ID.nl logo
Nieuwe printer? Zo bereken je eenvoudig zelf de kosten per afdruk
© Fabrika
Huis

Nieuwe printer? Zo bereken je eenvoudig zelf de kosten per afdruk

Of je nu een dure of een goedkope printer hebt gekocht: er komen altijd extra kosten bij, vooral voor inkt (inkjetprinter) of toner (laserprinters). Daarom is het handig als je vooraf kunt bepalen wat je daar ongeveer aan kwijt zult zijn. Gelukkig is het niet moeilijk om dat zelf uit te rekenen.

Dit artikel in het kort: 🖨️ Deze stappen moet je nemen om de printkosten per pagina te berekenen 🖨️ Dit is de betekenis van het standaard-afdrukkingspercentage Rekenvoorbeeld 🖨️ Ook dit heeft invloed op de kosten per pagina 🖨️ Wat als je afwijkt van de standaard?

Lees ook: Inkjet of laser: welke printer moet je kiezen?

Wat kost één pagina printen?

Wat je qua kosten aan printen kwijt bent, kun je gelukkig vrij makkelijk zelf berekenen. Daarvoor volg je onderstaand stappenplan:

1: Bepaal de kosten van de cartridge(s)

Voor inkjetprinters gaat het om de kosten van de inktcartridges (zowel zwart als kleur). Voor laserprinters gaat het om de kosten van de tonercartridge(s).

2: Bepaal het paginavolume

Daarmee bedoelen we het aantal pagina's dat je met een cartridge kunt afdrukken. Dit wordt vaak vermeld in de specificaties. Zoek op termen als paginaopbrengst of yield. Dit paginavolume is meestal gebaseerd op een standaard afdrukdekking (meestal 5% van de pagina voor zwart-wit en 20% voor kleur). Verderop lees je wat deze percentages betekenen.

3: Bereken de kosten per pagina

Zwart-wit afdrukken: Deel de kosten van de zwarte inkt- of tonercartridge door het aantal pagina's dat je kunt afdrukken met die cartridge.
Kleurenafdrukken: Deel de kosten van de kleurencartridges door het aantal kleurpagina's dat je kunt afdrukken. Voor kleurenafdrukken wordt meestal de som van de afzonderlijke kleurencartridges genomen.
Fotoafdrukken: De kosten per foto kunnen hoger liggen omdat er meer inkt wordt gebruikt om de foto volledig te vullen.

Standaard afdrukdekking De percentages van 5% en 20% dekking, zoals hierboven genoemd, verwijzen naar hoeveel van een A4-pagina daadwerkelijk met inkt wordt bedekt tijdens het afdrukken. Een dekking van 5% komt overeen met een standaard tekstpagina, zoals een brief of eenvoudig document met alleen zwarte tekst. Bij 20% dekking is ongeveer een vijfde van de pagina bedekt met inkt, wat typisch is voor kleurendocumenten. Hierbij wordt meer inkt gebruikt door de verschillende kleuren die worden aangebracht om afbeeldingen, grafieken of rijk gekleurde teksten te produceren. Fabrikanten werken met deze standaarden om zo realistisch mogelijk het aantal pagina's te schatten dat je met één cartridge kunt afdrukken.


🖩 Rekenvoorbeeld

Stel dat je een inktcartridge koopt voor 50 euro en de fabrikant vermeldt dat deze cartridge 1000 pagina's kan afdrukken. De kosten per pagina voor zwart-wit afdrukken zijn dan:

Kosten per pagina=50/1000=0,05 euro

Voor een kleurenprinter met drie kleurencartridges van elk 20 euro en een paginavolume van 500 pagina's per cartridge, zouden de kosten per pagina als volgt zijn:

Kosten per pagina=20+20+20/500= 0,12 euro


©Kana Design Image

Ook dit heeft invloed op de kosten per pagina:

(Dagelijks) gebruik

Hoe vaker je print, hoe minder je te maken hebt met problemen zoals uitdrogende inktkoppen, wat de kosten kan beïnvloeden.

Inkt- of tonerabonnementen

Sommige fabrikanten bieden abonnementen aan waarbij je een vast bedrag per maand betaalt. Je geeft dan aan hoeveel pagina's je gemiddeld per maand print en krijgt, zodra je die limiet bijna bereikt hebt, automatisch nieuwe inkt thuisgestuurd. Voorbeelden zijn Pixma Print van Canon en Instant Ink van HP. Je kunt daardoor een stuk voordeliger uit zijn dan wanneer je zelf elke keer nieuwe cartridges zou kopen.

Merkloze cartridges

Je kunt ook besluiten om niet telkens de merk-cartridges te kopen die bij je printer horen, maar om te kiezen voor huismerk-cartridges. Die zijn over het algemeen een stuk goedkoper. Wel kan het zijn dat je een foutmelding op je printer krijgt en dat hij een ander merk cartridge niet accepteert. In veel gevallen kun je deze 'Cartridge Protection' met enige moeite uitzetten.

