Kevin Mitnick hackt zich overal naar binnen, vaak alleen maar door de telefoon te pakken. Nadat hij daarvoor in de gevangenis belandde adviseert hij bedrijven nu over beveiliging. In de jaren sinds zijn eerste hacks is er echter weinig veranderd. We spraken hem daarover.

Kevin Mitnick omschrijft zichzelf als ‘the world’s most famous hacker’. Misschien wat arrogant om over jezelf te zeggen, maar er zit een kern van waarheid in. Mitnick was een hacker avant la lettre, iemand die al systemen binnendrong voordat ‘cyber’ zo’n doodgeslagen term was en het internet de grote massa had bereikt. Die ‘brave new world’ trok Mitnick wel aan, en hij begon als een echte hacker te porren in ieder netwerk dat hij tegenkwam. Daarbij ging hij wel nét iets te ver, en dat kwam hem duur te staan.

Het woord ‘hacker’ roept al snel beelden op van iemand die via malafide software wachtwoorden kraakt. Kevin Mitnick doet het echter anders. Hij staat juist bekend om zijn ‘social engineering’. Simpel gezegd: Mitnick praat zichzelf overal naar binnen. Zijn eerste ‘hack’ was die van het openbaar vervoer in Los Angeles. Door te doen alsof hij een schoolproject deed kreeg hij een buschauffeur zo ver om te vertellen hoe hij het ticketsysteem voor het OV kon omzeilen. Hij was toen niet ouder dan 12.

Mitnick ging van onschuldige hacks en ‘pranks’ naar serieuzere zaken. Zo brak hij in bij het Amerikaanse bedrijf Digital Equipment Corporation, waarvoor hij 12 maanden celstraf kreeg. Later wist hij ook binnen te dringen in de systemen van telecomprovider Pacific Bell. Toen hij daarvoor gezocht werd sloeg hij op de vlucht en kwam hij op de illustere ‘Most Wanted’-lijst van de FBI te staan. Hij wist 2,5 jaar uit handen van de politie te blijven, maar werd uiteindelijk gepakt en veroordeeld tot 5,5 jaar cel.

Zijn gevangenisstraf van 5,5 jaar was zwaar. Acht maanden ervan spendeerde hij in de isoleercel. Volgens Mitnick kwam dat omdat de aanklagers de rechter wijs hadden gemaakt dat hij zich ‘bij NORAD naar binnen kon hacken door in een telefoon te fluiten.’ Als iemand als Mitnick toegang zou krijgen tot een telefoon en daar de geluiden van een inbelverbinding op kon simuleren zou hij wel eens een nucleaire oorlog kunnen ontketenen, was de redenatie. Zo kwam Mitnick onder verscherpt, permanent toezicht te staan.

Leven gebetered

Maar die periode ligt achter hem. Sinds 2000 is Mitnick op vrije voeten en heeft hij zijn leven gebeterd. En hoe doe je dat nou beter door je talenten optimaal te benutten? Naast een handvol boeken over zijn digitale escapades te hebben geschreven heeft Mitnick zijn eigen beveiligingsbedrijf: Mitnick Security. Bedrijven huren hem in om te checken hoe goed hun beveiliging is. Mitnick heeft slecht nieuws voor ze: “Ik kan overal binnenkomen. Hoe sterk je beveiliging ook is, vroeg of laat vind ik de zwakke schakel waardoor ik bij een bedrijf naar binnen kom.”

Die zwakke schakel is doorgaans de mens. Onder het personeel van een bedrijf zit altijd wel iemand die in een goed opgestelde phishing-mail trapt. “Met openbare bronnen zoals LinkedIn, Facebook en bedrijfsblogs is het bovendien heel eenvoudig een potentieel doelwit te vinden en daar alles over te weten te komen”, zegt Mitnick.

Een recent voorbeeld uit ons eigen land is de ‘hack’ op bioscoopketen Pathé, hier in ons eigen land. Criminelen deden zich via e-mail voor als de ceo van het bedrijf en vroegen financieel medewerkers een flink geldbedrag over te maken. Wie durft er nu nee te zeggen tegen de baas? Die zogenaamde ‘ceo-fraude’ leverde de hackers meer dan 19 miljoen euro op.

