ID.nl logo
Review Nothing Phone (3a) – Meer dan degelijk
© Wesley Akkerman
Huis

Review Nothing Phone (3a) – Meer dan degelijk

Menig smartphonefabrikant gebruikt de kleine letter a in de naam om een budgetversie van een bestaande, vaak premium telefoon aan te duiden. In dat opzicht is de Nothing Phone (3a) een vreemde eend in de bijt, want de Phone (3) is namelijk nog niet uit of zelfs maar aangekondigd. Hoe de Nothing Phone (3a) bevalt, lees je in deze review.

Goed
Conclusie

We kunnen veel dingen waarderen aan de Nothing Phone (3a). Net als zijn voorgangers heeft het toestel een hoop unieke elementen. De Glyph-lampen, onderscheidende vormgeving en matrixstijl binnen Nothing OS 3.1 zorgen voor een toestel met een eigen smoelwerk. Daarnaast is er niet heel veel aandacht voor AI; maar de opties die er zijn, kunnen best handig zijn. Veel van die mogelijkheden tref je aan onder de eigen Essential-knop. Daarmee maak je screenshots, notities en stemopnamen, die allemaal verzameld worden in de Essential-ruimte. Het is duidelijk dat Nothing zich op die manier wil onderscheiden van de rest. Het scherm is daarnaast van hoog niveau en de camera stelt niet teleur. Het updatebeleid kan scherper en ook de processor loopt achter op de concurrentie. Maar eerlijk is eerlijk: voor alledaags gebruik is dit goed genoeg. De Nothing Phone (3a) is daardoor meer dan degelijk.

Plus- en minpunten
  • Glyph-lampen
  • Unieke vormgeving
  • Software met eigen smoel
  • Redelijk goed camerasysteem
  • Snel op te laden
  • Fantastisch amoled-display
  • Accuduur
  • Essential-ruimte
  • Updatebeleid kan scherper
  • Chipset loopt achter
  • Beperkt IP-certificaat
  • Plaatsing Essential-knop

De Nothing Phone (3a) is verkrijgbaar vanaf 349 euro. Daarvoor haal je het model met 8 GB aan werkgeheugen en 128 GB aan opslagruimte in huis. Betaal je vijftig euro meer, dan krijg je 12 GB RAM en 256 GB ROM. Geen verkeerde upgrade, geen verkeerde prijzen.

De meest prominente concurrenten voor de Nothing Phone (3a) zijn de OnePlus Nord 4 en Google Pixel 8a (en de 9a, zodra die uit is). Het verschil tussen de smartphones zit hem vooral in gebruik en in de chipsets. Over dat laatste punt straks meer, eerst gaan we iets dieper in op het gebruik. Net als voorgaande Nothing Phone-modellen beschikt de (3a) namelijk over het zogenaamde Glyph-systeem. Dit is een verzameling dunne ledlampen achterop.

©Wesley Akkerman

Unieke vormgeving

Dat geeft de Nothing Phone (3a) een unieke smoel mee. Als je je als smartphonemaker ergens mee kunt onderscheiden qua aanzicht, dan is het wel het ontwerp van de achterkant. Niet alleen treffen we hier die extra verlichting aan, ook is die achterkant transparant. Daardoor kun je een beetje zien hoe het toestel er van binnen uitziet. We zeggen bewust 'een beetje', aangezien alle onderdelen alsnog afgedekt worden – maar dan wel ingekaderd.

In de recensie van de Nothing Phone (2a) schreven we al dat het lovenswaardig is dat Nothing zich op deze manier onderscheidt van een massa aan telefoons die er hetzelfde uitzien. De vraag is nu hoe lang het merk hier nog op kan leunen, want alle nieuwe dingen worden op een gegeven moment een beetje muf. Maar vooralsnog doet de fabrikant er goed aan zich hierop te focussen. Helemaal als achter dat unieke ontwerp nog praktische elementen schuilgaan.

