Mist je bestand een extensie en weet je daarom niet wat het is? Goede kans dat het programma Detect It Easy je kan helpen – en dat is pas het begin van de mogelijkheden.

Zie je de extensie jpg, dan weet je dat je met een plaatje te maken hebt. Zo zijn er vele extensies die iedere pc-gebruiker herkent en waarvan hij/zij dus weet met welk programma zo’n bestand geopend kan worden. Ontbreekt de extensie, dan wordt het lastiger. Als een bestand niet extreem groot is, kun je proberen het in Kladblok te openen in de hoop dat de brij die je dan meestal te zien krijgt je iets wijzer maakt. Soms werkt dat, maar doorgaans is zwaarder geschut noodzakelijk.

Detect It Easy is zulk geschut. Het is een programma waar techneuten allerlei zeer geavanceerde kunstjes mee uit kunnen halen, maar waar ook de gemiddelde pc-gebruiker plezier aan kan beleven, bijvoorbeeld om een bestandstype te achterhalen.

Installeren

Download de nieuwste versie van Detect It Easy via deze pagina. Zoals je ziet, zijn er versies voor macOS, Linux en Windows en wij gaan met die laatste aan de slag. Vrijwel iedereen zal kunnen werken met de portable 64bit-versie (op moment van schrijven die_win64_portable_3.07.zip). Wij hebben deze al met goed gevolg laten scannen door VirusTotal, maar als er inmiddels een nieuwere versie is, dan is een dergelijke scan altijd een goed idee.

Pak het zip-bestand uit in een map naar keuze en open deze in Verkenner. Je ziet dan drie verschillende exe-bestanden. Diel.exe is een lightversie van het product en het bestand diec.exe kun je gebruiken vanaf de Opdrachtprompt. Wij gaan echter aan de slag met de standaardversie door die.exe te starten. Zodra deze is geopend, zetten we gelijk een vinkje bij Advanced rechtsboven om alle functies onder handbereik te hebben.

Eerste experiment

We gaan, zoals gezegd, Detect It Easy gebruiken om ontbrekende extensies te achterhalen. Daarvoor maken we een tijdelijke map aan en kopiëren daar een willekeurig zip-bestand heen. Vervolgens verwijderen we extensie door met rechts op de bestandsnaam te klikken, te kiezen voor Naam wijzigen en het deel .zip te verwijderen. Tot slot bevestigen we het wijzigen van de extensie.

Om het bestand door Detect It Easy te laten analyseren, klik je rechtsboven op de knop met de drie puntjes (…) en open je het bestand. Het programma herkent direct dat het om een zip-bestand gaat, vermeldt het zip-versienummer (2.0) en dat er twee objecten in het zip-bestand zitten.

Klik je op de knop ZIP die halverwege het venster aan de linkerkant is verschenen, dan toont Detect It Easy ook de inhoud van het bestand.

Meer opties

Fijn dat we nu weten dat het om een zip-bestand gaat. Maar is het wel een veilig bestand? Met een klik op de knop VirusTotal wordt ons testbestand naar de site van deze dienst gestuurd en krijgen we vrijwel direct een oordeel.

VirusTotal identificeert bestanden aan de hand van een zogeheten hash, een controlegetal waarmee je gelijknamige bestanden met gewijzigde inhoud uit elkaar kunt houden. Dit is de lange tekenreeks boven de bestandsnaam bij VirusTotal. Ook veel downloadsites gebruiken zo’n getal, zodat je kunt controleren of een download het juiste bestand is.

Detect It Easy bevat ook een functie om zo’n getal te berekenen voor het geopende bestand en die vind je onder de knop Hash. Zoals je zult zien, levert dit een andere waarde dan het getal dat VirusTotal je gaf. Is er iets mis? Nee, hoor. Er zijn meerdere populaire methodes om zo’n uniek getal te genereren en Detect It Easy gebruikt standaard een methode die MD5 heet. Klik je op het driehoekje onder Method en kies je SHA256, dan krijg je exact dezelfde waarde als VirusTotal. Gelukkig vermelden de meeste sites de gebruikte methode, maar is dat niet het geval, dan moet je het lijstje afwerken. MD5 en SHA256 zijn allebei zeer gebruikelijk.

