Google Spreadsheets maakt het supergemakkelijk om met verschillende gebruikers samen te werken in dezelfde spreadsheet. Maar hoe meer mensen samen aan de slag gaan, hoe groter het risico dat de gegevens niet op dezelfde manier worden ingegeven. Daar komen de keuzemenu's goed van pas.

Een keuzemenu of drop-downmenu biedt veel voordelen. Bovenal verbetert dit type lijst de efficiëntie. Het bespaart een hoop tijd, want de gebruiker hoeft de data niet handmatig in te typen. Ook ontstaan er zo veel minder fouten. Bovendien beperk je hiermee de opties die een gebruiker in de cellen kan invoeren, waardoor de gegevens uniform worden. Daarnaast is een keuzemenu gebruiksvriendelijk. Het enige wat de gebruiker hoeft te doen, is een keuze maken uit de gegeven mogelijkheden. En tot slot voorkom je twijfel over welke informatie precies in de geselecteerde cel ingevuld moet worden.

Handmatig invullen

Er zijn twee manieren om een keuzemenu samen te stellen. Ofwel je vult de opties handmatig in, ofwel je selecteert een bestaande lijst in hetzelfde rekenblad. Selecteer eerst de cel of cellen waarin het keuzemenu moet komen en ga daarna naar het tabblad Gegevens waar je Gegevensvalidatie kiest. Je kunt in een cel ook @dropdownmenu typen en Nieuw dropdownmenu selecteren of je klikt met de rechtermuisknop op de geselecteerde cel en kiest voor de opdracht Dropdownmenu.

Aan de rechterkant opent het paneel Regels voor gegevensvalidatie. Kies bij Criteria voor de optie Dropdownmenu. Typ nu de gewenste opties in de vakken met de titels Optie 1 en Optie 2. Om nog meer items toe te voegen, klik je op Nog een item toevoegen of je gebruikt simpelweg de Enter-toets. Staan alle keuze-items in de lijst dan klik je rechts onderaan op de knop Klaar. Gebruikers kunnen nu op de cel klikken waarna de verschillende mogelijkheden verschijnen.

In het rechterpaneel typ je de opties waaruit het keuzemenu moet bestaan.

Een celbereik als keuzemenu

Als het gaat om een lang keuzemenu, kun je beter beginnen met een lijst die al in de spreadsheet staat. Selecteer de cel of cellen waar het keuzemenu moet komen. Daarna ga je naar het tabblad Gegevens waar je Gegevensvalidatie activeert. Kies in het vak Criteria de optie Dropdownmenu (van een bereik). Klik op het rasterpictogram in het lege vak om het gegevensbereik te selecteren. Sleep vervolgens over de cellen die je toe wilt voegen aan het keuzemenu. Het celbereik wordt nu automatisch in het dialoogvenster ingevoerd. Klik op OK om het celbereik te bevestigen en daarna gebruik je weer de knop Klaar om de wijzigingen op te slaan. Je zult zien dat de waarden aan het menu zijn toegevoegd.

Als je over de cellen sleept, zal Google Spreadsheets automatisch het gegevensbereik selecteren.

Keuzemenu toepassen op meerdere cellen

Je kunt zo’n keuzemenu op één cel toepassen of meteen op een reeks geselecteerde cellen. Heb je het drop-downmenu in één cel geplaatst en wil je dezelfde keuzemogelijkheden overbrengen naar de cellen daaronder of daarnaast, dan kun je dat op twee manieren doen. De eerste wijze is door met Ctrl+C de cel te kopiëren waarin het keuzemenu al werkt, waarna je de cellen selecteert waar hetzelfde menu beschikbaar moet worden. Vervolgens druk je op Ctrl+V om de inhoud in de selectie te plakken.

De tweede wijze is door de cel met het beschikbare keuzemenu te selecteren. Die wordt met blauw omrand en rechtsonder zit een vette stip. Grijp die stip met de muisaanwijzer en sleep over de cellen die dezelfde inhoud moeten krijgen. 

Door de blauwe stip in een richting te slepen, kopieer je de inhoud naar andere cellen.

