Met de release van iOS 16, iPadOS 16 en macOS Ventura introduceerde Apple de isolatiemodus. Met deze modus kun je jezelf beschermen tegen “extreem zeldzame en verfijnde cyberaanvallen”. Maar wat is die isolatiemodus nou precies en hoe zet je die aan? We vertellen je er alles over.

De isolatiemodus is vooral bedoeld voor journalisten, activisten, politici, bepaalde beroemdheden en klokkenluiders. Oftewel: mensen die in de schijnwerpers leven en dus doelwit kunnen zijn van cyberaanvallen. Met de isolatiemodus kun je jezelf beschermen tegen die aanvallen, mocht je het idee hebben daar slachtoffer van te zijn als publiek figuur. De speciale modus blokkeert het gros van de functies op je iPhone, iPad of Mac. Zo kun je ervoor zorgen dat je persoonlijke gegevens veilig blijven.

Hoewel de kans dus groot dat je zelf de isolatiemodus nooit nodig zult hebben, kan het nooit kwaad om te weten hoe je deze modus aanzet en wat er dan gebeurt.

De isolatiemodus op je iPhone

Wanneer je de isolatiemodus op bijvoorbeeld je iPhone activeert, dan werken sommige apps en diensten niet zoals je gewend bent. Logisch ook, want dat is nou net het doel van deze functionaliteit. Je merkt dat aan een aantal dingen. Zo worden de meeste type berichtenbijlagen geblokkeerd, op wat afbeeldingen, video’s en audio na. Ook werken links en voorbeelden van links niet meer. En wanneer je surft op het web, dan kan het zijn dat websites niet meer (correct werken), lettertypen niet geladen worden en afbeeldingen worden vervangen door een specifiek symbool.

Gebruik je vaak FaceTime? Met de isolatiemodus op je iPhone actief kun je alleen contact hebben met mensen waar je eerder contact mee had. De rest wordt geblokkeerd. Daarnaast werken bepaalde Apple-diensten niet meer. Zo kun je bijvoorbeeld geen uitnodiging accepteren om een huis te beheren binnen de Woning-app (waarmee je smarthome-apparaten aanstuurt). Maar ook hier geldt: behalve als je eerder al contact had met die persoon. Verder moet je er rekening mee houden dat gedeelde fotoalbums niet meer beschikbaar zijn op de iPhone in isolatiemodus.

Er kleven dus best wat nadelen aan die isolatiemodus voor je iPhone. Daarom raden we het ook niet aan deze modus zomaar even uit te proberen, om te kijken hoe alles werkt. Want sommige dingen worden dus direct geblokkeerd, terwijl andere zaken (zoals gedeelde fotoalbums) uit je account verdwijnen. Daarnaast wordt het koppelen van accessoires iets moeilijker gemaakt en kun je als gebruiker geen configuratieprofiel meer installeren. Ook kun je het apparaat in kwestie niet meer inschrijven bij Mobile Device Management of apparaattoezicht. Wees dus gewaarschuwd.

©Apple

Isolatiemodus inschakelen op je iPhone

Denk je toch dat het nodig is, omdat anders je gegevens gevaar lopen? Dan kun je de isolatiemodus voor je iPhone inschakelen door de onderstaande stappen op te volgen.

Wanneer je de isolatiemodus activeert op je iPhone, dan houdt dat in dat je de modus alleen activeert op dat apparaat. Het is niet zo dat de modus meteen actief is op een andere iPad of Mac. Daar moet je de handelingen alsnog handmatig uitvoeren. Gelukkig ga je op een iPad op dezelfde manier te werk, dus dat is zo geregeld. Is de modus eenmaal ingeschakeld, dan krijg je waarschijnlijk notificaties over de beperkte functionaliteit van een app of dienst. Open je bijvoorbeeld Safari, dan verschijnt er een banner in beeld die meldt dat de modus geactiveerd is.

Uitzonderingen maken voor de isolatiemodus

Het kan zijn dat je, wanneer je in de isolatiemodus zit, een bepaalde website of app echt nodig hebt. Gelukkig kun je dan een uitzonderingsregel aanmaken. Om een website uit te sluiten, tik je binnen de Safari-browser op de knop Pagina-instellingen. Daarna ga je naar Website-instellingen, waar je de isolatiemodus voor die site kunt uitschakelen. Apps uitsluiten gaat net even anders. Je gaat wederom naar Isolatiemodus onder Beveiliging. Daarna ga je naar Configureer websurfen, waar je een lijst met apps vindt. Je kunt een app alleen uitsluiten wanneer je hem recentelijk nog geopend hebt.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.