Uitproberen

Of Detect It Easy in het wild allerlei bestanden zonder extensie herkent, moet in de praktijk blijken. Er zijn ten slotte nogal wat (obscure) bestandstypen in omloop. De database waarmee het bestanden herkent, wordt in elk geval regelmatig uitgebreid.

Totdat je het programma echt nodig hebt voor een noodgeval, loont het de moeite om er mee te spelen door het allerlei soorten bestanden aan te bieden. Om dat veilig te doen, maak je een map die je bijvoorbeeld Test noemt en daar kopieer je allerlei bestanden naartoe waarop je Detect It Easy wilt loslaten. Vervolgens verander je voor allemaal naam.extensie in naam-extensie, zodat je zelf nog weet waarmee je te maken hebt, maar Detect It Easy geen extensie meer ziet.

Meer knoppen

Wanneer je op deze manier een lijst met testbestanden hebt gemaakt, zal het van het type afhangen wat Detect It Easy voor informatie geeft. We bekijken als voorbeeld een png-bestand. Hier toont het programma je meteen details over de resolutie en het kleurgebruik. Klik je vervolgens op Strings, dan zien wij bij ons testbestand de aanduiding Greenshot, zodat we nu zelfs weten met welk programma dit png-bestand ooit is gemaakt. Het venster Strings kan ook zeer informatief zijn wanneer een bestand onverhoopt niet wordt herkend.

Met een klik op Close keer je terug. Het png-formaat maakt gebruik van compressie. Of een willekeurig bestand gecomprimeerd is, achterhaal je met een klik op Entropy. Voor ons bestand is dat inderdaad het geval. Met deze functie leer je dus ook meteen of een bestand überhaupt nog verder te comprimeren is.

Achter de identificatie van het bestandstype zie je ook een vraagteken. Klik je daarop, dan opent Detect It Easy in je browser een pagina met informatie over dat bestandstype.

Verrassingen

Zelfs wanneer je denkt dat je heel wat van extensies weet, kan Detect It Easy je nog aardig verrassen. In onze testmap bevond zich bijvoorbeeld een bestand met de oorspronkelijke extensie .sty, dat afkomstig was van een oud muziekprogramma. Dankzij Detect It Easy leerden we dat het in feite een midi-bestand is, zodat we het kunnen beluisteren door het de extensie .mid te geven, zelfs als we het originele programma niet meer hebben.

Misschien wel de grappigste ontdekking die we op deze manier deden was dat het bekende e-bookformaat epub niets anders is dan een zip-bestand met html-pagina’s. Geef je het de extensie .zip, dan kun je het dus gewoon uitpakken en krijg je losse pagina’s en eventueel plaatjes!

We hebben ons in dit overzicht beperkt tot zaken waar een gemiddelde gebruiker baat bij kan hebben. Zeer gevorderde gebruikers kunnen nog meer uit Detect It Easy halen. Kijk bijvoorbeeld maar eens wat het over een exe-bestand weet!

Wanneer je Windows 11 (opnieuw) installeert, vereist Microsoft dat je je aanmeldt met een Microsoft-account of dat je er eentje aanmaakt. En dat terwijl je je voorheen in Windows 10 gewoon met een offline account kunt aanmelden. Wij laten je zien hoe je dat ook in Windows 11 doet, rechtstreeks tijdens de installatieprocedure.

Microsoft wil maar al te graag dat je een Microsoft-account hebt en deze ook gebruikt bij het aanmelden van Windows 11. Behalve dat je hiermee in geval van het vergeten van je installatiecode het besturingssysteem makkelijker opnieuw kunt activeren, biedt een Microsoft-account niet heel veel extra voordelen in Windows 11 zelf. Het enige wat met zo'n account makkelijker gaat is het instellen van e-mail en OneDrive, maar dat zijn ook diensten waar je je later bij kunt aanmelden.

