Google Stadia is Google’s eigen op cloud gebaseerde gamestreamingdienst die in november verschijnt en ‘gamen voor iedereen toegankelijk’ maakt. We begrijpen het als je nog vraagtekens hebt, wij geven antwoord op de vraag: wat is Google Stadia?

Onze vrienden van de PU leggen het uit:

Google tracht met Stadia een duit in het zakje te doen in de gamingindustrie. Niet door met een hardwareproduct te komen, maar met een streamingdienst. Stadia is dus geen dure fysieke console voor onder je tv, maar een platform in Google’s datacenter dat via de cloud toegankelijk is. Je koopt geen fysieke games meer, maar schaft deze aan via de Stadia-dienst. Installeren is niet meer nodig. Wanneer je een game bezit kun je deze gewoon via een Chrome-brower spelen. Ontwikkelaars maken hun games op afstand, games zijn overal toegankelijk en het kijken van games op YouTube-wordt naadloos geïntegreerd. En als je een video over een game hebt gezien, kan je die meteen spelen door de prominente Play Now-knop. Zonder dat je de game eerst moet installeren of updaten. De game wordt namelijk gestreamd vanaf een datacenter.

Altijd, overal

Het is misschien lastig te bevatten, maar Google wil games net zo eenvoudig toegankelijk maken als muziek en films. Het internet fungeert als ‘winkel’ en een Play Now-knop of een linkje op het internet biedt toegang tot games. Als je hierop klikt, start een game volgens het bedrijf binnen vijf seconden op. Downloads, updates en installaties zijn niet meer benodigd, waardoor je direct in de game zit. Ook wordt progressie opgeslagen in de cloud, dus klooien met savefiles als je op verschillende apparaten en plekken verder wilt spelen is verleden tijd. Games zijn beschikbaar op elk apparaat met een scherm en een Google Chrome browser, zoals laptops, desktops, tablets, smartphones en televisies (via een Google Chromecast). Zo kun je grafisch zware games spelen op apparaten die dat normaal gesproken niet aan kunnen.

De specificaties van Google Stadia zijn daarnaast veelbelovend. Met een internetsnelheid van 25 Mbit kunnen spelers volgens Google games streamen in 1080p en 60fps en voor 4K heb je minstens een 30 Mbit/s-verbinding nodig. In de toekomst zou streamen in 8K en 120fps zelfs mogelijk zijn, maar er wordt ook rekening gehouden met suboptimale scenario’s. Ontwikkelaars kunnen dit soort verbindingen testen om Stadia daadwerkelijk voor zoveel mogelijk mensen beschikbaar te maken; wel zo fijn als je je op dit moment in Midden-Amerika bevindt.

©PXimport

Mogelijkheden voor ontwikkelaars

Over ontwikkelaars gesproken, Stadia biedt een aantal features voor ontwikkelaars die niet mogelijk zijn met de huidige consoles. Op dit moment moeten ontwikkelaars games optimaliseren voor de hardware van de Nintendo Switch, PlayStation 4 en Xbox One, maar Stadia is hierin veel flexibeler. Volgens Google kan de hardware schalen naar de behoefte van de ontwikkelaar en kunnen er zelfs meerdere hardwaresets gebruikt worden voor ‘ambitieuzere’ games. Google toonde het verschil tussen water gerenderd met een enkele GPU en meerdere GPU’s.

©PXimport

Voor gamers opent de flexibiliteit van Stadia nieuwe deuren. Google geeft als voorbeeld het vervagen van splitscreen co-op, omdat het voor consoles zwaar is om twee schermen tegelijkertijd te verwerken. Met Stadia kunnen ontwikkelaars in de vorm van Stream Connect meerdere eenheden van het datacenter beschikbaar maken en zo zonder enige moeite meerdere games naast elkaar draaien. In de demonstratie van Google’s eigen R&D-team wordt getoond hoe spelers zelfs de schermen van anderen in beeld kunnen brengen en een speler zelfs het overzicht kan houden en de wereld kan beïnvloeden.

©PXimport

Multiplayer

Online multiplayer-games zouden ook veranderen met Stadia, omdat verbindingen niet meer afhankelijk zijn van de speler met de langzaamste internetverbinding. Met Stadia maken spelers via hun internetprovider rechtstreeks verbinding met Google’s datacenter en servers, die in theorie duizenden spelers kunnen toelaten. Ook kunnen multiplayer-werelden zo complexer en destructiever worden, net zoals de multiplayer-modus van Crackdown 3.

