Mist je bestand een extensie en weet je daarom niet wat het is? Goede kans dat het programma Detect It Easy je kan helpen – en dat is pas het begin van de mogelijkheden.

Zie je de extensie jpg, dan weet je dat je met een plaatje te maken hebt. Zo zijn er vele extensies die iedere pc-gebruiker herkent en waarvan hij/zij dus weet met welk programma zo’n bestand geopend kan worden. Ontbreekt de extensie, dan wordt het lastiger. Als een bestand niet extreem groot is, kun je proberen het in Kladblok te openen in de hoop dat de brij die je dan meestal te zien krijgt je iets wijzer maakt. Soms werkt dat, maar doorgaans is zwaarder geschut noodzakelijk.

Detect It Easy is zulk geschut. Het is een programma waar techneuten allerlei zeer geavanceerde kunstjes mee uit kunnen halen, maar waar ook de gemiddelde pc-gebruiker plezier aan kan beleven, bijvoorbeeld om een bestandstype te achterhalen.

Installeren

Download de nieuwste versie van Detect It Easy via deze pagina. Zoals je ziet, zijn er versies voor macOS, Linux en Windows en wij gaan met die laatste aan de slag. Vrijwel iedereen zal kunnen werken met de portable 64bit-versie (op moment van schrijven die_win64_portable_3.07.zip). Wij hebben deze al met goed gevolg laten scannen door VirusTotal, maar als er inmiddels een nieuwere versie is, dan is een dergelijke scan altijd een goed idee.

Pak het zip-bestand uit in een map naar keuze en open deze in Verkenner. Je ziet dan drie verschillende exe-bestanden. Diel.exe is een lightversie van het product en het bestand diec.exe kun je gebruiken vanaf de Opdrachtprompt. Wij gaan echter aan de slag met de standaardversie door die.exe te starten. Zodra deze is geopend, zetten we gelijk een vinkje bij Advanced rechtsboven om alle functies onder handbereik te hebben.

Eerste experiment

We gaan, zoals gezegd, Detect It Easy gebruiken om ontbrekende extensies te achterhalen. Daarvoor maken we een tijdelijke map aan en kopiëren daar een willekeurig zip-bestand heen. Vervolgens verwijderen we extensie door met rechts op de bestandsnaam te klikken, te kiezen voor Naam wijzigen en het deel .zip te verwijderen. Tot slot bevestigen we het wijzigen van de extensie.

Om het bestand door Detect It Easy te laten analyseren, klik je rechtsboven op de knop met de drie puntjes (…) en open je het bestand. Het programma herkent direct dat het om een zip-bestand gaat, vermeldt het zip-versienummer (2.0) en dat er twee objecten in het zip-bestand zitten.

Klik je op de knop ZIP die halverwege het venster aan de linkerkant is verschenen, dan toont Detect It Easy ook de inhoud van het bestand.

Meer opties

Fijn dat we nu weten dat het om een zip-bestand gaat. Maar is het wel een veilig bestand? Met een klik op de knop VirusTotal wordt ons testbestand naar de site van deze dienst gestuurd en krijgen we vrijwel direct een oordeel.

VirusTotal identificeert bestanden aan de hand van een zogeheten hash, een controlegetal waarmee je gelijknamige bestanden met gewijzigde inhoud uit elkaar kunt houden. Dit is de lange tekenreeks boven de bestandsnaam bij VirusTotal. Ook veel downloadsites gebruiken zo’n getal, zodat je kunt controleren of een download het juiste bestand is.

Detect It Easy bevat ook een functie om zo’n getal te berekenen voor het geopende bestand en die vind je onder de knop Hash. Zoals je zult zien, levert dit een andere waarde dan het getal dat VirusTotal je gaf. Is er iets mis? Nee, hoor. Er zijn meerdere populaire methodes om zo’n uniek getal te genereren en Detect It Easy gebruikt standaard een methode die MD5 heet. Klik je op het driehoekje onder Method en kies je SHA256, dan krijg je exact dezelfde waarde als VirusTotal. Gelukkig vermelden de meeste sites de gebruikte methode, maar is dat niet het geval, dan moet je het lijstje afwerken. MD5 en SHA256 zijn allebei zeer gebruikelijk.

