kan maken. Wij liepen een maand rond met het toestel en bekeken of de OnePlus One echt zo goed is als de makers durven te beweren.

Uiterlijk

©CIDimport

De OnePlus One trekt meteen de aandacht door zijn uiterlijk. De telefoon heeft een groot en helder scherm, maar valt vooral op door zijn sjieke achterkant. OnePlus noemt het zelf een "gezandstraalde" behuizing. Die ziet er wat uit als donker schuurpapier en voelt apart aan in je hand. In eerste instantie zou je denken dat je daar snel krassen op gaat zien, maar na een maand zonder extra hoesje kunnen we nog steeds geen enkel krasje vinden op het toestel. De behuizing is ook erg stevig, is nergens in te drukken en zit muurvast, al kun je de achterkant wel loshalen om bijvoorbeeld een andere behuizing te nemen - OnePlus biedt verschillende unieke omhulsels aan op zijn website.
 

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

©CIDimport

Het is niet alleen het uiterlijk van het toestel zelf dat opvalt. Alles aan de OnePlus One is prachtig afgewerkt en het oog voor detail is verbluffend. De rode huiskleur van de website komt overal terug, bijvoorbeeld in de meegeleverde usb-kabel waar het logo'tje van OnePlus op prijkt. Ook de verpakking is gedetailleerd (de telefoon zit in een knalrode doos), en zelf als het je lukt de robuuste achterkant te verwijderen zie je de felrode batterij.
 

©CIDimport

Scherm

De OnePlus One heeft een scherm van 5,5", wat aan de grote kant is. Het is even groot als de iPhone 6 Plus, en eerlijk is eerlijk, die maat is niet voor iedereen. Het voelt enorm in je hand, en als je wat kleinere handen hebt is het toestel eigenlijk moeilijk te bedienen. Vooral typen zul je echt met 2 handen moeten doen, en je zult voor jezelf moeten beslissen of je dat wil of niet.

Het hangt van je persoonlijke voorkeur af of je dat een voor- of een nadeel vindt. Persoonlijk houden wij er wel van, omdat informatie op een groot scherm makkelijker te lezen is, maar we kunnen ons voorstellen dat je het toestel eigenlijk te veel van het goede vindt.

Om je een idee te geven van de grootte van de telefoon, staat hij hieronder op de foto met de iPhone 5S, en daarnaast naast een iPhone 6 Plus.

©CIDimport

©CIDimport

Buiten dat is het scherm wel van bijzonder hoge kwaliteit. Het 1080p full-HD-scherm is haarscherp (met een resolutie van 401 pixels per inch), en is zo helder dat je het ook in de volle zon makkelijk kunt lezen.

Ook de kijkhoek is prettig. Die ligt volgens de specificaties van OnePlus op 178 graden, wat betekent dat je zowat vanaf iedere kant op het scherm kunt kijken en het nog steeds goed kunt lezen.

Het scherm is gemaakt van het speciale "Gorilla Glass". Dat bestaat uit 3 lagen, die ervoor zorgen dat er minder snel krassen op het apparaat komen, en inderdaad, na anderhalve maand ziet het scherm er nog steeds haarfijn uit.

De OnePlus One heeft een erg gevoelig scherm. Je kunt zeggen dat de telefoon soms zelf té goed reageert op je aanrakingen. Zeker bij het schrijven moet je in het begin even wennen aan de gevoeligheid ervan. Zeker wanneer je snel typt met 2 vingers, registreert het scherm je aanrakingen iets te snel waardoor je autocorrect rare woorden voor je gaat spellen - ik schrijf net iets te vaak 'nierbekkenontstekking' in plaats van 'niet'. Een recente update voor het toestel heeft dat euvel echter grotendeels verholpen, en bovendien raak je er snel genoeg aan gewend.

Heel veel uren op één batterij

De batterij van de telefoon is één van de beste die we ooit getest hebben - met 3,100mAh draag je de OnePlus One makkelijk een volle dag met je mee, waardoor je zelfs met intensief gebruik nooit tussendoor een oplader nodig hebt.