Machine learning wordt ook een onderdeel van Stadia met Style Transfer. In feite kunnen ontwikkelaars experimenteren met verschillende art styles door afbeeldingen automatisch in games te stoppen en zichzelf zo te laten inspireren. In hoeverre het ook mooiere games oplevert is de vraag, maar volgens indie-ontwikkelaar Tequila Works scheelt het een hoop ontwikkeltijd.

Stadia Controller

Andere features van Stadia zijn geïntegreerd in de controller, die via wifi rechtstreeks met de game verbindt. De eerste is de capture-knop, waarmee spelers gameplay kunnen uitzenden en opslaan. Stadia slaat automatisch gameplay op in maximaal 4K en 60fps via YouTube, zodat je altijd beelden kunt terugkijken en delen. Ook bevat de controller een Google Assistant-knop, waarmee spelers om hulp kunnen vragen als ze vastzitten. Een leuk detail is overigens dat de Konami Code aan de onderkant staat.

©PXimport

©PXimport

©PXimport

Voor contentmakers op YouTube belooft Stadia ook een hoop moois. Crowd Play bijvoorbeeld, waarbij kijkers van livestreams direct toe kunnen treden tot een potje. Het bedrijf gaf een potje NBA 2K19 als voorbeeld, waarbij spelers in een wachtrij komen te staan om mee te doen met de desbetreffende streamer. Ook kunnen streamers scenario’s opslaan en delen met State Share, waarmee spelers slechts op de link hoeven te klikken en direct onder dezelfde omstandigheden in hetzelfde level terechtkomen. In feite hoef je zo geen YouTube-video’s van toffe momenten te delen, maar kun je anderen het zelf laten ervaren.

Games

Google heeft een aanzienlijk aantal uitgevers en ontwikkelaars overgehaald om hun games ook op Stadia uit te brengen. Sommige van deze games zijn gratis te spelen met een premiumaccount (zie onderaan dit artikel), andere games moeten los gekocht worden. Je kan Stadia op twee verschillende manieren afnemen. Er is een gratis versie die gamen in 1080p mogelijk maakt. Bij de gratis versie zul je games los moeten kopen.

Daarnaast is er Stadia Pro, dit is de abonnementsvorm van Stadia. Met Pro kun je games in 4k streamen en krijg je een aantal extra's. Zo krijg je regelmatig een gratis game en kun je gebruik maken van speciale kortingen. Je moet Stadia Pro niet zien als een Netflix voor games, je hebt geen toegang tot alle games uit de bibliotheek. Je krijgt af en toe een gratis game, waarschijnlijk wordt dit maandelijks. Daarnaast biedt de zoekgigant uitgevers de mogelijkheid om een eigen abonnement via Stadia aan te bieden. Deze afgelopen E3 werd bijvoorbeeld duidelijk dat Ubisoft hun nieuwe Uplay Plus-dienst in september lanceert op Stadia. Hier dien je 14,95 per maand te betalen. Wil je die games in 4K spelen via Stadia, moet je nog eens 9,99 euro per maand betalen. Het kan dus zo zijn dat je meerdere abonnementen hebt lopen voor Google Stadia.

Google Stadia heeft Google Games en Entertainment opgericht, een studio die games ontwikkelt en samenwerkingen aangaat met indie-ontwikkelaars. Stadia Games en Entertainment werkt aan exclusieve Stadia-games en in een interview met Kotaku vertelt vicepresident Phil Harrison dat het overgrote deel van de samenwerkingen exclusief wordt.

Google maakte kort voor 19 november bekend dat Stadia met 12 games zou lanceren, recentelijk zijn hier nog 10 games bij toegevoegd.

Google heeft al laten weten dat het de bibliotheek blijft uitbreiden. Dit zal met eigen gemaakte content zijn, maar ook met games van andere partijen. Zo is er al aangekondigd dat Cyberpunk 2077 in april 2020 uit zal komen voor Stadia. Daarnaast is Baldur's Gate 3 in de maak.