©PXimport

Voor Mitnick is het een bekend verhaal. “Het is afhankelijk van hoe groot de organisatie is, maar als er redelijk wat mensen werken is het heel simpel om op zo’n manier een netwerk binnen te dringen of er geld aan te ontfutselen”, legt hij uit. “Dan pak je de telefoon en doe je alsof je een werknemer bent die iets geregeld moet hebben. ‘Verwerk deze order van hogerhand eens’, vraag je dan. Bij een grote organisatie worden bij zulke opdrachten doorgaans niet zoveel vragen gesteld.” Voor een slachtoffer het weet kan Mitnick dan geld stelen of een netwerk infecteren.

Als het gaat om organisaties met minder werknemers gebruikt hij liever een andere methode. Dan doet Mitnick zich liever voor als klant of een aannemer. “Eerst bouw je het vertrouwen op door te doen alsof je interesse hebt in de diensten van het bedrijf, en na een paar telefoontjes vraag je of je een ‘call’ kunt opzetten. Je stuurt ze dan een linkje naar waar ze kunnen inbellen en boem, je hebt hun systeem geïnfecteerd.” Mitnick laat het allemaal heel simpel klinken, maar gaat het echt zo snel? “Ja”, antwoordt hij direct. “Keer op keer lukt dat.”

Er wordt niet geluisterd

Vrijwel iedereen in de beveiligingsindustrie roept al jaren om dezelfde maatregelen die gewone gebruikers kunnen nemen om zich te beschermen tegen mensen zoals Kevin Mitnick. Gebruik sterke en unieke wachtwoorden. Stel tweestapsverificatie in. En belangrijker, leer hoe je phishing-aanvallen moet herkennen. Ook Mitnick herhaalt dat mantra als we vragen hoe gebruikers en bedrijven zich kunnen beschermen. Maar als uit alles blijkt dat die gebruikers en bedrijven die goedbedoelde tips naast zich neerleggen, moet de industrie dan geen andere aanpak zoeken? Heeft het nog wel zin om te preken over maatregelen (hoe simpel dan ook) als je weet dat toch niemand ze volgt?

Mitnick denkt van wel, maar dan wel als mensen de impact echt zien. “Ze moeten tijdens een gesimuleerde aanval zien hoe makkelijk het is. Veel slachtoffers denken dat het hen niet overkomt, totdat ze zien hoe snel ook zij gehackt kunnen worden. Pas dan wordt het echt een aha-moment. Dan leren ze ervan en trappen ze de volgende keer niet meer zo snel in een phishing-mail.”

Dat is natuurlijk makkelijk gezegd voor een man die zijn geld verdient met precies dat werk: laten zien hoe makkelijk het is om een netwerk binnen te dringen. Maar daar zit volgens Mitnick wel nog steeds het probleem. “Als wij een penetratietest doen gebruiken we echt geen geavanceerde methodes hoor. We gebruiken simpele technieken die in heel veel gevallen makkelijk te voorkomen waren. Neem netwerksegmentatie; zo veel bedrijven doen daar niet aan, terwijl het zo’n simpele oplossing is die al zo veel schade kan voorkomen.”

Zolang bedrijven zulke maatregelen niet doorvoeren, denkt Mitnick, is het nog steeds nodig om dezelfde waarschuwingen af te geven. Dus sluit hij af door tussen neus en lippen door een akelig bekend wachtwoord op te lezen. Dat heeft hij tijdens het telefoongesprek opgezocht. “Wist je dat je in 2016 gehackt bent?”

Bij gewone kledingstomers moet je de stof met één hand straktrekken terwijl je met de andere hand stoomt. Dat betekent dat je kleding ergens moet ophangen – aan een deur, haak of kastknop. De Tefal AeroSteam werkt anders: dankzij de verstelbare zuigkracht wordt de stof automatisch strak getrokken. Hierdoor kun je hem overal gebruiken, ook op plekken waar niets is om je kleding aan op te hangen. Tijd voor een test.

