Kun je thuis met meerdere toestellen tegelijk op het internet, dan heb je dat aan een router te danken. Vaak heeft je internetprovider die al voor je geïnstalleerd en geconfigureerd. Je hebt er nog weinig omkijken naar. Wel zo makkelijk, maar een moderne router beschikt vaak over allerlei geavanceerde functies. Het is echt zonde om dergelijke verborgen router-functionaliteiten die links te laten liggen.

Om de datasignalen van je internetprovider (isp) naar een bruikbaar digitaal signaal voor je eigen toestellen om te zetten is een modem nodig, een MOdulator-DEModulator. Die kan zich helaas maar met één toestel tegelijk verbinden en daarom wordt er een router tussen het modem en je netwerk(toestellen) geplaatst. Bij veel providers zitten de modem en de router in één behuizing. Je toestellen verbinden zich draadloos met de router of via de utp-kabels. Routers voorzien hiervoor doorgaans vier lan-poorten (Local Area Network, je thuisnetwerk), maar er zijn meer connecties mogelijk wanneer je hieraan een of meer schakelkastjes (switches) koppelt. In dit artikel bekijken we een tiental extra functionaliteiten. Houd er rekening mee dat de exacte procedures bij je eigen router iets kunnen verschillen of dat je router bepaalde functies mogelijk niet biedt. Raadpleeg daarom ook de routerhandleiding.

©PXimport

Basisfuncties

Zo’n router fungeert dus als een poort (gateway) tussen het internet en je thuisnetwerk en zorgt in beide richtingen voor optimale routes voor het dataverkeer. Bijna alle thuisrouters maken hiervoor gebruik van network address translation (nat). De router zelf is daarmee via een uniek en publiek ip-adres bereikbaar voor het internet. Kijk op www.whatismyip.org om te zien welk ip-adres je hebt.

Je interne toestellen beschikken over verschillende ip-adressen die alleen binnen je thuisnetwerk uniek zijn. De router zorgt ervoor dat binnenkomende datapakketjes bij het juiste toestel terechtkomen. Je interne ip-adressen zijn dus niet rechtstreeks van buitenaf bereikbaar, wat ook veiliger is.

Routers regelen deze interne adresbedeling zelf met een zonoemde dhcp-server. Hiermee hebben we de basisfuncties van een router toegelicht. Redelijk saaie materie weliswaar, maar moderne routers voorzien gelukkig in allerlei extra mogelijkheden en functies. Laten we die eens nader gaan bekijken.

©PXimport

Printer

Je hebt een usb-printer op je pc aangesloten. Mooi, maar niet zo handig als je ook vanaf andere pc’s wilt kunnen afdrukken. Bevat je router een usb-poort, geschikt voor printerdeling, dan kun je de printer beter aansluiten op de router. Dat gaat ongeveer als volgt.

Koppel je printer aan de usb-poort van je router en meld je via jebrowser aan bij het configuratiescherm van de router. Hier vind je een rubriek die toelaat een aangesloten printer te detecteren. Op onze router, een Linksys Smart Wi-Fi EA6400, troffen we bij Lijst met apparaat de knop Apparaat toevoegen aan, waarna ook de knop USB-printer verscheen.

Zodra je router de printer heeft gedetecteerd moet je nog connectiesoftware installeren op alle pc’s waarmee je wilt kunnen printen. Op onze router leverde de knop USB-printer een link naar de juiste software op. Zodra het zip-bestand was gedownload en uitgepakt, konden we het exe-bestand uitvoeren voor de installatie van de tool USB Control Center. Deze detecteert de printer en laat het ook toe om het stuurprogramma te installeren.

Nas

Een nas (network attached storage) is een netwerkschijf die door verschillende gebruikers tegelijk en met aangepaste rechten kan worden benaderd. Zo’n toestel is aan de prijs, maar wanneer je een usb-medium aan je router koppelt, kun je ook een soort nas creëren.