Uitproberen

Of Detect It Easy in het wild allerlei bestanden zonder extensie herkent, moet in de praktijk blijken. Er zijn ten slotte nogal wat (obscure) bestandstypen in omloop. De database waarmee het bestanden herkent, wordt in elk geval regelmatig uitgebreid.

Totdat je het programma echt nodig hebt voor een noodgeval, loont het de moeite om er mee te spelen door het allerlei soorten bestanden aan te bieden. Om dat veilig te doen, maak je een map die je bijvoorbeeld Test noemt en daar kopieer je allerlei bestanden naartoe waarop je Detect It Easy wilt loslaten. Vervolgens verander je voor allemaal naam.extensie in naam-extensie, zodat je zelf nog weet waarmee je te maken hebt, maar Detect It Easy geen extensie meer ziet.

Meer knoppen

Wanneer je op deze manier een lijst met testbestanden hebt gemaakt, zal het van het type afhangen wat Detect It Easy voor informatie geeft. We bekijken als voorbeeld een png-bestand. Hier toont het programma je meteen details over de resolutie en het kleurgebruik. Klik je vervolgens op Strings, dan zien wij bij ons testbestand de aanduiding Greenshot, zodat we nu zelfs weten met welk programma dit png-bestand ooit is gemaakt. Het venster Strings kan ook zeer informatief zijn wanneer een bestand onverhoopt niet wordt herkend.

Met een klik op Close keer je terug. Het png-formaat maakt gebruik van compressie. Of een willekeurig bestand gecomprimeerd is, achterhaal je met een klik op Entropy. Voor ons bestand is dat inderdaad het geval. Met deze functie leer je dus ook meteen of een bestand überhaupt nog verder te comprimeren is.

Achter de identificatie van het bestandstype zie je ook een vraagteken. Klik je daarop, dan opent Detect It Easy in je browser een pagina met informatie over dat bestandstype.

Verrassingen

Zelfs wanneer je denkt dat je heel wat van extensies weet, kan Detect It Easy je nog aardig verrassen. In onze testmap bevond zich bijvoorbeeld een bestand met de oorspronkelijke extensie .sty, dat afkomstig was van een oud muziekprogramma. Dankzij Detect It Easy leerden we dat het in feite een midi-bestand is, zodat we het kunnen beluisteren door het de extensie .mid te geven, zelfs als we het originele programma niet meer hebben.

Misschien wel de grappigste ontdekking die we op deze manier deden was dat het bekende e-bookformaat epub niets anders is dan een zip-bestand met html-pagina’s. Geef je het de extensie .zip, dan kun je het dus gewoon uitpakken en krijg je losse pagina’s en eventueel plaatjes!

We hebben ons in dit overzicht beperkt tot zaken waar een gemiddelde gebruiker baat bij kan hebben. Zeer gevorderde gebruikers kunnen nog meer uit Detect It Easy halen. Kijk bijvoorbeeld maar eens wat het over een exe-bestand weet!

Het gebrek aan een rijk contrast is een van de grootste ergernissen bij lcd- en ledtelevisies. Fabrikanten hebben daarom een slimme techniek bedacht die het contrast aanzienlijk verbetert: local dimming. In dit artikel leggen we uit hoe deze techniek van jouw grijze nachtlucht weer een inktzwarte sterrenhemel maakt.

Het contrast van je televisie is misschien wel de belangrijkste eigenschap voor mooi beeld. We willen dat wit verblindend wit is en zwart echt inktzwart. Bij oledtelevisies is dat makkelijk, want daar geeft elke pixel zelf licht. Maar de meeste televisies in de Nederlandse huiskamers zijn nog steeds lcd- of ledschermen (inclusief QLED). Die werken met een lamp achter het scherm, de zogeheten backlight. Local dimming is de techniek die probeert de nadelen van die achtergrondverlichting op te lossen.