©PXimport

Prijs

De gratis Base-versie lanceert ergens in 2020. Games dienen dan wel per stuk gekocht te worden. Ook is een Stadia-controller niet per se nodig, je kunt de games ook via bijvoorbeeld een Playstation 4 of Xbox One controller spelen. Games die je via pc afspeelt kunnen met muis en toetsenbord worden bestuurd.

Ook is er Stadia Pro, waar je € 9,99 voor betaalt. Hiermee kan je niet alleen games spelen in 4K en met 60fps, maar zijn sommige games ook gratis te spelen, zoals dat met Xbox Live of PlayStation Plus. Met het Pro-abonnement kun je op 19 november al met Google Stadia aan de slag.

©PXimport

©PXimport

Daarnaast kunnen gamers ook de Founders Edition (Inmiddels de Premiere Edition) aanschaffen. Mensen met deze editie kunnen ook op 19 november al spelen. Deze is beschikbaar voor 129 euro. Hiervoor krijg je een exclusieve blauwe Stadia-controller, een Chromecast Ultra (nodig om op je televisie te spelen), 3 maanden Stadia Pro voor jou en een vriend en Destiny 2 plus alle uitbreidingen.

LG blijft verbetert de oled-techniek nog veel verder en dat werpt dit jaar eindelijk zijn vruchten af. De LG OLED EVO 65G56LS is uitgerust met een nieuw type oled-paneel dat aanzienlijk meer piekhelderheid en kleurbereik levert. Daarnaast heeft LG webOS 25 uitgerust met een aantal AI-functies die het gebruiksgemak moeten verbeteren.

De nieuwe G-serie van LG is verkrijgbaar in twee versies. Een met een centrale voet in doos zoals ons testmodel, te herkennen aan de letters ‘LS’ achteraan en een model met een meegeleverde wandbeugel, die modellen hebben de letters ‘LW’ achteraan. De G-reeks mikt nog steeds in eerste instantie op wandmontage. Het toestel zelf is 24mm diep, dat lijkt misschien veel, maar die dikte heeft het wel over het hele oppervlak. Er is geen behuizing voor elektronica die verder uitsteekt. De rand is afgewerkt met een zilverkleurige strip, en dat geeft deze tv van opzij bekeken echt een premium look. De wandbeugel is verstelbaar, je kunt het toestel beperkt links en rechts draaien. De voet kun je monteren in twee posities, hoog en laag, in de hoge positie is er ruim plaats voor een soundbar. Het moet gezegd ook op een tv-meubel ziet hij er prima uit, wandmontage is zeker geen verplichting. 

Aansluitingen

De selectie aansluitingen die LG gebruikt is al enige tijd onveranderd gebleven, maar is dan ook erg goed. Met vier hdmi-poorten die allemaal de maximale hdmi 2.1-bandbreedte (48Gbps) leveren, zitten gamers in ieder geval gebeiteld. Verdere gamingfuncties zijn ALLM, 4K120 en VRR (AMD FreeSync en NVIDIA G-Sync). PC-gamers kunnen zelfs tot 4K165 gaan, dat is een duidelijke upgrade ten opzichte van vorig jaar. Input-lag is altijd een sterk punt geweest bij LG, dat is dit jaar niet anders, in 4K60 meten we 10,5ms, in 2K120 zelfs maar 5,5ms. Op poort 2 kan je ARC/eARC gebruiken, gamers die een soundbar willen aansluiten, houden nog steeds drie volwaardige HDMI-poorten over. 

Wil je de opstelling zo netjes mogelijk houden, altijd mooi bij een premium tv, dan kun je de bijgeleverde IR-blaster gebruiken om brontoestellen te besturen met de LG-afstandsbediening, ook als die apparaten bijvoorbeeld in een kast staan. De G5 ondersteunt het WiSA-protocol (Wireless Speaker and Audio Association), maar is beperkt tot 2.1-configuraties. Daarmee is jammer genoeg geen draadloze surroundopstelling mogelijk. Alle kabels kun je via twee clips en twee verzonken kanalen wegleiden naar de voet. 

Nieuw oled-paneel, nieuw record

Nieuwe ontwikkeling op vlak van oled-technologie zijn niet uitzonderlijk. Twee jaar geleden introduceerde LG bijvoorbeeld oled-panelen met een laag microlenzen die voor een mooie verbetering in helderheid zorgden. Die microlenzen zijn op de G5 echter niet meer aanwezig. In ruil gebruikt dit model een gloednieuw paneel dat een andere opbouw van de oled-materialen gebruikt. Onder de naam OLED evo Met Brightness Booster Ultimate belooft de G5 hogere piekhelderheid en een breder kleurbereik. En dat blijken geen loze beloftes. Op het 10%-venster haalt de G5 2409 nits, en op een volledig wit beeld zelfs 356 nits. 