Na deze koppeling meld je je bij je router aan. Vanuit een rubriek als USB-apparaten komt het medium beschikbaar. Hier vind je vast een onderdeel om de maptoegang te regelen. Heb je meerdere partities (fat32 of ntfs), selecteer dan eerst de gewenste partitie. Creëer vervolgens een gebruikersaccount en stel de machtigingen in, zoals Alleen lezen of Lezen en schrijven. Tenzij je het volledige opslagapparaat wilt delen, duid je alleen een specifieke map aan en geef je een sharenaam op.

Wanneer je in de verkenner vervolgens \\<intern-ip-adres-van-uw-router> intikt, eventueel gevolgd door \<sharenaam>, bijvoorbeeld \\192.168.0.254\documenten, dan krijg je na het invoeren van het gebruikers-id toegang tot de share.

Duikt er een foutmelding op in verband met een verouderd protocol, dan moet je eerst een Windows-onderdeel inschakelen. Druk op Windows-toets+R en voer Optionalfeatures uit. Scrol in het venster van Windows-onderdelen in- of uitschakelen tot bij Ondersteuning voor SMB 1.0/CIFS voor het delen van bestanden. Schakel deze optie in en start je pc opnieuw op. Houd er rekening mee dat dit protocol minder veilig is.

©PXimport

Ftp-server

Je kunt deze gedeelde mappen ook vanuit internet bereikbaar maken, maar wij raden dit om veiligheidsredenen af. Een betere oplossing is een sftp- of ftps-verbinding, waarbij alle data met ssh of ssl/tls worden versleuteld. Helaas zijn er maar weinig thuisrouters die dit ondersteunen.

Maar niet-versleutelde ftp-connecties zijn vaak wel mogelijk. Je hoeft hier doorgaans weinig meer te doen dan FTP-server inschakelen te kiezen en eventueel een andere FTP-poort (dan de standaardpoort 21) in te stellen. Vervolgens kun je vanaf het internet via een ftp-client, bijvoorbeeld www.filezilla-project.org, reeds gedeelde mappen op het aangesloten usb-medium benaderen via het publieke ip-adres van je router.

©PXimport

Mediaserver

Nog leuker wordt het als je router een mediaserver heeft ingebouwd. Ook hier hoef je weinig meer te doen dan Mediaserver inschakelen te kiezen en eventueel de frequentie aan te geven waarmee het usb-medium op nieuwe mediabestanden moet worden gescand. Deze mediaserver kun je vervolgens op een (hardware- of softwarematige) mediaspeler terugvinden die upnp/dlna ondersteunt, zoals Windows Media Player. Langs deze weg kun je dus video of audio streamen vanaf (het usb-medium op) je router.

©PXimport

Poortdoorverwijzing

Bijna alle thuisrouters ondersteunen poortdoorverwijzing (port forwarding). Stel, je hebt een server op poort 8080 draaien op een netwerk-pc, met als ip-adres bijvoorbeeld 192.168.0.129. Als je die server van buitenaf wilt bereiken moet je langs het publieke router-ip-adres gaan (bijvoorbeeld http://80.81.71.26:8080). Je router weet helaas niet voor welke pc die aanvraag is bedoeld, tenzij je via poortverwijzing alle aanvragen voor poort 8080 automatisch laat doorsluizen naar de juiste pc, met adres 192.168.0.129. Hier vind je instructies voor tientallen routers, maar doorgaans gaat het als volgt.

We nemen een uitgeklede webserver als Simple HTTP Server als voorbeeld, die je vanuit de Microsoft Store op een pc installeert. Start die op, verwijs naar een geschikte map met Select server folder en zet de schuifknop aan. Je leest nu het interne ip-adres evenals het poortnummer af (in ons voorbeeld: http:/192.168.0.140:19780).

