Het gebruik van AI kan voor verbeteringen op allerlei vlakken (gaan) zorgen: van betere gezondheidszorg, veiliger en schoner vervoer, efficiëntere productie en goedkopere en duurzamere energie. Maar er zitten ook risico’s aan. De Europese Unie wil nu door middel van wetgeving grip krijgen op AI, waardoor gebruikers en consumenten beter beschermd worden.

In april 2021 stelde de Europese Commissie het eerste EU-regelgevingskader voor AI voor. Dit kader stelt dat AI-systemen die in verschillende toepassingen kunnen worden gebruikt, worden geanalyseerd en geclassificeerd op basis van het risico dat ze vormen voor gebruikers. Afhankelijk van het risiconiveau zal er meer of minder regulering zijn. Eenmaal goedgekeurd, zullen dit de eerste wereldwijde regels voor AI zijn.

Het Europees Parlement wil ervoor zorgen dat AI-systemen die in de EU worden gebruikt veilig, transparant, traceerbaar, niet-discriminerend en milieuvriendelijk zijn. AI-systemen moeten worden gecontroleerd door mensen, niet door automatisering, om schadelijke resultaten te voorkomen. Het Parlement wil ook een technologie-neutrale, uniforme definitie voor AI vaststellen die kan worden toegepast op toekomstige AI-systemen.

De nieuwe regels stellen verplichtingen in voor aanbieders en gebruikers, afhankelijk van het risiconiveau van kunstmatige intelligentie. Daarvoor moeten de systemen beoordeeld worden.

❗ Beperkt risico: transparantie-eisen

AI-systemen met een beperkt risico moeten voldoen aan minimale transparantie-eisen die gebruikers in staat stellen geïnformeerde beslissingen te nemen. Het moet voor gebruikers duidelijk zijn wanneer ze interactie hebben met AI, zodat ze zelf kunnen beslissen of ze de betreffende applicatie willen blijven gebruiken, Dit omvat AI-systemen die beeld-, audio- of video-inhoud genereren of manipuleren, bijvoorbeeld deepfakes.

❗❗ Hoog risico: vooraf beoordeeld en doorlopend gemonitord

AI-systemen die een negatieve impact hebben op de veiligheid of fundamentele rechten, worden als hoog risico beschouwd. Deze systemen zullen worden onderverdeeld in twee categorieën:

1) AI-systemen die worden gebruikt in producten die vallen onder de productveiligheidswetgeving van de EU. Dit omvat speelgoed, luchtvaart, auto's, medische apparaten en liften.

2) AI-systemen die vallen onder acht specifieke gebieden die geregistreerd moeten worden in een EU-database:

• Biometrische identificatie en categorisatie van natuurlijke personen
• Beheer en bediening van kritieke infrastructuur
• Onderwijs en beroepsopleiding
• Werkgelegenheid, werknemersbeheer en toegang tot zelfstandig ondernemerschap
• Toegang tot en gebruik van essentiële particuliere diensten en openbare diensten en voordelen
• Rechtshandhaving
• Migratie, asiel en grenscontrolebeheer
• Assistentie bij juridische interpretatie en toepassing van de wet.

Alle hoogrisico AI-systemen zullen worden beoordeeld voordat ze op de markt worden gebracht en ook gedurende hun levenscyclus.

❗❗❗ Onaanvaardbaar risico: verboden

AI-systemen die een onaanvaardbaar risico vormen, worden beschouwd als een bedreiging voor mensen en zullen worden verboden. Dit omvat bijvoorbeeld speelgoed dat geactiveerd wordt door spraak en gevaarlijk gedrag bij kinderen aanmoedigt, sociale scoring en real-time en op afstand biometrische identificatiesystemen, zoals gezichtsherkenning.

En nu?

Op woensdag 14 juni heeft het Europees Parlement zijn onderhandelingspositie over de AI Act aangenomen met 499 stemmen voor, 28 tegen en 93 onthoudingen. De onderhandelingspositie verwijst naar de standpunten en prioriteiten die het Parlement heeft vastgesteld met betrekking tot een bepaalde kwestie of wetgeving en wordt gebruikt als basis voor onderhandelingen en gesprekken. Die gesprekken, over de definitieve vorm van de wet, gaan gevoerd worden met EU-lidstaten en starten ook op 14 juni.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.