Dat alles gemeten in de uitstekend gekalibreerde HDR Filmmaker mode. Ter verduidelijking, dat is een 50 procent verbetering tegenover de G4 van vorig jaar, en voldoende om de kop van het oled-peloton aan te voeren. Vooral de verbetering op het volledig wit veld is impressionant. Daardoor moet de G5 nu de helderheid veel minder laten dalen als het beeld veel wit bevat, iets wat op vorige generaties nog merkbaar was. Ook het kleurbereik is weer groter geworden, en met 99,9% P3 is de G5 perfect uitgerust voor prachtige HDR-beelden. Het paneel had een uitstekende uniformiteit en weert zeer goed reflecties. De kijkhoek is prima.

De Filmmaker Mode is er voor wie minimale beeldverwerking wil, en de mooiste beelden getrouw aan de intentie. In SDR laat dat prachtige resultaten zien, maar de echte pracht van de G5 komt tevoorschijn bij HDR-beelden. Ook hier is de kalibratie nagenoeg perfect met enorm veel witdetail, intense kleuren, en dankzij de hoge piekhelderheid tintelende lichtaccenten. Kleuren worden goed bewaard als ze zeer helder zijn, dat dankt de tv aan het nieuwe paneel. Enkel in de donkerste beelden laat de G5 wat steken vallen. Er is veel schaduwdetail, maar in sommige beelden merken we veel ruis die het beeld ruw maakt en detail verbergt. In een ander geval was er wat blokvorming en bandvorming zichtbaar. We hopen dat LG nog wat aan de software kan sleutelen. 

Prima beeldverwerking

De Alpha11 beeldprocessor is aan zijn tweede generatie toe, maar nieuwe features lijken er niet te zijn. De upscaling en ruisonderdrukking zijn erg goed. In deinterlacing van 1080i-beeld merkten we op een testpatroon opnieuw een foutje waardoor kamvorming zichtbaar was, al bleek dat bij de meeste content niet tot problemen te leiden. Kleurstroken in zachte gradiënten elimineer je met de Vloeiende Gradatie-instelling, maar activeer die enkel als je het echt nodig acht, en dan alleen in de laagste stand. In een van onze testclips veegde die instelling ook wolken uit de lucht. Ook de dynamische tonemapping waar we gebruikelijk erg tevreden over zijn, laat je op dit model beter uit inactief.

Die maakte het beeld te helder, waardoor het aan contrast en impact verliest. Bovendien levert de G5 ook zonder dynamische tonemapping knap beeld. Goede punten waren er voor de bewegingsscherpte. Het oled-paneel laat nauwelijks of geen dubbele rand optekenen rond bewegende voorwerpen. Wie in 24Hz-filmmateriaal te veel last heeft van judder bij snelle camerabewegingen, activeert best TruMotion, bijvoorbeeld in ‘Cinematografische Beweging’ als je minimale invloed wenst. Maar ook hogere instellingen leverden goede resultaten, en de G5 toonde erg weinig beeldfouten zelfs met TruMotion in de Vloeiend-stand. 

Geen DTS-ondersteuning meer

Het is jammer, maar de G5 ondersteunt alleen nog maar Dolby Atmos, geen DTS meer. Vooral voor mensen met een uitgebreide bibliotheek Blu-ray schijven is dat een tegenvaller. Streaming gebruikt overwegend Dolby Atmos, dus daar weegt dat gebrek minder. De 60 Watt 4.2 kanaalsoplossing leek ons onveranderd. De klank is goed gebalanceerd, met een warm karakter en duidelijke baslijn. Zelfs surround is goed hoorbaar. Voor veel mensen zal dit volstaan, maar voor echte bioscoop audio zal een soundbar toch vereist zijn. Nieuw dit jaar is de Personal Sound Wizard. Die laat je een aantal keer in groepen van vier fragmenten horen met verschillende geluidsinstellingen, jij duidt aan wat je het best vindt klinken. Na de test bepaalt de processor op basis van je keuzes je geprefereerde klankinstellingen. Iets gelijkaardig bestond vorig jaar al voor beeld, maar we vinden dat je daar beter voor Filmmaker Mode of Cinema beeldmode kiest. Bij audio mogen persoonlijke voorkeuren wat meer doorwegen. 

