We denken bij Google Contacten al snel aan het adresboekje van Gmail. Dat is een zware onderschatting. Deze slimme app is veel meer dan dat. Google Contacten is een volwaardige en gebruiksvriendelijke contactmanager. Je kunt de app ook nog eens als hulp inzetten bij alle andere apps van Google, zoals Agenda, Gmail, Drive en Maps.

Waarschijnlijk gebruik je op je computer, smartphone en tablet verschillende applicaties om de gegevens van je contactpersonen bij te houden. Dat kan een stuk eenvoudiger. Met Google Contacten beheer je namelijk alle namen, e-mailadressen en telefoonnummers op een centrale plek. Vanaf daar worden de gegevens met al je apparaten gesynchroniseerd én beveiligd met één online back-up. Raak je ooit een apparaat kwijt, dan log je in met je Google-account en je hebt alle informatie weer terug. Google Contacten is meer dan een digitale contactenlijst. Het is een gebruiksvriendelijke contactmanager. Je kunt er razendsnel verzendlijsten mee maken in Gmail. Je hebt in een mum van tijd bestanden op Google Drive gedeeld met een groep. En met één muisklik nodig je mensen uit voor een meeting. 

Snel beginnen

Google Contacten is beschikbaar voor meerdere platformen, zoals Android, iOS en Windows. De app heeft ook een webversie. Daarmee heb je als gebruiker overal toegang tot je contacten via een webbrowser. Open een webbrowser, bijvoorbeeld Chrome, en surf naar https://contacts.google.com.

Je kunt vanuit de Google-zoekmachine ook rechtsboven op de knop met de negen puntjes klikken. Daarmee verschijnt een venster met Google-apps, waaronder Contactpersonen. Veel mensen weten niet dat je de volgorde van de apps in dit venster kunt wijzigen. Dit doe je door simpelweg de Google-apps te verslepen. Wil je dat de app Contactpersonen niet ergens onder in het keuzemenu staat? Sleep die app dan gewoon naar boven.

Importeren

Waarschijnlijk heb je al veel contacten opgenomen in Outlook, iCloud of een andere toepassing. Je kunt deze in enkele stappen overzetten naar Google Contacten. Exporteer hiervoor eerst het adresboek naar een csv-bestand. Klik daarna in de linkerkolom van Google Contacten op Importeren. Een pop-up vraagt je nu om het csv- of vCard-bestand te selecteren. Navigeer naar de locatie waar dit bestand staat. Selecteer het bestand en klik nogmaals op Importeren.

In de pop-up kun je overigens al een label toekennen aan de bestanden die je op dat moment importeert. Dat kan handig zijn. Heb je bijvoorbeeld een csv-bestand met 125 contactadressen van de kanoclub? Dan kun je al deze contacten alvast het label Kanoclub geven. Straks tonen we de geweldige mogelijkheden van deze labels.

Exporteren

Om contactgegevens met anderen te delen, selecteer je eerst de contacten die je wilt exporteren. Zet hiervoor een vinkje voor de naam en gebruik daarna de knop Meer acties. Dat is de knop rechtsboven met de drie verticale puntjes. Selecteer nu de opdracht Exporteren. Google Contacten vraagt of je alle contacten of alleen de geselecteerde contacten wilt exporteren. Je hebt ook de keuze tussen de csv- en de vCard-indeling.

Beheren

Google Contacten kan per account de gegevens van maximaal 25.000 contactpersonen beheren. Om een nieuwe contactpersoon toe te voegen, klik je op + Contact maken in de linkerbovenhoek. Van daaruit kun je een of meerdere contacten toevoegen. Vul de informatie in bij de diverse velden (onder meer voornaam, achternaam en e-mailadres) en klik op Opslaan.

Je kunt ook een foto of afbeelding bij het contact plaatsen. Als je een beetje naar onderen scrolt en op Meer tonen klikt, kun je belangrijke contactinformatie toevoegen, bijvoorbeeld iemands website. Heb je andere informatie die je bij je contactpersoon wilt plaatsen? Je kunt een zelfbedacht veld aanmaken. Vergeet niet te bevestigen met de blauwe knop Opslaan.

Het bewerken van een bestaand contact is net zo eenvoudig. Open de opgeslagen gegevens van de betreffende persoon en breng de nodige wijzigingen aan. Om een contact te verwijderen, selecteer je de naam. Klik daarna op de knop met de drie puntjes, daarmee komt de opdracht Verwijderen in beeld.

