Google Maps en Google Earth hoeven we je vast niet meer voor te stellen, althans niet wanneer het om het opzoeken van locaties of routes gaat. Maar met de juiste tools, technieken en services is er nog heel wat meer mogelijk met deze services.

Tip 01: Maps & Earth

De grens tussen Google Maps en Google Earth is intussen behoorlijk vervaagd. Overschakelen van Google Maps naar een Earth-weergave kan heel eenvoudig door het Satelliet-pictogram aan te klikken. Met het 3D-pictogram kun je een virtuele vlucht over de ganse aardbol maken en wanneer je de Ctrl-toets ingedrukt houdt, kantelt het beeld om zijn as. In een Chrome-browser kun je de nieuwste versie van Google Earth bekijken, inclusief 3D- en Street View-beelden. Klik hier het hamburgerpictogram aan en kies Instellingen als je de Vlieganimatiesnelheid wilt aanpassen of wanneer je – op een krachtige pc – een grotere geheugencache wilt instellen voor nog meer details.

Als je kml-bestanden wil importeren, moet je deze optie eerst nog even inschakelen, daarna kun je zo’n bestand ophalen via Mijn plaatsen. In de mobiele app van Google Earth kun je kml-bestanden direct ophalen via Mijn plaatsen / Kml-bestand importeren. Onder aan deze webpagina vind je een hele reeks interessante kml-bestanden.

©PXimport

Tip 02: Van Maps naar gpx

Je weet uiteraard hoe je een route plant in Google Maps, maar hoe zet je die instructies in een gpx-bestand zodat je dat bijvoorbeeld naar een handheld-gps kunt overzetten? Daarvoor maken we handig gebruik van de gratis webapp op www.mapstogpx.com. Je hoeft hier alleen maar de link naar je Google Maps-kaartje met de route te plakken. Zo’n link krijg je als volgt: ga naar Google Maps en zet je route uit. Klik het menu-icoontje aan en kies Kaart delen of insluiten / Link kopiëren. De (verkorte) url bevindt zich nu in het Windows-klembord dat je met Ctrl+V in MapstoGPX kunt plakken. Klik in de webapp de gewenste opties aan (zoals Track Points, Route Name of een van de andere opties onder Advanced Settings – zorg ervoor dat GPX Output aangevinkt staat – en bevestig met Let’s go. Het gpx-bestand wordt gedownload. De eenvoudigste manier om het bestand op je gps te krijgen, is via EasyGPS. Haal het bestand op via File / Open, zorg dat je gps met je pc is verbonden en kies GPS / Send to GPS, waarna je het juiste merk en model en de gewenste opties instelt. Een andere manier is door het zelf, handmatig, naar je aangesloten gps te kopiëren.

Tip 03: Interactieve kaart

Er bestaan talloze zogenoemde mash-ups: webapps of -services die informatie uit verschillende bronnen combineren en als één geografisch geheel presenteren. Vanaf tip 8 leren we je hoe je je eigen kaarten en mash-ups maakt, maar warm je alvast op met een aantal fraaie voorbeelden, zoals die op de verzamelsite Maps Mania te vinden zijn. Rechtsonder, in het archief, kun je door een chronologische lijst met vele honderden interactieve, historische kaarten bladeren die op het moment van publicatie vaak heel actueel waren (van april 2005 tot de dag waarop je dit leest).

Van geheel andere aard is de mash-up Gmap Pedometer. Hier kun je fiets- en looptrajecten op een kaart uittekenen, waarna de app de exacte afstand en het aantal verbrande calorieën op basis van je gewicht zal berekenen. Handig is ook nog dat je een hoogteprofiel kunt instellen.

Er zijn ook heuse gaming sites die op Google Maps zijn gebaseerd, bijvoorbeeld Geoguessr. Je krijgt bij Geoguessr willekeurige Google Street View-foto’s te zien waarvan je moet raden wat de locatie is. Bij elk antwoord zie je de juiste locatie en verneem je hoeveel kilometer je er vanaf zat. Bij Pursued word je ontvoerd en moet je met behulp van Google Street View (en bewerkte beelden) zo snel mogelijk trachten uit te vissen in welke stad je je bevindt. Smarty Pins stelt je vragen over bepaalde locaties waarbij het de bedoeling is dat je telkens de juiste locatie in Google Maps aanwijst.

