Omgevingsgeluid bestaat uit een mengelmoes van afzonderlijke geluiden. Dat geldt ook voor muziek. Jij hoort het als geheel, waarbij je hersens in staat zijn om individuele geluiden te herkennen. Mits je ze al eens eerder gehoord hebt en dus daadwerkelijk kent. Er is ook nog een scala aan onbekende geluiden. Om daar eens in te duiken is een app als SpectrumView Plus voor iOS en iPadOS onmisbaar.

Spectrum analyzers waren vroeger dure en veelal stevig uit de kluiten gewassen apparaten. De exemplaren voor hoogfrequent-signalen zijn nog altijd niet goedkoop (maar een fractie van wat ze in het verleden kostten), spectrum analyzers voor het audiospectrum zijn zeer betaalbaar.

Sterker nog: die kun je anno nu moeiteloos als app op je iPhone of iPad draaien. De uitstekende microfoons van deze apparaten pikken het hele audiogebied qua frequenties op. Extra voordeel van die iPhones en iPads is dat de frequentiekarakteristieken van de in deze apparaten gebruikte microfoons bekend is. En daardoor min of meer gekalibreerd in de app. 

Wil je heel serieus aan de slag, dan bestaan er ook gekalibreerde externe microfoons. Die zijn echter – zeker om gewoon eens in het audiospectrum te neuzen – niet nodig. Het volstaat dus om simpelweg SpectrumView Plus) te installeren. Waarbij zoals altijd geldt dat het grotere schermoppervlak van een iPad best van pas komt om ook de kleinere details te zien. 

Overigens kun je ook eerst de meer beperkte gratis versie gebruiken, maar in dit artikel ligt de focus op Plus. Mis je dus een optie in de gratis versie, dan weet je waar dat aan ligt.

Frequentiebereik grafiek

Als de app eenmaal is gestart zie je een waterfall-weergave van het frequentiespectrum. Vaak worden dit soort lopende grafieken inderdaad als een soort waterval van boven naar beneden stromend getoond, maar van rechts naar links is eigenlijk praktischer. Je kunt dan op de x-as van de grafiek de frequentie zetten en op de y-as de tijd. 

Vervolgens wordt een signaal weergegeven op de frequentie(s) die het genereert. Waarbij de kleur de intensiteit aangeeft: hoe meer richting rood hoe luider. Klinkt wat spastisch, maar als je eens een deuntje fluit zie je precies wat we bedoelen. 

Het is sowieso verstandig om het bereik van de grafiek in eerste instantie over het hele hoorbare (en een klein stukje niet-hoorbaar in de hele hoge en hele lage frequenties) in te stellen. Tik daarvoor op >> in de menubalk onder in beeld en vervolgens op Settings. 

©PXimport

Zet eerst de Audio Sample Rate op 48 kHz. Dat is het hoogst haalbare met de ingebouwde microfoon(s) van je iPad of iPhone en levert een maximaal weer te geven frequentie van 24 kHz op. Scroll dan een stukje naar beneden en zet de regelaar onder Default Minimum Frequency (Hz) in view helemaal naar links, en die onder Default Maximum Frequency (Hz) in view helemaal naar rechts. 

Op die manier toont de watervalgrafiek na een tik op << het volledige frequentiebereik vanaf 1 tot en met 24 kHz. Mocht je het later willen, dan kun je inzoomen op een frequentiegebied door gebruik te maken van de net genoemde regelaars en deze strakker af te stellen.

Piept ’t of piept ’t niet?

Nu eens een praktijkvoorbeeldje. Stel je hoort een irritant fluittoontje. Zo’n heel hoog piepje. Is er nu iets mis met je oor, of is er écht een pieptoon in huis te horen? SpectrumView geeft daar heel snel uitsluitsel over. 

Als voorbeeld wekken wij met een toongenerator een toon van 16 kHz op die via de speaker van een iPhone wordt afgespeeld. De iPad – waarop SpectrumView Plus draait – pikt deze feilloos op. Heel duidelijk herkenbaar aan de doorlopende lijn in de watervalgrafiek. 

©PXimport

Overigens: na het wijzigen van de instellingen of het schakelen naar een andere app moet je SpectrumView eerst weer omschakelen naar de live meetmodus. Dat doe je middels een tik op het microfoontje, dat helemaal links onderaan de grafiek te vinden is. Zoals je ziet is er op precies 16 kHz een flink harde toon hoorbaar. 