©Wesley Akkerman

Eigen onderdelen

Die ledlampen zijn er namelijk niet alleen voor de show: ze brengen ook informatie over. Zo blijf je op de hoogte van eventueel binnengekomen notificaties of het verloop van een timer. Je kunt ze zelfs laten meespringen op de maat van de muziek of inzetten als zaklamp. Die muziekondersteuning is verre van perfect, aangezien de reactie van het systeem net achterloopt op de audio. Maar het idee op zich kunnen we waarderen.

Een ander, nog redelijk unieke eigenschap is de Essential-knop. Als je daar een keer op drukt, dan maak je een screenshot voor je persoonlijk verzameling, die je meteen van een notitie kunt voorzien. Druk je hem twee keer in, dan open je de Essential-ruimte. Daar komen de screenshots in te staan. Maar je vindt er ook notities en meer persoonlijke dingen. Het systeem bewaart daar ook eventueel opgenomen stemopnamen, die je gedurende de dag kunt maken.

©Wesley Akkerman

Hoe lang deze Essential-knop zo opmerkelijk blijkt, is nog de vraag. Op de iPhone 16 zit namelijk ook een zogenaamde actieknop, terwijl OnePlus heeft laten weten de bekende slider te willen inwisselen voor een soortgelijk onderdeel.

Handig en onhandig tegelijk

Stemopnamen maak je door de Essential-knop ingedrukt te houden. Zodra je die loslaat, komt de opname terecht in de Essential-ruimte. Daar wordt de data verwerkt en indien mogelijk (als alles goed verstaanbaar is) voor je uitgeschreven. Dit werkt heel goed en gelukkig ook in het Nederlands. Twee talen door elkaar gebruiken lukt niet, ook niet wanneer je de taaldetectie op Automatisch instelt. Maar desondanks is het een toffe en goed werkende functie.

We zijn minder te spreken over de plaatsing van de button. Die zit onder de vergrendel- en powerknop, waardoor we geregeld de verkeerde indrukten. Dan maak je dus onbedoeld een screenshot. Gelukkig slaat het systeem die afbeelding niet meteen op, maar toch. En ja, dit gebeurt ondanks het feit dat de Essential-knop wat dikker en korter is dan de powerknop. Wellicht kost het meer tijd om te wennen, maar we vinden het toch vermeldenswaardig.

©Wesley Akkerman

Opvallende ontwerpelementen

De Essential-knop heeft daarnaast nog een nadeel: je kunt die als gebruiker namelijk niet uitschakelen of een andere functionaliteit meegeven. Als je dus niet kunt wennen aan de plaatsing, of je merkt dat je dit onderdeel niet zo vaak gebruikt, dan zit je met een loze button aan de zijkant van het toestel. We weten niet of de fabrikant de Essential Key op een later moment aanpast, maar vooralsnog zijn dit dus de enige functies van de nieuwe knop.

Tot slot vallen qua ontwerp nog wat andere dingen op. In vergelijking met de Pixel 8a en Nord 4 heeft de Nothing Phone (3a) de minst goede bescherming (IP64) en laagste score op gebied van duurzaamheid (door de hoeveelheid plastic). Dat gezegd hebbend ligt het apparaat wel lekker in de hand en is het met ongeveer 200 gram totaal niet zwaar. De recent aangekondigde budgettoestellen Galaxy A36 en A26 hebben overigens een betere bescherming: IP67.

©Wesley Akkerman

Prachtig amoledscherm

Over het scherm hebben we dan weer niets te klagen. Ondanks de betaalbare prijs is duidelijk dat Nothing hier veel waarde aan hecht. Het riante amoleddisplay van 6,77 inch biedt een hoge resolutie van 1080 bij 2392 pixels. Dat is technisch gezien lager dan op de OnePlus en Pixel. Die laatste twee smartphones hebben tevens een hogere pixeldichtheid door het kleinere scherm.*

Het punt is alleen: daar merk je in de praktijk gewoon niets van. In alle drie de gevallen krijg je prachtige beelden voorgeschoteld, die er scherp uitzien. Teksten zijn goed leesbaar en kleuren komen heel goed uit de verf. Het toestel heeft daarnaast een goed helderheidsniveau, waardoor je ook op zonnige dagen ziet wat er gebeurt. En dankzij de dynamische verversingssnelheid kan het wisselen tussen 30 en 120 Hertz – afhankelijk van wat je erop uitspookt.