Een zoektocht naar ‘google maps games’ of ‘google maps mashups’ levert je trouwens nog meer interessante sites op.

©PXimport

Tip 04: Route opnemen

Met behulp van de inmiddels gratis tool Google Earth Pro (beschikbaar voor Windows en MacOS) kun je videobeelden opnemen, zowel in realtime (op basis van muisbewegingen en toetsaanslagen), als op basis van een bestaande tour. We bekijken hoe je beelden op kan nemen aan de hand van een bestaande tour.

Positioneer de kaart naar wens en klik op het knopje Een tour opnemen. Er verschijnt een zwevend balkje met een rode startknop en een microfoonknop om commentaar op te nemen. Je kunt nu de navigatieknoppen gebruiken of je dubbelklikt in de zijbalk (kies Weergave / Zijbalk) op de gewenste locatie in de rubriek Mijn plaatsen; deze locaties zet je hier vooraf in. Klik nogmaals op de rode knop om de opname te beëindigen en het resultaat te bekijken. Via het diskette-pictogram sla je de tour op waarna deze in de rubriek Mijn plaatsen verschijnt.

Je kunt ook anders te werk gaan: klik op het knopje Pad toevoegen en stip de diverse locaties aan. Vervolgens stel je een tour samen via het knopje Tour starten, rechts onder het venster Plaatsen.

©PXimport

Tip 05: Gps-route

Een opgeslagen route op je gps kun je ook omzetten naar een Google Earth-tour. Op een moderne wandel-gps, zoals die van Garmin, lukt dat normaliter zonder veel moeite. Je verbindt de gps dan met een usb-kabel, zodat je gps – als het goed is – opduikt in de Verkenner. Hier vind je enkele gpx-bestanden terug, wellicht in de map \Garmin\GPX (je actuele route bevindt zich waarschijnlijk in de submap \Current). Kopieer het gewenste bestand naar je pc en start Google Earth Pro op. Ga naar Bestand / Openen en kies Gps […] in het uitklapmenu en verwijs naar je bestand. Open vervolgens GPS device / Tracks aan de linkerkant en selecteer de betreffende track. Via Tour starten bekijk je de route en bewaar je ‘m eventueel in Mijn Plaatsen. Overigens kun je je gps misschien ook wel rechtstreeks benaderen, via Extra / GPS.

©PXimport

Tip 06: Video bewaren

Hoe zet je die opgenomen tour nu om naar een videobestand? Via het menu Extra / Movie Maker – zorg er wel voor dat je het touropnamebalkje eerst afgesloten hebt! Er verschijnt een dialoogvenster waarin je allerlei parameters voor je video in kunt stellen. Dat gaat van QVGA (320x240) tot UHD (3840x2160), maar ook Custom is mogelijk, zodat je zelf de Afbeeldingsgrootte en het aantal Frames per seconde kunt instellen. Verder duid je de gewenste Beeldkwaliteit en het Bestandstype aan, zoals H.264 (.m4v), VP9 (.webm) of MJPEG (.mp4). Bovenaan kies je tussen Een opgeslagen tour (die je dan terugvindt bij Mijn plaatsen) en Live-navigatie met muis en toetsenbord. Je start de opname met Film maken, een proces dat wel even kan duren. Bekijk het resultaat met een gratis tool als VLC Media Player.

©PXimport

Tip 07 Beeldoverlay creëren

Je kunt zelfs eigen kaarten of plattegronden naar je gps uploaden. Niet-gedigitaliseerde afbeeldingen moet je uiteraard wel eerst scannen, waarbij de optimale scanresolutie overeenkomt met de weergaveresolutie van je gps. Bij een Garmin Oregon is dat bijvoorbeeld 155 dpi. Bewaar de scan als jpg. Heb je met een pdf te maken, dan kun je die alsnog omzetten naar een jpg-bestand met een online tool.