Over naar je router waar je zoekt naar de rubriek voor poortdoorverwijzing. Op onze router is dat Beveiliging, Toepassingen en games, Enkele poort doorsturen. Vul een naam voor de nieuwe regel in. Bij Interne poort voorzie je het poortnummer van de webserver (bijvoorbeeld 19780) en bij Externe poort het standaard http-poortnummer 80). Verder vul je bij IP-adres het interne ip-adres van de pc in en bij Protocol kies jeTCP. Je webserver is nu van buitenaf bereikbaar.

©PXimport

Dynamisch dns

Het blijft vervelend dat je het routeradres moet onthouden om die van buitenaf te bereiken, zeker omdat je internetprovider dat adres zomaar kan aanpassen. Het zou handiger zijn als je dat adres aan een vaste (sub)domeinnaam kon koppelen.

Goed nieuws, dat kan met een gratis dynamisch dns als Dynu. Ga hiervoor naar www.dynu.com, klik DDNS en kies Sign Up. Vul bij Use Our Domain Name een naam in en bevestig met +Add. Vul ook de andere gegevens in, zoals naam en wachtwoord. Klik vervolgens op de link in de bevestigingsmail en meld je aan bij Dynu. Kies hier voor DDNS Services: als het goed is heeft die je routeradres al gedetecteerd en dat aan je domeinnaam gekoppeld.

Nu moet je nog in een mechanisme voorzien om die koppeling levend te houden, zodat Dynu meteen elke wijziging van het routeradres detecteert. Dat kan met een tool die je ook op de website van Dynu vindt, maar mogelijk is deze functie al in je router ingebouwd. Op onze router vonden we deze via Beveiliging, Toepassingen en games, DDNS. Selecteer je provider en vul je Dynu account-id en domeinnaam in. Je router zorgt er voortaan voor dat de koppeling intact blijft.

©PXimport

Toegangscontrole

Hangen je (klein)kinderen naar je zin iets te veel rond op het internet? Dan kun je een tool voor ouderlijk toezicht inschakelen op hun pc’s. Als het je gaat om het instellen van tijdslimieten, dan biedt je router waarschijnlijk al voldoende uitkomst.

Kijk bij een rubriek als Ouderlijk toezicht. Activeer deze functie en selecteer het toestel waarvoor de beperkingen moeten gelden. Vervolgens stel je de tijdsperiode in waarbinnen je de internettoegang wilt blokkeren. Mogelijk kun je hier ook specifieke apps, websites of internetverkeer op specifieke poorten aanduiden.

©PXimport

Tweede router

Als de router van je provider op een wat ongelukkige plaats staat voor een optimaal draadloos bereik, dan kun je eventueel een tweede router inzetten. Mogelijk heb je er nog eentje liggen. Plaats die op een goede plek voor je draadloze netwerk. We bespreken hier een relatief eenvoudige oplossing, waarbij beide routers bereikbaar blijven voor al je netwerktoestellen.

Open alvast de Opdrachtprompt op een pc in je thuisnetwerk die op dit moment nog steeds alleen met die ene router is verbonden. Voer het commando Ipconfig uit en noteer het (interne) ip-adres van de router bij Default gateway.

Ontkoppel vervolgens de router en verbind de pc met een lan-poort van je tweede router. Meld je met je browser aan bij deze router (raadpleeg eventueel de handleiding) en geef die een uniek en compatibel ip-adres. Stel, het ip-adres van router 1 is 192.168.0.254, dan voorzie je voor router 2 bijvoorbeeld 192.168.0.253. Dit adres mag weliswaar nog niet in gebruik zijn in je netwerk en bevindt zich bij voorkeur buiten het dhcp-bereik van router 1. Als subnetmasker vul je (normaliter) 255.255.255.0 in.

©PXimport

Configuratie

Omdat er op router 1 normaal gesproken al een dhcp actief is, moet je deze uitschakelen op router 2. Er mag namelijk maar één dhcp-server tegelijk actief zijn. Mogelijk biedt je router hiervoor een zogenoemde Brugmodus aan (raadpleeg je handleiding). De standaardgateway van router 2 laat je naar het ip-adres van router 1 verwijzen.