*We zeiden 'niets te klagen', maar we blijven natuurlijk wel kritisch.

©Wesley Akkerman

Capabel genoeg

De Nothing Phone (3a) wordt aangedreven door de Snapdragon 7s Gen 3. Dit is een nieuwe processor (uit augustus 2024), een die zijn hoofd koel houdt in onze stresstest. Hoewel de chipset op papier achterloopt op de Tensor G3 in de Pixel 8a en Snapdragon 7 Plus Gen 3 van de OnePlus Nord 4, is deze capabel genoeg voor een gemiddelde gebruiker en alledaagse taken. Hier en daar kan het systeem stotteren, maar dat gebeurt niet vaak genoeg om er last van te hebben.

Dat stotteren kan gebeuren wanneer je van app wisselt. Verwacht ook niet dat je hier de meeste high-end games in het hoogste aantal frames op kunt spelen. Je zult dus voor een aantal populaire titels de instellingen in moeten duiken om een goede gameplay-ervaring te krijgen.

De accu van 5000 mAh houdt het met gemak een dag vol en vaak zelfs langer. En als je een geschikte lader hebt (van 50 watt), dan kun je hem binnen een uur helemaal bijtanken.

©Wesley Akkerman

Telelens voor minder dan 400 euro

Draaien we het toestel nog eens om, dan zien we drie lenzen achterop zitten. Het toestel is ook op dit vlak redelijk eigenzinnig, aangezien het als een van de weinige smartphones onder de 400 euro een telelens aanbiedt. Dit is een variant van vijftig megapixel waarmee je tot twee keer kunt inzoomen. Verder is er nog een hoofdcamera van vijftig megapixel en een groothoeklens van acht megapixel. Voorop zit tot slot een selfiecamera van 32 megapixel.

Opvallend aan de foto's van de Nothing Phone (3a) is dat ze vaak een redelijk contrast hebben, waardoor beelden een beetje kunstmatig kunnen ogen. Ze zijn wel scherp en vooral heel levendig, maar ook dus een beetje onnatuurlijk. Het levert content op waar je heel prettig naar kunt kijken, helemaal als je foto's en video's maakt voor sociale media. Je moet wel rekening houden met een goede lichtbron, al kan het systeem best wat gebrek aan licht hebben.

©Wesley Akkerman

Onder de indruk

Wanneer het een beetje begint te schemeren, dan is de Nothing Phone (3a) prima in staat om alsnog heldere foto's te maken. Details blijven dan ook bewaard. Maar als de omgeving te donker wordt, dan levert het systeem in kwaliteit in. Verder zijn we onder de indruk van het inzoomen. Dat kan twee keer optisch, en daarna gebeurt dat digitaal. Zelfs op tien keer digitaal croppen krijg je beelden voorgeschoteld die grotendeels bruikbaar zijn.

Het kan gebeuren dat de camera's soms een wat wazig beeld presenteren of dat de randen een beetje vervormen, helemaal bij de groothoeklens. Maar onder betere omstandigheden, waarin je dus genoeg licht tot je beschikking hebt, hebben we weinig te klagen. De Pixel 8a maakt wat ons betreft nog altijd de betere foto's, met meer dynamiek, detail en natuurlijkere kleuren. Maar dat toestel was ook iets duurder bij de introductie (549 euro). Inmiddels is de Pixel 8a ongeveer even duur als de Nothing Phone (3a).

⬇️ Scrol naar beneden voor onze testfoto's gemaakt met de Nothing Phone (3a).