Installatieprocedure

In een van de laatste stappen van de installatieprocedure, of wanneer je een Windows 11-laptop hebt gekocht, word je - om de laatste instellingen toe te passen - gevraagd om in te loggen bij een Microsoft-account, of er eentje aan te maken.

©MG | ID.nl

Wanneer je in bovenstaand scherm bent aangekomen, lijkt het alsof je hier niet meer uit kunt komen: je moet óf een account invullen, óf er eentje aanmaken, óf een stap terug gaan met de pijl rechtsboven in beeld. Toch kun je hier nog iets anders doen, namelijk een opdrachtprompt openen. En dat is handig, want met een opdrachtprompt tijdens de installatie van Windows 11 kun je alvast dingen regelen voordat Windows 11 zelf is opgestart. Het omzeilen van het aanmaken of invoeren van een Microsoft-account bijvoorbeeld. Om de opdrachtprompt te openen, moet je de volgende toetscombinatie intypen:

Shift+F10

Let op: bij sommige computers zoals laptops kan het zijn dat je ook de Functietoets Fn moet indrukken om de F10-knop te kunnen gebruiken. De opdracht wordt in dat geval dan:

Shift+Fn+F10

Na het indrukken van deze toetscombinatie wordt een zwart venster voor de opdrachtprompt geopend.

©MG | ID.nl

In dit scherm voor je een speciale opdracht in waarmee we de verplichte invoer voor een Microsoft-account gaan omzeilen. Zodra Windows 11 heeft gedetecteerd dat jouw computer een werkende verbinding heeft, blijf je op dat accountscherm hangen, maar ook wanneer er nog geen verbinding is gemaakt, wil Microsoft toch eerst dat je verbinding maakt en daarna alsnog met een Microsoft-account aan de slag gaat.

Nu de opdrachtprompt is geopend, schakelen we die online functie uit. Voer exact de volgende opdracht in:

start ms-cxh:localonly

Gevolgd door een druk op de Enter-toets. Dat zit eruit als hieronder:

©MG | ID.nl

Nadat je op Enter hebt gedrukt, verschijnt er een nieuw venster met de mogelijkheid om een lokaal account (dus zonder Microsoft-account) aan te maken. Goed om te weten: dit account is ook meteen een administrator-account.

©MG | ID.nl

Je kunt hier dus gewoon een normale (voor- en achter)naam opgeven, een e-mailadres is dan niet nodig. Je kunt ervoor kiezen om nu een wachtwoord in te vullen, maar als je dat doet, krijg je ook direct drie controlevragen die je moet opgeven; dat kun je niet skippen. Sla je het aanmaken van een wachtwoord nu over, dan kun je dat later in Windows 11 alsnog doen.

Nadat je de benodigde gegevens hebt ingevuld, worden de laatste installatiestappen voltooid, en wordt de computer nog een keertje opnieuw opgestart. Daarna kun je je aanmelden met het nieuwe account en voer je nog een aantal stappen uit met betrekking tot functies als locatie, diagnostische gegevens en handschriftherkenning.

Account aanpassen

Het account waarmee je je aanmeldt is een administrator-account. In dat geval doe je er goed aan om een wachtwoord in te stellen als je dat nog niet hebt gedaan in de hierboven uitgelegde stap. Om een wachtwoord in te stellen, klik je op de Startknop, en vervolgens op je accountnaam en kies je voor Mijn account beheren.

©MG | ID.nl

Je komt nu in het instellingenscherm terecht voor je account. Scroll naar de knop Aanmeldingsopties en daarna op Wachtwoord.