Om je vlot te kunnen bewegen (roamen) binnen je draadloze netwerk, geef je beide routers (per frequentieband) bij voorkeur hetzelfde ssid en stel je ook dezelfde wifi- en encryptiestandaard in met een identiek wachtwoord. Let wel, op de 2,4 GHz-frequentieband kies je voor router 2 voor een kanaal dat vijf nummers verschilt van dat van router 1 (bijvoorbeeld kanalen 1 en 6, of 6 en 11).

Je mag nu de pc weer (eventueel via een switch) verbinden met een lan-poort op router 1, waarna je ook router 2 op gelijkwaardige manier met router 1 verbindt, dus van lan-poort naar lan-poort. Als het goed is, kun je vanaf een willekeurige browser nu beide routers bereiken via hun eigen ip-adressen.

©PXimport

Firmware-update

Ben je ietwat gefrustreerd omdat je router maar een beperkt aantal functies aanbiedt? Ga dan eerst eens na of een firmware-update soelaas biedt. Het is sowieso goed om zulke updates regelmatig te doen, omdat die de veiligheid en stabiliteit van je router kunnen verhogen.

Bij de meeste routers gaat zo’n update relatief eenvoudig. Dat neemt niet weg dat het slim is om eerst een back-up te maken van de routerconfiguratie. Onze router voorziet zo’n back-upmogelijkheid via Problemen oplossen, Diagnostische gegevens, Back-up. Het terugzetten van het back-upbestand loopt over Diagnostische gegevens, Herstellen, Bestand kiezen.

Veelal vergt de update niet meer dan een druk op een paar knoppen, zoals op onze router via Connectiviteit, Controleren op updates, Klik hier om te installeren. Of je downloadt zelf het juiste updatebestand van de website van de fabrikant. Je klikt op Bestand kiezen en maakt de update. Onderbreek het updateproces niet, want dat kan tot een gebrekkige router leiden.

©PXimport

Alternatieve firmware

Levert ook een firmware-update niet de gewenste functionaliteit, dan doet alternatieve firmware dat mogelijk wel. Je moet er wel zeker van zijn dat je router hiermee compatibel is (wat het geval is voor veel Linksys-modellen). Je doet dit op je eigen risico, wij geven je alleen een voorzichtige aanzet.

Tot de populairste firmware behoren die van DD-WRT en van OpenWRT. We nemen DD-WRT als voorbeeld, omdat die ook voor beginners goed te doen is. Zoek op de website van DD-WRT naar het exacte routermodel. Ga alleen verder als je router in de database voorkomt en er Yes staat in de kolom Supported.

Klik op je routernaam en download het firmwarebestand. Voor onze router is dat linksys-ea6400-webflash.bin. Een update via webflash is vaak niet moeilijker dan de firmware te updaten door naar het gedownloade bestand te verwijzen. Toch is het verstandig om eerst de instructies door te nemen. Die je vindt door op je routernaam te klikken bij Additional information. Voel je je hier helemaal comfortabel bij, dan kun je verder gaan en als het goed is, ziet de webinterface van je router er wat later helemaal anders uit. Je hebt daarmee allerlei extra functies gekregen. Succes!

©PXimport

Als je de specificatielijst van een moderne televisie of monitor bekijkt, zie je achter het kopje 'verversingssnelheid' vaak een getal staan gevolgd door 'Hz'. Jarenlang was 50 of 60 Hz de standaard, maar tegenwoordig pronken fabrikanten met 100, 120 of zelfs 144 Hz. Klinkt sneller, en sneller is meestal beter, maar wat betekent het nou eigenlijk voor jouw kijkervaring? Is het een noodzaak voor iedereen, of vooral leuk voor fanatieke gamers?