Voor de meeste mensen (behalve jongeren en een ieder die vrij zuinig op z’n gehoor is geweest) nauwelijks hoorbaar. Maar wel genoeg hoorbaar om irritant te zijn. Hoor je wél een pieptoon maar is er in SpectrumView Plus écht niks te zien, dan is het wellicht tijd eens een bezoekje aan de dokter te brengen. Vooral als de piep niet na een tijdje vanzelf verdwijnt.

Waar komt die pieptoon vandaan?

Blijft over de vraag wáár een piep vandaan komt. Daar kan SpectrumView je niet echt mee helpen. Behalve dan dat je rond kunt lopen met je iPad of iPhone en nagaan waar het geluid sterker of minder sterk klinkt. Vervolgens is het zaak om alle apparaten in de omgeving waar ’t geluid het hardst klink een voor een uit te zetten. Op het moment dat het geluid uit de waterval verdwijnt heb je de boosdoener te pakken. 

Hoogfrequentie pieptonen komen bijvoorbeeld uit een schakelende voeding. Of een (defect rakende) LED-lamp, bijvoorbeeld. Op deze manier kun je ook andere storende en nauwelijks hoorbare geluiden in kaart (proberen te) brengen.

Inzoomen

Zoals we al schreven kun je inzoomen op een frequentieband. Dat kan via Settings, maar ook door simpelweg een spreidbeweging met je vingers te maken op het deel waar je wilt inzoomen.

Zo zie je dat we hier een trucje hebben uitgehaald door tegelijkertijd een toon van 16.000 Hz en eentje van 15.900 Hz af te spelen. In de niet-ingezoomde weergave ziet dat eruit als één lijn, inzoomen laat de afzonderlijke lijnen en dus frequenties zien.

©PXimport

Bandbreedte geluidsbron

Je kunt SpectrumView Plus ook gebruiken om de bandbreedte van je geluidsinstallatie (en/of de afgespeelde muziek) in beeld te brengen. Als we bijvoorbeeld eens naar het geluid van een iPhone kijken, dan is te zien dat het behoorlijk afgekapt wordt in de hogere, maar ook de lagere frequenties. 

Dat kun je constateren door op de frequenties in te zoomen en op de intensiteiten te letten. Niet heel verrassend natuurlijk, want de speakers van een telefoon zijn maar klein. Zo héél slecht blijken die dingen het zelfs niet eens te doen.

Boven de 12 kHz loopt de geluidsintensiteit snel terug; inzoomen op het laag leert dat daar ook niet heel veel spannends te beleven valt. Bij een goede hifi-installatie hoor je beduidend betere plaatjes te krijgen. Uiteraard wel helemaal afhankelijk van de muziek die je ten gehore brengt. Wil je dus vergelijken, dan moet je dat altijd met ’t zelfde geluidsfragment doen.

©PXimport

‘Klassieke’ weergave

Nu je snapt hoe SpectrumView Plus in beginsel werkt, kun je vast nog veel meer toepassingen bedenken. Hou ook in het achterhoofd dat de app ook een klassiek spectogram kan tonen; tik daarvoor op Spec. Analyser. Het beeld dat je dan ziet lijkt op dat wat je wellicht kent van de dansende lichtbalkjes op je stereo. Alleen nu in een (veel) hogere resolutie. 

Maar voor het échte analyseren is de waterval-weergave het meest geschikt. De app heeft nog vele extra functies aan boord, waaronder de mogelijkheid tot opnemen en meer dan genoeg instellingen voor kenners en liefhebbers. Leuk om mee te experimenteren!

©PXimport

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt. Een paar keer per week speuren we daarom binnen een bepaald thema naar zulke deals. Zin in een lekkere maaltijd, maar niet in een vette hap? Dan is een airfryer wellicht iets voor je. De redactie van ID.nl zocht er vijf uit, die bovendien van bijzondere functies zijn voorzien.

Aan een airfryer kun je niets meer verbeteren, horen we je denken. Toch is dat niet zo, want hoewel deze handige apparaten al in menig keuken te vinden zijn, wordt er nog veel doorontwikkeld. Daarom valt de keuze dit keer op airfryers met bijzondere functies die je niet direct op iedere airfryer tegen komt.