De One maakt zowel qua hardware als software op een paar slimme manieren gebruik van technieken die zorgen voor een flinke accubesparing. Hoe dat precies werkt, is een erg technisch verhaal, maar feit blijft dat de accu ervan aanzienlijk langer meegaat. Ook het opladen van de batterij gaat, weer via speciale technieken, een stuk sneller dan bij andere toestellen. Daardoor heb je binnen 2 uur een bijna volledig opgeladen toestel.

Het nadeel is wel dat het accu-icoontje niet even consistent werkt. Zo zit je 's ochtends binnen een uur rond de 80%, kun je vervolgens de hele dag met het toestel doen tot de 20%, en knallen die laatste procenten er ook in een uurtje doorheen. Daar moet je even aan wennen, want "nog 15%" betekent op de OnePlus One dat je nu toch wel een stopcontact moet zoeken.

Strakke plaatjes met snelle camera

De camera maakt prima foto's, door zijn resolutie van 13 megapixels en een maximale scherptediepte van f/2.0. De foto's bieden voldoende detail en het toestel kiest zelf meestal voor de juist witbalans, al moet je daarvoor soms wel je focus handmatig scherpstellen. Wel is er op donkere foto's af en toe wat ruis te zien, maar dat is nergens heel storend. Het valt op dat de camera vooral snel is, want hij maakt eigenlijk direct de juiste plaatjes zonder zich te hoeven scherpstellen.

©CIDimport

Ook wat video's betreft kun je met de OnePlus One vooruit: het toestel schiet makkelijk 4K-beelden in heldere kwaliteit. Ook zit er in de video-functie een slow-motion-optie en kun je sinds de laatste update ook timelapses maken. Bovendien kun je met de nieuwste update van het toestel ook foto's in hun RAW-bestand opslaan, wat de OnePlus One voor veel semi-serieuze fotografen een aantrekkelijk apparaat maakt.

De One maakt gebruik van een eigen camera-app die door de ontwikkelaars van Cyanogenmod zelf ontworpen is. Die app biedt veel opties om dingen aan te passen, zoals een oneindige scherptediepte of de ISO-waarde. Ook kun je direct vanuit de viewfinder filters over je foto's zetten door simpelweg door het scherm te vegen, maar in de praktijk betekent dat dat je veel foto's per ongeluk met het "Aqua-filter" maakt - de eerste filter die je per ongeluk aanzet.

©CIDimport

Ook over de camera aan de voorkant hebben we niets te klagen. De 5 megapixels zijn meer dan genoeg om te videobellen en uiteraard om selfies te maken. Bovendien vangt de voorcamera veel licht op waardoor ook die erg goed is.

Razendsnelle processor

De OnePlus One heeft een Snapdragon 801-processor van niet minder dan 2,5 GH. De telefoon is razendsnel, niet alleen dankzij de quadcore-processor (die ook in telefoons als LG G3 zit, maar ook doordat de telefoon draait op Cyanogenmod, de door ontwikkelaars gebouwde gratis mod voor Android-telefoons. Cyanogenmod is erg licht en heeft geen overbodige software die het toestel alleen maar trager maakt.

Naast de snelle processor heeft de OnePlus One ook een groot werkgeheugen van 3GB. Dat merk je meteen als je, zoals wij, graag veel apps na elkaar opent, gaat multitasken, of wanneer je veel tabs in je browser open hebt staan.

In de anderhalve maand dat we rondlopen met de OnePlus One zijn de keren dat de telefoon een klein beetje haperde op één hand te tellen. Zelfs met de zwaarste applicaties en moeilijkste processen heeft de One geen moment moeilijk gedaan en speelt hij alles naadloos af. In de praktijk heb je dat niet eens zo door, omdat het toestel nou eenmaal altijd werkt, maar elke keer als we daarna een andere Android-smartphone gebruikten viel de lag in die toestellen meteen op. Met de OnePlus One erger je je eigenlijk nooit.

Besturingssysteem

De OnePlus One draait op de nieuwste versie van Android, 4.4.4. Het toestel heeft de nieuwste versie van Cyanogenmod als basis, wat betekent dat je niet de vervelende skin krijgt die veel grote fabrikanten als Samsung op hun Galaxy-toestellen meeleveren.