Keuzemenu bewerken of verwijderen

Wil je een bestaand keuzemenu bewerken, klik dan in de cel op het menu en klik onderaan op het pictogram van een potlood. Het rechterpaneel komt weer tevoorschijn. Je kunt nu wijzigingen aanbrengen in het vak Toepassen op bereik. Klik je op het rasterpictogram, dan zie je in de pop-up ook de optie Nog een bereik toevoegen om de keuzemogelijkheden uit te breiden.

Wil je het keuzemenu verwijderen, kies dan onderaan in het zijpaneel voor de knop Regel verwijderen. Tevreden? Klik weer op Klaar. 

Met een klik op het potloodje kun je het keuzemenu bewerken of verwijderen.

Volgorde items aanpassen

Als je op het potloodje hebt geklikt, zie je in het rechterpaneel ook alle opties waaruit het keuzemenu bestaat. Links naast iedere optie vind je zes puntjes. Hiermee kun je een item vastpakken en naar boven of beneden verplaatsen. Rechts naast iedere optie zie je een vuilnisbakje. Dat gebruik je om een item te verwijderen.

Om de keuzemogelijkheden nog beter van elkaar te onderscheiden, kun je er een kleurtje aan toevoegen. Google Spreadsheets biedt in eerste instantie zestien kleuren aan. Meer kleuren kun je toevoegen door op Aanpassen te klikken.

Als je een keuzemenu hebt gemaakt op basis van een bestaande lijst, zoals we in de paragraaf ‘Een celbereik als keuzemenu’ hebben uitgelegd, dan kun je de volgorde van de items niet aanpassen.

Iedere keuzemogelijkheid kun je van een kleur voorzien.

Op basis van gegevens op een ander blad

Soms is het handig om alle gegevens die je gebruikt voor je keuzemenu op te slaan op een ander werkblad in dezelfde spreadsheet. Op blad 1 creëer je de daadwerkelijke keuzemenu’s en op blad 2 leg je alle gegevens vast waarmee je die keuzemenu’s wilt creëren.

Hiervoor gebruik je de optie Dropdownmenu (van een bereik). Klik weer op het rasterpictogram om het gegevensbereik te selecteren. Maar voordat je nu het celbereik aanduidt, selecteer je onderaan eerst de spreadsheet Blad2. Nu kun je de lijst op het tweede blad selecteren en toevoegen aan de regel.

Voor dit keuzemenu gebruiken we de cellen A1 tot en met A3 op blad 2.

Kleurentriggers

Keuzemenu’s en conditionele opmaak gaan goed samen. Hoe handig is het als je uit een keuzemenu een optie kiest met daarin een bepaald woord, waardoor die cel automatisch geel wordt? Of wanneer het getal uit het keuzemenu kleiner is dan vijftig, dat de cel met rood wordt gemarkeerd?

Eerst maak je het keuzemenu aan. Daarna kies je op de werkbalk bovenaan de spreadsheet voor Opmaak / Conditionele opmaak. In het rechterpaneel opent nu het venster Conditionele opmaakregels met twee tabbladen: Eén kleur en Kleurenschaal. In dit voorbeeld kiezen we voor Eén kleur. Kik op het lange uitklapmenu met de opmaakregels. Wij kiezen voor Groter dan of gelijk aan en geven daaronder, in het vak Waarde of formule, de waarde 50 op. Daarna selecteer je een bepaalde opmaakstijl en -kleur. Via Nog een regel toevoegen kun je een tweede opmaakregel toevoegen, bijvoorbeeld Kleiner dan met de waarde 50. Zo zorg je ervoor dat de cel automatisch rood wordt als de via het keuzemenu gekozen waarde kleiner is dan 50. Is de waarde gelijk aan of groter dan 50, dan wordt de cel groen.

Natuurlijk ben je niet beperkt tot regels voor groter dan, gelijk aan of zelfs numerieke waarden. Je kunt de achtergrondkleur ook activeren op basis van tekst of een datum in de cel.

Er is een enorme keuze aan opmaakregels voor de conditionele opmaak.

Kleurenschaal

Met het tweede tabblad in het paneel Conditionele opmaakregels gebruik je een Kleurenschaal. Hiermee kun je een reeks achtergrondkleuren toewijzen aan de items in het keuzemenu. Je kunt het bijvoorbeeld zo instellen dat als de gebruiker 100 selecteert in het keuzemenu dat de cel groen wordt. Voor 60 wordt de cel geel, voor 40 oranje en voor 10 knalrood. Voor alle andere tussenliggende getallen verschijnt een tussenliggende kleur. Zo zie je in één oogopslag welke items uit het keuzemenu belangrijk zijn.