©MG | ID.nl

Nu kun je een wachtwoord naar wens opgeven, de eisen zijn hier niet streng, maar uiteraard kies je wel voor een lastig te raden wachtwoord. Wel ben je verplicht om een geheugensteuntje op te geven, maar dat is minder lastig dan drie extra beveiligingsvragen die je normaliter bij het installatiescherm moet opgeven. Bij de geheugensteun mag het wachtwoord (vanzelfsprekend) niet gebruikt worden .

©MG | ID.nl

Wachtwoord en geheugensteun ingevoerd? Dan ben je in principe klaar en kun je je systeem verder gaan configureren. Eventueel kun je nu ook nieuwe extra accounts aanmaken via het onderdeel Andere gebruikers in het instellingenscherm.

Je pakt je telefoon om even snel iets te bekijken – en ineens ben je zomaar een uur verder, omdat je niet kon stoppen met scrollen. En onderweg ben je meestal niet blijven hangen bij blije kattenfilmpjes, maar bij rampen, slecht nieuws en roddel. Of bij posts van mensen die allemaal mooier of rijker lijken dan jij. Doomscrolling dus. Slecht voor je humeur en zelfbeeld én zonde van je tijd. Maar gelukkig kun je er iets tegen doen.

Lees ook: Minder afleiding van je telefoon met deze 6 apps

Wat is doomscrolling?

Doomscrolling is eindeloos blijven scrollen door berichten, filmpjes en posts die je eigenlijk alleen maar onrustig maken. Dat begon ooit met nieuws, maar geldt tegenwoordig ook voor sociale media. Denk aan TikTok, Instagram of X waar je urenlang blijft scrollen, maar waar je zelden wijzer of rustiger van wordt. Het algoritme weet precies wat je aandacht trekt – en hoe het je blijft vasthouden.

De term ontstond rond 2020, tijdens de COVID-19-pandemie, toen mensen massaal thuis zaten en constant updates zochten over het virus. Maar het fenomeen heeft zich sindsdien uitgebreid naar alle vormen van nieuws of posts waar je je slechter van gaat voelen.

Waarom blijven we scrollen?

Apps zijn zo ontworpen dat ze je aandacht vasthouden. Elke swipe of nieuwe video geeft een kleine prikkel in je brein: een signaal dat er misschien iets interessants komt. Soms zit er iets tussen dat écht boeit, maar vaak blijft het bij vluchtige prikkels. Ondertussen raakt je hoofd vol, maar je krijgt er weinig voor terug.

Hoe weet je of je doomscrollt?

Er bestaat geen test waarmee je kunt checken of je een doemscroller bent. Maar er zijn wel duidelijke signalen. Je zit in de gevarenzone wanneer je:

🚩 Gedachteloos nieuws- of socialmedia-apps opent, vaak meerdere keren per dag
🚩 Je daarna leeg, onrustig of somber voelt
🚩 Moeite hebt om te stoppen, terwijl je eigenlijk wel weet dat het nergens toe leidt
🚩 's Avonds of 's ochtends lang op je telefoon zit zonder duidelijk doel
🚩 Niet toekomt aan andere dingen, of je gejaagd voelt als je niets checkt

Herkenbaar? Dan is het tijd om je scrollgedrag te doorbreken. Dat is niet makkelijk, maar het kan wel. Onderstaande tips helpen je op weg.

©Gorodenkoff

Wat kun je doen tegen doomscrolling?

1. Beperk je schermtijd en las schermvrije tijdstippen in

Geef jezelf vaste momenten waarop je iets mag checken. Bijvoorbeeld: 's ochtends 15 minuten nieuws, 's avonds 10 minuten social media. Stel een timer in, zodat je niet ongemerkt blijft hangen. Je kunt ook met jezelf afspreken dat je bijvoorbeeld één uur per dag niet op je scherm kijkt. Of in het weekend pas na twaalf uur 's middags je telefoon pakt. Ook is het mogelijk om tijdslimieten in te stellen voor bepaalde apps. Hieronder lees je hoe je dat doet op een iPhone en op een Android-toestel.