Tefal EY905D Easy Fry & Grill Dual 8.3L XXL

Deze Tefal-airfryer heeft twee gescheiden kookzones waarmee je verschillende gerechten tegelijkertijd kunt klaarmaken. Beide zones kunnen apart worden ingesteld qua temperatuur en tijd. Hierdoor kun je gerechten bereiden die niet dezelfde bereidingstijd nodig hebben, maar wel op hetzelfde moment klaar moeten zijn, bijvoorbeeld kip en friet. De inhoud van 8,3 liter is ruim genoeg voor huishoudens van 3 tot 5 personen.

De bediening van deze airfryer is digitaal, met knoppen en een overzichtelijk scherm. Het apparaat heeft verder een timer, instelbare temperatuur tot 200 graden en antiaanbaklaag. Er zijn geen geavanceerde voorgeprogrammeerde standen, maar de basisfuncties zijn voldoende voor alledaags gebruik. De manden zijn uitneembaar en kunnen met de hand of in de vaatwasser worden schoongemaakt. Met de Tefal-app vind je handige gerechten voor deze airfryer.

Inventum GF1200HLD

Dit model van Inventum combineert de functies van een airfryer en heteluchtoven. Het apparaat heeft een inhoud van 12 liter en beschikt over een roterende mand, waarmee je bijvoorbeeld friet automatisch kunt laten draaien voor een gelijkmatig resultaat. Daarnaast zijn ook een grillrek, bakplaat en draaispit meegeleverd, zodat je verschillende bereidingswijzen kunt toepassen. De temperatuur is instelbaar tot 200 graden en de timer tot 90 minuten.

LEES OOK: Airfryer met één of twee lades? Zo kies je slim

De bediening bestaat uit fysieke knoppen met een klein digitaal display. Gebruikers geven aan dat de prestaties stabiel zijn, en dat vooral de draaimand goed werkt bij snacks en aardappelproducten. Er is geen stoomfunctie of slimme aansturing. De buiten- en onderkant worden tijdens gebruik warm, dus plaatsing op een hittebestendig oppervlak is aanbevolen.

Ninja Foodi SP101EU

De Ninja Foodi SP101EU is opvallend in die zin dat het eruit ziet en werkt als een oven, maar toch airfryer-functionaliteit heeft. Het heeft dan ook acht functies: heteluchtfrituren, bakken, braden, grillen, drogen, roosteren, warmhouden en een aparte bagelstand. De oven heeft een vermogen van 2400 watt en verwarmt snel op, met een opwarmtijd van ongeveer 60 seconden. Door de combinatie van zes infrarood verwarmingselementen en luchtcirculatie wordt voedsel gelijkmatig bereid. De temperatuur en bereidingswijze worden digitaal ingesteld via een bedieningspaneel.

Bij de oven worden standaard een bakplaat, een heteluchtfrituurmand en een rooster geleverd. Het apparaat is geschikt voor verschillende soorten gerechten, van ovenschotels tot broodjes en gegrilde groenten. Dankzij het ontwerp en de functies kan de oven ook worden gebruikt als alternatief voor een traditionele heteluchtoven.

Ninja Foodi Dual Zone AF400EUWH

De Ninja Foodi AF400EU beschikt over twee aparte manden van elk 4,75 liter. Dit maakt het mogelijk om twee gerechten tegelijk te bereiden, met verschillende instellingen qua tijd en temperatuur. De zogenaamde 'Match Cook'- en 'Sync Finish'-functies zorgen ervoor dat je gerechten op hetzelfde moment klaar zijn, zelfs als deze andere bereidingstijden hebben. De bediening is volledig digitaal, met zes automatische kookprogramma’s zoals max crisp, air fry, roast en bake.

LEES OOK: Dit zijn de meestgemaakte fouten met airfryers (en zo voormijd je ze)

Je kunt de temperatuur instellen vanaf 40 tot 240 graden Celsius en het maximum vermogen is 2470 Watt. De binnenmanden zijn voorzien van een keramische antiaanbaklaag en kunnen in de vaatwasser. Het apparaat is relatief groot, dus dat is wel iets om rekening mee te houden als de ruimte in je keuken beperkt is. Gebruikers van de AF400EUWH waarderen de stille werking en de mogelijkheid om flexibel te koken zonder tussendoor schoon te maken of het apparaat opnieuw in te stellen.