WebOS 25, AI als persoonlijk hulpje

Kunstmatige intelligentie moet de nieuwe troef zijn van webOS 25, maar al deze nieuwe functies bleken niet te werken in het Nederlands. Voice ID, waarbij de tv je herkent op basis van je stem is nog niet beschikbaar in Nederlands. Maar ook andere functies, zoals de AI Chatbot die je moet helpen bij eenvoudige vragen zoals het aanpassen van beeldkwaliteit of aanbevelingen geven voor content, leek zelden te weten wat hij met onze vragen moest doen. LG kondigde ook generatieve kunst aan die je kan gebruiken in de screensaver, maar ook dit was nog niet beschikbaar. Nu missen we die AI-functies wel niet, de G5 is zo ook gebruiksvriendelijk, maar we hopen toch dat dit via software updates verbeterd wordt. 

In dit overzichtsartikel vind je alle informatie over webOS. WebOS 25 is van uitzicht niet echt veranderd op wat details na. Zo kan je live tv en HDMI-ingangen nu als tegels toevoegen in de rij met apps op het Home-scherm. Apps en Quick Cards die je niet gebruikt, kan je verbergen. Het app-aanbod is erg ruim en de G5 ondersteunt Airplay2 en Google Cast. LG toont helaas reclame op het Home-scherm en in de screensaver, lees in dit artikel hoe je reclame verwijdert.

De ‘Magic Remote’ heeft een nieuw ontwerp gekregen. Een rechthoekige vorm met afgeronde hoeken, en vooral minder toetsen. Weg zijn de cijfer- en kleurtoetsen, de volume- en kanaaltoetsen zijn nu kanteltoetsen. De mute-toets is verdwenen, muten doe je door de volume knop lang naar beneden te duwen. De ingangen-toets is vervangen door een Home Hub-toets, maar wanneer je die lang indrukt, toont de tv de ingangen. De aanwijsfunctie is gebleven, je kan de cursor op het scherm besturen door de afstandsbediening te bewegen. De afstandsbediening oogt moderner, en het gebruiksgemak is prima, maar we zouden hem niet beter noemen dan de oude versie. 

Conclusie

LG toont met de G5 dat er nog flink wat vooruitgang geboekt kan worden in oled-technologie. Perfect is deze tv echter nog niet, vooral in heel donkere beelden moet LG de software nog aanpassen om ruis en zichtbare gradaties te vermijden.  De OLED65G56LS haalt uit het nieuwe oled-paneel echter wel een indrukwekkende piekhelderheid, en erg ruim kleurvolume. We durven bijna zover gaan om te zeggen dat hij de klassieke zwakke punten van oled elimineert. Samen met de uitstekende kalibratie geniet je zo in Filmmaker Mode van bijna referentie beeldkwaliteit.

De ingebouwde luidsprekers leveren een aangename klank, wel jammer dat LG DTS-ondersteuning geschrapt heeft. De nieuwe AI-features in webOS 25 moeten duidelijk nog verder rijpen, voorlopig leveren ze geen meerwaarde, maar webOS blijft wel erg gebruiksvriendelijk. De nieuwe afstandsbediening sluit aan bij de moderne trend met minder toetsen. Gamers tot slot vinden op de G5 alles wat ze maar kunnen wensen. Dit is een topmodel, met een bijhorend prijskaartje, maar hij is het zeker waard.

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar ook Android heeft – net als Windows – een klembord. Daarmee kun je gemakkelijk tekst kopiëren van de ene app naar de andere. Maar hoe open je dat klembord eigenlijk? En waar vind je wat erop staat? Je leest het in dit artikel!

Tekst of afbeeldingen kopiëren en plakken: het is een van de basisfuncties van elk besturingssysteem. Ook Android ondersteunt dit natuurlijk. Je kunt iets kopiëren in de ene app en het vervolgens plakken in een andere. Maar het Android-klembord kan meer dan alleen dat. Alles wat je kopieert, wordt daar namelijk tijdelijk opgeslagen. Handig als je per ongeluk iets hebt weggehaald, iets wilt terugvinden of gewoon even wilt kijken wat je allemaal hebt gekopieerd.

