Mist je bestand een extensie en weet je daarom niet wat het is? Goede kans dat het programma Detect It Easy je kan helpen – en dat is pas het begin van de mogelijkheden.

Zie je de extensie jpg, dan weet je dat je met een plaatje te maken hebt. Zo zijn er vele extensies die iedere pc-gebruiker herkent en waarvan hij/zij dus weet met welk programma zo’n bestand geopend kan worden. Ontbreekt de extensie, dan wordt het lastiger. Als een bestand niet extreem groot is, kun je proberen het in Kladblok te openen in de hoop dat de brij die je dan meestal te zien krijgt je iets wijzer maakt. Soms werkt dat, maar doorgaans is zwaarder geschut noodzakelijk.

Detect It Easy is zulk geschut. Het is een programma waar techneuten allerlei zeer geavanceerde kunstjes mee uit kunnen halen, maar waar ook de gemiddelde pc-gebruiker plezier aan kan beleven, bijvoorbeeld om een bestandstype te achterhalen.

Installeren

Download de nieuwste versie van Detect It Easy via deze pagina. Zoals je ziet, zijn er versies voor macOS, Linux en Windows en wij gaan met die laatste aan de slag. Vrijwel iedereen zal kunnen werken met de portable 64bit-versie (op moment van schrijven die_win64_portable_3.07.zip). Wij hebben deze al met goed gevolg laten scannen door VirusTotal, maar als er inmiddels een nieuwere versie is, dan is een dergelijke scan altijd een goed idee.

Pak het zip-bestand uit in een map naar keuze en open deze in Verkenner. Je ziet dan drie verschillende exe-bestanden. Diel.exe is een lightversie van het product en het bestand diec.exe kun je gebruiken vanaf de Opdrachtprompt. Wij gaan echter aan de slag met de standaardversie door die.exe te starten. Zodra deze is geopend, zetten we gelijk een vinkje bij Advanced rechtsboven om alle functies onder handbereik te hebben.

Eerste experiment

We gaan, zoals gezegd, Detect It Easy gebruiken om ontbrekende extensies te achterhalen. Daarvoor maken we een tijdelijke map aan en kopiëren daar een willekeurig zip-bestand heen. Vervolgens verwijderen we extensie door met rechts op de bestandsnaam te klikken, te kiezen voor Naam wijzigen en het deel .zip te verwijderen. Tot slot bevestigen we het wijzigen van de extensie.

Om het bestand door Detect It Easy te laten analyseren, klik je rechtsboven op de knop met de drie puntjes (…) en open je het bestand. Het programma herkent direct dat het om een zip-bestand gaat, vermeldt het zip-versienummer (2.0) en dat er twee objecten in het zip-bestand zitten.

Klik je op de knop ZIP die halverwege het venster aan de linkerkant is verschenen, dan toont Detect It Easy ook de inhoud van het bestand.

Meer opties

Fijn dat we nu weten dat het om een zip-bestand gaat. Maar is het wel een veilig bestand? Met een klik op de knop VirusTotal wordt ons testbestand naar de site van deze dienst gestuurd en krijgen we vrijwel direct een oordeel.

VirusTotal identificeert bestanden aan de hand van een zogeheten hash, een controlegetal waarmee je gelijknamige bestanden met gewijzigde inhoud uit elkaar kunt houden. Dit is de lange tekenreeks boven de bestandsnaam bij VirusTotal. Ook veel downloadsites gebruiken zo’n getal, zodat je kunt controleren of een download het juiste bestand is.

Detect It Easy bevat ook een functie om zo’n getal te berekenen voor het geopende bestand en die vind je onder de knop Hash. Zoals je zult zien, levert dit een andere waarde dan het getal dat VirusTotal je gaf. Is er iets mis? Nee, hoor. Er zijn meerdere populaire methodes om zo’n uniek getal te genereren en Detect It Easy gebruikt standaard een methode die MD5 heet. Klik je op het driehoekje onder Method en kies je SHA256, dan krijg je exact dezelfde waarde als VirusTotal. Gelukkig vermelden de meeste sites de gebruikte methode, maar is dat niet het geval, dan moet je het lijstje afwerken. MD5 en SHA256 zijn allebei zeer gebruikelijk.

Uitproberen

Of Detect It Easy in het wild allerlei bestanden zonder extensie herkent, moet in de praktijk blijken. Er zijn ten slotte nogal wat (obscure) bestandstypen in omloop. De database waarmee het bestanden herkent, wordt in elk geval regelmatig uitgebreid.

