Netflix, HBO Max, Disney+ en Videoland: je hebt ruim voldoende keuze als je een abonnement op een streamingdienst wil nemen. En daar zit ‘m nu net de kneep. Iedere dienst heeft zijn eigen voor- en nadelen, en als je wil genieten van alle nieuwste films en series, ontkom je er niet aan meerdere abonnementen af te sluiten, met alle financiële gevolgen van dien. En het lijkt er niet op dat daar binnenkort verandering in komt. Het streaminglandschap is meer versplinterd dan ooit, en de enige die daar echt last van heeft, ben je zelf.

Peaky Blinders op Netflix, het Marvel-universum op Disney+, The Rings of Power op Prime Video en House of the Dragon op HBO Max: je moet flink in de buidel tasten om alle populaire films en series van het moment te kunnen volgen. Het streaminglandschap versplintert meer en meer, en hoewel je in principe alle keuze van de wereld hebt, ben je als gebruiker uiteindelijk de dupe. Een abonnement op alle bekende streamingdiensten afsluiten loopt aardig in de papieren, maar als je een keuze maakt, mis je de populaire content van de concurrentie.

Het is een luxeprobleem, maar wel een die streamingdiensten parten kan gaan spelen. Steeds vaker worden kortlopende abonnementen afgesloten, die na verloop van tijd weer worden opgezegd ten faveure van een andere dienst. Accounts delen met vrienden of familie is tegen de regels, maar gebeurt nog steeds op grote schaal. En een oplossing is niet zo een-twee-drie voorhanden. Iedere grote streamingdienst heeft zijn eigen exclusives, zijn eigen blockbusters en zijn eigen lokkertjes. En als gebruiker word je geacht een keuze te maken, óf de portemonnee te trekken.

Hoe het begon

Netflix was in 2013 de eerste grote speler in Nederland die ‘subscription video on demand’ aanbood: iedereen met een abonnement kon onbeperkt films en series kijken. Voordien bestonden er wel streamingdiensten, maar richtte Netflix zijn pijlen vooral op het verhuren van fysieke dvd’s in Amerika. Stuurde je een bekeken dvd terug, dan kreeg je automatisch de volgende opgestuurd. Die manier van werken was door de technologische ontwikkelingen in het tweede decennium van deze eeuw uiteraard geen optie meer. Het abonnementsmodel bleek de ultieme oplossing.

Netflix groeide als kool. Werd er in 2013, het jaar dat de Nederlandse markt werd aangeboord, nog zo’n vier miljard euro omgezet, vorig jaar lag dat al rond de dertig miljard. Sneller internet, betere smartphones, verdere digitalisering van de samenleving en ook de coronapandemie hebben er mede voor gezorgd dat Netflix is kunnen blijven uitgroeien tot de populairste streamingdienst van dit moment.

©LICreate

Voordat Netflix een streamingdienst was, stuurde het bedrijf dvd’s in een herkenbare rode envelop.

Concurrentie

Maar de concurrentie liet niet lang op zich wachten. Sterker: Netflix was niet eens de eerste streamingdienst. Techgigant Amazon had al in 2006 een video-on-demand-dienst, die tegenwoordig onder de naam Prime Video door het leven gaat. Ook de vooral in Amerika populaire dienst Hulu bestond al in 2006. De echte groeispurt zit ‘m echter in de laatste jaren, met platformen als HBO Max, Apple TV+ en Disney+. Die diensten bieden populaire filmfranchises en series aan. Net als Netflix produceren ze hun eigen originele content, en kopen ze de exclusieve rechten op klinkende titels. Extra keuze voor jou als gebruiker, maar ook weer een extra maandelijkse afschrijving van je bankrekening.

Een rekensommetje

Wil je films, series en programma’s op elk moment kunnen terugkijken en maak je daarvoor gebruik van meerdere streamingdiensten? Let dan goed op de kosten. Hoewel die paar euro per maand die je uitgeeft aan streamingdiensten niet veel lijkt, kunnen ze bij elkaar opgeteld toch flink oplopen.

