Het is Microsoft Office dat de naam heeft, maar in ‘mobiele’ app-vorm is het beslist niet de sterkste speler. Anderen springen steeds vaker in het ontstane gat, zoals bijvoorbeeld Collabora Office. En het verschil aan opties is enorm. Tijd om er eens in te duiken.

Microsoft Office op met name tablets - zowel bij iOS als Android - doet met de dag gedateerder aan. Dat je er als software-ontwikkelaar voor kiest om een meer beperkte variant voor het kleinere scherm van een smartphone te ontwikkelen is te begrijpen. Maar om diezelfde versie vervolgens simpelweg op te blazen voor tabletgebruik doet je na het openen van een mobiele Office-app daarop ‘t gevoel krijgen tien jaar teruggegaan te zijn in de tijd. De meest populaire tablet is - laten we daar verder gewoon niet moeilijk over doen - de iPad. Zelfs in de goedkoopste uitvoering beschikt die over meer dan voldoende kracht om veel uitgebreider software te draaien dan de Microsoft Office-onderdelen. Dat blijkt uit de desktop-waardige apps die vaker en vaker voor die iPad verschijnen.

Gebaseerd op LibreOffice

Omdat er duidelijk behoefte is aan een Office-pakket dat wél gebruik maakt van de capaciteiten van de iPad (en ook Android-tablets!) is Collabora Office uitgebracht. Dit Office-pakket is gebaseerd op LibreOffice. Niet heel vreemd, want het bedrijf achter de software is de drijvende kracht achter de online-versie van dat LibreOffice. Als spin-off hebben ze ook apps voor iOS en Android uitgebracht. Het kost niks en draait geheel lokaal. De eerste versies hadden wat last van instabiliteit, maar inmiddels zijn we een flinke tijd verder. En draait het geheel grotendeels als een zonnetje. Updates verschijnen zeer regelmatig, dus daar hoef je ‘t alvast niet voor te laten.

Het begin

Enig ‘minpuntje’ is eigenlijk de manier hoe je de afzonderlijke onderdelen van het pakket start. Na starten van de app beland je in een bestandsbeheerder; door op Blank onder Tekstdocument, Werkblad of Presentatie te tikken open je een leeg document. Deze werkwijze oogt wat ‘hardcore’ en verhult eigenlijk de finesse van de rest van de onderdelen. Want héb je eenmaal een blank document geopend en schakel je middels een tik of klik op het pennetje rechtsonder in beeld over naar de bewerkingsmodus, dan verschijnt een gebruikersinterface die gewoon desktopwaardig is. Bovenin beeld zien we ‘t bekende lint verdeeld over al even bekende onderdelen als Beeld, Invoegen, Formaat enzovoorts. Bedenk daarbij dat je een lint - als het niet helemaal over de breedte van je scherm past - altijd kunt verschuiven met een veegbeweging. Ook is er helemaal rechtsboven - direct naast het afsluitknopje - een knop die een zijpaneel opent. Afhankelijk van de gekozen functie zie je hier allerlei opties, soms net wat meer dan op een lint beschikbaar.

©PXimport

Spelling, navigeren en zoeken

Helemaal onder in beeld zie je de statusbalk. Je kunt daar bijvoorbeeld de taal van de spellingscontrole kiezen. Er is keuze uit een lange lijst van talen voor je document, dus daar hoef je Collabora Office alvast niet voor te laten liggen. Via de kleine knopjes rechtsonder in beeld navigeer je razendsnel door de pagina’s van je epistel. En helemaal links onderin vind je een zoekveld, waarvan de werking voor zich spreekt.

In-app vensters

De diverse lint-onderdelen hebben meer dan genoeg te bieden per beschikbaar onderdeel. We focussen ons in dit artikel - voor zover niet al duidelijk...- op de tekstverwerker, maar de spreadsheet en presentatiepakket zijn even ruim bedeeld. Bladwijzers, kruisverwijzingen, diagrammen, notities en veel meer vind je bijvoorbeeld onder Invoegen. Fontwork is de Collabora Office-variant van Microsoft’s WordArt. Mocht je van dat soort opsmuk houden: sla je slag. Hoewel het vaak wat cheesy is allemaal. We noemen het onderdeel even om meteen een andere feature van Collabora Office in actie te laten zien: vensters. Want ja, die zijn nu - binnen dit pakket - ook ineens beschikbaar op je tablet! En net als op een normale desktop-computer kun je zo’n venster verplaatsen door het via de titelbalk te slepen.

©PXimport

Compatibiliteit

Voor de meer serieuze gebruikers is het onderdeel Verwijzingen interessant. Je kunt precies dankzij al dit soort extraatjes veel serieuzere teksten tikken (of rekenwerk verrichten annex presentaties maken) dan in de simpele Microsoft Office-apps. Om compatibiliteit qua bestandsuitwisseling te garanderen, vind je onder Bestand de noodzakelijke exportmogelijkheden, waaronder natuurlijk de bestandsformaten .doc en .docx. Tegelijkertijd geldt dat iedere zichzelf respecterende Office suite overweg kan met open document-formaten en dat is het huiseigen formaat van Collabora Office. Aardig is verder dat je naast het geheel universele PDF-formaat je document ook als EPUB kunt bewaren, zo maak je je eigen ebook. Kan altijd eens van pas komen.

©PXimport

Minpunten

Zijn er dan helemaal geen minpunten? Jawel. Het is bijvoorbeeld jammer om te zien dat - op moment van schrijven - muisondersteuning op de iPad nog altijd niet beschikbaar is. Zeker: je kunt klikken en dergelijke, maar scrollen en andere trucjes werken gewoon niet. Ook een fysiek toetsenbord maakt geen optimaal gebruik van allerlei sneltoetscombinaties. Langzaam aan worden er wel steeds meer geïmplementeerd, dus we hebben er alle vertrouwen in dat dat allemaal goed gaat komen.

Vrijheid

Het is in ieder geval een verademing om niet ‘gevangen’ te zitten in een Office-app die eigenlijk voor een smartphone bedoeld is qua schermindeling en mogelijkheden. Als Microsoft eens terug naar de tekentafel zou keren en een veel vollediger versie van z’m mobiele Office voor ten minste de iPad - die toch de grootste schare serieuzere gebruikers kent - dan zou de concurrentie in één klap weggevaagd worden. Dat je een nagenoeg volledige desktop-Office-omgeving moeiteloos op een tablet kunt draaien bewijst Collabora Office. En de voorsprong van deze app wordt natuurlijk met de dag groter. Kortom: wil je eens wat serieus werken onderweg, probeer de suite dan zeker uit. Bedenk daarbij dat het geheel nog volop in ontwikkeling is. Hoewel de meeste ruwe randjes er inmiddels vanaf zijn loop je wellicht een enkele keer tegen iets geks aan, maar dat mag wat ons betreft de pret niet drukken! Zeker ook omdat het geheel niks kost en je op geen enkele manier gedwongen wordt een of andere vervelende account aan te maken. 

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.