Een kleurenschaal helpt je om de waarden van het keuzemenu snel juist te interpreteren.

Het is lente, en dat is hét moment om allerlei klusjes in de tuin aan te pakken. Heb je een terras of pad dat in de loop van tijd wat is verzakt? Daarvoor hoef je geen stratenmaker in te huren, dat kun je prima zelf weer herstellen. Hoe je dat doet, lees je in deze uitgebreide handleiding.

Lees ook: Zo leg je zelf een terras aan

Het gebeurt regelmatig dat (sier)bestrating verzakt. Vaak ligt dat aan een instabiele ondergrond, slechte afwatering, zand dat is weggespoeld door regen of een te zware belasting. Door hier bij de aanleg of tijdens het herstel al rekening mee te houden, voorkom je veel problemen. Denk bijvoorbeeld aan voldoende ophoogzand, goede opsluitbanden en een slimme afwatering.

Probleemplekken identificeren

Je ziet het meestal snel als een pad of terras verzakt is. Zeker als regenwater blijft staan op plekken waar het niet weg kan. Vaak ligt dat aan een deel van de bestrating dat letterlijk is ingezakt. Ook als stenen zijn gaan schuiven of er kieren ontstaan, heb je waarschijnlijk te maken met verzakking. Dat gebeurt vaak wanneer opsluitbanden niet stevig genoeg geplaatst zijn en langzaam naar buiten zijn gedrukt of gekanteld.

©MG | ID.nl

👷 Dit heb je nodig voor je klus

• Goede werkhandschoenen

• Waterpas

• Metseldraad

• Balk of lat

• Rubberen hamer

• Bats of spade

• Ophoogzand

Tegels wippen

Zelfs de kleinste verzakking kan er al voor zorgen dat er water blijft liggen, omdat water nu eenmaal de weg van de minste weerstand kiest, dus het is belangrijk dat je goed in kaart brengt waar bij jou alle verzakkingen zitten. Leg een lange, rechte lat over het deel dat is weggezakt of gebruik een waterpas . Zo zie je hoe scheef het ligt. Een lange lat werkt het best als je die op zijn smalle kant neerlegt. Leg je hem plat, dan buigt hij makkelijk door en geeft hij een vertekend beeld.

Heb je duidelijk welk stuk verzakt is en dus opgehoogd moet worden, dan haal je daar de tegels of stenen weg. Bij randen zonder opsluitband lukt dat meestal met je handen of een klein schepje. Zit het probleem ergens in het midden van het terras, dan heb je er iets meer werk aan.

©MG | ID.nl

Doe dat wel voorzichtig: je wilt schade aan de tegels natuurlijk zoveel mogelijk voorkomen. Ga dus niet wrikken met een spade of schep. Beter gebruik je twee platte schroevendraaiers. Zet ze aan weerszijden van de steen en wip deze voorzichtig los. Geen oude schroevendraaiers bij de hand? Dan kun je ook lange, dikke spijkers of schroeven gebruiken. Draag daarbij wel handschoenen.

Is de eerste steen eruit, dan volgen de andere meestal vanzelf. Haal ze als het kan met de hand eruit, zo blijft het zandbed eronder zoveel mogelijk intact.

Hoogte bepalen

Ligt het verzakte deel open, dan kun je het zandbed ophogen. Gebruik een rechte lat of metseldraad om de juiste hoogte af te stemmen op de rest van het terras. De lat of het draad laat je dan van links naar rechts lopen vanaf de hoogte van de niet-verzakte bestrating. Vervolgens schep je er ophoogzand bij en controleer je – door een tegel of steen neer te leggen – of het zandbed op de goede hoogte is gebracht. Vergeet niet dat je ongeveer 3 tot 5 millimeter hoger legt dan de rest van de bestrating. De tegel of steen sla je er immers nog een stukje in.

©MG | ID.nl

Ligt alles op zijn plek? Leg dan een stevige balk of plank (die je op op z'n kant legt) op de nieuwe bestrating en tik er met een rubberen hamer op. Zo werk je kleine hoogteverschillen weg.