Let wel: hoe je precies bij het klembord komt, hangt af van je toestel en de Android-versie die je gebruikt. Zo hebben merken als Samsung en LG hun eigen klembordfunctie ingebouwd. Andere toestellen vereisen meestal een specifieke toetsenbord-app om het klembord te kunnen openen. In dit artikel leggen we je uit hoe je dat doet met zo’n toetsenbord-app.

Klembord binnen toetsenbord-apps

Om toegang te krijgen tot het klembord, heb je een toetsenbord-app nodig die die functie ondersteunt. Populaire keuzes zijn Gboard van Google en SwiftKey van Microsoft. Beide bieden vergelijkbare klembordfuncties, dus je kunt zelf kiezen welke je het prettigst vindt. Download en installeer de app, en stel deze daarna in als je standaard toetsenbord.

©PXimport

Met een ander toetsenbord in Android heb je meer mogelijkheden.

Dat instellen doe je via het instellingenmenu van je Android-telefoon. Gebruik het zoekveld bovenin het scherm en typ 'toetsenbord'. Je krijgt dan een lijst met resultaten. Kies de optie waarmee je het standaard toetsenbord kunt wijzigen en tik daarop.

Kies vervolgens de toetsenbord-app die je net hebt geïnstalleerd, zoals Gboard of SwiftKey. Let op: de vormgeving van de instellingen kan per toestel verschillen. Gebruik je liever een andere toetsenbord-app met klembordfunctie? Geen probleem – zolang je maar de juiste app selecteert bij het instellen.

Tekst kopiëren en plakken

Het klembord werkt meestal alleen met tekst. Wil je iets kopiëren naar een andere app? Selecteer dan een stuk tekst en kopieer het. Open bijvoorbeeld WhatsApp, ga naar een chat en houd het tekstveld even ingedrukt om de tekst direct te plakken. Soms zie je ook een klembordsymbooltje verschijnen, net boven het toetsenbord en onder het tekstveld. Tik daarop om het volledige klembord te openen.

Zie je dat symbooltje niet meteen? Dan krijg je waarschijnlijk eerst de suggestie om alleen de laatst gekopieerde tekst te plakken. Tik in dat geval op het witte rondje met het pijltje naar rechts – zo krijg je alle opties te zien.

Onder het kopje Recent zie je een lijstje met wat je als laatste hebt gekopieerd. Tik op een item om het direct in het tekstveld te plakken. Let wel: deze lijst wordt na een tijdje automatisch geleegd. Gebruik je vaak dezelfde tekst? Dan kun je die vastpinnen, zodat hij bewaard blijft. Zowel Gboard als SwiftKey ondersteunen deze functie: houd het item ingedrukt en kies voor Vastpinnen.

Klembord sinds Android 13

Sinds Android 13 is het klembord flink verbeterd. De basis is nog steeds hetzelfde: je kopieert tekst of een afbeelding in de ene app en plakt die in een andere. Maar de manier waarop je het klembord gebruikt, is een stuk handiger en overzichtelijker geworden. Dat maakt het werken met meerdere fragmenten tegelijk een stuk efficiënter.

Een van de grootste vernieuwingen is dat je nu meerdere items kunt bewaren – zowel tekst als afbeeldingen. Alles wat je kopieert, verschijnt in een nieuw klembordpaneel. Je opent dat paneel via het meldingscentrum of door een tekstveld lang ingedrukt te houden. Daar kun je door je gekopieerde items bladeren, kiezen wat je wilt plakken, en dingen die je niet meer nodig hebt, direct verwijderen. Je kunt zelfs een tekstfragment nog aanpassen voordat je het plakt.

Het klembordpaneel dat in Android 13 zijn intrede heeft gemaakt.

Met de komst van Android 13 werden er ook meteen een aantal nieuwe privacyfuncties voor het klembord geïntroduceerd. In eerdere versies konden apps op de achtergrond soms ongemerkt meelezen wat je had gekopieerd – met alle risico’s van dien. Nu heb je als gebruiker veel meer controle. Zo is er een nieuwe toestemmingsvraag voor klembordtoegang én krijg je een melding als een app probeert mee te kijken. Een stuk veiliger dus.