Om te begrijpen wat die Hertz (Hz) doet, moet je een televisie of monitor niet zien als een statisch schilderij, maar als een soort digitale flipbook. Het beeld dat je ziet, wordt immers continu opnieuw opgebouwd. Een standaard 60Hz-scherm ververst het beeld 60 keer per seconde. Dat is voor het menselijk oog snel genoeg om een vloeiende beweging waar te nemen bij normaal tv-kijken, zoals het nieuws of een dramaserie. Een 120Hz-scherm doet dat dus dubbel zo vaak: 120 keer per seconde.

©DC Studio

Waarom zou je meer beelden per seconde willen?

Het grootste voordeel van een hogere verversingssnelheid is soepelheid. Hoe meer beelden er per seconde worden getoond, hoe vloeiender bewegingen eruitzien. Bij 60 Hz kunnen snelle acties soms wat schokkerig ogen of last hebben van bewegingsonscherpte, ook wel 'motion blur' genoemd. Bij 120 Hz blijven details scherp, zelfs als de camera snel draait of als er bijvoorbeeld een raceauto voorbij raast. Daarnaast voelt de besturing van games directer aan. Tussen het moment dat je een knop indrukt en het moment dat je actie op het scherm ziet, zit minder tijd. Dat verschil in milliseconden lijkt verwaarloosbaar, maar je brein pikt het direct op als een responsievere ervaring.

Het verschil tussen 120 en 144 Hz (en hoger)

Terwijl 120 Hz de nieuwe gouden standaard is voor televisies, zie je bij computermonitors vaak getallen als 144 Hz, 165 Hz of zelfs 240 Hz en hoger. Het principe blijft hetzelfde, maar de toepassing verschilt. 120 Hz is de limiet voor de huidige generatie spelcomputers, zoals de PlayStation 5 en Xbox Series X. Televisies richten zich daarom specifiek op dat getal. Pc-gamers hebben echter vaak krachtiger videokaarten die nóg meer beelden per seconde kunnen produceren. Daarom zie je monitors met 144 Hz of meer.

Is het verschil tussen 120 en 144 Hz zichtbaar? Voor de gemiddelde gebruiker nauwelijks. Waar de stap van 60 naar 120 Hz een wereld van verschil is die bijna iedereen direct ziet, is de stap naar 144 Hz of hoger vooral voer voor professionele e-sporters die elke mogelijke fractie van een seconde winst nodig hebben. Voor de consument die een monitor zoekt voor thuisgebruik en gaming, is alles boven de 120 Hz doorgaans een uitstekende keuze.

©ER | ID.nl

Heb jij het nodig?

Het antwoord op die vraag hangt volledig af van wat je met je scherm doet; of dat nu een tv of een gamemonitor is. Kijk je voornamelijk lineaire televisie, films en series via streamingdiensten? Dan is een 120Hz-scherm geen harde noodzaak, aangezien films doorgaans in 24 beelden per seconde worden geschoten. Toch hebben 100/120Hz-panelen in televisies vaak wel een betere beeldkwaliteit en kunnen ze die films rustiger weergeven dan goedkopere 60Hz-panelen.

Ben je echter een gamer? Dan is het antwoord volmondig ja. De nieuwste spelcomputers en moderne videokaarten zijn gemaakt om die hoge snelheden te benutten. Games spelen soepeler, zien er scherper uit tijdens actiescènes en je reageert sneller op wat er gebeurt. Als je nu een nieuwe tv of monitor koopt met het oog op de toekomst en gaming, is 120 Hz of hoger eigenlijk een vereiste op je wensenlijstje. Let er bij televisies wel op dat je beschikt over een HDMI 2.1-aansluiting, want alleen die kabel kan de enorme hoeveelheid data van 4K-beeld met 120 Hz verwerken.

Drie tv's met 120 Hz of meer

De meeste high-end tv's van dit moment ondersteunen 120 Hz voor spelcomputers (PS5/Xbox Series X) en gaan zelfs tot 144 Hz als je ze aan een krachtige gaming-pc hangt.