©MG | ID.nl

Tot slot veeg je overtollig straatzand in de voegen. Je kunt ook inveegzand gebruiken dat onkruidwerend is. Dat werkt vooral goed bij nieuw aangelegde terrassen die nog onkruidvrij zijn, dus voornamelijk bij nieuw aan te leggen terrassen.

Lees ook: Het belang van goede tuindrainage

Opsluitbanden (her)plaatsen

Zijn de randen van je terras verzakt of verschoven en heb je daar opsluitbanden liggen? Dan zijn die waarschijnlijk gaan kantelen of wijken ze naar buiten uit. Dat zie je vaak bij opritten die hoger liggen dan de omliggende grond. Zit er aan de buitenzijde te weinig grond, dan geven die opsluitbanden niet genoeg tegendruk.

In zo’n geval kun je proberen de banden opnieuw in te graven. Lukt dat niet, maar wil je ze wel verstevigen? Zet ze dan – nadat je ze natuurlijk in de hoogte ook waterpas hebt gezet – vast in beton. Dat kan gewoon met kant-en-klare betonmortel uit de bouwmarkt. Alleen wat water erbij en het hardt vanzelf uit.

©Bron: YouTube / Papaklust

Beschadigde bestrating door wortels

Wortels van bomen en struiken kunnen ervoor zorgen dat je bestrating niet verzakt, maar juist omhoog komt. Je ziet dan een bult in het terras en losse tegels. In dat geval moet je eerst de wortels aanpakken. Daarnaast moet je extra zand aanbrengen om de vrijgekomen ruimte op te vullen.

©MG | ID.nl

Wortels kunnen ervoor zorgen dat de bestrating omhoog komt.

Verwijder uitgelopen wortels zo veel mogelijk buiten de bestrating zelf: het heeft geen zin om wortels vlak vóór of in het bestratingsdeel af te zagen of af te steken. Binnen enkele maanden zullen ze namelijk weer voor hetzelfde probleem zorgen. Helemaal tegenhouden lukt niet, maar je kunt wel voorkomen dat ze omhoog komen. Gebruik daarvoor worteldoek. Dat stuurt de wortels onder je bestrating horizontaal verder.

Let op: worteldoek werkt vooral bij kleinere wortels. Grote wortels kunnen alsnog schade veroorzaken. Een bijkomend voordeel van worteldoek is dat het onkruidgroei tegengaat. Worteldoek leg je overigens aan bij een compleet nieuw terras of bestrating. Wil je worteldoek gebruiken bij het herstellen van een terras of pad, dan moet je eigenlijk helemaal opnieuw beginnen, omdat het worteldoek onder de gehele bestrating en onder het niveau van het straatzand komt te liggen.

Mollen

Mollen maken niet alleen je gazon kapot, ze kunnen ook zorgen voor verzakking van je bestrating. Door gangen onder je terras te graven, ontstaat er instabiliteit. Storten die gangen in, dan zakken de tegels weg. Bij dit soort verzakkingen heb je vaak veel zand nodig voor herstel.

Lees ook: Acht manieren om je tuin te beschermen tegen ongedierte

©MG | ID.nl

Mollen graven gangen en die kunnen ervoor zorgen dat je bestrating verzakt.

Mollen zijn lastig te weren, maar je kunt het ze wel moeilijker maken. Hoe diverser je beplanting, hoe minder aantrekkelijk je tuin is voor mollen: wortels vormen obstakels. Wil je specifiek je terras beschermen, dan kun je een mollennet plaatsen. Dat graaf je verticaal in langs de randen van je terras, tot zo'n 70 cm diep. Deze klus kun je prima uitvoeren na het ophogen, want je hoeft alleen de zijkanten aan te pakken.

Steeds meer airfryers hebben twee manden. Handig, want je bakt hele gerechten in één apparaat – die ook nog eens tegelijkertijd klaar zijn. Ninja heeft in het assortiment onder meer de Foodi Dual Zone-airfryer, die met 7,6 liter inhoud en zes verschillende opties een ideaal keukenhulpje zou kunnen zijn. ID.nl testte hem uitvoerig.