Totdat je het programma echt nodig hebt voor een noodgeval, loont het de moeite om er mee te spelen door het allerlei soorten bestanden aan te bieden. Om dat veilig te doen, maak je een map die je bijvoorbeeld Test noemt en daar kopieer je allerlei bestanden naartoe waarop je Detect It Easy wilt loslaten. Vervolgens verander je voor allemaal naam.extensie in naam-extensie, zodat je zelf nog weet waarmee je te maken hebt, maar Detect It Easy geen extensie meer ziet.

Meer knoppen

Wanneer je op deze manier een lijst met testbestanden hebt gemaakt, zal het van het type afhangen wat Detect It Easy voor informatie geeft. We bekijken als voorbeeld een png-bestand. Hier toont het programma je meteen details over de resolutie en het kleurgebruik. Klik je vervolgens op Strings, dan zien wij bij ons testbestand de aanduiding Greenshot, zodat we nu zelfs weten met welk programma dit png-bestand ooit is gemaakt. Het venster Strings kan ook zeer informatief zijn wanneer een bestand onverhoopt niet wordt herkend.

Met een klik op Close keer je terug. Het png-formaat maakt gebruik van compressie. Of een willekeurig bestand gecomprimeerd is, achterhaal je met een klik op Entropy. Voor ons bestand is dat inderdaad het geval. Met deze functie leer je dus ook meteen of een bestand überhaupt nog verder te comprimeren is.

Achter de identificatie van het bestandstype zie je ook een vraagteken. Klik je daarop, dan opent Detect It Easy in je browser een pagina met informatie over dat bestandstype.

Verrassingen

Zelfs wanneer je denkt dat je heel wat van extensies weet, kan Detect It Easy je nog aardig verrassen. In onze testmap bevond zich bijvoorbeeld een bestand met de oorspronkelijke extensie .sty, dat afkomstig was van een oud muziekprogramma. Dankzij Detect It Easy leerden we dat het in feite een midi-bestand is, zodat we het kunnen beluisteren door het de extensie .mid te geven, zelfs als we het originele programma niet meer hebben.

Misschien wel de grappigste ontdekking die we op deze manier deden was dat het bekende e-bookformaat epub niets anders is dan een zip-bestand met html-pagina’s. Geef je het de extensie .zip, dan kun je het dus gewoon uitpakken en krijg je losse pagina’s en eventueel plaatjes!

We hebben ons in dit overzicht beperkt tot zaken waar een gemiddelde gebruiker baat bij kan hebben. Zeer gevorderde gebruikers kunnen nog meer uit Detect It Easy halen. Kijk bijvoorbeeld maar eens wat het over een exe-bestand weet!

Lange documenten in Word voorzie je natuurlijk van paginanummers. Maar wat als je project begint met een voorblad en een inhoudsopgave? Dan wil je de paginanummering misschien pas later laten starten, bijvoorbeeld bij het eerste hoofdstuk. Gelukkig kun je zelf bepalen vanaf welke pagina de nummering begint en hoe die wordt weergegeven.

Stap 1: Sectie-einde

Stel dat je de paginanummering pas op pagina vier wilt laten beginnen. Plaats dan de cursor aan het einde van de tekst op de derde pagina. Ga naar het tabblad Indeling, klik op Eindemarkeringen en kies onder Sectie-einden de optie Volgende pagina. Zo voeg je een sectie-einde toe tussen pagina drie en vier.

Stap 2: Ontkoppel de sectie

Klik in de kop- of voettekst van pagina vier. Je ziet nu het label Koptekst (Sectie 2) of Voettekst (Sectie 2) verschijnen. Zodra je dit doet, opent automatisch het tabblad Koptekst en voettekst. Klik op Aan vorige koppelen in de groep Navigatie om de kop- en voettekst van deze sectie los te koppelen van de vorige. Zo voorkom je dat de paginanummers ook op de eerste drie pagina’s verschijnen.

Stap 3: Nummering plaatsen

Plaats de cursor opnieuw in de kop- of voettekst van pagina vier waar je de nummering wilt starten. Ga naar Paginanummer, kies waar je het nummer wilt tonen (bovenaan of onderaan) en kies een stijl. Je ziet nu waarschijnlijk dat pagina vier het cijfer 4 krijgt. Dat wil je aanpassen. Klik opnieuw op Paginanummer en kies Opmaak paginanummers. Selecteer hier Beginnen bij en vul het gewenste startnummer in – in dit voorbeeld: 1. Klik op OK. Nu begint de nummering pas op pagina vier, met het cijfer 1.