Niet iedereen heeft namelijk direct door wat je per maand kwijt bent. Dat heeft onder meer te maken met de manier van afschrijven van je abonnementskosten. Via de ene dienst kan dat bijvoorbeeld alleen via PayPal of creditcard, terwijl er ook diensten zijn waarbij je gewoon via maandelijks incasso kunt betalen. Bovendien vinden niet al die betalingen plaats op hetzelfde moment, dus je kunt dan al snel het overzicht verliezen. Benieuwd wat je maandelijks kwijt bent? Gebruik dan onderstaande tabel als leidraad en tel eventueel handmatig de kosten voor al jouw streamingdiensten bij elkaar op. Voor het complete overzicht vind je hierbij ook de kosten per maand en per jaar van alle diensten bij elkaar opgeteld.

Populaire franchises

De nieuwe streamingdiensten begonnen langzaam maar zeker marktaandeel van Netflix weg te snoepen. Dat gebeurde enerzijds door het aankopen van bekende franchises en series. Zo bestormde Disney+ de markt met de exclusieve rechten voor het Marvel-universum, een populaire reeks films en series rond de superhelden en -schurken uit de gelijknamige stripboeken, bovenop de toch al rijke bron van vermaak rondom bekende Disney- en Pixar-films. HBO Max haalde eenzelfde trucje uit met het concurrerende DC-universum, bekend van onder andere Batman en Superman.

Die films en series waren populair genoeg om een deel van de wereldbevolking over te halen op z’n minst de dienst erbij te nemen, en in sommige gevallen zelfs Netflix in te ruilen voor de dienst die de meeste relevante content bood. Voeg daar Apple TV+ aan toe, dat voornamelijk Apple-gebruikers aanspreekt, en Prime Video, met zijn immense budgetten voor grote nieuwe series, en de versplintering in het streaminglandschap is compleet.

Disney+ biedt exclusieve films en series uit het immens populaire Marvel-universum.

Grip op je budget

Originals

Maar het is niet allemaal een kwestie van geld. Een internationale streamingdienst valt of staat tegenwoordig bij het succes van zijn eigen Originals. Dat is de naam die de meeste diensten geven aan hun zelfgeproduceerde films en series. Ook hierin had Netflix in eerste instantie een streepje voor op de rest. Series als House of Cards, Orange is the New Black, Narcos, Stranger Things, The Crown en The Witcher kluisterden kijkers aan hun televisieschermen, en zorgden ervoor dat Netflix relatief eenzaam aan de top bleef staan.

Ondertussen zat de concurrentie niet stil. Amazon toverde series als Jack Ryan en Lord of the Rings-spinoff The Rings of Power uit de hoge hoed, en ook Apple en HBO kwamen met hun eigen content. Het resultaat is een ongekende weelde aan films en series die wereldwijd beschikbaar zijn tegen een relatief lage prijs, maar die wel verspreid zijn over minstens twee handen vol aan streamingdiensten.

Netflix biedt vele uren aan originele, zelfgeproduceerde content.

Nederland en België

Op landelijk niveau zien we eenzelfde ontwikkeling. In Nederland had Uitzending Gemist al langer een mogelijkheid voor gebruikers om te betalen om meer content langer te kunnen blijven bekijken. Later werd de dienst omgedoopt tot NPO Gemist en in 2016 tot NPO Start en de betaalversie NPO Plus, waar bijna alle programma’s uitgezonden op NPO 1, 2 en 3 kunnen worden bekeken of teruggekeken. In tegenstelling tot de wereldwijde diensten zijn de Nederlandse diensten wél deels samengevoegd in een overkoepelend systeem: via NLZIET kan een groot deel van het aanbod van de NPO, RTL, Talpa TV en de regionale publieke omroepen worden bekeken. Recentelijk zijn ook de drie zenders van de Belgische VRT toegevoegd. En sinds een paar weken is er ook een NLZIET Extra-variant. In dit - 2 euro per maand meer kostende - abonnement heb je ook toegang tot onder meer BBC Entertainment, BBC one, BBC two, BBC Word Service, BBC First, History Channel en E! Entertainment.