Cyanogenmod is een speciale launcher voor Android die door hobbyisten is ontwikkeld, en niet door fabrikanten. Dat betekent dat iedereen met het besturingssysteem aan de slag kan. Het voordeel daarvan is dat je een besturingssysteem krijgt zonder overbodige apps, geen "speciale functies" en geen flauwekul waar je eigenlijk niet op hoeft te wachten, maar je kunt het besturingssysteem helemaal aanpassen aan je eigen wensen.

Het nadeel is wel dat gebruikers van Cyanogenmod afhankelijk zijn van de grillen van de ontwikkelaars. Als de community op een dag stopt met het ontwikkelen voor de telefoon, hoef je geen grote updates meer te verwachten. Voorlopig lijkt dat echter niet het geval omdat de One een redelijk populaire telefoon is.

Cyanogenmod op de OnePlus One zit tjokvol met opties. Zowat iedere pixel van de telefoon is te tweaken, ieder menu is aan te passen op kleur, lettertype en grootte, waardoor je de One helemaal jouw telefoon kunt maken, en dat is erg prettig.

Nadeel: Niet overal 4G

Het grootste nadeel van de OnePlus One is dat je er (nog) niet overal mee op 4G kunt. Dat komt omdat providers 4G aanbieden in verschillende frequenties, 800 MHz en 1,800 MHz. Onder andere KPN en Vodafone maken gebruik van die eerste, maar de OnePlus One ondersteunt die frequentie niet. Alleen T-Mobile maakt gebruik van de 1,800 MHz-frequentie, maar dat netwerk is nog niet landelijk dekkend.

Er zijn wel plannen om de opvolger van 4G (4G+) op de hogere en snellere frequentie te laten lopen, maar het is maar de vraag wanneer daarvoor een landelijk dekkend netwerk is bij de grote providers. Dat duurt op z'n vroegst nog een jaar, dus zul je voor jezelf moeten uitmaken hoeveel waarde je hecht aan 4G-internet. Als het je niet uitmaakt en je met 3G ook prima uit de voeten kan, heb je niets te klagen. Maar wees ervan bewust dat je 4G niet overal zult halen.
 

Scherm5,5 inch/14 cmBesturingssysteemCyanogen 11S (Android 4.4.4)Resolutie1920 x 1080 full HD Gorilla Glass 

Kijkhoek 178 graden

Processor

Qualcomm Snapdragon 801

 2,5 GHz quadcoreWerkgeheugen3GB DDR, 1866MHzIntern geheugen16 GB 64GBVerbindingen4G op 1800 MHz Bluetooth 4.0 NFC & GPS WiFi 2.4/5GHz 802.11 b/g/n/acCameraSony Exmor IMX214 13 megapixel met f/2.0 scherptediepte 5 megapixel voorcameraBatterij3100 mAh  Prijs€ 269 (16 GB) € 299 (64 GB)

Conclusie: Koop dit apparaat!

De OnePlus One is qua prijs-kwaliteitsverhouding de allerbeste smartphone die je op dit moment kunt kopen. Dat zeggen we niet lichtzinnig; als je de OnePlus One kúnt kopen, doe dat dan. De schaarste is het grootste obstakel om het toestel te kopen, maar buiten is er geen enkel aspect van de OnePlus One dat niet boven het gemiddelde ligt. En als je daar dan ook nog eens de prijs van € 269,- optelt (of € 299,- voor de 64GB-versie), dan moet je dit apparaat gewoon hebben.

Met de Philips Hue Secure Video Doorbell hebben we de eerste slimme deurbel te pakken van het merk voor slimme lampen. Met een prijskaartje van 169,99 euro is-ie niet goedkoop, en de vraag is of de unieke gimmick de bel kan redden.

Met het submerk Secure biedt Philips Hue verschillende producten aan die buiten de strekking van slimme lampen en aanverwante accessoires vallen. Op ID.nl hebben we eerder de slimme binnencamera getest en nu is het de beurt aan de eerste deurbel van het merk: de Philips Hue Secure Video Doorbell. Zo op het eerste gezicht lijkt dit apparaat (voorzien van een IP54-certificaat) op een generiek model uit China: camera boven, belknop onder.