De eerste drie pagina’s hebben nu geen nummering. Als je die drie pagina’s door middel van Romeinse cijfers wilt nummeren, dan ga je terug naar de allereerste pagina en weer klik je op Paginanummer. Je beslist of de nummering boven- of onderaan de pagina moet komen. In het pop-up venster Opmaakpaginanummers selecteer je bovenaan de Romeinse stijl en in het vak Beginnen bij selecteer je 1.

Vroeg of laat moet je bepaalde informatie digitaal delen. Denk aan contracten, medische gegevens of vertrouwelijke rapporten. Dat is vaak ook precies het moment waarop het mis kan gaan. Eén foutieve klik en je bestand belandt in verkeerde handen. Gelukkig zijn er slimme en relatief eenvoudige manieren om het risico te beperken, zonder paranoïde toestanden.

Lees ook: 20 tips om je online privacy te waarborgen

Om te voorkomen dat vertrouwelijke informatie terechtkomt bij onbevoegden, gebruik je bij voorkeur een combinatie van beveiligingsmaatregelen. Versleutel je bestanden vóór verzending, gebruik wachtwoorden of toegangsrechten en kies voor veilige overdrachtsdiensten in plaats van standaardmail. Beperk daarnaast de toegang tot enkel de juiste personen of groepen. Zo houd je je data echt privé, ook na verzending. 

Metadata verwijderen

Welke versie van Windows je ook gebruikt: als je gevoelige bestanden deelt, is het verstandig om eerst de metadata te wissen. Wanneer je een bestand aanmaakt, slaat het systeem automatisch extra gegevens op, zoals de naam van de auteur, de datum van de laatste wijziging, de computernaam en meer. Deze metadata kunnen onbedoeld gevoelige informatie prijsgeven.

Gelukkig kun je deze metadata in Windows Verkenner eenvoudig verwijderen. Navigeer naar het bestand dat je wilt delen. Klik er met de rechtermuisknop op en kies Eigenschappen. Of gebruik de toetscombinatie Alt+Enter. Ga naar het tabblad Details. Klik onderaan op Eigenschappen en persoonlijke gegevens verwijderen. Hier kun je ook de optie Maak een kopie waarbij alle mogelijke eigenschappen zijn verwijderd selecteren. Bevestig met OK. Hierdoor ontvang je een kopie van het bestand zonder de metadata.

➡️7-Zip

Installeren

Ben je van plan om een bestand via internet te versturen? Dan is versleuteling een slimme zet. Door een bestand te versleutelen, voorkom je dat onbevoegden toegang krijgen tot de inhoud, zelfs als ze dat per ongeluk in handen krijgen. Hoewel Windows 11 zelf versleutelingsopties biedt, zijn die alleen bedoeld voor lokale opslag en dus niet geschikt voor bestanden die je wilt delen. Gebruik daarom een externe tool zoals 7-Zip, een gratis, opensource-programma dat uitstekend werkt voor veilige compressie én encryptie.

7-Zip installeer je via de Opdrachtprompt: Open het Startmenu en zoek naar Opdrachtprompt. Klik met de rechtermuisknop op het resultaat en kies Als administrator uitvoeren. Typ de volgende opdracht en druk op Enter: winget install --id 7zip.7zip.

De tool wordt automatisch gedownload en geïnstalleerd. Zodra 7-Zip klaarstaat, kun je je bestand inpakken in een met een wachtwoord beveiligd archief (7z of zip) met sterke AES-256-encryptie. Op die manier kun je het bestand veilig versturen, bijvoorbeeld via e-mail of een cloudservice, mits je het wachtwoord apart en veilig deelt.

Versleutelen

Om 7-Zip te starten, zoek je via Startmenu naar 7-Zip File Manager. Open de app en navigeer naar het bestand dat je wilt beveiligen. Selecteer dat en klik op de groene knop Toevoegen. Onderaan, in het gedeelte Versleuteling, vul je een wachtwoord in om het bestand te beveiligen. Typ het wachtwoord twee keer ter bevestiging.

Je kunt ervoor kiezen om het wachtwoord zichtbaar te maken, zodat je zeker weet dat je geen typfouten maakt. Daarnaast kun je ook de bestandsnaam versleutelen. Dat zorgt ervoor dat zelfs de naam van het bestand niet meer herkenbaar is, wat de inhoud extra goed afschermt voor nieuwsgierige ogen. Het resultaat is een versleuteld archiefbestand - een soort digitale container - dat alleen geopend kan worden met het ingestelde wachtwoord.