Tot slot zijn er nog Videoland, een dienst uit de koker van RTL die zowel live RTL-programma’s als exclusieve films en series aanbiedt met abonnementen, en Pathé Thuis, waar bioscoopfilms te zien zijn voor ze op dvd verschijnen - al heeft die laatste (nog) geen abonnementsdienst.

In België vind je bij VTM Go en VRT Max soortgelijke online diensten. Daarnaast is er Streamz, waar series van VRT en DPG in zijn vertegenwoordigd, evenals een deel van het aanbod van het in België nog niet beschikbare HBO Max.

Ook voor specifiek Nederlandse of Belgische content zijn er tegenwoordig streamingdiensten.

Afhankelijkheid

Gebruik je een of enkele streamingdiensten, dan ben je ook nog eens afhankelijk van het continu veranderende aanbod. De Originals blijven dan wel bij de dienst die ze heeft geproduceerd, veel andere films en series veranderen nogal eens van eigenaar. Dat Disney+ de rechten van zijn eigen Disney- en Pixar-films heeft overgenomen van de oudere diensten is niet zo vreemd, maar ook veel content die niet per se aan een van de diensten is gekoppeld kan zomaar van je favoriete streamingdienst verdwijnen. Wekelijks komt er bij elke dienst nieuwe content bij, maar een deel wordt ook weer weggehaald. Vooral Hollywood-films wisselen vaak van eigenaar, of verdwijnen helemaal uit het streaminglandschap, maar ook bepaalde series kunnen zonder aankondiging uit het portfolio worden gehaald.

Diensten smelten samen

Het is fijn dat Netflix aangeeft dat er een einddatum aan een bepaalde film of serie zit, maar dat je een abonnement op een andere dienst moet nemen om je favoriete programma te blijven volgen of je favoriete film opnieuw te kijken is op z’n minst vervelend te noemen.

Alle Pixar-films zijn logischerwijs te zien bij Disney+, maar andere films wisselen soms van eigenaar.

Stunten

En dan zijn er nog de lokkertjes waarmee streamingdiensten abonnees proberen te werven. Zo biedt Videoland kickbokswedstrijden van het populaire Glory gratis in het abonnement. HBO Max heeft op dit moment nog de rechten voor de Harry Potter-films, maar die zijn de laatste jaren ook al meermaals van eigenaar gewisseld. Netflix stunt regelmatig met populaire films die soms vers uit de bioscoop komen. Films en series uit het Marvel-universum zijn op dit moment exclusief te zien bij Disney+, terwijl concurrent DC een deal heeft gesloten met HBO Max. Daarnaast zijn er nog de honderden blockbuster-films die vaak maar bij één specifieke aanbieder te zien zijn.

Soms gaat het nog verder, en worden filmfranchises zonder blikken of blozen opgeknipt. Zo is bijvoorbeeld de eerste Austin Powers-film op het moment van schrijven exclusief op Netflix te zien, maar moet je voor de twee vervolgdelen bij HBO Max zijn. En de garantie dat je een film of serie over een paar weken nog steeds kunt kijken, wordt door geen enkele streamingdienst geboden.

De Harry Potter-films zijn – op dit moment – alleen te zien bij HBO Max.

Streamen in cijfers

Advertenties

Een nieuwe ontwikkeling is het toevoegen van advertenties aan streamingdiensten. Netflix test al een aantal maanden een goedkoop abonnement waarin advertenties zijn opgenomen. Het goedkopere abonnement is nog nergens officieel uitgerold, maar er zijn wel al signalen dat bijvoorbeeld Microsoft verregaande interesse heeft getoond om advertentieruimte in te kopen. Hoe zoiets er in de praktijk uit komt te zien is nog niet helemaal duidelijk, maar de kans is aanwezig dat je film of serie straks een aantal keer wordt onderbroken door een reclame.