Positioneer vervolgens vanuit Google Earth (Pro) je jpg als een deklaag (overlay) op een geografische locatie. Navigeer alvast naar de locatie waar je de overlay wilt hebben. Open daarna het menu Toevoegen en kies Beeldoverlay. Vul een geschikte naam in, klik op Bladeren en haal je jpg-bestand op. Dat verschijnt nu als een overlay over het satellietbeeld. Via de schuifknop bij Transparantie zorg je ervoor dat de satellietbeelden nog enigszins zichtbaar zijn. Schaal en positioneer de kaart met behulp van de groene handvatten (het driehoekje is voor rotatie; het kruis om te verplaatsen). Op het tabblad Hoogte geef je eventueel de juiste geografische hoogte voor je overlay aan; standaard is dat Grond. Stel hier tevens de Tekenvolgorde in, dat is de volgorde waarin de kaarten op je toestel moeten worden afgebeeld – probeer het eerst eens met de waarde 50. Bewaar de overlay met OK, zodat die in het linkerpaneel opduikt bij Plaatsen. Zorg dat je gps-toestel met je pc is verbonden, klik op de overlay in het linkervenster met de rechtermuisknop en kies Plaats opslaan als. Zoek je gps-toestel op vanuit de Verkenner (bij een Garmin bijvoorbeeld open je de map Garmin/CustomMaps) en bewaar je bestand in het kmz-formaat. Afhankelijk van je gps kun je die kaart (de)activeren via het menu Stel in / Kaart / Kaartinformatie / Selecteer kaart.

©PXimport

Tip 08: Eigen kaarten

Naast het creëren van beeldoverlays kun je ook zelf kaarten in Google Maps maken. Meld je daarvoor aan bij Google, surf naar Google Maps, ga naar het menu en kies Mijn plaatsen / Kaarten / Kaart maken (helemaal onderaan). Je kunt nu allerlei onderdelen aan je kaart toevoegen, zoals markeringen (in diverse kleuren en pictogrammen), afbeeldingen, video’s, lijnen, routebeschrijvingen

en extra informatielagen. Via de knop Delen kun je anderen uitnodigen om je kaart te bekijken of – als je dat zo instelt – te bewerken.

©PXimport

Tip 09 Eigen mash-ups

Nog leuker wordt het wanneer je je hoogsteigen mash-ups ontwerpt die je dan bijvoorbeeld op je eigen site of blog plaatst. Denk bijvoorbeeld aan een overzicht van je reizen, je favoriete restaurants of de locaties van de zeldzame planten die je hebt gezien. Er zijn een aantal tools die je kunnen helpen bij het opmaken van zo’n mash-up. Eén ervan is BatchGeo. Je kunt hier meteen proefdraaien op basis van enkele Apple Store-adressen in de VS: klik op Breng nu in kaart en even later op Maak kaart en op Opslaan & Doorgaan, waarna je de modelkaart meteen kunt opslaan en aan een unieke url kunt koppelen.

Het is echter niet veel moeilijker om een kaart op basis van je eigen gegevens te creëren. Klik onder aan de pagina op Spreadsheet Template (sjabloon) en open het xls-bestand in Excel of LibreOffice Calc. Vul de gewenste data in en kopieer ze naar het klembord. Terug bij BatchGeo klik je in de voorbeeldtabel en verwijder je de gemarkeerde inhoud met Delete. Plak hier je eigen data in met Ctrl+V, klik opnieuw op Breng nu in kaart en bewaar de kaart. Je ontvangt dan de bijhorende url via e-mail. Via Valideer & Stel opties in en Toon Geavanceerde opties kun je je kaart trouwens nog op diverse manieren aanpassen.

©PXimport

Inloggen met enkel een wachtwoord blijft riskant. Steeds vaker stappen diensten daarom over op tweestapsverificatie of op volledig wachtwoordloos inloggen. In combinatie met een fysieke beveiligingssleutel leveren beide een nog robuustere bescherming op. Hoe werkt dit precies en wat zijn enkele concrete mogelijkheden?

We hoeven je niet meer uit te leggen dat inloggen met alleen een wachtwoord niet veilig is, zeker niet als je hetzelfde eenvoudige wachtwoord bij meerdere diensten gebruikt. Een wachtwoordbeheerder als Bitwarden helpt je wel complexere en verschillende wachtwoorden te gebruiken, maar de zwakheden blijven: wachtwoorden kunnen via phishing worden onderschept, bij een datalek buitgemaakt of met brute-force achterhaald. Daarom winnen alternatieve loginmethodes aan populariteit. Denk aan tweestapsverificatie, waarbij je naast je wachtwoord nog een extra factor gebruikt, zoals een code of biometrie, en aan wachtwoordloos inloggen, een methode op basis van een cryptografisch sleutelpaar. Beide methoden verhogen de beveiliging, maar met een fysieke beveiligingssleutel kun je het nog veiliger maken.