Standaard blijft het originele, niet-versleutelde bestand behouden. Wil je dat automatisch laten verwijderen? Vink dan in het venster Toevoegen aan archief de optie Bestanden na inpakken verwijderen aan. Zo blijft enkel de beveiligde versie over.

Versleutelen en splitsen

Wil je nog een extra beveiligingslaag toevoegen? Dan kun je het bestand niet alleen versleutelen met 7-Zip, maar ook opsplitsen in meerdere delen. Vervolgens kun je elk deel apart versturen, eventueel zelfs op verschillende momenten of via verschillende kanalen.

Open opnieuw 7-Zip en voeg het bestand toe dat je op deze manier wilt beveiligen. Stel een encryptiewachtwoord in en bevestig dat. In het veld Opsplitsen in volumes, bytes kies je de gewenste bestandsgrootte per deel. Dit is vooral handig voor grote bestanden. Stel dat het originele bestand 40 MB groot is. Als je 10 MB opgeeft, maakt 7-Zip er automatisch vier gelabelde delen van.

Voor maximale veiligheid kun je elk deel via een andere dienst of e-mailaccount verzenden. De ontvanger selecteert alle delen in 7-Zip (houd hiervoor de Ctrl-toets ingedrukt tijdens het aanklikken) en kiest daarna Uitpakken. Zodra het juiste wachtwoord wordt ingevoerd, worden de delen automatisch samengevoegd en ontsleuteld.

➡️OneDrive

Machtigingen

Met OneDrive stel je eenvoudig machtigingenin waarmee je bepaalt wie er toegang krijgt tot het bestand dat je eerder met 7-Zip hebt versleuteld. Het delen kun je op elk moment weer stopzetten. Open OneDrive via verkenner en navigeer naar de map waarin de versleutelde container staat. Klik met de rechtermuisknop op het bestand en kies voor Delen.

In het pop-upvenster voer je het e-mailadres in van de persoon met wie je het bestand wilt delen. Je kunt ook meerdere e-mailadressen of een mailgroep invoeren. Klik vervolgens op het potloodicoon om aan te geven of de ontvanger het bestand mag Bewerken of Alleen mag bekijken. Ben je klaar? Klik dan op Verzenden. De ontvanger krijgt een e-mail met een link om het bestand te downloaden.

➡️Outlook

E-mailversleuteling

Heb je een Microsoft 365-abonnement? Dan kun je gebruikmaken van de ingebouwde versleutelfunctie in Outlook om je e-mails en bijlagen extra te beveiligen.

Open de Outlook-app en klik op Nieuwe e-mail om een nieuw bericht op te stellen.Ga eventueel naar het tabblad Invoegen en kies Bestand bijvoegen.Selecteer via Op deze computer zoeken het gewenste bestand en klik op Openen.

Daarnaga je naar het tabblad Opties bovenaan het Lint.Klik op de knop Versleutelen. Je kunt hier ook kiezen uit verschillende beveiligingsniveaus.Maak je bericht af zoals gewoonlijk en klik op Verzenden.De e-mail wordt nu automatisch versleuteld verstuurd. De inhoud is onderweg beschermd en kan alleen worden geopend door de bedoelde ontvanger.

Beveiligingsopties

Onder de knop Versleuteling zie je drie opties als je een Microsoft 365 Family- of Personal-abonnement gebruikt. De eerste optie is Niet doorsturen. Hierdoor blijft je bericht versleuteld binnen Microsoft 365 en kan de ontvanger het niet kopiëren of naar anderen doorsturen. Kies je Versleutelen, dan kunnen ontvangers met een Outlook.com- of Microsoft 365-account de bijlagen downloaden vanuit Outlook.com of de mobiele Outlook-app.

Wie een andere e-mailclient gebruikt, zoals Gmail, Thunderbird of Apple Mail, ontvangt een bericht dat er een Microsoft Office 365-versleutelde e-mail op hem wacht. Als de ontvanger op de link Bericht lezen klikt, dan schakelt hij naar het Microsoft 365 Portal voor berichtversleuteling en daar moet hij zich aanmelden met een eenmalige wachtwoordcode. Die code ontvangt hij in zijn e-mailclient en daarmee kan hij dan het bericht op de portal openen.

De derde optie is Geen machtiging ingesteld en daarmee verwijder je eerdere machtigingen. De versleutelfunctie in Outlook is ideaal voor wie snel en zonder technische omwegen gevoelige informatie wil delen binnen een professionele context. Je hoeft geen extra tools te installeren.