Hoewel andere diensten hier terughoudender in lijken te zijn, is het niet ondenkbaar dat ook andere grote aanbieders abonnementen met advertenties gaan inzetten. Het is de hoop van de streamingdiensten dat de goedkopere abonnementen extra gebruikers zullen trekken. Het verlies aan inkomsten moet dan worden gecompenseerd door de inkomsten uit advertenties, terwijl de gebruikers uiteindelijk goedkoper uit zijn. Wanneer Netflix en de concurrentie zulke abonnenten gaan uitrollen, moeten we nog even afwachten, maar dat er al actief mee wordt getest staat buiten kijf. Bovendien is het zo dat de combinatie van een goedkope of zelfs gratis versie van een bepaalde dienst met advertenties en een betaalde, reclamevrije versie een vrij bekend en wijdverspreid fenomeen is op internet – denk aan YouTube Premium en verschillende nieuws- en informatiewebsites. Dat streamingdiensten eenzelfde idee voor ogen hebben, is in dat licht niet meer dan logisch. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat binnen afzienbare tijd goedkope abonnementen worden aangeboden waarmee slechts een deel van de content bekeken kan worden, al ziet het er niet naar uit dat dat al op korte termijn al gaat gebeuren.

Wat kun je doen?

Veel opties heb je niet. Je kunt natuurlijk een abonnement nemen op iedere streamingdienst die er bestaat, maar zoals eerder uitgelegd, kan dat aardig in de papieren lopen. Een andere mogelijkheid is om af en toe te wisselen. Zo kun je het aanbod van één specifieke dienst een paar maanden lang tot in den treure bekijken, en de maanden erop het aanbod van de volgende dienst tot je nemen. Met de snelle veranderingen en de immens populaire ‘exclusives’ die de meeste grote diensten bieden is dat ook niet altijd een ideaal scenario.

Wat ook veel gebeurt, is het delen van diensten. Je kunt met je vriendengroep elk een abonnement nemen op een andere dienst, en de inloggegevens met elkaar delen. Hier zit wel een groot risico aan vast: het mag namelijk officieel niet. Netflix heeft lang zijn ogen gesloten gehouden voor zulke praktijken, maar gaat nu actief accountdelers benaderen.

Alleen even een HBO Max-abonnement voor House of Dragons? Het gebeurt steeds vaker.

Honor is in Nederland – na al die jaren aanwezigheid – nog steeds een klein merk met een beperkte bekendheid. Best zonde, want toestellen als de Honor 400 laten zien dat de fabrikant een goede prijs-kwaliteitverhouding kan bieden. In deze review lees je meer over deze midrange smartphone.

Strak ontwerp

Een midrange smartphone kan er heus premium uitzien, bewijst Honor met zijn nieuwste model. De Honor 400 heeft een frame van kunststof, een achterkant van mat glas en oogt naar onze mening erg fraai. Met 184 gram is de smartphone van gemiddeld gewicht. Je kunt hem lastig met één hand bedienen, wat vooral te wijten is aan het forse 6,55inch-scherm.

©Rens Blom

De Honor 400 draagt een IP65-certificering, wat wil zeggen dat hij tegen stof en een flinke regenbui kan. Let op: het toestel is niet bedoeld om mee te nemen in het zwembad. Sommige concurrerende smartphones kunnen dat wel.

©Rens Blom

Goed scherm

Het is vandaag de dag moeilijk om een midrange smartphone met een slecht scherm te vinden. Er is echter een groot verschil tussen een prima en een echt goed scherm. De Honor 400 is voorzien van een echt goed scherm. Het 120Hz-oledscherm heeft een hoge resolutie van 2736 x 1264 pixels, waardoor het beeldscherm scherper oogt dan een standaard Full-HD-display (1920 x 1080 pixels). De kleuren, maximale helderheid en functies om je ogen minder te vermoeien zijn allemaal indrukwekkend.

©Rens Blom

Specificaties

Van een midrange smartphone mag je anno 2025 krachtige en complete hardware verwachten. Honor heeft de expertise in huis om aan die verwachting te voldoen, maar weet ons niet op alle vlakken te overtuigen. Laten we beginnen met de processor. Dat is een Qualcomm Snapdragon 7 Gen 3. Een echte midrange processor die op zich snel genoeg is voor alle populaire apps. In dit prijssegment kun je echter ook krachtiger smartphones in huis halen. Dat merk je vooral bij het spelen van games. Daar is de Honor 400 geen koning in.