Fysieke sleutel

Zo’n fysieke sleutel is een stukje hardware van doorgaans zo’n 4 cm lang en 2 cm breed, enkele mm dik en met een gewicht van circa 4 gram. Er bestaan ook wel kleinere sleutels in de vorm van een usb-c-dongel, die nauwelijks uitsteken uit de poort van een computer. Verderop bekijken we enkele concrete, uiteenlopende toepassingen, maar hoe werkt zo’n sleutel eigenlijk?

Wanneer je een sleutel voor het eerst koppelt aan een dienst of account, wordt er een cryptografisch sleutelpaar aangemaakt. De private sleutel blijft altijd veilig in een aparte chip van de beveiligingssleutel, terwijl de publieke sleutel naar de server van de betreffende dienst wordt doorgestuurd. Wanneer je vervolgens inlogt op de site, vraagt de server via je browser de sleutel om een cryptografische handtekening te zetten.

Veiligheid

De sleutel checkt daarbij welke domeinnaam in de browser actief is, bijvoorbeeld account.google.com, en zet de handtekening alleen als dit overeenkomt met het domein waarvoor je de sleutel eerder hebt geregistreerd. Daardoor is het systeem nagenoeg phishing-bestendig, in tegenstelling tot bijvoorbeeld sms- of OTP-codes. Zo’n code kun je immers ook op een valse site intypen, waarna een aanvaller deze meteen kan doorsturen naar de echte site. Bij wachtwoorden, sms en OTP bestaan bovendien gedeelde geheimen, zoals codes of hashes, die bij een datalek gestolen kunnen worden, terwijl er bij een fysieke sleutel zelfs bij een serverdatalek niets bruikbaars te halen valt. Een smartphone kan bovendien malware bevatten of gestolen worden, waardoor een aanvaller toegang kan forceren; een fysieke sleutel daarentegen bewaart de geheime sleutel veilig in een niet-uitleesbare chip.

Nadelen

Zo’n fysieke sleutel geldt dus als een van de veiligste methoden, al zijn er ook enkele praktische nadelen. Zo moet je de sleutel bij je hebben tijdens het inloggen en bij verlies of diefstal riskeer je buitengesloten te raken als je geen back-up hebt, bijvoorbeeld in de vorm van back-upcodes of een tweede, veilig bewaarde sleutel. Bovendien ondersteunen nog niet alle sites of diensten zo’n sleutel. Op onder meer www.kwikr.nl/f2sup en www.kwikr.nl/yubisup vind je wel lijsten met diensten die via een of ander protocol inloggen met een fysieke sleutel ondersteunen. Tot slot kost een sleutel ook wel iets: tussen de 30 en 80 euro, afhankelijk van de ondersteunde functies en standaarden.

Inloggen via 2FA

We weten nu hoe een sleutel eruitziet, hoe die werkt en waarom die zo veilig is. Dat volstaat om er zelf mee aan de slag te gaan, in verschillende scenario’s en met diverse protocollen. In dit artikel gebruiken we een YubiKey 5(C) NFC die ongeveer 65 euro kost, maar je kunt ook andere sleutels inzetten zolang ze de vereiste protocollen ondersteunen. Sleutels die enkel FIDO U2F en FIDO2 ondersteunen, zijn al verkrijgbaar vanaf 15 euro.

Laten we als voorbeeld starten met de sleutel als tweede factor bij een Facebook-account. Hiervoor volstaat een sleutel met FIDO U2F, al accepteren niet alle diensten U2F. Zo vereisen Apple en Microsoft in dit geval een FIDO2-sleutel.

Meld je aan bij je Facebook-account via https://accountscenter.facebook.com. Ga in Accountinstellingen naar Wachtwoord en beveiliging. Open Tweestapsverificatie en selecteer je Facebook-account. Na het invullen van een verificatiecode via mail kies je de gewenste methode. Klik op Beveiligingssleutels en bevestig met Doorgaan. Na de controle van de beveiligingscode klik je op Beveiligingssleutel registreren. Selecteer Beveiligingssleutel, druk op Volgende en OK. Plaats de sleutel, raak deze even aan en klik opnieuw op OK. Bevestig ten slotte met je wachtwoord zodat de sleutel als tweede factor wordt toegevoegd.