Princess 1.182068.01.001

Met de Princess 1.182068.01.001 Double Basket Airfryer kun je twee gerechten tegelijk bereiden, dankzij de dubbele mand. Het apparaat staat los op het aanrecht en heeft een zwart ontwerp dat in de meeste keukens past . Je bedient het eenvoudig via het LED-display en de touchknoppen. Er zijn acht programma’s, een timer en je kunt de temperatuur zelf instellen tot 220 °C. De totale inhoud is 8 liter, genoeg voor ongeveer zes porties.

Tijdens het gebruik blijven de handvatten koel, en bij oververhitting schakelt het apparaat zichzelf automatisch uit. De losse onderdelen – inclusief de binnenbakken – mogen gewoon in de vaatwasser. Met een vermogen van 2400 watt warmt de airfryer snel op en bereid je je eten gelijkmatig. Of je nu frietjes bakt of kip grilt, deze airfryer maakt het eenvoudig zonder veel gedoe.

Het is lente, en dat is hét moment om allerlei klusjes in de tuin aan te pakken. Heb je een terras of pad dat in de loop van tijd wat is verzakt? Daarvoor hoef je geen stratenmaker in te huren, dat kun je prima zelf weer herstellen. Hoe je dat doet, lees je in deze uitgebreide handleiding.

Lees ook: Zo leg je zelf een terras aan

Het gebeurt regelmatig dat (sier)bestrating verzakt. Vaak ligt dat aan een instabiele ondergrond, slechte afwatering, zand dat is weggespoeld door regen of een te zware belasting. Door hier bij de aanleg of tijdens het herstel al rekening mee te houden, voorkom je veel problemen. Denk bijvoorbeeld aan voldoende ophoogzand, goede opsluitbanden en een slimme afwatering.

Probleemplekken identificeren

Je ziet het meestal snel als een pad of terras verzakt is. Zeker als regenwater blijft staan op plekken waar het niet weg kan. Vaak ligt dat aan een deel van de bestrating dat letterlijk is ingezakt. Ook als stenen zijn gaan schuiven of er kieren ontstaan, heb je waarschijnlijk te maken met verzakking. Dat gebeurt vaak wanneer opsluitbanden niet stevig genoeg geplaatst zijn en langzaam naar buiten zijn gedrukt of gekanteld.

©MG | ID.nl

👷 Dit heb je nodig voor je klus

• Goede werkhandschoenen

• Waterpas

• Metseldraad

• Balk of lat

• Rubberen hamer

• Bats of spade

• Ophoogzand

Tegels wippen

Zelfs de kleinste verzakking kan er al voor zorgen dat er water blijft liggen, omdat water nu eenmaal de weg van de minste weerstand kiest, dus het is belangrijk dat je goed in kaart brengt waar bij jou alle verzakkingen zitten. Leg een lange, rechte lat over het deel dat is weggezakt of gebruik een waterpas . Zo zie je hoe scheef het ligt. Een lange lat werkt het best als je die op zijn smalle kant neerlegt. Leg je hem plat, dan buigt hij makkelijk door en geeft hij een vertekend beeld.

Heb je duidelijk welk stuk verzakt is en dus opgehoogd moet worden, dan haal je daar de tegels of stenen weg. Bij randen zonder opsluitband lukt dat meestal met je handen of een klein schepje. Zit het probleem ergens in het midden van het terras, dan heb je er iets meer werk aan.

©MG | ID.nl

Doe dat wel voorzichtig: je wilt schade aan de tegels natuurlijk zoveel mogelijk voorkomen. Ga dus niet wrikken met een spade of schep. Beter gebruik je twee platte schroevendraaiers. Zet ze aan weerszijden van de steen en wip deze voorzichtig los. Geen oude schroevendraaiers bij de hand? Dan kun je ook lange, dikke spijkers of schroeven gebruiken. Draag daarbij wel handschoenen.

Is de eerste steen eruit, dan volgen de andere meestal vanzelf. Haal ze als het kan met de hand eruit, zo blijft het zandbed eronder zoveel mogelijk intact.