Samenvoegen

Door de jaren heen heb je waarschijnlijk een groot aantal contacten verzameld. De kans is groot dat er dubbelingen in je lijst staan. Deze kun je in één keer opruimen. Je hoeft elk dubbel contact zelfs niet te openen om na te gaan of de gegevens kloppen. In Google Contacten klik je namelijk linksboven op Menu en daar kies je Samenvoegen en oplossen.

Hiermee opent Google Contacten een wizard die je eerst vertelt hoeveel mensen hij heeft gevonden met dubbele verwijzingen. Daarnaast komt de lijst met dubbele gegevens te staan. Je kunt het jezelf makkelijk maken en de knop Alles samenvoegen gebruiken. Alle informatie van beide contacten wordt dan gecombineerd onder de geselecteerde naam. Je kunt de dubbelingen ook afzonderlijk beoordelen en per naam beslissen of je ze wilt samenvoegen of niet.

Labels maken

We hebben je al verteld dat je bij het importeren de gegevens al van een label kunt voorzien. Dit kun je uiteraard ook daarna doen in de contactenlijst. Door met labels te werken, spaar je enorm veel tijd uit. Labels groeperen je contacten, zodat je in Gmail, Agenda en zelfs in Drive via de labelnaam naar de volledige groep kunt verwijzen.

Het maken van deze labels gaat het eenvoudigst in de webversie van Google Contacten op je computer. Klik in het menu aan de linkerkant op de vervolgkeuzelijst Labels en kies Label maken. Typ de naam van dit nieuwe label, bijvoorbeeld Ontvangers nieuwsbrief. Nu is het eerste contactlabel klaar. Je kunt zoveel labels aanmaken als je wilt. Ze verschijnen allemaal in de linkerkolom. Daarna moet je nog aanduiden wie dit label krijgt.

Labelen

Je kunt contacten snel labelen door de namen te selecteren. Dit doe je door een vinkje bij de namen te plaatsen in de lijst Contactpersonen. Daarna sleep je de selectie op het bedoelde label in de linkerkolom. Dat werkt dus erg snel. Je kunt ook op een andere manier snel labelen. Selecteer hiervoor weer een aantal mensen in de lijst. Klik dan bovenaan op de knop Labels beheren (het pictogram van deze knop lijkt op een label). Hiermee verschijnen alle labels die je hebt gemaakt. Je kunt nu eenvoudig klikken op het label dat je nodig hebt. In hetzelfde menu klik je op Toepassen om te bevestigen. Ook als je een nieuw contact maakt, kun je een label selecteren. Dat doe je onder het vak waar je de foto toevoegt.

Filteren

Bij het onderdeel Labels in de linkerkolom lees je hoeveel contacten elk label heeft. Het is best mogelijk dat hetzelfde contact verschillende labels krijgt. Een persoon kan bijvoorbeeld tegelijk collega, familie en ontvanger van de nieuwsbrief zijn. Als je snel alleen de abonnees op de nieuwsbrief wilt zien, dan selecteer je in de linkerkolom het label Ontvangers nieuwsbrief. Als je iemand van de nieuwsbrieflijst wilt schrappen, dan open je eerst dit label. Daarna selecteer je de persoon en klik je op de drie puntjes achter zijn naam. Hierdoor zie je meteen welke labels deze persoon heeft. Verwijder daarna het vinkje bij het label dat weg moet.

Gmail

Doordat je contactlabels hebt gemaakt, is het nu ook heel eenvoudig om e-mails te verzenden naar alle contacten die hieraan zijn gekoppeld. Om dit te doen, typ je simpelweg de naam van het label in het Aan-veld van Gmail. Al bij het intikken van de beginletters van het label, komt Gmail met het voorstel om het bericht naar deze groep te sturen. Gmail vertelt je ook hoeveel contacten er aan dit label zijn gekoppeld. Google Contacten vult automatisch alle leden van het label toe aan het Aan-veld.

Google Drive

Hetzelfde gemak ervaar je ook als je met Google Drive werkt. Stel dat je hierin een map hebt klaargezet waarin bestanden zitten die je wilt delen met de abonnees van je nieuwsbrief. In dit voorbeeld hebben we deze map de naam Oefenbestanden gegeven. Klik met de rechtermuisknop op deze map en selecteer de opdracht Delen.