Voor de hoeveelheid werkgeheugen geldt hetzelfde. Met de 8 GB in de Honor 400 hoef je echt niet te klagen, maar er zijn veel concurrerende toestellen die over 12 GB beschikken. Op de lange termijn kun je daar profijt van hebben, want software- en app-updates lijken steeds meer werkgeheugen op te eisen.

©Rens Blom

Honor hecht blijkbaar meer waarde aan de hoeveelheid opslagcapaciteit. Want waar de meeste midrange smartphones het moeten doen met 256 GB, zit er 512 GB in de Honor 400. Een zee aan opslagruimte, waar na de installatie van de smartphone zo'n 475 GB van beschikbaar blijft.

Lange accuduur

De accuduur vinden we een heel belangrijk punt bij een smartphone. Honor scoort hier goed, want de 5300mAh-accu in de Honor 400 houdt het bij ons gemengde gebruik probleemloos een lange dag vol. We laden de smartphone op als we naar bed gaan of doen dat 's ochtends, als we onder de douche stappen. Opladen kan met maximaal 66 watt. Een adapter moet je – door EU-wetgeving – zelf regelen.

Aardig om te vermelden is dat de Honor 400 een silicium-koolstofaccu heeft. Dit nieuwe type accu voor smartphones kan meer energie opslaan, zonder fysiek groter te zijn dan de vorige generatie accu's. Meer energie leidt tot een hogere capaciteit – gemeten in mAh – en zo dus meer stroom voor jou als gebruiker. Steeds meer (midrange) smartphones krijgen een silicium-koolstofaccu. Honor loopt dus in de voorhoede mee.

©Rens Blom

Een 200 megapixel-camera

Achter op de Honor 400 vind je twee camera's en een grote flitser. De hoofdcamera heeft een zeer hoge resolutie van 200 megapixels en combineert al die pixels standaard om betere foto's in een lagere resolutie te maken. De camera presteert ruim voldoende, ook bij minder licht. Over de groothoeklens zijn we minder enthousiast, maar in de meeste situaties kun je er prima mee uit de voeten.

Hieronder van links naar rechts: de hoofdcamera (1X), de groothoekcamera en 4x zoom via de hoofdcamera.

©Rens Blom

Hoewel de Honor 400 geen aparte zoomcamera heeft, kun je wel aardig zoomen. Dat is te danken aan de megaresolutie van de hoofdcamera. Je zoomt in de camera-app in via de hoofdcamera, die eigenlijk een uitsnede maakt van een foto en het 'ingezoomde' resultaat aan je voorlegt. Onderstaande fotoserie laat zien wat je op die manier kunt bereiken. De herenhuizen aan de overkant van de gracht staan er duidelijk genoeg op.

©Rens Blom

Drukke software

De Honor 400 is voorzien van Android 15, voorzien van Honors eigen softwareschil. Die schil vinden we visueel en qua functies nogal druk. We vinden het ook jammer dat Honor wat extra apps zoals TikTok, Temu en Block Blast! op het toestel installeert. Gelukkig kun je ze verwijderen. Positiever zijn we over de samenwerking tussen Google en Honor om allemaal nuttige AI-functies in de telefoon te bakken. Daar kun je zeker leuk mee experimenteren.

©Rens Blom

Tot slot het updatebeleid. Honor scoort goede punten door de smartphone zes jaar Android-upgrades en beveiligingsupdates te geven. Dat is langer dan veel concurrenten.

Conclusie: Honor 400 kopen?

De Honor 400 is een waardevolle toevoeging aan het midrange smartphonesegment. Het toestel laat op veel vlakken een (erg) positieve indruk achter en krijgt zes jaar software-updates, waardoor je hem lang kunt blijven gebruiken. Wij zijn al met al enthousiast over de Honor 400.