Als we kijken naar de huidige generatie televisies, kunnen we niet om de LG OLED evo C5 heen. Dit is de gloednieuwe opvolger van de populaire C4 en wordt gezien als de standaard voor gamers en filmliefhebbers. Hij beschikt over vier HDMI 2.1-poorten die de volle 144 Hz ondersteunen, wat hem toekomstbestendig maakt voor pc-gamers, terwijl hij naadloos samenwerkt met de PlayStation 5 en Xbox Series X op 120 Hz. Het nieuwe paneel heeft een nog hogere helderheid dan zijn voorganger, waardoor HDR-beelden nog meer impact hebben.

Daarnaast is de Samsung OLED S95F een absolute blikvanger in de winkels. Waar Samsung vorig jaar hoge ogen gooide met de S95D, doet de F-serie er nog een schepje bovenop met een vernieuwde antireflectielaag die nog beter werkt in lichte kamers. Dit model combineert de diepe zwartwaarden van OLED met de intense kleuren van Quantum Dots. Ook dit scherm ondersteunt verversingssnelheden tot 144 Hz en beschikt over de uitgebreide Gaming Hub van Samsung, waarmee je zelfs zonder console games kunt streamen.

Voor wie liever geen OLED wil, is de Samsung Neo QLED QN90F de meest courante keuze in het high-end lcd-segment. Dit 2025-model maakt gebruik van geavanceerde Mini-LED-technologie, waardoor de helderheid veel hoger ligt dan bij OLED-schermen. Dat maakt hem ideaal voor een zonovergoten woonkamer. Met een verversingssnelheid die oploopt tot 144 Hz en een extreem lage invoervertraging, is dit voor veel competitieve gamers de favoriete keuze.

Drie monitors met 120 Hz of meer

Bij monitors ligt de standaard tegenwoordig al hoger dan 120 Hz, omdat snelheid de uitkomst van een potje schieten of racen bepaalt. Deze modellen zijn populair op Kieskeurig.

Op het gebied van monitoren zien we dat 240 Hz langzaam de nieuwe standaard wordt voor de serieuze gamer. Een model dat momenteel erg goed scoort op Kieskeurig is de LG UltraGear 27GR83Q. Dit is een 27-inch IPS-scherm met een razendsnelle verversingssnelheid van 240 Hz. In tegenstelling tot oudere modellen biedt dit scherm een extreem snelle responstijd van 1 milliseconde, waardoor je in snelle shooters geen last hebt van wazige beelden. Het is een van de meest complete monitoren van dit moment die zowel voor pc als console geschikt is.

Zoek je de absolute top in beeldkwaliteit, dan is de Samsung Odyssey G6 (G60SD) een model dat je veel ziet. Dit is een moderne OLED-monitor met een verversingssnelheid van maar liefst 360 Hz. Hoewel dat misschien overkill klinkt, zorgt de combinatie van de OLED-techniek en deze snelheid voor een ongekend vloeiende en scherpe ervaring. Het scherm heeft bovendien een nieuw koelsysteem waardoor de kans op inbranden – een angst bij oudere OLED-monitoren – aanzienlijk is verkleind.

Voor wie een beperkter budget heeft maar wel snelheid wil, is de MSI MAG 27CQ6F een actuele hardloper. Dit is een gebogen scherm (Curved) met een snelheid van 180 Hz, wat net dat beetje extra soepelheid geeft ten opzichte van de standaard 144 Hz-schermen. Het paneel biedt een hoog contrast en is daarmee een uitstekende instapper voor wie zijn game-ervaring wil upgraden zonder direct de hoofdprijs te betalen.

QD-OLED is steeds vaker terug te vinden in gamingmonitoren. Waar deze techniek eerst vooral was voorbehouden aan het hogere segment, zie je steeds vaker in modellen die voor een veel bredere groep gamers betaalbaar zijn. De vraag is natuurlijk of je dat verschil in beeldkwaliteit ook echt merkt tijdens het spelen. In dit artikel lees je hoe QD-OLED werkt en wanneer je het verschil in de praktijk merkt.