In het veld waar je noteert met wie je deze map wilt delen, typ je de naam van het label uit Google Contacten. Alle namen die zijn gekoppeld aan dit label, krijgen een e-mail met de link naar deze map. Dit bespaart je niet alleen veel werk, de lijst van mensen waarmee je deze bestanden deelt is ook altijd actueel. Als je gisteren nog mensen uit het label Ontvangers nieuwsbrief hebt verwijderd, dan hebben deze personen ook geen toegang meer tot de map Oefenbestanden in Google Drive.

Google Agenda

Ook in Google Agenda zijn de labels erg handig. We hebben bijvoorbeeld in Google Contacten twaalf personen gekoppeld aan het label Collega’s. Stel dat je deze groep wilt uitnodigen voor een vergadering of een Google Meet-videoconferentie. Dan typ je hiervoor in het vak Gasten toevoegen de naam van dit label. De contactpersonen die hierin staan, ontvangen automatisch de uitnodiging voor de meeting. Je moet alleen nog even aangeven of de gasten zelf nog anderen mogen uitnodigen en of ze de gastenlijst mogen bekijken.

Google Maps

Als je de adresgegevens van je contacten zorgvuldig hebt ingevoerd in Google Contacten, dan vind je deze eenvoudig terug in Google Maps. Typ gewoon de naam van de persoon in het zoekvak van Maps. Daarmee worden automatisch de adresgegevens opgehaald. Hetzelfde geldt als je naar een zakelijke bijeenkomst gaat. Geef de naam van het contact op en Google Maps brengt je naar de juiste locatie. Uiteraard moet je ervoor zorgen dat je bent ingelogd met hetzelfde Google-account op Google Maps als op Google Contacten.

Laten opvallen

Naarmate je het werken met labels in de vingers krijgt, wordt de lijst met labels steeds langer. Het is daarom handig om de labels visueel verschillend te maken. Het is alleen niet mogelijk om verschillende kleuren te gebruiken. Je kunt wel symbolen en emoji toepassen.

Selecteer in de linkerkolom een label en klik op het potloodpictogram naast het label. Hierdoor opent de pop-up om het label een naam te geven. Plaats de muisaanwijzer achter de labelnaam die je hebt ingevuld. Daarna gebruik je op Windows de toetscombinatie Windows-toets+Punt. Dit brengt het emoji-keuzevenster in beeld. Op de Mac gebruik je Ctrl+Cmd+Spatiebalk, zodat Tekenweergave opent waar je een symbool of emoticon selecteert. Hierdoor gaat het label in de linkerkolom meer opvallen. Bovendien verschijnt het gekozen symbool ook in de contactlijst bij het label.

Weergave

Om het leescomfort te verbeteren kun je de rijen verder uit elkaar zetten en de volgorde van de kolommen bepalen. Zorg dat de lijst met contactpersonen openstaat en klik dan op de knop met de drie verticale puntjes, deze vind je naast het pictogram voor afdrukken en die voor exporteren. We zeggen dit er uitdrukkelijk bij, omdat de knop met de drie puntjes ook op een andere plaats wordt gebruikt.

Wanneer je Weergavedichtheid selecteert, heb je de keuze tussen Gemakkelijk en Compact. De eerste instelling leest rustiger, de tweede toont meer contacten op hetzelfde scherm. Kies je Kolomvolgorde wijzigen, dan kun je de kolommen selecteren die worden getoond. Bovendien kun je de volgorde wijzigen waarin de kolommen in beeld komen. Dit doe je door ze hoger of lager in de rangorde te slepen.

Verbergen

Er zijn verschillende redenen waarom je contacten wilt verbergen zonder ze echt te verwijderen. Misschien zijn er contacten waarvoor je meer discretie wilt. Of misschien wil je een onderscheid maken tussen de contacten die je vaak en minder vaak nodig hebt. Selecteer het contact of de contacten die je wilt verbergen. Klik weer op de knop met de drie puntjes. Daarmee kun je de opdracht Verbergen in contacten selecteren. De contacten verhuizen nu naar de map Andere contacten in de linkerkolom. Om een contact terug in de algemene lijst te zetten, selecteer je de persoon in de map Andere contacten en klik je op Contact opslaan.

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.