©Wesley Akkerman

Software met eigen smoel

Tot slot werpen we nog een blik op de software. Het is duidelijk dat Nothing ook op dit vlak het toestel een eigen smoel gegeven heeft. Veel systeemiconen en widgets hebben een eigen matrixstijl, waardoor ze niet meer lijken op wat we elders op Android aantreffen. Daarnaast is het snelmenu compacter gemaakt. Gelukkig kun je die indeling helemaal zelf bewerken en knoppen groter of kleiner maken, als je dat wilt. Ook kun je natuurlijk de positie aanpassen.

De softwareschil, Nothing OS 3.1, draait momenteel op Android 15. Dat is nu de meest recente versie. Je kunt hierna nog op drie upgrades en zes jaar aan beveilingsupdates rekenen. Met de Pixels en Samsungs van deze wereld krijg je veel meer Android-upgrades, en ook OnePlus doet het met vier jaar net iets beter. Maar goed, het kan altijd slechter. Zo zijn er nog altijd fabrikanten die denken dat twee Android-upgrades voldoende is. Drie is desondanks toch wat mager.

Nothing Phone (3a) kopen?

We kunnen veel dingen waarderen aan de Nothing Phone (3a). Net als zijn voorgangers heeft het toestel een hoop unieke elementen. De Glyph-lampen, onderscheidende vormgeving en matrixstijl binnen Nothing OS 3.1 zorgen voor een toestel met een eigen smoelwerk. Daarnaast is er niet heel veel aandacht voor AI; maar de opties die er zijn, kunnen best handig zijn.

Veel van die mogelijkheden tref je aan onder de eigen Essential-knop. Daarmee maak je screenshots, notities en stemopnamen, die allemaal verzameld worden in de Essential-ruimte. Het is duidelijk dat Nothing zich op die manier wil onderscheiden van de rest. Het scherm is daarnaast van hoog niveau en de camera stelt niet teleur. Het updatebeleid kan scherper en ook de processor loopt achter op de concurrentie. Maar eerlijk is eerlijk: voor alledaags gebruik is dit goed genoeg. De Nothing Phone (3a) is daardoor meer dan degelijk.

Testfoto's met verschillende zoompercentages

©Wesley Akkerman

4x

©Wesley Akkerman

2x

©Wesley Akkerman

1x

©Wesley Akkerman

0,6x

©Wesley Akkerman

10x

©Wesley Akkerman

4x

©Wesley Akkerman

2x

©Wesley Akkerman

1x

©Wesley Akkerman

0,6x

▼ Volgende artikel
Review Samsung The Frame Pro – Hoeveel beter is de Pro-versie écht?
© Samsung
Huis

Review Samsung The Frame Pro – Hoeveel beter is de Pro-versie écht?

Lifestyle-tv's zijn populair en Samsung weet dat als geen ander. The Frame, een tv die ook dienstdoet als kunstkader, is een succes. Nu ook Hisense en TCL een gelijkwaardig concept op de markt hebben, heeft de Koreaanse fabrikant een verbeterde versie klaarstaan.

Goed
Energy label
Conclusie

The Frame Pro is ideaal als stijlvolle muur-tv dankzij het matte scherm en de draadloze One Connect Box. De helderheid en kleur zijn verbeterd, maar het contrast blijft wat teleurstellen. Gamers moeten rekening houden met extra input-lag via de One Connect Box; de micro-HDMI is beter, maar minder praktisch. De tv oogt het mooist met heldere content en heeft een complete smart-omgeving. Wel is hij duidelijk duurder dan de gewone The Frame.