Unieke functie

Op technisch vlak doet de Philips Hue Secure Video Doorbell het in elk geval goed. Het systeem ondersteunt zowel 2,4 als 5 GHz en laat zich aansluiten aan de Hue Bridge (via het Zigbee-protocol). Je hebt die bridge niet nodig om de deurbel te kunnen gebruiken, maar als je dat doet (bijvoorbeeld met het nieuwe Pro-model van de Bridge) kun je een slimme koppeling realiseren met je bestaande netwerk van slimme lampen van dezelfde fabrikant.

©Wesley Akkerman

Na het installeren binnen de (nog altijd overzichtelijke) applicatie en het koppelen van de lampen, kan de verlichting in huis aanspringen op het moment dat iemand aanbelt. Dat gebeurt razendsnel (binnen een seconde), waardoor je snel doorhebt dat er iemand voor de deur staat. Verder kun je een Chime aan de Philips Hue Secure Video Doorbell koppelen, wat dan weer handig is voor plekken waar geen Hue-lampen hangen of waar je het deurbelgeluid niet hoort.

Producten installeren

De Chime is met 59,99 euro vrij prijzig. Gelukkig kun je voor 199,99 euro ook een pakket kopen waar beide producten in zitten. Dan krijg je dus zo'n 30 euro korting. Goed om te weten: je kunt die chime gewoon in een stopcontact plaatsen. Ook is het zo dat de Philips Hue Secure Video Doorbell niet werkt met de bestaande bel (wat sowieso meestal niet het geval is). Daarnaast hoor je heel snel geluid uit die chime komen wanneer iemand op de knop drukt. 

©Wesley Akkerman

De fysieke installatie van de Philips Hue Secure Video Doorbell kan wat meer tijd kosten dan je wellicht gewend bent van slimme deurbellen. Dit is namelijk een bedrade variant die niet op een batterij werkt. De deurbel werkt alleen met 12V-aansluiting, waardoor je mogelijk een transformator moet installeren en aan de slag moet met kabels en kroonsteentjes. Bovendien lijken de meegeleverde stroomkabels onvoldoende geïsoleerd tegen schade (zoals droogte of vocht).

Beeldkwaliteit en basisfuncties

De beeldkwaliteit laat dan weer weinig te wensen over. De Philips Hue Secure Video Doorbell beschikt over een 2K-resolutie. Dat is hoger dan het beeld van de twee bedrade Ring-deurbellen, die het moeten doen met 1080p of 1536p. De kleurweergave is meer dan redelijk, maar de lens lijkt minder goed overweg te kunnen met helderheid. Als de achtergrond lichter is dan de voorgrond, dan kan die laatste wat donkerder zijn dan we zouden willen op dit soort camera's.

Het gezichtsveld van 180 graden in zowel de lengte als breedte is meer dan welkom. Daardoor zullen weinig dingen je ontgaan. Als je de deurbel niet te hoog ophangt, kun je ook kleinere pakketjes in de tuin of op de mat zien liggen. Verder is er infrarood-nachtzicht en nachtzicht in kleur en kun je rekenen op allerlei basisfuncties van een slimme deurbel. Zo kun je met iemand voor de deur praten en kun je meldingen op basis van beweging ontvangen. Wel zo handig.

Gratis opslag, maar…

Waar Philips Hue je ook mee hoopt te overtuigen, is de gratis videogeschiedenis van de afgelopen 24 uur. Als je dus nog snel iets wilt opzoeken van de afgelopen dag, dan kan dat. Je bent dan niet verplicht een abonnement af te nemen. Lokaal video's opslaan is helaas niet mogelijk, zoals dat wel vaak bij de Eufy's van deze wereld kan, waardoor je voor verdere bewaarbehoeften toch afhankelijk bent van een redelijk prijzig abonnement van 40 tot 100 euro per jaar. 