Hoogte bepalen

Ligt het verzakte deel open, dan kun je het zandbed ophogen. Gebruik een rechte lat of metseldraad om de juiste hoogte af te stemmen op de rest van het terras. De lat of het draad laat je dan van links naar rechts lopen vanaf de hoogte van de niet-verzakte bestrating. Vervolgens schep je er ophoogzand bij en controleer je – door een tegel of steen neer te leggen – of het zandbed op de goede hoogte is gebracht. Vergeet niet dat je ongeveer 3 tot 5 millimeter hoger legt dan de rest van de bestrating. De tegel of steen sla je er immers nog een stukje in.

©MG | ID.nl

Ligt alles op zijn plek? Leg dan een stevige balk of plank (die je op op z'n kant legt) op de nieuwe bestrating en tik er met een rubberen hamer op. Zo werk je kleine hoogteverschillen weg.

©MG | ID.nl

Tot slot veeg je overtollig straatzand in de voegen. Je kunt ook inveegzand gebruiken dat onkruidwerend is. Dat werkt vooral goed bij nieuw aangelegde terrassen die nog onkruidvrij zijn, dus voornamelijk bij nieuw aan te leggen terrassen.

Lees ook: Het belang van goede tuindrainage

Opsluitbanden (her)plaatsen

Zijn de randen van je terras verzakt of verschoven en heb je daar opsluitbanden liggen? Dan zijn die waarschijnlijk gaan kantelen of wijken ze naar buiten uit. Dat zie je vaak bij opritten die hoger liggen dan de omliggende grond. Zit er aan de buitenzijde te weinig grond, dan geven die opsluitbanden niet genoeg tegendruk.

In zo’n geval kun je proberen de banden opnieuw in te graven. Lukt dat niet, maar wil je ze wel verstevigen? Zet ze dan – nadat je ze natuurlijk in de hoogte ook waterpas hebt gezet – vast in beton. Dat kan gewoon met kant-en-klare betonmortel uit de bouwmarkt. Alleen wat water erbij en het hardt vanzelf uit.

©Bron: YouTube / Papaklust

Beschadigde bestrating door wortels

Wortels van bomen en struiken kunnen ervoor zorgen dat je bestrating niet verzakt, maar juist omhoog komt. Je ziet dan een bult in het terras en losse tegels. In dat geval moet je eerst de wortels aanpakken. Daarnaast moet je extra zand aanbrengen om de vrijgekomen ruimte op te vullen.

©MG | ID.nl

Wortels kunnen ervoor zorgen dat de bestrating omhoog komt.

Verwijder uitgelopen wortels zo veel mogelijk buiten de bestrating zelf: het heeft geen zin om wortels vlak vóór of in het bestratingsdeel af te zagen of af te steken. Binnen enkele maanden zullen ze namelijk weer voor hetzelfde probleem zorgen. Helemaal tegenhouden lukt niet, maar je kunt wel voorkomen dat ze omhoog komen. Gebruik daarvoor worteldoek. Dat stuurt de wortels onder je bestrating horizontaal verder.

Let op: worteldoek werkt vooral bij kleinere wortels. Grote wortels kunnen alsnog schade veroorzaken. Een bijkomend voordeel van worteldoek is dat het onkruidgroei tegengaat. Worteldoek leg je overigens aan bij een compleet nieuw terras of bestrating. Wil je worteldoek gebruiken bij het herstellen van een terras of pad, dan moet je eigenlijk helemaal opnieuw beginnen, omdat het worteldoek onder de gehele bestrating en onder het niveau van het straatzand komt te liggen.

Mollen

Mollen maken niet alleen je gazon kapot, ze kunnen ook zorgen voor verzakking van je bestrating. Door gangen onder je terras te graven, ontstaat er instabiliteit. Storten die gangen in, dan zakken de tegels weg. Bij dit soort verzakkingen heb je vaak veel zand nodig voor herstel.

Lees ook: Acht manieren om je tuin te beschermen tegen ongedierte

©MG | ID.nl

Mollen graven gangen en die kunnen ervoor zorgen dat je bestrating verzakt.

Mollen zijn lastig te weren, maar je kunt het ze wel moeilijker maken. Hoe diverser je beplanting, hoe minder aantrekkelijk je tuin is voor mollen: wortels vormen obstakels. Wil je specifiek je terras beschermen, dan kun je een mollennet plaatsen. Dat graaf je verticaal in langs de randen van je terras, tot zo'n 70 cm diep. Deze klus kun je prima uitvoeren na het ophogen, want je hoeft alleen de zijkanten aan te pakken.