Plus- en minpunten
  • Mat scherm weert reflecties
  • Goede piekhelderheid, degelijk contrast
  • Slank design, verwisselbaar kader
  • Wandbeugel én voet bijgeleverd
  • Wireless One Connect Box
  • Goede beeldverwerking
  • Vijf HDMI 2.1-aansluitingen en gaming-features
  • One UI/Tizen smart-tv met zeven jaar updates
  • Apple AirPlay 2 en Google Cast
  • Ingebouwde Art Store
  • Lokale dimming levert beperkte verbetering
  • Matige geluidskwaliteit
  • Geen ondersteuning voor Dolby Vision of DTS-audio
  • Hogere input-lag via de draadloze One Connect Box
  • Prijzig
Samsung QE65LS03F The Frame Pro

Prijs: 1899 euro
Wat: Ultra HD 4K, 144 Hz, Edge QLED LCD-tv met lokale dimming
Schermformaat: 65 inch (139 cm)
Aansluitingen: 5x HDMI (5x v2.1 (48 Gbit/s), eARC, ALLM, VRR, 4K144), 2x usb, 1x usb-C, 1x optisch digitaal uit, 2x antenne, bluetooth, ethernet, wifi 5 (802.11ac), wireless One Connect Box
Extra’s: HDR10, HLG, HDR10+ Adaptive, One UI Tizen 9, AirPlay 2, Google Cast, usb/DLNA-mediaspeler, DVB-T2/C/S2, dual tuner, CI+-slot, NQ4 AI Gen3-processor, Art Store, verwisselbaar kader
Afmetingen: 1457 x 867 x 257 mm (incl. voet)
Gewicht: 22 kg (incl. voet)
Energieverbruik: SDR 112 kWh/1000h (F) / HDR 211 kWh/1000h (G)

Het kader aan de muur

The Frame Pro is expliciet ontworpen om aan de muur te hangen. De rug is immers helemaal vlak, en een superslanke muurbeugel is inbegrepen. Het ontwerp oogt als een minimalistisch kunstwerk, met een smal zwart frame rond het beeld. Met behulp van een magnetisch kader dat over het zwarte frame gaat, geef je de behuizing een witte of houtkleurige uitstraling. Een teakhouten kader wordt overigens meegeleverd.

Zet je de tv toch liever op een tv-meubel, dan hoef je daar geen extra spullen voor aan te schaffen; er zitten namelijk ook voetjes in de doos. De bevestiging aan het toestel is schroefloos en kan in twee posities: een hoge of lage bevestiging, zodat je eventueel een soundbar onder het scherm kunt plaatsen. De stabiliteit van de plastic voetjes laat wel iets te wensen over; bij zijdelingse druk is er duidelijk beweging merkbaar.

©Samsung

Aansluitingen

De One Connect Box is al jaren een kernonderdeel van het The Frame-concept: alle aansluitingen zitten in een externe unit, zodat er naar de tv zelf slechts één dunne kabel loopt. Bij The Frame Pro is dat idee verder doorgetrokken. De verbinding tussen de tv en de One Connect Box verloopt nu draadloos, waardoor je alleen nog een stroomkabel naar het scherm hoeft te leiden, en die laat zich doorgaans vrij gemakkelijk wegwerken. In de draadloze Connect Box vind je vier HDMI 2.1-poorten, twee usb-poorten, ethernet, wifi 5, bluetooth, een optische uitgang en een DVB-T2/C/S2-tuner met CI+-slot. Samsung claimt een draadloos bereik tot 10 meter zonder kwaliteitsverlies; in onze test ging 6 meter inderdaad probleemloos. Een stevige muur ertussen zorgde echter af en toe voor korte beelduitval.

Voor gamers is het een gemengd verhaal. De HDMI-poorten ondersteunen 4K144, ALLM en VRR (HDMI VRR, AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync compatible), en poort 3 biedt ARC/eARC. Maar de draadloze verbinding zorgt wel voor extra vertraging: in 4K60 zagen we een input-lag van zo'n 40 à 45 ms. Om dat te omzeilen heeft Samsung op de tv zelf een micro-HDMI-aansluiting geplaatst die dezelfde gamefuncties ondersteunt. Daarmee daalde de input-lag naar 13,5 ms bij 4K60 (en 8,5 ms bij 2K120). Niet heel elegant, maar wel effectief. Daarnaast zit er op de tv ook nog een usb-c-poort, bedoeld voor bijvoorbeeld een webcam.

