Het succes van ChatGPT is Google niet onopgemerkt gebleven. Achter de schermen werkte het bedrijf al een tijdje aan Google Bard, dat onlangs voor het eerst het levenslicht zag. Maar wat is het precies en wat kun je ermee?

Waarschijnlijk heeft de lancering en het succes van ChatGPT ervoor gezorgd dat Google er wel mee naar buiten moest komen om investeerders gerust te stellen: Google Bard. Dit is, net als ChatGPT, een chatbot waarmee je gesprekken kunt voeren en waar je vragen aan kunt stellen. Op het moment van schrijven is deze bot, die is gestoeld op kunstmatige intelligentie, beschikbaar in een openbare testfase. Het is de bedoeling dat de dienst in de komende weken voor iedereen beschikbaar wordt als officieel nieuw Google-product. Een tool die je dus dagelijks zou kunnen gebruiken.

Ook lezen: Google, Microsoft en ChatGPT: de AI-strijd barst los!

Google Bard is gebaseerd op LaMDA

Net als ChatGPT kun je Google Bard raadplegen voor van alles en nog wat. De tool manifesteert zich als een gesprekspartner en geeft antwoord op allerhande vraagstukken. Daarvoor maakt Google gebruik van een AI-model dat het bedrijf in 2021 presenteerde: LaMDA (kort voor Language Model for Dialogue Applications, een model dat in de basis lijkt op de AI waar ChatGPT mee werkt). Voordat de diens breed kan worden uitgerold, moeten er nog wat tests gedaan worden. De teksten die in beeld verschijnen (de antwoorden op je vragen, zeg maar) zijn gebaseerd op wat er op het internet beschikbaar is. En als daar bijvoorbeeld aanstootgevende termen tussen staan, kunnen die in de resultaten belanden.

Dat is nogal een uitdaging. Niet alleen om de oneffenheden weg te filteren, maar ook om de beschikbare informatie te blijven updaten. Want dergelijke software kan namelijk niet snel worden geüpdatet met recente informatie. Uiteindelijk is het de bedoeling dat Google en ChatGPT-maker OpenAI nieuwe producten bouwen op de kunstmatige intelligentie. Dergelijke software moet de traditionele zoekmachine uiteindelijk gaan vervangen, maar er is nog een lange weg te gaan. Om die reden heeft Google nog geen concrete toekomstplannen met de wereld gedeeld.

Waar kun je Google Bard voor gebruiken?

Dat is trouwens niet het enige dat nog onduidelijk is over Google Bard. Want waar kunnen we de software straks voor gebruiken? We weten nog niet wat de capaciteiten precies zijn, maar Google heeft al wel wat simpele voorbeelden gedeeld. Zo kun je vragen wat voor gerechten je kunt maken op basis van een aantal ingrediënten, of hoe je een babyshower organiseert. Dat zijn wat basale dingen die misschien handig kunnen zijn. Traditionele zoekmachines kunnen hierin tekortschieten, omdat je zoekopdrachten altijd algemeen zijn. Je kunt ze nooit helemaal toespitsen op jouw behoeften.

Google-ceo Sundar Pichai geeft nog wat andere voorbeelden. “Google Bard kan het startpunt voor creativiteit of nieuwsgierigheid zijn.” De software kan een 9-jarig kind uitleggen wat voor ontdekkingen de James Webb-ruimtetelescoop doet en waarom die belangrijk zijn, maar ook vertellen wat de beste oefeningen zijn om beter te leren voetballen. Tot nu toe klinkt Google Bard nog als een product dat vergelijkbare kwaliteiten biedt als ChatGPT. Waar we met name benieuwd naar zijn, is hoe beide diensten straks van elkaar zullen verschillen.

Voorzichtigheid is geboden

Dat we nog niet zo veel weten, is geen toeval. Waarschijnlijk moest Google het product door de komst van ChatGPT eerder lanceren dan gepland (of op z’n minst sneller ontwikkelen). En dat terwijl dergelijke AI de neiging heeft om behoorlijk uit te bocht te vliegen (qua taal en het verspreiden van foutieve informatie), waardoor Google hier eigenlijk voorzichtig(er) mee wil omgaan. Wellicht dat het bedrijf die (mogelijk terechte) stijve houding kan loslaten door feedback van buitenaf te accepteren. Hoe groter de groep gebruikers, hoe groter de kans dat fouten opgespoord en gefilterd kunnen worden.

Overigens zien we in feite al jaren hoe Google met kunstmatige intelligentie omgaat in zijn zoekmachine, wat wellicht een voorbode is van wat we van Bard kunnen verwachten. Zoekresultaten laten samenvattingen van websites zien op basis van de opdrachten die je invult. Zo hoef je niet langer een website te bezoeken om die informatie te verkrijgen – en dat is uiteindelijk wat Google Bard ook gaat doen. Alleen dan uitgebreider. Bovendien zijn de antwoorden dan gebaseerd op meerdere bronnen, en niet op basis van één website. Dat komt de accuraatheid op den duur hopelijk ten goede.

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.