Om te begrijpen waarom local dimming nodig is, moet je eerst weten hoe een standaard led-tv werkt. Simpel gezegd is het een groot paneel met pixels die zelf geen licht geven, maar alleen van kleur veranderen. Achter die pixels brandt een grote lichtbak. Als het beeld zwart moet zijn, sluiten de pixels zich om het licht tegen te houden. Helaas lukt dat nooit voor de volle honderd procent; er lekt altijd wat licht langs de randjes. Hierdoor zien donkere scènes er vaak wat flets en grijzig uit. De achtergrondverlichting staat immers vol aan, ook als het beeld donker moet zijn.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

De lampen dimmen waar het donker is

Local dimming pakt dit probleem bij de bron aan. In plaats van één grote lichtbak die altijd aan staat, verdeelt deze techniek de achtergrondverlichting in honderden (en bij duurdere tv's soms duizenden) kleine zones. De televisie analyseert de beelden die je kijkt continu. Ziet de processor dat er linksboven in beeld een donkere schaduw is, terwijl rechtsonder een felle explosie te zien is? Dan worden de lampjes in de zone linksboven gedimd of zelfs helemaal uitgeschakeld, terwijl de lampjes rechtsonder juist fel gaan branden.

Het resultaat is direct zichtbaar. Zwart wordt weer echt zwart, simpelweg omdat er geen licht meer achter dat deel van het scherm brandt. Tegelijkertijd blijven de lichte delen van het scherm helder. Dat zorgt voor een veel groter contrast en geeft het beeld meer diepte. Vooral bij het kijken van HDR-films en -series is dat van belang. Zonder local dimming kan een led-tv eigenlijk geen goed HDR-beeld weergeven, omdat het verschil tussen licht en donker dan te klein blijft.

©ER | ID.nl

Niet alle local dimming is hetzelfde

Het klinkt als een wonderoplossing, maar de uitvoering verschilt enorm per televisie. Het grote toverwoord hierbij is het aantal zones. Hoe meer zones de tv onafhankelijk van elkaar kan aansturen, hoe preciezer het licht kan worden geregeld. Goedkopere televisies gebruiken vaak edge lit local dimming. Hierbij zitten de lampjes alleen in de rand van de tv. Dat werkt redelijk, maar is niet heel nauwkeurig. Je ziet dan soms dat een hele verticale strook van het beeld lichter wordt, terwijl er eigenlijk maar één klein object moest worden verlicht.

De betere variant heet full array local dimming. Hierbij zitten de lampjes over de hele achterkant van het scherm verspreid. De allernieuwste en beste vorm hiervan is miniLED. Daarbij zijn de lampjes zo klein geworden dat er duizenden in een scherm passen, wat de precisie van oled begint te benaderen. Als er te weinig zones zijn, kun je last krijgen van zogenaamde 'blooming'. Dat zie je bijvoorbeeld bij witte ondertiteling op een zwarte achtergrond: er ontstaat dan een soort wazige lichtwolk rondom de letters, omdat de zone groter is dan de tekst zelf.

Ga voor de full monty!

Local dimming is dus geen loze marketingkreet, maar een dankbare techniek voor iedereen die graag films of series kijkt op een led- of QLED-televisie. Het maakt het verschil tussen een flets, grijs plaatje en een beeld dat van het scherm spat met diepe zwartwaarden. Ben je in de markt voor een nieuwe tv? Vraag dan niet alleen óf er local dimming op zit, maar vooral of het gaat om full array dimming. Je ogen zullen je dankbaar zijn tijdens de volgende filmavond!

Bij ID.nl zijn we gek op producten waar je niet de hoofdprijs voor betaalt of die zijn voorzien van bijzondere eigenschappen. Met een robotstofzuiger wordt de vloer schoongehouden, terwijl je er niet bij hoeft te zijn. En stofzuigen is dan wel het minste dat ze kunnen, want ook dweilen is voor veel modellen geen proleem. We vonden vijf geavanceerde exemplaren.

Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01

De Philips HomeRun 7000 Series XU7100/01 is ontworpen om grote ruimtes aan te kunnen. Het apparaat heeft een stofzak van 3 liter en een werktijd tot 180 minuten in de laagste stand. In tegenstelling tot veel kleinere robots is deze HomeRun uitgerust met een stille motor; de opgave van 66 dB maakt hem relatief stil.