Wanneer grijp je naar een kledingstomer? Meestal is dat als je snel van de kreukels af wilt. Wat dat betreft verrast de Tefal AeroSteam met zijn opwarmtijd: heb je het waterreservoir gevuld en zet je hem aan, dan is hij in 30 seconden gebruiksklaar. Dat zie je (aan het blauwe lichtje dat niet meer knippert) en dat hoor je door een duidelijk geluidssignaal.

Gebruiksgemak

Op het apparaat zitten naast de aan-/uitknop nog twee knoppen: eentje die je indrukt om te beginnen met stomen en eentje waarmee je tussen de drie verschillende standen schakelt: alleen stoom, stoom met zachte zuigkracht en stoom met turbo zuigkracht. Op die zuigkracht komen we verderop nog terug.

Wat betreft de standen is de vuistregel dat hoe delicater de stof, hoe lager de stand die je kiest. Maar dat blijft een beetje uitproberen. Op ons testmateriaal (een kantoenen hemdje, een T-shirt, een overhemd en een linnen blouse) werkte de middelste stand (stoom + zachte zuigkracht) over het algemeen het meest effectief. Alleen bij de linnen blouse hebben we teruggeschakeld naar alleen stomen; doordat de stof van nature ongelijk is (linnenstructuur) vonden we de zuigkracht juist niet handig.

Erg fijn vonden we het lange snoer (2,6 meter), waardoor we genoeg bewegingsvrijheid hadden. Ook het gewicht (1,4 kilo) is prima: het is niet zo dat je na één kledingstuk al een lamme arm hebt van alleen het apparaat omhooghouden. De driehoekige vorm van de zoolplaat is ook prettig: dat maakt het makkelijk om bijvoorbeeld langs knoopjes te stomen.

©AK | ID.nl

Door de vorm van de zoolplaat kun je overal makkelijk bij.

Zuigkracht

Zoals gezegd is de Tefal AeroSteam uitgerust met zuigkracht. Schakel je een van de twee standen waarop dit werkt, dan hoef je in principe zelf de kleding niet meer strak te trekken; dat doet het apparaat dan automatisch. Daar komt wel wat geluid bij kijken, geluid dat in de verte – niet heel vreemd – aan een stofzuiger doet denken. Staat de zuigstand aan, dan zie je inderdaad hoe de stof tegen de zoolplaat wordt gezogen.

Voor het beste resultaat houd je in je vrije hand een hanger met het te stomen kledingstuk erop. Dat geeft je meer vrijheid dan wanneer het kledingstuk aan een hangertje aan de kast hangt. In principe werkt dit goed: je kunt het kledingstuk zo makkelijker draaien of even meer in het licht gaan staan om te kijken of de kreukels overal uit gaan. Daarbij wel een kleine kanttekening: dat geldt vooral voor kleding die niet te zwaar is, zoals een shirtje of een overhemd. Bij het stomen van een spijkerjasje vonden we het zelf toch makkelijker om de jas op de kapstok te laten hangen. Maar dat kan ook gelegen hebben aan ons gebrek aan spierballen…

©AK | ID.nl

Je schakelt makkelijk tussen de verschillende standen.

Resultaat

In totaal hebben we vijf kledingstukken aan de stoomtest onderwerpen: een katoenen hemdje, een dun T-shirt, een wat zwaarder overhemd, een linnen blouse en een spijkerjasje. De beste resultaten bereikten we op het hemdje en op het overhemd. De hardnekkige kreukels die daar in zaten, waren in een mum van tijd verdwenen. Het dunne T-shirt knapte ook behoorlijk op, maar de zuigstand veroorzaakte daar af en toe juist nieuwe kreukels (net zoals dat weleens gebeurt wanneer je aan het strijken bent). Het lukte ons niet om de linnen blouse kreukvrij te krijgen, maar dat heeft vooral te maken met de bobbelige structuur van de stof. Ook met een gewoon strijkijzer zou dit ons niet gelukt zijn.