Lees ook: Review Samsung QE55LS03B The Frame – Kunstwerk én tv

De One UI/Tizen smart-tv

Eén ding moet je Samsung nageven: ze leveren een indrukwekkende hoeveelheid functies in hun smart-tv-omgeving. Dat vereist wel een goede organisatie, maar die heeft Samsung ondertussen wel onder de knie. Het startscherm toont alles wat met tv-kijken en streaming te maken heeft. Centraal in beeld vind je de laatst gespeelde bron en aanbevelingen (uit Samsung TV Plus). Onderaan staat een rij met favoriete apps die je naar voorkeur kunt ordenen en aanpassen. Je kunt ook live-tv en HDMI-ingangen in deze rij plaatsen. Scrol verder naar beneden en je vindt rijen met aanbevelingen per app. Verwijder je een app uit de rij met favorieten, dan verdwijnt ook de rij met aanbevelingen uit die app.

Naast een erg ruim app-aanbod ondersteunt deze Samsung ook AirPlay 2 en Google Cast. Via de pictogrammen links op het startscherm kun je naar Daily+ navigeren, waar je alle functies vindt die minder met tv-kijken te maken hebben. Denk aan SmartThings (de IoT-omgeving), Workspace (allerlei functies voor computergerelateerd werk op de televisie), Philips Hue, Samsung Food en Fitness-apps. De Art-sectie bespreken we verderop.

De afstandsbediening is de vertrouwde Samsung-remote, maar deze keer in het wit. Hij is klein en eenvoudig vormgegeven, met een ingebouwde oplaadbare batterij en een fotovoltaïsch paneel aan de achterkant. Leg je hem met dat paneel naar boven, dan laadt hij vanzelf op via omgevingslicht. Voor een snellere laadbeurt is er ook een usb-c-poort aanwezig. De toetsen voelen prettig aan en hebben een lichte, precieze aanslag. Door het beperkte aantal knoppen is de bediening snel te doorgronden. De instellingenknop linksboven opent niet alleen het instellingenmenu, maar ook de kleur- en nummertoetsen.

©Eric Beeckmans | ID.nl

Kunst in overvloed

Om de kunstfunctie waar te maken, biedt Samsung sinds de eerste generatie van The Frame een eigen kunst-app. Navigeer op het startscherm naar links en open daar de Art-sectie. Je krijgt toegang tot meer dan 3000 kunstwerken, afkomstig uit grote musea en uiteenlopende collecties, van klassieke meesters tot moderne kunst en fotografie. Toegang tot de volledige Art Store kost 4,99 euro per maand, al zijn de eerste drie maanden gratis. Wie niet wil betalen, kan gebruikmaken van het gratis aanbod Art Streams, met elke maand dertig nieuwe werken rond een thema. Daarnaast zijn er nog andere opties: zo kun je je eigen foto's tonen met behulp van vooraf gemaakte sjablonen. The Frame Pro functioneert op die manier als een fraai digitaal fotokader. Wie iets speelsers wil, kan kiezen voor AI-gegenereerde kunst: selecteer een aantal sleutelwoorden uit een vaste lijst en de tv genereert een passend beeld.

De SmartThings-app is daarbij een handige aanvulling, vooral om door de Art Store te bladeren. Je kunt sorteren op artiest, genre, medium, kleur, museum, thema of populariteit. Via de instellingen pas je bovendien het gedrag van de Art Mode aan. Zo kun je helderheid en kleurtemperatuur finetunen en instellen hoe de tv omgaat met de ingebouwde bewegings- en lichtsensor. De Art Mode schakelt automatisch uit wanneer er geen beweging wordt gedetecteerd of het licht wegvalt. Dat is zinvol, want de Art Mode verbruikt nog steeds stroom, doorgaans tussen de 60 en 90 watt.