2FA in Bitwarden

Zolang je nog met wachtwoorden werkt, is een wachtwoordbeheerder sterk aan te raden. Een degelijke en gratis te gebruiken tool is Bitwarden. We gaan ervan uit dat je deze hebt gedownload en geïnstalleerd (via www.kwikr.nl/bwpers; beschikbaar voor Windows, macOS en Linux) en dat je een Bitwarden-account hebt aangemaakt. Handig is ook de Bitwarden-browserextensie, die automatisch invullen en opslaan van wachtwoorden in je browser veel eenvoudiger maakt, maar daar gaan we hier niet verder op in. We bekijken hier namelijk vooral het koppelen van je fysieke sleutel aan je Bitwarden-account.

Meld je aan op https://vault.bitwarden.com. Open Instellingen en kies Beveiliging. Ga naar het tabblad Tweestapsaanmelding en klik op Beheren bij FIDO2 WebAuthn. Vul je Bitwarden-hoofdwachtwoord in en voer bij Naam een korte beschrijving van de sleutel in. Plaats je sleutel (via usb of NFC) en klik op Sleutel lezen. Als de sleutel om een pincode vraagt, vul je die in en raak je de sleutel kort aan. Bevestig met OK en klik op Opslaan zodat de sleutel wordt toegevoegd. Op dezelfde manier kun je ook een andere sleutel als reserve koppelen (zie ook verderop ‘10 Voorzorgsmaatregelen’). Bij het inloggen, ook via de Bitwarden-app, moet je nu naast je wachtwoord ook je sleutel gebruiken.

Inloggen met passkey

Steeds meer diensten ondersteunen wachtwoordloze aanmeldingen via toegangssleutels, oftewel passkeys. Wil je hiervoor je fysieke sleutel gebruiken, dan moet deze FIDO2/WebAuthn ondersteunen, waarbij de private sleutel van het cryptografische sleutelpaar op de sleutel zelf wordt bewaard. Om in te loggen hoef je de sleutel enkel te plaatsen of via NFC op je smartphone te gebruiken, als dit wordt ondersteund, en daarna te bevestigen met pincode en aanraaksensor. Kortom, je sleutel wordt je loginmiddel. We tonen dit met een Google-account.

Log in via https://myaccount.google.com. Ga naar Beveiliging en klik bij Inloggen bij Google op Tweestapsverificatie. Klik indien nodig op Tweestapsverificatie aanzetten. Voeg desgewenst een telefoonnummer toe en klik bij Toegangssleutels en beveiligingssleutels op Beveiligingssleutel toevoegen. Klik vervolgens op + Toegangssleutel maken en kies Ander apparaat gebruiken. Selecteer in het pop-upvenster Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK. Plaats nu de sleutel en voer de pincode in, of maak een nieuwe aan als de sleutel nieuw of gereset is. Bevestig met OK en raak de sleutel kort aan. De sleutel staat nu in de lijst met toegangssleutels in je Google-account.

Wanneer je je daarna bij Google afmeldt en opnieuw aanmeldt, zul je merken dat je je wachtwoord – op ondersteunde browsers en platformen – niet meer hoeft in te geven en met de sleutel kunt aanmelden. Google acht deze methode namelijk veilig genoeg. Wil je dit toch niet, open dan opnieuw Beveiliging, klik bij Inloggen bij Google op Wachtwoord overslaan als dat mogelijk is en schakel deze optie uit. Je sleutel fungeert dan enkel nog als tweede factor, waarvoor in principe FIDO U2F volstaat.

Passkey bij Microsoft

Bij veel diensten werkt het koppelen vergelijkbaar als bij Google. We tonen je wel kort hoe je een beveiligingssleutel inzet in een wachtwoordloze oplossing bij Microsoft, die hiervoor een wat eigenzinnige werkwijze en terminologie hanteert.