Afdrukdekking

De daadwerkelijke kosten per pagina kunnen variëren afhankelijk van hoeveel inkt er op de pagina wordt gebruikt. Wanneer je een pagina afdrukt met veel grafieken en afbeeldingen in kleur zal dat uiteraard meer inkt kosten dan een eenvoudige tekstpagina, omdat je dan over de 20% bedrukking gaat die meestal per kleurenprintpagina wordt aangehouden.

Weten welke inkt je moet hebben?

Selecteer je printer

Wat als je afwijkt van de standaard?

De fabrikant zegt dat je met een kleurencartridge 500 pagina's kunt printen bij 20% dekking. Jij drukt fullcolour foto's af die de hele pagina vullen. Je verhoogt de dekking dus naar 100% (5x 20%). De verwachte paginaproductie wordt dan verlaagd naar 100 pagina's (500 pagina's gedeeld door 5).

Bij zwart-wit cartridges werkt dit hetzelfde. Stel, je hebt een zwart-wit cartridge die 1000 pagina's kan afdrukken bij een dekking van 5%. Nu ga je pagina's afdrukken met een dekking van 100% (compleet zwarte pagina's – misschien heb je wel een sombere bui 😉). Dat betekent dat je per pagina 20 keer zoveel inkt gebruikt als de standaard. Je haalt dus geen 1000 pagina's meer, maar moet dat delen door 20. En dat betekent dat je al na 50 zwarte bladzijden een nieuwe cartridge nodig zult hebben.

Tot slot

Als je weet hoe je de kosten per afdruk berekent, kun je beter inschatten wat je daadwerkelijk kwijt bent aan printen. Dit helpt je niet alleen om de juiste printer te kiezen, maar ook om bewuster om te gaan met je printgebruik. Of je nu regelmatig print of alleen maar af en toe, door deze kosten vooraf goed te berekenen, voorkom je verrassingen. Let daarbij op factoren zoals de afdrukdekking en overweeg of een inktabonnement voor jou voordelig kan zijn. Zo houd je de kosten onder controle en haal je het meeste uit je printer.

▼ Volgende artikel
Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)
© DC Studio
Huis

Waarom je tv-beeld onnatuurlijk oogt (en hoe je dat oplost)

Je hebt net een klein fortuin uitgegeven aan een gloednieuwe 4K- of zelfs 8K-televisie. Je installeert hem, start je favoriete filmklassieker en zakt onderuit op de bank. Maar in plaats van een bioscoopervaring bekruipt je het gevoel dat je naar een goedkope soapserie of een homevideo zit te kijken. De acteurs bewegen vreemd soepel, de actiescènes lijken versneld en de magie is ver te zoeken. Geen zorgen, je televisie is niet stuk. Hij doet eigenlijk iets te goed zijn best.

Dit fenomeen is zo wijdverspreid dat er een officiële term voor is: het 'soap opera effect'. In technische kringen wordt dit ook wel bewegingsinterpolatie of 'motion smoothing' genoemd. Hoewel fabrikanten deze functie met de beste bedoelingen in hun televisies bouwen, is het voor filmfanaten vaak een doorn in het oog. Gelukkig is het eenvoudig op te lossen... als je tenminste weet waar je moet zoeken.

Nooit meer te veel betalen? Check
Kieskeurig.nl/prijsdalers!

Wat is het 'soap opera effect' precies?

Om te begrijpen wat er misgaat, moeten we kijken naar hoe films worden gemaakt. De meeste bioscoopfilms en veel dramaseries worden opgenomen met 24 beelden per seconde. Die snelheid geeft films hun karakteristieke, dromerige uitstraling. Een beetje bewegingsonscherpte hoort daarbij; dat is wat onze hersenen associëren met 'cinema'. Moderne televisies verversen hun beeld echter veel vaker: meestal 60 of zelfs 120 keer per seconde.

Om dat verschil te overbruggen, verzint je slimme televisie er zelf beelden bij. De software kijkt naar beeld A en beeld B, en berekent vervolgens hoe een tussenliggend beeld eruit zou moeten zien. Dit voegt de tv toe aan de stroom. Het resultaat is een supervloeiend beeld waarin elke hapering is gladgestreken.

Voor een voetbalwedstrijd of een live-uitzending is dat geweldig, omdat je de bal en spelers scherper kunt volgen. Maar bij een film zorgt die kunstmatige soepelheid ervoor dat het lijkt alsof je naar een achter de schermen-video zit te kijken, of dus naar een soapserie zoals Goede Tijden, Slechte Tijden, die traditioneel met een hogere beeldsnelheid werd opgenomen. De filmische illusie wordt hierdoor verbroken.