Aangenaam verrast waren we over de resultaten op het spijkerjasje. Daar hoefden geen kreukels uit, maar omdat het veel gedragen wordt, kon het wel een opfrisbeurt gebruiken. Dat lukte prima, met de turbostand. Na afloop rook het jasje aanmerkelijk frisser dan vóór de behandeling.

©AK | ID.nl

Kleine minpuntjes

Een waterreservoir met een inhoud van 100 milliliter is redelijk gangbaar bij kledingstomers, maar er zijn er ook behoorlijk wat waarin je zo'n 200 milliliter kwijt kunt. Een voorbeeld daarvan is de Philips GC810/20), die qua prijs ongeveer een tientje meer kost dan de AeroSteam. Tefal heeft zelf ook 200 ml-modellen in het assortiment. Wij vinden het daarom jammer dat er bij de AeroSteam is gekozen voor een capaciteit van 100 milliliter. Dat zou volgens Tefal zelf genoeg moeten zijn voor het stomen van ongeveer drie overhemden of vier T-shirts, maar in onze test haalden wij dat niet. We moesten echt een paar keer bijvullen. Nu is het natuurlijk wel zo dat je in het dagelijks gebruik niet je hele was wilt wegwerken (daar heb je je strijkijzer voor), maar waarschijnlijk alleen net dat ene shirtje of jasje kreukvrij wilt maken; dan heb je er wel voldoende aan. Dat bijvullen gaat overigens heel makkelijk en het dopje sluit het reservoir vervolgens lekvrij af.

©AK | ID.nl

Het waterreservoir had wat ons betreft wel wat meer inhoud mogen hebben.

Ook hadden we het fijn gevonden als de AeroSteam ook horizontaal te gebruiken zou zijn (dat maakt het wegwerken van een kreukel soms net wat gemakkelijker), maar dit kan niet. Sterker nog: in de handleiding wordt zelfs expliciet benadrukt dat je de stomer nooit horizontaal mag gebruiken. Maar goed: het is dan ook geen strijkijzer, dus ook hier kunnen we overheen stappen.

Tefal AeroSteam kopen?

Al met al is de Tefal AeroSteam een prima kledingstomer, een mening die ook naar voren komt uit tientallen gebruikersreviews op Kieskeurig.nl.  Zijn snelle opwarmtijd, drie verschillende standen, lange snoer, de zuigkracht en het gebruiksgemak zijn echte pluspunten. Over het algemeen haalt hij kreukels inderdaad snel en makkelijk weg, hoewel bij sommige stoffen, zoals linnen structuur, het resultaat wat minder is. Enige minpunten zijn eigenlijk het feit dat het waterreservoir snel leeg is en dat je hem niet horizontaal kunt gebruiken. Maar dat weegt niet op tegen het gemak waarmee je er snel even een kledingstuk netjes mee maakt of opfrist.

Een Quooker lijkt op het eerste gezicht een gewone kraan, maar wie zo'n systeem eenmaal in huis heeft, wil vaak niet meer zonder. Met één draai of druk komt er direct kokend water uit de kraan. Ideaal voor thee, koken of schoonmaken. Maar hoe werkt zo'n Quooker eigenlijk precies? En wat gebeurt er allemaal onder het aanrecht? In dit artikel lees je er alles over.

Wat is een Quooker?

De naam Quooker is een samentrekking van 'quick cooker' – een snelle manier om kokend water te krijgen. In de basis bestaat het systeem uit twee onderdelen: een speciale kraan op het aanrecht en een reservoir dat onder het aanrecht wordt geplaatst. Sommige modellen leveren naast kokend water ook warm, koud, bruisend of gekoeld water.

Hoewel Quooker een merknaam is, wordt de term vaak gebruikt als soortnaam voor kokendwaterkranen. Toch is het een gepatenteerd systeem dat op een andere manier werkt dan veel van de goedkopere alternatieven.