©Wesley Akkerman

Zaken die wij als standaard ervaren, zoals het instellen van activiteitenzones en de herkenning van personen, pakketten en voertuigen, zitten ook allemaal achter een betaalmuur. Dat je uitgebreide videogeschiedenis (30 tot 60 dagen) en het detecteren van rookalarmen (waar een AI-systeem achter zit) geld kosten, willen we nog best accepteren. Tot slot kan de deurbel nog geen automatische reacties ten gehore brengen of geactiveerd worden via geo-fencing.

Philips Hue Secure Video Doorbell kopen?

Ondanks de minpunten zijn we toch behoorlijk enthousiast over de Philips Hue Secure Video Doorbell. Ja, sommige functies kosten extra geld, aansluiten zal voor een hoop mensen onnodig veel gedoe opleveren en het apparaat is vrij prijzig. Maar het feit dat je het product toevoegt aan je bestaande Hue-netwerk en daarmee nieuwe integratiemogelijkheden ontgrendelt (voor lampen en bewegingssensoren), rechtvaardigt wat ons betreft de straffe aanschafprijs.

Digitale dreigingen worden steeds slimmer en moeilijker te herkennen. Een virusscanner of firewall alleen houdt ze niet meer tegen. Onze digitale voetafdruk groeit immers met elk nieuw apparaat, account of slimme toepassing in huis. Wie veilig wil blijven, moet structureel te werk gaan: cyberhygiëne hoort bij je dagelijkse gewoonten. In dit artikel lees je negen manieren om die routine op te bouwen en je digitale leven beter te beschermen.

Bewust gedrag

Bewust digitaal gedrag vormt de basis van elke veilige IT-omgeving. Wie zijn gedrag niet afstemt op de huidige digitale risico's, blijft kwetsbaar, ongeacht hoe goed de tools zijn. Het herkennen van verdachte berichten, ook van bekende afzenders, is cruciaal. Phishing blijft namelijk een van de succesvolste aanvalsmethoden, onder meer via QR-phishing, deepfake-spraakberichten en clone-phishing (waarbij bestaande, legitieme e-mails worden nagebootst).

Klik nooit zomaar op links, zeker niet als er gevraagd wordt om in te loggen of te betalen. Houd de muisaanwijzer eerst boven een link om het adres te controleren en let op subtiele afwijkingen in domeinnamen. Let ook op bij onverwachte bijlagen of berichten met een opvallend dringende toon.

Denk ook bewust na over je digitale aanwezigheid. Zorg dat je sociale profielen niet standaard publiek zichtbaar zijn en deel persoonlijke info alleen als het echt nodig is. Regelmatig eens 'egosurfen', waarbij je je naam, alias of e-mailadres in een zoekmachine invoert, helpt om te zien wat publiek beschikbaar is. Beperk of verwijder deze informatie via instellingen of met verwijderverzoeken.

Authenticatie

Robuuste authenticatie is vaak de kern van digitale beveiliging. In tijden van datalekken en geautomatiseerde inlogpogingen volstaat een enkel wachtwoord helaas niet meer. Goede cyberhygiëne betekent daarom niet alleen sterke wachtwoorden gebruiken, maar ook structureel inzetten op tweefactorauthenticatie (2FA) en in bepaalde gevallen op alternatieve methoden gebruiken, zoals biometrie en softwarematige toegangssleutels (passkeys).

Om te vermijden dat je overal hetzelfde wachtwoord gebruikt, is een betrouwbare wachtwoordbeheerder onmisbaar. Kies voor een kluis die lokaal versleutelt of zero-knowledge-opslag biedt (alleen jij kunt de data zien). Degelijke en gratis opensource-opties zijn Bitwarden Personal en KeePass of KeePassXC. De kluis zelf beveilig je uiteraard met een sterke sleutelzin. Nieuwe wachtwoorden laat je bij voorkeur automatisch genereren en zijn telkens uniek.

Vrijwel alle degelijke diensten bieden tegenwoordig 2FA aan. Maak daar zeker gebruik van, want dit voegt een extra beveiligingslaag toe. TOTP-codes (time-based one-time passwords) via apps als Authy of de Authenticator-apps van Google of Microsoft zijn een veilige keuze. Voor kritieke accounts kun je fysieke tokens overwegen, zoals een Yubikey. Sms-codes kun je het beste vermijden, want deze zijn kwetsbaar voor sim-swapping. Biometrie gebruik je bij voorkeur alleen op apparaten waar de herkenning lokaal gebeurt, zonder dat er data naar externe servers gaan.