©ER | ID.nl

De winkelmodus is ook een boosdoener

Naast beweging is er nog een reden waarom het beeld er thuis soms onnatuurlijk uitziet: de beeldinstellingen staan nog op standje zonnebank. Veel televisies staan standaard in een modus die 'Levendig' of 'Dynamisch' heet. Deze stand is ontworpen om in een felverlichte winkel de aandacht te trekken met knallende, bijna neon-achtige kleuren en een extreem hoge helderheid. Bovendien is de kleurtemperatuur vaak nogal koel en blauw, omdat dat witter en frisser oogt onder tl-licht. In je sfeervol verlichte woonkamer zorgt dat echter voor een onrustig beeld waarbij huidtinten er onnatuurlijk uitzien en details in felle vlakken verloren gaan.

Hoe krijg je de magie terug?

Het goede nieuws is dat je deze 'verbeteringen' gewoon kunt uitzetten. De snelste manier om van het soap opera effect en de neonkleuren af te komen, is door in het menu van je televisie de beeldmodus te wijzigen. Zoek naar een instelling die Film, Movie, Cinema of Bioscoop heet. In deze modus worden de meeste kunstmatige bewerkingen, zoals bewegingsinterpolatie en overdreven kleurversterking, direct uitgeschakeld of geminimaliseerd. Het beeld wordt misschien iets donkerder en warmer van kleur, maar dat is veel dichter bij wat de regisseur voor ogen had.

Sinds kort hebben veel moderne televisies ook de zogeheten Filmmaker-modus. Dat is de heilige graal voor puristen. Als je deze modus activeert, zet de tv met één druk op de knop alle onnodige nabewerkingen uit en respecteert hij de originele beeldsnelheid, kleuren en beeldverhouding van de film.

Wil je de beeldmodus niet volledig veranderen, maar alleen dat vreemde, soepele effect kwijt? Dan moet je in de geavanceerde instellingen duiken. Elke fabrikant geeft het beestje een andere naam. Bij Samsung zoek je naar Auto Motion Plus of Picture Clarity, bij LG-televisies ga je naar TruMotion, bij Sony naar Motionflow en bij Philips naar Perfect Natural Motion. Door deze functies uit te schakelen of op de laagste stand te zetten, verdwijnt het goedkope video-effect en krijgt je film zijn bioscoopwaardige uitstraling weer terug.

▼ Volgende artikel
Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand
© ER | ID.nl
Huis

Chrome Remote Desktop: ideaal voor ondersteuning op afstand

Een apparaat op afstand bedienen hoeft geen geld te kosten en is verrassend eenvoudig. Of je nu bestanden wilt openen, technische problemen wilt oplossen of meerdere toestellen wilt beheren: met Chrome Remote Desktop kan het allemaal, gratis en zonder gedoe.

De helper begint

Een groot voordeel van Chrome Remote Desktop is de brede compatibiliteit: het werkt met Windows, macOS, Linux en ChromeOS. Bovendien is het veilig – verbindingen worden versleuteld – en je hebt alleen een Chrome-browser nodig. We beginnen aan de kant van degene die op afstand toegang wilt tot een andere computer, degene die ondersteuning biedt vanaf computer A. Op computer A opent de gebruiker Chrome en surft naar https://remotedesktop.google.com. Daar verschijnen twee opties: Dit scherm delen en Verbinding maken met een andere computer. Omdat computer A support wil geven aan een extern apparaat, kiest de gebruiker voor de tweede optie. In dat scherm verschijnt een veld om een toegangscode in te geven, de code volgt zo meteen.

Degene die support geeft, gebruikt het onderste vak.

Acties voor de hulpvrager

Op computer B, de computer die toegang zal verlenen, moet de gebruiker ook in Chrome surfen naar dezelfde website. Daar kiest hij voor de optie Dit scherm delen. Voordat dat mogelijk is, moet Chrome Remote Desktop eerst worden gedownload en geïnstalleerd. De gebruiker klikt daarvoor op de ronde blauwe knop met het witte downloadpijltje. Hiermee wordt een Chrome-extensie geïnstalleerd. Na de installatie verschijnt in het vak Dit scherm delen een blauwe knop met de tekst Code genereren. Wanneer de gebruiker daarop klikt, wordt een toegangscode van 12 cijfers aangemaakt. Die code geeft hij of zij door aan gebruiker A.

Wie support krijgt, moet de code via een berichtje of telefoontje doorgeven.

Scherm delen

Op computer A geeft de gebruiker de code op in Chrome Remote Desktop. Vervolgens wacht hij tot gebruiker B bevestigt dat A toegang mag krijgen tot zijn scherm. Zodra dat is gebeurd, verschijnt het volledige bureaublad van computer B in een nieuw Chrome-venster op computer A. Door dit venster schermvullend weer te geven, kan A probleemloos handelingen uitvoeren op de pc van B. Voor de veiligheid beschikken beide gebruikers over een knop om de sessie op elk moment te beëindigen. Uiteraard is een stabiele internetverbinding noodzakelijk. Daarnaast krijgen beide partijen de melding dat ze klembordsynchronisatie kunnen inschakelen. Hiermee wordt het mogelijk om eenvoudig tekst of bestanden te kopiëren en te plakken tussen beide apparaten.

Gebruiker A krijgt het volledige scherm van B in een Chrome-venster te zien.