Wat QD-OLED anders maakt

Een traditioneel LCD-paneel werkt met achtergrondlicht dat door meerdere lagen heen moet voordat je een beeld ziet. Dat kost tijd en maakt dat zwart nooit volledig zwart wordt. QD-OLED laat die tussenlagen achterwege. Elke pixel geeft zelf licht en schakelt onafhankelijk van de rest. Daardoor reageert het beeld direct. De quantum-dot-laag zet het blauwe OLED-licht om in diepe en zuivere kleuren. Het voelt alsof je condens van een raam veegt: zodra de waas verdwijnt, zie je het beeld helder en zonder vertraging.

©ID.nl

Vloeiende beelden bij snelle actie

Die directe pixelreactie merk je vooral wanneer je snelle spellen speelt. Omdat pixels vrijwel meteen overschakelen naar een nieuwe kleurstand, blijven objecten die over het scherm vliegen scherp in beeld. In shooters, racespellen en andere games waarbij snelheid telt, bijvoorbeeld voetbalgames, ontstaat daardoor een rustiger beeld met minder bewegingsonscherpte. Je ogen hoeven zich minder vaak aan te passen. Daardoor raken ze minder snel vermoeid en houd je makkelijker overzicht, ook wanneer je langere tijd achter elkaar speelt.

©ID.nl

Zicht in donkere scènes

QD-OLED blinkt uit in donkere scènes. Pixels die geen licht hoeven te geven, staan volledig uit en leveren een diep zwart dat je bij LCD-panelen zelden ziet. Doordat heldere elementen hier direct naast kunnen staan zonder dat ze licht lekken, ontstaat een sterk contrast dat schaduwen en lichte accenten duidelijker scheidt. Daardoor verdwijnen grijze waasjes in schaduwhoeken en blijven contouren van objecten helder zichtbaar. Vooral in stealth-games, horrorspellen en shooters waarin je tegenstanders soms alleen als silhouet ziet, levert dat een tastbaar voordeel op.

©ID.nl

Kleurrijk zonder overdrijven

De quantum-dot-laag zorgt voor een breed kleurbereik waardoor lichteffecten, huidtinten en subtiele schaduwen goed zichtbaar blijven. Veel QD-OLED-monitoren tonen kleuren standaard wat verzadigd, vooral in de felste modi. In een sRGB- of filmmodus wordt het beeld zachter en natuurgetrouwer, wat beter aansluit bij fotobewerking en dagelijks gebruik. Zodra je de juiste modus gebruikt, lopen kleuren vloeiend in elkaar over en blijven ze gelijkmatig, terwijl uitgesproken elementen zoals neon en magie juist duidelijk opvallen. Dat merk je niet alleen in games, maar ook wanneer je foto's bewerkt of films kijkt.

Helderheid en HDR in perspectief

QD-OLED heeft op het gebied van helderheid flinke stappen gezet ten opzichte van eerdere OLED-generaties. In HDR-games kunnen lichte delen krachtig oplichten zonder dat fel zacht of dof oogt; explosies, glinsteringen op water en fel tegenlicht komen daardoor beter tot hun recht. Toch is het goed om te weten dat deze techniek niet alle beperkingen wegneemt. De helderheid van QD-OLED hangt sterk af van de schermvulling. Bij SDR (standaard dynamisch bereik, het normale helderheidsniveau voor dagelijkse pc-taken) op een volledig wit scherm ligt de helderheid meestal rond de 200 tot 250 nits. Bij kleinere, heldere onderdelen kan dit oplopen richting 400 tot 500 nits. In HDR kunnen pieken van 1000 tot 1300 nits worden bereikt, maar die waarden gelden vooral voor kleine accenten en niet voor het hele scherm. Mini-LED-monitoren houden hogere helderheidsniveaus langer vast, wat in fel verlichte kamers zichtbaar voordeel geeft in extreme highlights. QD-OLED compenseert veel daarvan met perfect zwart, waardoor het contrast wel krachtig blijft (zie ook kader QD-OLED versus Mini-LED) .