Steeds meer platformen, zoals Apple, Google en Microsoft, ondersteunen ook toegangssleutels. Deze bestaan uit een publieke en een private sleutel. Alleen de publieke wordt op de server opgeslagen; de private blijft lokaal en wordt geverifieerd via biometrie of pincode. Zo combineer je veiligheid met een zekere mate van gebruiksgemak.

Accountbeheer

Doordacht toegangsbeheer voorkomt dat ongewenste gebruikers, processen of apparaten toegang krijgen tot je gegevens of systemen. Door rollen te scheiden, rechten te beperken en geregeld te evalueren wie waar toegang toe heeft, verklein je het risico op misbruik.

Zo gebruik je voor dagelijkse taken bij voorkeur een standaardaccount zonder beheerrechten. Heb je in Windows op je laptop slechts één administratoraccount, maak dan eerst een tweede administratoraccount aan. Zet daarna het eerste om naar standaardgebruiker, zodat je vertrouwde profielmap en instellingen behouden blijven. Dit doe je via Instellingen / Accounts / Andere gebruikers / Account toevoegen, waar je ook het accounttype kunt wijzigen. Je kunt ook twee standaardaccounts gebruiken: een voor werk en een voor privé, waarbij het privéaccount geen toegang heeft tot zakelijke bestanden, e-mail of cloudmappen. Daarnaast kun je een extra standaardgebruiker aanmaken, eventueel zonder wachtwoord, voor gastgebruik. Verwijder accounts zodra ze overbodig zijn en vermijd het delen van je hoofdaccount. Als delen toch nodig is, zorg dan dat je de gegevens kunt monitoren en gebruik de beschikbare logboeken (zie ook de paragraaf Monitoren en scannen, onderaan dit artikel).

Toegangsbeheer

Werk je met meerdere gebruikers op je pc of gebruik je gedeelde mappen, dan kun je de toegang tot gegevens beperken door het instellen van specifieke machtigingen voor lezen en schrijven. Klik met rechts op een map of bestand in Verkenner, kies Eigenschappen en ga naar Beveiliging / Bewerken (voor lokale toegang) of naar Delen / Geavanceerd delen (voor netwerkshares).

Gescheiden omgevingen zijn ook nuttig voor apps als je browser. In Chromium-browsers zoals Chrome klik je rechtsboven op je profielafbeelding en kies Gastprofiel openen of Chrome-profiel toevoegen. Elk profiel gebruikt een eigen cache, instellingen, extensies en sessies. In Firefox open je de profielbeheerder via Windows-toets+R, waarna je de opdracht firefox.exe -p uitvoert.

Controleer ook regelmatig welke externe apps, diensten of apparaten toegang hebben tot je cloudaccounts van bijvoorbeeld Google of Microsoft.

Updates en patches

Software en firmware tijdig bijwerken is een van de beste manieren om je systemen veilig te houden, zeker omdat veel kwetsbaarheden al worden misbruikt voor ze publiek bekend zijn (zero-day-exploits). Automatiseer je updates dus waar mogelijk, niet alleen voor je besturingssysteem maar ook voor randapparatuur, NAS, router en IoT-apparaten.

Windows is standaard ingesteld om belangrijke updates en patches automatisch te downloaden en installeren. Laat dit zeker zo. Vergeet ook je gewone programma's niet: sommige programma's updaten automatisch (zoals browsers), maar lang niet alle programma's doen dit. Tools zoals Patch My PC Home Updater kunnen helpen, of je gebruikt een pakketbeheerder zoals Chocolatey of Winget. Een grafische tool zoals UniGetUI ondersteunt zelfs verschillende pakketbeheerders.

Patch My PC Home Updater herkent ongeveer vijfhonderd populaire programma's en werkt deze op gezette tijden zelf bij. UniGetUI ondersteunt wel tienduizend programma's en maakt het mogelijk om alle verouderde software met een muisklik te updaten.

