Nog altijd lekker aan het thuiswerken? Dan is de kans groot dat je al eens bent ingelogd op een remote desktop van de zaak. Ofwel: je werkt gewoon op je ‘eigen’ pc van je werk, maar dan van huis uit. Daarvoor is een remote desktop-app nodig. En die zijn er ook voor iPadOS en de iPad.

Voorafgaand aan dit artikel: we focussen ons op de iPad. Hoewel remote desktops ook onder iOS op de iPhone beschikbaar zijn, werkt het op ’t veel kleinere scherm van een smartphone natuurlijk een heel stuk minder prettig. Meer iets voor in geval van nood, dus installeer de genoemde apps daarvoor dan ook met een gerust hart op je iPhone.

Wat is een remote desktop?

Een remote desktop – ofwel een bureaublad op afstand – is precies dat wat de term omschrijft. Je logt via een speciaal daarvoor gemaakt programma in op – vaak – je Windows computer elders. Vervolgens bedien je Windows van op afstand zoals je gewend bent. Met name vanaf de iPad gewapend met de meest recente updates is dat dankzij muisondersteuning prima te doen.

Sterker nog: dankzij het hoge resolutie-scherm van dit apparaat ziet je Windows-omgeving er waarschijnlijk beter (scherper) uit dan ooit. Vooropgesteld dat je de correcte app gebruikt. Verder geldt dat je baas een remote desktop opgezet moet hebben om er überhaupt gebruik van te kunnen maken. J

e hebt dan ook inloggegevens nodig die van je bedrijf afkomstig zijn. Soms moet ook VPN gebruikt worden, wat het extra veilig maakt. Windows maakt trouwens standaard gebruik van het huiseigen RDP ofwel Remote Desktop Protocol om een systeem op afstand mee te bedienen. Er zijn ook andere protocollen, VNC is ongetwijfeld – na RDP – de bekendste.

RD Client van Microsoft

Laten we om te beginnen eens kijken naar de eigen RDP-app van Microsoft, RD Client geheten. Wat daarin in ieder geval opvalt is, dat het een app is die behoorlijk achterloopt op de feiten. Zo is er om te beginnen nog altijd geen ondersteuning voor een muis. An sich geen probleem als je daar toch geen gebruik van maakt. Het scherm fungeert als een virtuele touchpad, dus dan is er prima mee te leven. Maar juist een muis en een Bluetooth-toetsenbord (dat wel wordt ondersteund gelukkig) maken serieus werk op een Windows-systeem mogelijk. Kortom: een absoluut minpunt van deze app.

Verder geldt dat er ook geen hoge resoluties worden ondersteund. Dat heeft voor- maar vooral ook nadelen. Voordeel is dat de schermopbouw ook bij wat tragere internetverbindingen redelijk vlot zal verlopen. Nadeel is dat je op je iPad tegen een wat ‘wollig’ ogend geheel aan zit te kijken. Kortom: een basic app voor remote desktops, maar zeker niet de beste!

©PXimport

Remotix

Wat ons betreft is de grote winnaar betreffende remote desktop-apps zonder meer Remotix. Deze app is met een bedrag van €16,99 zeker niet gratis te noemen, maar je krijgt er wel heel veel voor terug. Aan de technische kant ondersteunt de app zowel RDP als VNC. Ook is voorzien in volledige support voor de muis, zodat je lekker kunt slepen, links- en rechts klikken enzovoort.

Heb je eenmaal een verbinding gemaakt, dan merk je eigenlijk aan niets dat je op een iPad aan het werk bent. Het ‘voelt’ als Windows. Of macOS, want ook hiermee maakt Remotix desgewenst verbinding mee.

Prettig is dat het de Retina-resolutie van je iPad volledig ondersteunt. Kwestie van bij de verbindingsinstellingen van een systeem in ’t overzicht op het tandwieltje achter de verbinding te klikken. Scroll in het settingsvenstertje een stukje naar beneden en kies achter Desktop Size voor Autofit (Retina). Kies dan achter Desktop Scale een vergrotingsfactor (om te voorkomen dat je getrakteerd wordt op wel heel kleine priegelteksten); 175% of zelfs nog wat meer werkt op een iPad uitstekend.

Als je nu verbinding maakt met de remote desktop zie je Windows zoals je het (waarschijnlijk) nog nooit gezien hebt. Bij de huidige rappe breedbandverbindingen geldt dat je (ook in de settings per remote systeem aanpasbaar) de kwaliteit straffeloos flink op kunt schroeven.

Experimenteer dan ook gerust eens met de instellingen onder het kopje PERFORMANCE. Praktisch is tot slot dat het gebruik van Remotix vlot aanvoelt. En het kan zelfs nóg sneller door op je desktop de Remotix-pc of Mac-software te installeren. Daarmee zijn zelfs games te spelen, volgens de makers!

©PXimport

Jump

Een soortgelijke app als Remotix is Jump a €16,99. Inmiddels biedt deze app na de meest recente updates ook volledige ondersteuning voor de muis, alsmede Retina-resolutie. Kortom: een complete en indrukwekkend scherp ogende Windows-ervaring op afstand. Omdat Jump zowel RDP als VNC ondersteunt moet het wel heel gek lopen wil het maken van een verbinding op afstand niet lukken.

Het gebruik van Jump voelt ‘lekker’ aan, al geldt wel dat we het gevoel hebben dat de beeldopbouw in deze app in de standaardconfiguratie (ofwel via standaard RDP of VNC) nét iets langzamer verloopt dan bij Remotix. Maar wil je heel snelle beeldopbouw, dan is er wederom een huiseigen desktoptool beschikbaar die dat realiseert. Dit soort tools zal je werknemer echter liever niet installeren vanwege de veiligheid bijvoorbeeld.

Een van de andere aardige details van Jump is dat je het remote systeem op een andere monitor die op je iPad is aangesloten kunt gebruiken. Zo heb je én je iPad én een remote desktop gelijktijdig tot je beschikking.

©PXimport

Welke?

Wil je voor een habbekrats (lees: gratis) aan de slag en is muisondersteuning niet echt een pre voor jou, dan is de simpele RDP-app van Microsoft een aardige optie. Voor langduriger en meer serieus werk loop je echter al snel tegen limiteringen aan, waarbij de (relatief) lage schermresolutie het meest in het oog springt. Dat werkt gewoon niet echt lekker als je langer achter een scherm zit te werken.

De verschillen tussen Remotix en Jump zijn niet zo heel groot. Beiden zijn uitstekende apps waaraan je veel plezier zult beleven. Het is zaak om – desnoods in overleg met de systeembeheerder van je bedrijf – even heel goed te kijken naar de precieze mogelijkheden op technisch vlak die elk van beide apps te bieden heeft. Wellicht is de ene app net beter passend bij wat jou bedrijf heeft opgezet en om teleurstellingen te voorkomen is het dan wel zaak ’t correcte exemplaar te installeren.

Nog een tipje tot slot: de meeste remote desktop-apps ondersteunen kopieer-, knip- en plak-acties tussen iPadOS en de remote machine (en andersom). Ofwel: selecteer en kopieer bijvoorbeeld een stuk tekst op je iPad en plak dat in Word draaiend op de machine elders.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.