Het hart van het systeem: het reservoir

Onder het aanrecht bevindt zich het reservoir, dat meestal in een keukenkastje wordt geplaatst. Hierin wordt een voorraad water continu op 110°C gehouden onder druk. Omdat het reservoir is geïsoleerd, blijft de warmte behouden zonder dat er voortdurend veel energie nodig is. Je kunt het vergelijken met een thermosfles, maar dan geavanceerder en onder druk.

Doordat het water boven het kookpunt zit en onder druk wordt bewaard, kookt het pas als het uit de kraan komt. Dat voorkomt borrelend water in het reservoir zelf en maakt het systeem veiliger. Pas zodra je de kraan opent, ontsnapt de druk en wordt het water omgezet in 'echt' kokend water (100 °C).

Zo komt het water uit de kraan

De kraan op het aanrecht is speciaal ontworpen om kokend water veilig te kunnen doseren. Afhankelijk van het model moet je een draai-, druk- of duwbeweging maken, vaak met een extra beveiliging zoals een dubbele druk- en draaibeweging om per ongeluk gebruik te voorkomen. Zodra je de kraan opent, stroomt er direct kokend water uit.

Bij modellen met meerdere functies, zoals de Fusion of Flex, komt koud, warm en kokend water allemaal uit één kraan. Bij een Nordic-model zijn er aparte kranen: één voor gewoon water en één voor kokend water.

©Quooker

Veiligheid voorop

Veiligheid is een belangrijk aandachtspunt bij kokendwaterkranen. De Quooker-kraan heeft een vernevelde straal, waardoor de kans op ernstige brandwonden klein is. De buitenkant van de kraan wordt bovendien niet heet, ook niet bij veelvuldig gebruik. Daarnaast is de kraan vast gemonteerd; hij kan dus niet omvallen. En omdat het water constant op 110°C  gehouden wordt, is er ook geen kans op legionella. Tot slot zorgt de bediening (drukken en draaien) ervoor dat de kans dat iemand per ongeluk kokend water aftapt, klein is. En waar we 'iemand' zeggen, bedoelen we natuurlijk ook kinderen! Ook zie je aan de gekleurde ring of je met kokend water te maken hebt: rood = heet!

©Quooker | Inga Powilleit

Energieverbruik en efficiëntie

Op het eerste gezicht lijkt het energieverslindend om continu water op 110°C te houden. Maar door de goede isolatie verbruikt het reservoir verrassend weinig stroom: gemiddeld zo'n 10 watt in stand-by. Daarmee is het systeem zuiniger dan het meerdere keren per dag aanzetten van een waterkoker, zeker in huishoudens waar veel gebruik wordt gemaakt van heet water. Ter vergelijking: een Quooker verbruikt in 170 minuten stand-by ongeveer evenveel energie als een waterkoker in 1 minuut. Het totale jaarverbruik ligt op ongeveer 511 kWh voor een gemiddeld gezin; naast het verbruik in stand-by moet je natuurlijk ook rekening houden met de stroom die nodig is om steeds nieuw water op te warmen.

Bij sommige modellen kun je een Quooker ook combineren met een zogenaamde COMBI of COMBI+ boiler. Daarmee levert het systeem niet alleen kokend water, maar ook direct warm water voor bijvoorbeeld de keukenkraan. Dat voorkomt wachttijd en verspilling van water terwijl je wacht op warm water uit de cv-ketel.

Samenvattend

Een Quooker werkt op basis van een drukreservoir waarin water op 110°C wordt gehouden. Zodra je de kraan opent, ontsnapt de druk en krijg je direct kokend water. Dankzij goede isolatie is het energieverbruik laag. De bediening is kindveilig en de straal is verneveld om brandwonden te voorkomen. Met extra opties zoals de COMBI-boiler of de CUBE-unit kun je het systeem uitbreiden voor warm, gekoeld en bruisend water. Je hebt dus veel mogelijkheden; laat je daarom goed voorlichten in de winkel waar je een Quooker wilt kopen.