Reflecties in daglicht

De meeste QD-OLED-monitoren hebben een glanzende afwerking. Dat helpt bij de kleurweergave en het contrast, maar maakt het paneel gevoeliger voor reflecties bij daglicht. Daarnaast ontbreekt een polarisatiefilter. Daardoor kunnen zwartwaarden in fel licht een paarse of grijze waas krijgen: het diepe zwart wordt zichtbaar opgelicht, meer dan bij een gewone spiegeling. Dat drukt het contrast in een goed verlichte kamer en kan afleiden bij gamen. Gebruik je de monitor vooral in een donkere of gelijkmatig verlichte ruimte, dan speelt dit nauwelijks. In kamers met veel direct zonlicht of grote ramen komt een matte Mini-LED-monitor daarom vaak rustiger over.

©ID.nl

Minimale inputvertraging

Naast de snelle pixelreacties is ook de invoervertraging laag. Moderne QD-OLED-modellen reageren direct op elke muisbeweging en elke controlleractie. Vooral in competitieve shooters is dat een voordeel, omdat elke handeling zonder merkbare vertraging op het scherm verschijnt. 

Burn-in en levensduur

Burn-in blijft bij elke OLED-variant een punt van aandacht, al zijn moderne QD-OLED-schermen duidelijk verder dan eerdere generaties. Ze gebruiken meerdere beschermingsmechanismen die de belasting door statische beelden beperken. Voor normaal gamegebruik werkt dat in de praktijk goed en blijft het risico klein.

Dat neemt niet weg dat enige nuance op zijn plaats is. Gebruik je een monitor dagelijks vele uren voor taken met veel vaste elementen, zoals spreadsheets, fotobewerkingspanelen of het steeds terugkerende HUD van één game, dan is de kans op inbranden groter dan bij LCD- of Mini-LED-panelen. Afwisseling in wat je op het scherm toont en af en toe even pauze nemen helpt om het paneel langer in goede staat te houden. Even pauze nemen is ook voor jezelf goed trouwens!

Wat voor beschermingstechnieken kun je tegenkomen?

©AGON by AOC

Voorbeeld: bescherming in de praktijk

Veel QD-OLED-monitoren combineren verschillende beschermingsmechanismen om het risico op burn-in te beperken. In onderstaande tabel zie je bijvoorbeeld wat je kunt vinden in een aantal recente modellen uit de AGON PRO line-up van AOC. Je kunt al deze functies zelf in- en uitschakelen en je kunt de intensiteit ervan aanpassen. Dat betekent dat je zelf kunt bepalen hoe sterk de bescherming is.

Voor wie QD-OLED vooral interessant is

Gamers die veel snelle actie spelen, halen het meeste uit QD-OLED. De voordelen van de techniek zijn in elk genre zichtbaar, maar vallen vooral op in shooters en racespellen, waar tempo en directe reacties tellen. Ook filmische games die sterk leunen op licht-donkercontrasten winnen zichtbaar aan sfeer en detail.

Conclusie

QD-OLED combineert diepe zwartwaarden met snelle pixelreacties en een breed kleurbereik. Dat zorgt voor een vloeiend beeld in snelle games en meer overzicht in donkere scènes. HDR komt overtuigend tot zijn recht, al blijven Mini-LED-schermen beter overeind bij zeer hoge helderheid en fel daglicht. Inbranden blijft een punt van aandacht wanneer hetzelfde element lange tijd in beeld staat, maar moderne modellen beschikken over uitgebreide beschermingsmaatregelen. Voor veel gamers is QD-OLED daarmee een goede keuze: snel, sfeervol en klaar voor de komende jaren.