Bitcoin heeft deze week opnieuw zijn hoogste koers ooit bereikt. De verleiding is groot om mee te doen, zeker als je bekenden hoort over hun winst. Maar wie nu overweegt om in crypto te stappen, moet ook stilstaan bij de risico's én de beveiliging van zijn investering. Want hoe zorg je dat je je digitale munten veilig bewaart? Veel ervaren beleggers kiezen voor een hardware wallet: een klein apparaatje dat je crypto offline beschermt tegen hackers en fouten. In dit artikel lees je hoe het werkt, wat de voor- en nadelen zijn, en hoe je veilig begint.

Partnerbijdrage - in samenwerking met Bitcoinmagazine.nl

Wat is een hardware wallet?

Een hardware wallet is een fysiek apparaatje (vaak een soort USB-stick) dat je private keys offline bewaart. Die private keys zijn nodig om toegang te krijgen tot je cryptomunten. In tegenstelling tot een software wallet op je computer of telefoon, is een hardware wallet niet constant verbonden met het internet. Daardoor is je crypto beter beschermd tegen hackers en malware.

Bekende merken zijn Ledger en Trezor. Bij transacties sluit je de wallet kort aan op je computer of telefoon. De transactie wordt daar voorbereid, maar pas op de hardware wallet zelf goedgekeurd. Je private key verlaat het apparaat nooit.

Waarom is dit veiliger dan een software wallet?

• Offline opslag: hackers kunnen niet zomaar bij je sleutels, omdat die fysiek op het apparaat staan.
• Geen afhankelijkheid van apps of browsers: een phishing-link of malware op je pc krijgt geen toegang tot je wallet.
• Bevestiging op apparaat zelf: elke transactie moet je fysiek goedkeuren op het apparaat, bijvoorbeeld via een knop of touchscreen.

Let op: veilig gebruik vereist wel discipline. Wie zijn pincode of herstelzin (seed phrase) kwijtraakt, kan zijn crypto definitief verliezen. Schrijf deze dus op en bewaar hem veilig, bijvoorbeeld in een kluis.

©rawcaptured

Wanneer kies je voor een hardware wallet?

Een hardware wallet is vooral slim als:

• je voor langere tijd crypto wilt bewaren (hodlen);
• je meer dan een paar honderd euro aan crypto bezit;
• je waarde hecht aan maximale controle en veiligheid.

Voor wie af en toe wat koopt en verkoopt via een app als Bitvavo of Binance is een software wallet of custodial wallet voldoende. Maar als je serieus bezig bent met investeren in crypto, is een hardware wallet een logische stap.

Zijn er ook nadelen?

Zeker. Een paar punten om rekening mee te houden:

• Je moet het apparaat kopen: reken op 50 tot 200 euro.
• Je moet de seed phrase handmatig opslaan en beveiligen.
• Een hardware wallet is minder snel toegankelijk dan een mobiele app.
• Als je hem kwijtraakt zonder back-up, ben je alles kwijt.

En hoe zit het met regulering?

Cryptovaluta blijven risicovol. De Autoriteit Financiële Markten (AFM) adviseert particuliere beleggers om zich goed in te lezen voordat ze beginnen met beleggen in crypto. Op hun website vind je een praktische checklist waarmee je snel kunt zien of beleggen — in crypto of andere producten — iets voor jou is.

Ook handig: voor wie meer wil weten over actuele trends in crypto en blockchain, biedt Bitcoinmagazine.nl dagelijks nieuws, koersinformatie en uitleg. Dit soort bronnen helpen je op de hoogte te blijven zonder dat je blind ergens instapt.

Tot slot: hoe houd je overzicht?

Een hardware wallet gebruik je vaak in combinatie met desktopsoftware of een app. Daarmee kun je transacties voorbereiden, je saldo bekijken en notificaties instellen. Voor mobiel gebruik blijft een bankapp natuurlijk onmisbaar. Denk aan betalen, alerts en koppeling met je beleggingsrekening. De Consumentenbond heeft een overzicht gemaakt van wat je veilig mag verwachten van mobiel bankieren.

Een slimme strategie? Gebruik een hardware wallet voor opslag, je mobiel voor notificaties, en je desktop voor analyse. Zo heb je snelheid, overzicht én veiligheid in één.