Functies en mogelijkheden

Ninja heeft meerdere modellen airfryers in het assortiment. Eerder bespraken we al de Ninja Double Stack, een zeer uitgebreid model om tot vier verschillende maaltijdcomponenten te bereiden. Lees de review voor uitgebreide informatie. Een nadeel van de Double Stack was het enorme formaat. De Ninja Foodi Dual Zone 7,6 liter-airfryer is bescheidener van formaat en gewicht, maar geldt dat ook voor de mogelijkheden en het resultaat?

Zo werkt deze airfryer

Deze airfryer van Ninja is voorzien van twee naast elkaar geplaatste bakken, waarin onderin twee uitneembare Crisp-platen op kleine pootjes zitten om de hete lucht door de mand te laten circuleren. In het binnenwerk zitten boven de mandjes de twee hitte-elementen. Dat is dus een andere constructie dan het eerder besproken model, de Dual Stack. Daarbij zaten de mandjes boven elkaar, met de warmte die via een element aan de achterzijde kwam.

Doordat de warmte bij de Foodi van boven komt, wordt het eten egaal gaar en krokant, iets wat bij het andere model ook wel lukte, maar waarvoor je heel vaak de inhoud van het mandje moest schudden. In deze Ninja is schudden ook relevant, maar minder vaak nodig, zo wijst de praktijk uit.

Zes functies: wat zijn de verschillen?

De airfryer heeft zes functies, die in de basis vooral van elkaar verschillen door de mogelijkheden rondom temperatuur. Zo kan de standaardfunctie Air Fry een temperatuur aan tussen de 150 en 210 graden, en is dat bij Max Crisp beperkt tot 240 graden, waarbij je de baktijd zelf wel kunt aanpassen.

Verder zitten er knoppen op voor Roast, Bake, Reheat en Dry. Elke functie is bedoeld voor een andere bereiding, al gebruik je de standaardfunctie Air Fry waarschijnlijk het meest omdat die prima voldoet voor uiteenlopende gerechten.

Instructies en handleidingen

De Foodi wordt geleverd met een instructieboekje, een uitgebreide handleiding en wat voorbeeldrecepten om te maken. Deze zijn bedoeld ter inspiratie, maar er zijn online voldoende andere voorbeelden om de startende gebruiker op weg te helpen. Het enige recept dat ik uit het boekje heb geprobeerd (de chocoladebrownies) is helaas jammerlijk mislukt, maar zoals je verderop leest, was dat niet representatief voor de gehele ervaring.

©Saskia van Weert

Vermogen en afmetingen

Het vermogen bedraagt 2400 watt bij gebruik van één mand, 1200 bij gebruik van twee, en het apparaat weegt 8,2 kilo. Qua formaat is hij vergelijkbaar met andere dubbele airfryers: 31,5 centimeter hoog, 38 cm breed en 26,5 cm diep. Je moet hem ergens neerzetten waar je aan alle kanten 15 centimeter vrij hebt, zodat de Foodi zijn warmte goed kwijt kan. Binnen het segment van airfryers zijn het gangbare afmetingen, maar het blijven forse apparaten waar je echt plek voor moet hebben op het aanrecht.

Mogelijkheden voor het gebruik

Er zijn verschillende mogelijkheden voor het gebruik. Zo kun je één of beide mandjes tegelijk gebruiken – los van elkaar met verschillende temperatuur en tijd, of identiek aan elkaar via de Match-functie. Met de Sync-functie zorgt de airfryer ervoor dat beide mandjes tegelijk klaar zijn met bakken. In de praktijk betekent dit dat het gerecht met de kortste bereidingstijd als tweede van start gaat, terwijl het andere mandje al even bezig is.

Bedieningsgemak

De eerder besproken Ninja-airfryer bediende je deels met een draaiknop. Dit model bedien je met tiptoetsen. Er zit bovendien een aan-uitknop op, wat ik erg prettig vond, want die ontbrak op al mijn eerdere Philips-airfryers. Je selecteert welk mandje je wilt instellen, drukt op de knop van de gewenste functie en stelt met de tiptoetsen de temperatuur en de tijd in – en eventueel de Match- of Sync-optie. Met een druk op Start-Stop begint het apparaat te werken.