➡️Gmail

Vertrouwelijke modus

De extra beveiliging in Gmail heet Vertrouwelijke modus. Hiermee versleutel je je berichten, zodat alleen de bedoelde ontvanger ze kan lezen, zelfs als iemand anders toegang krijgt tot diens mailbox. Klik op Opstellen om een nieuw bericht te maken. Vul het e-mailadres van de ontvanger in, kies een onderwerp en typ je bericht. Voor je op Verzenden klikt, activeer je de extra beveiliging. Onderaan het berichtvenster zie je een aantal grijze knoppen. Helemaal rechts staat een pictogram van een slot met een wijzerplaat. Klik daarop om de Vertrouwelijke modus in te schakelen.

Gebruik je de mobiele app? Tik dan op de drie puntjes rechtsboven en kies daar het slotje. Ontvangers kunnen deze mail vervolgens niet doorsturen, kopiëren, afdrukken of downloaden. Er verschijnt ook een pop-upvenster waarin je de vervaltijd van het bericht instelt. Je kunt kiezen uit: 1 dag, 1 week, 1 maand, 3 maanden of 5 jaar. Na afloop van de gekozen periode verdwijnt het bericht automatisch uit de postbus.

Sms-beveiliging

In hetzelfde pop-upvenster kun je een extra beveiligingslaag toevoegen via de optie Toegangscode vereisen. Vink hier de optie Sms-toegangscode aan. De ontvanger kan het bericht dan pas lezen nadat hij of zij een code invoert die via sms op de mobiele telefoon wordt bezorgd. Hiermee voeg je een tweede beveiligingsfactor toe, wat het voor een indringer vrijwel onmogelijk maakt om toegang te krijgen. Die moet immers niet alleen de mailbox, maar ook de sms-berichten van de ontvanger onderscheppen. Dat is een bijzonder lastige combinatie.

Klik op Opslaan en vervolgens op Verzenden. Op dit moment kun je eventueel nog de vervaltijd van het bericht aanpassen. Dan verschijnt er nu een tweede pop-upvenster waarin je het telefoonnummer van de ontvanger moet invoeren. Klik opnieuw op Verzenden. De ontvanger krijgt vervolgens een e-mail met daarin een knop om het vertrouwelijke bericht in de browser te openen. Is sms-verificatie ingeschakeld? Dan ziet de ontvanger ter bevestiging de laatste twee cijfers van zijn of haar gsm-nummer. Na een klik op Send passcode wordt de toegangscode per sms verstuurd.

Lees ook: 20 (écht) onmisbare tips voor Gmail

Documenten ondertekenen op je iPhone? Zo maak je een handtekening aan

➡️Proton Mail

Zwitserse veiligheid

De grote mailproviders maken er geen geheim van dat ze het e-mailverkeer scannen. Volgens eigen zeggen doen ze dat om hun dienstverlening te verbeteren. Daarbij richten ze zich vooral op de metadata van berichten: wie met wie communiceert, wanneer en hoe vaak. Ben je op je privacy gesteld, dan geeft dit idee een onbehaaglijk gevoel, zeker wanneer het om vertrouwelijke informatie gaat.

In dat geval kun je overstappen naar een ultraveilige aanbieder zoals Proton Mail (https://proton.me), een dienst die privacy centraal stelt. De servers staan in Zwitserland, waardoor de dienst onderworpen is aan een van de strengste privacywetgevingen ter wereld. Proton Mail werkt standaard met end-to-end-encryptie. Bij gewone e-mails is de verbinding tussen jou en de server meestal wel versleuteld met TLS (Transport Layer Security), maar de e-mail zelf wordt op de server in leesbare vorm opgeslagen.

End-to-end-encryptie (E2EE) bij e-mail betekent dat alleen de afzender en de beoogde ontvanger de inhoud van het bericht kunnen lezen. Zelfs de e-maildienst zelf kan niet zien wat er in de e-mail staat, omdat de versleuteling pas wordt verwijderd op het toestel van de ontvanger.

De gratis versie, Proton Free, biedt dezelfde sterke beveiliging als de betaalde formules, maar met enkele beperkingen. Je beschikt over één e-mailadres en 1 GB e-mailopslag. Daar staat tegenover dat je volledig reclamevrij werkt, niet gevolgd wordt en je berichten niet worden geanalyseerd of gelogd. Wie meer nodig heeft, kan upgraden naar een betaald abonnement, zoals Mail Plus (3,99 euro per maand bij jaarlijkse betaling).