Meld je aan via https://account.microsoft.comen open Beveiliging. Klik op Beheren hoe ik me aanmeld en kies Een methode voor aanmelden of verifiëren kiezen. Selecteer Gezicht, vingerafdruk, pincode of beveiligingssleutel en kies Beveiligingssleutel. Druk op Volgende en daarna tweemaal op OK, plaats de sleutel, voer desgevraagd de pincode in en raak de sleutel aan. Klik opnieuw op OK, geef de sleutel een naam en bevestig met Volgende en OK. De sleutel verschijnt nu in de lijst bij Een wachtwoordcode gebruiken (waar je hem ook kunt hernoemen of verwijderen). Je kunt de sleutel vanaf nu als tweede inlogfactor inzetten, ook op andere apparaten.

Wil je de sleutel volledig wachtwoordloos gebruiken, dan verplicht Microsoft je eerst de Microsoft Authenticator-app te installeren en hier via de plusknop je Microsoft-account toe te voegen. Klik daarna op je accountpagina in de rubriek Beveiliging op Inschakelen bij Account zonder wachtwoord en druk op Volgende. In de Authenticator-app verschijnt nu een melding die je bevestigt met Goedkeuren, waarna op de website wordt gemeld dat je wachtwoord is verwijderd. Voortaan kun je ook zonder wachtwoord inloggen, met je beveiligingssleutel.

Lokaal Windows-account

Het leek veelbelovend: open je in Windows de Instellingen en ga je naar Accounts / Aanmeldingsopties, dan zie je wellicht Beveiligingssleutel staan. Voor lokale of persoonlijke Microsoft-accounts werkt dit helaas niet. Dit blijkt enkel mogelijk bij zakelijke Active Directory- of Entra ID-accounts.

Heb je een compatibele Yubico-sleutel, zoals de YubiKey 5(C) NFC, dan kun je deze wel als tweede inlogfactor gebruiken voor een lokaal Windows-account. Hiervoor heb je de gratis tool Yubico Login for Windows nodig (www.kwikr.nl/yubilogin). Zorg wel dat je de gebruikersnaam en het wachtwoord van het lokale account kent. Installeer de tool en herstart Windows. Meld je daarna aan met je lokale account via de optie Yubico Login en start de app Login Configuration als administrator. Gemakshalve kun je Express configuration kiezen. Plaats de sleutel en volg de instructies (zie ook www.kwikr.nl/yubiwin). Bewaar de herstelcode zorgvuldig. Voor de gekozen gebruiker is voortaan naast gebruikersnaam en wachtwoord ook de beveiligingssleutel vereist.

Je kunt een YubiKey ook als tweede factor inzetten voor je Windows-login.

Inloggen met TOTP

Als je beveiligingssleutel ook OATH-TOTP ondersteunt (Initiative for Open AuTHentication - Time-based One-Time Password), kun je die gebruiken om een eenmalige code te genereren, net als met authenticator-apps van Google, Microsoft, Proton of Authy. Veel apps en diensten ondersteunen deze 2FA-methode.

We nemen Dropbox als voorbeeld. Meld je aan op www.dropbox.com, klik op je profielicoon rechtsboven, kies Instellingen en open het tabblad Beveiliging. Schakel Tweestapsverificatie in, selecteer Authenticatie-app en druk op Verzenden. Je ziet nu een QR-code en de bijbehorende geheime sleutel.

Download en installeer vervolgens de gratis app Yubico Authenticator (www.kwikr.nl/yubiauth). Start de app, plaats je beveiligingssleutel en open Accounts. Klik op Add account en kies Scan QR code als je een camera hebt, of voer de geheime code handmatig in bij Secret Key. Vul bij Issuer bijvoorbeeld Dropbox in en bij Account name het e-mailadres van je Dropbox-account. Bevestig met Save. In de app verschijnt een cijfercode die je op de Dropbox-site invult bij Bevestigingscode. Noteer de herstelcodes, bewaar ze goed en rond af met Voltooien.

Bij het aanmelden op Dropbox tik je eerst je wachtwoord in en daarna de actuele eenmalige code die je in Yubico Authenticator bij je Dropbox-account ziet.

Challenge/Response

Tot slot tonen we je nog de challenge-response-methode. Hierbij genereert een dienst of app een willekeurige wiskundige vraag (challenge) in de vorm van een bitreeks. Deze gaat naar je beveiligingssleutel, die de overeenkomstige cryptografische response berekent en terugstuurt. Als de codes overeenkomen, krijg je toegang. We lichten dit kort toe voor de gratis wachtwoordbeheerder KeePassXC (www.keepassxc.org; Windows, macOS, Linux) om een lokaal bewaarde wachtwoordkluis te openen.