Neem ook firmware mee in je updatebeleid, zoals deze van je router, BIOS/UEFI, printers en IoT-apparaten. Controleer enkele keren per jaar via de website van de fabrikant of via ingebouwde beheertools, zoals Synology DSM op een NAS, of er updates beschikbaar zijn.

Gevorderde gebruikers die veiligheid belangrijk vinden, kunnen ook CVE- en kwetsbaarheidsdatabanken (Common Vulnerabilities and Exposures) in de gaten houden, zeker bij software met frequente internet-interactie. Verwijder oude software zonder ondersteuning, en denk bijvoorbeeld ook aan extensies of scripts die je niet meer gebruikt, maar die nog wel actief zijn.

Databeveiliging

Zonder degelijke gegevensbeveiliging blijven andere beveiligingsmaatregelen kwetsbaar. Documenten of informatie die veel privacygevoelige gegevens bevatten (zoals financiële of medische gegevens) horen niet onversleuteld op je pc of externe schijven te staan. Encryptie beschermt je data tegen ongewenste toegang, ook bij verlies of diefstal van het systeem.

Op Windows Home-systemen, met TPM en 'modern stand-by', kun je de systeemschijf automatisch versleutelen via Instellingen / Privacy en beveiliging / Apparaatversleuteling. Je moet wel aangemeld zijn met een Microsoft-account.

Deze functie is een vereenvoudigde vorm van BitLocker, beschikbaar in Windows Pro en hoger. BitLocker kan ook je datapartities, externe schijven en usb-sticks versleutelen. Een gratis alternatief is VeraCrypt, waarmee je ook aparte mappen of draagbare volumes kunt versleutelen. Je kunt zelfs een verborgen volume aanmaken, zodat niemand merkt dat er versleutelde data aanwezig zijn. De tool vraagt wat gewenning, maar online vind je uitgebreide documentatie.

Versleutelen is belangrijk, maar ruim ook geregeld oude, privacygevoelige bestanden op. In Windows open je het venster Instellingen en ga je via Systeem / Opslag naar Aanbevelingen vooropschoning om tijdelijke bestanden, downloads of prullenbakinhoud te wissen. Voor het onherroepelijk verwijderen van specifieke bestanden of mappen gebruik je een gratis tool zoals Eraser, die ook vrijgekomen ruimte op een harde schijf kan overschrijven. Wil je een volledige harde schijf wissen, bijvoorbeeld voor verkoop of donatie, gebruik dan DBAN. Voor ssd's gebruik je bij voorkeur de Secure Erase-tool van de fabrikant zelf, bijvoorbeeld Samsung Magician voor Samsung-ssd's.

Back-ups

Je bent nooit honderd procent veilig, alle geïnstalleerde beveiligingen ten spijt. Daarom zou je eigenlijk altijd back-ups moeten maken. Regelmatig back-uppen beschermt je tegen gegevensverlies door fouten, defecten of malware, en je kunt relatief snel je systeem en gegevens herstellen zonder noemenswaardig dataverlies.

Er bestaan gelukkig degelijke en gratis tools waarmee je back-ups grotendeels kunt automatiseren. Deze ondersteunen bij voorkeur versleuteling, compressie en versiebeheer, werken met incrementele back-ups (alleen nieuwe of gewijzigde bestanden) en met deduplicatie (dubbele inhoud wordt slechts één keer opgeslagen). Duplicati en Kopia zijn hier uitstekende voorbeelden van, gratis en opensource. Duplicati heeft een gebruiksvriendelijke webinterface, terwijl Kopia wat technischer is, maar iets krachtiger dankzij het snapshot-systeem en efficiënter bij grote of veel bestanden.

Probeer waar mogelijk de 3-2-1-regel te volgen: bewaar minstens drie kopieën van je data op twee verschillende media, waarvan één op een andere fysieke locatie en minstens één offline. Dit is ook belangrijk met het oog op ransomware. Koppel daarom ook je externe back-upmedium los zodra de back-up klaar is.