Mat scherm oogt als papier

Een van de grootste troeven van The Frame Pro is het matte scherm. Dat heeft twee duidelijke voordelen. Allereerst heb je nauwelijks last van reflecties. Zwakke lichtbronnen verdwijnen bijna volledig en zelfs fel of direct licht wordt sterk verzacht en uitgesmeerd. Daardoor blijft het beeld goed zichtbaar in ruimtes waar gewone tv's snel hinder ondervinden. Daarnaast versterkt het matte scherm de kunstbeleving. Het beeld oogt minder als een helder, glimmend display en meer als papier, wat vooral bij klassieke kunst heel mooi werkt. Er is wel een keerzijde: een mat scherm drukt het contrast iets. En precies daar komen we uit bij het volgende punt.

©Samsung

Beeldkwaliteit

De meest opvallende verbetering van The Frame Pro is de overstap naar Neo QLED-achtergrondverlichting. In theorie levert dat niet alleen rijkere kleuren op dankzij de Quantum Dots, maar ook beter contrast door local dimming. In de praktijk blijkt die uitvoering echter beperkt: Samsung gebruikt edge-ledverlichting, waarbij de leds alleen langs de onderrand van het scherm zitten. De local dimming werkt daardoor alleen in 24 verticale kolommen. Dat is beduidend minder verfijnd dan echte full-array local dimming.

Het VA-paneel zelf heeft een behoorlijk eigen contrast van ongeveer 4.500:1. Maar omdat de dimming slechts in kolommen werkt, kan de tv dat contrast in testpatronen nauwelijks verbeteren. Dat zie je terug in films: de zwarte balken boven en onder het beeld blijven zichtbaar grijs, donkere scènes worden nooit echt diepzwart en heldere details – zoals sterren – kunnen plaatselijke halo's veroorzaken. Met andere woorden: op het gebied van contrast is de vooruitgang beperkt.

Op helderheid scoort de The Frame Pro wél merkbaar beter. In Filmmaker Mode (HDR) haalt hij een piek van 926 nits op een venster van 10% en ongeveer 697 nits op een volledig wit scherm. Dat is een forse stap vooruit ten opzichte van de vorige The Frame, die rond de 500 nits bleef hangen. De Quantum Dots leveren bovendien een breed kleurbereik van 94% P3. De kalibratie in Filmmaker Mode is over het algemeen uitstekend, al ogen sommige tinten wat te helder en verliezen ze daardoor nuance. Bij SDR presteert The Frame Pro eveneens goed, al kunnen rode tinten en huidkleuren soms wat flets overkomen. In zowel SDR als HDR blijft het zwartdetail wel netjes behouden. 

©Samsung

Zeer goede beeldverwerking, matige audio

The Frame Pro maakt gebruik van dezelfde rekenmodule als topmodel S95F: de NQ4 AI Gen3-processor. Die levert zichtbaar mooie resultaten, met goede deinterlacing, sterke ruisonderdrukking en nette upscaling. De bewegingsscherpte van het paneel zelf is echter wat beperkt, waardoor snelle voorwerpen soms een lichte dubbele rand krijgen. Motion interpolation werkt wel overtuigend; de processor grijpt snel en meestal correct in, zonder opvallende artefacten. De AI-modus kun je beter uitgeschakeld laten; die zorgt zelden voor een aantrekkelijk beeld.

Ondanks het slanke ontwerp heeft Samsung een 2.0.2-audiosysteem met 40 watt vermogen ingebouwd. Dat klinkt op papier aardig, maar in de praktijk ontbreekt vooral bas, waardoor muziek aan warmte en body verliest. De hoogtekanalen voegen weinig toe en het surround-effect blijft mager, zelfs met Dolby Atmos-bronnen. Voor dagelijks tv-kijken zijn de dialogen helder genoeg, maar wie ook muziek of films met impact wil horen, ontkomt eigenlijk niet aan een soundbar.

Conclusie

Als lifestyle-tv blijft The Frame Pro een aantrekkelijke keuze met een paar duidelijke troeven. Het matte scherm geeft kunst een overtuigende, bijna papieren uitstraling en houdt hinderlijke reflecties goed tegen. De draadloze One Connect Box maakt ophangen aan de muur bovendien bijzonder eenvoudig.