Verschillende sleutels ondersteunen deze methode, waaronder de meeste YubiKeys. Download en installeer voor zo’n sleutel eerst de gratis YubiKey Manager (zie kader ‘Sleutelbeheer’). Start de app, ga naar Applications/OTP en klik op Configure bij een vrij slot. Kies Challenge-response, klik op Generate voor de geheime sleutel, zet eventueel een vinkje bij Require touch voor extra veiligheid en sluit af met Finish.

Open vervolgens KeePassXC en laad je database. Ga naar Database / Database beveiliging, kies Aanvullende bescherming toevoegen / Challenge-Response toevoegen, selecteer het juiste slot van je geplaatste sleutel en bevestig met OK. Voortaan is je wachtwoordkluis enkel toegankelijk met je wachtwoord en je beveiligingssleutel.

Sleutelbeheer

Beschik je over een beveiligingssleutel, dan zul je vroeg of laat de beheertool van de producent nodig hebben. Als voorbeeld nemen we de YubiKey Manager (www.kwikr.nl/yuman), die je het best als administrator opstart. Hiermee kun je functies of interfaces uitschakelen (OTP, FIDO U2F, FIDO2, OpenPGP, PIV en OATH), een pincode instellen of resetten voor FIDO2 of PIV, statische wachtwoorden of OTP-slots programmeren en certificaten beheren in PIV-modus (smartcardfunctie).

In de beheertool kun je ook specifieke protocollen uitschakelen, mocht je dat willen (hier: YubiKey Manager).

Voorzorgsmaatregelen

In het artikel hebben we al, ook tussen de regels door, enkele tips gegeven om (veiligheids)problemen te vermijden. We sommen ze kort nog even op.

Zo registreer je best altijd twee fysieke sleutels bij elke dienst, zodat je bij verlies of diefstal via de back-upsleutel toegang behoudt. Bewaar deze op een veilige plaats en test af en toe of de sleutel nog werkt. Activeer daarnaast bij elke dienst een alternatieve 2FA- of noodmethode, zoals TOTP-toegang via een authenticator-app, en druk back-upcodes af die je veilig bewaart. Zo kun je ook zonder sleutel nog aanmelden, al is dit wat minder robuust. Tot slot, ook al beschermt een beveiligingssleutel je technisch goed tegen phishing, blijf alert. Krijg je bijvoorbeeld een onverwachte vraag om de PIN-code van je sleutel in te voeren, wees dan op je hoede.

Tefal lanceert een compact model tosti-ijzer dat met allerlei extra platensets te gebruiken is voor allerlei gerechten: van panini's en wafels in allerlei vormen en maten tot aan donuts en madeleines. Is de Snack Collection echt zo veelzijdig? ID.nl ging ermee aan de slag.

Tafelgrills en tosti-apparaten zijn in bijna elk huishouden te vinden. Vaak gaat het om apparaten met een geribbelde grillplaat boven en onder, waar je je tosti tussen legt om die een paar minuten erna bruin en krokant uit te halen, met een lekker warme vulling. Het zijn eenvoudige apparaten die goed zijn in waarvoor ze ontwikkeld zijn. Meer dan je tosti erin maken kan vaak niet. Tefal komt nu met de compacte Snack Collection, een apparaat dat je koopt met twee bijgeleverde typen grillplaten en nog eens kunt uitbreiden door losse sets erbij te kopen.

©Saskia van Weert

Testexemplaar en meegeleverde platen

Ter review ontving de redactie een blauw testmodel, voorzien van twee grill/panini-platen (één boven, één onder in het apparaat) en twee platen om Brusselse wafels mee te maken. De Snack Collection is met zijn 28,5 centimeter breedte, 20,6 centimeter lengte en 34,5 centimeter hoogte een betrekkelijk klein apparaat dat makkelijk op te bergen is. Het snoer is aan de onderkant op te bergen, er zit een aan-uitknop aan de voorzijde, net als een vergrendeling om het ijzer op slot te zetten. Ook zit er een lampje aan de voorzijde dat groen oplicht als het apparaat is voorverwarmd. Hij heeft een vermogen van 700 watt en een maximale temperatuur van 230 graden. De temperatuur is niet handmatig in te stellen.