©Saskia van Weert

De bediening is gebruiksvriendelijk, maar vraagt wel wat gewenning. Zo is het tijdens de testperiode meerdere keren gebeurd dat ik beide mandjes liet opwarmen voor een gerecht en daarna maar één van beide aanzette voor het feitelijke bakwerk. Ook heb ik wat lopen stoeien met het tussentijds uitzetten van een mandje, als de inhoud eerder klaar is dan gedacht. Je kiest hiervoor eerst de betreffende mand en moet wachten tot de instellingen ervan in het display komen staan, tot je hem kunt uitschakelen. Een aantal keren ging dat niet goed en gingen beide mandjes uit.

Bij gebruik van beide mandjes kun je tussentijds de tijd of temperatuur ook aanpassen, op een soortgelijke manier. Daar zit iets van wachttijd op, wat onlogisch aanvoelt. Tussentijds een andere functie kiezen, bijvoorbeeld van Air Fry overschakelen naar Max Crisp, kan niet. Dan moet je het bakproces stoppen en handmatig de andere optie kiezen. Dat is even wennen.

Het bakresultaat

De afgelopen weken zijn er hier in huis ontzettend veel gerechten klaargemaakt in de airfryer. Hierbij heeft het apparaat zich een alleskunner betoond. Of het nu een kroket was, een zak friet, verse zalm op de huid, een vleesvervanger krokant bakken, broodjes oppiepen of het dagelijkse worstenbroodje van het kind des huizes: het ging prima. Zeker door wat te spelen met de instellingen was het resultaat zeer goed te noemen. Daarbij is de functie Max Crisp het vermelden waard: zeker snacks uit de diepvries, zoals loempia's of fish cakes, worden lekker krokant door de extra hoge temperatuur.

©Saskia van Weert

De brownies uit het receptenboekje waren geen succes. De mix moest onder in de mand worden gegoten, zonder Crisp-plaat. Ondanks verlenging van de baktijd bleef de mix ongaar – waarschijnlijk omdat de hete lucht van boven komt en de onderzijde van de brownies niet goed genoeg werd verhit.

Schoonmaken

Na gebruik moeten de mandjes en platen worden schoongemaakt. Dat gaat prima onder de kraan in een sopje, en de vaatwasser doorstaan ze ook goed. De ervaring met airfryers leert dat er uiteindelijk toch vaak ingebrand vet op de platen opduikt. Het is goed dat in de gaten te houden en de Crisp-platen periodiek met een ovenreiniger te lijf te gaan. Een oude tandenborstel komt dan goed van pas.

Zijn er geen minpunten?

Hoewel de bediening en het resultaat echt dik in orde zijn, kent deze airfryer van Ninja een paar minpuntjes. Zo klinkt er bij elke start, stop, pauze en herstart een nogal luide piep, die echt te hard is om in een gehorig huis 's nachts nog wat te bereiden. De buitenzijde is gevoelig voor vetvlekken en vingerafdrukken, dus als je een schoon uiterlijk belangrijk vindt, moet er vaak een doekje overheen.

De Crisp-platen zitten nogal stevig in de mand geklemd, waardoor ik me bezeerde bij het verwijderen ervan om alles schoon te maken. Door de openingen van de plaatjes kan er ook eten onder vallen, dus zorg dat je hem met een siliconen tang even oplift bij het serveren – om ook bijvoorbeeld broccoli-roosjes of dunne frietjes onder de plaat vandaan te halen.

©Saskia van Weert

Conclusie: Ninja airfryer kopen?

De Ninja Foodi Dual Zone-airfryer is een veelzijdige airfryer met handige functies voor wie graag efficiënt kookt. De mogelijkheid om twee mandjes tegelijk te gebruiken – al dan niet met verschillende instellingen – werkt goed en levert in veel gevallen een mooi bakresultaat op. Snacks, vis, vleesvervangers en zelfs broodjes komen er prima uit.

De bediening is over het algemeen gebruiksvriendelijk, al vraagt het apparaat soms wat aandacht, vooral bij het tussentijds aanpassen van instellingen. Ook het schoonmaken is eenvoudig, al kunnen de Crisp-platen wat lastig loskomen.

Al met al is dit een degelijke airfryer die goed presteert, zeker als je regelmatig meerdere onderdelen van een maaltijd tegelijk wilt klaarmaken. Houd wel rekening met het formaat, het geluidssignaal en een paar praktische aandachtspunten tijdens gebruik.