Er zit een dweilfunctie in zodat je de robot na het stofzuigen ook direct kunt laten dweilen. Via de app kies je voor een van de modi of plan je een schoonmaakprogramma in. De robot kan zichzelf navigeren, obstakels omzeilen en keert na gebruik terug naar het laadstation. Omdat de opvangbak groot is hoef je niet vaak te legen en dankzij de Li‑ion‑accu is hij geschikt voor grotere woningen. Het apparaat is van recente datum en daarom nog volop verkrijgbaar.

Dreame L10s Pro Ultra Heat

Deze robot combineert een groot stofreservoir van 3,2 liter met een lange werktijd van ongeveer 220 minuten. Dankzij de geïntegreerde dweilfunctie verwijdert hij niet alleen stof maar kan hij ook nat reinigen. De L10s Pro Ultra Heat gebruikt een zak in het basisstation, waardoor je het reservoir minder vaak hoeft te legen.

De Dreame is voorzien van een Li‑ion‑batterij aanwezig en de robot keert automatisch terug naar het station voor opladen en legen. De sensortechnologie helpt bij het vermijden van obstakels en het nauwkeurig schoonmaken van zowel harde vloeren als tapijt. Dankzij de meegeleverde app stuur je de schoonmaak aan, stel je no‑go‑zones in of plan je een dweilrondje.

Philips HomeRun 3000 Series Aqua XU3100/01

Deze Philips‑robot is bedoeld voor wie minder vaak handmatig wil schoonmaken. Hij beschikt over een gecombineerde stofzuig‑ en dweilfunctie en kan zichzelf legen via het automatische station. Met een gebruiksduur tot 200 minuten in de laagste stand en een geluidsniveau van 66 dB kan hij urenlang zijn werk doen zonder al te veel herrie. De stofcontainer van 35 cl is kleiner dan bij de HomeRun 7000, maar door het automatische leegmechanisme is dat geen probleem.

Je bedient het apparaat via de app en kunt daar zowel een schema programmeren als zones instellen. De Aqua XU3100/01 is een model uit de recente 3000‑serie en doordat hij een mop‑pad heeft kan hij zowel droog als nat reinigen, wat handig is voor harde vloeren zoals tegels en laminaat.

iRobot Roomba Combo j9+

De Roomba Combo j9+ is een model dat je vloeren zowel kan stofzuigen als dweilen. De Combo j9 beschikt over een opvangbak van 31 cl en hij kan zelf zijn inhoud legen in het automatische basisstation dat bij de set hoort. De Li‑ion‑accu zorgt voor een lange gebruiksduur en de robot maakt een routeplanning zodat elke ruimte efficiënt wordt schoongemaakt.

Via de app kun je zones instellen waar de robot niet mag komen en het dweilelement in‑ of uitschakelen. In de basis maakt de Combo j9+ zelfstandig een kaart van je woning en keert terug naar het station wanneer de accu moet opladen of de stofcontainer vol is. De robot is bedoeld voor huishoudens die gemak belangrijk vinden en biedt naast stofzuigen ook een dweilfunctie voor hardere vloeren.

MOVA Tech P50 Ultra

De MOVA Tech P50 Ultra is een forse robotstofzuiger met een basisstation. Het apparaat heeft een stofreservoir van 30 cl en wordt geleverd met een basisstation waarin je het stof eenvoudig kunt verwijderen. De robot produceert een geluidsniveau van 74 dB, iets hoger dan de Philips‑modellen, en weegt inclusief station ruim 13 kg.

Hij kan uiteraard ook automatisch terugkeren naar het station om op te laden of te legen. In de specificaties staat dat de MOVA is voorzien van een Li‑ion‑batterij en dat hij zowel kan stofzuigen als dweilen. De meegeleverde app maakt het mogelijk om routes in te stellen en zones te blokkeren. Met een vermogen van 700 W is hij krachtig genoeg voor tapijten en harde vloeren. Het is geschikt voor mensen die een uitgebreid station met automatische functies willen.