De stap vooruit ten opzichte van de gewone The Frame zit vooral in helderheid en kleurweergave. Het contrast blijft echter achter, en dat is jammer: een sterker zwartniveau had The Frame Pro echt naar een hoger niveau getild. Voor gamers is dit toestel ook niet ideaal: de draadloze verbinding zorgt voor merkbare input-lag. De micro-HDMI-poort op de tv zelf biedt wel een snellere optie, maar is minder praktisch.

De tv komt het best tot zijn recht met heldere beelden en kunstweergave. De kalibratie en beeldverwerking zijn uitstekend, en de Tizen-interface biedt een ruim app-aanbod, inclusief AirPlay 2 en Google Cast. Het prijskaartje blijft wel aan de hoge kant; je betaalt duidelijk extra voor de lifestyle-uitstraling.

▼ Volgende artikel
Usb-stick als sleutel: een hardware-slot voor je pc
© Rafa Irusta - stock.adobe.com
Huis

Usb-stick als sleutel: een hardware-slot voor je pc

Natuurlijk heb je een wachtwoord ingesteld om te voorkomen dat hackers fysiek toegang krijgen tot je pc, maar er is nog een andere beveiligingsmaatregel die je kunt nemen. Met een eenvoudige usb-stick maak je een fysieke sleutel die dienstdoet als extra beveiligingslaag.

Windows 11 heeft een ingebouwde mogelijkheid om zo’n veilige usb-sleutel te maken, maar toch gebruiken we liever een gratis app van derden: USB Raptor. Deze freeware geeft iets meer controle over hoe zo’n sleutel werkt. Download en installeer USB Raptor. Eerst moet je een encryptiewachtwoord instellen. De software heeft standaard als wachtwoord default ingesteld en dit moet je uiteraard wijzigen. Schrijf het nieuwe wachtwoord ergens veilig op. Daarna plug je de usb-stick in en kies je de juiste stationsletter. Gebruik een usb-stick met een hoge lees-/schrijfsnelheid zodat je sneller kunt inloggen.

Natuurlijk verander je het onveilige encryptiewachtwoord.

k3y-bestand

Vervolgens klik je op de knop Create k3y-file. Dit is een specifiek wachtwoordbestand dat deze tool zoekt om de computer van de gebruiker te ontgrendelen. Als USB Raptor het k3y-bestand niet kan vinden, omdat de usb-stick bijvoorbeeld niet in de pc zit, wordt de pc automatisch vergrendeld. Ga dan terug naar het scherm Simple configuration en schakel de beveiliging in door een vinkje te zetten in het vakje naast Enable USB Raptor. Er volgt dan een waarschuwing dat de software is ingeschakeld en dat je het encryptiewachtwoord niet kunt veranderen.

Schakel de beveiliging in.

Backdoor-login

Voordat je USB Raptor gebruikt, raden we aan een backdoor-login te maken voor het geval dat je de sleutel ooit zou kwijtraken. Klik in de rechterbovenhoek van de app op het vakje Advanced configuration. Ga naar het tabblad Lock features en kijk onderaan in de groep Backdoor access. Daar klik je op Generate RUID file. Hierdoor plaatst de tool een bestand op het bureaublad waarmee je het vergrendelingsscherm kunt omzeilen wanneer je het wachtwoord zou vergeten en de usb-stick uit de pc wordt verwijderd.

Dit is een lange alfanumerieke sleutel, opgeslagen in het DAT-formaat. Je kunt het openen met Kladblok. Je kunt die sleutel bijvoorbeeld opslaan in een e-mailaccount of in een veilige wachtwoordmanager. Vanaf nu heb je een beveiligde sleutel die je pc veiliger maakt en die bovendien een backdoor heeft, mocht er iets misgaan. Label de beveiligingssleutel zodat je hem nooit verwisselt met andere usb-sticks. Wil je de sleutel niet langer gebruiken, dan open je de app opnieuw en haal je het vinkje weg bij Enable USB Raptor.

Met de Generate RUID file maak je een lange extra sleutel om de beveiliging te omzeilen.