©Saskia van Weert

Inhoud van de doos en wisselen van platen

In de machine zit al een set grillplaten. Verder vind je in de doos twee verpakkingen die nog het meest doen denken aan videobandhoezen van vroeger. Ze zijn van harde kunststof en gaan wat lastig open. De ene doos is uiteraard leeg, want daar zaten de panini-platen in, maar we vinden er wel een receptenboekje in. In de andere doos zit de uitbreiding; in ons testexemplaar zijn dat de wafelplaten. De platen zijn los te halen uit de machine via een knopje boven en onder, en de platen kunnen er op maar één manier in vastklikken. Je kunt ze dus niet verkeerd bevestigen. Ze mogen in de vaatwasser; de machine zelf uiteraard niet.

©Saskia van Weert

Gebruik en bediening

Zoals wel vaker bij dit type apparaten is de werking enorm simpel. Je bevestigt de gewenste platen in de machine, doet de stekker in het stopcontact en zet hem aan. Dan wacht je tot het groene lampje aangaat, open je de machine, doe je je gerecht erin, sluit je alles weer netjes en wacht je tot je eten klaar is. Eet smakelijk!

©Saskia van Weert

Test: tosti's

De bijgeleverde grill/panini-plaat is net wat te klein voor een reguliere tosti van boterhammen uit de supermarkt; het korstje steekt net wat boven de plaat uit. Maar dat bleek voor het resultaat niet uit te maken: alle geteste tosti’s kwamen prima uit de Tefal. Opwarmen duurde wel wat lang, ongeveer 4 minuten.

Lees ook: Gezonde tosti’s om de hele middag op door te gaan

Test: panini

De test met een panini had wat voeten in de aarde. De supermarkten in onze woonplaats verkochten geen panini-broodjes, maar een XL-shop in een andere plaats wel. Panini-broodjes zijn hoger dan normale afbakbroodjes en standaard voorzien van grillstrepen. Het deksel van de Snack Collection moest wel wat worden aangedrukt om de machine te kunnen sluiten met de vergrendeling, maar ook dat verliep verder prima.

Schoonmaken en opbergen 

De platen komen weer brandschoon uit de vaatwasser en klikken makkelijk vast in het apparaat. Door de betrekkelijk kleine afmetingen van dit keukenapparaat is het makkelijk op te bergen.

©Tefal

Uitbreidingssets (assortiment)

Dan de uitbreidingssets. Deze hebben we niet kunnen testen, maar zijn uiteraard te bekijken via de site van Tefal. Er is een aantal platen voor tosti’s in bijzondere vormen, zoals een schelpvorm of juist meteen als driehoek. Verder zijn er onder meer vormen voor bagels te verkrijgen. Tefal mikt duidelijk op een internationaal publiek, want er is ook een vorm voor madeleines (Franse zoete cakejes) verkrijgbaar.

Conclusie

De Tefal Snack Collection is een compact tosti-apparaat met verwisselbare platen, bedoeld voor wie met één toestel meerdere snacks wil maken. In de test leverde het apparaat nette resultaten op: tosti's kwamen goed uit de grill en panini's lukten eveneens prima na het sluiten met de vergrendeling. De platen klikken stevig vast, zijn uitneembaar en kunnen in de vaatwasser. Dankzij het kleine formaat en het opbergsysteem voor het snoer is het toestel eenvoudig weg te zetten. Het apparaat heeft een vermogen van 700 watt, een maximale temperatuur van 230 graden en een indicatielampje dat aangeeft wanneer voorverwarmen is voltooid.

Aandachtspunten: het grillvlak is aan de krappe kant voor standaardboterhammen, de opwarmtijd ligt rond de 4 minuten en de temperatuur is niet handmatig regelbaar. De uitbreidingsmogelijkheden zijn groot (onder meer wafels, donuts, madeleines en bagels), maar deze extra platen zijn in deze test niet inhoudelijk beoordeeld.

Per saldo is de Snack Collection een praktisch en ruimtebesparend apparaat voor de liefhebbers van tosti's die ook graag eens experimenteren met andere bereidingen.