Netwerkbeveiliging

Tenzij je computer fysiek losgekoppeld is van internet en andere netwerken ('air-gapped'), mag je zeker niet voorbij gaan aan netwerkbeveiliging. Je router is doorgaans het toegangspunt tot je hele netwerk en verdient daarom je volle aandacht.

Begin met het wijzigen van het standaard beheerderswachtwoord naar een sterk exemplaar. Controleer geregeld op firmware-updates via de website van de fabrikant (zie ook de eerdere paragraaf Updates en patches). Schakel UPnP (Universal Plug and Play) uit om te vermijden dat applicaties ongecontroleerd poorten openen. Zet beheer op afstand uit als dat kan en beperk inkomend verkeer door enkel noodzakelijke poorten open te laten (zie ook de paragraaf Monitoren en scannen, onderaan dit artikel). Schakel ook ongebruikte netwerkdiensten of applicatie-interfaces uit.

Idealiter voorzie je je netwerkapparaten van gescheiden subnetten, zodat een kwetsbaarheid op het ene toestel niet automatisch andere bedreigt. Je kunt bijvoorbeeld een gastnetwerk op je router activeren voor bezoekers of onbekende apparaten. IoT-toestellen houd je het liefst apart van je hoofdnetwerk. Ondersteunt je router VLAN's (virtuele LAN's), dan kun je zelfs per apparaatcategorie aangepaste regels instellen, voor optimale databescherming.

De meeste routers hebben een ingebouwde firewall, maar deze is vaak beperkt. Gevorderde gebruikers kunnen extra beveiliging overwegen met een krachtigere oplossing, zoals OPNSense, waarmee je gedetailleerde regels kunt opstellen en netwerkverkeer logt. Daarnaast kun je een netwerkwijd DNS-filter gebruiken om ongewenste sites en advertenties op domeinnaamniveau te blokkeren. Tools zoals het multiplatform AdGuard Home of het cloudgebaseerde NextDNS zijn hiervoor uitstekend geschikt. Of je gebruikt eventueel publieke DNS-servers, zoals het recent gelanceerde DNS4EU, mede gefinancierd door de EU, met kant-en-klare filters tegen malware, advertenties en/of ongepaste inhoud.

Monitoren en scannen

Binnen cyberhygiëne hoort ook het regelmatig scannen en monitoren van je netwerk en systemen. Voor Windows zijn er ingebouwde logboeken (klik met rechts op de startknop en kies Logboeken), die systeemfouten, softwareproblemen, aanmeldpogingen en beveiligingsincidenten bijhouden. Open hier Windows-logboeken / Systeem en sorteer op de kolom Niveau om sneller fouten en waarschuwingen te zien.

Scan ook geregeld je netwerkverbindingen. De tool Fing (beschikbaar voor mobiel en desktop) toont direct welke apparaten verbonden zijn. Via Security kun je bij Confirm devices aangeven welke je vertrouwt.

Een nuttige aanvulling is GlassWire, een gratis visuele firewall die toont welke apps waarmee verbinding maken en hoeveel data ze verbruiken. Voor diepgaande analyses is Wireshark de ongekroonde koning. Deze gratis sniffer toont welke data via welke netwerkprotocollen je systeem verzendt en ontvangt, waarmee je ongebruikelijke communicatie kunt traceren.

Je netwerkveiligheid hangt ook af van het sluiten van onnodige netwerkpoorten. Test dit van buitenaf, zoals een hacker doet, via GRC ShieldsUP! Klik op Proceed en dan op All Service Ports om gebruikelijke TCP-poorten te scannen. Zie je rode of blauwe vakjes, schakel dan onnodige services en eventuele poortdoorverwijzingen uit in je router tot alle vakjes groen kleuren.

Je kunt de netwerkpoorten ook van binnenuit scannen, zoals malware doet. Dit kan met het gratis Zenmap, de grafische interface van Nmap. Vul bij Target het ip-adres in en kies bij Profile bijvoorbeeld Quick scan plus.

Je doet er ook goed aan geregeld te controleren op mogelijke datalekken, zoals door database-hacks bij diensten waar je een account had. Je kunt je hiervoor aanmelden bij HaveIBeenPwned, via Notify Me.