Scherm- en apptijd beperken op iPhone

Wil je op vaste tijden niet gestoord worden? Stel dan apparaatvrije tijd in op je iPhone. Tijdens die periodes zijn alleen telefoongesprekken, berichten en apps die je zelf toestaat beschikbaar. Ga naar Instellingen > Schermtijd, tik op App- en websiteactiviteit en schakel dit in als dat nog niet gebeurd is. Kies daarna voor Apparaatvrije tijd en stel via Gepland de begin- en eindtijd in. Je kunt kiezen voor elke dag hetzelfde tijdstip of per dag variëren. Vlak voor de ingestelde tijd krijg je een herinnering.

Ook kun je tijdslimieten instellen voor apps of hele categorieën, zoals sociale netwerken of games. Ga naar Instellingen > Schermtijd > Applimieten > Voeg limiet toe en selecteer de gewenste apps of categorieën. Tik op Volgende, stel de limiet in en gebruik eventueel Pas dagen aan voor verschillende limieten per dag. Rond af met Voeg toe.

Scherm- en apptijd beperken op je Android-telefoon

Rustmomenten op je Android-toestel stel je in via de Bedtijdmodus. Tijdens deze periodes worden je schermkleuren aangepast (bijvoorbeeld naar grijstinten) en kun je meldingen dempen of het scherm automatisch laten uitschakelen. Ga naar Instellingen > Digitaal welzijn en ouderlijk toezicht > Bedtijdmodus en stel in wanneer de modus moet starten en eindigen. Je kunt dit voor elke dag apart instellen of een vast schema kiezen.

Wil je appgebruik beperken? Ga dan naar Digitaal welzijn > Dashboard en kies de app die je wilt beperken. Tik op het zandlopertje naast de app en stel een dagelijkse limiet in. Zodra de limiet is bereikt, is de app de rest van die dag niet meer toegankelijk.

2. Zet meldingen uit

Pushmeldingen van nieuwsapps, sociale media of video-apps zorgen dat je telkens toch weer gaat kijken en scrollen. Zet ze uit. Wat je niet ziet, open je ook minder snel.

3. Richt je telefoon prikkelarmer in

Zet socialmedia- en nieuwsapps niet op je beginscherm. Of verwijder ze helemaal. Wil je ze toch echt bezoeken, dan kan dat via de browser. Dat is een extra handeling vergeleken met een app, maar juist daarom doe je het misschien minder vaak.  

Verder kun je er ook voor kiezen om de grijstintenmodus in te schakelen. Dat zorgt voor minder afleiding en een beeld dat rustiger is.

Op een iPhone ga je hiervoor naar Instellingen > Toegankelijkheid > Weergave en tekstgrootte > Kleurfilters en schakel je de optie in. Op een Android-smartphone ga je hiervoor naar Instellingen -> Toegankelijkheid -> Kleurfilters. Hier schakel je de optie Grijstinten in. Afhankelijk van je toestel kunnen deze menu-opties een iets andere naam hebben.

©ID.nl

4. Volg niet alles en iedereen

Kies één of twee betrouwbare nieuwsbronnen. Ontvolg accounts die vooral onrust of negativiteit brengen. Kies liever voor mensen of media die je inspireren, informeren of aan het denken zetten. Een account waar je geen energie van krijgt, maar dat je energie kost: dat kun je beter ontvolgen.

Stoppen met doom-scrolling? Het kan!

Doomscrolling gaat allang niet meer alleen over nieuws. Ook gedachteloos scrollen langs filmpjes, reacties of meningen op sociale media hoort erbij. Het lijkt onschuldig, maar kost tijd, energie en aandacht — en levert weinig op.

Het goede nieuws: je kunt ermee stoppen. Niet in één keer, maar stap voor stap. Door bewuster te kiezen wat je leest en wanneer. Door je telefoon minder het ritme van je dag te laten bepalen. En door ruimte te maken voor dingen die je echt iets opleveren.